Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 grudnia 2024 roku

Sąd Rejonowy w Człuchowie I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący:	Sędzia Anna Wołujewicz
Protokolant:	p.o. protokolanta sądowego Alicja Sas

po rozpoznaniu w dniu 18 grudnia 2024 roku w Człuchowie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W.

przeciwko Ł. W. (1)

o zapłatę

oddala powództwo

Pobrano opłatę kancelaryjną

w kwocie zł – w znakach

opłaty sądowej naklejonych

na wniosku.

Sygn. akt I C 422/24 upr

UZASADNIENIE

Powód (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W., reprezentowany przez pełnomocnika zawodowego, wniósł przeciwko pozwanemu Ł. W. (1) pozew o zapłatę kwoty 2.995,70 zł z odsetkami w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie od dnia 9 sierpnia 2024 roku do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu pozwu wskazano, że w dniu 17 listopada 2023 r. strona pozwana będąca konsumentem, zawarła w formie pisemnej z kredytodawcą (...) umowę karty kredytowej nr (...), na podstawie której kredytodawca zobowiązał się do udzielenia kredytobiorcy finansowania w maksymalnej kwocie 1800,00 zł ( (...)) w formie przyznania linii kredytowej. Wyjaśniono, że całkowita kwota udzielonego finansowania w wysokości 1800,00 złotych, została w całości udostępniona stronie pozwanej w formie międzynarodowej karty kredytowej z kredytem odnawialnym lub częściowo w formie przelewu na wskazany przez kredytobiorcę rachunek bankowy, zgodnie z dyspozycją kredytobiorcy.

Przedmiotowa umowa została zawarta za pośrednictwem konta klienta na platformie elektronicznej kredytodawcy, prowadzonej za pośrednictwem operatora telekomunikacyjnego (...) S.A. pełniącego funkcję świadczącego usługi (...) służące do rejestrowania dokumentacji, potwierdzania odbioru elektronicznych dokumentów, a także elektronicznego podpisywania dokumentów. Kredytobiorcy zostały zgodnie z informacjami zawartymi w certyfikacie komunikacji elektronicznej (...) udostępnione do pobrania oraz zapoznania się dokumenty zawierające: umowa o wydanie międzynarodowej karty kredytowej (...) z limitem kredytowym, warunki korzystania z międzynarodowej karty kredytowej (...), zasady przetwarzania danych osobowych (polityka prywatności). W wyniku podjętych przez kredytobiorcę czynności, umowa została zawarta. Następnie wobec skutecznie zawartej umowy między stronami, w toku wykonywania wzajemnych zobowiązań między stronami doszło do zawarcia aneksów, których treść modyfikowała treść stosunku podstawowego. Powódka wskazała, że strona pozwana w całości otrzymała finansowanie określone umową karty kredytowej. Udzielenie karty kredytowej, wedle zapisów łączącej strony umowy, nastąpiło w momencie przekazania kredytobiorcy kwoty udzielonego finansowania zgodnie z dyspozycją kredytobiorcy, odpowiadającemu w całości zapisom łączącej strony umowy wraz z późniejszymi aneksami.

Powód podkreślił, że wedle zapisów umowy strona pozwana zobowiązana była do spłaty zobowiązania w ratach miesięcznych, pomimo to zaprzestała dokonywania regularnych wpłat z tytułu objętego pozwem zobowiązania, przez co popadła w zwłokę. Kredytodawca dokonał wypowiedzenia umowy bez zachowania okresu wypowiedzenia. Wskutek powyższej czynności zobowiązanie objęte pozwem stało się w całości wymagalne w dniu 9 stycznia 2024 r.

Powód wyjaśnił, że zobowiązanie kredytobiorcy względem strony powodowej na dzień wytoczenia powództwa wynosi 2.995,70 zł, na co składają się:

niespłacona kwota wykorzystanego limitu kredytowego - 1800,00 zł;

- niespłacone odsetki od wykorzystanego limitu kredytowego - 96,49 zł;

- opłaty z tytułu udzielenia i administrowania limitem kredytowym oraz inne - opłaty dodatkowe naliczone zgodnie z postanowieniami umowy oraz z tabelą opłat, stanowiącą integralny załącznik do umowy - 1041,36 zł;

Powód powołując się na treść art. 482 k.c. oraz postanowień umownych domagał się również kwoty skapitalizowanych odsetek umownych w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie z tytułu nieterminowej płatności naliczanych od kwoty udzielonej finansowania powiększonej o pozaodsetkowe koszty finansowania tj. od kwoty 2841,36 zł za okres od daty wymagalności, tj. od dnia 9 stycznia 2024 r. do dnia poprzedzającego wniesienie pozwu, w wysokości 57,85 zł.

Powód podkreślił, że koszty kredytu zostały w sposób jasny i klarowny określone w łączącej strony umowie. Opłaty z tytułu dochodzonej pozwem umowy kredytu są w całości wymagalne oraz prawidłowo określona została jej wysokość wobec uwzględnienia wszystkich wpłat strony pozwanej dokonanych na poczet wierzytelności.

Podkreślono również, że wszelkie opłaty z tytułu przedmiotowej umowy kredytu są ustalone zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa, wartość prowizji każdorazowo była ustalana proporcjonalnie do okresu kredytowania oraz wysokości udostępnionego kapitału. To strona pozwana wychodziła z inicjatywą zawarcia umowy kredytu, wybierając jej wysokość oraz okres kredytowania, tym samym wybierając także kwotę prowizji. W związku z powyższym według powoda zarówno kwota kredytu, jak i dalsze koszty związane z jej udzieleniem były w całości zaakceptowane przez stronę pozwaną, a także przesłanki z art. 29 ustawy o kredycie konsumenckim zostały przez pożyczkodawcę spełnione.

Powód wyjaśnił także, że w dniu 12 lipca 2024 r. została zawarta umowa sprzedaży wierzytelności przysługującej spółce (...)., będącej kredytodawcą, na mocy której spółka (...) SPÓŁKA Z OGRANICZONĄ ODPOWIEDZIALNOŚCIĄ stała się następcą prawnym, a tym samym uprawnionym do występowania z wszelkimi roszczeniami przysługującymi cedentowi względem strony pozwanej.

Wobec braku zwrotu kredytu w oznaczonym w treści umowy terminie, zgodnie z umową kredytodawca skierował do strony pozwanej pisemne zawiadomienie o aktualnym stanie zadłużenia, które nie wywarło skutku w postaci spłaty zadłużenia. Powód, jak również poprzedni wierzyciel, wielokrotnie podejmowali próby kontaktu ze stroną pozwaną za pośrednictwem wiadomości sms oraz telefonicznie każdorazowo dążąc do polubownego zakończenia sporu. Postawa strony pozwanej, w szczególności brak terminowej realizacji postanowień umowy kredytu spowodowała – zdaniem powoda - konieczność skierowania niniejszego powództwa.

Na rozprawie w dniu 18 grudnia 2024 r. pozwany Ł. W. (1) przyznał, ze zawierał umowę opisaną w pozwie, że miał na karcie zadłużenie, którego nie spłacał albowiem miał wypadek, a później zwolniono go z pracy.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 14 listopada 2023 r. pozwany Ł. W. (1), będący konsumentem, zawarł z kredytodawcą (...) umowę o udzielenie limitu kredytowego nr (...), na podstawie której kredytodawca zobowiązał się do udzielenia kredytobiorcy kredytu w maksymalnej kwocie 3.000,00 zł ( (...)) w formie przyznania linii kredytowej. W toku wykonywania wzajemnych zobowiązań między stronami umowy doszło do zawarcia aneksów, których treść modyfikowała treść stosunku podstawowego.

Zgodnie z treścią art. 22 pkt 5 umowy, umowa ulega rozwiązaniu w wyniku jej rozwiązania bez zachowania okresu wypowiedzenia przez kredytodawcę w przypadku gdy kredytobiorca pomimo uprzedniego wezwania do zapłaty zalega ze spłatą należności za co najmniej dwa okresy rozliczeniowe lub naruszył istotne zobowiązania wynikające z umowy wskazane w art. 18 pkt 2 i 3 umowy.

bezsporne ponadto dowód: kopia umowy k. 17-18, kopia aneksów k. 19

W dniu 12 lipca 2024 r. została zawarta umowa sprzedaży wierzytelności pomiędzy (...) z siedzibą w S., działającą poprzez oddział (...) (sp. z o.o. z siedzibą w W.) a powodem spółką (...) SPÓŁKA Z OGRANICZONĄ ODPOWIEDZIALNOŚCIĄ.

Zgodnie z treścią pkt 4.1 umowy - własność pakietu wierzytelności wskazanego w pkt 1.2 przechodzi ze zbywcy na nabywcę z chwilą uznania rachunku bankowego kwotą równą pełnej cenie nabycia wskazanej w pkt 2.2.

bezsporne, ponadto kopia umowy (...)

Sąd zważył co następuje:

Powództwo w niniejszej sprawie nie zasługiwało na uwzględnienie, albowiem powód nie udowodnił, że posiada legitymację czynną, która uprawniałaby go do dochodzenia opisanej w pozwie wierzytelności.

Podkreślić należy, że ocena zgodności z prawdą twierdzeń powoda następuje na podstawie materiału procesowego znajdującego się w aktach sprawy. Nie budzi wątpliwości, że obowiązkiem strony powodowej jest dołączenie do pozwu dowodów, które umożliwią Sądowi weryfikacje twierdzeń pozwu. Z treści art. 3 k.p.c. wynika obowiązek stron i ich pełnomocników do przedstawiania dowodów istotnych w sprawie.

Powód, reprezentowany przez pełnomocnika zawodowego w osobie radcy prawnego, stosownie do treści art. 458 ¹⁵ KPC miał obowiązek powołania wszystkich twierdzeń i dowodów w pozwie.

W związku z powyższym nie budzi wątpliwości, że to strona powodowa powinna udowodnić, że określona wierzytelność jej przysługuje, tym bardziej, że jako wierzyciel dochodzący zaspokojenia wierzytelności, powinien wykazać podstawę (źródło) zobowiązania pozwanego, jak i jego wysokość. Zgodnie bowiem z art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi określone dla siebie skutki prawne, tym bardziej, że ciężar dowodu pozostaje w ścisłym związku z problematyką procesową dowodów. Sąd tylko wyjątkowo winien ingerować w przebieg postępowania dowodowego dopuszczając dowody z urzędu, które to uprawnienie wynika z treści przepisu art. 232 k.p.c. Zgodnie bowiem z przyjętą linią orzecznictwa obowiązek wskazania dowodów, potrzebnych dla rozstrzygnięcia sprawy, obciąża przede wszystkim strony (por. wyrok Sądu Najwyższego z 24 października 1996 r., III CKN 6/96, OSNC 1997/3/29).

W przedmiotowej sprawie powód wywodził swoje roszczenie wobec pozwanego z umowy przelewu wierzytelności, na podstawie której nabył od pierwotnego wierzyciela (...) wierzytelność pieniężną przysługującą wobec pozwanego z tytułu umowy o kartę kredytową. W związku z powyższym powód w pierwszej kolejności powinien wykazać, że wierzytelność tę nabył, albowiem jest to istotne z uwagi na jego legitymację w niniejszym procesie. Posiadanie bowiem przez strony legitymacji czynnej i biernej w procesie jest przesłanką zasadniczą, od której istnienia uzależniona jest możliwość uwzględnienia powództwa, a jej brak, zarówno w postaci czynnej jak i biernej, prowadzi do wydania wyroku oddalającego powództwo.

Legitymacja procesowa jest to uprawnienie do poszukiwania ochrony prawnej w konkretnej sprawie (możliwość występowania w roli powoda lub pozwanego). Legitymacja czynna jest ściśle związana ze stroną powodową i oznacza jej uprawnienie do wszczęcia i prowadzenia procesu. Legitymacja bierna uzasadnia występowanie w procesie w charakterze pozwanego. Zgodnie z przyjętą linią orzeczniczą legitymacja materialna, a więc posiadanie prawa podmiotowego lub interesu prawnego do wytoczenia powództwa stanowi przesłankę materialną powództwa, a jej brak stoi na przeszkodzie udzieleniu ochrony prawnej. Brak legitymacji materialnej (czynnej lub biernej) skutkuje, co do zasady oddaleniem powództwa (por. uzasadnienie uchwały Sądu Najwyższego z dnia 12 grudnia 2012 roku, III CZP 83/12). W związku z powyższym na Sądzie ciąży obowiązek dokonania oceny istnienia legitymacji strony w chwili orzekania, a w wypadku stwierdzenia braku legitymacji (zarówno czynnej, jak i biernej), to na Sąd ma obowiązek wydania wyroku oddalającego powództwo.

W niniejszej sprawie powód przedstawiając stan faktyczny sprawy w pozwie, powołał się na umowę o kartę kredytową zawartą przez pozwanego z (...), zawartą w dniu 17 listopada 2023 r. Wyjaśniono również że z uwagi na brak spłaty zobowiązania kredytodawca dokonał wypowiedzenia umowy bez zachowania okresu wypowiedzenia. Powołał się również na okoliczność, że w związku z brakiem spłaty, przedmiotowa wierzytelność została zbyta na rzecz powoda. Wyjaśniono również, co na dochodzoną pozwem kwotę się składa.

Powód w celu wykazania zasadności i wysokości dochodzonego roszczenia przedłożył kopię umowy sprzedaży wierzytelności z dnia 12 lipca 2024 r. wraz z załącznikiem nr 3, kopię umowy o udzielenie limitu kredytowego, kopie pism zatytułowanych „oświadczenie o rozwiązaniu umowy” z dnia 10 lipca 2024, oraz „zawiadomienie o przelewie wierzytelności” z dnia 18 lipca 2024 r.

W tym miejscu wskazać należy, że zgodnie z treścią art. 509 k.c. przelew wierzytelności oznacza przeniesienie wierzytelności oznaczonej co do tożsamości i dla skuteczności takiej transakcji konieczne jest precyzyjne oznaczenie przenoszonej wierzytelności. Oznacza to, że skuteczne wywodzenie uprawnień z faktu nabycia wierzytelności na podstawie umowy cesji wymaga udowodnienia bez wątpliwości, że do cesji konkretnej wierzytelności doszło. Podkreślić należy, że przelew wierzytelności jest umową, na podstawie której dotychczasowy wierzyciel przenosi wierzytelność ze swojego majątku do majątku osoby trzeciej, a przedmiotem przelewu jest wierzytelność istniejąca, którą cedent może swobodnie rozporządzać i która jest w dostateczny sposób oznaczona (zindywidualizowana). Dlatego też konieczne jest wyraźne określenie stosunku zobowiązaniowego, którego elementem jest zbywana wierzytelność, a mianowicie oznaczenia stron tego stosunku zobowiązaniowego oraz przedmiotu świadczenia (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 15 października 2015 roku sygn. akt I ACa 492/15 LEX nr 184218; wyrok SN z dnia 11 maja 1999 r. III CKN 423/98 Biuletyn Sądu Najwyższego 2000/1 str. 1).

W przedmiotowej sprawie powód wykazał, że pozwany zawarł z wierzycielem pierwotnym umowę o kartę kredytową, okoliczność ta była przyzna przez stronę pozwaną.

Należy jednak podkreślić, że z treści przedłożonej umowy cesji wynika, że własność pakietu wierzytelności wskazanego w pkt 1.2 przechodzi ze zbywcy na nabywcę z chwilą uznania rachunku bankowego kwotą równą pełnej cenie nabycia wskazanej w pkt 2.2 (por. pkt 4.1 umowy sprzedaży wierzytelności). Powód w żaden sposób nie wykazał, że uiścił przedmiotową cenę a tym samym nie wykazał aby wierzytelności objęte umowa przeszły ze zbywcy na nabywcę, a powód ma prawo dochodzić wierzytelności nią objętych. Informacji o zapłacie ww. ceny nie ma również w pozwie. Powód ograniczył się jedynie w uzasadnieniu pozwu do wskazania, że została zawarta w dniu 12 lipca 2024 r. umowa sprzedaży wierzytelności. Jednakże jak wynika z jej treści, miała ona charakter warunkowy zawieszający a nie wykazano, że warunek ten wystąpił.

Nadmienić należy, ze zgodnie z art. 89 k.c. z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych albo wynikających z właściwości czynności prawnej, powstanie lub ustanie skutków czynności prawnej można uzależnić od zdarzenia przyszłego i niepewnego (warunek). Podkreślić jednak należy, że do wywołania skutków prawnych wynikających z umowy, konieczne jest ziszczenie się przedmiotowego warunku.

Biorąc pod uwagę, że umowa cesji na którą powołał się powód miała charakter warunkowy zawieszający a nie wykazano, że warunek ten wystąpił stąd brak jest podstaw do przyznania powodowi legitymacji procesowej czynnej. W związku z powyższym w ocenie Sądu powód nie wykazał iż ma legitymację do dochodzenia roszczeń wobec pozwanego. Przytoczone przez niego okoliczności dotyczące jego legitymacji procesowej budzą wątpliwości sądu i nie sposób, opierając się na złożonym materiale dowodowym, dojść do przekonania, że umowa cesji została skutecznie zawarta. W konsekwencji Sąd nie miał możliwości zweryfikowania czy świadczenie dochodzone pozwem faktycznie przysługiwało powodowi, w szczególności czy nabył wierzytelność wobec pozwanego.

Wobec powyższego, w ocenie Sądu, powód nie zaoferował materiału dowodowego, z którego jednoznacznie wynikałoby że nabył w drodze cesji dochodzoną od pozwanego wierzytelność, że posiada legitymację procesową w niniejszej sprawie.

Nadmienić również należy, że powód uzasadniając roszczenie w przedmiotowej sprawie powołał się na wypowiedzenie umowy, która łączyła pierwotnego wierzyciela z pozwanym. Zgodnie z postanowieniami umowy była ona zawarta na czas nieokreślony (por. art. 4 ust 1 umowy). W ocenie Sądu przedmiotowa umowa w dacie wniesienia pozwu jeszcze trwała, ponieważ strona powodowa nie udowodniła zgodnie z art. 6 k.c., by umowę zgodnie z art. 22 pkt 5 umowy kredytodawca skutecznie wypowiedział. Strona powodowa nie uczyniła zadość i nie przedstawiła dokumentu w postaci wezwania pozwanego przez kredytodawcę do zapłaty, który potwierdzałby, iż to oświadczenie zostało doręczone pozwanemu.

Wprawdzie powód dołączył kopie pism zatytułowanych „zawiadomienie o przelewie wierzytelności” z wezwaniem do zapłaty z dnia 18 lipca 2024 r. i „oświadczenie o rozwiązaniu umowy” z dnia 10 lipca 2024 r. jednakże brak jest też jakiegokolwiek dowodu że pisma te zostały do pozwanego wysłane.

Brak jest jakiegokolwiek dowodu aby wezwanie do zapłaty, poprzedzające rozwiązanie umowy zostało sporządzone i wysłane do pozwanego. Brak jest przede wszystkim dowodu, ze pierwotny wierzyciel wysłał pozwanemu wezwanie do zapłaty poprzedzające rozwiązanie umowy, który to obowiązek wynika z art. 22 pkt 5 umowy.

Podkreślić należy, że zgodnie z treścią art. 22 pkt 5 umowy, umowa ulega rozwiązaniu w wyniku jej rozwiązania bez zachowania okresu wypowiedzenia przez kredytodawcę w przypadku gdy kredytobiorca pomimo uprzedniego wezwania do zapłaty zalega ze spłatą należności za co najmniej dwa okresy rozliczeniowe lub naruszył istotne zobowiązania wynikające z umowy wskazane w art. 18 pkt 2 i 3 umowy. W związku z powyższym w celu skutecznego wypowiedzenia umowy konieczne było wcześniejsze wezwanie do zapłaty. Wezwanie to było warunkiem prawidłowego rozwiązania umowy.

Powód powołał się w pozwie, że z uwagi na fakt, że strona pozwana zaprzestała dokonywania regularnych wpłat z tytułu objętego pozwem zobowiązania, przez co popadła w zwłokę, kredytodawca dokonał wypowiedzenia umowy bez zachowania okresu wypowiedzenia. Jak powyżej wskazano, wypowiedzenie to nie mogło być jednak uznane za skuteczne, albowiem kredytodawca naruszył art. 22 pkt 5 umowy. Powyższe Sąd miał również obowiązek uwzględnić z urzędu. Nie budzi wątpliwości, że zgodnie z umową w celu skutecznego wypowiedzenia umowy kredytodawca miał obowiązek najpierw doręczyć wezwanie do zapłaty, ale tylko wówczas gdy pozwany zalegał ze spłatą należności za co najmniej dwa okresy rozliczeniowe. W ocenie Sądu brak spełnienia ww. przesłanek powoduje, że czynność prawna kredytodawcy polegająca na rozwiązaniu umowy nie wywołuje skutków prawnych. Z uwagi na fakt, ze wierzyciel pierwotny przed rozwiązaniem umowy nie wezwał pozwanego do zapłaty, w związku z czym nie mógł skutecznie wypowiedzieć umowy.

Brak skutecznego rozwiązania umowy powoduje, że strony nadal wiąże umowa.

Okoliczność, że pozwany nie wywiązuje się z umowy nie dawałoby podstawy do uwzględnienia żądania pozwu, które było oparte na twierdzeniu, że na skutek wypowiedzenia umowy przedmiotowe roszczenie jest wymagalne i zasadne.

W związku z powyższym powództwo podlegało oddaleniu.