IV Ka 610/24 - uzasadnienie Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim z 2025-04-04
UZASADNIENIE |
|||
|
Formularz UK 2 |
Sygnatura akt |
IV Ka 610/24 |
|
|
Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników: |
1 |
||
|
1.CZĘŚĆ WSTĘPNA |
|||
|
0.1.Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji |
|
Wyrok Sądu Rejonowego w Radomsku z dnia 31 lipca 2024 r., sygn. akt II K 541/24. |
|
0.1.Podmiot wnoszący apelację |
|
☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego |
|
☐ oskarżyciel posiłkowy |
|
☐ oskarżyciel prywatny |
|
☒ obrońcy oskarżonego |
|
☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego |
|
☐ inny |
|
0.1.Granice zaskarżenia |
|
0.0.1.Kierunek i zakres zaskarżenia |
||||
|
☒ na korzyść ☐ na niekorzyść |
☐ w całości |
|||
|
☒ w części |
☐ |
co do winy |
||
|
☒ |
co do kary |
|||
|
☒ |
co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia |
|||
|
0.0.1.Podniesione zarzuty |
||||
|
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji |
||||
|
☐ |
art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu |
|||
|
☐ |
art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany |
|||
|
☒ |
art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia |
|||
|
☒ |
art. 438 pkt 3 k.p.k.
– błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, |
|||
|
☒ |
art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka |
|||
|
☐ |
||||
|
☐ |
brak zarzutów |
|||
|
0.1.Wnioski |
|
☐ |
Uchylenie |
☒ |
Zmiana |
|
1.Ustalenie faktów w związku z dowodami |
|
0.1.Ustalenie faktów |
|
0.0.1.Fakty uznane za udowodnione |
||||
|
Lp. |
Oskarżony |
Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi |
Dowód |
Numer karty |
|
----------- |
------------------ |
--------------------------------------------------------------- |
------------- |
--------------- |
|
0.0.1.Fakty uznane za nieudowodnione |
||||
|
Lp. |
Oskarżony |
Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi |
Dowód |
Numer karty |
|
----------- |
------------------ |
--------------------------------------------------------------- |
-------------- |
--------------- |
|
0.1.Ocena dowodów |
|
0.0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów |
||
|
Lp. faktu z pkt 2.1.1 |
Dowód |
Zwięźle o powodach uznania dowodu |
|
------------ |
--------------------------------- |
------------------------------------------------------------------------------------ |
|
0.0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów |
||
|
Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2 |
Dowód |
Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu |
|
------------ |
--------------------------------- |
----------------------------------------------------------------------- |
|
1.STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków |
||
|
Lp. |
Zarzut |
|
|
3.1. |
Apelacja obrońcy oskarżonego S. C. adw. A. S. – k. 56-62: Obraza przepisów postępowania, mająca wpływ na treść wyroku, a mianowicie:
poprzez wydanie skarżonego orzeczenia na podstawie dowolnej, a nie swobodnej oceny materiału dowodowego, bez rozważanie całokształtu okoliczności ujawnionych w czasie przeprowadzenia rozprawy, poprzez brak analizy całokształtu materiału dowodowego ujawnionego w toku sprawy i tym samym pominięcie przy jego ocenie faktu, iż oskarżony wsiadł do samochodu w związku z nadzwyczajną sytuacją związaną ze stanem zdrowia jego matki, poprzez brak uwzględnienia sytuacji osobistej i rodzinnej oskarżonego oraz zachowania oskarżonego po popełnieniu przestępstwa poprzez wydanie zaskarżonego orzeczenia na podstawie dowolnej, a nie swobodnej oceny materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie, bez rozważenia całokształtu okoliczności ujawnionych w czasie przeprowadzonej rozprawy głównej i w konsekwencji arbitralnym uznaniu, że oskarżony gdy jak wynika z załączonej do akt sprawy karty karnej czyn ten na podstawie art. 107 § 4a k.k. uległ zatarciu, a tym samym uważa się go za niebyły Zarzut rażącej niewspółmierności kary i środków karnych w postaci:
w stosunku do stopnia społecznej szkodliwości oraz winy wynikającej z orzeczenia zbyt wysokiej kary i środków karnych, które to nie odzwierciedlają należycie stopnia społecznego niebezpieczeństwa czynu oraz nie uwzględniają w wystarczającej mierze obu celów kary i środków karnych określonych w art. 53 §1 k.k. w zakresie prewencji ogólnej, jak i szczególnej, które uzasadniają w przedmiotowej sprawie:
które to kara oraz środki karne wydają się być adekwatne do stopnia zawinienia oskarżonego, społecznej szkodliwości jego czynu, a przede wszystkim następstw, jakie wystąpiły po ujawnieniu zarzucanego oskarżonej czynu. Błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, który miał wpływ na jego treść wyroku:
|
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
|
Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny |
||
|
W ocenie Sądu zarzuty podniesione w apelacji obrońcy oskarżonego S. C. nie zasługują na uwzględnienie, gdyż wydane w sprawie orzeczenie jest zgodne z przepisami prawa i – wbrew argumentacji apelanta - znajduje pełne uzasadnienie w zgromadzonym materiale dowodowym. Obrońca zarzuca Sądowi dowolną, a nie swobodną ocenę dowodów oraz pominięcie całokształtu okoliczności ujawnionych w toku postępowania, w tym rzekomego działania oskarżonego pod wpływem nadzwyczajnych okoliczności dotyczących zdrowia jego matki. Tymczasem Sąd meriti słusznie nie dał wiary w tym względzie wyjaśnieniom oskarżonego. Powodem zatrzymania oskarżonego przez funkcjonariuszy policji był fakt nieutrzymywania prostolinijnego toru jazdy oraz prowadzenie pojazdu bez wymaganych świateł. Podkreślić należy, iż jakkolwiek oskarżony przed sądem werbalizował zaistnienie nadzwyczajnych okoliczności, które miały zmusić go do kierowania pojazdem po spożyciu alkoholu, a mianowicie fakt pilnego zakupu leków dla matki, niemniej jednak tłumaczenia te nie spotkały się z aprobatą sądu. Bowiem w takiej sytuacji oskarżony miał inne możliwości między innymi skorzystanie z publicznego transportu, czy też wezwanie taksówki, bądź też zwrócenie się o pomoc do rodziny lub znajomych (samochód w momencie zatrzymania oskarżonego przekazano jego koledze co dowodzi, że w sytuacjach nadzwyczajnych nie jest osamotniony). W ocenie sądu odwoławczego Sąd Rejonowy dokonał również wszechstronnej analizy materiału dowodowego, uwzględniając zarówno okoliczności obciążające, jak i łagodzące. Oskarżony został skazany za przestępstwo prowadzenia pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości (0,37 mg alkoholu w wydychanym powietrzu), a także za niestosowanie się do wcześniejszego środka karnego – zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych orzeczonego przez Sąd Rejonowy w Grójcu na okres 6 miesięcy. To, że oskarżony podjął jazdę samochodem, nie stosując się do orzeczonego środka karnego, przesądza o jego rażącej lekceważącej postawie wobec porządku prawnego. Nie zmienia to zatem oceny czynu, jego wysokiej społecznej szkodliwości ani faktu, że oskarżony był już dwukrotnie karany, w tym za przestępstwo przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji. Niezasadny jest również zarzut pominięcia sytuacji osobistej i rodzinnej oskarżonego. Sąd miał świadomość jego sytuacji życiowej – faktu, że jest kawalerem, ma jedno dziecko w wieku 9 lat, legitymuje się wykształceniem średnim oraz pracuje osiągając dochód około 1000 złotych miesięcznie. Przy czym, na na etapie postępowania odwoławczego uzupełniono informacje dotyczące sytuacji rodzinnej oskarżonego podając, że obecna partnerka jest w ciąży, a oskarżony wynajmuje mieszkanie. Okoliczności te jednak nie podważają obciążeń fiskalnych związanych z przedmiotowym skazaniem ukształtowanych orzeczeniem Sądu meriti. Niewątpliwie zobowiązania ta będą dolegliwe dla oskarżonego, ale nie należy tracić z pola widzenia faktu, że są skutkiem jego zachowania. Dodatkowo zważyć należy, iż oskarżony to mężczyzna w średnim wieku oraz brak informacji o jakichkolwiek problemach zdrowotnych S. C.. Powyższe wiedzie do przekonania, że może on podjąć - i ma ku temu warunki, - wysiłek ukierunkowany do wywiązania się z powyższych zobowiązań. Obrońca oskarżonego twierdzi też, że Sąd bezzasadnie przyjął, iż wcześniejsze skazania oskarżonego uległy zatarciu, co miało wpływ na ocenę jego osoby. Jednakże zgodnie z art. 107 § 4a k.k., skazania oskarżonego nie uległy zatarciu, co wynika z załączonej aktualnej karty karnej. Twierdzenie o zatarciu wcześniejszych skazań jest zatem błędne i nie znajduje podstaw faktycznych i prawnych. Nie można również uznać, że orzeczona wobec oskarżonego kara pozbawienia wolności w wymiarze 1 roku, środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres 5 lat oraz świadczenie pieniężne w kwocie 7000 zł są rażąco niewspółmierne w sensie surowości. Przede wszystkim należy podkreślić, że oskarżony, działając w stanie nietrzeźwości, ponownie wsiadł za kierownicę, pomimo uprzednio orzeczonego wobec niego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych. Tego rodzaju „recydywa” świadczy o lekceważeniu przez niego porządku prawnego i wymaga zdecydowanej reakcji wymiaru sprawiedliwości. Zarzut nadmiernej dolegliwości kary pozbawienia wolności również jest niezasadny. Oskarżony był już dwukrotnie karany, w tym za przestępstwo przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji. W tej sytuacji kara o charakterze wolnościowym (grzywna) nie spełniłaby funkcji prewencyjnej, gdyż wcześniejsze kary, w tym kara grzywny nie wpłynęły na zmianę postawy oskarżonego. Nadto, zauważyć należy, iż oskarżony może ubiegać się o wykonywania tej kary w systemie dozoru elektronicznego. Odnosząc się do zarzutu nadmiernego obciążenia finansowego, należy zauważyć, że orzeczona kwota świadczenia pieniężnego (7000 zł) mieści się w ustawowych granicach i jest adekwatna do stopnia zawinienia oskarżonego. Sąd miał świadomość sytuacji materialnej oskarżonego, jednak to nie usprawiedliwia obniżenia sankcji – nie można bowiem przyjmować, że osoby o niższych dochodach mają być mniej surowo karane za rażące naruszenia prawa. Obrońca podnosi, że Sąd błędnie ocenił sytuację finansową oskarżonego, uznając, że jest on w stanie ponieść koszty sądowe oraz świadczenie pieniężne. Jednakże oskarżony, mimo niskiego dochodu (ok. 1000 zł miesięcznie), nie przedstawił żadnych dowodów na to, że nie jest w stanie rozłożyć należności na raty, czy podjąć dodatkowej pracy celem uregulowania zobowiązań. Fakt wynajmowania mieszkania oraz posiadania na utrzymaniu dziecka i ciężarnej partnerki, choć godny uwagi, nie przesądza o całkowitej niemożności poniesienia kosztów zasądzonej kary. Ponadto, błędny jest zarzut, że oskarżony nie powinien otrzymać zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych na 5 lat, gdyż nie był wcześniej karany za przestępstwa tego rodzaju. Jak wynika z jego karty karnej, był już karany za przestępstwo komunikacyjne (spowodowanie wypadku), co czyni ten argument całkowicie chybionym. Reasumując apelacja obrońcy oskarżonego nie zasługuje na uwzględnienie. Orzeczenie zostało wydane z zachowaniem wszelkich reguł postępowania dowodowego, nie narusza przepisów proceduralnych, a wymierzona kara nie jest rażąco surowa, lecz adekwatna do stopnia zawinienia, okoliczności sprawy oraz postawy oskarżonego. Oskarżony, ignorując orzeczony wobec niego zakaz prowadzenia pojazdów i wsiadając za kierownicę w stanie nietrzeźwości, dowiódł, że jedynie surowa kara może skłonić go do przestrzegania prawa. Wobec tego brak jest podstaw do zmiany orzeczenia w kierunku postulowanym przez obronę. |
||
|
Wniosek |
||
|
Wniosek o zmianę wyroku i w pkt 1, 2, 3 i 4 i wymierzenie oskarżonemu kary grzywny w wymiarze 200 stawek dziennych o wysokości 10 zł każda, orzeczenie środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 lat, orzeczenie środka karnego w postaci świadczenia pieniężnego w kwocie 5000 złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej. |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
|
|
Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny |
||
|
Wniosek niezasadny z przyczyn wskazanych szczegółowo powyżej. |
||
|
1.OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU |
|
|
4.1. |
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- |
|
Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności |
|
|
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- |
|
|
1.ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO |
|
|
0.1.Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji |
|
|
5.1. |
Przedmiot utrzymania w mocy |
|
Utrzymanie w mocy w całości zaskarżonego wyroku. |
|
|
Zwięźle o powodach utrzymania w mocy |
|
|
Apelacja nie jest zasadna i nie zasługuje na uwzględnienie. Obrońca nie wykazał, aby wyrok Sądu I instancji był w jakikolwiek sposób nieprawidłowy. W szczególności nie uprawdopodobnił, aby Sąd pominął jakiekolwiek istotne okoliczności czy dowody, lub by te wadliwie ocenił. Poprzestając na zwyczajnej negacji oceny materiału dowodowego, bez konkretnego wykazania rzekomych sprzeczności obrońca sam zaświadczył o tym, że rozstrzygnięcie Sądu Rejonowego jest prawidłowe. Podsumowując zatem, wyrok Sądu I instancji pozostaje w zgodzie z prawidłowo zebranym materiałem dowodowym, którego ocena dokonana przez Sąd Rejonowy jest w pełni prawidłowa. Zarzuty skierowane do rozstrzygnięcia przez obrońcę nie mogły spowodować zmiany orzeczenia. Podniesiona w apelacji argumentacja skarżącego nie mogła podważyć słusznych i uzasadnionych wniosków wywiedzionych przez Sąd Rejonowy. Reasumując stwierdzić należy prawidłowość rozstrzygnięcia Sądu I instancji w zakresie ustalenia sprawstwa oskarżonego S. C., kwestii jego winy i kwalifikacji prawnej przypisanego mu czynu, a także orzeczonej kary. Sąd Okręgowy, nie dopatrując się również uchybień podlegających uwzględnieniu z urzędu, określonych w art. 439 k.p.k. i art. 440 k.p.k., zaskarżony wyrok wobec oskarżonego utrzymał w mocy. |
|
|
0.1.Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji |
|
|
5.2. |
Przedmiot i zakres zmiany |
|
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- |
|
|
Zwięźle o powodach zmiany |
|
|
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- |
|
|
0.1.Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji |
|||
|
0.0.1.Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia |
|||
|
5.3.1.1. |
------------------------------------------------------------------------ |
||
|
Zwięźle o powodach uchylenia |
|||
|
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- |
|||
|
5.3.1.2. |
------------------------------------------------------------------------ |
||
|
Zwięźle o powodach uchylenia |
|||
|
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- |
|||
|
5.3.1.3. |
Konieczność umorzenia postępowania |
||
|
Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia |
|||
|
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- |
|||
|
5.3.1.4. |
------------------------------------------------------------------------ |
||
|
Zwięźle o powodach uchylenia |
|||
|
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- |
|||
|
0.0.1.Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania |
|||
|
W tym miejscu, wskazać należy, iż – mimo że żadna ze stron postępowania nie kwestionowała na rozprawie apelacyjnej w sprawie o sygn. akt IV Ka 610/24 prawidłowości składu orzekającego Sądu drugiej instancji, ani nie podejmowała inicjatywy mającej na celu wyłączenie sędziego sprawozdaw cy nawet w sytuacji udzielenia stronom informacji i pouczeń w trybie art. 16 k.p.k. vide k. 80 (wylosowanie sprawy odbyło się zgodnie z uchylonym przez Krajową Radę Sądownictwa podziałem czynności – skutkującym zmianą obowiązków i zmianą zasad przydziału spraw sędziego referenta – niezgodnie z obowiązującymi przepisami prawa) – w przedmiotowej sprawie nie występują w stosunku do sędziego referenta zarówno okoliczności określone w art. 40 k.p.k. z żadną ze stron postępowania lub jej przedstawicielem procesowym nie łączą sędziego referenta jakiekolwiek stosunki natury osobistej lub zawodowej, które mogłyby wpływać na bezstronność orzekania, a ponadto, nie doszło również do uzewnętrznienia przez sędziego poglądu co do istoty sprawy przed wydaniem orzeczenia. Sąd w niniejszym składzie, podziela tezę, iż mechanizmy służące realizacji konstytucyjnej gwarancji prawa do sądu (art. 45 ust. 1 Konstytucji RP) – pozostające w zbieżności z wymogami określonymi w art. 6 ust. 1 zdanie pierwsze Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności i art. 14 Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych, wymagają realnego zapewnienia stronie możliwości urzeczywistnienia tego prawa poprzez wpływ na postępowanie za pomocą takich instrumentów procesowych jak instytucja wyłączenia sędziego, które pozwolą na eliminację jakichkolwiek uzasadnionych na oczach postronnego obserwatora wątpliwości co do bezstronności sędziego – instytucja wyłączenia sędziego w równej mierze służy zapewnieniu realnej bezstronności sądu, jak i umacnianiu autorytetu wymiaru sprawiedliwości przez usuwanie choćby pozorów braku bezstronności. W tym stanie rzeczy, sąd w niniejszym składzie nie podziela poglądu, iżby sama w sobie okoliczność zgłoszenia przez sędziego referenta kandydatury na wolne stanowisko sędziowskie w sądzie okręgowym, a w jej efekcie powołanie w dniu 10 lipca 2019 roku na stanowisko sędziowskie sądu okręgowego była wystarczającym uzasadnieniem dla uznania braku zachowania przez tegoż sędziego zewnętrznych znamion bezstronności w niniejszym procesie. W tym zakresie podzielić należy argumenty zawarte w orzeczeniach Sądu Najwyższego (por. np. uchwałę z dnia 02 czerwca 2022 r., I KZP 2/22) oraz Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (por. m. in. wyrok z dnia 06 października 2021 r., C-487/19). W efekcie sąd w niniejszym składzie stoi na stanowisku, że brak jest podstaw do przyjęcia a priori, że każdy sędzia sądu powszechnego, który uzyskał nominację w następstwie brania udziału w konkursie przed Krajową Radą Sądownictwa po 17 stycznia 2018 r., nie spełnia minimalnego standardu bezstronności i każdorazowo sąd z jego udziałem jest nienależycie obsadzony w rozumieniu art. 439 § 1 pkt 2 k.p.k. W świetle powyższego za utrwalone należy przyjąć, że do stwierdzenia braku bezstronności sędziego konieczne jest dodatkowo osadzenie okoliczności wskazywanych jako podstawa niniejszego wniosku w określonych skonkretyzowanych realiach dotyczących postępowania nominacyjnego danej osoby (podobny wniosek wynika z argumentacji zawartej w sentencji i uzasadnieniu wyroku TSUE z dnia 06 października 2021 r., C-487/19). Ponadto, z przywołanego wyroku TSUE (a także wielu innych judykatów TSUE czy ETPCz) wynika, iż skoro powołanie sędziego jest wieloelementowym procesem, do postawienia wniosku, że zagrożona jest prawidłowość skutku, do którego doprowadził wspomniany proces – rozumianego jako brak bezstronności sędziego – konieczne jest dokonanie analizy wszystkich elementów tego procesu i ich sumaryczna, rzetelna i pozbawiona charakteru polemiczno – politycznego analiza. Podnieść w tym miejscu też należy, iż powołanie sędziego referenta niniejszej sprawy IV Ka 610/24 na stanowisko Zastępcy Rzecznika Dyscyplinarnego przy Sądzie Okręgowym w Piotrkowie Trybunalskim w dniu 28 października 2019 roku dokonane zostało nie przez organ władzy wykonawczej czy ustawodawczej, ale przez organ władzy sądowniczej (art. 112 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. Prawo o ustroju sądów powszechnych - t.j. Dz. U. z 2023 r., poz. 217 z późn. zm.), zatem nie powstała z tego powodu zależność od którejkolwiek z alternatywnej, dla sądowej, władz. Sędzia referent sprawy IV Ka 610/24 w pionie karnym orzeka od 2010 roku. W przebiegu służby sędziowskiej była wielokrotnie delegowana do orzekania w sądzie wyższej instancji, a mianowicie w Sądzie Okręgowym w Piotrkowie Trybunalskim – wydziale karnym odwoławczym oraz w Sądzie Apelacyjnym w Warszawie. Posiada więc wieloletnie doświadczenie orzecznicze zdobyte nie tylko w sądzie rejonowym i okręgowym, ale też w sądzie apelacyjnym. Przy czym, zgłoszenie na delegację do Wydziału Karnego Sądu Apelacyjnego w Warszawie zostało poprzedzone prawie 13-letnim stażem orzeczniczym w sprawach karnych, a w tym czasie wielokrotnym delegowaniem do pełnienia obowiązków sędziego w Sądzie Okręgowym w Piotrkowie Trybunalskim (począwszy od 2011 r. delegowanie do wydziału karnego odwoławczego, zaś od 18 czerwca 2018 r. delegacja stała do orzekania w IV Wydziale Karnym Odwoławczym), i uzyskaniem pozytywnej oceny pracy, co wynika z oceny sporządzonej przez Wizytatora ds. karnych Sądu Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim, znajdującej się w aktach osobowych sędziego. Nadto, decyzją z dnia 04 stycznia 2022 roku sędzia referent została powołana przez Prezesa Sądu Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim do pełnienia funkcji wizytatora ds. karnych Sądu Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim na okres czterech lat od dnia 01 stycznia 2022 roku poczynając. W roku 2021 sędzia referent ukończyła również studia podyplomowe na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Łódzkiego z zakresu psychiatrii i psychologii sądowej z wynikiem bardzo dobrym. W tym miejscu odwołać się należy do stanowiska Sądu Najwyższego wyrażonego w uchwale 3 Izb z dnia 23.01.2002 r. BSA I-4110-1/20, które dotychczas nie zostało przecież zmienione a jedynie potwierdzone przez kolejne orzeczenia np. postanowienie z 16.09.2021 r. sygn. I Kz 29/21, OSNK nr 10/2021 poz. 41, uchwała 7 sędziów z 2.06.2022 r. sygn. I KZP 2/22, OSNK nr 6/2022 poz. 22 czy postanowienie z 5.07.2022 r. sygn. II KK 72/22. Stanowisko to oznacza, że co do sędziów sądów powszechnych badanie kwestii niezależności, niezawisłości i bezstronności w kontekście przesłanki nienależytej obsady sądu z art. 439 § 1 pkt 2 k.p.k., a także podstawy z art. 41 § 1 k.p.k. i odpowiednio z art. 42a § 3 u.s.p., musi dotyczyć szczególnych okoliczności konkretnej sprawy i konkretnego sędziego, a nie samego faktu powołania na urząd sędziego czy delegowania. Przyjąć także trzeba, że od wyrażenia takiej oceny nie są zwolnieni nowo powołani sędziowie i nie narusza to społecznego zaufania do wymiaru sprawiedliwości. Chodzi bowiem o stan, który - poza wewnętrznym przekonaniem danego sędziego - w sposób obiektywny powodowałby naruszenie gwarancji do bezstronnego i niezależnego rozpoznania sprawy w odbiorze stron czy obserwatorów danego procesu. W świetle powyższego za utrwalone należy przyjąć, że do stwierdzenia braku bezstronności sędziego konieczne jest dodatkowo osadzenie okoliczności wskazywanych jako podstawa niniejszego wniosku w określonych skonkretyzowanych realiach dotyczących postępowania nominacyjnego danej osoby (podobny wniosek wynika z argumentacji zawartej w sentencji i uzasadnieniu wyroku TSUE z dnia 06 października 2021 r., C-487/19). Ponadto, z przywołanego wyroku TSUE (a także wielu innych judykatów TSUE czy ETPCz) wynika, iż skoro powołanie sędziego jest wieloelementowym procesem, do postawienia wniosku, że zagrożona jest prawidłowość skutku, do którego doprowadził wspomniany proces – rozumianego jako brak bezstronności sędziego – konieczne jest dokonanie analizy wszystkich elementów tego procesu i ich sumaryczna, rzetelna i pozbawiona charakteru polemiczno – politycznego analiza. W tym kontekście zważyć należy, iż proces opiniowania przez Krajową Radę Sądownictwa sędziego zwieńczony uchwałą z dnia 03 kwietnia 2019 r., wbrew temu co zawarł w swych motywach Sąd Najwyższy do wyroku z dnia 17 maja 2023 r. w sprawie V KK 17/23, był przejrzysty i transparentny. Zamiast rzeczowych argumentów, odnoszących się chociażby do próby wykazania związku pomiędzy osobą sędziego, jego szeroko rozumianym postępowaniem, a charakterem sprawy we wspomnianym judykacie Sąd Najwyższy skupił się na wymienieniu funkcji, jakie na przestrzeni kilku ostatnich lat badany sędzia piastował, a mianowicie zastępcy rzecznika dyscyplinarnego, czy też wizytatora do spraw karnych (od dnia 01 stycznia 2022 roku) oraz delegowaniu do pełnienia obowiązków sędziego w Sądzie Apelacyjnym w Warszawie. Wyraźnie w tym miejscu podkreślić należy, iż każdy sędzia jest zarazem uprawniony, jak i zobowiązany do podnoszenia swoich kwalifikacji zawodowych, a wyrazem i formą tego może być w szczególności orzekanie w ramach delegacji w Sądzie wyższego rzędu. Zestawiając w swej retoryce doświadczenie zawodowe sędziego uczestniczącego w procesie opiniowania przez KRS z innymi kandydatami z niezrozumiałych również względów w sprawie V KK 17/23 Sąd Najwyższy posłużył się przy tym manipulacją, przemilczeniem i wykazał z nieznanych względów daleko idącą aberrację. W tym stanie rzeczy, podkreślenia wymaga, iż w przedmiotowej sprawie nie zaistniały żadne obiektywne podstawy do wyłączenia mnie od jej rozpoznania. Powyższe okoliczności wskazują, iż brak jest podstaw do uznania, że mój osąd w sprawie IV Ka 610/24 doprowadzić mógł do naruszenia standardu niezawisłości lub bezstronności sędziego, mającego wpływ na wynik sprawy z uwzględnieniem okoliczności dotyczących uprawnionego oraz charakteru sprawy. |
|||
|
0.1.Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku |
|||
|
Punkt rozstrzygnięcia z wyroku |
Przytoczyć okoliczności |
||
|
------------------------ |
----------------------------------------------------------------------------------------------------------- |
||
|
1.Koszty Procesu |
|||
|
Punkt rozstrzygnięcia z wyroku |
Przytoczyć okoliczności |
|
2 |
Biorąc pod uwagę sytuację osobistą i możliwości zarobkowe oskarżonego, jak również to, że spoczywa na nim obowiązek uiszczenia świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w kwocie 7000 złotych oraz kosztów sądowych w kwocie 250 złotych, Sąd Okręgowy, na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. i art. 17 ust. 1 i 2 ustawy z 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (tekst jedn.: Dz. U. z 1983 r. Nr 49, poz. 223 z późn. zm.), zwolnił go od uiszczenia wydatków za postępowanie odwoławcze oraz od opłaty za drugą instancję. |
|
1.PODPIS |
|
0.1.Granice zaskarżenia |
|||||
|
Kolejny numer załącznika |
1 |
||||
|
Podmiot wnoszący apelację |
Obrońca oskarżonego S. C.. |
||||
|
Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja |
Wyrok Sądu Rejonowego w Radomsku z dnia 31 lipca 2024 r., sygn. akt II K 541/24. |
||||
|
0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia |
|||||
|
☒ na korzyść ☐ na niekorzyść |
☐ w całości |
||||
|
☒ w części |
☐ |
co do winy |
|||
|
☒ |
co do kary |
||||
|
☒ |
co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia |
||||
|
0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty |
|||||
|
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji |
|||||
|
☐ |
art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu |
||||
|
☐ |
art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany |
||||
|
☒ |
art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia |
||||
|
☒ |
art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, |
||||
|
☒ |
art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka |
||||
|
☐ |
|||||
|
☐ |
brak zarzutów |
||||
|
0.1.1.4. Wnioski |
|||||
|
☐ |
Uchylenie |
☒ |
Zmiana |
||
Podmiot udostępniający informację: Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim
Data wytworzenia informacji: