Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

Pozwem złożonym dnia 14 stycznia 2019 r. w elektronicznym postępowaniu upominawczym (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w G. wniosła przeciwko (...) Zakładowi (...) o zapłatę kwoty 4184,61 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 16 listopada 2018 r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych. Powódka jako nabywca wierzytelności przysługującej poszkodowanemu zdarzeniem drogowym z dnia 17 października 2018 r. dochodzi od pozwanego dalszego odszkodowania tytułem kosztów naprawy.

Postanowieniem z dnia 30 stycznia 2019 r. przekazano sprawę Sądowi Rejonowemu dla miasta stołecznego Warszawy w Warszawie, który postanowieniem z dnia 26 lutego 2019 r. przekazał sprawę do rozpoznania tutejszemu Sądowi.

Nakazem zapłaty z dnia 31 maja 2019 r. tut. Sąd orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

Pozwany wniósł sprzeciw od ww. nakazu zapłaty, zaskarżając go w całości, wnosząc o oddalenie powództwa oraz zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych.

W toku postępowania strony podtrzymały swoje dotychczasowe stanowiska.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Dnia 17 października 2018 r. doszło do zdarzenia drogowego, w wyniku którego uszkodzeniu uległ pojazd marki B. należący do M. N. (...). Sprawca zdarzenia posiadał ważną polisę ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych zawartą z (...) Spółką Akcyjną w W..

Poszkodowana dokonała zgłoszenia szkody ubezpieczycielowi sprawcy szkody, który przyjął na siebie odpowiedzialność co do zasady i wszczął postępowanie likwidacyjne.

Bezsporne.

Pismem z dnia 25 października 2018 r. ubezpieczyciel sprawcy szkody, poinformował poszkodowaną o proponowanej wysokości odszkodowania wynoszącej 3782,08 zł.

Dnia 25 października 2018 r. poszkodowana zawarła z autoryzowanym serwisem obsługi - Przedsiębiorstwem Handlowym (...) i spółka” (...) spółka jawna w P. zlecenie naprawy uszkodzonego pojazdu.

Tego samego dnia poszkodowana zawarła z warsztatem naprawczym umowę przelewu wierzytelności, na podstawie której, przelała na warsztat naprawczy przysługującą jej wierzytelność z tytułu szkody z dnia 17 października 2018 r. w stosunku do (...) spółki akcyjnej w W..

Dnia 26 października 2018 r. warsztat naprawczy sporządził kalkulację naprawy pojazdu poszkodowanej, ustalając jej koszt na kwotę 32 931,36 zł brutto.

Dowód:

- pismo (...) k. 58-59

- zlecenie naprawy k. 25;

- umowa cesji k. 33;

- kalkulacja k. 30-32, 62-64;

- akta szkody płyta CD k. 69;

- zeznania świadka M. N. k. 99-100;

Pismem z dnia 8 listopada 2018 r. ubezpieczyciel sprawcy szkody poinformował warsztat naprawczy, iż może zaakceptować koszty naprawy do kwoty 22850,43 zł netto.

Dnia 9 listopada 2018 r. pozwany zakład ubezpieczeń sporządził kalkulację naprawy pojazdu poszkodowanej, ustalając jej koszt na kwotę 28 106,03 zł brutto.

Dowód:

- pismo (...) k. 60-61;

- kalkulacja k. 53-56;

- zeznania świadka M. N. k. 99-100;

Poszkodowana naprawiła pojazd w (...) B.. Dnia 13 listopada 2018 r. warsztat naprawczy, wystawił na rzecz poszkodowanej fakturę VAT tytułem kosztów naprawy na kwotę 32 390,64 zł brutto.

Dowód:

- faktura VAT k. 26-29;

- zeznania świadka M. N. k. 99-100;

Decyzją z dnia 14 grudnia 2018 r. (...) spółka akcyjna w W. wypłacił warsztatowi naprawczemu odszkodowanie tytułem kosztów naprawy pojazdu poszkodowanej w kwocie 28 106,03 zł brutto.

Dowód:

- decyzja (...) k. 52;

- lista wypłat odszkodowań k. 57;

Dnia 17 grudnia 2017 r. Przedsiębiorstwo Handlowe (...) i spółka” (...) spółka jawna w P. zawarła z powódką umowę cesji wierzytelności, na podstawie której zbyła na rzecz powódki wierzytelność nabytą od poszkodowanej w związku ze zdarzeniem z dnia 17 października 2018 r. w stosunku do (...) spółki akcyjnej w W..

Tego samego dnia ww. strony zawarły umowę zlecenia do powierniczej umowy przelewu wierzytelności, obejmujące wyegzekwowanie od ubezpieczyciela sprawcy szkody kwoty 32 390,64 zł.

Pismem z dnia 17 grudnia 2018 r. powódka wezwała pozwany zakład ubezpieczeń do zapłaty kwoty 32 390,64 zł w terminie 14 dni.

Dowód:

- umowa cesji k. 35;

- zelżenie k. 34;

- wezwanie do zapłaty k. 36;

Uzasadniony koszt naprawy pojazdu marki B. nr rej. (...) w zakresie uszkodzeń będących wynikiem zdarzenia z dnia 17 października 2018 r. i przy użyciu do naprawy wyłącznie nowych, oryginalnych części zamiennych sygnowanych logo producenta pojazdu oraz stawki za rbg jak w autoryzowanym serwisie (...) wynosił 32 080,90 zł brutto.

Uzasadniony koszt naprawy ww. w zakresie uszkodzeń będących wynikiem omawianego zdarzenia i przy użyciu do naprawy wyłącznie nowych, oryginalnych części zamiennych sygnowanych logo producenta pojazdu oraz części oryginalnych z grupy Q oraz stawki za rbg jak w autoryzowanym serwisie (...) wynosił 28 456,63 zł brutto.

Hipotetyczny koszt naprawy ww. pojazdu z użyciem części oryginalnych sygnowanych logo producenta pojazdu i średniej stawki za rbg w warsztatach dobrze wyposażonych obowiązującej w 2018 r. wynosił 30 596,87 zł brutto.

Hipotetyczny koszt naprawy ww. pojazdu z użyciem części oryginalnych sygnowanych logo producenta pojazdu oraz wskazanych części oryginalnych z grupy Q i średniej stawki za rbg w warsztatach dobrze wyposażonych obowiązującej w 2018 r. wynosił 27004,39 zł brutto.

Dowód:

- opinia biegłego sądowego W. S. k. 123-147.

Stan faktyczny w niniejszej sprawie w zakresie, w jakim nie był on bezsporny, został oparty o przedłożone dokumenty, których autentyczności strony nie kwestionowały, wyciągając jedynie odmienne wnioski. Sąd w całości uznał zeznania przesłuchanego w sprawie świadka M. N. , oceniając je jako szczere i prawdziwe, a w szczególności w zakresie przyczyn naprawy w (...) B., do którego miała zaufanie. Świadek kategorycznie zaprzeczyła otrzymaniu od pozwanego propozycji naprawy pojazdu w warsztacie współpracującym z pozwanym. Wyliczając wartość kosztów naprawy pojazdu, Sąd oparł się na opinii biegłego sądowego, zważywszy że strony oszacowały wartość szkody na podstawie kalkulacji, stanowiących dokumenty prywatne (art. 245 k.p.c.). Biegły sporządził opinię wariantową, w sposób logiczny i przekonywający wyjaśnił zasadność oszacowania kosztów naprawy w (...) przy użyciu części oryginalnych z uwagi na udokumentowanie naprawy w (...). Metodologia przyjęta przez biegłego nie może budzić zastrzeżeń, dlatego sąd uznał opinię za w pełni wartościowy materiał dowodowy. Strony nie kwestionowały opinii biegłego, pozwany w ogóle nie ustosunkował się do opinii, a w szczególności nie zakwestionował wniosku powódki o wyliczenie kosztów naprawy w wariancie 1a opinii.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w przeważającej części.

Podstawę prawną żądania pozwu stanowi art. 822 § 1 i 2 k.c.

Legitymacja powoda do dochodzenia roszczeń na własną rzecz, która nie została zakwestionowana przez pozwanego, wynika z przedłożonej przez nią umowy cesji oraz z art. 509 k.c. Sąd w niniejszej sprawie nie dopatrzył się nieważności umowy przelewu z uwagi na normę wynikającą z art. 510 § 2 k.c. Sąd odnośnie do legitymacji czynnej powoda wynikającej z umowy przelewu w pełni podziela argumentację prawną wyrażoną w wyroku Sądu Okręgowego w Szczecinie VIII Wydział Gospodarczy z dnia 23 stycznia 2020 r., sygnatura akt VIII Ga 536/19, niepubl. W ocenie sądu wymienione w art. 509 k.c. elementy przelewu wierzytelności zostały zawarte w umowach cesji załączonych do pozwu. Kodeks cywilny nie przewiduje wymogu wskazywania w umowie przeniesienia wierzytelności zobowiązania, w którego wykonaniu dochodzi do przelewu. Wskazuje to na formalnie oderwany charakter samoistnej umowy przelewu (tak J. Mojak, Obrót wierzytelnościami, W-wa 2001, s. 57; K Zagrobelny (w:) E. Gniewek, Komentarz, 2006, s. 883) (Kidyba Andrzej (red.), Kodeks cywilny. Komentarz. Tom III. Zobowiązania - część ogólna, wyd. II). „Cedent i cesjonariusz w ramach łączącego ich stosunku prawnego zobowiązani są uzgodnić kauzę w sposób wyraźny bądź dorozumiany, ale nie muszą jej ujawniać na zewnątrz, zwłaszcza dłużnikowi.” (wyrok SN z 6 kwietnia 2016 r., IV CSK 403/15). Powódka była więc czynnie legitymowana do dochodzenia niniejszym pozwem roszczenia z tytułu szkody w pojeździe należącym do M. N. (pop. Maślanka).

Nie była przy tym kwestionowana odpowiedzialność sprawcy zdarzenia drogowego, którego pojazd był ubezpieczony od OC w pozwanym zakładzie ubezpieczeń. Nie było to również przedmiotem sporu w toku likwidacji szkody, albowiem ubezpieczyciel sprawcy wypłacił na rzecz warsztatu kwotę 28 106,03 zł, uznając, że taka kwota pozwoli na przeprowadzenie naprawy przywracającej stan pojazdu do stanu sprzed zdarzenia. Powódka domagała się zwrotu poniesionych przez poszkodowaną kosztów naprawy w (...) B. w kwocie 32 390,64 zł, ubezpieczyciel natomiast wskazywał, że wskazano poszkodowanej warsztat należący do sieci naprawczej (...), gdzie taka naprawa mogłaby się odbyć taniej. Pozwany traci natomiast z pola widzenia, że pierwsza decyzja o wypłacie odszkodowania opiewała na kwotę ok. dziewięciokrotnie niższą od rzeczywistych kosztów naprawy. Tym samym nie można zarzucać poszkodowanej, że zdecydowała się na naprawę z pominięciem warsztatu współpracującego z pozwanym. Poszkodowana kategorycznie przy tym zaprzeczyła otrzymaniu takiej oferty od pozwanego. Nie można również narzucać poszkodowanej wyboru warsztatu, w którym decyduje się przeprowadzić naprawę. Poszkodowana logicznie wyjaśniła, że do (...) B. miała największe zaufanie.

W tym miejscu należy odnotować najnowsze orzecznictwo Sądu Najwyższego (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12 kwietnia 2018 r., sygn. II CNP 43/17, LEX nr 2490615 i przywołane tam inne orzeczenia SN), zgodnie z którym powstanie roszczenia w stosunku do ubezpieczyciela o zapłacenie odszkodowania, a tym samym jego zakres odszkodowania, nie zależą od tego, czy poszkodowany dokonał restytucji i czy w ogóle ma taki zamiar. Innymi słowy, niezależnie od tego, czy poszkodowany dokonał już odpowiedniej naprawy samochodu, to "sam obowiązek odszkodowawczy ubezpieczyciela pojawił się już z chwilą wyrządzenia poszkodowanemu szkody i nie jest uzależniony od tego, czy poszkodowany dokonał naprawy samochodu i czy w ogóle zamierzał go naprawić" (tak wyrok Sądu Najwyższego z dnia 8 marca 2018 r., sygn. II CNP 32/17, LEX nr 2497991). Przepis art. 822 § 1 k.c. modyfikuje normę wynikającą z art. 363 § 1 k.c. bowiem jedynie w ten sposób, że roszczenie o przywrócenie stanu poprzedniego przekształca w roszczenie o zapłatę kosztów restytucji (tak wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12 kwietnia 2018 r , sygn. II CNP 41/17, LEX nr 2481973). Podobnie wyraził się Sąd Najwyższy w postanowieniach z dnia 7 grudnia 2018 r. o sygn. akt III CZP 51/18, 64/18, 72-74/18 publikowanych na (...) Powyższe stanowisko zaaprobował Sąd Okręgowy w Szczecinie, czemu dał wyraz w wyroku z dnia 15 czerwca 2018 r., sygn. akt VII Ga 278/18 (niepublikowany), w którym wyjaśnił, że wysokość odszkodowania powinna być ustalona na podstawie hipotetycznych kosztów naprawy pojazdu ustalonych niezależnie od poniesionych przez poszkodowanego kosztów naprawy. Stanowisko Sądu Najwyższego w tym zakresie jest już utrwalone (tak postanowienie SN z dnia 11 kwietnia 2019 r. , III CZP 102/18) i doprowadziło do utrwalonego kierunku wykładni wskazanych przepisów. W orzecznictwie SN wyjaśniono również, że dla powstania roszczenia o naprawienie szkody nie mają znaczenia późniejsze zdarzenia m.in. w postaci sprzedaży uszkodzonego lub już naprawionego pojazdu (tak postanowienie SN z dnia 20 lutego 2019 r., III CZP 91/18 publ. tamże).

Sąd kierując się wnioskami biegłego, ustalił, że zoptymalizowany koszt naprawy z zastosowaniem oryginalnych części zamiennych sygnowanych logo producenta pojazdu oraz stawki za rbg jak w autoryzowanym serwisie (...) wynosił 32 080,90 zł brutto. Sąd miał na uwadze, że poszkodowana rzeczywiście naprawę przeprowadziła w (...), a pojazd był w dacie szkody względnie nowy. Pozwana w ogóle do opinii biegłego się nie ustosunkowała, ani nie sprzeciwiła się wnioskowi powódki o wyliczenie kosztów naprawy wg tego wariantu. Mając powyższe na uwadze zasądzono kwotę 3974,87 zł, stanowiącą różnicę pomiędzy ustalonym przez Sąd odszkodowaniem za szkodę w pojeździe (to jest 32 080,90 zł) a kwotą dotychczas wypłaconego odszkodowania z tego tytułu (28 106,03 zł).

O odsetkach orzeczono na podstawie art. 481 k.c., a termin spełnienia świadczenia przez zakład ubezpieczeń wynika z art. 817 § 1 i 2 k.c.

Stąd orzeczono jak w pkt I sentencji, oddalając powództwo w pozostałym zakresie, o czym orzeczono w pkt II.

Rozstrzygnięcie o kosztach procesu zawarte w pkt III wyroku, znajduje podstawę prawną w art. 100 k.p.c. Powódka wygrała sprawę w 93 %, pozwany utrzymał się z obroną w 7%. Na koszty poniesione przez powódkę składają się opłata od pozwu 215 złotych, od pełnomocnictwa 17 złotych, wynagrodzenie pełnomocnika 900 złotych. Łącznie to kwota 1132 zł , a 93 % to ok. 1053 zł. Koszty poniesione przez pozwanego to wynagrodzenie pełnomocnika 900 złotych, oraz wydatek na wynagrodzenie biegłego 1259,52 zł – razem 2159,52 zł, z czego 7 % to ok. 151 zł. Po skompensowaniu tych kwot zasądzono od pozwanej na rzecz powódki 902 zł (1053 zł – 151 zł).

W pkt IV sentencji na podstawie art. 113 u.k.s.c. sąd obciążył strony stosunkowo do wyniku procesu kosztami stawiennictwa świadka (w kwocie 100 zł), pokrytymi przez Skarb Państwa.

W pkt V sentencji sąd na podstawie art. 80 ust. 1 w zw. z art. 84 ust. 1 i 2 u.k.s.c. zwrócił pozwanej niewykorzystaną część zaliczki, z której pokryto wydatki na wynagrodzenie biegłego (147,48 zł), pomniejszoną już o koszty sądowe jak w pkt IV sentencji.

ZARZĄDZENIE

1.(...)

2. (...)

4.(...)

(...)