Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 7.08.2023 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł., po rozpoznaniu wniosku z dnia 27.07.2023 r. dla I. B. ustalił wysokość i podjął wypłatę emerytury od dnia 1.07.2023 r., tj. od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek. ZUS wskazał, że emerytura stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy wymiaru obliczenia emerytury przez średnie dalsze trwanie życia ustalone na dzień zgłoszenia wniosku o podjęcie wypłaty emerytury, tj. na dzień 27.07.2023 r.:

- kwota składek zewidencjonowanych na koncie z uwzględnieniem waloryzacji 76860,64 zł

- kwota zwaloryzowanego kapitału początkowego 219270,88 zł

- kwota środków zewidencjonowanych na subkoncie z uwzględnieniem ich waloryzacji 31702,71 zł

- średnie dalsze trwanie życia 208,60 miesięcy

- wyliczona kwota emerytury 1571,59 zł

Emeryturę wyliczono zgodne z art. 26 ustawy z dna 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach FUS (t.j. Dz. U. z 2023 r., poz. 1251 ze zm.):

(76860,64 zł+219270,88 zł+31702,71 zł) / 208,60 miesięcy = 1571,59 zł.

Ponadto Zakład podał, że przedłożone przez wnioskodawcę do wniosku z dnia 27.07.2023 r. dokumenty pozostają bez wpływu, ponieważ zeznania świadka na określone okoliczności zatrudnienia w okresie od 1.04.1986 r. do 30.06.1989 r. nie są wystarczającym środkiem dowodowym w postępowaniu przed organem emerytalnym potwierdzającym zatrudnienie, dodając, że jeśli zakład pracy nie istnieje i nie ma podmiotu uprawnionego do wydania świadectwa pracy lub takie dokumenty zostały zniszczone możliwe jest dochodzenie swoich praw tylko przed Sądem Pracy i Ubezpieczeń Społecznych.

(decyzja w aktach ZUS k. 29)

Wnioskodawca złożył od ww. decyzji odwołanie, żądając jej zmiany poprzez zaliczenie do stażu pracy okresu zatrudnienia od dnia 1.04.1986 r. do dnia 30.06.1989 r. w (...) Klubie Sportowym w B., powołując się na świadectwo pracy z ww. zakładu pracy, na wpis w legitymacji ubezpieczeniowej o ww. zatrudnieniu, wyjaśniając, że mimo iż brakuje w legitymacji wpisu o zakończeniu tego zatrudnienia, to wynika to z przedłożonego świadectwa pracy, a nadto ma oświadczenie osoby, która przejęła po nim stanowisko pracy.

(odwołanie k. 3-4)

W odpowiedzi na odwołanie ZUS I Oddział w Ł. wniósł o jego oddalenie, wyjaśniając, że nie zaliczono ww. okresu zatrudnienia, ponieważ przedłożone świadectwo pracy nie spełnia warunków formalnych – podpis w zastępstwie jest nieczytelny, legitymacja ubezpieczeniowa nie zawiera końcowej daty zatrudnienia, a zeznania świadka nie są wystraczającym dowodem w postępowaniu przed organem emerytalnym.

(odpowiedź na odwołanie k. 6)

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca I. B. urodził się (...)

(niesporne)

Odwołujący posiada świadectwo pracy z dnia 11.10.1989 r. wystawione przez (...) Klub Sportowy (...) w B., w którym potwierdzono, że był on zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy od 1.04.1986 r. do 30.06.1989 r. na stanowisku gospodarza (magazyniera), na którym otrzymał ostatnie wynagrodzenie w wysokości 50.000 zł i premię uznaniową 20%, także, że stosunek pracy został rozwiązany na skutek rezygnacji z pracy przez ubezpieczonego. Świadectwo to w imieniu zakładu pracy podpisał nieczytelnie Prezes Zarządu opatrując tenże podpis pieczątką.

(świadectwo pracy k. 15)

W legitymacji ubezpieczeniowej wnioskodawcy na stronie 48 znajduje się wpis potwierdzający zatrudnienie odwołującego w ww. Klubie od 1.04.1986 r. na stanowisku gospodarza, natomiast nie ma w niej wpisu dotyczącego daty zakończenia tego zatrudnienia.

(kserokopia legitymacji ubezpieczeniowej wnioskodawcy k. 28 akt ZUS)

Nie istnieją akta osobowe wnioskodawcy z ww. okresu zatrudnienia, ponieważ w trakcie remontu budynku Klubu przy ul. (...) w B., wszystkie archiwalne dokumenty zostały przeniesione do piwnicy i podczas jednej z ulewnych opadów deszczu uległy zniszczeniu w wyniku zalania tej piwnicy.

(pisma Klubu Sportowego (...) k. 22 akt ZUS i k. 30 akt sprawy)

Wnioskodawca pracował w spornym okresie od dnia 1.04.1986 r. do dnia 30.06.1989 r. w K. (...) (...) w B. w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku gospodarza obiektu oraz zajmował się wydawaniem sprzętu sportowego. Wnioskodawca jako pracownik rzeczonego Klubu miał przyznane mieszkanie służbowe przy ul. (...) w B., w którym był zameldowany na pobyt czasowy w okresie od dnia 25.11.1987 r. do dnia 25.05.1988 r. Odwołujący nie wprowadził się od razu do tego mieszkania, ponieważ wymagało ono odświeżenia, malowania. Wnioskodawca nie korzystał w okresie zatrudnienia w Klubie z urlopów bezpłatnych. Ubezpieczony dowiedział się o możliwości zatrudnienia w Klubie od brata ciotecznego, który wcześniej pracował w tym Klubie. Skarżący przejął obowiązki na stanowisku gospodarza obiektu w ww. Klubie po A. Ł., który przekazał odwołującemu magazyn oraz wprowadził go w zakres obowiązków gospodarza obiektu. Natomiast po wnioskodawcy na tym stanowisku został zatrudniony Z. H.. Umowę o pracę z ww. Klubem rozwiązał wnioskodawca, ponieważ kupił gospodarstwo rolne w H. i przeprowadził się tam. O tym, że wnioskodawca rezygnuje z pracy w Klubie dowiedziała się od żony ubezpieczonego jej koleżanka a zarazem małżonka Z. H., który w związku z tym postanowił ubiegać się o pracę w Klubie po odwołującym, ponieważ zależało mu na mieszkaniu służbowym.

(przesłuchanie wnioskodawcy – e- prot. z 9.09.2024 r.: 00:03:35-00:07:08 w zw. z e-prot. z 12.03.2024 r.: 00:01:35, 00:16:33, zeznania świadka Z. H. e-prot. z 12.03.2024 r.: 00:09:19, zeznania świadka A. Ł. e-prot. z 12.03.2024 r.: 00:12:41-00:14:45, oświadczenie na piśmie Z. H. k. 13, oświadczenie na piśmie A. Ł. k. 14, pismo ZUS k. 37, świadectwo pracy A. Ł. k. 43, świadectwo pracy Z. H. k. 46, pismo z Urzędu Gminy B. k. 47, kserokopia legitymacji ubezpieczeniowej k. 28 akt ZUS)

Zgodnie z hipotetycznym wyliczeniem ZUS-u przy przyjęciu okresu zatrudnienia w K. (...) (...) w B. w okresie od 1.04.1986 r. do 30.06.1989 r. oraz wynagrodzenia minimalnego za ten okres:

- staż przyjęty do obliczenia kapitału początkowego wyniósłby 13 lat, 5 miesięcy, 23 dni okresów składkowych oraz 29 dni okresów nieskładkowych

- wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego wyliczony z lat 1977-1986 wyniósłby 23,26%

- kapitał początkowy na dzień 1.01.1999 r. wyniósłby 42410,28 zł.

Emerytura obliczona z uwzględnieniem hipotetycznego kapitału początkowego na dzień jej przyznania wyniosłaby 1803,91 zł:

- kwota zwaloryzowanych składek na koncie 76860,64 zł

- kwota zwaloryzowanego kapitału początkowego 267732,36 zł

- kwota zwaloryzowanych środków na subkoncie 31702,71 zł

- średnie dalsze trwanie życia 208,60 miesięcy

czyli (76860,64 zł+267732,36 zł+31702,71 zł) / 208,60 miesięcy = 1803,91 zł

Zwiększenie z tytułu zwiększenia składek na ubezpieczenie społeczne rolników wynosi 221,59 zł. Łączna kwota emerytury wynosiłaby 2025,50 zł.

Emerytura po waloryzacji od 1.03.2024 r. przysługiwałaby w kwocie 2022,54 zł + 248,45 zł = 2270,99 zł.

(pismo ZUS z hipotetycznym wyliczeniem k. 37)

Powyższy stan faktyczny został odtworzony na podstawie powołanych dokumentów, a także zeznań świadków i przesłuchania wnioskodawcy, którym to dowodom sąd przyznał w całości walor wiarygodności, albowiem wzajemnie ze sobą korelują, uzupełniają się, tworząc spójną i logiczną całość. Pełnomocnik ZUS nie podważył wartości dowodowej zeznań świadków, które nie noszą znamion konfabulacji. Są to osoby obce dla stron n/n postępowania i nie miały żadnego interesu, aby składać zeznania korzystne tylko dla jednej ze stron. Ponadto Sąd oparł się na hipotetycznych wyliczeniach ZUS-u, których nie kwestionował pod względem poprawności rachunkowej wnioskodawca, a Sąd nie znalazł żadnych powodów by czynić to z urzędu.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie jest zasadne.

Stosownie do art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz.U. z 2023 r., poz. 1251 ze zm.) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku emerytalnego wynoszącego co najmniej 60 lat dla kobiet i co najmniej 65 lat dla mężczyzn, z zastrzeżeniem art. 46, 47, 50, 50a, 50e i 184.

Stosownie do art. 25 w/w ustawy podstawę obliczenia emerytury, o której mowa w art. 24, stanowi kwota składek na ubezpieczenie emerytalne, z uwzględnieniem waloryzacji składek zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury, zwaloryzowanego kapitału początkowego określonego w art. 173-175 oraz kwot środków zewidencjonowanych na subkoncie, o którym mowa w art. 40a ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych, z zastrzeżeniem ust. 1a i 1b oraz art. 185.

Emerytura, ustalana według zreformowanych zasad dla ubezpieczonych urodzonych po dniu 31 grudnia 1948 r., stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia emerytury przez średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku równym wieko­wi, w jakim ubezpieczony przechodzi na emeryturę - art. 26 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Wiek ubezpieczonego w dniu przejścia na emeryturę wyraża się w ukończonych latach i miesiącach (ust. 2). Średnie dalsze trwanie życia ustala się wspólnie dla mężczyzn i kobiet oraz wyraża się w miesiącach (ust. 3). Prezes Głównego Urzędu Statystycznego ogłasza w formie komunikatu w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" corocznie w terminie do dnia 31 marca tablice trwania życia, z uwzględnieniem ust. 3, dla wieku ubezpieczonych określonego w myśl ust. 2 (ust. 4).

Stosownie do art. 173 ust. 1 i 3 ww. ustawy, dla ubezpieczonych urodzonych po dniu 31 grudnia 1948 r., którzy przed dniem wejścia w życie ustawy opłacali składki na ubezpieczenie społeczne lub za których składki opłacali płatnicy składek, ustala się kapitał początkowy na dzień wejścia w życie ustawy.

Kapitał początkowy stanowi równowartość kwoty obliczonej według zasad określonych w art. 174 pomnożonej przez wyrażone w miesiącach średnie dalsze trwanie życia ustalone zgodnie z art. 26 ust. 3 dla osób w wieku 62 lat (ust. 2).

Zgodnie z art. 174 ust. 1 ustawy kapitał początkowy ustala się na zasadach określonych w art. 53, z uwzględnieniem ust. 2-12.

Przepis ust. 2 art. 174 stanowi, że przy ustalaniu kapitału początkowego przyjmuje się przebyte przed dniem wejścia w życie ustawy:

1) okresy składkowe, o których mowa w art. 6;

2) okresy nieskładkowe, o których mowa w art. 7 pkt 5;

3) okresy nieskładkowe, o których mowa w art. 7 pkt 1-3 i 6-12, w wymiarze nie większym niż określony w art. 5 ust. 2, to jest w wymiarze nieprzekraczającym jednej trzeciej udowodnionych okresów składkowych.

W myśl ust. 3 w/w przepisu podstawę wymiaru kapitału początkowego ustala się na zasadach określonych w art. 15, 16, 17 ust. 1 i 3 oraz art. 18, z tym że okres kolejnych 10 lat kalendarzowych ustala się przed dniem 1 stycznia 1999 roku.

Według ust. 3b w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 października 2013 roku (w związku z wejściem w życie ustawy z dnia 21 czerwca 2013 roku o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych) jeżeli okres wskazany do ustalenia podstawy wymiaru kapitału początkowego obejmuje rok kalendarzowy, w którym ubezpieczony pozostawał w ubezpieczeniu społecznym na podstawie przepisów prawa polskiego jedynie przez część miesięcy tego roku, do obliczenia stosunku sumy kwot podstaw wymiaru składek i kwot, o których mowa w art. 15 ust. 3, w okresie tego roku do przeciętnego wynagrodzenia, przyjmuje się sumę kwot przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia ogłoszonego za ten rok kalendarzowy odpowiednią do liczby miesięcy pozostawania w ubezpieczeniu.

Natomiast w myśl ust. 7 analizowanego przepisu do obliczenia kapitału początkowego przyjmuje się kwotę bazową wynoszącą 100 % przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w II kwartale kalendarzowym 1998 roku. Ustęp 8 powyższego przepisu stanowi, że przy obliczaniu kapitału początkowego część kwoty bazowej wynoszącej 24 % tej kwoty mnoży się przez współczynnik proporcjonalny do wieku ubezpieczonego oraz okresu składkowego i nieskładkowego osiągniętego do dnia 31 grudnia 1998 roku.

Zgodnie natomiast z treścią ust. 8 przy obliczaniu kapitału początkowego część kwoty bazowej wynoszącej 24% tej kwoty mnoży się przez współczynnik proporcjonalny do wieku ubezpieczonego oraz okresu składkowego i nieskładkowego osiągniętego do dnia 31 grudnia 1998 roku, według wskazanego w nim wzoru.

Z kolei w myśl art. 15 ust. 1 powyższej ustawy podstawę wymiaru emerytury i renty stanowi ustalona w sposób określony w ust. 4 i 5 przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe lub na ubezpieczenie społeczne na podstawie przepisów prawa polskiego w okresie kolejnych 10 lat kalendarzowych, wybranych przez zainteresowanego z ostatnich 20 lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok, w którym zgłoszono wniosek o emeryturę lub rentę, z uwzględnieniem ust. 6 i art. 176.

Natomiast stosownie do brzmienia ust. 2a tego samego przepisu, jeżeli nie można ustalić podstawy wymiaru składek w okresie pozostawania w stosunku pracy wskazanym do ustalenia podstawy wymiaru emerytury i renty, za podstawę wymiaru składek przyjmuje się kwotę obowiązującego w tym okresie minimalnego wynagrodzenia pracowników, proporcjonalnie do okresu podlegania ubezpieczeniu i wymiaru czasu pracy.

Z kolei na postawie ust. 6 tego przepisu na wniosek ubezpieczonego podstawę wymiaru emerytury lub renty może stanowić ustalona w sposób określony w ust. 4 i 5 przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe w okresie 20 lat kalendarzowych przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku, wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu.

Jak stanowi art. 15 ust. 4 w/w ustawy w celu ustalenia podstawy wymiaru emerytury lub renty:

1.  oblicza się sumę kwot podstaw wymiaru składek i kwot, o których mowa w ust. 3, w okresie każdego roku z wybranych przez zainteresowanego lat kalendarzowych,

2.  oblicza się stosunek każdej z tych sum kwot do rocznej kwoty przeciętnego wynagrodzenia, ogłoszonej za dany rok kalendarzowy, wyrażając go w procentach, z zaokrągleniem do setnych części procentu,

3.  oblicza się średnią arytmetyczną tych procentów, która, z zastrzeżeniem ust. 5, stanowi wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury lub renty, oraz

4.  mnoży się przez ten wskaźnik kwotę bazową, o której mowa w art. 19, przy czym wskaźnik wysokości podstawy wymiaru nie może być wyższy niż 250%, jednakże przy ponownym przeliczeniu wysokości emerytury należy mieć na względzie, iż zgodnie z art. 111 ust. 2 ustawy uwzględnia się kwotę bazową ostatnio przyjętą do obliczenia świadczenia.

W związku z treścią zacytowanych przepisów można stwierdzić, iż kwota kapitału początkowego zależy od długości udowodnionych okresów składkowych i nieskładkowych przebytych przed 1 stycznia 1999 r., podstawy wymiaru oraz współczynnika proporcjonalnego do wieku ubezpieczonego, który służy do obliczenia tzw. części socjalnej.

Zgodnie z § 10 ust. 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 11.10.2011 r. w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe (Dz.U. Nr 237, poz. 1412) zainteresowany zgłaszający wniosek o emeryturę lub rentę z tytułu niezdolności do pracy powinien dołączyć do wniosku dokumenty stwierdzające: 1) datę urodzenia; 2) okresy uzasadniające prawo do świadczeń i ich wysokość; 3) stan zdrowia, a także wywiad zawodowy sporządzony przez płatnika składek, jeżeli ubezpieczony pozostaje w zatrudnieniu - w przypadku gdy prawo do świadczenia jest uzależnione od stwierdzenia niezdolności do pracy; 4) wysokość wynagrodzenia, dochodu, przychodu i uposażenia, przyjmowanych do ustalenia podstawy wymiaru świadczeń; 5) okoliczności niezbędne do ustalenia świadczeń przysługujących z zagranicznych instytucji ubezpieczeniowych, jeżeli umowy międzynarodowe, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, tak stanowią. W ust. 2 w/w paragrafu postanowiono, że dokumenty, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 2 i 4, nie są wymagane, jeżeli konto ubezpieczonego zawiera dane pozwalające na ustalenie prawa i wysokości świadczenia. Z kolei w ust. 3 tego przepisu przewidziano, że dokumenty, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 2, 4 i 5, nie są wymagane, jeżeli zostały złożone w organie rentowym dla celów ustalenia kapitału początkowego albo prawa lub wysokości świadczeń na podstawie ustawy lub odrębnych przepisów.

Zgodnie z § 21 ust. 1 w/w rozporządzenia, środkiem dowodowym stwierdzającym wysokość wynagrodzenia, dochodu, przychodu oraz uposażenia przyjmowanego do ustalenia podstawy wymiaru emerytury lub renty są zaświadczenia pracodawcy lub innego płatnika składek, legitymacja ubezpieczeniowa lub inny dokument na podstawie, którego można ustalić wysokość wynagrodzenia, dochodu, przychodu lub uposażenia.

Wskazana regulacja z § 21 ust. 1 w/w rozporządzenia, stanowiąca odpowiednik obowiązującego do 23.11.2011 r. § 20 rozporządzenia Rady Ministrów z 7.02.1983 r. w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno - rentowe i zasad wypłaty tych świadczeń (Dz.U. nr 10, poz.49), wyznacza kierunek postępowania dowodowego, nie oznacza to jednak, aby wysokość uzyskiwanego uposażenia nie mogła być wskazana i w inny sposób, tak przy pomocy pisemnych środków dowodowych pochodzących od pracodawcy, czy też nawet dowodów pośrednich, nie wyłączając zeznań świadków - aczkolwiek wskazujących wprost na wysokość wynagrodzenia danego zainteresowanego ( tak m.in. wyrok SN z 25.07.1997 r., II UKN 186/97, OSNAP 1998/11/324, wyroki: SA w Warszawie z 4.03.1997 r., III AUa 105/97, Apel. W-wa 1997/2/7, SA w Rzeszowie z 27.06.1995 r., III AUa 177/95, OSA 1996/10/32).

Do ustalania podstawy wymiaru świadczeń przyjmuje się zarobki objęte obowiązkiem opłacania składek na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenie emerytalne i rentowe. Oznacza to zatem, że przyjmuje się te składniki wynagrodzenia, które w rozumieniu przepisów o podstawie wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne, obowiązujących w danym okresie, podlegały składce na to ubezpieczenie.

W n/n sprawie wnioskodawca żądał uwzględnienia do obliczenia jego emerytury okresu zatrudnienia w K. (...) (...) w B. od 1.04.1986 r. do 30.06.1989 r., który w zaskarżonej decyzji pozwany ZUS zakwestionował. Organ rentowy zakwestionował złożone świadectwo pracy wystawione przez ww. pracodawcę z uwagi na nieczytelny podpis osoby wystawiającej to świadectwo. ZUS nie uwzględnił też jako dowodu na sporne zatrudnienie wpisu w legitymacji ubezpieczeniowej, ponieważ nie podano daty końcowej tego zatrudnienia. Jednocześnie wskazać należy, że Zakład rzeczywiście z uwagi na ograniczenia dowodowe nie mógł uwzględnić pisemnego oświadczenia świadka ponieważ organ emerytalny nie ma takich uprawnień w postępowaniu administracyjnym. Ograniczenia takie jednak nie istnieją w postępowaniu odwoławczym przed Sądem.

Należy podkreślić, że złożone przez wnioskodawcę świadectwo pracy potwierdzające sporne zatrudnienie niewątpliwie zostało wydane przez pracodawcę. Nie można również, w ocenie tutejszego Sądu, uznać tego świadectwa za nieprawidłowe z uwagi na nieczytelny podpis osoby, która je wystawiła. Takie stanowisko przerzucałoby na wnioskodawcę odpowiedzialność za, według ZUS, błąd pracodawcy. Niebagatelne przy oceny autentyczności i wartości dowodowej tego dokumentu jest to, że przedmiotowe świadectwo zostało opatrzone oryginalną pieczęcią zakłady pracy w nagłówku, a także to, że podpis osoby wystawiającej to świadectwo został opatrzony oryginalną pieczęcią Prezesa Zarządu. Fakt zatrudnienia ubezpieczonego w Klubie Sportowym (...) w B. został też potwierdzony wpisem w legitymacji. Okoliczność, że w legitymacji nie ma wpisu o zakończeniu tego zatrudnienia, nie podważa tego, że wnioskodawca był w tym Klubie zatrudniony do 30.06.1989 r. zgodnie ze świadectwem pracy, skoro wynika to również z przesłuchania wnioskodawcy, jak i świadków. Świadek A. Ł. potwierdził, że odwołujący przejął od niego magazyn i został przez świadka wprowadzony w zakres obowiązków na stanowisku gospodarza obiektu, zaś świadek Z. H. wyjaśnił w jaki sposób dowiedział się o tym, że wnioskodawca rezygnuje z zatrudnienia w Klubie i o swojej decyzji o podjęciu starań, aby zatrudnić się na jego miejsce na stanowisku gospodarza obiektu. Obaj świadkowie faktycznie pracowali w K. (...) (...), co wynika z dokumentów złożonych przez pozwanego (k. 43, 46). Pozwany nie podważył zeznań świadków, które razem z zeznaniami powoda tworzyły spójną i logiczną całość. Pośrednio zatrudnienie wnioskodawcy potwierdza też zameldowanie skarżącego w służbowym mieszkaniu przy ul. (...) w B., tj. w budynku Klubu. Sama okoliczność, że okres tego zameldowania nie pokrywa się w całości z okresem zatrudnienia w Klubie nie ma znaczenia dla ustalenia, że powód rzeczywiście pozostawał w badanym okresie w stosunku pracy z tym Klubem. Sąd dał wiarę powodowi, że nie od razu wprowadził się do mieszkania służbowego, ponieważ najpierw wymagało ono odświeżenia, malowania. Ponadto ewentualne niedopełnienie obowiązku meldunkowego po 25.05.1988 r., czy też niezamieszkiwanie już w służbowym mieszkaniu po tej dacie przez wnioskodawcę nie ma żadnego wpływu na ustalenie istnienia stosunku pracy. Zdaniem Sądu niewątpliwie odwołujący musiał być zatrudniony w przedmiotowym Klubie, skoro takie służbowe mieszkanie przy ul. (...) w B. otrzymał i był zameldowany pod tym adresem, tym bardziej, że potwierdza to także otrzymał świadectwo pracy oraz wpis jego legitymacji ubezpieczeniowej, jak i zeznania świadków.

Nadto powód wykazał, że aktualnie nie ma możliwości zbadania oryginalnej dokumentacji osobowej ze spornego okresu zatrudnienia, ponieważ uległa ona zniszczeniu na skutek zalania piwnicy, w której była razem z innymi archiwalnymi dokumentami przechowywana przez Klub w czasie remontu budynku przy ul. (...) w B.. Okoliczności te wynikają wprost z pism Klubu zalegających w aktach ZUS-owskich za k. 22 i w aktach sprawy za k. 30. Nie ma zatem aktualnie możliwości wystawienia przez Klub nowego świadectwa pracy, ani też nie ma możliwości wystawienia zaświadczenia o zatrudnieniu i zarobkach w spornym okresie. Niewątpliwie jednak ze złożonego przez ubezpieczonego świadectwa pracy wynika, że skarżący był w tym okresie zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy, a zatem uzyskiwał wynagrodzenie co najmniej w wysokości minimalnego wynagrodzenia jakie obowiązywało w tym czasie.

Wobec powyższego Sąd Okręgowy zważył, że z całokształtu zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika, że wnioskodawca był zatrudniony w spornym okresie od dnia 1.04.1986 r. do dnia 30.06.1989 r. w pełnym wymiarze czasu pracy w K. (...) (...) w B. na stanowisku gospodarza obiektu i uzyskiwał w tym czasie wynagrodzenie co najmniej w wysokości minimalnego wynagrodzenia obowiązującego w tym okresie. Rzeczywistej wysokości zarobków skarżącego nie można bowiem ustalić, gdyż jego dokumentacja osobowo- płacowa z badanego okresu zatrudnienia uległa zniszczenia.

Przy uwzględnieniu takich ustaleń Sąd Okręgowy oparł się na hipotetycznym wyliczeniu ZUS-u, którego nie kwestionował wnioskodawca. Z wyliczeń Zakładu wynika, że przy uwzględnieniu spornego okresu zatrudnienia od 1.04.1986 r. do 30.06.1989 r. staż przyjęty do obliczenia kapitału początkowego dla wnioskodawcy wyniósłby 13 lat, 5 miesięcy, 23 dni okresów składkowych oraz 29 dni okresów nieskładkowych, wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego wyliczony z lat 1977-1986 wyniósłby 23,26%, kapitał początkowy na dzień 1.01.1999 r. wyniósłby 42410,28 zł, a emerytura obliczona z uwzględnieniem hipotetycznego kapitału początkowego na dzień jej przyznania, czyli na dzień 1.07.2023 r., wyniosłaby 1803,91 zł. W rezultacie Sąd Okręgowy uznał, że po zaliczeniu spornego okresu zatrudnienia hipotetycznie obliczony wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego wyliczony z lat 1977-1986 wynoszący 23,26% okazał się dla skarżącego korzystniejszy.

Mając na uwadze powyższe Sąd Okręgowy, na podstawie art. 477 [14] par. 2 k.p.c., zmienił zaskarżoną decyzję, o czym orzekł jak w sentencji wyroku.