Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 czerwca 2024 roku

Sąd Rejonowy w Giżycku w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodnicząca – sędzia Katarzyna Garbarczyk

Protokolant– sekr. sąd. Anna Rogojsza

w obecności oskarżyciela publicznego z KPP w G. - -----------

po rozpoznaniu w dniu 03.06.2024 roku na rozprawie sprawy

M. K.

syna L. i M. zd. G.

ur. (...) w G.

obwinionego o to, że:

W dniu 10 stycznia 2024 r. o godz. 12.00 w miejscowości G. na skrzyżowaniu ul. (...) z ul. (...) kierując pojazdem marki O. (...) o nr rej. (...) nie zachował należytej ostrożności i nie zastosował się do sygnalizatora S-1 nadającego dla jego kierunku ruchu sygnał barwy czerwonej i wjechał na skrzyżowanie nie ustępując pierwszeństwa przejazdu dla kierującego pojazdem marki S. (...) o nr rej. (...) doprowadzając do zderzenia obu pojazdów, czym stworzył zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym

tj. o czyn z art. 86§1 kw

1.  Obwinionego M. K. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 86§1 kw w zw. z art. 24§1, 1a i 3 kw skazuje go na karę grzywny w wysokości 500,00 (pięćset) złotych.

2.  Zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 50,00 (pięćdziesiąt) złotych tytułem opłaty oraz kwotę 120,00 ( sto dwadzieścia) złotych tytułem pozostałych kosztów postępowania.

Sygn. akt IIW 40/24

UZASADNIENIE

Na podstawie zebranych dowodów Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 10 stycznia 2024 r. w G. M. K. kierował pojazdem marki O. (...) o nr rej. (...). Obwiniony o godz. 12.00 na skrzyżowaniu ul. (...) z ul. (...) nie zachował należytej ostrożności i nie zastosował się do sygnalizatora S-1 nadającego dla jego kierunku ruchu sygnał barwy czerwonej i wjechał na skrzyżowanie nie ustępując pierwszeństwa przejazdu dla kierującego pojazdem marki S. (...) o nr rej. (...) - P. B., który jechał z pasażerem M. P. - doprowadzając do zderzenia obu pojazdów, czym stworzył zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: częściowo wyjaśnień M. K. (k. 53v, 54), nadto zeznań P. B. (k. 53v-54, 17-18), M. P. (k. 54, 21-22), nagrania z płyty (k.6), protokołów oględzin (k. 2 i 3), notatki urzędowej (k. 7-8), informacji z Zarządu Dróg Powiatowych w G. (k. 13), kopii badania instalacji elektrycznej (k. 14 -16).

Obwiniony M. K. nie przyznał się do winy (wyjaśnienia k. 53v, 54). Potwierdził wprawdzie, że w dniu zdarzenia był kierowcą pojazdu marki O. (...) o nr rej. (...), że wjeżdżał na skrzyżowanie ul. (...) z ul. (...), ale utrzymywał, że dla jego kierunku jazdy było wówczas na sygnalizatorze światło zielone. Potwierdził również, że na skrzyżowaniu doszło do zderzenia z pojazdem kierowanym przez pokrzywdzonego.

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom obwinionego, w których nie przyznaje się do winy. Zdaniem Sądu wyjaśnienia te nie polegają na prawdzie i stanowią jedynie przyjętą linię obrony służącą uniknięciu odpowiedzialności karnej.

Bezsporne jest, że w dniu 10 stycznia 2024 r. o godz. 12.00 na skrzyżowaniu ul. (...) z ul. (...) w G. doszło do zderzenia pojazdu O. (...) o nr rej. (...) kierowanego przez obwinionego z pojazdem marki S. (...) o nr rej. (...) kierowanym przez P. B.. Powyższe wynika zarówno z wyjaśnień obwinionego, jak i zeznań pokrzywdzonych (zeznania P. B. k. 53v-54, 17-18, M. P. k. 54, 21-22). Oba pojazdy wskutek tego zderzenia zostały uszkodzone (protokoły oględzin k. 2 i 3). Wskazane dowody w tym zakresie są spójne, wzajemnie się uzupełniają i nie ma powodów, by podważać ich wiarygodność.

Mając na uwadze informację z Zarządu Dróg Powiatowych w G. (k. 13) oraz kopię badania instalacji elektrycznej (k. 14 -16) stanowczo należy przyjąć, iż sygnalizacja świetlna na przedmiotowym skrzyżowaniu działała prawidłowo, a więc niemożliwym było, aby w tym samym czasie dla kierunku jazdy obwinionego i pokrzywdzonych nadawany był sygnał barwy zielonej. Nagranie z monitoringu i jego analiza ( nagranie z płyty k.6, notatka urzędowa k. 7-8) jednoznacznie wskazuje, iż obwiniony nie zastosował się do sygnalizatora S-1 nadającego dla jego kierunku ruchu sygnał barwy czerwonej i wjechał na skrzyżowanie nie ustępując pierwszeństwa przejazdu dla kierującego pojazdem marki S. (...) o nr rej. (...), który wjechał na skrzyżowanie, gdy sygnalizator dla jego kierunku jazdy emitował kolor żółty. W tym miejscu zauważyć należy, że wprawdzie obaj pokrzywdzeni utrzymywali, że pojazd marki S. (...) o nr rej. (...) wjechał na skrzyżowanie, kiedy dla ich kierunku jazdy było światło zielone, to jednak w świetle obiektywnych dowodów, o jakich mowa wyżej, należy sceptycznie w tej części odnieść się do relacji w/w świadków. Podkreślić jednak trzeba, że okoliczność, czy pokrzywdzeni wjechali na skrzyżowanie na zielonym świetle- jak podają, czy żółtym - jak wynika, z obiektywnych dowodów - pozostaje bez wpływu na karnoprawną ocenę zachowania obwinionego.

Odpowiedzialność na podstawie art. 86 § 1 kw ponosi sprawca, który poprzez zachowanie nienależytej ostrożności powoduje realne zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym, czyli groźbę wypadku drogowego czy innego niebezpieczeństwa mogącego prowadzić do kolizji drogowej. Obwiniony w dniu 10 stycznia 2024 r. o godz. 12.00 w miejscowości G. na skrzyżowaniu ul. (...) z ul. (...) kierując pojazdem marki O. (...) o nr rej. (...) nie zachował należytej ostrożności i nie zastosował się do sygnalizatora S-1 nadającego dla jego kierunku ruchu sygnał barwy czerwonej i wjechał na skrzyżowanie nie ustępując pierwszeństwa przejazdu dla kierującego pojazdem marki S. (...) o nr rej. (...) doprowadzając do zderzenia obu pojazdów, czym stworzył zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym, w konsekwencji dopuszczając się wykroczenia z art. 86§1 kw.

Wina obwinionego w zakresie popełnienia zarzuconego mu czynu, nie budzi wątpliwości. Zdaniem Sądu obwiniony przedmiotowego wykroczenia dopuścił nieumyślnie tj. nie mając zamiaru jego popełnienia, popełnił je jednak na skutek niezachowania ostrożności wymaganej w danych okolicznościach, mimo że możliwość popełnienia takiego czynu przewidywał albo mógł przewidzieć.

Przy wymiarze kary grzywny Sąd miał na uwadze stopień zawinienia i społecznej szkodliwości czynu, zagrożenie, jakie swoim zachowaniem obwiniony spowodował dla innych uczestników ruchu drogowego, wagę naruszonych przez obwinionego obowiązków, a także warunki osobiste, majątkowe sprawcy, jego dotychczasową niekaralność ( oświadczenie obwinionego k.53). W świetle powyższego Sąd, uznając obwinionego za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, na podstawie art. 86§1 kw w zw. z art. 24§1, 1a i 3 kw skazał go na karę grzywny w wysokości 500 złotych. Zdaniem Sądu orzeczona kara jest adekwatna do stopnia zawinienia i społecznej szkodliwości czynu i spełni cele w zakresie prewencji szczególnej, jak i ogólnej.

Zasądzając od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 50,00 (pięćdziesiąt) złotych tytułem opłaty oraz kwotę 120,00 ( sto dwadzieścia) złotych tytułem pozostałych kosztów postępowania, Sąd miał na uwadze postanowienia art. 119§1 kpw.