Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 11 października 2024r.

Powód (...) sp. z o.o. z siedzibą w W., reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, w pozwie złożonym do tut. Sądu w dniu 5 marca 2024r. domagał się zapłaty od pozwanego S. P. kwoty 3.002,61 zł wraz z odsetkami umownymi w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie od dnia 24 września 2023r. do dnia zapłaty oraz zasądzenia kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa prawnego według norm przepisanych (k.5-10, k.69-72).

Wskazał nadto, iż w dniu 24 września 2023 r. wniósł przeciwko pozwanemu pozew w elektronicznym postępowaniu upominawczym, w którym w dniu 10 października 2023 r. wydano nakaz zapłaty, jednakże na skutek wniesionego przez pozwanego sprzeciwu i utraty mocy nakazu zapłaty, ostatecznie postanowieniem z dnia 24 stycznia 2024r. postępowanie zostało umorzone (k.15-20).

W uzasadnieniu wskazał, że w dniu 28 lipca 2023 r. pozwany wraz z poprzednikiem powoda - E. (...) zawarli w myśl art. 720 k.c. umowę pożyczki nr (...), zgodnie z którą kredytodawca zobowiązał się do udzielenia kredytobiorcy kredytu w maksymalnej kwocie 2.000 zł - tzw. limit kredytowy w formie przyznania linii kredytowej. Kwota kredytu została w całości wypłacona stronie pozwanej w formie międzynarodowej karty kredytowej z kredytem odnawialnym lub częściowo w formie przelewu na wskazany przed kredytobiorcę rachunek bankowy. Zawarcie umowy wymagało podjęcia przez kredytobiorcę kontaktu z kredytodawcą na skutek założenia konta klienta na platformie. Kredytobiorca miał zatem możliwość pobrania i zapoznania się z dokumentacją, akceptacji umowy. Strona pozwana podpisała umowę elektronicznie. Udzielnie kredytu nastąpiło w momencie przekazania kredytobiorcy kwoty udzielonego finasowania zgodnie z umową wraz z aneksami. Wedle zapisów umowy strona pozwana była zobowiązana do zwrotu kredytu w miesięcznych ratach. Pozwany ostatecznie nie wywiązał się z warunków umowy zaprzestając regularnych spłat, dlatego też poprzednik powoda wypowiedział umowę. Roszczenie stało się wymagalnie 28 lipca 2023r. Na kwotę objętą żądaniem składa się kwota wykorzystanego limitu kredytowego w wysokości 2.000 zł, prowizja w kwocie 400 zł, prowizja za administrowanie kartą – 241,50 zł, odsetki od wykorzystanego limitu – 125,15 zł a także odsetki karne w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie od dnia 7 stycznia 2023r. do dnia poprzedzejącego wniesienie pozwu, od kwoty 2.641,50 zł - tj. kwota 235,96 zł. Na mocy umowy cesji z 26 czerwca 2023r. powód nabył prawo do przedmiotowej wierzytelności.

W odpowiedzi na pozew pozwany S. P. reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika wniósł o oddalenie powództwa oraz zasądzenia od powoda kosztów procesu (k. 54-63).

Pozwany zakwestionował roszczenie tak co do zasady jak i wysokości. Zarzucił nieudowodnienie istnienia, wysokości oraz wymagalności wierzytelności dochodzonej pozwem, brak przekazania przez pożyczkodawcę środków pieniężnych, przedwczesność powództwa z uwagi na brak skutecznego wypowiedzenia umowy, stosowanie przez powoda niedozowanych klauzul umownych, brak legitymacji czynnej powoda – by umowa cesji doszła do skutku, czyli by doszło do zapłaty ceny i przeniesienia wierzytelności, a nadto zarzucił brak umocowania do działania w imieniu pierwotnego wierzyciela jak i powoda. Zaprzeczył aby złożył oświadczenie woli zawarcia umowy - nie zawarł przedmiotowej umowy, zaprzeczył by otrzymał kwotę pieniężną, która wynika z umowy, by otrzymał jakiekolwiek wezwanie do zapłaty czy wypowiedzenie umowy. Ponadto wskazał, że powód nawet w pozwie nie przestawił w jaki sposób i na jakiej podstawie określił kwotę należności głównej, skoro nie pokrywa się ona z umową, nie uzasadnił także podstawy tej kwoty i oprocentowania.

Strony podtrzymały stanowisko (k. 80, k.82)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W wydruku umowy nr (...) zawierającym dane E. (...) oraz S. P. zostało przewidziane, że umowa zostanie zwarta na odległość a środkiem komunikacji na odległość będzie e-mail, na który zostanie wysłane między innymi potwierdzenie przyjęcia oraz zawarcia umowa; przy czym po otrzymaniu karty kredytobiorca był zobowiązany do założenia osobistego profilu na stornie internetowej (...)i zarejestrowania karty kredytowej. Na osobistym koncie, kredytodawca miał udostępniać dokumenty związane z umową w tym wyciągi ( art.9).

Umowa mogła zostać również zawarta w formie pisemnej – papierowej (art. 32 umowy).

Przed zawarciem umowy, kredytobiorca miał również otrzymać na trwałym nośniku w formie pliku PDF: umowę , warunki korzystania z karty , wzór oświadczenia o odstąpieniu i inne dokumenty.

Przedmiotem tej umowy było udzielnie kredytobiorcy kredytu odnawialnego w maksymalnej kwocie 2.000 zł (limit kredytowy) w formie przyznania linii kredytowej, z którego można było skorzystać w sposób opisany w art. 3 i 4 umowy. Limit kredytowy stanowił całkowitą kwotę kredytu. W ramach umowy kredytodawca udostępniał również instrument płatniczy - kartę kredytową, która powinna była zostać wysyłana w terminie dwóch dni na adres wskazany we wniosku. Karta miała stać się aktywna po otrzymaniu jej przez kredytobiorcę i skontaktowaniu się z kredytodawcą w celu jej aktywacji.

Kredytobiorca mógł skorzystać z limitu kredytowego wyłącznie poprzez dokonywanie transakcji płatniczych za pomocą karty w sposób opisany w art. 5 (2). Kredytobiorca mógł wykorzystać środki do maksymalnej kwoty limitu niezwłocznie po aktywacji karty i wejściu w życie niniejszej umowy. Wykorzystana kwota stanowiła sumę wszystkich transakcji dokonanych przy użyciu karty do wysokości maksymalnej kwoty limitu kredytowego w dowolnym momencie w czasie obowiązywania niniejszej umowy, które nie zostały spłacone przez kredytobiorcę (art.3). Kredytobiorca był obowiązany do zapłaty odsetek od wykorzystanej kwoty obliczonych według stałej rocznej stopy procentowej w wysokości 6,94 % przy czym stopa nie mogła przekroczyć maksymalnej wysokości odsetek określonych w art. 359 § 2 k.p.c. (art.10)

Ponadto umowa przewidywała, że kredytobiorca jest obowiązany do zapłaty prowizji wskazanych w taryfie tj. za wypłaty z bankomatu poza terenem Europejskiego Obszaru Gospodarczego czy usługę (...) zakupy z usługą (...)czy prowizję za nieuzasadnione transakcje a nadto do zapłaty miesięcznej prowizji za udzielenie limitu kredytowego w wysokości 15,25 % od wykorzystanej kwoty limitu według stanu na dany miesiąc która jest obliczana w stosunku dziennym w wysokości 0,175 % do kwoty 5,25 % (art. 12 lit.a) oraz dodatkowo w wysokości miesięcznej 10 % wykorzystanej kwoty naliczanej pierwszego dnia po upływie okresu płatności (art. 12 lit. b).

Kredytobiorca był nadto zobowiązany do spłaty co najmniej 15 % limitu kredytowego, lecz nie więcej niż kwoty całkowitego zobowiązania, każdego miesiąca następującego po miesiącu w którym po raz pierwszy skorzystał z limitu kredytowego (minimalna kwota do zapłaty). Kredytobiorca był zobowiązany do spłaty minimalnej kwoty w okresie rozpoczynjącym się pierwszego i kończącym się piątego dnia danego miesiąca („okres płatności”) . Niezależnie od tego kredytobiorca był zobowiązany do zapłaty pozostałej części całkowitego zobowiązania przed upływem 7 miesięcy od daty transakcji do dokonania, której skorzystano z limitu (art. 4).

Umowa miała zostać zawarta na czas nieokreślony do momentu jej rozwiązania przez jedną ze stron, aczkolwiek okres spłaty jakiegokolwiek wykorzystanego limitu nie mógł być dłuższy niż okres 7 miesięcy od daty transakcji.

Całkowite zobowiązanie kredytobiorcy (całkowita kwota do zapłaty) obejmowało wykorzystaną kwotę limitu kredytowego oraz koszt kredytu tj. należne od niej odsetki, prowizje za udzielenie limitu. Ich ostateczna wysokość była uzależniona od wykorzystanej kwoty limitu kredytowego oraz okresu korzystania z limitu kredytowego. Zgodnie z tabelą całkowitej kwoty do zapłaty, w przypadku limitu w wysokości 2.000 zł, prowizja o której mowa w art. 12 lir. a wyniosła 640,50 zł, prowizja o której mowa w art. 12 lit. b – 1.200 zł a całkowita kwota do zapłaty była równa kwocie 3.910,09 zł przy przyjęciu wykorzystania limitu pierwszego dnia po zawarciu umowy i jego spłaty w terminie 12 miesięcy od dnia wykorzystania limitu.

Zgodnie z art. 14 umowy, kredytobiorca miał prawo do spłaty w każdym czasie całości lub części wynikających z umowy zobowiązań poprzez zapłatę należnych kwot w tym wykorzystanej kwoty, wszelkich opłat, prowizji i obciążeń, na jeden z rachunków bankowych kredytodawcy.

Dodatkowo kredytobiorca miał otrzymać od kredytodawcy miesięczny wyciąg transakcji dokonanych przy użyciu karty. Wyciąg miał być dostępny na spersonalizowanej stronie - koncie osobistym. Każdego pierwszego dnia miesiąca, kredytobiorca miał otrzymać bezpłatnie krótką wiadomość tekstową na wskazany przez siebie numer telefonu, która miała zawierać informacje o kwocie całkowitego zobowiązania według stanu na pierwszy dzień danego miesiąca. W czasie obowiązywania umowy, informacja o całkowitym zobowiązaniu kredytodawcy miała być również dostępna na koncie osobistym.

W dokumencie wskazano, iż podpisując umowę, strony oświadczają, że kredytodawca będzie miał prawo wysyłać kredytobiorcy na jego konto osobiste wszelkie zawiadomienia dotyczące wykonania i używania karty, w szczególności formularz informacyjny dotyczący kredytu konsumenckiego, informacje o transakcjach, miesięczne wyciągi transakcji przy użyciu karty, załączniki, zawiadomienia o zablokowaniu karty, zawiadomienia o zmniejszeniu limitu, jednostronne oświadczenia o zmianie postanowień umowy. Wszelkie wyciągi i zawiadomienia skierowane na konto osobiste będą traktowane jako otrzymane przez kredytobiorcę osobiście (art. 9).

W przypadku gdy kredytobiorca nie wykonywał wymagalnych zobowiązań lub naruszył istotne zobowiązania wynikające z umowy, ulegała ona rozwiązaniu bez zachowania okresu wypowiedzenia (art. 22 pkt. 5)

Natomiast formularz informacyjny przewidywał między innymi, że w dniu zawarcia umowy kredytobiorca mógł wykorzystać do 80 % limitu kredytowego otrzymanego przelewem na wskazany rachunek bankowy a resztę - 20 % limitu przy użyciu instrumentu płatniczego, po aktywacji karty.

Umowa mogła być zmieniona za zgodnym porozumieniem stron wyrażonym w formie dokumentowej. Kredytobiorca miał zostać poinformowany o każdej propozycji zmiany umowy co najmniej na dwa miesiące przed planowanym dniem wejścia w życie w dowolny sposób określony w art. 26 umowy. W takim przypadku kredytobiorca powinien w terminie 15 dni poinformować kredytodawcę czy wyraża zgodę; brak oświadczenia jest równoznaczny ze zgodą. Nie znajduje to zastosowania w przypadku uzgodnienia przez strony zmian do umowy, albowiem wtedy zmiany wchodzą w życie w terminie wskazanym w aneksie, a jeśli nie wskazano tego terminu w dniu zawarcia aneksu przez strony.

Umowa przewidywała także, możliwość zmiany wysokości limitu na podstawie wniosku kredytobiorcy lub propozycji kredytodawcy złożonych w dowolny sposób określony w art. 26 umowy, przy czym zarówno wniosek jak i propozycja zostają utrwalone na trwałym nośniku.

Stosownie do treści art. 26 wszelkie pisma, zawiadomienia, korespondencja i inne dokumenty są uważane za doręczone drugiej stronie jeśli zostały doręczone na adres korespondencyjny, wysłane za pośrednictwem SMS na numer telefoniczny, wysłane email lub na konto osobiste kredytobiorcy.

Umowa nie zawiera podpisu pozwanego ani poprzednika powoda.

dowód: wydruk umowy nr (...) z 23.11.2022r. – k.24-25, załącznik nr 2 – k.25/v formularz informacyjny - k.26/v-27 , załącznik nr 1 do umowy - warunki korzystania z karty – k.29-30

Tego samego dnia zostały sporządzone również dwa aneksy do umowy o udzielenie limitu kredytowego nr (...) z 23 listopada 2022r. Jeden aneks (nr 1) przewidywał udział kredytobiorcy w akcji promocyjnej tzw. „30 dni bez żadnych kosztów” liczonych od dnia aktywacji karty a w przypadku skorzystania z usługi „przelew z rachunku karty” od dnia uruchomienia limitu kredytowego. W celu skorzystania z promocji kredytobiorca był obowiązany do spłaty wykorzystanej kwoty limitu kredytowego do 5. dnia miesiąca następującego po upływie 30 dniowego terminu od dnia pierwszego wykorzystania części lub całości przyznanej kwoty limitu kredytowego. Promocyjne warunki udzielania kredytu polegały na przyznaniu kredytobiorcy rabatu w wysokości 100 % na koszty kredytu: prowizji za udzielenie limitu kredytowego, oraz odsetek w okresie promocyjnym.

Kolejny aneks obejmował zmiany dotyczące art. 3 i 4 umowy. Zgodnie ze zmienionym art. 3 umowy, między innymi kredytobiorca wnioskując o przyznanie limitu kredytowego i wydanie karty wybrał możliwość otrzymania 80 % wysokości przyznanego limitu w formie przelewu bankowego w ramach usługi „przelew z rachunku karty”. W celu szybkiego otrzymania 80 %, kredytobiorca wyraził wolę skorzystania z usługi przelew z rachunku karty świadczonej przez kredytodawcę. Kwota w ramach tej usługi miała zostać udostępniona przez kredytodawcę poprzez przelew bankowy na numer rachunku bankowego kredytobiorcy uzyskany od kredytobiorcy za pośrednictwem usługi kontomatik w trakcie składania wniosku o przyznanie limitu kredytowego i wydanie karty. Kredytodawca dokonywał przelewu bankowego na rachunek bankowy kredytobiorcy po zawarciu niniejszej umowy i otrzymania potwierdzenia rachunku bankowego z serwisu kontomatik. Transakcja ta była traktowana jako wykorzystane limity kredytowego.

Natomiast zgodnie ze zmienionym art. 4 pkt. 2 umowy, niniejsza umowa wchodzi w życie z dniem, w którym kredytodawca dokona przelewu 80 % limitu kredytowego na rachunek bankowy kredytobiorcy uzyskany od kredytobiorcy w procesie składania wniosku o wydanie karty i przyznanie limitu kredytowego. Strony zgadzają się i rozumieją, że udostepnienie limitu kredytowego kredytobiorcy nie jest równoznaczne z przekazaniem karty, której aktywacja nastąpi zgodnie z procedurą określona w art. 2 umowy.

Nadto w aneksie uchylono art. 32 umowy.

Aneksy nie zawieją podpisu żadnej ze stron.

dowód: aneksy – k.26

W dniu 24 listopada 2022r. E. (...) dokonał przelewu kwoty 1.600 zł na rachunek bankowy numer (...) na dane pozwanego. W tytule wskazano umowę nr (...).

dowód: potwierdzenie przelewu - k.31

E. (...) - spółka prawa bułgarskiego z siedzibą w O. S. oraz (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. w dniu 22 czerwca 2023r. zawarły umowę przelewu wierzytelności. Zgodnie z umowy przeniesienie wierzytelności z pakietu, ze zbywcy na nabywcę następuje z dniem wpływu ceny nabycia na rachunek bankowy zbywcy wskazany w umowie. W terminie 7 dni zbywca przekaże nabywcy oświadczenie o spełnieniu tego zobowiązania umownego oraz o przejściu wierzytelności na własność nabywcy.

Wykaz wierzytelności odnosi się do umowy nr (...) i zawiera również dane pozwanego.

dowód: umowa cesji z 26.06.2023r – k.21-22, wykaz wierzytelności - 23

Pismem z dnia 27 lipca 2023r. wierzyciel wystosował do pozwanego pismo zawierające informacje o przelewie wierzytelności. W piśmie tym wskazał również, że na podstawie art. 21 umowy uległa ona rozwiązaniu ze skutkiem na dzień 1 czerwca 2023r. , w załączeniu miał przesłać oświadczenie zbywcy o wypowiedzeniu umowy.

W zawiadomieniu podano również, iż zgodnie z umową pożyczki nr (...) utworzoną 28 listopada 2022r. przyznano limit w kwocie 2.000 zł, a pozwany jest nadal zobowiązany do zwrotu kwoty 2.932,95 zł (w tym 140,08 zł odsetek)

dowód: pismo z 27.07.2023r. – k.32

Powyższy stan faktyczny sąd ustalił w oparciu o przedłożone przez powoda dokumenty.

Sąd zważył co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Powód domagał się od pozwanego S. P. łącznie kwoty 3002,16 zł wraz z odsetkami maksymalnymi za opóźnienie. Swoje roszczenie wywodził z zawartej pomiędzy pozwanym a poprzednikiem prawnym - jak wskazywał w pozwie w dniu 28 lipca 2023r. - umowie pożyczki, w ramach której pożyczkodawca miał udzielić pozwanemu do wykorzystania limit odnawialny wraz z kartą kredytową w wysokości 2.000 zł. Wykorzystany kapitał wraz z należnymi odsetkami i prowizjami - jak wskazywał powód, nie został zwrócony.

Powód zatem jako nabywca tej wierzytelności był obowiązany do wykazania nie tylko faktu związania stron rzeczoną umową, ale również udowodnienia skutecznego nabycia przedmiotowej wierzytelności.

Do powoda należy zatem decyzja o wszczęciu postępowania i określenie jego zakresu przedmiotowego w postaci przytoczenia okoliczności faktycznych uzasadniających zgłoszone żądanie. Tym samym na powodzie spoczywa ciężar udowodnienia faktów uzasadniających zgłoszone roszczenie - udowodnienie faktów przemawiających za zasadnością powództwa, a do pozwanego przemawiających za jego oddalaniem. Zgodnie z art. 232 k.p.c. obowiązek wskazania dowodów obciąża przede wszystkim strony, a w myśl art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z tego faktu wywodzi skutki prawne. Oznacza to, że ten, kto powołuje się na przysługujące mu prawo, występując z żądaniem obowiązany jest udowodnić okoliczności faktyczne uzasadniające to żądania. Chodzi tu o fakty, które mają istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy, wykazujące istnienie prawa. Samo twierdzenie strony nie jest dowodem, a twierdzenie dotyczące istotnej dla sprawy okoliczności (art. 227 k.p.c.) powinno być udowodnione przez stronę to twierdzenie zgłaszającą (wyrok SN z dnia 22.11.2001 r., sygn. I PKN 660/00, publ. Wokanda 2002/7-8/44).

W ocenie Sądu powód temu obowiązkowi w żadnym wypadku nie sprostał, nie zdołał odeprzeć zarzutów pozwanego. Nie wykazał skutecznie swojego roszczenia zarówno co do zasady, ale i przede wszystkim co do wysokości a także i legitymacji do wystąpienia z niniejszym pozwem. Już same twierdzenia podnoszone w pozwie nie znajdują żadnego odzwierciedlenia w przedłożonych przez powoda dokumentach.

W pierwszej kolejności powód powinien był wykazać swoją legitymację czynną, która tak jak i bierna jest opartym na prawie materialnym uprawnieniem do występowania w charakterze strony w konkretnej sprawie sądowej. Wymóg jej posiadania stanowi przesłankę merytorycznego rozpoznania sprawy, badaną przez sąd w chwili orzekania, gdyż jej brak po stronie choćby jednej ze stron postępowania – już skutkuje oddaleniem powództwa. Podlega ona badaniu sądu z urzędu, gdyż w przeciwnym razie sąd nie mógłby wydać rozstrzygnięcia co do istoty sprawy zgodnego z prawdą obiektywną.

Powód przedłożył do akt umowę cesji oraz część wykazu wierzytelności, który to zawiera dane pozwanego i odnosi się do umowy objętej żądaniem, a dokumenty te są potwierdzone za zgodność przez występującego w sprawie pełnomocnika. Nie mnie jednak, w świetle zarzutów strony pozwanej dokumenty te nie są wystarczające do stwierdzenia, iż faktycznie powód nabył skutecznie przedmiotową wierzytelność. W umowie cesji zostało przewidziane, iż przeniesienie wierzytelności nastąpi w dacie zapłaty ceny, czego dowodem będzie oświadczenie zbywcy (§ 2 umowy). Tymczasem strona powodowa, mimo kategorycznych zarzutów pozwanego, nie przedłożyła ani potwierdzenia zapłaty ceny ani oświadczenia zbywcy, o którym mowa w § 2 ust. 5 umowy cesji. Powód nie wykazał zatem spełnienia warunku określonego w umowie i wniosku tego nie zmienia przedłożony wykaz wierzytelności. Należy dodatkowo zauważyć, że powód nie dołączył także do akt, ani pełnomocnictwa dla M. C. do działania w imieniu zbywcy ani żadnego innego dokumentu - wyciągu z rejestru zbywcy, a które to dokumenty umożliwiałyby ocenę, czy złożone przez wskazane w umowie osoby oświadczenia są w ogóle skuteczne. Powód nie uwodnił zatem swojej legitymacji tak jak i tego by wierzytelność objęta umową cesji w ogóle istniała i w takiej wysokości jak podaje.

Owszem powód załączył do akt wydruk umowy nr (...) oraz wydruki aneksów, jednakże żaden z tych dokumentów nie zawiera podpisu pozwanego ani poprzednika powoda, nawet podpisu elektronicznego. Co nie budzi wątpliwości, przepisy prawa dopuszczają możliwość zawarcia umowy pożyczki na odległość i do zawarcia umowy nie jest konieczna forma pisemna, a wola zawarcia umowy mogła być przez pozwanego również wyrażona w inny sposób. Nie mniej jednak powód w sposób nie budzący żadnych wątpliwości, tym bardziej jeżeli pozwany temu zaprzecza, powinien ten fakt wykazać - udowodnić, że pozwany wyraził wolę związania tą umową, czego jednakże nie zdołał uczynić. Powód nie zaoferował ani jednego dokumentu, z którego by bezsprzecznie wynikało, że pozwany złożył oświadczenie woli związania umową o takiej treści, wnioskował o zawarcie takiej umowy pożyczki. Powód nie przedłożył nawet potwierdzenia, że do zawarcia takiej umowy doszło, mimo iż takowe miało być ekspediowane na adres email pozwanego, co wynika z zapisów umowy. W niej natomiast zastrzeżono, że strony będą się porozumiewać za pośrednictwem poczty elektronicznej i również w taki sposób pozwany miał także otrzymać potwierdzenie zawarcia umowy (rozdział I umowy), mimo tego takich dokumentów powód nie zaoferował, tak jak i żadnego potwierdzenia, że pozwany przed zawarciem umowy na trwałym nośniku otrzymał projekt umowy, warunki korzystania z karty kredytowej, formularz informacyjny a już po zwarciu umowy - pozwany utworzył konto osobiste na stronie kredytodawcy i otrzymywał jakiekolwiek informacje o stanie swojego zadłużenia, wyciągi, informacje dotyczące wykonania umowy, używania karty, miesięczne wyciągi. Tych dokumentów również powód nie dołączył do akt. Umowa przewidywała, iż pozwany będzie korzystał z limitu za pomocą karty poprzez wykonywanie transakcji. Dopiero aneksem zmieniono (na potwierdzenie którego powód również nie przedłożył żadnego dowodu - brak jest dokumentu świadczącego o wyrażeniu przez pozwanego woli związania aneksem o takiej treści w formie dokumentowej (art. 25 umowy), a do akt dołączono zwykły wydruk i co dziwne sporządzony tego samego dnia co umowa główna), że kwota 80 % przyznanego limitu zostanie przelana na rachunek bankowy kredytobiorcy zgodnie z wnioskiem. Owszem powód przedłożył potwierdzenie przelewu kwoty 1.600 zł nie mniej jednak, brak jest jakichkolwiek danych by wskazany rachunek bankowy należał faktycznie do pozwanego - nie wynika to z wydruku umowy, a przede wszystkim aneksu. W tym też aneksie zawarto, iż umowa wejdzie w życie z dniem w którym kredytodawca dokona przelewu 80 % limitu kredytowego. Tym czasem potwierdzenie wydruku umowy zostało sporządzone 23 listopada 2022r., przelew został wykonany 24 listopada 2022r., a zarówno zawiadomienie o cesji jaki i wykaz zawiera datę utworzenia umowy / limitu - 28 listopada 2022r. Tym samym, w świetle tych wszystkich nieścisłości należało uznać, że powód nie wykazał aby doszło do skutecznego zawarcia umowy o kredyt odnawialny, przedłożone dokumenty, w tym nawet potwierdzenie przelewu, zdaniem Sądu nie są wystarczające.

Nie można również tracić z pola widzenia głównego celu tej umowy - którym było udostępnienie kredytu odnawialnego i wydanie karty, za pomocą której przede wszystkim powód miał korzystać z limitu. Gdyby zatem nawet uznać, że pozwanemu część środków udostępniono w formie przelewu (chociaż umowa główna takiego sposobu nie przewidywała a brak jest jakichkolwiek przekonujących dowodów potwierdzających zawarcie aneksów i jeszcze tego samego dnia co umowa), to i tak powód nie wykazał aby udostępnił pozwanemu kartę kredytową i przede wszystkim by pozwany z niej korzystał - by wykorzystał limit w wysokości przewidzianej w umowie a objętej pozwem - 2000 zł. Ponadto, jak wynika z umowy, samo przyznanie limitu nie rodziło obowiązku jego zwrotu poprzez kredytobiorcę, który był obowiązany do zwrotu tylko wykorzystanego limitu. To w jakiej wysokości pozwany wykorzystał limit powinien udowodnić powód, czego także nie zdołał uczynić. Z kolei od wykorzystanego limitu zależała wysokość należnych powodowi odsetek i prowizji, a których nie sposób ustalić bez właśnie tej wartości. W umowie nie zostało przewidziane dokładnie w jakiej kwotowo wysokości należy się powodowi prowizja czy odsetki, ale zostało to wskazane jako działanie matematyczne - uzależnione od kotwy wykorzystanego limitu i okresu trwania umowy, których to składowych, Sąd nie jest w stanie w okolicznościach tej sprawy, ustalić. Stosownego rozliczenia nie przedstawił także powód i jak wyżej wskazywano, nie wykazał jaką faktycznie pozwany wykorzystał kwotę i kiedy to uczynił, i aby była to na pewno kwota objęta żądaniem. Nie można również ustalić w jakiej wysokości pozwany miał być obwiązany do zwrotu kwoty minimalnej i tym samym jak kształtowały się odsetki w razie opóźnienia, jaki był termin płatności kwot minimalnych. Jak były księgowane wpłaty pozwanego. Co więcej powód domaga się prowizji za administrowanie kartą, której przekazania pozwanemu nie udowodnił, a po drugie zapisy umowy takiej dokładnie prowizji nie przewidują, łącznie określając ją prowizją za udzielnie limitu. Zapisy na które powołuje się powód, odnoszą się do prowizji nazwanej jako za przyznany limit - art. 12, obliczanej w sposób wskazany w art. 12 lit. b i art. 12 lit a. Ponadto postanowienia umowy przewidywały, że całkowite zobowiązanie kredytobiorcy obejmuje wykorzystaną kwotę limitu kredytowego, należne od niej odsetki a nadto prowizje, ale za udzielenie limitu. Co więcej jak wynika z aneksu na który powołuje się powód, okres 30 dni miał być również bezkosztowy. Powód zatem tym bardziej powinien dokładnie przedstawić sposób obliczenia poszczególnych kwot objętych żądaniem a także wykazać ich podstawę.

W tym miejscu należy także zauważyć, że zapisy odnoszące się do ustalania prowizji, odsetek czy nawet wysokości kwoty minimalnej mogą budzić wątpliwość i być niejasne dla konsumenta, który w momencie zawarcia umowy nie jest w stanie określić tak istotnych dla siebie parametrów jak chociażby wysokość kosztów jakie będzie musiał ponieść w związku z zawarciem umowy. Z resztą umowa nie jest przejrzysta i jasna, a sposób jej redakcji w świetle art. 30 ustawy o kredycie konsumenckim, budzi zastrzeżenia. Postanowienia tej umowy zdaniem Sądu mogą być ocenione jako abuzywne (art. 385 ¹ k.c.).

Ostatecznie również powód nie wykazał wymagalności swojego roszczenia. Należy zauważyć, że zgodnie z umową kredytobiorca był obowiązany do zapłaty kwoty minimalnej miesięcznie a także uregulowania kwoty wykorzystanego kapitału najpóźniej w terminie 7 miesięcy od daty transakcji. Tym samym dla tych części roszczenia wymagalność kształtowałaby się różnie, a dla pozostałych części - na skutek wypowiedzenia umowy zawartej na czas nieokreślony. Tymczasem powód nie dołączył do akt nie tylko żadnego potwierdzenia wykorzystania kapitału przez pozwanego (chociażby wydruku z rachunku, konta osobistego) czy wyciągów, ale także żadnego wypowiedzenia umowy ani potwierdzenia jego doręczenia. Nawiązuje tylko do niego zawiadomienie o przelewie wierzytelności, w którym poinformowano, iż dniu 1 czerwca 2023r. roszczenie stało się wymagalne na skutek oświadczenia zbywcy, ale którego - mimo wymienienia go jako załącznik – nie dołączono. Wskazana tam data wymagalności nie jest również tożsama z datą wskazaną w pozwie. Wobec czego powód nie udowodnił, iż jest uprawniony do żądania całej kwoty wynikającej z umowy a także naliczania odsetek, w tym karnych w taki sposób jak to uczynił.

Zważywszy zatem na te wszystkie niejasności, Sąd nie mógł uznać, aby żądanie powoda zostało prawidłowo i skutecznie wykazane co do zasady jak i wysokości, a przede wszystkim by był legitymowany czynnie, dlatego też nie mogło ono zostać uwzględnione. W tym stanie rzeczy należało żądanie powoda oddalić, o czym orzeczono jak w pkt. I wyroku.

O kosztach postępowania Sąd orzekł jak w pkt. II wyroku, w myśl zasady wyrażonej w art. 98 k.p.c., obciążając obowiązkiem ich zwrotu na rzecz strony przeciwnej, pozwanego jako przegrywającego. Na zasądzone koszty w wysokości 917 zł złożyła się opłata skarbowa od pełnomocnictwa (17 zł) oraz wynagrodzenie profesjonalnego pełnomocnik (900 zł) ustalone w oparciu o § 2 pkt. 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności adwokacie (Dz.U. 2023 poz. 1964 tj).

Sędzia Agnieszka Poręba

ZARZĄDZENIE

1. (...),

2. (...)

3.(...)

N., dnia 31 października 2024r. Sędzia Agnieszka Poręba