Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

IX U 1408/12 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Okręgowy we Wrocławiu z 2013-03-21

Sygn. akt IX U 1408/12

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 marca 2013r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu IX Wydział Ubezpieczeń Społecznych, w składzie:

Przewodniczący SSO Małgorzata Śmietana

Protokolantka Justyna Klaman-Derejczyk

po rozpoznaniu w dniu 21 marca 2013r. we Wrocławiu na rozprawie

sprawy J. F.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział we W.

o prawo do emerytury

na skutek odwołania J. F.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział we W.

z dnia 18 lipca 2012r. znak : (...)

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje powodowi prawo do emerytury począwszy od dnia 10 kwietnia 2012r.

IX U 1408/12

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 18.07.2012 r. pozwany odmówił wnioskowi powoda z dnia 10.04.2012r. o przyznanie mu prawa do emerytury, ponieważ nie udowodnił 15 lat pracy w warunkach szczególnych. Do stażu pracy w szczególnych warunkach Zakład nie uwzględnił okresów: 4.09.1970r. – 17.05.1987r. i 11.11.1987r. – 31.05.1991r. zatrudnienia powoda w Przedsiębiorstwie (...)we W..

W odwołaniu od tej decyzji powód skutecznie, książeczką wojskową ( k. 3 – 16 a. s.), wykazał dalszy okres stażowy ( uwzględniony mu następnie decyzją z dnia 13.09.2012r.), wskazał miejsce archiwizowania jego akt osobowych ze spornego okresu, wniósł o dowód z zeznań 2 świadków na okoliczność charakteru jego pracy w spornym okresie.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie. Podał, że powód nie spełnia przesłanek do przyznania mu emerytury z art. 184 ustawy o e. r. z FUS w zw. z przepisami Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, bowiem nie udokumentował co najmniej 15 – letniego stażu pracy w warunkach szczególnych wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Okresów zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) we W.nie uznano, bowiem brak możliwości określenia przynależności resortowej zakładu pracy, trudno określić okresy, w których stale i w pełnym wymiarze czasu pracy była wykonywana praca na stanowisku spawacza, nie można stwierdzić jednoznacznie charakteru pracy powoda zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r., tj. „prace przy spawaniu i wycinaniu elektrycznym, gazowym, atomowodorowym". Na dzień 1.01. 1999r. powód udowodnił staż sumaryczny: 26 lat, 2 miesiące i l dzień.

W toku procesu pozwany, na podstawie nowej dokumentacji ( akt osobowych dot. zatrudnienia (...) (...)Stoczni (...) uwzględnił powodowi okres zatrudnienia od 25.08.1969r. do 18.07.1970r. (10 miesięcy i 25 dni ) jako pracę w szczególnych warunkach – por. decyzja z dnia 24.01.2013r. Nie uwzględnił natomiast pozostałych spornych okresów z przyczyn wyjawionych w odpowiedzi na odwołanie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód, ur. (...), niespornie udowodnił staż łączny( razem ze służbą wojskową) wynoszący na dzień 1.01.1999r. 28 lat 2 miesiące i 3 dni, w tym 10 miesięcy i 25 dni w warunkach szczególnych.

W okresach: 4.09.1970r. – 24.04.1972r., 11.05.1974r. – 25.08.1979r. zatrudniony był jako spawacz, a od 1.09.1979r. do 17.05.1987r. i 11.11.1987r. – 31.05.1991r. jako monter - spawacz w Przedsiębiorstwie (...) we W.. Z tą ostatnią datą stosunek pracy został z powodem rozwiązany na skutek aresztowania powoda.

Powód jest wykwalifikowanym spawaczem. Legitymuje się świadectwem ukończenia ZSZ z dnia 24.06.1969r. w zawodzie spawacza i odbytym kursem spawalniczym kat. II potwierdzonym protokołem z dnia 30.05.1974r. Na jego podstawie powoda zaszeregowano do zawodu spawacza elektrycznego.

W świadectwie pracy z dnia 5.03.1997r. pracodawca zaświadczył mu, że w okresie: 4.09.1970r. – 17.05.1987r. powód pracował jako monter – spawacz, a zwolniony został wskutek aresztowania.

W świadectwie pracy z dnia 1.04.1997r. pracodawca zaświadczył, że w okresie: 11.11.1987r. – 31.05.1991r. powód pracował jako monter – spawacz.

Wniosek nr 288 o przeszeregowanie powoda z dnia 28.12.1983r. dotyczy zmiany jego stanowiska ze „spawacza” na „montera”.

Pracodawca powoda uległ likwidacji. Powód nie dysponuje świadectwem wykonywania pracy w warunkach szczególnych na okres sporny.

/dowód: akta osobowe powoda, akta organu rentowego/

We (...) Przedsiębiorstwie (...) we W. w latach 1970-1980 powód współpracował ze świadkiem J. W., a w okresie: 24.06.1974r. – 31.07.1987r. ze swym szwagrem – J. S. (1).

W tym czasie, a także później, powód stale w pełnym wymiarze czasu pracy pracował wyłącznie jako spawacz. Przerwy w wykonywaniu spawania mogły polegać tylko na tym, że zmieniał miejsce spawania. Spawał rurociągi, instalacje c. o. i wszystko, co tego wymagało, także w głębokich wykopach. Pracował w ubraniu ochronnym dla spawaczy, specjalnych butach, rękawicach, do spawania gazowego miał ochronne okulary, a do spawania elektrycznego - maskę spawalniczą. W związku z pracą w warunkach szczególnych wszyscy spawacze, w tym powód, otrzymywali codziennie przez cały rok mleko.

Powód spawał zarówno gazowo, jak i elektrycznie, a także z użyciem palnika - zgodnie ze zdobytym wykształceniem. Powód był wyłącznie spawaczem, nie wykonywał żadnych innych zajęć, w tym obowiązków montera.

/dowód: zeznania świadków J. S. (1) i J. W./

W związku z pracą w (...) w charakterze spawacza, pomimo określenia także jego stanowiska w świadectwie pracy jako: „monter-spawacz", szwagrowi powoda sądownie przyznane zostało prawo do emerytury w obniżonym wieku.

/dowód: zeznania świadka J. S. (2), akta tut. Sądu IX U 395/10/

W tym stanie faktycznym Sąd zważył, co następuje:

Stosownie do przepisu § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983 r., nr 8, poz. 43 ze zm.), pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, nabywa prawo do emerytury, jeżeli łącznie: osiągnął wiek emerytalny wynoszący 60 lat dla mężczyzn i ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Przepis art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. 2009/153/1227 ze zm.) wskazuje, że ubezpieczonym urodzonym po dniu 31.12.1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku 60 lat dla mężczyzn, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli: okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 65 lat dla mężczyzn oraz okres składkowy i nieskładkowy co najmniej 25 lat dla mężczyzn. Emerytura przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

Spór ogranicza się do tego, czy powód wykazał co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Powód nie posiada świadectwa pracy wykonywanej w warunkach szczególnych ze spornego okresu, a jego pracodawca nie istnieje.

Postępowanie sądowe oparte jest na zasadzie swobodnej oceny dowodów, nie obowiązują tu ograniczenia dowodowe zawarte np. w przepisach roz­porządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 11.10. 2011r. w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe (Dz. U. 2011. 237. 1412). Gdy dokumentacja pra­cownicza jest niepełna lub zawiera pewne rozbieżności, dopuszczalne jest posiłko­wanie się zeznaniami świadków jako dowodem uzupełniającym potwierdzają­cym przebieg zatrudnienia.

W rozpoznawanej sprawie materiał dowodowy w postaci oryginalnej dokumen­tacji osobowej powoda i wiarogodnych zeznań świadków pozwala – w ocenie Sądu - na uznanie, że cały sporny okres w (...) powód przepracował w warunkach szcze­gólnych jako spawacz oraz że pracował on w tym charakterze stale i w pełnym wymiarze czasu. Staż osiągnięty w ten sposób w okresach: 4.09.1970r. – 17.05.1987r. i 11.11.1987r. – 31.05.1991r. przekracza wymagane przepisami cytowanymi na wstępie 15 lat.

Obaj współpracownicy powoda zgodnie i z pełnym przekonaniem zeznali, że w spornym okresie powód był wyłącznie spawaczem, nie wykonywał żadnych obowiązków montera, czy jakichkolwiek innych. Pracę tę w warunkach szczególnych ( specjalny strój ochronny, codzienne wydawanie mleka) wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy.

Posiadał przecież udokumentowane, specjalistyczne i stosowne do tego przygotowanie zawodowe i uprawnienia, które działający racjonalnie pracodawca niewątpliwie skrupulatnie wykorzystywał.

W ocenie Sądu, zgromadzony w sprawie materiał dowodowy bezspornie wykazał, iż w okresie zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) wnioskodawca stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał zawód spawacza, o którym mowa w wykazie A dziale XIV poz. 12, stanowiącym załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

Zdaniem Sądu powód nie może ponosić negatywnych konsekwencji faktu, że jego pracodawca uległ likwidacji, dokumentacja nie jest w związku z tym pełna i nie da się ustalić przynależności resortowej zlikwidowanego zakładu pracy powoda.

Nie ma sporu, że poza tym powód spełnia ustawowe przesłanki zacytowanych przepisów do przyznania mu prawa do wcześniejszej emerytury: ukończył 60 lat, nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego, na dzień 1.01. 1999r. wykazał stosowny łączny staż pracy. Jego wniosek emerytalny datowany jest 10.04.2012r.

Brak podstaw do rozstrzygnięcia tego sporu odmiennie, niż procesu J. S. (1) – szwagra powoda, któremu sądownie prawomocnie przesądzono, że okres jego zatrudnienia w (...) na stanowisku spawacza – montera był w istocie okresem pracy spawacza uprawniającym do wcześniejszej emerytury – por. akta tut. Sądu IX U 395/10.

Ze wszystkich przytoczonych wyżej względów, na podstawie zacytowanych przepisów prawa i art. 477 14 § 2 k.p.c., orzeczono jak w sentencji.

S ę d z i a

( M. Ś.) 1

1 Z/ odnotować, odpis doręczyć pełn. ZUS, kal. 14 dni

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Ewa Jasińska
Podmiot udostępniający informację: Sąd Okręgowy we Wrocławiu
Osoba, która wytworzyła informację:  Małgorzata Śmietana
Data wytworzenia informacji: