Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

I C 998/17 - zarządzenie, wyrok, uzasadnienie Sąd Rejonowy Szczecin-Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie z 2018-02-06

Sygn. akt I C 998/17

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 06 lutego 2018r.

Sąd Rejonowy Szczecin – Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie Wydział I Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Anita Wolska

Protokolant: Kamila Starosta

po rozpoznaniu w dniu 06 lutego 2018r. w Szczecinie

na rozprawie

sprawy z powództwa Kancelarii (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w K.

przeciwko K. J.

o zapłatę

I.zasądza od pozwanego K. J. na rzecz powoda Kancelarii (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w K. kwotę 3.238,81 zł ( trzy tysiące dwieście trzydzieści osiem złotych osiemdziesiąt jeden groszy) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 27 marca 2017r. do dnia zapłaty.

II. oddala powództwo w pozostałej części.

III. zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1.000,30 zł ( jeden tysiąc trzydzieści groszy ) tytułem zwrotu kosztów procesu.

IV. nadaje wyrokowi rygor natychmiastowej wykonalności w zakresie pkt I i III wyroku.

SSR Anita Wolska

Sygn. akt I C 998/17

UZASADNIENIE

W dniu 16 maja 2017r. powód Kancelaria (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w K. wniósł o zasądzenie w elektronicznym postępowaniu upominawczym od pozwanego K. J. kwoty 3.531,83 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 25 października 2016r. do dnia zapłaty. Nadto powód wniósł o zasądzenie od pozwanego na swoją rzecz kosztów procesu: kosztów sądowych w kwocie 44,15 zł, kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych oraz innych kosztów w kwocie 0,30 zł ( prowizja od opłaty sądowej dokonanej zgodnie z regulaminem opłat e-pozwów).

Uzasadniając zgłoszone żądanie wskazał, iż strona pozwana w dniu 27 lutego 2016r. zawarła z (...) Sp. z o.o. ( wcześniej (...) Polska Sp. z o.o) z siedzibą w W. umowę pożyczki na kwotę 2.520 zł za pośrednictwem platformy internetowej (...) pl. (...) powyższa spółka dokonała cesji wierzytelności na rzecz powoda w dniu 24 października 2016r., o czym zawiadomiono pozwanego. Niniejsza pożyczka miała zostać zwrócona do dnia 21 lutego 2017r. Z uwagi na uchybienie terminowi płatności 2 kolejnych rat, zgodnie z zawartą umowa Cedent w dniu 24 października 2016r. wypowiedział umowę pożyczki i wezwał do dobrowolnego spełnienia świadczenia. Pomimo wezwania do zapłaty pozwany nie spełnił niniejszego zobowiązania.( k.2-6).

Postanowieniem z dnia 09 czerwca 2017r. (k. 7) Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie przekazał sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu Szczecin-Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie z uwagi na brak podstaw do wydania nakazu zapłaty.

W piśmie z dnia 07 września 2017r. ( k.11-11v) powód dokonał ograniczenia powództwa w związku z dokonaniem wpłat przez pozwanego w łącznej kwocie 410 zł. Jednocześnie wskazał, iż pozwany w dniu 01 grudnia 2016r. dokonał wpłaty 150 zł ( zarachowanej na odsetki oraz należność główną), w dniu 21 czerwca 2017r. dokonał wpłaty 60 zł ( zarachowanej na odsetki) oraz w dniu 27 marca 2017r. dokonał wpłaty 200 zł ( zarachowanej na odsetki oraz należność główną). W związku z powyższym wniósł o zasądzenie kwoty 3.238,81 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 28 marca 2017r. do dnia zapłaty oraz kosztów procesu według pierwotnej wartości przedmiotu sporu. Jednocześnie sprecyzowano, iż w związku z aktualnym brzmieniem art. 481 § 2 k.c. powód wnosi o zasądzenie odsetek ustawowych za opóźnienie.

Pozwany nie złożył odpowiedzi na pozew, pomimo doręczenia mu odpisu pozwu w dniu 29 grudnia 2017r. ( per awizo – awizacja prawidłowa).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 27 lutego 2016r. zawarła została przez pozwanego z (...) Sp. z o.o. w W. umowa pożyczki za pośrednictwem platformy internetowej. W tej dacie została przelana na konto pozwanego kwota 2.520 zł. Termin płatności został ustalony na dzień 21 lutego 2017r. Zgodnie z § 4.1 tej umowy każda pożyczka udzielona przez Pożyczkodawcę jest oprocentowana według stopy zmiennej w wysokości dwukrotności sumy stopy referencyjnej NBP i 3,5 punktów procentowych t.j. dwukrotności odsetek ustawowych wskazanych w art. 359 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny ( Dz.U. Nr 16, poz.93 ze zm.)( odsetki maksymalne). Odsetki zwiększają sumę zadłużenia z tytułu pożyczki i spłacane są łącznie z kolejnymi ratami pożyczki. Nadto za udzielenie i wypłatę pożyczki naliczana jest prowizja od kwoty środków pieniężnych wypłaconych przez Pożyczkodawcę dla Pożyczkobiorcy. Natomiast zgodnie z § 6.11 umowy w przypadku zwłoki z zapłatą co najmniej dwóch pełnych rat za co najmniej dwa pełne okresy płatności Pożyczkodawca wezwanie Pożyczkobiorcę korespondencyjnie do zapłaty należności przeterminowanych w terminie 7 dni od otrzymania wezwania wraz z odsetkami, o których mowa powyżej pod rygorem wypowiedzenia umowy pożyczki. W przypadku gdy Pożyczkobiorca nie ureguluje zaległości w powyższym terminie , Pożyczkodawca ma prawo wypowiedzieć umowę z zachowaniem 30 –dniowego okresu wypowiedzenia. Natomiast zgodnie z § 6.12 umowy w przypadku powstania należności przeterminowanych Pożyczkodawca zalicza spłatę raty w następującej kolejności na: a/ odsetki od najstarszej zaległej raty, b/ kapitał najstarszej raty zaległej, c/ odsetki od kolejnej raty zaległej, d/kapitał kolejnej zaległej raty, e/ opłaty dodatkowe, e/ odsetki od należności przeterminowanych. Zgodnie z § 9.1 umowy Pożyczkodawca ma prawo do cesji ( przekazania) praw do wierzytelności na osoby trzecie. Pożyczkobiorca zostanie poinformowany o cesji umowy pożyczki na stronę trzecią, chyba, że zobowiązanie wynikające z umowy pożyczki ma zostać wykonane wobec Pożyczkodawcy.

Z uwagi na uchybienie terminowi płatności dwóch kolejnych rat, zgodnie z zawartą umowa Pożyczkodawca wypowiedział umowę pożyczki i wezwał pozwanego do dobrowolnego spełnienia świadczenia.

Niesporne a nadto dowód:

- umowa pożyczki nr (...) k.20--22

- kopia potwierdzenia wypłaty pożyczki k.23,

W dniu 24 października 2016r. pomiędzy (...) Sp. z o.o. w W. ( (...)) a powodem ( (...)) została zawarta umowa przelewu wierzytelności, która objęła m.in. wierzytelność wobec pozwanego z tytułu umowy z dnia 27 lutego 2016r. Jako kwotę zadłużenia wskazano 3.531,83 zł.

W dniu 02 listopada 2016r. skierowano do pozwanego zawiadomienie o dokonanej cesji z wezwaniem do zapłaty na łączną kwotę 3.538,89 zł z tytułu przedmiotowej umowy pożyczki.

Pozwany w dniu 01 grudnia 2016r. dokonał wpłaty 150 zł ( zarachowanej na odsetki oraz należność główną), w dniu 21 czerwca 2017r. dokonał wpłaty kwoty 60 zł ( zarachowanej na odsetki) oraz w dniu 27 marca 2017r. dokonał wpłaty kwoty 200 zł ( zarachowanej na odsetki oraz należność główną), tym samym na łączną kwotę 410 zł. Tym samym pozostała do zapłaty kwota 3.238,81 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 28 marca 2017r. do dnia zapłaty.

Niesporne a nadto dowód:

- kopia umowy przelewu wierzytelności z 24.10.2016r. wraz z wyciągiem z załącznika nr 1 k.15-17

-zawiadomienie z 02.11.2016r. wraz z potwierdzeniem nadania k.18v-19,

-wezwanie do zapłaty z 2.11.2016r. k.18,

- pismo z dnia 07.09.2017r. k.11-11v.

S ąd zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 509 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki. Przelew jest umową, z mocy której wierzyciel – cedent przenosi na nabywcę – cesjonariusza wierzytelność przysługującą mu wobec dłużnika. W wyniku cesji przechodzi na nabywcę ogół uprawnień przysługujących dotychczasowemu wierzycielowi. Wierzytelność przechodzi na nabywcę w takim stanie, w jakim była w chwili zawarcia umowy o przelew, a więc ze wszystkimi związanymi z nią prawami i brakami. Celem i skutkiem przelewu jest przejście wierzytelności na nabywcę i utrata jej przez cedenta – zbywcę. Przelew powoduje więc, że cedent przestaje być wierzycielem, a staje się nim cesjonariusz. Dotychczasowy wierzyciel zostaje wyłączony ze stosunku zobowiązaniowego, jaki go wiązał z dłużnikiem. Cesjonariusz nabywa wierzytelność w takim zakresie i stanie, w jakim znajdowała się ona w chwili dokonania przelewu. Zmienia się tylko osoba wierzyciela, czyli osoby uprawnionej do żądania spełnienia świadczenia (Z. Radwański, A. Olejniczak, Zobowiązania – część ogólna, Warszawa 2008, s. 367; W. Czachórski, A. Brzozowski, M. Safjan, E. Skowrońska-Bocian, Zobowiązania..., s. 358; H. Ciepła (w:) Komentarz..., s. 587; L. Stecki (w:) Kodeks..., s. 504; K. Zagrobelny (w:) Kodeks..., s. 918). W wyniku przelewu w rozumieniu art. 509 k.c. przechodzi na nabywcę ogół uprawnień przysługujących dotychczasowemu wierzycielowi, który zostaje wyłączony ze stosunku zobowiązaniowego, jaki wiązał go z dłużnikiem. Innymi słowy, stosunek zobowiązaniowy nie ulega zmianie, natomiast zmienia się osoba uczestnicząca w nim po stronie wierzyciela (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 5 września 2001 r., I CKN 379/00, LEX nr 52661).

Powód Kancelaria (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w K. wniósł o zasądzenie w elektronicznym postępowaniu upominawczym od pozwanego K. J. pierwotnie kwoty 3.531,83 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 25 października 2016r. do dnia zapłaty. Nadto powód wniósł o zasądzenie od pozwanego na swoją rzecz kosztów procesu: kosztów sądowych w kwocie 44,15 zł, kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych oraz innych kosztów w kwocie 0,30 zł ( prowizja od opłaty sądowej dokonanej zgodnie z regulaminem opłat e-pozwów).Zgłaszając przedmiotowe żądanie wskazał, iż zawarł z wierzycielem pierwotnym umowę przelewu wierzytelności, w wyniku której nabył powyższe roszczenie wobec pozwanego w tej wysokości ( co potwierdza wyciąg z załącznika nr 1 do niniejszej umowy z dnia 24 października 2016r.). Stąd też żądanie odsetkowe objęło okres od dnia 25 października 2016r. do dnia zapłaty. Następnie w piśmie z dnia 07 września 2017r. ( k.11-11v) powód dokonał ograniczenia powództwa w związku z dokonaniem wpłat przez pozwanego w łącznej kwocie 410 zł. Jednocześnie wskazał, iż pozwany w dniu 01 grudnia 2016r. dokonał wpłaty 150 zł ( zarachowanej na odsetki oraz należność główną), w dniu 21 czerwca 2017r. dokonał wpłaty 60 zł ( zarachowanej na odsetki) oraz w dniu 27 marca 2017r. dokonał wpłaty 200 zł ( zarachowanej na odsetki oraz należność główną). W związku z powyższym wniósł o zasądzenie kwoty 3.238,81 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 28 marca 2017r. do dnia zapłaty oraz kosztów procesu według pierwotnej wartości przedmiotu sporu. Jednocześnie sprecyzowano, iż w związku z aktualnym brzmieniem art. 481 § 2 k.c. powód wnosi o zasądzenie odsetek ustawowych za opóźnienie. Tym samym doszło do faktycznego ograniczenia powództwa, ale bez oświadczenie w przedmiocie cofnięcia pozwu w tej części. Tym samym Sąd był zobowiązany w swoim rozstrzygnięciu odnieść się do całości pierwotnego żądania.

Zgodnie z art. 339 § 1 k.p.c. jeżeli pozwany nie stawił się na posiedzenie wyznaczone na rozprawę albo mimo stawienia się nie bierze udziału w rozprawie, sąd wyda wyrok zaoczny. § 2. W tym wypadku przyjmuje się za prawdziwe twierdzenie powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie lub w pismach procesowych doręczonych pozwanemu przed rozprawą, chyba że budzą one uzasadnione wątpliwości albo zostały przytoczone w celu obejścia prawa.

W okolicznościach sprawy pozwany nie stawił się na posiedzenie wyznaczone na rozprawę, nie złożył odpowiedzi na pozew i nie składał żadnych w sprawie wyjaśnień ustnie lub na piśmie. Tym samym zaistniały podstawy do wydania wyroku zaocznego. Sąd tym samym uwzględnił powództwo w zakresie w jakim nie zostało ono ograniczone, a w pozostałej części oddalił je albowiem powód nie złożył oświadczenie w przedmiocie częściowego cofnięcia powództwa. Jednakże Sąd popełnił oczywistą omyłkę pisarską zasądzając odsetki ustawowe za opóźnienie od dnia 27 marca 2017r. ( była to data ostatniej wpłaty dokonanej przez pozwanego) pomimo, iż powód ograniczył żądanie w tej części do zasądzenia odsetek ustawowych za opóźnienie od dnia 28 marca 2017r. W tym zakresie Sąd wydał stosowne orzeczenie w przedmiocie sprostowania niniejszego wyroku.

Reasumując Sąd uznał, że wytoczone powództwo zasługiwało na uwzględnienie w części, co do której nie odnosiło się ograniczenie powództwa o czym orzeczono w punkcie I sentencji wyroku. Natomiast, co do pozostałej kwoty podlegało oddaleniu ( pkt. II wyroku) z przyczyn wskazanych powyżej.

O odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 k.c., stosownie do którego jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Orzekając w przedmiocie odsetek Sąd miał zarazem na względzie, iż zgodnie z aktualnym brzmieniem art. 481 § 2 k.c., jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była oznaczona, należą się odsetki ustawowe za opóźnienie – w wysokości równej sumie stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego i 5,5 punktów procentowych. Wzmiankowany przepis został znowelizowany ustawą z dnia 9 października 2015 r. o zmianie ustawy o terminach zapłaty w transakcjach handlowych, ustawy – Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2015 r. poz. 1830), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2016 r. (art. 57 ustawy). Dlatego też w zakresie odsetek po dacie 1 stycznia 2016r. należało zasądzić odsetki ustawowe za opóźnienie zgodnie z aktualnym brzmieniem art. 481 § 2 k.c.

Rozstrzygnięcie o kosztach znajduje uzasadnienie w przepisach art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c. i art. 100 zd.2 k.p.c. W rozpoznawanej sprawie jako strona wygrywająca proces została uznana strona powodowa albowiem ograniczenie powództwa ( które skutkowało oddalenie powództwa w pozostałej części było wynikiem zapłaty przez pozwanego części należności po przedsądowym wezwaniu do zapłaty i w toku procesu). Uwzględniając powyższe Sąd w pkt III sentencji wyroku zasądził na rzecz powoda kwotę 1.000,30 zł, na którą składają się kwoty: 900 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego w wysokości określonej na podstawie § 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. poz.1804 ze zm.), kwota 100 zł tytułem opłaty sądowej od pozwu oraz kwota 0,30 zł tytułem innych kosztów ( prowizja od opłaty sądowej dokonanej zgodnie z regulaminem opłat e-pozwów).

Natomiast rozstrzygniecie w pkt IV wyroku znajduje swoje uzasadnienie w regulacji zawartej w art. 333 § 1 pkt 3 k.p.c.

SSR Anita Wolska

Sygn. akt I C 998/17 upr

ZARZĄDZENIE

Dnia 28 marca 2018r.

1.  odnotować,

2.  odpis wyroku wraz z odpisem uzasadnienia doręczyć pełnomocnikowi powoda

3.  przedłożyć akta z apelacją lub za 30 dni.

SSR Anita Wolska

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Małgorzata Pankiewicz
Podmiot udostępniający informację: Sąd Rejonowy Szczecin-Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie
Osoba, która wytworzyła informację:  Anita Wolska
Data wytworzenia informacji: