Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

Powód (...) Spółka jawna wniosła przeciwko pozwanemu (...) Spółce akcyjnej V. (...) o zapłatę kwoty 5449,78 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie oraz o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych, tytułem pokrycia pełnych kosztów związanych ze szkodą, w postaci najmu pojazdu zastępczego.

Pozwane towarzystwo ubezpieczeń wniosło sprzeciw od ww. nakazu zapłaty, zaskarżając go w całości, wnosząc o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.

W toku postępowania strony podtrzymały swoje dotychczasowe stanowiska.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Dnia 26 kwietnia 2018r. doszło do zdarzenia drogowego, w wyniku którego uszkodzeniu uległ pojazd H. (...) ( (...) segmentu C), pozostający w użytkowaniu w ramach umowy leasingu przez S. L. (1). Sprawca zdarzenia posiadał ważną polisę ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, zawartą z pozwanym (...) Spółką akcyjną V. (...). W wyniku kolizji samochód nie był zdatny do jazdy.

Bezsporne.

Poszkodowany zgłosił szkodę 27 kwietnia 2018r. Samochód został odstawiony do (...) serwisu (...) w S.. Z uwagi na brak innych pojazdów, którymi poszkodowany mógłby zastąpić uszkodzony samochód, w dniu 26 kwietnia 2018r. najął pojazd zastępczy marki H. (...) (segment C kompaktowy) od powoda (...) Spółka jawna. W umowie ustalono stawkę w wysokości 160 zł netto. Najem trał do 8 czerwca 2018r. łącznie przez 44 dni. Integralną częścią umowy najmu, jako sposób jej rozliczenia, była również umowa cesji wierzytelności przysługującej poszkodowanemu od ubezpieczyciela sprawy szkody na rzecz powoda.

Częściowo bezsporne, a nadto dowód:

- zeznania S. L., k. 201

- umowa najmu wraz z umową cesji, k. 9-14,

- arkusz zdawczo odbiorczy, k. 15,

- faktura Vat, k. 8.

Decyzją z dnia 22 lipca 2018r. pozwany przyznał na rzecz poszkodowanego odszkodowanie w kwocie 1590,22 zł tytułem kosztów najmu pojazdu zastępczego, uznając za zasadny okres 23 dni przy stawce 85 zł netto.

Dowód:

- decyzja, k. 87.

Stawki za wynajem pojazdu klasy pojazdu uszkodzonego C na rynku lokalnym, w pierwszej połowie 2018 r., wynosiły od 100-189 zł netto, w opcji bez limitu kilometrów, ze zniesionym udziałem własnym w szkodzie.

Dowód:

- opinia biegłego, k. 218.

W dniu 4 maja 2018r. odbyły się w serwisie pierwsze oględziny uszkodzonego pojazdu przez rzeczoznawcę pozwanej i tego samego dnia pozwany sporządził kosztorys naprawy. W dniu 9 maja 2018r. w serwisie dokonano rozbrojenia pojazdu i ujawniono dodatkowe uszkodzenia dokumentując je zdjęciami, o czym powiadomiono pozwaną. W dniu 14 maja 2018r. pozwana sporządziła kolejny kosztorys naprawy uwzględniający dodatkowe uszkodzenia.

Bezsporne, a nadto dowód:

- opinia biegłego, k. 207-219, 253,

- protokół szkody, k. 103-105,

- kosztorys, k. 106-110,

- fotografie, k. 112-116.

W dniu 15 maja 2018r. serwis zamówił niezbędne do naprawy części zamienne, które dotarły do serwisu 26 maja 2018r. oraz 4 czerwca 2018r.

Dowód:

- zamówienie, k. 239, 241,

- dowód wydania z magazynu, k. 243, 244.

W dniu 4 czerwca 2018r. podczas montażu części zamiennych i próby ich wpasowania ujawniono również niewielkie uszkodzenie wzmocnienia czołowego. 5 czerwca 2018r. serwis zamówił więc tą część, informując o ujawnieniu uszkodzenia pozwanego. W dniu 8 czerwca 2018r. serwis zakończył naprawę i wydał pojazd poszkodowanemu.

Dowód:

- oświadczenie warsztatu, k. 238,

- opinia biegłego, 253,

- zamówienie, k. 242,

- dowód wydania z magazynu, k. 245,

- arkusz naprawy, k. 16

Sąd zważył co następuje:

W świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego oraz na podstawie poczynionych ustaleń roszczenie powoda podlegało uwzględnieniu w całości.

Roszczenie przedstawione przez powodów ma charakter odszkodowawczy, oparty o przepisy art. 822 § 1 i 2 k.c., art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, (...) (Dz.U. Nr 124, poz. 1152, ze zm.) oraz art. 436 § 1 k.c. i 415 k.c. Zgodnie z art. 361 § 1 i 2 k.c. zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

W sprawie niespornym był fakt odpowiedzialności pozwanej, zaistnienie zdarzenia powodującego szkodę, sporna pozostawała wysokości szkody w postaci stawki najmu oraz skuteczne zawarcie umowy najmu oraz czas najmu.

Badając kwestionowaną legitymację procesową powódki, ustalono, że wynika ona z przedłożonej umowy cesji oraz art. 509 kc i 510 kc, zgodnie z którymi wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania; wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki. Umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia wierzytelności przenosi wierzytelność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły. Z legitymacją procesową związany był również zarzut dotyczący pozornej odpłatności umowy najmu, uznano go za nietrafny. To, że sposób zapłaty za najem był tzw. „bezgotówkowy”, tj. poprzez cesję wierzytelności odszkodowawczej, w żaden sposób nie może świadczyć o braku essentialia negoti umowy najmu, czy też pozorności jej odpłatności. Wręcz przeciwnie zarówno sam dokument umowy, jak i zeznania świadka potwierdzają, że zawierała ona zarówno ustalenie co do przedmiotu najmu jak i ceny, a dodatkowo ustalono sposób zapłaty. Tym samym forma zapłaty za czynsz najmu (nie gotówkowa czy też za pomocą innych środków płatniczych) jako przeniesienia własnych praw w stosunku do ubezpieczyciela, nie może świadczyć o pozorności, a jest jedynie odzwierciedleniem potrzeb rynku, w pełni dopuszczalnych na mocy art. 353 ¹ kc.

W zakresie zarzutu pozwanej co do uchybienia przez poszkodowanego obowiązkowi minimalizacji szkody i przyczynieniu się do jej zwiększenia, z uwagi na odmowę skorzystania z przedstawionej oferty najmu, również uznano go za niezasadny. Przede wszystkim pozwany nie wykazał w jakikolwiek sposób aby taka oferta została poszkodowanemu w istocie złożona. Pozwany poprzestał jedynie na gołosłownym stwierdzeniu i informacji jakoby rozmowa miała być nagrana. Nie złożył jednak w tym względzie żadnego dowodu. Co więcej złożone przez niego akta szkody (k. 50) dostarczyły wręcz dowodu przeciwnego. Z notatki pracownika pozwanego wynika bowiem, że nie poinformowano poszkodowanego o stawkach za pojazd zastępczy z uwagi na brak możliwości skontaktowania się z klientem. Nie sposób ustalić jednak co mogło być taką trudnością skoro pozwany dysponował zarówno jego adresem mailowym, zamieszkania, jak i numerem telefonu. Nadto również sam poszkodowany zeznawał, że ubezpieczyciel nie proponował mu samochodu zastępczego. Tym samym nie sposób uznać, że poszkodowany miał możliwość realnego obniżenia kosztów najmu za pośrednictwem wypożyczalni oferującej stawkę 85 zł.

Odnośnie uzasadnionego okresu najmu wypowiedział się biegły sądowy zarówno w opinii pisemnej jak i uzupełniającej. Dodatkowo uwzględniono – niekwestionowane -dowody w postaci mailowych zamówień części i dokumentów wydania z magazynu.

Biegły początkowo zakwestionował prawidłowość ujawnienia uszkodzenia wzmocnienia czołowego dopiero 4 czerwca, jak i okres oczekiwania na części z uwagi na brak dowodów w tym zakresie. Ostatecznie jednak uznał, że z technologicznego punktu widzenia, uszkodzenie wzmocnienia czołowego mogło być zauważalne dopiero w momencie próby wpasowania części zamiennych i ponownego składania pojazdu. Biegły uznał, że istotnie niewielkie uszkodzenie tego elementu nie musi być widoczne przy oględzinach, a może ujawnić się dopiero na etapie dopasowywania nowych części.

Nadto uznano, że powód ostatecznie wykazał za pomocą dowodów z dokumentów (co przyznał również biegły w opinii uzupełniającej), iż warsztat zasadnie już 15 maja – a więc dzień po ustaleniu pierwszego zakresu szkody – zamówił niezbędne części i dodarły one w dwóch częściach – większej 26 maja (k. 244) i 4 czerwca pozostałej (k. 243). Tym samym mając na względzie, że technologiczny czas naprawy biegły ustalił na 4 dni, naprawa, która zakończyła się faktycznie 8 czerwca nie była bezzasadnie przedłużona i zakończyła się we właściwym czasie. Warsztat bowiem dopiero w dniu 4 czerwca – kiedy to dysponował wszystkimi niezbędnymi częściami – mógł przystąpić do właściwej naprawy, trwającej właśnie 4 dni. Tym samym niezależnie nawet od tego czy uszkodzenie wzmocnienia czołowego winno być zauważone już 14 maja, czy też nie musiało tak być, czas naprawy był zasadny. Przez to również uzasadniony był najem trwający łącznie 44 dni – od 26 kwietnia do 8 czerwca 2018r.

Odnośnie przyjętej stawki najmu również wypowiedział się biegły, który w swojej opinii, zweryfikował zakres stawek rynkowych uznają je na poziomie od 100-189 zł netto. Tym samym stawka przyjęta w umowie najmu 160 zł netto nie była wygórowana i mieściła się w granicach stawek rynkowych, przez co nie można zarzucić poszkodowanemu zwiększenia rozmiaru odszkodowania.

Nie zasadny był również zarzut pozwanego co do braku potrzeby najmu pojazdu zastępczego. Przede wszystkim na tą okoliczność zeznawał poszkodowany, który wyraźnie stwierdził, że nie posiadał inne samochodu osobowego, którym mógłby zastąpić uszkodzony. Trudno zaś oczekiwać, że dysponując pojazdami ciężarowymi, czy maszynami specjalistycznymi, miałby nimi zaspokajać swoje potrzeby transportowe. Co więcej zdaniem sądu jest całkowicie oczywiste, że już sam fakt posiadania uszkodzonego pojazdu w ramach umowy leasingu jednoznacznie świadczył o tym, że samochód taki był mu potrzebny, a jego brak to unicestwił. Nie sposób uznać, że poszkodowany leasingował pojazd dla niego zbędny i bez którego mógłby funkcjonować bez żadnego uszczerbku.

Podobnie całkowicie chybiony był zarzut o konieczności obniżenia stawki o 15,86zł. Po pierwsze nie sposób doszukać się w tym stwierdzeniu jakiegokolwiek uzasadnienia dla takiej właśnie kwoty. Pozwany nie przedstawił na tą okoliczność żadnego dowodu, a nawet nie wskazał własnego sposobu obliczeń. Po drugie nie sposób uznać, że wymienione przez pozwanego „korzyści” zostały przez poszkodowanego uzyskane. To, że w okresie braku możliwości korzystania z pojazdu, poszkodowany nie musi np. uzupełniać płynu do spryskiwaczy, czy wymieniać ogumienia, nie oznacza, że jest to koszt którego nie poniesieni. Odłożone na czas naprawy czynności eksploatacyjne i związane z tym koszty zostaną przez niego poniesione lecz jedynie w innym czasie.

Skoro więc zasadny koszt najmu wyniósł 7040 zł (44 x 160), a pozwany zapłacił 1590,22 zł, reszta dochodzonego odszkodowania była zasadna.

O odsetkach orzeczono na podstawie art. 481 kc, od daty wskazanej w pozwie, co nie było kwestionowane.

O kosztach procesu orzeczono zgodnie z art. 98 kpc oraz § 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie. Łączne koszty poniesione przez powoda to 2562,32 zł w tym 472,32 zł tytułem wykorzystanej części zaliczki.

Na podstawie art. 80 ustawy z dnia 28.07.2015r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych zwrócono niewykorzystane części zaliczki.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)