Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

Powódka (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S. wniosła w dniu 13.09.2019r. o zasądzenie od pozwanej (...) Spółki akcyjnej w P. kwoty 33024,01 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie, tytułem czynszu najmu za lokal usługo w galerii handlowej.

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie wydał w niniejszej sprawie nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, w którym uwzględnił żądnie pozwu.

Pozwana wniosła sprzeciw od nakazu zapłaty, w którym zaskarżyła nakaz w całości, wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie od powódki na swoja rzecz kosztów procesu. Przyznała, że łączyła ją z powódką umowa najmu lokalu i że jest zobowiązana do zapłaty czynszu w ustalonej wartości. Podniosła, że roszczenie nie jest wymagalne, jak również sprzeczne z zasadami współżycia społecznego i obrotu gospodarczego, a powódka nie wykazała woli polubownego załatwienia sporu.

Pismem z dnia 29.01.2020r. (k. 115) powód cofnął powództwo w części, tj. co do kwoty 6175,22 zł na skutek częściowej spłaty zobowiązania w dniu 23.09.2019r. i zmienił żądanie w zakresie odsetek, żądając ich naliczenia od dnia 21.08.2019r., a nie jak pierwotnie od 20.08.2019r.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 14 listopada 2014r. (...) Sp. z o.o. w S. zawarła z pozwaną (...) Spółką akcyjną w P. umowę najmu lokalu położonego w Galerii (...) w K. przy ul. (...). Umowa została zawarta na okres 5 lat od dnia przekazania lokalu. W lokalu miała być prowadzona działalność gastronomiczna pod nazwą Restauracja (...). Czynsz ustalono od obrotu - 15% wpływów pozwanej bez podatku VAT płatny w terminie 14 dni od dnia doręczenia pozwanej faktury VAT w formie pliku (...) na adres mailowy.

(...) z o.o. w S. (wcześniej (...) Sp. z o.o. w S.) w dniu 24 listopada 2017 r. podjęło uchwałę o podziale Spółki w trybie art. 529 § 1 pkt 4 k.s.h., przez przeniesienie części majątku spółki dzielonej, tj. (...) z o.o. w S. na istniejącą spółkę przejmującą, tj. (...) Spółka z o.o. w S.. Podziału dokonano zgodnie z planem podziału przygotowanym i zaakceptowanym przez Zarządy Spółek w dniu 8 września 2017 r.

Bezsporne, a nadto dowód:

- odpis pełny (...) Sp. z o.o. w S. –k.10-17

- umowa najmu z dnia 14.11.2014 r. k. 27-37

- akt notarialny rep A nr 7311/2017 k.47 -58.

Pozwana przesłała powódce zestawienie obrotów za miesiąc lipiec 2019r., z którego wynikał obrót netto w wysokości 178991,94 zł.

Na tej podstawie powódka wystawiła pozwanej fakturę z dnia 31 lipca 2019r. obejmującą czynsz od obrotów na dzień 31 lipca 2019r. na kwotę 33024,01 zł. Powódka zgodnie z treścią umowy przesłała pozwanej fakturę drogą elektroniczną w dniu 6 sierpnia 2019r.

Dowód:

- zestawienie obrotów, k. 62,

- wiadomość mailowa, k. 68,

- faktury k. 66.

Pismem z dnia 27 sierpnia 2019 r. powódka wezwała pozwaną do zapłaty należności za ww. fakturę. Pozwana nie uiściła należności, a po wniesieniu pozwy w dniu 23 września 2019r. zapłaciła tytułem dochodzonego roszczenia 6175,22 zł.

Bezsporne, a nadto dowód:

- wezwanie, k. 70.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo okazało się uzasadnione w całości, a w części w jakiej zostało cofnięte podlegało umorzeniu.

Podstawą prawną dochodzonego roszczenie była umowa najmu łącząca strony postępowania, oparta o art. 659 kc i nast.

W sprawie nie sporna była legitymacja procesowa powoda i pozwanej, treść łączącej strony umowy, wysokości zobowiązania czynszowego, brak zapłaty, zaś początkowo spór dotyczył daty wymagalności roszczenia, jak i zgodności żądania z zasadami współżycia społecznego i obrotu gospodarczego.

W świetle zarzutów pozwanej, w pierwszej kolejności należało wskazać, że powód już do pozwu załączył wydruk wiadomości mailowej z dnia 6.08.2019r., z której wynikało jednoznacznie, że sporna faktura została przesłana i doręczona pozwanej. W tym miejscu trzeba wskazać, że zgodnie z treścią art. 61 § 2 kc uważa się, że oświadczenie woli wyrażone w postaci elektronicznej jest złożone innej osobie z chwilą, gdy wprowadzono je do środka komunikacji elektronicznej w taki sposób, żeby osoba ta mogła zapoznać się z jego treścią. Analogicznie należało więc przyjąć, że przekazanie w tej formie (umówionej zresztą zgodnie przez strony) faktury vat, również należało uznać, za skutecznie złożone i doręczone pozwanej. Co więcej fakt doręczenia faktury za pośrednictwem maila potwierdził świadek D. K., do której obowiązków należało m.in. przesyłanie faktur do najemców. Nadto postawa pozwanej w dalszym toku postępowania, w tym deklaracja spłaty pozostałego roszczenia w całości, dodatkowo wskazuje na rzeczywiste istnienie roszczenia powoda i jego wymagalność.

Zdaniem sądu nie ujawniły się w sprawie również jakiekolwiek okoliczności uzasadniające możliwość zastosowana, którejkolwiek z klauzul generalnych obowiązując w prawie cywilnym. Co więcej zdaniem sądu stanowisko pozwanego, który uchyla się od zapłaty umówionego czynszu celem „dokonania nowacji postanowień umownych”, jawi się jako działanie nieetyczne, nakierowane na wymuszeniem zmiany stanowiska drugiej strony kontraktu. Ewentualny brak woli czy też ekonomicznej możliwości zmiany umowy przez powoda, nie może jednak sanować postawy uchylania się od ważnie i dobrowolnie zawartego zobowiązania pozwanej.

Mając więc na uwadze, że w sprawie stan faktyczny w zasadniczej części tj. co do postawy roszczenia i jego wysokości nie był sporny, powództwo (po jego ograniczeniu) należało uwzględnić w całości. Zasądzając odsetki od całości należności za okres od 21.08.2019r. do częściowej spłaty (w kwocie 6175,22 zł) w dniu 23.09.2019r. oraz pozostałą część z roszczenia głównego z dalszymi odsetkami od 24.09.2019r.

W tym miejscu należy także wskazać, że na rozprawie w dniu 26.06.2020r. przewodniczący zwrócił wniosek pozwanej, reprezentowanej przez zawodowego pełnomocnika, w przedmiocie uchylenia zabezpieczenia, na podstawie art. 130 ² § 1 kpc, jako nieopłacony. Tym niemniej jego treść, zaprezentowana również przez pełnomocnika pozwanej w toku rozprawy, wskazywała m.in. na bardzo dobrą kondycję finansową pozwanej, co w powiązaniu z brakiem innych argumentów uzasadniających wniosek o rozłożenia należności na raty, powodował jego oddalenie. Zdaniem sądu nie ujawniła się żadna okoliczność, czy to podmiotowa, czy też przedmiotowa, mogąca uzasadniać możliwość zastosowania dobrodziejstwa rozłożenia roszczenia na raty.

W części w jakiej powództwo zostało cofnięte – tj. co do kwoty częściowo zapłaconej w toku sprawy - postępowanie umorzono na podstawie art. 355 kpc.

O odsetkach orzeczono na podstawie art. 481 kc, przyjmując za właściwą datę wymagalności 21.08.2019r. (14 dni od przekazania faktury (...).08.2019r.) co jak wyżej wskazano, nie zostało skutecznie podważone przez pozwaną.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 98 kc, zasądzono całość poniesionych przez powoda kosztów, na które składało się wynagrodzenie pełnomocnika – 3600 zł, opłata od pozwy – 1652 zł i opłata skarbowa 17 zł.

Nadto na podstawie art. 745 kpc uwzględniono w całości wniosek powoda w zakresie kosztów postępowania zabezpieczającego, na które składały się koszty ustalone przez komornika sądowego w postanowieniu z dnia 29.05.2020r.

Zarządzenia:

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)