Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 295/23

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

R. L.

w dniu 2 października 2022 roku w Ś., na skrzyżowaniu ul. (...) z ul. (...) kierował w ruchu lądowym pojazdem osobowym marki A. o nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości wyrażającym się stężeniem 2,158 promila alkoholu we krwi

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

R. L. oraz A. L. są współwłaścicielami auta S. (...) o nr rej. (...), nadto A. L. jest właścicielką pojazdu A. (...) o nr rej. (...).

W dniu 2 października 2022 r. około godziny 19:00 R. L. poruszał się pojazdem marki A. o nr rej. (...) po drodze przy ul. (...) w Ś. znajdując się w stanie nietrzeźwości wyrażonym wskaźnikiem 2,158‰ zawartości alkoholu we krwi.

Mężczyzna prowadził pojazd w sposób nieostrożny, zahaczając o pobocze. W pewnym momencie oskarżonemu drogę zajechał pojazd marki S. (...). Oba samochody zatrzymały się, a następnie do oskarżonego z samochodu marki S. podeszła kobieta, która wyciągnęła go zza kierownicy pojazdu, a następnie umieściła w swoim samochodzie i gwałtownie odjechała. Podczas wyciągania oskarżonego z samochodu oraz prowadzenia go do swojego auta kobieta kilkakrotnie powtarzała w stronę nadchodzących ludzi „to ja prowadziłam”.

W pościgiem za kierującą S. (...) ruszyli policjanci, którzy przybyli na miejsce zdarzenia. Z uwagi jednak na niesprawną skrzynię biegów, funkcjonariusze nie byli w stanie dogonić uciekającego pojazdu i powrócili na miejsce zdarzenia.

Po pewnym czasie na miejsce zdarzenia przybyła właścicielka samochodu A. – A. L.. Kobieta nie potrafiła wskazać, gdzie znajduje się jej mąż, w związku z czym funkcjonariusze udali się z nią do jej miejsca zamieszkania. Na podwórku przed domem oskarżonego znajdował się samochód marki S. (...), którego maska była rozgrzana. Syn oskarżonego wskazał, że mężczyzna jest u swojego kolegi A. K..

Funkcjonariusze policji udali się do A. K., jednak nie zastali tam oskarżonego. A. K. zadzwonił do oskarżonego, który na pytanie kolegi powiedział „odpierdoliłem, w razie czego to byłem u Ciebie pieszo”. Policjanci odnaleźli oskarżonego u niego w domu. Oskarżony został przebadany na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu z następującymi wynikami:

I pomiar (godzina 20:34) – 0,97 mg/l,

II pomiar (godzina 20:52) – 1,13 mg/l.

Kolejne badania przeprowadzone zostały na Komendzie Miejskiej Policji w Ś. z następującymi wynikami:

I pomiar (godzina 21:35) – 0,979 mg/l,

II pomiar (godzina 22:10) – 0,890 mg/l,

III pomiar (godzina 22:45) – 0,812 mg/l.

W 2022 r. nie było prowadzone żadne postępowanie dotyczące zgłoszenia przez R. L. lub A. L. kradzieży lub nieuprawnionego użycia pojazdu.

Protokoły badania trzeźwości

5-8

Opinie biegłych

30-34, 88-94

ustalenie w formie notatki urzędowej z 5.09.2023 r. z kopiami notatników

148-162

Zeznania świadka M. K.

10, 132

Zeznania świadka A. G.

12, 133

Zeznania świadka K. S.

14-15, 134

Zeznania świadka D. B. (1)

62-63, 171-172

Zeznania świadka D. B. (2)

66-67, 172-173

Zeznania świadka A. P.

80-81, 135

Zeznania świadka M. M.

93-94, 135-136

Zeznania świadka E. P.

175

Zeznania świadka A. K.

175 v.-176

Zeznania świadka P. B.

97-98, 173-174

Pismo z firmy (...) sp. z o.o.

k. 201

Pismo z (...) Ś.

184-185, 207-209

Zdjęcie sylwetki oskarżonego

213-214

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

OCena DOWOdów

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.

Zeznania M. K., A. G.

Zeznania wskazanych świadków Sąd uznał za wiarygodne, byli oni pierwszymi świadkami, którzy zauważyli nieprawidłowe zachowanie oskarżonego. Świadkowie nie są w żaden sposób związani ze sprawcą, nie mają motywów do składania obciążających zeznań. Świadkowie zgodnie wskazywali, że pojazdem kierował mężczyzna, który następnie został zabrany przez kobietę, która zajechała mu drogę samochodem marki S.. Świadkowie nie widzieli dokładnie twarzy kierowcy, opisali jedynie to co im było wiadome w sprawie.

Zeznania K. S.

Świadek w sposób szczery opisała przebieg zdarzenia z 2 października 2022 r. W trakcie przesłuchania przed sądem świadek wskazała, że z uwagi na upływ czasu, w trakcie postępowania przygotowawczego lepiej pamiętała okoliczności zdarzenia. Wskazywała, że kierującym pojazdem marki A. był mężczyzna, opisała również zachowanie kobiety, która zabrała oskarżonego z miejsca zdarzenia. Jej relacja pokrywa się z zeznaniami pozostałych świadków.

Zeznania D. B. (1), D. B. (2)

Zeznania D. B. (1) i D. B. (2) są zgodne z zeznaniami pozostałych świadków oraz z ustalonym stanem faktycznym. Świadkowie zrelacjonowali to co zaobserwowali lub to co im zrelacjonowano. Świadkowie nie są zainteresowani określonym rozstrzygnięciem w sprawie, obiektywnie przedstawili okoliczności związane z niniejszą sprawą. W świetle całokształtu materiału dowodowego oraz dyrektyw z art. 7 k.p.k. nie ma żadnego powodu, by kwestionować wiarygodność złożonych przez tych świadków zeznań.

Zeznania A. P.,

Zeznania tego świadka należy uznać za wiarygodne, Sąd nie znalazł podstaw do ich podważenia. Zeznania tego świadka są spójne, pokrywają się z pozostałym materiałem zgromadzonym w sprawie. Sąd nie znalazł podstaw do odmówienia im wiarygodności.

Zeznania M. M. i P. B.

Świadkowie są funkcjonariuszami K. Ś., ich zeznania stanowią relację z podjętej w dniu 2 października 2022 r. interwencji. Sąd uznał je za w pełni wiarygodne, są one spójne, logiczne, znajdują odzwierciedlenie w pozostałym materiale dowodowym. Świadkowie zgodnie opisali przebieg zdarzenia, okoliczności pościgu za sprawcą, jak również poszukiwanie oskarżonego. Świadkom nie zależy na konkretnym rozstrzygnięciu sprawy. Sąd zatem nie ma podstaw, by podważać wiarygodność ich zeznań.

Zeznania E. P.

Zeznania świadka, chociaż Sąd uznał za wiarygodne, to jednak dotyczyły okoliczności pobocznych, związanych jedynie z przybyciem na miejsce zdarzenia żony oskarżonego. Świadek nie miała wiedzy na temat samego zdarzenia.

Opinie Instytutu (...)

Sąd uznał za wiarygodne przeprowadzone w toku postępowania opinie, jako sporządzone przez osoby dysponujące odpowiednim zasobem wiedzy fachowej. Opinie te są pełne, jasne oraz spójne, nie zawierają wewnętrznych sprzeczności.

Dokumenty zgromadzone w sprawie, w tym protokołu zatrzymań, protokoły badania trzeźwości, notatki urzędowe, pisma

Wymienione dokumenty zostały one sporządzone przez osoby uprawnione, zgodnie z przepisami prawa, w toku postępowania nie były kwestionowane przez strony. Sąd nie znalazł innych powodów, aby zaprzeczyć ich wiarygodności

1.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.1.

Wyjaśnienia oskarżonego

Wyjaśnienia oskarżonego w zakresie w jakim neguje swoje sprawstwo Sąd uznał za niewiarygodne. Oskarżony w postępowaniu przygotowawczym odmówił składania wyjaśnień, zaś przed sądem złożył ograniczone wyjaśnienia, w których wskazał jedynie na ilość spożytego dzień wcześniej oraz w dniu zdarzenia alkoholu. Sąd miał na uwadze odmienne wersje wskazywane przez oskarżonego, co do ilości i rodzaju wypitego alkoholu – w postępowaniu przygotowawczym do protokołu badania trzeźwości oskarżony wskazał, że wypił jedynie 100 ml koniaku o 6 rano, w postępowaniu przed sądem ilość wypitego alkoholu już bardziej odpowiadała wynikom przeprowadzonych badań trzeźwości. Niemniej jednak oskarżony wypiera się, aby wskazanego dnia prowadził pojazd. Podał, że rano wypił alkohol i tak mu zleciał dzień, tymczasem tego dnia w godzinach od 7 do 19 tej był w pracy na prawobrzeżnej części Ś. (tej samej, na której jest jego dom). Tak jak wskazano w dalszej części uzasadnienia, przeprowadzone dowody, świadczą o tym, że to oskarżony w dniu zdarzenia był kierowcą samochodu A.. Ucieczka z miejsca zdarzenia, jak również słowa kierowane w rozmowie telefonicznej do kolegi A. K., w których przyznał się do kłopotów i wskazał, że „w razie czego to byłem u ciebie pieszo” potwierdzają sprawstwo oskarżonego. Nadto żadne przeprowadzone dowody nie potwierdzają wersji oskarżonego tj. co do sprzeczki z żoną oraz wyjścia z domu pieszo – oskarżony był do godziny 19 w pracy, a kilka minut po 19 stej został ujawniony w aucie stojącym na poboczu. Chociaż brak podstaw do negowania wersji oskarżonego, co do kłótni z żoną, to jednakże mając na uwadze pozostały materiał zgromadzony w sprawie, nie jest wiarygodne, aby tego dnia oskarżony nie korzystał z samochodu.

(...) było własnością jego i jego żony. Z auta wyciągnięty przez kobietę został mężczyzna o wyglądzie takim jak oskarżony. Kobieta krzyczała do obecnych świadków, że to ona kierowała, oczywistym jest, że w ten sposób chciała stworzyć alibi dla oskarżonego. Drugie auto małżonków L. zaraz po zajściu stało na posesji ich i miała ciepłą maskę – co świadczyło o tym, że przed chwila było w ruchu. To tym autem kobieta zabrała R. L. z A. i zawiozła do domu. Nie ma innego wytłumaczenia dla słów oskarżonego, które skierował do kolegi kiedy szukała go Policja: „W razie czego byłem u cienie pieszo” jak to, że w ten sposób chciał ukryć, że nie jechał autem. Tak chciał sobie zapewnić alibi. Wreszcie oczywistym jest, ze R. L. wracał z pracy, po zmianie po godzinie 19 stej. Nie ma podstaw logicznych ażeby przyjąć, ze autem jechał ktoś z osób, które wynajmowały pokoje pracownicze u oskarżonego i jego żony.

Zeznania A. K.

Zeznania A. K. Sąd uznał za niewiarygodne w zakresie w jakim zaprzecza słowom wypowiedzianym przez oskarżonego w trakcie rozmowy telefonicznej w dniu 2 października 2022 r. Jego zeznania pozostają w sprzeczności z zeznaniami M. M. i P. B., którzy słyszeli przebieg rozmowy. Wskazać również należy, że przytoczone przez świadka pytanie, które zadał oskarżonemu w trakcie telefonicznej rozmowy, odpowiada odpowiedzi oskarżonego, którą wskazywali funkcjonariusze policji. Na uwadze należy mieć, że świadek składał zeznania po ponad roku od dnia zdarzenia, a zatem mógł nie pamiętać dokładnie słów wypowiadanych przez oskarżonego lub też fakt, że zeznawał przy oskarżonym – koledze mógł stanowić dla świadka niezręczną sytuacje.

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

1.3.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I

R. L.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

W pierwszej kolejności wskazać należy, że Sąd w niniejszej sprawie, na podstawie art. 4 § 1 k.k. orzekł biorąc za podstawę przepisy ustawy Kodeks karny w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 września 2023 r., albowiem ustawa w brzmieniu poprzednio obowiązującym jest względniejsza dla sprawcy. Na gruncie obecnych przepisów przestępstwo przypisane oskarżonemu zagrożone jest wyłącznie karą pozbawienia wolności do lat 3, a nadto wprowadzony został art. 178a § 5 k.k., który przewiduje obligatoryjne orzeczenie przepadku pojazdu z art. 44b k.k., gdy zawartość alkoholu w organizmie sprawcy przestępstwa z art. 178a § 1 k.k. była wyższa niż 1,5 promila we krwi lub 0,75 mg/dm ³ w wydychanym powietrzu. Również zmianie uległy ogólne dyrektywy wymiaru kary, które obecnie są surowsze wobec sprawców przestępstw. Niewątpliwie zatem ustawa w brzmieniu obowiązującym przed 1 października 2023 r. jest względniejsza dla oskarżonego i znajduje zastosowanie w niniejszej sprawie.

Zgodnie z treścią art. 178a § 1 k.k., w brzmieniu poprzednio obowiązującym, kto, znajdując się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego, prowadzi pojazd mechaniczny w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. Przedmiotem ochrony wskazanego przepisu jest bezpieczeństwo w ruchu między innymi lądowym. Przestępstwo to jest przestępstwem formalnym i popełnia je ten, kto prowadzi pojazd mechaniczny będąc w stanie nietrzeźwości, choćby prowadził go prawidłowo i nie stwarzał zagrożenia. Prowadzi – oznacza przede wszystkim kieruje nim. Pojazdem mechanicznym jest bezspornie samochód osobowy (pojazd wprawiany w ruch przez znajdujący się w nim silnik). Przestępstwo to może być popełnione wszędzie tam, gdzie odbywa się ruch pojazdów, w szczególności na drodze publicznej, osiedlowej, czy terenie budowlanym. Popełnia je ten, kto prowadzi pojazd mechaniczny będąc w stanie nietrzeźwości (zdefiniowanym w art. 115 § 16 k.k. – tj. stanem nietrzeźwości jest stan, w którym zawartość alkoholu we krwi przekracza 0,5 promila albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość lub gdy zawartość alkoholu w 1 dm3 wydychanego powietrza przekracza 0,25 mg albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość). Przestępstwo może być popełnione tylko umyślnie.

Oceniając materiał dowodowy zgromadzony w niniejszej sprawie, Sąd doszedł do przekonania, że oskarżony swoim zachowaniem zrealizował znamiona przypisanego mu czynu z art. 178a § 1 k.k. Trudność niniejszego postępowania związana była z ucieczką oskarżonego z miejsca zdarzenia przed przyjazdem policji i brakiem jednoznacznego dowodu, który wskazywałby na sprawstwo oskarżonego. Niemniej jednak fakt, że w sprawie nie występują dowody bezpośrednio wskazujące na sprawstwo oskarżonego, nie przekreśla jeszcze możliwości przypisania mu popełnienia zarzucanego czynu i pociągnięcia go do odpowiedzialności karnej. W takiej sytuacji bowiem pełnowartościowy dowód sprawstwa mogą stanowić dowody pośrednie (poszlaki). Warunkiem niezbędnym jest jednak, aby poszlaki te, rozumiane jako udowodnione fakty uboczne, z jednej strony prowadziły w drodze logicznego rozumowania do ustalenia w sposób niewątpliwy sprawstwa oskarżonego, a jednocześnie pozwalały na wykluczenie innej wersji zdarzenia.

I tak w niniejszej sprawie zauważyć należy, że z zeznań przesłuchanych w sprawie świadków bezspornie wynika, że samochodem marki A. o nr rej. (...) w dniu 2 października 2022 r. na ul. (...) w Ś. kierował mężczyzna. Co do tej okoliczności świadkowie nie mieli żadnej wątpliwości, tym bardziej, że widzieli jak z miejsca dla kierowcy nieznana im kobieta wyciągała mężczyznę. Również z relacji świadków wynika, że mężczyzna był w stanie nietrzeźwości. Świadkowie zdarzenia wskazywali, że mężczyzna jadąc samochodem zahaczał o pobocze, jak również gdy był wyciągany z samochodu nie miał sił samodzielnie stanąć na nogach, osuwał się, a następnie musiał być prowadzony, aby móc dojść do drugiego auta. W ocenie Sądu o stanie nietrzeźwości mężczyzny pośrednio świadczą również słowa kobiety kierowane do świadków – „to ja prowadziłam” oraz fakt zabrania mężczyzny zza kierownicy. Oczywistym jest, że gdyby zły stan mężczyzny spowodowany był np. chorobą to kobieta nie przekonywałaby świadków, że to ona kierowała pojazdem, ani też nie zabierałaby w pośpiechu mężczyzny, lecz wezwała pomoc. Szybkie zabranie kierującego, pozostawienie auta bez zabezpieczenia, zapewnianie o prowadzeniu auta przez kobietę świadczą o chęci uniknięcia odpowiedzialności karnej.

W dalszej kolejności Sąd miał na uwadze, że pozostawiony samochód należał do małżonków L.. Oboje małżonkowie posiadają uprawnienia do kierowania pojazdów. Tak jak wskazano samochodem kierował mężczyzna, co wyklucza sprawstwo właścicielki pojazdu – A. L.. Z ustaleń dokonanych przez Sąd wynika, że małżonkowie mają 3 dzieci – syna i 2 córki. Sąd wykluczył jednak możliwość kierowania pojazdem przez syna oskarżonego. Przede wszystkim świadkowie, chociaż z uwagi na panujące warunki, nie widzieli twarzy sprawcy, to jednak wskazywali, że był to postawny mężczyzna z łysiejącą głową. Nie mógł to zatem być syn oskarżonego, który nie tylko nie posiada prawa jazdy, ale również jako 15-letni chłopiec nie odpowiada rysopisowi sprawcy wskazywanego przez świadków. Za niewiarygodną Sąd uznał również wersję sugerowaną przez obronę oskarżonego, aby z samochodu korzystały osoby obce, którym małżonkowie wynajmowali pokoje. Nie sposób bowiem uznać, że małżonkowie użyczaliby oba swoje samochody najemcom, którzy przyjeżdżali do pracy w Ś. i byli dla nich osobami obcymi. Oskarżony nie podał szczegółów umożliwiających identyfikację tych osób, co jest nieracjonalne. W jego interesie procesowym było przedstawienie danych osób, którym w dniu zdarzenia miał użyczać samochodu, aby umożliwić ustalenie "rzeczywistego" sprawcy i uwolnić się od oskarżenia. Nie wydaje się jednak racjonalne, aby małżonkowie użyczali samochody najemcom i to będącym w stanie nietrzeźwości, a jeśli nawet to, że nie znali personaliów osoby, której samochód krytycznego dnia użyczyli. Również obrona oskarżonego raz wskazuje, że samochody były użyczane najemcom, a następnie, że najemcy posiadali własne pojazdy, w tym (...). Z uzyskanych przez Sąd informacji nie wynika, aby najemcy faktycznie taki pojazd posiadali, zaś z zebranego materiału dowodowego wynika, że pojazd marki S. był własnością małżonków.

Sąd wykluczył również, aby pojazd został małżonkom skradziony, albowiem ani przed zdarzeniem ani w dniu zdarzenia małżonkowie nie zgłaszali kradzieży samochodu. Oczywistym jest, że gdyby pojazd znalazł się w posiadaniu osoby trzeciej to albo nastąpiłoby to wbrew woli właścicielom i małżonkowie podjęliby stosowne działania, w tym zgłosili sprawę na policję, albo gdyby użyczyli samochód innej osobie to byliby w stanie wskazać jej personalia. Oskarżony w swoich wyjaśnieniach wskazał, że krytycznego dnia wyszedł z domu na spacer, niewątpliwie zatem zauważyłby brak jednego z samochodów i zainterweniował, co jednak nie miało miejsca.

Na uwagę zasługuje również fakt, że po przyjeździe policji, przed domem oskarżonego, stał samochód marki S. (...), który miał rozgrzaną maskę. Świadczy to o tym, że pojazd był używany, co koresponduje z zeznaniami świadków, którzy wskazywali, że kierowca A. został zabrany do pojazdu marki S., który gwałtownie odjechał – zgadza się również kolor auta. Również z wyjaśnień oskarżonego wynika, że wieczorem nie był w domu, gdy wrócił, po pewnym czasie, przyjechała policja w celu przebadania go alkomatem. Analizując odległości między miejscem zdarzenia a miejscem zamieszkania oskarżonego, jak również czas trwania interwencji policji, w tym problemy techniczne z pojazdem funkcjonariuszy, oraz relacje świadków o natychmiastowym zabraniu kierowcy z miejsca zdarzenia przez nieznaną kobietę, wysoce prawdopodobna pozostaje wersja oskarżyciela, że to właśnie oskarżony został zabrany i ukryty w domu w celu uniknięcia odpowiedzialności karnej. W dalszej kolejności należy zwrócić uwagę na reakcję oskarżonego, gdy zadzwonił do niego kolega. Oskarżony, nie będąc świadomy, że jego rozmowa telefoniczna jest słyszana przez policjantów, przyznał się do kłopotów i powiedział do kolegi: „w razie czego to byłem u ciebie pieszo”. Niewątpliwie reakcja oskarżonego świadczy o tym, że to on kierował pojazdem. Ostatni fakt świadczący o sprawstwie oskarżonego odnosi się do jego stanu nietrzeźwości – przeprowadzone po 1,5 godzinie badanie oskarżonego wskazuje, że znajdował się pod znacznym wpływem alkoholu. Koresponduje to z zeznaniami świadków, którzy wskazywali, że kierowca A. nie był w stanie samodzielnie wyjść z pojazdu, musiał być prowadzony, zaś gdy kierował autem zahaczał o pobocze. Nadto oskarżony w dniu zdarzenia był w pracy do godziny 19 stej, a po tej godzinie wracał do domu.

Mając na uwadze wskazane okoliczności oraz dowody przeprowadzone w sprawie, jak również kierując się logicznym rozumowaniem, oczywistym jest, że to oskarżony w dniu zdarzenia kierował pojazdem w stanie nietrzeźwości. W toku postępowania Sąd zgromadził wszelkie dowody, które pozwoliły na wykluczenie innej wersji zdarzenia, w tym przede wszystkim możliwość kierowania pojazdem przez inną osobę. Dlatego też, w ocenie Sądu, należało oskarżonemu przypisać popełnienie czynu z art. 178a § 1 k.k.

Sąd dokonał zmiany w opisie czynu zarzucanego oskarżonemu odnośnie jego stanu nietrzeźwości. Z przeprowadzonej opinii biegłego wynika, że w dniu zdarzenia o godzinie 19:00 stężenie alkoholu etylowego we krwi R. L. było nie niższe niż 2,158 promila lub dążyło do wartości co najmniej 2,158 promila. Mając na uwadze powyższą opinię zasadne było dokonanie zmiany w opisie czynu i przyjęcie stężenia alkoholu z chwili zdarzenia, a nie z badania przeprowadzonego ponad 1,5 godziny po popełnieniu czynu.

☐

1.4.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

1.5.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

1.6.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

1.7.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

R. L.

I

Wymierzając oskarżonemu karę, Sąd kierował się dyrektywami wynikającymi z art. 53 k.k. i następnymi.

Stopień winy oskarżonego jest znaczny, ponieważ nie zachodzą żadne okoliczności umniejszające winę. Oskarżony jest osobą dorosłą, która rozumiała znaczenie czynu i mogła pokierować swoim postępowaniem.

Stopień społecznej szkodliwości czynu był wyższy niż znikomy. Sąd wziął pod uwagę:

– rodzaj naruszonego przez oskarżonego dobra - oskarżony prowadząc w stanie nietrzeźwości naruszył dobro prawne w postaci bezpieczeństwa w komunikacji,

– sposób i okoliczności popełniania czynu - oskarżony prowadził pojazd w porze wieczornej, gdzie ruch pojazdów był umiarkowany, na dość ruchliwej drodze, będąc pod znacznym wpływem alkoholu,

– postać zamiaru i motywację oskarżonego – oskarżony działał z zamiarem bezpośrednim,

– rodzaj naruszonych reguł ostrożności i stopień ich naruszenia – oskarżony naruszył reguły ostrożności w ruchu drogowym obowiązujące każdego kierowcę, stopień naruszenia był wysoki, bowiem oskarżony prowadził w stanie nietrzeźwości i zgodnie z relacją świadków nie był w stanie samodzielnie wyjść z pojazdu, ani utrzymać się na nogach.

Przy wymiarze kary na niekorzyść oskarżonego przyjąć należało przede wszystkim wysoki stan nietrzeźwości oskarżonego oraz ucieczka z miejsca zdarzenia. Na korzyść oskarżonego przemawia natomiast jego wcześniejsza niekaralność i prowadzenie ustabilizowanego trybu życia.

Sąd wymierzył oskarżonemu karę 300 stawek dziennych grzywny po 30 zł każda. Wysokość jednej stawki Sąd ustalił biorąc pod uwagę aktualną sytuację finansową oskarżonego i jego potencjalne możliwości zarobkowe.

Zdaniem Sądu tak wymierzona kara jest wystarczająca dla osiągnięcia wobec niego celów kary, a w szczególności zapobiegnie powrotowi do przestępstwa. Tak ukształtowana kara spełni również swoją rolę w zakresie prewencji ogólnej, jak i indywidualnej. Uświadomi oskarżonemu naganność jego postępowania.

III

na podstawie art. 42 § 2 k.k. Sąd orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 5 lat. Zdaniem Sądu na taki czas koniecznym jest wyeliminowanie oskarżonego z ruchu drogowego. Czas ten pozwoli również oskarżonemu na zrozumienie naganności czynu i zapobiegnie ewentualnemu powrotowi do przestępstwa.

Orzekając przedmiotowy środek karny sąd miał na uwadze, że oskarżony nie był dotychczas karany, było to pierwsze godzenie przez niego w bezpieczeństwo komunikacji, niemniej jednak sąd miał na uwadze przede wszystkim wysokie stężenie alkoholu pod wpływem którego kierował oskarżony, dlatego też zasadne było orzeczenie zakazu prowadzenia na okres 5 lat.

V

Na podstawie art. 43a § 2 k.k. sąd miał obowiązek orzec wobec oskarżonego świadczenie pieniężne w kwocie 5.000 zł na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej. Kwota 5000 zł jest kwotą minimalną, jaką należy orzekać wobec oskarżonych za czyny z art. 178a § 1 k.k.

1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

R. L.

II

Na podstawie art. 63 § 1 k.k. Sąd zaliczył oskarżonemu na poczet orzeczonej wobec niego kary grzywny okres zatrzymania w sprawie od 2 października 2022 r. godz. 20:35 do 3 października 2022 r. godz. 00:15 przyjmując, że jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności jest równoważny dwóm stawkom dziennym grzywny, albowiem przepis ten Sąd do tego obliguje.

IV

W związku z zatrzymaniem w dniu 2 października 2022 r. oskarżonemu dokumentu prawa jazdy, Sąd na podstawie art. 63 § 4 k.k. zaliczył oskarżonemu ten okres na poczet orzeczonego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym, albowiem był do tego zobligowany.

6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

VI

Kierując się odpowiedzialnością za wynik procesu Sąd zasądził od oskarżonego koszty procesu stosownie do art. 627 kpk w wysokości 220 zł oraz wymierzył mu na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy o opłatach karnych opłatę. W ocenie Sądu oskarżony jest w stanie i powinien ponieść koszty postępowania. Oskarżony jest osobą majętną, pracującą, ma możliwości zarobkowe, a zatem brak jest podstaw do nieobciążania go kosztami.

1Podpis

SSR Kamilla Gajewska 04.06.2024r.