Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 2 września 2024 r. Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie X Wydział Gospodarczy w sprawie X GNc 1529/23 (obecnie XI GNc 131/25) o zapłatę kwoty 5604,62 zł z odsetkami zawiesił postępowanie na podstawie art. 177§1 pkt 6 k.p.c., związku z niewykonaniem przez powoda doręczenia pozwanemu w trybie art. 139 ¹§1 k.p.c.

Pismem z dnia 6 listopada 2024 r. powód wniósł o podjęcie zawieszonego postępowania i jednocześnie wniósł o ustanowienie dla nieznanego z miejsca pobytu pozwanego kuratora procesowego, wobec niedoręczenia korespondencji przez komornika oraz nieustalenia aktualnego miejsca zamieszkania pozwanego.

Zarządzeniem z dnia 28 lutego 2025 r. Przewodniczący wezwał powoda do uiszczenia zaliczki na poczet wynagrodzenia kuratora w łącznej kwocie 2214 zł, to jest kwoty 1800 zł oraz należny podatek VAT.

W odpowiedzi na to wezwanie powód uiścił zaliczkę na poczet wynagrodzenia kuratora w kwocie 240 zł, zaś pismem z dnia 7 marca 2025 r. powód zakwestionował wymiar zaliczki wskazany przez przewodniczącego w zarządzeniu z dnia 28 lutego 2025 r.. Wskazał, że uiścił zaliczkę w kwocie nieprzekraczającej 40% stawek minimalnych, podnosząc, iż w.p.s. wynosi 3642,44 zł, a dla wartości przedmiotu sprawy w przedziale 1500-5000 zł stawka wynosi 600 zł.

Sąd zważył, co następuje:

Wniosek powoda o podjęcie postępowania i ustanowienie kuratora procesowego dla nieznanego z miejsca pobytu pozwanego nie zasługiwał na uwzględnienie.

Po pierwsze, w pozwie jako wartość przedmiotu sporu wskazano kwotę 5.604,62 zł i takiej też oznaczonej kwoty pieniężnej, wraz z dalszymi odsetkami od poszczególnych kwot i dat, powód domagał się zasądzenia od pozwanego.

Wskazać należy, że sąd nie sprawdzał oznaczonej przez powoda w pozwie wartości przedmiotu sporu w trybie art. 25 § 1 k.p.c. i brak jest ku temu podstaw,
albowiem w sprawach o roszczenia pieniężne, zgłoszone choćby w zamian innego przedmiotu, podana kwota pieniężna stanowi wartość przedmiotu sporu (art. 19 § 1 k.p.c.), w przypadku zaś gdy powód dochodzi pozwem kilku roszczeń, zlicza się ich wartość (art. 21 k.p.c.). Dlatego zarzut powoda, iż w.p.s. wynosi 3642,44 zł, choć powód sam oznaczył ją w pozwie na kwotę 5604,62 zł, której dochodzi od pozwanego wraz z odsetkami, opiera się na nieporozumieniu.

Podkreślić należy, że zgłosiło się siedmiu kandydatów na kuratora procesowego będących radcami prawnymi, wobec czego do ustalenia wysokości ewentualnego wynagrodzenia kuratora znajduje zastosowanie rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 9 marca 2018 r. w sprawie określenia wysokości wynagrodzenia i zwrotu wydatków poniesionych przez kuratorów ustanowionych dla strony w sprawie cywilnej. Dla wskazanej wartości sporu najniższe wynagrodzenie przyznawane kuratorowi w samym tylko postępowaniu pierwszoinstancyjnym ustalone zostaje na poziomie 40% stawki minimalnej wynagrodzenia radcy prawnego i nie może przekraczać stawki minimalnej, o której mowa w §2 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych, tj. dla spraw o zapłatę z przedziału powyżej 5000 zł do 10 000 zł, co odpowiada kwocie 1800 zł. Nadto ulega ono podwyższeniu o należny podatek VAT, zgodnie z § 1 ust. 1. Nawet gdyby za powodem przyjąć stawkę minimalną kuratora wynoszącą 40% z ww. kwoty przewidzianej w §2 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych, adekwatnie do wartości przedmiotu sprawy (tj. 5604,62 zł), daje to kwotę 720 zł.

Po drugie, do przyznanego kuratorowi wynagrodzenia należy doliczyć podatek VAT w stawce 23%, co w niniejszej sprawie dla wynagrodzenia w kwocie 1800 zł zamknie się sumą 2214 zł.

Nijak do przedstawionych wartości ma się kwota zaliczki uiszczona przez powoda, tj. 240 zł, którą powód jednostronnie ustalił przyjmując niższy w.p.s. z przedziału kwot 1500-5000 zł, tj. 600 zł, przy czym wyliczone 40 % nie uwzględnia podatku VAT.

Wreszcie podkreślić należy, iż „zaliczka” ma charakter szacunkowy, albowiem z uiszczonej przez powoda zaliczki, Sąd musiałby pokryć nie tylko koszt wynagrodzenia ustanowionego w sprawie kuratora powieszony o podatek VAT, ale również poniesione przez niego wydatki, o których zwrot kurator mógłby zawnioskować najwcześniej w pierwszym piśmie procesowym i dopiero wtedy znany byłby cały koszt pracy ustanowionego kuratora. Nadto zaliczka ma charakter tymczasowy i w przypadku uregulowania należności na rzecz kuratora nadwyżka podlegałaby zwrotowi na rzecz strony powodowej, a sama wydatkowana na ten cel kwota rozliczeniu w orzeczeniu kończącym, stosownie do wyniku sprawy.

Zgodnie z art. 130 ⁴§1 k.p.c. strona, która wnosi o podjęcie czynności połączonej z wydatkami, obowiązana jest uiścić zaliczkę na ich pokrycie w wysokości i terminie oznaczonym przez sąd. Jeżeli okazuje się, że przewidywane lub rzeczywiste wydatki są większe od wniesionej zaliczki, przewodniczący wzywa o jej uzupełnienie w trybie określonym w § 2.Natomiast na mocy art. 130 ⁴§4 i 5 sąd podejmie czynność połączoną z wydatkami, jeżeli zaliczka zostanie uiszczona w oznaczonej wysokości. W razie nieuiszczenia zaliczki sąd pominie czynność połączoną z wydatkami.

Mając powyższe na uwadze, wobec nieuiszczenia przez stronę powodową zaliczki w oznaczonej przez przewodniczącego wysokości wniosek o ustanowienie kuratora podlegał oddaleniu.

Skoro nie ustała przyczyna zawieszenia postępowania, w świetle art. 180 k.p.c., ani też nie jest możliwe kontunuowanie postępowania z udziałem kuratora wobec braku zaliczki wystarczającej na pokrycie choćby minimalnego prognozowanego wynagrodzenia kuratora, z tych przyczyn należało również oddalić wniosek o podjęcie postępowania z udziałem kuratora.

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w pkt I i II sentencji.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

4.  (...)