Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 października 2022r.

Sąd Rejonowy w Toruniu – V Wydział Gospodarczy

w składzie przewodniczący SSR Maciej J. Naworski

po rozpoznaniu dnia 11 października 2022r.

w T.

na posiedzeniu niejawnym

sprawy

z powództwa (...) sp. z o.o. w B. ( KRS (...) )

przeciwko (...) sp. z o.o. sp.k. w G. ( KRS (...) )

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego (...) sp. z o.o. sp.k. w G. na rzecz powoda (...) sp. z o.o. w B. kwotę 55.701,13zł ( pięćdziesiąt pięć tysięcy siedemset jeden złotych i trzynaście groszy ) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w transakcjach handlowych od kwoty:

- 5.760,11zł od dnia 30 października 2021r.,

- 9.168,35zł od dnia 30 października 2021r.,

- 5.940,78zł od dnia 30 października 2021r.,

- 6.963,65zł od dnia 6 października 2021r.,

- 5.786,22zł od dnia 18 listopada 2021r.,

- 5.829,06zł od dnia 30 października 2021r.,

- 7.921,20zł od dnia 7 grudnia 2021r.,

- 5.735,53zł od dnia 11 listopada 2021r.

do dnia zapłaty,

2.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 8.203zł ( osiem tysięcy dwieście trzy złote ) zwrotu kosztów postępowania w tym 5.400zł ( pięć tysięcy czterysta złotych ) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego,

Sygn. akt VGC 547/22

UZASADNIENIE

(...) sp. z o.o. w B. żądała od (...) sp. z o.o. sp.k. 55.701,13zł z odsetkami i kosztami odzyskiwania należności, ponieważ ośmiokrotnie wykonała dla niej międzynarodowy przewóz towarów i nie otrzymała zapłaty ( k. 4 – 5 ).

Pozwana wniosła o oddalenie powództwa, ponieważ wystąpiła z wnioskiem o ogłoszenie upadłości. Ponadto zaprzeczyła wszystkim okolicznościom przytaczanym przez powódkę, zakwestionowała jej legitymację czynną i podniosła, że dochodzenie osobnych rekompensat od każdej należności jest sprzeczne z zasadami współżycia społecznego, skoro jedna pokrywa je w całości.

Sąd ustalił, co następuje:

Wniosek o ogłoszenie upadłości (...) sp. z o.o. sp.k. został dwukrotnie zwrócony.

Dowód: obwieszczenia w (...) w sprawie (...),

obwieszczenia w (...) w sprawie (...).

Kolejny wniosek o ogłoszenie upadłości (...) sp. z o.o. sp.k. nie został jeszcze rozpoznany.

Dowód: obwieszczenia w (...) w sprawie (...).

(...) sp. z o.o. w B. zorganizowała na zlecenie (...) sp. z o.o. sp.k. ( numer 144 z 23 września 2021r. ) przewóz towarów z G. do H. za co (...) sp. z o.o. sp.k. miała jej zapłacić 10 listopada 2021r. 5.735,53zł.

Dowody: zlecenie, k.10 – 11,

list przewozowy CMR, k. 12,

faktura, k. 13.

(...) sp. z o.o. w B. zorganizowała na zlecenie (...) sp. z o.o. sp.k. przewóz towarów z G. do H. za co (...) sp. z o.o. sp.k. miała jej zapłacić 6 grudnia 2021r. 7.921,20zł.

Dowody: zlecenie, k.15 – 16,

list przewozowy CMR, k. 17,

faktura, k. 18.

(...) sp. z o.o. w B. zorganizowała na zlecenie (...) sp. z o.o. sp.k. ( numer 132 z 31 sierpnia 2021r. ) przewóz towarów z G. do B. za co (...) sp. z o.o. sp.k. miała jej zapłacić 29 października 2021r. 5.829,06zł.

Dowody: zlecenie, k. 20 – 21,

list przewozowy CMR, k. 24,

faktura, k. 25.

(...) sp. z o.o. w B. zorganizowała na zlecenie (...) sp. z o.o. sp.k. ( numer 154 z 4 października 2021r. ) przewóz towarów z G. do H. za co (...) sp. z o.o. sp.k. miała jej zapłacić 17 listopada 2021r. 5.786,22zł.

Dowody: zlecenie, k. 27 – 28,

list przewozowy CMR, k. 30,

faktura, k. 31.

(...) sp. z o.o. w B. zorganizowała na zlecenie (...) sp. z o.o. sp.k. ( numer 120 z 17 sierpnia 2021r. ) przewóz towarów z G. do H. za co (...) sp. z o.o. sp.k. miała jej zapłacić 5 października 2021r. 8.963,65zł.

Dowody: zlecenie, k. 33 – 34,

list przewozowy CMR, k. 38,

faktura, k. 39.

(...) sp. z o.o. w B. zorganizowała na zlecenie (...) sp. z o.o. sp.k. ( numer 111 z 15 września 2021r. ) przewóz towarów z G. do B. za co (...) sp. z o.o. sp.k. miała jej zapłacić 29 października 2021r. 5.940,78zł.

Dowody: zlecenie, k.42 –43,

list przewozowy CMR, k. 47,

faktura, k. 48.

(...) sp. z o.o. w B. zorganizowała na zlecenie (...) sp. z o.o. sp.k. ( numer 136 z 21 września 2021r. ) przewóz towarów z G. do H. za co (...) sp. z o.o. sp.k. miała jej zapłacić 29 października 2021r. 9.168,35zł.

Dowody: zlecenie, k. 50 – 51,

list przewozowy CMR, k. 56,

faktura, k. 57.

(...) sp. z o.o. w B. zorganizowała na zlecenie (...) sp. z o.o. sp.k. ( numer 137 z 21 września 2021r. ) przewóz towarów z G. do H. za co (...) sp. z o.o. sp.k. miała jej zapłacić 29 października 2021r. 5.760,11zł.

Dowody: zlecenie, k. 59 – 60,

list przewozowy CMR, k. 63,

faktura, k. 64.

Sąd zważył, co następuje:

1. Sąd ustalił stan faktyczny na podstawie dokumentów. Nie budziły bowiem wątpliwości i nie były kwestionowane. W pozostałej części Sąd oparł się o powszechnie dostępne informacje z Krajowego Rejestru Zadłużonych.

2. Rozstrzygniecie było oczywiste.

Powódka przedłożyła bowiem dokumenty, z których wynikało, że pozwana ośmiokrotnie zlecała jej spedycję towarów oraz, że każdorazowo trafiły one na miejsce docelowe. Należało się jej więc wynagrodzenie w oparciu o przepis art. 794 § 1 k.c. – pacta sunt servanda.

W tym kontekście zarzut braku legitymacji czynnej powódki nie tylko trafiał w próżnię, lecz był całkowicie niezrozumiały.

Zupełnie nieskuteczne było też zaprzeczenie przez pozwaną wszystkim okolicznościom przytoczonym w pozwie. Powódka istotne twierdzenia poparła przecież dowodami, przeciwko którym pozwana, co było znamienne, nie podniosła żadnych zarzutów.

Z kolei samo złożenie wniosku o ogłoszenie upadłości nie wpływa na bieg procesu cywilnego; wniosek nie został zaś dotychczas rozpoznany.

3. Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 2013r., o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych, tekst j. Dz. U. z 2021r., poz. 424 ) Sąd zasądził od pozwanego odsetki zgodnie z żądaniem; pozwany go zresztą nie kwestionował.

Dla porządku Sąd zaznacza, że powódka, zapewne przez omyłkę, domagała się odsetek od należności w kwocie 8.963,65zł z umowy zawartej na podstawie zlecenia numer 120 z dnia 17 sierpnia 2021r. tylko od 6.963,65zł, jednak nie miało to znaczenia, skoro działała na swoja niekorzyść.

4. Sąd uwzględnił powództwo także w zakresie rekompensaty.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 wymienionej ostatnio ustawy, wierzycielowi przysługuje od dłużnika bez wezwania rekompensata za koszty odzyskiwania należności, jeżeli nabył roszczenie o zapłatę odsetek za opóźnienie w transakcjach handlowych. Jest więc jasne, że rekompensata, o której mowa, należy się od każdej zaległej należności z osobna.

Strony zawarły osiem umów, pozwana ośmiokrotnie popadała w opóźnienie a powódka domagała się ośmiu kwot wynagrodzenia, od których leżały jej się odsetki opisane powyżej. Zasadnie więc osiem razy domagała się od pozwanej rekompensaty.

Zarzut nadużycia prawa był natomiast nieuzasadniony.

Nie wdając się w teoretyczne rozważania na temat wykładni art. 5 k.c. wystarczające jest stwierdzenie, że klauzula generalna zasad współżycia społecznego pozwala na łagodzenie rygoryzmu prawnego polegające na odmowie przyznania ochrony słusznym roszczeniom powoda w sytuacji, w której nie jest to sprawiedliwe w świetle akceptowanych powszechnie norm społecznych.

Na zasady współżycia społecznego skutecznie powoływać może się jednak tylko ta strona, która sama ich przestrzega a frustra legis auxilium quaerit, qui in legem committit. Pozwana w ogóle zaś nie płaciła powódce wobec czego trudno o wniosek, że działa w zgodzie z zasadami, na które wskazuje.

Ponadto, pozwana ma status przedsiębiorcy wobec czego zarzut nadużycia prawa podmiotowego w odniesieniu do roszczenia o niespełna 2.500zł jest oczywiście chybiony.

Wreszcie, nie można abstrahować od ratio legis wprowadzenia rekompensaty za koszty odzyskiwania należności, która stanowić ma narzędzie wymuszające terminowe spełnianie świadczeń pieniężnych w profesjonalnym obrocie.

Zawodne było także odwołanie do wysokości ewentualnej szkody powódki;

ustawodawca wprowadził bowiem zryczałtowaną wysokość rekompensaty wobec czego poniesienie szkody w mniejszej wysokości nie ma znaczenia; dura lex, sed lex.

Cum grano salis wypada zaś zauważyć, że pozwana nie musiałby płacić żadnych rekompensat, gdyby zachowała się rzetelnie i regulowała swoje zobowiązania w terminie.

W rezultacie, chociaż każde roszczenie podlega ocenie z punktu widzenia zasad współżycia społecznego, zarzut pozwanego, w kontekście okoliczności sprawy, nie był uzasadniony.

5. O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 3 w związku z art. 99 i k.p.c.

6. Sąd rozstrzygnął sprawę na posiedzeniu niejawnym na podstawie art. 148 ¹ § 1 k.p.c. przeprowadzenie rozprawy nie było potrzebne a pozwana nie złożyła wniosku w trybie art. 148 ¹ § 3 k.p.c.