Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 maja 2017r.

Sąd Rejonowy Szczecin – Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie Wydział I Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Anita Wolska

Protokolant: Monika Koza

po rozpoznaniu w dniu 17 maja 2017r. w Szczecinie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Bank (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W.

przeciwko R. H.

o zapłatę

orzeka:

oddala powództwo.

SSR Anita Wolska

Sygn. akt I C 1076/14

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym w elektronicznym postępowaniu upominawczym w dniu
27 września 2013r. powód (...) Bank (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. wniósł o zasądzenie od pozwanej R. H. kwoty 12.845,59 zł wraz z odsetkami ustawowymi od kwoty 11.184,30 zł od dnia 07 czerwca 2013r. do dnia zapłaty wraz z kwotą 161 zł tytułem kosztów sądowych oraz kosztami zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że dochodzona wierzytelność wynika z zawartej w dniu 24 marca 2009r. z pozwaną pisemnej umowę o kartę kredytową nr (...)\ (...). Z uwagi zaś na niedotrzymanie przez pozwaną postanowień niniejszej umowy t.j. zaprzestanie spłaty powstałego zadłużenia powód w dniu 15 października 2011r. wypowiedział pozwanej tą umowę. Następnie w dniu 06 czerwca 2013r. wystawił wyciąg z ksiąg bankowych, w którym określił wysokość wymagalnego zadłużenia na łączną kwotę 12.845,59 zł, na którą składa się: kwota 11.184,30 zł z tytułu niespłaconego kapitału wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia jego wystawienia do dnia zapłaty, kwota 1.456,49 zł z tytułu odsetek umownych ( zgodnie z § 5 umowy), kwota 204,80 zł z tytułu opłat ( zgodnie z § 6 umowy).

W dniu 09 stycznia 2014r. Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie VI Wydział Cywilny w sprawie o sygn. akt VI Nc-e 2252702/13 wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym zgodnie z żądaniem pozwu ( k.4, k.131).

Od niniejszego orzeczenia pozwana wniosła sprzeciw ( k.4v-5, k.134-135) i zaskarżyła powyższe orzeczenie w całości. W uzasadnieniu swojego stanowiska podniosła, iż kredyt w ramach umowy o kartę kredytową był ubezpieczony z trzech tytułów : Pakiet „Gwarancja spłaty”, Pakiet (...) oraz Pakiet „ Bezpieczna karta”. To bank samodzielnie, bez jej zgody wybrał rodzaj ubezpieczenia i ubezpieczycieli, nie zapoznając jej z warunkami tych ubezpieczeń, jednocześnie pobierając comiesięczne opłaty z tytułu tych ubezpieczeń. Pozwana zaś zwracała się do banku o wystąpienie do ubezpieczycieli o wypłatę odszkodowania dla banku z tytułu braku spłaty zadłużenia z przedmiotowej karty, czego on nie uczynił, działający tym samym na jej szkodę. W tym okresie ona była osoba bezrobotną i spełniała kryteria powyższych ubezpieczeń. Brak działał banku w tym zakresie stanowi zaś jego zaniechanie, za które ona nie może odpowiadać. Jednocześnie podniosła, iż powód twierdzi, że niniejsza umowa została wypowiedziana w dniu 15 października 2011r. a zgodnie z § 7 umowy bank miał możliwość skorzystania z bankowego tytułu egzekucyjnego w ciągu 2 lat od rozwiązania lub wypowiedzenia umowy, nie podjął tych czynności, a pozwana była przekonana, ze spłata zadłużenia nastąpi na rzecz banku przez jednego z ubezpieczycieli. Nadto zarzuciła, iż bank nie udowodnił istnienia swojego roszczenia, a wyciąg z ksiąg rachunkowych powoda nie stanowi w myśl obowiązującego stanu prawnego wystarczającego dowodu na jego istnienie, co potwierdził w swym wyroku z dnia 01 marca 2011r. Trybunał Konstytucyjny( sygn.. akt P 7/09). Zarzuciła także, iż powód nie wskazał precyzyjnie wysokości stopy odsetek, należności głównej, co uniemożliwia jej weryfikację żądań, powołując się na uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 07 lipca 2000r. ( OSNC 2001 nr 1, poz.3). Nadto pozwana zakwestionowała wysokość żądanych odsetek, ze względu na tą okoliczność, iż w momencie wypowiedzenia umowy, nie mogą już być naliczane odsetki od kwot przeterminowanych, a sposób obliczania odsetek, wysokość kwoty głównej jest nieznana, nie potwierdzona dokumentami księgowymi banku, które powinny stanowić podstawę do weryfikacji żądanej kwoty. Wskazała również na możliwe braki w udzieleniu pełnomocnictwa przez stronę powodową ( bez sprecyzowania jednak tego zarzutu) oraz tą okoliczność, iż część korespondencji bankowej była kierowana na nieaktualny adres do korespondencji.

Postanowieniem z dnia 28 lutego 2014r. (k. 12v, k.145) Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie VI Wydział Cywilny stwierdził skuteczne wniesienie sprzeciwu przez pozwanego, utratę mocy wydanego nakazu zapłaty w całości i przekazał rozpoznanie sprawy tutejszemu sądowi.

W kolejnym piśmie z dnia 17 stycznia 2015r. ( k.115-117) złożonym po doręczeniu pozwanej odpis pozwu wraz z dołączonymi do niego dokumentami oraz z pełnomocnictwem pozwana zarzuciła, iż nie dołączono pełnomocnictw dla osób podpisujących wyciąg z ksiąg bankowych z dnia 06 czerwca 2013r., a sama kwota zadłużenia t.j. 11.184,30 zł z tytułu niespłaconego kredytu jest różna od kwoty wskazanej w historii rachunku za okres od dnia 26 marca 2009r. do 23 czerwca 2014r. z saldem na dzień 25 lipca 2011r. -11.389,10 zł. Zgłosiła dalsze zarzuty do treści tego dokumentu t.j. , iż nie określono w jaki sposób zostały naliczone odsetki, w jakiej wysokości i za jaki okres, z jakiego tytułu nastąpiło obciążenie kwotą 204,80 zł z tytułu opłat, co nie pozwala na weryfikację żądnych kwot. Zakwestionowała twierdzenia powoda co do wypowiedzenia umowy z uwagi na brak potwierdzenia otrzymania przez pozwaną tego dokumentu, oświadczyła, iż go nie otrzymała zatem brak podstaw do skutecznego dochodzenia roszczeń objętych niniejszym pozwem. Zauważyła, iż dokument ten został złożony w kopii, a ona w 2013r. otrzymała z banku wyciąg z jej karty kredytowej, także rozbieżność w stanowisko powoda co do daty wypowiedzenia. Podtrzymała także dotychczasową argumentację przedstawioną w swoim sprzeciwie i wniosła w tym stanie rzeczy o odrzucenie pozwu.

Natomiast powód w piśmie z dnia 11 maja 2015r. ( k.151-154) w ustosunkowaniu się do zgłoszonych zarzutów przez pozwaną podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko. W celu wykazania zasadności oraz wysokości dochodzonego roszczenia powołał się na oryginał wyciągu z ksiąg bankowych z dnia 06 czerwca 2013r. oraz rozliczenie umowy o kartę kredytową, stanowiące wydruk z systemu komputerowego. W tym ostatnim przypadku z powołaniem się na art. 308 k.p.c. oraz art. 309 k.p.c. Zaznaczono, iż na podstawie przedmiotowej umowy wydano pozwanej kartę kredytową oraz przyznano limit w kwocie 11.200 zł, a ona dokonała transakcji gotówkowych na łączną kwotę 160 zł oraz bezgotówkowych na łączną kwotę 11.024,30 zł. Stąd zadłużenie na dzień złożenia pozwu wyniosło 11.184,30 zł ( jako należność główna) oraz kwotę 1.456,49 zł z tytułu odsetek umownych ( z jednoczesnym przedstawieniem ich wyliczenia t.j. okresu, należności głównej, stopy procentowej oraz kwoty odsetek). Obejmowało także kwotę 204,80 zł z tytułu prowizji i opłat ( z jednoczesnym przedstawieniem ich wyliczenia t.j. okresu, kwoty i jej rodzaju). Dołączono także pełnomocnictwo udzielone osobom, które sporządziły niniejszy wyciąg z ksiąg bankowych. Co do wypowiedzenia umowy zakwestionowano, iż istnieją rozbieżności, co do jego daty, bo została umowa wypowiedziana w dniu 15 października 2011r. zgodnie z § 10 umowy z zachowaniem miesięcznego terminu przez doręczenie na wskazany adres korespondencyjny, a posiadacz karty ma obowiązek informować o wszelkich zmianach danych. Powód tym samym na podstawie niniejszej regulacji wypowiedział umowę z zachowaniem okresu wypowiedzenia, doręczając swoje oświadczenie na ostatni znany mu adres pozwanej t.j. S. ul. (...). Natomiast pozwana miała świadomość rozwiązania niniejszej umowy, na co wskazują jej pisma kierowane do banku, a dołączone do sprzeciwu i jej pisma z dnia 17 stycznia 2015r. W odniesieniu zaś do kwestii ubezpieczenia powód potwierdził zawarcie przez pozwaną także umowy ubezpieczenia ( w trzech wskazanych pakietach) jednakże wskazano, iż w odpowiedzi na pismo z dnia 22 lipca 2015r. powód wyjaśnił pozwanej jaki podmiot jest ubezpieczycielem w zakresie pakietu (...) wskazując, iż wszelka korespondencję oraz wnioski o wypłatę świadczeń z tytułu ubezpieczenia należy kierować na adres ubezpieczyciela t.j. (...) Sp. z o.o. w W..

W kolejnym piśmie z dnia 15 maja 2016r. ( k.195-197) pozwana podtrzymała swoje dotychczasowe stanowisko, podniosła zarzut co do formy złożonych przez powoda dokumentów i wniosła o odrzucenie tych, które stanowią kopię nie potwierdzoną za zgodność z oryginałem przez pełnomocnika, nadto o przedłożenie oryginału dokumentów t.j. wyciągu z ksiąg bankowych, oryginału książki nadawczej z 23.08.2011r., oryginału pisma do pozwanej z 31.08.2011r., oryginału wypowiedzenia umowy i wskazanych potwierdzeń odbioru.

W odpowiedzi na niniejsze pismo strona powodowa w piśmie z dnia 11 lipca 2016r. ( k.258-260) wskazała, iż rozbieżności w kwocie zadłużenia wskazanej w historii transakcji z karty kredytowej przedstawionej przez pozwaną, a rozliczeniem rachunku karty kredytowej załączonym do pozwu wynikają stąd, iż historia transakcji z karty kredytowej przedstawiona przez pozwaną nie uwzględnia wszystkich transakcji dokonanych za pomocą karty kredytowej. Jednocześnie przedstawiono zestawienie tych transakcji i stwierdzono, iż zestawienie pozwanej nie uwzględnia transakcji na kwotę 5.343,87 zł, dołączone do pozwu rozliczenie nie uwzględnia natomiast odsetek w wysokości 724,83 zł, dodatkowo powód obciążył pozwaną kwotą 41,77 zł w dniu 26 lipca 2011r. t.j. po okresie , jaki został uwzględniony w historii transakcji przedstawionej przez pozwaną ( od 30.03.2009r. do 05.07.2011r.). Tym samym zadłużenie wskazane w historii transakcji z karty przedstawionej przez pozwaną ( 6.728,39 zł + 5.343,87 zł – 724,93 zł + 41,77 zł to 11.389,10 zł czyli kwota widniejącą na złożonym wyciągu z ksiąg bankowych.

W kolejnym piśmie pozwanej z dnia 28 lipca 2016r. ( k.270-274) podniosła ona nadto zarzut przedawnienia zobowiązania z tytułu karty kredytowej. Wskazała, iż powód podniósł, iż wypowiedzenie tej umowy nastąpiło w dniu 15 października 2011r.( choć nie przedstawił na to żadnego dowodu) i jako datę początkową należy przyjąć datę 22 sierpnia 2011r. i od tej daty liczyć termin biegu przedawnienia. Tym samym w jej ocenie wniesienie pozwu dopiero w dniu 27 września 2013r. należy traktować jako wystąpienie z przedawnionym żądaniem przez stronę powodową( z powołaniem się na dwuletni okres przedawnienia zgodnie z ustawą o elektronicznych instrumentach płatniczych). Przywołała orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 17 grudnia 2008r. w sprawie I CSK 243/08. Przyznała, iż korespondencja w zakresie wypowiedzenia umowy została jej doręczona w dniu 24 sierpnia 2011r.

W odpowiedzi na niniejszy zarzut pozwanej powód w piśmie z dnia 20 września 2016r. ( k.289-290) zaprzeczył, aby przedmiotowe roszczenie uległo przedawnieniu. Podniesiono, iż powód w piśmie z dnia 22 sierpnia 2011r. wypowiedział pozwanej przedmiotowa umowę lecz z zachowaniem 30 – dniowego okresu wypowiedzenia, który rozpoczyna bieg w dniu doręczenia pozwanej tego pisma zgodnie z § 10 ust.2 pkt a umowy o kartę kredytową. Tym samym skoro pozew został złożony w dniu 27 września 2011r. przerwany został bieg przewidzianego terminu przedawnienia. Podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko, albowiem w jego ocenie roszczenie zostało w pełni uzasadnione co do zasady i wysokości.

Postanowieniem z dnia 07 października 2016r. ( k.298) pozwana została zwolniona od kosztów sądowych w całości.

W kolejnym piśmie z dnia 03 października 2016r. ( k.300-302) pozwana podtrzymała zarzut przedawnienia roszczenia, powołując się na ostateczne wezwania do zapłaty z dnia 01 maja 2011r. oraz z dnia 28 czerwca 2011r. oraz otrzymanie wyciągu z konta z dnia 20 maja 2011r., podtrzymując również dotychczasowe stanowisko w sprawie.

W toku dalszego postępowania strony podtrzymały dotychczasowe stanowisko, rozszerzając jedynie swoją argumentacje w tym zakresie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 24 marca 2009r. (...) Bank (...) S.A. z siedzibą w W. zawarł z pozwana R. H. umowę o kartę kredytową. Na podstawie niniejszej umowy bank zobowiązał się wobec Posiadacza karty do wydania Karty oraz rozliczenia Transakcji dokonywanych w ciężar postawionego przez Bank do dyspozycji Posiadacza Karty Limitu Kredytowego, zaś Posiadacz karty zobowiązał się do spłaty swoich zobowiązań wynikających z dokonanych Transakcji na Rachunku wskazanym przez Bank oraz do zapłaty należnych Bankowi odsetek, opłat i prowizji ( § 1 ust.1 umowy). Zgodnie z ust.2 tej umowy zobowiązania Banku (...) katy określone w ust.1 stają się wiążące po potwierdzeniu zgodności ze stanem faktycznym danych zawartych we Wniosku i przedłożonych dokumentach, dokonaniu przez Bank pozytywnej weryfikacji kredytowej Posiadacza Karty w odniesieniu do jego zdolności kredytowej oraz doręczeniu Posiadaczowi Karty Listu informacyjnego wraz z Kartą. Jak stanowi ust.3 w przypadku spełnienia warunków określonych w ust.2 Bank poinformuje Posiadacza Karty w Liście informacyjnym o:

a/ wysokości przyznanego Limitu Kredytowego,

b/ numerze Rachunku Karty,

c/ Numerze Identyfikacyjnym Klienta,

d/ sposobie oznaczania akceptantów oraz bankomatów i innych miejsc, w których Posiadacz Karty może dokonywać Transakcji przy użyciu Karty,

e/ typie przyznanej Karty.

Zgodnie zaś z § 4 umowy wysokość opłat i prowizji, do zapłaty których zobowiązany jest Posiadacz Karty określa Taryfa ( ust.1). wysokość Oprocentowania Limitu kredytowego, Rocznej Rzeczywistej Stopy Oprocentowania ( (...)), całkowitego kosztu kredytu oraz łącznej kwoty wszystkich opłat i prowizji określa Tabela Oprocentowania( ust.2), wysokość limitów Transakcji określa Tabela Limitów Transakcji ( ust.3), warunki zmiany Taryfy, Tabeli Limitów Transakcji oraz Tabeli Oprocentowania określa Regulamin Kart kredytowych (...) Bank (...) S.A. zwany dalej Regulaminem( ust.4), oprocentowanie Limitu kredytowego ustalane jest według zmiennej stopy procentowej, bank powiadamia o zmianie wysokości oprocentowania na Zestawieniu Transakcji poprzez udostępnienie zmienionej Taryfy Oprocentowania w P. Banku oraz na stronie internetowej lub w odrębnym piśmie ( ust.5).

Jak stanowi § 5 ust.2 umowy bank nalicza odsetki od kwot wszystkich Transakcji wykonywanych w ciężar Rachunku Karty w wysokości określonej w Tabeli Oprocentowania za każdy dzień począwszy od dnia dokonania Transakcji aż do dnia całkowitej spłaty Zadłużenia. Odsetki od Transakcji bezgotówkowych rozliczonych w danym Cyklu rozliczeniowym nie zostaną naliczone, jeżeli Zadłużenie zostanie całkowicie spłacone w terminie spłaty wskazanym w Zestawieniu Transakcji. Posiadacz karty zobowiązany jest do spłaty Zadłużenia wynikającego z Rachunku Karty w terminach i na zasadach określonych w Umowie i Regulaminie. Zgodnie zaś z § 10 ust.1 Umowa może być wypowiedziana przez każdą ze stron z zachowaniem miesięcznego terminu wypowiedzenia. Jak stanowi zaś ust.2 niniejszego artykułu Bank może wypowiedzieć Umowę z ważnych powodów, w szczególności m.in. w przypadku:

a/ naruszenia przez Posiadacza Karty któregokolwiek z postanowień Umowy lub Regulaminu,

b/ nieterminowej spłaty Zadłużenia.

Niniejsza umowa została na okres 3 lat i jest automatycznie przedłużana na kolejne okresy trzyletnie, o ile Posiadacz Karty w terminie nie późniejszym niż 45 dni przed upływem terminu zakończenia Umowy nie złoży bankowi pisemnego oświadczenia o rezygnacji z przedłużenia Umowy (ust.3). Zgodnie z ust.4 warunki korzystania z karty oraz zasady rozliczania Transakcji określane są przez postanowienia zawarte w Umowie, wniosku, Regulaminie, Taryfie, Tabeli Oprocentowania, Tabeli Limitów Transakcji i Liście Informacyjnym. Jak stanowi ust.11 Umowy w sprawach nieuregulowanych w Umowie stosuje się postanowienia Regulaminu oraz przepisy powszechnie obowiązującego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej prawa.

W tej samej dacie pozwana złożyła deklarację przystąpienia do ubezpieczenia. Pobierane były z tego tytułu opłaty w związku z Pakietem (...), (...), „Bezpieczna karta”.

W piśmie z dnia 28 czerwca 2011r. bank wezwał pozwaną do zapłaty kwoty 2.999,67 zł w terminie 7 dni w związku z utrzymującymi się od 70 dni przeterminowanymi należnościami wynikającymi z braku spłaty karty kredytowej Nr 5256xxxxxxxx2601 z zaznaczeniem, iż w braku spłaty podjęte zostaną działania windykacyjne, w tym wypowiedzenie warunków Umowy.

Pozwana w piśmie z dnia 22 lipca 2011r. zwróciła się o wystąpienie przez bank do ubezpieczyciela kredytu i karty kredytowej o wypłatę odszkodowania z tytułu braku spłaty z jej strony albowiem w styczniu zaprzestała działalności gospodarczej z tytułu braku dochodów. Jednocześnie zwróciła się o podanie danych ubezpieczyciela.

Następnie w piśmie z dnia 05 sierpnia 2011r. wniosła o wstrzymanie działań windykacyjnych w związku z wystąpieniem o wypłatę odszkodowania od ubezpieczyciela.

W piśmie z dnia 22 sierpnia 2011r. skierowanym do pozwanej ( na adres wskazany w umowie t.j. ul. (...) S.) na podstawie § 10 ust.2 pkt a Umowy o kartę kredytową , zawartej w dniu 27 marca 2009r. powód wypowiedział przedmiotową umowę z zachowaniem 30 – dniowego okresu wypowiedzenia, którego bieg rozpocznie się począwszy od dnia doręczenia niniejszego pisma. Jednocześnie powód wezwał do spłaty całości zadłużenia wymagalnego z tytułu wskazanej Umowy t.j. kwoty 6.321,18 zł według stanu na dzień wystawienia niniejszego pisma w nieprzekraczalnym terminie 30 dni od daty doręczenia niniejszego wypowiedzenia. Jednakże dokonanie zapłaty powyższej kwoty w wyznaczonym terminie jest równoznaczne z wyrażeniem zgody przez pozwaną na wycofanie przez Bank oświadczenie o wypowiedzeniu Umowy. W przypadku braku spłaty zadłużenia kwota bieżącego całkowitego salda t.j. 12.114,03 zł staje się natychmiast i w pełni wymagalna. Przesyłka została nadana w dniu 23 sierpnia 2011r.

W dniu 31 sierpnia 2011r. powód ( na adres wskazany w umowie) skierował do pozwanej pismo w związku ze złożoną dyspozycją rezygnacji z karty kredytowej informujące o nieprawidłowym podpisie pozwanej i w związku z tym nie przyjęciu jej do realizacji oraz o ubezpieczycielu karty, iż jest nim A. S.. z o.o oraz, iż wnioski o wypłatę świadczeń z tytułu niniejszego ubezpieczenia powinny być kierowane bezpośrednio na wskazany adres ubezpieczyciela.

W piśmie z dnia 02 września 2011r. poinformował, iż podejmie czynności związane z zaistniałym zdarzeniem ubezpieczeniowym pod warunkiem złożenia wskazanych dokumentów.

Pozwana w dniu 20 września 2011r. złożyła pismo w odpowiedzi na wezwanie banku.

W dniu 06 czerwca 2013r. powód wydał wyciąg z ksiąg bankowych, z którego wynika, iż zadłużenie pozwanej z tytułu przedmiotowej umowy wynosi: 11.184,30 zł tytułem niespłaconego kapitału, 1.456,49 zł z tytułu odsetek umownych, 204,80 zł z tytułu opłat. Niniejszy dokument w imieniu bank podpisali: M. W. oraz K. M.. Zgodnie z treścią pełnomocnictwa z dnia 04 lutego 2014r. posiadali oni pełnomocnictwo od tej daty na czas nieokreślony do przyjmowania i składania oświadczeń woli oraz do podpisywania pism w imieniu powodowego banku łącznie z drugą do tego upoważnioną osobą w zakresie praw i obowiązków majątkowych banku.

Z wyciągu z rachunku karty kredytowej pozwanej na dzień 15 kwietnia 2013r. pozostawała do zapłaty kwota 12.845,59 zł a na dzień 15 sierpnia 2013r. pozostawała do zapłaty kwota 12.845,59 zł. Jednocześnie powód poinformował pozwaną o zmianie oprocentowania Kart kredytowych z dniem 18 marca 2013r. i przesłał Tabele Oprocentowania obowiązującą od tej daty wraz z informacja o (...).

Z historii rachunku pozwanej, prowadzonego przez powodowy bank za okres od 26 marca (...). do 23 czerwca 2014r. wynika, iż posiadała ona ujemne saldo na kwotę 11.389,10 zł, z ostatnimi wpłatami w dniu 22 marca 2011r. na kwotę 217,50 zł oraz w dniu 25 lipca 2011r. na kwotę 29.132,42 zł.

W piśmie z dnia 17 lipca 2013r. powód skierował do pozwanej wezwanie do zapłaty kwoty 12.845,59 zł w terminie 7 dni pod rygorem wystąpienia na drogę postępowania sądowego. Zostało ono jej doręczone w dniu 23 lipca 2013r. na adres wskazany w umowie.

Pozwana została wymeldowana spod adresu wskazanego w umowie z dniem 23 stycznia 2013r.

Pozwana w dniu 12 grudnia 2016r. wystąpiła do (...) Sp. z o.o. w W. z wnioskiem o wypłatę odszkodowania z tytułu ubezpieczenia przedmiotowej karty kredytowej.

W odpowiedzi z dnia 02 stycznia 2017r. poinformowano ją, iż była objęta ubezpieczeniem z tego tytułu od dnia 17 kwietnia 2009r. do 02 sierpnia 2011r. Ostatnia składka została opłacona w lipcu 2011r. Ubezpieczenie obejmowało trzy pakiety: „ bezpieczna karta”, „gwarancja spłaty”, „bezpieczna podróż”. Odmówiono jej wypłaty odszkodowania i jednocześnie poinformowano, iż roszczenie przedawniło się z upływem 3 lat od zakończenia okresu ubezpieczenia.

Dowód:

- wierzytelna kopia umowy o kartę kredytową k.45,

- kopia pisma z 22.07.2011r. wraz z kopia potwierdzenia nadania k.8,

- pismo z 02.09.2011r. k.276,

- kopia pisma z 22.08.2011r. k.46,k.252,

- kopia pisma z 20.09.2011r. k.278-279, k.7-7v,

-kopia potwierdzenia nadania k.6,

- deklaracja przystąpienia do ubezpieczenia k.280,

- kopia pisma z 05.08.2011r. k.9,

- wyciąg z ksiąg bankowych powoda z 06.06.2013r. k.47,

- historia rachunku bankowego pozwanej k.48-105,

-wierzytelna kopia pisma z 17.07.2013r. k.106,

- wierzytelna kopia potwierdzenia odbioru k.107,

- wyciąg z rachunku k.118,k.199, k.303,

- kopia transakcji k.5v,

- wierzytelna kopia pełnomocnictwa z 04.02.2014r. k.155,

- regulamin kart kredytowych (...) Bank (...) S.A. k.153-160,

-OWU o Usługi (...) w (...) Bank (...) S.A k.161-165v,

- kopia potwierdzenia nadania z 23.08.2011r. k.166, wierzytelna kopia k.247,

- kopia pisma z 31.08.2011r. k.167,k.251,

- potwierdzenie odbioru k.250,

- kopia pisma z tabelą oprocentowania k.198- 198v,

- kopia potwierdzenia wymeldowania k.10,

- historia transakcji z karty od 21.04.2008r. do 01.07.2011r. k.201-217,

- zaświadczenie banku k.224-226,

- wierzytelna kopia pełnomocnictwa z 03.12.2015r. k.227,

-odpis pełny KRS powoda z 29.04.2016r. k.228-246,

-pismo z 28.06.2011r. k.275,

- zeznania pozwanej k.311—314, k.367-368, k.373,

- kopia wniosku z 12.12.2016r. wraz z potwierdzeniem nadania k.318-319,

- kopia pisma z 02.01.2017r. k.321-322,

- warunki ubezpieczenia posiadaczy karty kredytowej k.332-349.

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe (w brzmieniu obowiązującym w dacie zawierania przez strony niniejszej umowy przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.

W przywoływanym przez pozwaną orzeczeniu Sądu Najwyższego z dnia 17 grudnia 2008r. I CSK 243/08 orzeczono, iż „ Jeżeli posiadacz karty kredytowej wydanej przez wystawcę na podstawie umowy zawartej zgodnie z przepisami ustawy z dnia 12 września 2002 r. o elektronicznych środkach płatniczych (Dz.U. Nr 169, poz. 1385) zaprzestał wpłacania minimalnej kwoty zadłużenia podawanej każdorazowo w doręczanych mu wyciągach bankowych, bieg dwuletniego terminu przedawnienia roszczenia o zapłatę tych kwot, rozpoczyna się z upływem dnia wskazanego w wyciągu jako termin zapłaty kwoty minimalnej, nie zaś dopiero po wyczerpaniu limitu kredytu, ustalonego w umowie”.

W uzasadnieniu niniejszego orzeczenia odniesiono się do podstawy prawnej zaistnienia takiego stosunku prawnego. Stwierdzono, iż strony w analizowanym stanie faktycznym łączyła umowa o korzystanie z karty kredytowej” do której mają zastosowanie przepisy o elektronicznych środkach płatniczych. Wskazano, iż przepisami ustawy o elektronicznych środkach płatniczych objęte są różne umowy, na podstawie których wydawca (strona powodowa) zobowiązuje się do przeprowadzenia przewidzianych w art. 2 pkt 9 EŚrPł operacji na zlecenie posiadacza elektronicznego instrumentu płatniczego, natomiast posiadacz karty zobowiązuje się do zwrotu wydawcy poniesionych wydatków oraz do zapłaty należnego mu wynagrodzenia (opłat, prowizji). Do umowy łączącej strony, w zależności od jej zakwalifikowania, mają zastosowanie, oprócz przepisów ogólnych (art. 3-7 EŚrPł), również przepisy odnoszące się do poszczególnych rodzajów umów uregulowanych w ustawie. Strony - jak zostało ustalone - związane były umową o kartę płatniczą. Obowiązki stron takiej umowy określone zostały w odniesieniu do posiadacza karty w art. 16 ust. 1 i art. 27 EŚrPł, natomiast o obowiązkach wydawcy karty stanowią art. 19, 21 ust. 2 i art. 22-25 EśrPł. Niewywiązywanie się z nałożonych przez ustawę lub umowę obowiązków jest okolicznością stanowiącą punkt wyjścia przy ocenie odpowiedzialności stron takiej umowy za wyrządzoną szkodę. W świetle uregulowań przyjętych w ustawie o elektronicznych instrumentach płatniczych wydawca karty zobowiązany jest do zapłaty każdego rachunku wystawionego przez akceptanta, tj. sprzedawcę lub usługodawcę będącego uczestnikiem rozliczenia za pomocą karty płatniczej w związku z zakupem dokonanym przez posiadacza karty płatniczej. Do zapłaty za rachunki posiadacza karty dochodzi więc ze środków wydawcy karty, zależnie zaś od rodzaju karty płatniczej (debetowa, kredytowa lub typu charge) transfer środków posiadacza odbywa się natychmiast lub jest odroczony w czasie. Przyjmując - zgodnie z dokonanymi ustaleniami - że pozwany był posiadaczem karty kredytowej, posługiwanie się przez niego taką kartą następowało bez angażowania własnych środków. Zważywszy, że wydawcami kart płatniczych nie są wyłącznie banki, w piśmiennictwie nie kwalifikuje się zapłaty z własnych środków wydawcy jako udzielenia kredytu w rozumieniu art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29.8.1997 r. - Prawo bankowe (t.j.: Dz.U. z 2002 r. Nr 72, poz. 665 ze zm.), lecz jako odroczenie terminu płatności, a więc tzw. kredyt kupiecki, będący jedną z form kredytu w znaczeniu ekonomicznym. Strona powodowa jako bank - wydawca karty mogła udzielić kredytu pozwanemu jako posiadaczowi karty. Byłby to wtedy kredyt rewolwingowy (odnawialny) charakteryzujący się tym, że kredytobiorca może likwidować dotychczasowe zadłużenie, korzystając z kredytu określonego przez limit, bez konieczności podpisywania dodatkowych umów. Strona powodowa określiła limit kredytowy do kwoty 48.000 zł, natomiast pozwany zobowiązał się do wpłacania na rachunek związany z wydaną kartą kredytową co najmniej minimalnej kwoty zadłużenia w terminach określonych w wyciągach bankowych. Zadano pytanie czy wskutek zaprzestania uiszczania przez pozwanego minimalnych kwot po stronie powodowej powstało tylko roszczenie o ich zapłatę, czy też roszczenie o zapłatę całego powstałego zadłużenia. Albowiem odpowiedź na to pytanie, istotna z punktu widzenia wymagalności roszczenia, ma zasadnicze znaczenie dla oceny zasadności zarzutu przedawnienia. Podniesione przez Sąd Najwyższy powyższe okoliczności są istotne także w rozstrzygnięciu niniejszej sprawy. Mamy bowiem do czynienia z zawartą umową o kartę kredytową między bankiem a pozwaną.

W ocenie Sądu ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowe wynika, iż między stronami doszło w dniu 24 marca 2009r. do zawarcia umowy o kartę kredytową. Zgodnie z jej treścią na podstawie niniejszej umowy bank zobowiązał się wobec Posiadacza karty do wydania Karty oraz rozliczenia Transakcji dokonywanych w ciężar postawionego przez Bank do dyspozycji Posiadacza Karty Limitu Kredytowego, zaś Posiadacz karty zobowiązał się do spłaty swoich zobowiązań wynikających z dokonanych Transakcji na Rachunku wskazanym przez Bank oraz do zapłaty należnych Bankowi odsetek, opłat i prowizji ( § 1 ust.1 umowy). Jednakże zgodnie z ust.2 tej umowy zobowiązania Banku (...) karty określone w ust.1 stają się wiążące po potwierdzeniu zgodności ze stanem faktycznym danych zawartych we Wniosku i przedłożonych dokumentach, dokonaniu przez Bank pozytywnej weryfikacji kredytowej Posiadacza Karty w odniesieniu do jego zdolności kredytowej oraz doręczeniu Posiadaczowi Karty Listu informacyjnego wraz z Kartą. Jak stanowi ust.3 w przypadku spełnienia warunków określonych w ust.2 Bank poinformuje Posiadacza Karty w Liście informacyjnym o:

a/ wysokości przyznanego Limitu Kredytowego,

b/ numerze Rachunku Karty,

c/ Numerze Identyfikacyjnym Klienta,

d/ sposobie oznaczania akceptantów oraz bankomatów i innych miejsc, w których Posiadacz Karty może dokonywać Transakcji przy użyciu Karty,

e/ typie przyznanej Karty.

W tym miejscu należało wskazać, że materialnoprawny ciężar rozkładu ciężaru dowodu reguluje norma art.6 k.c. stanowiąca, iż ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z tego faktu wywodzi skutki prawne. Stąd na stronie powodowej spoczywał w toku niniejszego postępowania ciężar wykazania, iż doszło do zawarcia przedmiotowej umowy i na jakich zasadach np. w zakresie wysokości limitu kredytowego, a następnie skutecznego wypowiedzenia niniejszej umowy oraz wysokości roszczenia, tak w zakresie kapitału jak i należnych odsetek umownych i innych opłat.

Jako dowód na poparcie tych twierdzeń powód przedstawił m.in. wyciąg z ksiąg banku zawierający informację o podstawie prawnej i stanie zadłużenia pozwanej oraz inny dokument w postaci zaświadczenia banku. Wyciąg należało potraktować jako dokument prywatny. Zgodnie bowiem z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 15 marca 2011 r. (Dz.U.11.72.388) z dniem 5 kwietnia 2011r. art. 95 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz.U.02.72.665 j.t.) w części, w jakiej nadaje moc prawną dokumentu urzędowego księgom rachunkowym i wyciągom z ksiąg rachunkowych banku w odniesieniu do praw i obowiązków wynikających z czynności bankowych w postępowaniu cywilnym prowadzonym wobec konsumenta, został uznany za niezgodny z art. 2, art. 32 ust. 1 zdanie pierwsze i art. 76 Konstytucji RP. Tym samym w związku z zakwestionowaniem przez pozwaną zasadności i wysokości roszczenia, Sąd nie mógł się oprzeć na treści niniejszego dokumentu. Zgodnie z art. 245 k.p.c. dokument prywatny stanowi bowiem dowód tego, że osoba, która go podpisała, złożyła oświadczenie zawarte w dokumencie. Tym samym uznać należało, że strona powodowa w przytoczonych okolicznościach nie sprostała regułom postępowania dowodowego. W konsekwencji braku domniemań służących dokumentom urzędowym, ocena przedstawionych przez stronę powodową dokumentów, jako dokumentów prywatnych, zwalniała stronę pozwaną z konieczności przeprowadzenia dowodu negatywnego, tj. obalenia twierdzeń strony powodowej, wywodzonych przez nią z tych dokumentów. Stosownie zaś do art. 232 k.p.c., strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne, stąd też - co do zasady - w postępowaniu cywilnym to powód powinien udowodnić istnienie dochodzonej wierzytelności, okoliczności jej powstania oraz wysokość. Mając na uwadze powyższe, strona powodowa nie wykazała przedstawianymi przez siebie dokumentami, iż istnieje roszczenie w określonej wysokości, z którym wystąpiła na drogę sporu sądowego. Nadto podkreślić należy, iż pozwana w wielu swoich pismach kwestionowała wysokość dochodzonego roszczenia. Tym samym powód reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika powinien był w pełni wykazać treść łączącego go z pozwaną stosunku prawnego, skuteczność jego wypowiedzenia i w dalszej konsekwencji wysokość tego roszczenia, chociażby zgłaszając dowód z opinii biegłego z zakresu rachunkowości czy też księgowości.

Zaznaczenia wymaga, iż Sąd nie dysponował wszystkimi dokumentami, do których odnosiła się treść przedmiotowej t.j. chociażby w postaci Listu informacyjnego określającego wysokość przyznanego limitu kredytowego, nadto nie dysponował dowodem potwierdzającym doręczenie pozwanej oświadczenie w przedmiocie wypowiedzenia umowy. W tym miejscu zaznaczyć należy, iż pozwana kwestionowała skuteczność tego wypowiedzenia, choć w związku z zgłoszonym zarzutem przedawnienia zmieniła swoje stanowisko, przyznając w piśmie z dnia 28 lipca 2016r. , iż otrzymała je w dniu 24 sierpnia 2011r. i tym samym pozew z dnia 27 września 2013r. został wniesiony z upływem dwuletniego terminu przedawnienia. Tej okoliczności zaprzeczył powód, iż miało to miejsce w dacie wskazanej przez pozwaną.

W tej sytuacji stwierdzić należy, iż nie jest możliwa pełna ocena stosunku prawnego nawiązanego przez strony z uwagi na nie przedłożenie wszystkich dokumentów pozwalających na jego ocenę w kontekście szeregu zarzutów pozwanej. Zgodnie bowiem z ust.4 warunki korzystania z karty oraz zasady rozliczania Transakcji określane są przez postanowienia zawarte w Umowie, wniosku, Regulaminie, Taryfie, Tabeli Oprocentowania, Tabeli Limitów Transakcji i Liście Informacyjnym. Jak stanowi ust.11 Umowy w sprawach nieuregulowanych w Umowie stosuje się postanowienia Regulaminu oraz przepisy powszechnie obowiązującego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej prawa. Tymi wszystkimi dokumentami Sąd nie dysponował.

W takim stanie rzeczy trudnym było zweryfikowanie również zarzutu przedawnienia zgłoszonego przez pozwaną. Istotnym jest również, iż przytoczone powyżej orzeczenie Sądu Najwyższego odnosiło się do umowy o kartę kredytowej, ale z określonym limitem kredytowym i minimalną kwotą zadłużenia. W niniejszej sprawie tylko z oświadczenia powoda wynika, jaki limit kredytowy pozwanej został przyznany, nie wynika nadto na jakich ostatecznie zasadach. Tym samym niewyjaśnionym pozostaje ta okoliczność, od jakiej faktycznie daty należy liczyć bieg przedawnienia czy tą datą jest data ostatniej wpłaty w dniu 25 lipca 2011r. na kwotę 29.132,42 zł czy też inna data faktycznego wypowiedzenia przedmiotowej umowy ( z upływem 30 dni od doręczenia pisma w tym przedmiocie pozwanej). Zaznaczenia wymaga, iż nie jest wiarygodne oświadczenie pozwanej, iż otrzymała to wypowiedzenie w dniu 24 sierpnia 2011r., gdyby tak było ta okoliczność podniesiona byłaby już w sprzeciwie, a tak należy traktować ją jako określoną wersję przyjętej linii obrony.

W tym stanie rzeczy odnoszenie się do pozostałych zarzutów pozwanej, chociażby w kwestii ubezpieczenia niniejszej umowy stała się bezprzedmiotowa. Sąd uznał bowiem, iż powód nie sprostał ciążącemu na nim obowiązkowi w zakresie rozkładu ciężaru dowodu i nie udowodnił swojego roszczenia, które było kwestionowane od początku przez pozwaną tak co do zasady jak i wysokości. Tym samym przyjmując za podstawę rozstrzygnięcia powyższe ustalenia sąd oddalił powództwo.

SSR Anita Wolska

I C 1076/14

ZARZĄDZENIE

Dnia 08 czerwca 2017r.

1.  odnotować,

2.  odpis wyroku wraz z odpisem uzasadnienia doręczyć pozwanej z pouczeniem nr 13, kopię pozostawić w aktach.

3.  przedłożyć akta z apelacją lub za 30 dni.

SSR Anita Wolska