Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

Powodowie F. S. i P. Ł. wnieśli przeciwko pozwanej I. R. Towarzystwu (...) w W. o zapłatę kwoty 10100zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 20 maja 2024 r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu, tytułem odszkodowania za koszty najmu pojazdu zastępczego, powstałe na skutek konieczności naprawy pojazdu uszkodzonego w związku z wadliwym holowanie.

Nakazem zapłaty z dnia 26 czerwca 2024 r. Sąd orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

W przepisanym terminie pozwany wniósł sprzeciw, zaskarżając nakaz w całości, wnosząc o oddalenie powództwa oraz zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu zakwestionował roszczenie co do zasady jak i wysokości. Pozwana podniosła, że strona powodowa nie wykazała, aby to ubezpieczony u pozwanej był winny powstania szkody. Osoba dokonująca holowania nie znała stanu pojazdu, ani przyczyny zaparkowania w miejscu niedozwolonym. Firma dokonująca holowania pojazdu nie uruchamiała go, a jedynie przenosiła z miejsca na inne miejsca. Nie wiadomo także, czy na parkingu, na który odwieziono pojazd, nie był on uruchamiany. Nie jest zatem znana przyczyna uszkodzenia wiązki przewodów, ani nie jest znamy sprawca. Dodatkowo pozwana podniosła, że nie odpowiada za szkodę z uwagi na treść umowy ubezpieczenia, a w szczególności klauzulę dodatkową.

W toku postępowania strony podtrzymały swoje dotychczasowe stanowiska.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 3 kwietnia 2023 r., na ulicy (...) w S., poszkodowany M. K. (1) zaparkował swój pojazd marki A. (...) o nr rej. (...). Przełączył automatyczną skrzynię biegów w pozycję P, właściwa dla parkowania, wysiadł z auta i je zamknął. Pojazd był w pełni sprawy i nie posiadał żadnych uszkodzeń, w szczególności instalacji elektrycznej. Z uwagi na fakt, że miejsce, w którym zaparkował nie było do tego przeznaczone, na wniosek straży miejskiej, pojazd poszkodowanego został odholowany na parking miejski przy ul. (...) przez (...) sp. z o.o., działającą na zlecenie gminy.

Dowód:

- kserokopia dowodu rejestracyjnego k.9,

- karta pojazdu k.10,

- wypis pierwszej strony umowy leasingu wraz z informacja o spłacie leasingu i fakturą wykupu nr (...) k.10v-11v,

- oświadczenie powoda k.12,

- oświadczenie z dnia 03.04.2024 r. k.12v,

- dokumentacja fotograficzna k.13-18,

- zeznania świadka M. K. (1) k.99-99v.

Tego samego dnia gdy M. K. (1) wrócił po samochód, spostrzegł, że nie ma go na miejscu gdzie był zaparkowany, a na jezdni dostrzegł ślady ciągnięcia samochodu tak jakby koła były zablokowane. Poszkodowany przypuszczał, że pojazd został skradziony, zadzwonił jednak na straż miejską, która poinformowała go, że auto zostało odholowane z uwagi na niewłaściwe zaparkowanie.

Poszkodowany po uiszczeniu opłaty i uzyskaniu zgody na odbiór samochodu, udał się na wskazany mu parking ulicy (...). Po włączeniu silnika włączyły się kontrolki i pojawił się komunikat o niesprawności układu kierowniczego oraz systemu auto start/stop. Poszkodowany zrobił zdjęcia zapalonych kontrolek, a następnie wyłączył silnik i skontaktował się z serwisem. Po umówieniu terminu w warsztacie, wezwał lawetę, która przewiozła pojazd do serwisu (...). Ustalono tam, że została zerwana wiązka elektryczna przekładni kierowniczej, a przyczyną mogła być wadliwie przeprowadzona czynności holowania pojazdu przez pracowników spółki (...) sp. z o.o.

Dowód:

- faktura VAT nr (...) z dnia 07.04.2023 r. k.30v,

- kosztorys eurotax nr (...) z dnia 23.08.2023 r. k.28,

- dokumentacja fotograficzna k.13-18,

- dyspozycja usunięcia auta nr (...) z dnia 03.04.2023 r. k.19,

- pismo (...) z dnia 14.04.2023 r. k.19v,

- zestawienie korespondencji mailowej k.20-27v,

- dokumenty w aktach szkody nr 4707400/1 płyta CD k.86,

- zeznania świadka M. K. (1) k.99-99v.

W dniu 4 kwietnia 2023 r. poszkodowany wynajął od powodów - F. S. i P. Ł. - pojazd zastępczy niezbędny mu do pracy. Powodowie podjęli czynności celem ustalenia podmiotu sprawczego, celem zgłoszenia szkody. W dniu 4 kwietnia 2023 r. zgłoszono szkodę do Urzędu Miasta w S..

Pismem z dnia 14 kwietnia 2023 r. uzyskano z urzędu informację o podmiocie, który dokonał holowania samochodu i tego samego dnia powodowie zgłosili do (...) spółki z o.o. szkodę związaną z pojazdem M. K. (1) oraz wnosili o wskazanie ubezpieczyciela w zakresie OC.

W dniu 17 kwietnia 2023 r. wystosowano monit do spółki (...), zaś w dniu 27 kwietnia 2023 r. poinformowano spółkę o miejscu przechowywania uszkodzonego pojazdu oraz jego udostępniono do oględzin.

Dowód:

- umowa najmu pojazdu zastępczego z dnia 04.04.2023 r. k.31,

- pismo UM, k. 19v.

- wiadomości mailowe, k. 26v.-27v.

Wiadomością mailową z dnia 28 kwietnia 2023r. spółka (...) wskazała, że pojazd nie został udostępniony do oględzin. W odpowiedzi, z tego samego dnia, powodowie wskazali, że pojazd został udostępniony w warsztacie, do którego stawił się przedstawiciel spółki (...), jednakże nie chciał dokonywać oględzin, a jedynie „podpięcia do systemu”.

Dowód:

- wiadomości mailowe, k. 26.

Wiadomością mailową z 04 maja 2023r. powodowie ponownie zwrócili się do spółki (...) o podjęcie postępowania likwidacyjnego lub wskazanie danych ubezpieczyciela.

W dniu 08 maja 2023 r. Camaro wskazała numer polisy, zaś w dniu 18 maja 2023r. podała nazwę ubezpieczyciela.

Dowód:

- wiadomości mailowe, k. 23v.-24.

W dniu 18 maja 2023 r. poszkodowany zwrócił pojazd zastępczy, a powodowie wystawili fakturę FS (...) na kwotę 16 605 zł za 45 dni najmu przy stawce 300 zł netto za dobę+ 50% VAT.

Powodowie wnieśli o wypłatę odszkodowania z tytułu szkody w pojeździe, jak również o zwrot kosztów najmu pojazdu zastępczego, który wynajął poszkodowany celem prowadzenia działalności gospodarczej. Poszkodowany nie posiadał innego pojazdu, którym mógłby zastąpić pojazd uszkodzony.

W dniu 31 maja 2023 r. powodowie i poszkodowany zawarli umowę cesji wierzytelności, na mocy której poszkodowany przeniósł na powodów wierzytelność z faktury (...) .

Dowód:

- potwierdzenie zwrotu pojazdu k. 31v,

- faktura VAT nr (...) z dnia 31.05.2023 r. k.32

- oświadczenie poszkodowanego z dnia 18.05.2023 r. k.32v,

- umowa cesji wierzytelności z dnia 31.05.2023 r. k.41,

- dokumenty w aktach szkody nr 4707400/1 płyta CD k.86,

- zeznania świadka M. K. (1) k.99-99v.

Po zgłoszeniu szkody zarówno przez poszkodowanego, jak i powodów z tytułu zwrotu kosztów wynajmu pojazdu zastępczego, pozwany odmówił przyjęcia odpowiedzialności gwarancyjnej i zaspokojenia roszczeń odszkodowawczych, uznając, że brak jest winy sprawcy szkody, a nadto nie wykazano podstaw jego odpowiedzialności cywilnoprawnej. Powodowie w związku z tym wezwali pozwanego do pełnego zaspokojenia roszczenia, jednakże pozwany odmówił wypłaty odszkodowania.

Dowód:

- zgłoszenie szkody z dnia 23.06.2023 r. k.33-34,

- pismo pozwanego z dnia 30.06.2023 r. k.34v-35v,

- pismo pozwanego z dnia 04.07.2023 r. k.36,

- pismo pozwanego z dnia 20.07.2023 r. k.36v,

- decyzja pozwanego z dnia 25.08.2023 r. k.37-37v,

- decyzja pozwanego z dnia 21.09.2023 r. k.38-38v,

- wezwanie do zapłaty z dnia 25.03.2024 r.k.39-40

- decyzja pozwanego z dnia 19.04.2024 r. k.40v.

W dniu 3 kwietnia 2023 r., w wyniku wadliwie wykonanej usługi holowania, niekontrolowanego przemieszczenia się linki holowniczej holownika, nieprawidłowo zaczepionej podczas wciągania pojazdu na lawetę, przez pracowników (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, doszło do uszkodzeń samochodu A. (...) nr rej. (...) w zakresie przecięcia wiązki elektrycznej przekładni kierowniczej, będącej w tym modelu pojazdu elementem wiązki elektrycznej komory silnika. Po zdarzeniu nie było możliwości użytkowania pojazdu.

Stawki na rynku (...) za wynajem samochodu zastępczego w klasie samochodów odpowiadających marce pojazdu uszkodzonego tj. A. (...) czyli pojazdu z segmentu (...), przy założeniu wynajmu na okres ponad 15 dni, w opcji bez limitu kilometrów przebiegu dobowego, w 2023 roku zawierały się w przedziale 219- 447 zł netto to jest ok. 270 do ok. 550 zł brutto za dobę najmu.

Technologiczny czas naprawy A. (...) nr rej. (...) , zgodny z technologią naprawy producenta, określono na 2 dni robocze (naprawa 1 dzień, diagnostyka 1 dzień).

Technologiczny czas naprawy nie jest tożsamy z faktycznym czasem trwania naprawy samochodu, na który to dodatkowo mają wpływ różne czynniki w tym czas oczekiwania w (...) na rozpoczęcie naprawy.

(...) mógł przystąpić do naprawy 28 kwietnia 2023 r., po uzyskaniu informacji o sprawy oraz ustaleniu daty oględzin pojazdu. Tym samym serwis mógł zakończyć naprawę 02 maja 2023r., a pojazd można było odebrać 04 maja 2023r.

Łącznie, zasadny okres najmu pojazdu zastępczego wynosił 30 dni.

Dowód:

- kosztorys eurotax nr (...) z dnia 23.08.2023 r. k.28,

- faktura VAT nr (...) z dnia 18.05.2023 r. k.29,

- wyniki pomiaru geometrii zawieszenia z dnia 02.06.2023 r. k.29v,

- paragon fiskalny nr (...) z dnia 02.06.2023 r. k.30,

- opinia biegłego sądowego W. S. k. 130-141.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo było uzasadnione w całości.

Podstawę prawną żądania pozwu stanowił art. 822 § 1 i 2 k.c., zgodnie z którym przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na której rzecz została zawarta umowa ubezpieczenia. Umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o których mowa w §1, będące następstwem przewidzianego w umowie wypadku, który miał miejsce w okresie ubezpieczenia. Odpowiedzialność pozwanego towarzystwa ubezpieczeń wynikała również z art. 35 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, zgodnie z którym, ubezpieczeniem OC posiadaczy pojazdów mechanicznych jest objęta odpowiedzialność cywilna każdej osoby, która kierując pojazdem mechanicznym w okresie trwania odpowiedzialności ubezpieczeniowej, wyrządziła szkodę w związku z ruchem tego pojazdu. Obowiązkiem odszkodowawczym ubezpieczyciela wobec poszkodowanego są objęte wszelkie postaci szkody wyrządzone tej osobie, a więc zarówno szkody na osobie, jak i szkody na mieniu, co wynika z art. 34 ust. 1 powołanej ustawy.

Zgodnie z art. 509 §1 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Natomiast zgodnie § 1 art. 510 k.c. umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia wierzytelności przenosi wierzytelność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły. Jeżeli zawarcie umowy przelewu następuje w wykonaniu zobowiązania wynikającego z uprzednio zawartej umowy zobowiązującej do przeniesienia wierzytelności, z zapisu zwykłego, z bezpodstawnego wzbogacenia lub z innego zdarzenia, ważność umowy przelewu zależy od istnienia tego zobowiązania (§2). Stosownie do art. 882 §4 k.c. poszkodowany może dochodzić odszkodowania bezpośrednio od ubezpieczyciela sprawcy. Jest to samodzielne odrębne roszczenie, które może być przedmiotem obrotu. Fakt nabycia wierzytelności przez powodów wynika z przedstawionej umowy cesji. W ocenie Sądu nie ma żadnych podstaw do podważania skuteczności dokonanego przelewu.

W sprawie bezspornym było, że spółka (...), wykonująca czynności holowania auta M. K. (2), posiadała umowę ubezpieczenia OC w związku z działalnością polegająca na holowaniu samochodów.

Spór dotyczy sprawcy szkody, odpowiedzialności sprawcy za szkodę, jego winy, odpowiedzialności pozwanej w związku z treścią umowy ubezpieczenia, wysokości odszkodowania, przy tym stawki najmu i okresu najmu.

Odnosząc się w pierwszej kolejności do najdalej idącego zarzutu braku winy (...) sp. z o.o. za uszkodzenie pojazdu M. K. (1), należało stwierdzić, że powodowie wykazali winę tego sprawy. Po pierwsze z niekwestionowanych zeznań M. K. (1) wynikało jednoznacznie zarówno to, że istotnie w dniu 3 kwietnia 2023r. zaparkował pojazd nieprawidłowo, jak i to, że w tym dniu, w chwili parkowania, pojazd był w pełni sprawny, a w szczególności nie posiadał żadnych usterek w obrębie instalacji elektrycznej układu kierowniczego. Po drugie od chwili jego zaparkowania do chwili odbioru pojazdu (a zasadniczo próby jego odbioru) przez poszkodowanego z parkingu strzeżonego, autem dysponowała jedynie spółka (...), jako podmiot zajmujący się holowaniem pojazdów na zlecenie Gminy M. S.. Po trzecie z dokumentacji zdjęciowej wynikało jednoznacznie, że w samochodzie po uruchomieniu silnika w dniu 03 kwietnia, jak i 05 kwietnia (w chwili holowania pojazdu do serwisu), włączały się kontrolki sygnalizujące uszkodzenie układu kierowniczego i systemu start/stop. Dodatkowo na zdjęciach wykonanych w serwisie widoczne były jednoznacznie uszkodzenia przewodów. Po czwarte biegły sądowy na podstawie zgromadzonych dowodów, również wskazał, że uszkodzenie takie możliwe było właśnie na skutek nieprawidłowo przeprowadzonego holowania, a w szczególności wadliwego zamocowania linki holowniczej.

Mając powyższe na uwadze należało uznać, że jedyną osobą, która mogła doprowadzić do uszkodzeni pojazdu była właśnie spółka (...), świadcząca usługę holowania. Skoro w chwili zaparkowania pojazd był sprawny, a już tego samego dnia w chwili próby odbioru samochodu z parkingu był on uszkodzony, zaś jedynie ta spółka dysponowała pojazdem pomiędzy tymi zdarzeniami, to wyłącznie ona mogła być sprawcą szkody. Pozwana nie wykazała przy tym żadnych okoliczności przeciwnych, jak i nie podważyła prawdziwości zebranych dowodów.

Ponadto pozwana wskazywała, że nie ponosi odpowiedzialności jako ubezpieczyciel z uwagi na treść klauzuli dodatkowej (k. 57). Zgodnie z pkt 2 klauzuli „zachowując wyłączenia zawarte w OWU, z odpowiedzialności Ubezpieczyciela wyłączone są ponadto szkody wyrządzone umyślnie w tym za nieprawidłowe zamocowanie pojazdu holowanego na platformie holowniczej. W pkt 3 klauzuli wskazano, że jednym z warunków wypłaty odszkodowania jest prawidłowo wypełniona obowiązująca dokumentacja oraz wykonanie zdjęć pojazdu uszkodzonego przed przyjęciem do holowania i po jego zdaniu na parkingu strzeżonym wskazanym przez (...) w S.. Zdjęcia muszą eksponować uszkodzenia pojazdu zewnętrzne i wewnętrzne. Brak ww. dokumentacji zdjęciowej uniemożliwiającej weryfikację zasadności roszczenia wobec ubezpieczającego/ubezpieczonego z tytułu czynności autoholowania oznacza brak odpowiedzialności ubezpieczyciela.”. Zdaniem sądu takie postanowienie umówienia nie odnosiło się jednak do sytuacji jaka miała miejsce w sprawie. Skoro bowiem zgodnie z pkt 3 ubezpieczony (Camaro) miał wykonać zdjęcia pojazdu uszkodzonego i to w taki sposób aby wyeksponować uszkodzenie, to w oczywisty sposób musiało to dotyczyć wyłącznie sytuacji holowania pojazdu, który był uszkodzony już w chwili podjęcia czynności holowania. W innym wypadku zapis taki nie miałby racji bytu. Skoro ubezpieczony podejmuje się holowania pojazdu, który nie jest uszkodzony to w niewątpliwie nie jest w stanie wykonać żadnych zdjęć miejsca uszkodzenia. Podobnie jeśli nie ma świadomości uszkodzenia pojazdu na skutek własnych działań - jak w niniejszej sprawie – powstałych w podwoziu na skutek wadliwego zamocowania i przesuwania linki holowniczej – również nie ma żadnej możliwości wykonania dokumentacji zdjęciowej.

Podobnie w pkt 2 klauzuli po pierwsze zastrzeżona była „wina umyślna”, a po drugie związana z nieprawidłowym zamocowaniem pojazdu na platformie. W okolicznościach zaś sprawy, szkoda powstała nieumyślnie oraz nie z uwagi na wadliwe zamocowanie na platformie, lecz z uwagi na nieprawidłowe zaczepie linki holowniczej.

Mając powyższe na uwadze, nie sposób było w ogóle uznać, że wyłączenia odpowiedzialności objęte klauzą, zaistniały w realiach rozpoznawanej sprawy.

W dalszej kolejności należało wskazać, że poza odpowiedzialnością sprawcy i ubezpieczyciela, powodowie wykazali konieczność najmu pojazdu zastępczego przez poszkodowanego, który w tym czasie nie miał innego pojazdu. Nadto wykazali okres najmu zasadny co do 30 dni. Na tą okoliczność zaoferowali dowody z dokumentów – w tym korespondencji mailowej – zeznania świadka M. K. (1), fakturę za naprawę, jak i opinię biegłego sądowego. Na tej podstawie ustalono, że pojazd od 03 kwietnia 2023r. nie nadawał się do jazdy. Biegły jednoznacznie wskazał, że po uszkodzeniu wiązki elektrycznej i wyświetleniu komunikatów diagnostyki pokładowej, pojazd nie nadawał się do używania (k. 131). Nadto samochód został przyjęty do serwisu 05 kwietnia 2023r., a jak wynika z wiadomości mailowych, powodowie w tym czasie aktywnie poszukiwali sprawcy szkody, tj. osoby dokonującej holowania. Urząd Miejski dopiero w dniu 14 kwietnia 2023r. udostępnił dane spółki (...), jako odpowiedzialnej za usługę holowania pojazdów w mieście. Istotnie w tym czasie nie było uzasadnione podejmowanie naprawy, gdyż poszkodowany nie tylko zasadnie mógł domagać się pokrycie jej koszów przez sprawcę, lecz i celem umożliwienia sprawcy oględzin uszkodzonego pojazdu. Spółka (...) w dniu 17 kwietnia zażądał oględzin, co zostało umówione na 28 kwietnia 2023r. Pojazd został udostępniony do oględzin, a w warsztacie stawił się przedstawiciel sprawy, lecz z bliżej nieustalonych przyczyn, nie dokonał on badania pojazdu. Dla istotny sprawy nie miało znaczenia, że biegły w opinii mylnie wskazał, iż w tym dniu doszło do oględzin pojazdu przez ubezpieczyciela. W okolicznościach sprawy zasadnicze znaczenie miały wyżej opisane czynności podejmowane w celu ustalenia sprawcy i zapewnienia mu możliwości osobistego zbadania pojazdu. Jak ustalono możliwość taka zaistniała 28 kwietnia, słusznie więc biegły wskazał, że od tego czasu warsztat mógł przystąpić do naprawy. Skoro więc technicznie mogła trwać ona 2 dni i przy uwzględnieniu dni wolnych od pracy (30.04. – niedziela, 01.05. – święto), mogła zakończyć się ona 02 maja 2023r., to poszkodowany mógł odebrać pojazd następnego dnia roboczego tj. 04 maja 2023r. Zdaniem sądu poszkodowany nie musiał już wówczas oczekiwać na wskazanie ubezpieczyciela, jego danych czy numeru polisy, skoro został już ustalony sam sprawca szkody. Tym samym zasadny czas najmu wynosił od 04 kwietnia do 04 maja 2023r. tj. 30 dni.

W zakresie kwestionowanej przez pozwaną stawki najmu, powodowi również zaoferowali dowód z opinii biegłego. Biegły ustalił rynkową stawkę za wynajem samochodu zastępczego w klasie samochodów odpowiadających marce pojazdu uszkodzonego tj. A. (...) czyli pojazdu z segmentu (...), przy założeniu wynajmu na okres ponad 15 dni, w opcji bez limitu kilometrów przebiegu dobowego, w 2023 roku w przedziale od 219 zł do 447 zł netto to jest ok. 270 do ok. 550 zł brutto za dobę najmu. Stawka użyta przez powodów w umowie najmu - 300,00 zł netto - mieściła się w przedziale stawek stosowanych ówcześnie przy wynajmach pojazdów z segmentu (...), zatem nie można jej uznać za zawyżoną.

W tym miejscu należy także wskazać, że pozwana nie wykazała aby składana była jakakolwiek oferta najmu pojazdu zastępczego, a w szczególności aby była to oferta reala i korzystniejsza od oferty, z której skorzystał poszkodowany. Pismo z 4 września 2023r. (k. 82) sporządzone został post factum, zaś pozwana nie złożyła żadnego innego dowodu na tą okoliczność. Co więcej M. K. (1) zeznał, że nie otrzymał żadnej inne ofert najmu pojazdu zastępczego.

Mając powyższe na uwadze uwzględniono roszczone w całości, skoro należne odszkodowanie mogło wynieść 11070 zł (30x300+50%VAT), zaś powodowie domagali się kwoty 10100 zł.

Odsetki przyznano na podstawie art. 481 k.c. zgodnie z żądaniem pozwu.

Podstawę rozstrzygnięcia o kosztach stanowi art. 100 zd.1 k.p.c. w zw. z art. 98 § 1(1) kpc, stosownie do którego w razie częściowego uwzględnienia żądań koszty będą stosunkowo rozdzielone. O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 108 § 1 zdanie pierwsze k.p.c. w związku z art. 98 § 1 k.p.c., który stanowi, że strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Na poniesione przez powodów koszty złożyło się wynagrodzenie pełnomocnika 3600 zł, opłata od pełnomocnictwa w kwocie 34 zł, opłata od pozwu w kwocie 750 zł oraz koszt sporządzenia opinii, pokryty w połowie z zaliczki powodów w kwocie 784,74 zł.

O zwrocie nadpłaconych kosztów sądowych powodom i pozwanej na podstawie art. 84 ust. 2 u.k.s.c. w kwotach po 15,26 zł sąd orzeknie po prawomocnym zakończeniu sprawy, albowiem koszt sporządzonej w sprawie opinii nie spożytkował całej uiszczonej przez strony zaliczki w kwocie po 800 zł. Łączny koszt opinii wyniósł 1 569,48 zł, z zaliczek stron wypłacono po 784,74 zł, tak więc do zwrotu stronom pozostała kwota 15,26 zł.

W tym stanie rzeczy orzeczono jak w sentencji.

ZARZĄDZENIE

(...)

2.(...)

(...)