Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 621/22

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

K. P.

w dniu 27 września 2021 r. we W. przy ul. (...), wspólnie i w porozumieniu z inną osobą, dokonał zaboru w celu przywłaszczenia roweru trekingowego marki R. (...) koloru czarnego o wartości 1100 zł na szkodę P. W.,

tj. o czyn z art. 278 § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1. W dniu 27 września 2021r. około godz. 16.00, P. W. zostawiła rower trekkingowy marki R. (...) koloru czarnego o wartości 1100 zł przypięty do barierek przy głównym wejściu do szkoły przy ul. (...) we W. za pomocą linki. Wychodząc ze szkoły około godz. 18.00 spostrzegła brak roweru w miejscu, w którym go pozostawiła. Wskazanego roweru do dzisiaj nie odzyskała.

zeznania świadka P. W.

k. 1 – 2; 78

2.W miejscu, w którym pozostawiony był rower należący do P. W. około godz. 16.11 rozglądało się dwóch mężczyzn, po pewnym czasie oddalili się razem w tym samym kierunku. Mężczyźni ci przyszli w to miejsce pobliską drogą parkową. Jednym z tych mężczyzn był K. P.. Był wówczas ubrany w ciemne spodnie dresowe z napisem u dołu lewej nogawki i znakiem graficznym na prawym biodrze, czarny T-shirt z niebieskim napisem, sportowe czarne półbuty, przy sobie miał małą czarną torebkę przewieszoną na czarnym pasku przez klatkę piersiową , na prawym ramieniu i przedramieniu do nadgarstka widoczne tatuaże. Mężczyzna towarzyszący K. P. był od niego niższy, szczuplejszy, ubrany w ciemną kurtkę, miał przy sobie małą jasną torebkę przewieszoną na pasku przez klatkę piersiową. K. P. wraz z towarzyszącym mu mężczyzną wrócił po około 10 minutach w to samo miejsce, idąc razem tą samą co uprzednio drogą parkową. Obaj mieli wówczas nałożone na twarzy maseczki medyczne. Nadto K. P. miał założoną ciemną bluzę z długimi rękawami i ciemną czapkę na głowie. K. P. przeciął linkę, za pomocą której P. W. przymocowała pozostawiony rower do stojaka, a drugi mężczyzna, wyjał rower ze stojaka i nim odjechał, poruszając się następnie w/w drogą parkową. K. P. poszedł w inną stronę.

Pismem z dnia 27 grudnia 2022r. K. P. wniósł do tut. Sądu o umożliwienie pojednania się na rozprawie z osobą pokrzywdzoną i naprawienia wszelkich szkód oraz zapłaty pokrzywdzonej zadośćuczynienia.

nagranie z monitoringu, protokół jego oględzin; dokumentacja fotograficzna

k. 13; 14-15; 16-16a

pisemna opinia uzupełniająca biegłej z zakresu antropologii z 20 października 2023r.

częściowo wyjaśnienia oskarżonego K. P.

wniosek oskarżonego K. P. z dnia 27 grudnia 2022r.

k. 165 – 178

k. 37-38 , 183

k. 73

3. K. P. był uprzednio karany za podobne przestępstwa przeciwko mieniu – m.in. z art. 278 § 1 k.k., art. 278 § 5 k.k., wyrokiem Sądu Rejonowego dla Wrocławia- Śródmieścia Wydział II Karny z dnia 23 lutego 2021r. w sprawie II K 907/20 na karę 3 miesiecy pozbawienia wolności, z art. 278 § 1 k.k. wyrokiem Sądu Rejonowego dla Wrocławia- Fabrycznej Wydział II Karny z dnia 1 kwietnia 2020 r. w sprawie II K 157/20 na karę łączną 8 miesięcy ograniczenia wolności polegającą na obowiązku wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 godzin w stosunku miesięcznym, postanowieniem tut. Sądu z dnia 2 lutego 2022r. zarządzono wykonanie zastępczej kary pozbawienia wolności w wymiarze 119 dni, również z art. 178a § 4 k.k. wyrokiem Sądu Rejonowego dla Wrocławia- Krzyków Wydział VII Karny z dnia 18 maja 2021 r. w sprawie VII K 161/22 na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności.

Ostatnio K. P. był skazany wyrokiem Sądu Rejonowego dla Wrocławia- Śródmieścia Wydział II Karny z dnia 7 października 2022r. w sprawie II K 447/22 na karę 1 roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności. Odbywa obecnie karę pozbawienia wolności w zakładzie karnym. W trakcie odbywania tejże kary, całokształt prezentowanej postawy i zachowanie K. P. zostało ocenione jako dostateczne.

karta karna

opinia o oskarżonym z zakładu karnego

k. 29-31

k. 69 -70

4. K. P. ma 38 lat, obywatelstwa polskiego, o wykształceniu podstawowym, bez wyuczonego zawodu, bezrobotny, na utrzymaniu ma konkubinę i troje dzieci. Nie był leczony psychiatrycznie, neurologicznie i odwykowo.

dane z wywiadu środowiskowego

dane osobopoznawcze

k. 40

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1

zeznania świadka P. W.

Zeznania świadka są spójne, logiczne i w pełni wiarygodne. Znalazły potwierdzenie w obiektywnych dowodach w postaci nagrań z monitoringu. Nie ujawniono żadnych okoliczności, które mogłyby obniżyć wartość dowodową i procesową przydatność zeznań świadka, w tym co do określenia wartości zabranego roweru dnia 27 wrzesnia 2021r..

2

nagranie z monitoringu, protokół jego oględzin; dokumentacja fotograficzna

Nagranie z monitoringu potwierdza relacje świadka P. W. co do faktu pozostawienia roweru pod szkołą i jego braku gdy ze szkoły wychodziła. Nagranie wraz z zebraną dokumentacją stanowiło podstawę ustalenia sprawców dokonanego zaboru. Dowody te nie było kwestionowane przez strony.

2

pisemna opinia uzupełniająca biegłej sądowej K. K. (1) z zakresu antropologii z dnia 20 października 2023r.

Biegła sądowa z zakresu antropologii potwierdziła w pisemnej opinii uzupełniającej z dnia 20 października 2023r. (k. 165 – 178), że osobą ujętą na nagraniu monitoringu zawartym na płycie z materiałem dowodowym (k. 13) jest oskarżony K. P.. Swój wniosek biegła sądowa rzetelnie uzasadniła wskazując, że przemawia za tym bardzo wysoki odsetek zbieżności cech możliwych do zarejestrowania na materiale dowodowym z cechami zarejestrowanymi na materiale porównawczym, który sięga 96 %. K. P. wyraźnie stwierdził na rozprawie w dniu 26 października 2023r., że nie kwestionuje powyższych ustaleń (k. 183)

2

częściowo wyjaśnienia oskarżonego K. P.

Na rozprawie w dniu 26 października 2023r. K. P. wskazał wyraźnie, że nie kwestionuje ustaleń biegłego sądowego, o tym, że jest on osobą ujętą na nagraniu monitoringu. Wyjaśnienia w tym zakresie są więc zbieżne z opinią biegłego sądowego i są wiarygodne.

2

wniosek oskarżonego K. P. z dnia 27 grudnia 2022r.

K. P. wniósł przedmiotowym pismem o umożliwienie pojednania się na rozprawie z osobą pokrzywdzoną i naprawienia wszelkich szkód oraz zapłaty pokrzywdzonej zadośćuczynienia. Oświadczenie to koresponduje z ustaleniami biegłej sądowej co do osoby ujętej na zapisie z monitoringu, a także oświadczeniem K. P. z rozprawy, gdy nie kwestionował on ustaleń biegłej sądowej, potwierdzając pośrednio, że był sprawcą czynu mu przypisanego.

3

karta karna; opinia o oskarżonym z zakładu karnego

Dokumenty urzędowe potwierdzające uprzednią karalność K. P. i fakt odbywania obecnie kary pozbawienia wolności w zakładzie karnym.

4

dane z wywiadu środowiskowego

dane osobopoznawcze

Brak jest podstaw do kwestionowania autentyczności i rzetelności dokumentu i nie kwestionowały go strony.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów

(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

2

częściowo wyjaśnienia oskarżonego K. P.

W zakresie, w jakim wskazywał, że nie dokonał zaboru roweru opisanego w części wstępnej wyroku i nie pamiętał co robił tego dnia (k. 37–38; 78). Wyjaśnienia te stoją w sprzeczności z opinią biegłej sądowej K. K. (2), dokonanym zapisem z monitoringu obrazującym przebieg zdarzenia ale nadto z wnioskiem z dnia 27 dnia grudnia 2022r. wysłanym do Sądu przez oskarżonego K. P., w którym wyraził chęć naprawienia szkody pokrzywdzonej oraz z jego wyjaśnieniami z rozprawy z dnia 26 października 2023r. w których wskazał wyraźnie, że nie kwestionuje ustaleń biegłego sądowego, o tym, że jest on osobą ujętą na nagraniu monitoringu. Mając to wszystko na uwadze przyjąć należało, że pierwotne wyjaśnienia oskarżonego K. P. (k. 37–38; 78) są wyrazem przyjętej linii obrony zmierzającej do uniknięcia odpowiedzialności karnej i nie mogły zostać uznane za wiarygodne. Pozostają one nielogiczne i sprzeczne z zasadami doświadczenia życiowego. Oskarżony K. P. świadomy możliwości nagrania jego osoby, jako tej dokonującej wraz z towarzyszącym mu mężczyzną zaboru przedmiotowego roweru podjął działania zmierzające do uniemożliwienia rozpoznania jego osoby, poprzez choćby założenie maseczki ochronnej na twarz, bluzy oraz czapki. Nie uwzględnił jednak faktu, że uprzednio został zarejestrowany w miejscu zdarzenia jako osoba, która to dokonuje obserwacji miejsca w którym rower pozostawiła P. W.. W tym czasie nie podjął jednak działań zmierzających do uniemożliwienia rozpoznania jego osoby. Niewielka, odległość czasowa w powiązaniu, z oświadczeniem oskarżonego K. P. w toku postępowania przed Sądem, również jego wyjaśnieniami jakoby to nie posiadał wiedzy gdzie w czasie zdarzenia przebywał i dokonany zapis monitoringu, z którego w ocenie Sądu w sposób nie budzący wątpliwości wynika , że osobą która to dokonała przecięcia linki za pomocą której rower pozostawiony przez P. W. był przymocowany do stojaka był oskarżony K. P. (co można zaobserwować na przedstawionym do akt sprawy nagraniu – mając na uwadze ubiór oskarżonego K. P., przed zdarzeniem i w jego trakcie oraz cechy wyglądu towarzyszącego mu mężczyzny i jego ubiór w odniesieniu do osoby oskarżonego K. P., jego ubioru i cech fizycznych ) po czym towarzyszący oskarżonemu mężczyzna zabiera go i odjeżdża nie pozwała uznać za wiarygodnych jego twierdzeń. Bezsprzecznie i relacja świadka P. W., opisującej przebieg zdarzenia, w oparciu o odtworzony zapis z monitoringu dowodzi, że jedną z osób która to uczestniczyła w zabraniu pozostawionego przez nią roweru pozostawał oskarżony K. P.. W tym kontekście zwraca również fakt, że oskarżony K. P. oraz towarzyszący mu mężczyzna poruszali się pobliską od miejsca zdarzenia drogą parkową przed zdarzeniem i po nim. Sposób ich zachowania w tym czasie, jak również podjęte działania zmierzające do uniemożliwienia rozpoznania ich osób zostały w sposób jednoznaczny utrwalone na przedłożonym do akt sprawy nagraniu. Utrwalony został również moment, w którym towarzyszący oskarżonemu K. P. mężczyzna odjeżdża zabranym we stojaka rowerem należącym do P. W..

2

opinia biegłego sądowego K. K. (1) z zakresu antropologii z 24 kwietnia 2023r. wraz z ustną opinią uzupełniającą z 7 września 2023r.

W opinii z dnia 24 kwietnia 2023r. (k. 124 -126) oraz ustnej opinii uzupełniającej z dnia 7 września 2023r. (k. 159), biegła sądowa K. K. (1) wskazała, że ze względu na założone przez mężczyzn maseczki medyczne, nie było możliwości potwierdzenia lub wykluczenia, że jedną z osób widocznych na nagraniach monitoringu jest oskarżony K. P.. Dowody te nie zostały więc uwzględnione przy ustaleniu faktów, zwłaszcza że po dodatkowej analizie, w kolejnej pisemnej opinii uzupełniającej z dnia 20 października 2023r. (k. 165 – 178), biegła potwierdziła, że osobą ujętą na nagraniu monitoringu jest oskarżony K. P.. Swój wniosek biegła rzetelnie uzasadniła opierając się na zbieżności cech możliwych do zarejestrowania na materiale dowodowym z cechami zarejestrowanymi na materiale porównawczym, który sięga 96 %. Co więcej, K. P. wskazał na rozprawie w dniu 26 października 2023r., że nie kwestionuje końcowych ustaleń biegłej sądowej (k. 183). Wskazane na wstępie pierwotne opinie nie zostały więc uwzględnione przy ustaleniu faktów.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I

K. P.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Przedmiotem ochrony na gruncie art. 278 § 1 k.k. jest mienie. Czynność sprawcza polega na zaborze, a przedmiotem czynności wykonawczej może być rzecz ruchoma.

Zabór polega na wyjęciu rzeczy spod władztwa właściciela lub posiadacza i przejęciu we własne władztwo sprawcy. Zabór jest dokonany bezprawnie, bez zgody właściciela lub posiadacza rzeczy. Omawianego czynu można dopuścić się tylko przez działanie. Kradzież jest dokonana w chwili zawładnięcia przez sprawcę cudzą rzeczą w zamiarze jej przywłaszczenia. Omawiane przestępstwo ma charakter skutkowy. Skutkiem przestępnym jest zmiana osoby władającej rzeczą. Stroną podmiotową kradzieży określonej w art. 278 § 1 k.k. jest umyślność w postaci zamiaru bezpośredniego. Koniecznym elementem kradzieży jest działanie w celu przywłaszczenia. Sprawca, zabierając rzecz, chce ją przywłaszczyć, a zatem postąpić z nią jak właściciel. Dąży do uzyskania trwałego władztwa nad rzeczą. Niekoniecznie musi to polegać na osiągnięciu korzyści majątkowej. Sprawca może ukraść rzecz dla innej osoby albo z zamiarem jej porzucenia.

W niniejszej sprawie mając na uwadze zeznania świadka P. W., nagrania z monitoringu, a przede wszystkim pisemną opinię uzupełniającą z dnia 20 października 2023r. (k. 165 – 178), należało uznać K. P. za winnego tego, że w dniu 27 września 2021 roku we W. przy ul. (...), wspólnie i w porozumieniu z inną osobą, dokonał zaboru w celu przywłaszczenia roweru trekingowego marki R. (...) koloru czarnego o wartości 1100 zł na szkodę P. W.. Z zabezpieczonego nagrania wynika, że oskarżony K. P. wraz inną mężczyzną początkowo szedł drogą parkową. Był wówczas ubrany w ciemne spodnie dresowe z napisem u dołu lewej nogawki i znakiem graficznym na prawym biodrze, czarny T-shirt z niebieskim napisem, sportowe czarne półbuty, przy sobie miał małą czarną torebkę przewieszoną na czarnym pasku przez klatkę piersiową, na prawym ramieniu i przedramieniu do nadgarstka widoczne tatuaże. Mężczyzna towarzyszący oskarżonemu K. P. był od niego niższy, szczuplejszy, ubrany w ciemną kurtkę, miał przy sobie małą jasną torebkę przewieszoną na pasku przez klatkę piersiową. Obaj, kiedy doszli do miejsca gdzie pozostawiony był rower należący do P. W. rozglądali się, po czym oddalili się razem w tym samym kierunku. Oskarżony K. P. wraz z towarzyszącym mu mężczyzną wrócił po około 10 minutach w to samo miejsce, idąc razem tą samą co uprzednio drogą parkową. Obaj mieli wówczas już nałożone maseczki medyczne na twarzy. Nadto K. P. miał założoną ciemną bluzę i ciemną czapkę na głowie. Następnie K. P. przeciął linkę, za pomocą której P. W. przymocowała pozostawiony rower do stojaka, a drugi mężczyzna wyjmując rower ze stojaka odjechał nim , poruszając się następnie w/w drogą parkową. Mężczyźni ci oddalili się w różną stronę.

Oskarżony K. P. nie tylko nie zakwestionował ustaleń biegłej sądowej K. K. (1), o tym, że został rozpoznany na nagraniu w miejscu zdarzenia, ale nadto przesłał on do Sądu wniosek z dnia 27 grudnia 2022r. o umożliwienie pojednania się na rozprawie z osobą pokrzywdzoną i naprawienia wszelkich szkód oraz zapłaty pokrzywdzonej zadośćuczynienia. Potwierdził zatem de facto, że był sprawcą czynu mu przypisanego w wyroku, pomimo tego że kwestionował jakoby to, po odtworzeniu nagrania nie był osobą, która to wraz z towarzyszącą mu osobą dokonuje zabrania przedmiotowego roweru.

Powyższy wywód zakończyć musi konkluzja, że oskarżony K. P. swoim zachowaniem zrealizował znamiona przestępstwa określonego w art. 278 § 1 k.k.

Oskarżony K. P. działał przy tym wspólnie i w porozumieniu z inną dotychczas nieustaloną osobą, przy tym w ramach uzgodnionego podziału ról. ( art. 18 § 1 k.k. ) Istotą współsprawstwa, jak przyjmuje się w doktrynie i orzecznictwie jest wyraźne lub milczące porozumienie współsprawców, zawarte przed popełnieniem przestępstwa lub w jego trakcie. Istotne i wymagane nie jest jednak wspólne dokonanie poszczególnych czynności czasownikowych, lecz realizacja zespołu znamion przestępstwa z objęciem zamiarem całości zdarzenia jak za działanie własne. Każda z osób musi obejmować swoim zamiarem realizację wszystkich znamion czynu przestępczego (vide: wyrok SN z dnia 13 maja 2008r. sygn. akt IV KK 489/07 Biul. PK 2008/10/8). Każdy ze współsprawców odpowiada za zrealizowanie całości przestępstwa wspólnie i w porozumieniu, a więc odpowiada także za te elementy czynu, których sam nie zrealizował. W niniejszej sprawie, co wynika z zapisu monitoringu początkowo oskarżony K. P. wraz ze towarzyszącym mu mężczyzną dokonują oceny możliwości zabrania pozostawionych rowerów poprzez obserwację. Po czym, po oddaleniu się wracają w to miejsce, mając nałożone maseczki ochronne na twarz i oskarżony K. P. przecina linkę za pomocą której rower był przymocowany do stojaka przez P. W., a towarzyszący mu mężczyzna tym rowerem odjeżdża. Bez wątpienia oskarżony K. P., wraz z tymże mężczyzną działał w ramach podziału ról celem dokonania zaboru w/w rzeczy.

Jednocześnie Sąd nie miał wątpliwości, co do celu jaki przyświecał cel oskarżonemu K. P. i towarzyszącemu mu mężczyźnie, już od samego początku było nim zabranie wskazanej rzeczy w celu przywłaszczenia. Swoim zamiarem obejmowali oni wszystkie znamiona występku z art. 278 § 1 k.k. popełnionego na szkodę pokrzywdzonej P. W.. W zakresie przypisanego czynu oskarżony K. P. działał w sposób zawiniony, umyślnie w zamiarze bezpośrednim. Doskonale zdawał sobie sprawę z naruszania powszechnie znanych i akceptowanych norm prawnych i społecznych, chcąc cudzym kosztem osiągnąć korzyści materialne, o czym również w dalszej części.

☐

3.2.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia

z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się

do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

1.

I

I

Na podstawie art. 278 § 1 k.k. wymierzono oskarżonemu K. P. karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności (ustawowe zagrożenie przewiduje karę pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5).

Przy wymiarze kary, Sąd kierował się dyrektywami określonymi w art. 53 k.k., biorąc pod rozwagę zarówno okoliczności łagodzące, jak i obciążające jakie w stosunku do K. P. zachodziły.

K. P. miał świadomość naganności swojego zachowania, mógł rozpoznać znaczenie swojego postępowania oraz nim pokierować, w czym nie był ograniczony z uwagi na chorobę psychiczną, upośledzenie umysłowe bądź też inne zakłócenie psychiczne. Dopuścił się przedmiotowego czynu z pełną premedytacją i znajomością potencjalnych konsekwencji swojego niezgodnego z prawem zachowania. Sąd nie dopatrzył się żadnych okoliczności, które mogłyby umniejszać jego stopień winy.

Rozpatrując stopień społecznej szkodliwości czynu, oceniany przez pryzmat art. 115 § 2 k.k., mianowicie rodzaju i charakteru naruszonego dobra, rozmiaru wyrządzonej lub grożącej szkody, sposobu i okoliczności popełnienia czynu, wagi naruszonej przez sprawcę obowiązków, jak również postać zamiaru, motywację sprawcy, rodzaj naruszonych reguł ostrożności i stopień ich naruszenia, został on oceniony przez Sąd jako umiarkowany.

Zachowanie oskarżonego było zaplanowane, a jego przyczyną była chęć szybkiego zarobku. Istotne znaczenie dla wymiaru kary miał fakt, że oskarżony K. P. swoim zachowaniem naruszył podstawowe normy społeczne, po raz kolejny popełniając podobne przestępstwo umyślne przeciwko mieniu. Są to okoliczności obciążające.

Okolicznością łagodzącą była wyrażona przez oskarżonego K. P. wola pojednania się z pokrzywdzoną i naprawienia wyrządzonej jej szkody.

Mając na względzie wszystkie powyższe okoliczności, kierując się zarazem dyrektywami wymiaru kary określonymi w art. 53 § 1 i 2 k.k., Sąd doszedł do przekonania że wyłącznie bezwzględna kara pozbawienia wolności ma szansę wywrzeć na oskarżonym jakikolwiek wpływ. Zachowanie oskarżonego K. P. wyraźnie wskazuje na lekceważący stosunek względem prawa, który nie uległ zmianie nawet po uprzednich wyrokach skazujących za przestępstwa podobne. Orzeczone wobec oskarżonego K. P. kary o charakterze początkowo wolnościowym nie przyniosły oczekiwanego rezultatu. K. P. ich nie wykonywał, co skutkowało zarządzeniem wykonania kar zastępczych. Nie zmienił on jednak swojego postępowania. Stosunkowo niska wartość skradzionego mienia skłoniła jednak Sąd do wymierzenia jako adekwatnej kary 6 miesięcy pozbawienia wolności, czyli kary bliższej dolnej granicy zagrożenia przewidzianego normą art. 278 § 1 k.k.

1.

II

I

Na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzeczono wobec oskarżonego K. P. obowiązek naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem w całości poprzez zapłatę kwoty 1100 zł (tysiąc sto złotych) na rzecz P. W..

Orzeczony środek kompensacyjny w całości wynagrodzi pokrzywdzonej szkodę wyrządzoną zachowaniem K. P.. Dla oskarżonego będzie stanowić dodatkową realną dolegliwość uświadamiającą mu nieopłacalność sięgania po cudze mienie.

5.  1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia

z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,

a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III

Od oskarżonego K. P. zasądzono na rzecz Skarbu Państwa jedynie część kosztów sądowych w kwocie 3000 zł, przyjmując że sytuacja majątkowa oskarżonego K. P. , który to obecnie pozostaje pozbawiony wolności nie pozwala mu na uiszczenie kosztów sądowych w całości.

IV

Wysokość wynagrodzenia obrońcy wyznaczonego z urzędu Sąd obliczył na podstawie §11 ust. 2 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie z uwzględnieniem §4 ust. 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu. W świetle Wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 20 grudnia 2022 r. wydanego w sprawie SK 78/21 niezasadne było ograniczenia przez Sąd wysokości orzeczonych kosztów do wartości podanych w Rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu.

Należało przyznać od Skarbu Państwa na rzecz adw. D. W., tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu w postępowaniu przygotowawczym i w postępowaniu przed Sądem kwotę 1.859,76 zł, na którą składają się:

- 840 zł (§ 11 ust. 2 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. z 2015r. poz. 1800), w związku ze stwierdzeniem niekonstytucyjności stawek minimalnych ustalonych w Rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (tekst jednolity: Dz. U. z 2019r, poz. 18), na mocy wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 20 grudnia 2022r. sygn. akt SK – 78/21);

- 672 zł (80% x 840 zł; § 20 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (tekst jednolity: Dz. U. z 2019r, poz. 18)

- 347,76 zł tytułem VAT (§ 4 ust. 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (tekst jednolity: Dz. U. z 2019r, poz. 18)

6.  1Podpis