Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 lutego 2025 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący Sędzia Maciej Flinik

Protokolant – starszy sekretarz sądowy Marta Walińska

po rozpoznaniu w dniu 10 lutego 2025 r. w B.

na rozprawie

odwołania: S. B.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

z dnia 16 października 2024 r., znak: (...)

z dnia 13 listopada 2024 r., znak: (...)

w sprawie: S. B.

przeciwko: Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

o rekompensatę

1/ umarza postępowanie w odniesieniu do decyzji z dnia 16 października 2024r.

2/ zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. z dnia 13 listopada 2024 roku w ten sposób, że przyznaje ubezpieczonemu prawo do rekompensaty,

3/ stwierdza, że organ rentowy nie ponosi odpowiedzialności za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

Sędzia Maciej Flinik

Sygn. akt VI U 1928/24

UZASADNIENIE

Decyzją z 16 października 2024 (...) Oddział w B. na podstawie przepisu Ustawy o emeryturach pomostowych odmówił S. B. prawa do rekompensaty, wskazując, że na dzień 1 stycznia 2009 r. ubezpieczony nie udokumentował wymaganego piętnastoletniego okresu pracy w szczególnych warunkach. Kolejną decyzją z 13 listopada 2024 organ rentowy uchylił poprzednią decyzję i ponownie odmówił prawa do rekompensaty ubezpieczonemu z tych samych przyczyn z uwagi na nieudokumentowanie wymaganego piętnastoletniego okresu pracy w szczególnych warunkach. Odwołanie od pierwszej z decyzji wniósł ubezpieczony, wskazując, że w okresie od 14 stycznia 91 do 31 maja 95 był zatrudniony w firmie (...) w I., a następnie od 1 czerwca 95 do 28 lutego 2002 był zatrudniony w firmie (...) Spółka z o.o. Zakład Pracy (...). W obu firmach był zatrudniony jako kierowca w transporcie międzynarodowym przewozów powyżej 3,5 tony. Wykonywał prace w warunkach szczególnych polegające na przewozie towarów niebezpiecznych w pełnym wymiarze czasu pracy. Rodzaj wykonywanej pracy jest zgodny z wykazem prac wyszczególnionych w dziale VIII poz. 2 wykazu A stanowiącego załącznik do Rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 83 w sprawie wieku emerytalnego oraz wzrostu emerytur i rent inwalidzkich dla pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Ubezpieczony na rozprawie odwołał się również od drugiej ze wskazanej decyzji. W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych wniósł o jego oddalenie podtrzymując stanowisko zawarte w decyzji z 13 listopada 2024 i wskazując, że zaskarżoną decyzją uchylił poprzednią decyzję, wydał nową i nie zaliczył okresu zatrudnienia ubezpieczonego jako pracy w warunkach szczególnych okresu zatrudnienia w latach 91 - 95 (...) w I. oraz w latach 95 - 2002 w (...) Spółka z o.o. Zakład Pracy (...). Wskazał też, że na powyższą okoliczność odwołujący nie przedłożył stosownych dokumentów w postaci świadectw wykonywania pracy w warunkach szczególnych, a jedynie dołączył zeznania świadków, które nie stanowią dowodu w postępowaniu przed organem rentowym. Zakład wskazał w odpowiedzi na odwołanie, że zaliczył ubezpieczonemu łącznie 8 lat, 8 miesięcy i 17 dni okresu pracy w warunkach szczególnych, okresu przypadającego od kwietnia 82 do stycznia 91. W poprzedniej decyzji Zakład Ubezpieczeń Społecznych zaliczył dodatkowo ubezpieczonemu okres lat 2005 - 2008 jako okres pracy w szczególnych warunkach. Sąd Okręgowy ustalił, iż ubezpieczony S. B. w latach 91 - 95 pozostawał zatrudniony w (...) na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego w okresie od 1 czerwca 95 do 28 lutego 2002 pracował w firmie (...) Spółka z o.o. Zakład Pracy (...) również na stanowisku kierowcy. W obu tych firmach wykonywał pracę kierowcy samochodu ciężarowego do czterdziestu ton. W pierwszym przypadku to był L. z przyczepą lub R. z naczepą, w drugim przypadku V. z naczepą. Zajmował się wykonywaniem przewozów różnego typu towarów, w tym materiałów niebezpiecznych na trasach międzynarodowych. Na dzień 31 grudnia 98 nie legitymuje się stażem ogólnym powyżej dwudziestu pięciu lat i organ rentowy w istocie zaliczył ubezpieczonemu ponad 11 lat pracy w warunkach szczególnych, czyli lata 82 do 91 i lata 2005 - 2008. Taki stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zeznań świadków, zeznań ubezpieczonego, a także w oparciu o nadesłaną dokumentację pracowniczą w postaci akt osobowych ubezpieczonego z okresu zatrudnienia w drugim ze wskazanych zakładów, to znaczy okresu zatrudnienia w latach 1995 do 2002 w (...) B.. Sąd uznał zeznania i ubezpieczonego i świadków za wiarygodne. Były one ze sobą w pełni zgodne. Nie ma podstaw do ich kwestionowania. W tym stanie rzeczy odwołanie ubezpieczonego zasługiwało na uwzględnienie. Zgodnie z treścią art. 2 pkt 5 Ustawy o emeryturach pomostowych rekompensata to odszkodowanie za utratę możliwości nabycia prawa do wcześniejszej emerytury z tytułu pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze dla osób, które nie nabędą prawa do emerytury pomostowej. Natomiast stosownie do treści art. 21 ust. 1 Ustawy o emeryturach pomostowych rekompensata przysługuje ubezpieczonemu, jeżeli ma okres pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze w rozumieniu przepisów Ustawy o emeryturach i rentach z FUS wynoszący co najmniej 15 lat. I teraz przechodząc na grunt niniejszej sprawy materiał dowodowy i zgromadzony, w tym zeznania świadków, zeznania ubezpieczonego i akta osobowe te dostępne, a także pozostała dokumentacja pracownicza pozwalają stwierdzić, iż ubezpieczony legitymuje się wymaganym ustawą piętnastoletnim okresem pracy w warunkach szczególnych. Z tegoż materiału dowodowego wynika, że w latach 91 - 2002 wyżej wymieniony wykonywał pracę kierowcy samochodu ciężarowego, pracując jako kierowca (...), R., V., ciągników z przyczepą lub naczepą, przewoził różnego typu towary na trasach międzynarodowych do Europy (...)i do Europy (...), w tym przewoził również materiały niebezpieczne. Prace te kwalifikowane są jako praca w warunkach szczególnych w rozumieniu przepisu art. 184 ust. 1 Ustawy o emeryturach i rentach z FUS oraz Rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 83 w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze i są wymienione w tymże Rozporządzeniu pod pozycją 2 działu VIII wykazu A stanowiącego załącznik do Rozporządzenia z 7 lutego 83, jako prace kierowców samochodów ciężarowych o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony. Łączny okres świadczenia przez ubezpieczonego pracy w warunkach szczególnych po zsumowaniu okresu uwzględnionego przez ZUS, czyli grubo ponad jedenastu lat i spornych okresów, czyli około ponad dziesięciu lat pracy w (...) i I. przekroczył zatem 15 lat wymagane ustawą. Mając na uwadze powyższe Sąd na podstawie art. 477 ze znaczkiem 14 § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję (...) Oddział w B. przyznając ubezpieczonemu S. B. prawo do rekompensaty z uwagi na to, że legitymuje się on wymaganym ustawą piętnastoletnim stażem takiej pracy. To jest pkt 2 wyroku. W pkt. 1 wyroku Sąd postanowieniem umorzył postępowanie w zakresie dotyczącym odwołania od poprzedniej decyzji ta bowiem została uchylona, więc została wyeliminowana z obrotu prawnego. Wydanie wyroku w odniesieniu do tej decyzji byłoby zupełnie zbędne, bezcelowe i w zasadzie niedopuszczalne. W pkt. 3 wyroku Sąd orzekł zgodnie z treścią przepisu art. 118 ust. 1a Ustawy o emeryturach i rentach z FUS w przedmiocie odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji. Zdaniem Sądu biorąc pod uwagę okoliczności niniejszej sprawy nie było podstaw do stwierdzenia odpowiedzialności organu rentowego, ubezpieczony nie przedstawił bowiem świadectwa wykonywania prac w warunkach szczególnych wystawionego przez zakład (...), jeżeli chodzi o zakład ten drugi z zakładów z lat 95 - 2002 tutaj zostało przedstawione świadectwo pracy, w którym bez wyszczególnienia odpowiedniej pozycji, odpowiedniego działu, załącznika do rozporządzenia wskazano, że wykonywał pracę kierowcy jako pracę w warunkach szczególnych, natomiast bez wymienionych, wyszczególnionych pozycji, więc nie ma podstaw, aby obciążać organ rentowy odpowiedzialnością za to, że wydał taką, a nie inną decyzję. Ustalenie, że pan pracował co najmniej 15 lat w warunkach szczególnych wymagało przeprowadzenia postępowania sądowego. Ten punkt 3 oznacza, że świadczenie zostanie wypłacone, o ile wyrok się uprawomocni, ale bez odsetek.