Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 21 września 2018 r. (...) Spółka Akcyjna w G. wniosła przeciwko (...) Towarzystwu (...) Spółce Akcyjnej w W. o zapłatę kwoty 1955,70 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 11 maja 2018 r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów sądowych według norm przepisanych. Powódka jako nabywca wierzytelności przysługującej poszkodowanemu zdarzeniem drogowym z dnia 15 grudnia 2017 r. dochodzi dopłaty do odszkodowania tytułem kosztów najmu pojazdu zastępczego.

Nakazem zapłaty z dnia 24 października 2018 r. orzeczono zgodnie z żądaniem pozwu.

Pozwany wniósł sprzeciw od ww. nakazu zapłaty, wnosząc o oddalenie powództwa oraz zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych. Zakwestionował legitymację czynną powódki, zarzucając nieważność umowy sprzedaży wierzytelności (umowa zawarta przez W. H. zarówno po stronie zbywcy, jak i nabywcy). Zarzucił, że stawka dobowa najmu powódki jest rażąco zawyżona, a poszkodowany nie skorzystał z propozycji zorganizowania pojazdu zastępczego przez ubezpieczyciela za niższą stawkę.

W toku postępowania strony podtrzymały swoje dotychczasowe stanowiska.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Dnia 15 grudnia 2017 r. doszło do zdarzenia drogowego, w wyniku którego uszkodzeniu pojazd marki K. należący do A. I.. Sprawca zdarzenia posiadał ważną polisę ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych zawartą z (...) Towarzystwem (...) Spółką Akcyjną w W..

W imieniu poszkodowanego zgłoszenia szkody ubezpieczycielowi sprawcy, dokonał w dniu zdarzenia jego pasierb, J. S., który na co dzień korzystał z tego pojazdu. W trakcie rozmowy telefonicznej konsultant infolinii ubezpieczyciela zapytał go, czy na czas likwidacji szkody będzie on korzystał z pojazdu zastępczego. Poinformował zgłaszającego, że ubezpieczyciel może taki pojazd zapewnić na czas naprawy, wtedy wystarczy kontakt z infolinią pozwanego na dzień przed jej rozpoczęciem, pojazd byłby tej samej klasy, ubezpieczyciel podstawia pojazd na wskazany przez niego adres, natomiast służy na technologiczny czas naprawy wynikający z kalkulacji. Wskazał, że tylko właściciel auta musi się z pozwanym skontaktować. Na pytanie J. S., ile mniej więcej trwa naprawa, konsultant wskazał, że będzie to wynikało z kalkulacji naprawy.

Wiadomością e-mail z dnia 15 grudnia 2017 r., którą J. S. otrzymał i się z nią zapoznał, pozwany poinformował poszkodowanego o możliwości zorganizowania najmu pojazdu zastępczego przez ubezpieczyciela sprawcy, ze wskazaniem wysokości akceptowalnych stawek w przypadku organizacji auta przez inną firmę, w zależności od segmentu auta i długości najmu. Dla pojazdów segmentu C pozwany zastrzegł sobie prawo weryfikacji stawek czynszu najmu do 75 dni netto przy najmie powyżej 7 dni.

Poszkodowany potrzebę auta zastępczego zgłosił do autoryzowanego serwisu obsługi, gdzie umawiał termin naprawy uszkodzonego pojazdu. Na czas naprawy uszkodzonego pojazdu poszkodowany dnia 31 stycznia 2018 r. zawarł z B. (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. umowę najmu pojazdu zastępczego marki K., w umowie najmu strony ustaliły dobową stawkę najmu na kwotę 181 zł netto. Tego samego dnia poszkodowany zawarł z wynajmującym umowę cesji wierzytelności, na podstawie której zbył na rzecz ww. spółki wierzytelność przysługującą mu z tytułu zdarzenia z dnia 15 grudnia 2017 r., w szczególności w zakresie kosztów najmu pojazdu zastępczego.

Poszkodowany w swoim przekonaniu korzystał z pojazdu zastępczego zorganizowanego przez ubezpieczyciela sprawcy.

Dowód:

- umowa najmu k. 36;

- cennik k. 42, 83-84;

- OWU k. 37;

- oświadczenie k. 43-44;

- historia naprawy k. 32;

- umowa cesji k. 39;

- protokół k. 40-41;

- nagranie rozmowy, płyta CD k. 76;

- akta szkody płyta CD k. 104;

- wiadomość e-mail k. 81-82;

- zeznania świadka J. S. k. 115-117;

- zeznania świadka A. I. k. 122.

Dnia 2 lutego 2018 r. warsztat naprawy sporządził kalkulację naprawy uszkodzonego pojazdu, ustalając jej koszt na kwotę 6548,82 zł brutto.

Dowód:

- kalkulacja k. 33-35.

Dnia 14 lutego 2018 r. poszkodowany odebrał pojazd z warsztatu naprawczego i zwrócił wynajęty pojazd B. (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w W..

Tego samego dnia ww. spółka wystawiła na rzecz poszkodowanego fakturę VAT nr (...) na kwotę 3339,45 zł tytułem najmu pojazdu zastępczego przez okres 15 dni, przy dobowej stawce najmu wynoszącej 181 zł netto/doba.

Dowód:

- umowa najmu k. 36;

- historia naprawy k. 32;

- oświadczenie k. 28;

- protokół k. 40-41;

- faktura VAT k. 45;

- zeznania świadka J. S. k. 115-117;

- zeznania świadka A. I. k. 122.

Pismem z dnia 9 kwietnia 2018 r. ww. spółka dokonała zgłoszenia wierzytelności ubezpieczycielowi sprawcy szkody, wnosząc o zapłatę kwoty 3339,45 zł, w terminie 30 dni.

Dowód:

- pismo k. 47;

- wiadomość e-mail k. 46;

- wydruk cenników k. 51-63.

Decyzją z dnia 23 kwietnia 2018 r. ubezpieczyciel sprawcy szkody przyznał wynajmującemu odszkodowanie w kwocie 1383,75 zł brutto, uznając za uzasadniony cały okres najmu, przy zweryfikowanej dobowej stawce do kwoty 75 zł netto.

Dowód:

- decyzja k. 48-49;

- potwierdzenie przelewu k. 50.

Dnia 30 kwietnia 2018 r. B. (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W., reprezentowana przez członków zarządu w osobach B. M. i W. H. zawarła z powódką - (...) Spółką Akcyjną w G., reprezentowaną przez członków zarządu w osobach A. K. i W. H. umowę sprzedaży wierzytelności. Na podstawie umowy sprzedający zbył na rzecz powódki wierzytelność przysługującą sprzedawcy z tytułu zawartych umów cesji, w tym roszczenie poszkodowanego A. I. z tytułu zdarzenia z dnia 15 grudnia 2017 r. w stosunku do (...) Towarzystwa (...) Spółki Akcyjnej w W..

Dowód:

- umowa cesji k. 7-12;

- pełnomocnictwo k. 20-22, 29, 30-31;

- KRS k. 23-25, 26-28.

Pismem z dnia 10 maja 2018 r. zbywca zawiadomił pozwanego o zawartej umowie cesji, wnosząc o zapłatę w terminie 7 dni pozostałej części odszkodowania.

Dowód:

- pismo z dnia 10 maja 2018 r. k. 18-19.

Pismem z dnia 25 maja 2018 r. powódka wezwała ubezpieczyciela sprawcy szkody do wypłaty dalszego odszkodowania zgodnie z fakturą VAT wystawioną przez zbywcę tytułem kosztów najmu, w terminie 7 dni.

Dowód:

- wezwanie do zapłaty k. 14-16;

- wiadomość e-mail k. 13;

- dowód nadania k. 17.

Stawki za wynajem pojazdu marki K. C. jak samochód uszkodzony oraz samochód wynajęty, w opcji bez limitu kilometrów i bez udziału własnego w szkodach i na czas ponad 14 dni, w I kwartale 2018 r. zawierały się w przedziale 125-214 zł netto/doba, średnio 171 zł nett/doba.

Stawka użyta przez powódkę przy rozliczeniu kosztów najmu wynosząca 181 zł netto/doba, mieściła się w przedziale stawek stosowanych przy wynajmie pojazdów z segmentu C jak pojazd uszkodzony, zatem nie można jej uznać za zawyżoną.

Dowód:

- opinia biegłego sądowego W. S. k. 127-135.

Stan faktyczny albo był bezsporny – w zakresie dat poszczególnych czynności przy likwidacji szkody, faktu najmu pojazdu zastępczego, albo Sąd ustalił na podstawie zgromadzonych w sprawie dokumentów, w tym akt szkody i nagrania rozmowy rejestracyjnej zapisanych na płytach CD, jak również zeznań J. S. i A. I.. Sąd w całości dał wiarę tym dowodom, w szczególności brak było jakichkolwiek podstaw do kwestionowania prawdziwości zeznań ww. świadków. W szczególności świadek J. S. potwierdził fakt odbycia rozmowy telefonicznej z konsultantem pozwanej, jak również otrzymanie od ubezpieczyciela wiadomości e-mail dotyczącej warunków zorganizowania auta zastępczego za jego pośrednictwem i akceptowalnych stawek, do których pozwany zrefunduje koszty. Jako wiarygodne Sąd ocenił także wytłumaczenie świadków co do wyboru wypożyczalni z pominięciem oferty pozwanego, to jest że umawiając z (...) termin naprawy pojazdu i zgłaszając potrzebę auta zastępczego w ich przekonaniu korzystali z pojazdu zorganizowanego przez ubezpieczyciela.

Sąd bazował także na pisemnej opinii biegłego sądowego, przyjęta przez biegłego metodologia nie budziła zastrzeżeń Sądu i została w sposób przekonywający wyjaśniona. Powódka, ani pozwane towarzystwo ubezpieczeń nie zakwestionowało opinii, ani wniosków z niej płynących.

Sąd zważył, co następuje.

Powództwo podlegało oddaleniu.

Jego podstawę prawną stanowi przepis art. 822 § 1 i 4 k.c.

Kwestionowana przez stronę pozwaną w toku niniejszego procesu legitymacja czynna powoda wynikała z przywołanego wyżej art. 822 § 4 k.c. oraz przelewu wierzytelności z tytułu odszkodowania (art. 509 k.c.), przysługującemu A. I. na rzecz B. (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W., a następnie z umowy sprzedaży wierzytelności zawartej w dniu 30 kwietnia 2018 r. pomiędzy B. (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością w W. a (...) Spółką Akcyjną w G., na podstawie której powódka nabyła wierzytelność wynikającą z faktury wystawionej na poszkodowanego w oznaczonej kwocie. W umowach tych strony skonkretyzowały zbytą wierzytelność, przy czym odnośnie do zarzutu pozwanej sąd podziela argumentację prawną wyrażoną w wyroku Sądu Okręgowego w Szczecinie VIII Wydział Gospodarczy z dnia 23 maja 2019 r., sygnatura akt VIII Ga 94/19. Zgodnie z nim „oczywistym jest, że umowy przelewu zawierane z podmiotami świadczącymi jednocześnie usługi w zakresie najmu pojazdów zastępczych mają na celu umożliwienie dochodzenia przez wynajmującego roszczeń wobec ubezpieczycieli z pominięciem poszkodowanego.” W niniejszej sprawie nie zachodzą również podstawy do uznania umowy przelewu za nieważną, w szczególności brak jest naruszenia normy wynikającej z art. 510 § 2 k.c. Chybiony okazał się także zarzut pozwanej, że skoro obie strony umowy sprzedaży wierzytelności z dnia 30 kwietnia 2018 r. reprezentował W. H., to umowa pomiędzy B. (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością w W. a (...) Spółką Akcyjną w G. jest nieważna. Działając w charakterze członka zarządu stron tej umowy, W. H. wespół z drugim uprawnionym do reprezentacji członkiem zarządu reprezentował bowiem obie spółki jako uprawniony organ (zarząd) spółki. Nie sposób również uznać, że dokonywał owych czynności „sam ze sobą”, czy zachodziła kolizja interesów stron tej umowy, co czyni ją nieważną. Sąd w całości podziela szeroką i wyczerpującą argumentację powódki w tym przedmiocie, zaprezentowaną z odpowiedzi na sprzeciw z dnia 16 kwietnia 2019 r. (k. 96 i nast.), przyjmując ją za własną, bez potrzeby powielania jej w tym miejscu.

W rozpoznawanej sprawie niesporny był fakt zawarcia przez sprawcę zdarzenia umowy ubezpieczenia OC z pozwanym i zaistnienie powodującego szkodę zdarzenia, za które odpowiadała osoba ubezpieczona. Strona pozwana uznając w toku likwidacji szkody cały okres 15 dni najmu, zakwestionowała roszczenie powoda co do wysokości, zarzucając, iż poszkodowany nie skorzystał z oferty zorganizowania pojazdu zastępczego przez ubezpieczyciela. Kwestia zastosowanych stawek najmu jest przedmiotem wielu wypowiedzi judykatury, a podsumowaniem orzecznictwa w tym zakresie jest uchwała Sądu Najwyższego z 24 sierpnia 2017 r. w sprawie III CZP 20/17 - wydatki na najem pojazdu zastępczego poniesione przez poszkodowanego, przekraczające koszty zaproponowanego przez ubezpieczyciela skorzystania z takiego pojazdu są objęte odpowiedzialnością z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, jeżeli ich poniesienie było celowe i ekonomicznie uzasadnione. W świetle poczynionych ustaleń faktycznych szkoda została zgłoszona ubezpieczycielowi telefonicznie w dniu zdarzenia. Jak wynika z zapisu rozmowy, konsultant infolinii poinformował, że na wniosek właściciela zapewni auto zastępcze , że wystarczy kontakt z infolinią ubezpieczyciela na dzień przed rozpoczęciem naprawy, że auto zastępcze tej samej klasy podstawi pod wskazany adres. Pozwany wykazał przy tym, że przesłał poszkodowanemu w dniu zgłoszenia szkody, na wskazany adres poczty e-mail informację nt. najmu auta zastępczego oraz cennik z akceptowalnymi stawkami, w razie skorzystania z oferty innych wypożyczalni. Poszkodowany zapoznał się z tą wiadomością. Pozwany w przesłanej wiadomości zastrzegł także, że konsekwencją wyboru oferty innej wypożyczalni z pominięciem oferty najmu pojazdu zastępczego zorganizowanego przez ubezpieczyciela będzie redukcja stawek do poziomu akceptowanego przez stronę pozwaną. Poszkodowany przyznał, że zgłaszając potrzebę pojazdu zastępczego w (...), w swoim przekonaniu korzystał z pojazdu zastępczego zorganizowanego przez pozwanego. Niemniej to mylne przeświadczenie poszkodowanego nie może obciążać strony pozwanej, mimo że stawka 181 zł/dobę netto zastosowana w umowie najmu z poszkodowanym mieściła się w zakresie stawek stosowanych ówcześnie na rynku lokalnym przy wynajmach pojazdów z segmentu C i nie można jej uznać za zawyżoną. W takich okolicznościach pozwana została pozbawiona szansy zorganizowania poszkodowanemu najmu u swojego asystora, gdyż poszkodowany takiej potrzeby pozwanej nie zgłosił. Pozwana zastrzegła w przesłanej wiadomości e-mail z dnia 15 grudnia 2017 r. zredukowanie dobowej stawki do kwoty 75 zł netto za dobę dla pojazdu segmentu C przy najmie powyżej 7 dni, w razie skorzystania z oferty innej wypożyczalni. Wypłacone odszkodowanie przy uznanym całym okresie najmu uwzględnia ww. wartość.

Stąd powództwo oddalono, o czym orzeczono jak w punkcie I wyroku.

Rozstrzygnięcie o kosztach procesu znajduje podstawę prawną w art. 98 k.p.c. Na koszty poniesione przez pozwaną w kwocie ogółem 1293,60 zł złożyły się: koszty zastępstwa procesowego – 900 zł (ustalone zgodnie z § 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie, Dz.U. z 2015 r. poz. 1800), przy czym brak dowodu opłaty skarbowej od pełnomocnictwa, wydatek na wynagrodzenie biegłego w kwocie 393,60 zł, pokryty z uiszczonej przez niego zaliczki w kwocie 800 zł. Koszty te powódka obowiązana jest zwrócić na rzecz pozwanej, która wygrała proces.

W pkt III sentencji sąd na podstawie art. 80 ust. 1 w zw. z art. 84 ust. 1 i 2 u.k.s.c. zwrócił stronom nadpłacone zaliczki na poczet wynagrodzenia biegłego, które zamknęło się w kwocie ogółem 787,20 zł.

(...) K. G.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...). .

3.  (...)

(...)