Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

Powódka (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. wniosła przeciwko B. P. o zapłat kwoty 4494 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w transakcjach handlowych liczonymi od kwoty:

- 4305 zł od dnia 22 listopada 2022 r. do dnia zapłaty

oraz ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od kwoty:

- 189 zł od dnia 22 listopada 2022 r. do dnia zapłaty

oraz o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu wskazała, że strony zawarły ustną umowę dotyczącą demontażu paneli fotowoltaicznych przy ul. (...) w miejscowości G., w związku z wykonywanymi przez pozwaną jako deweloperem pracami remontowymi dachu oraz ich ponownym montażem. Koszt demontażu miał być refakturowany na pozwaną. Mimo wystawienia faktury VAT i wezwania do zapłaty, pozwana spełniła roszczenie jedynie w części.

Nakazem zapłaty z dnia 20 maja 2024 r. Sąd orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

W przepisanym terminie pozwana wniosła sprzeciw od ww. nakazu zapłaty, zaskarżając go w całości, wnosząc o oddalenie powództwa oraz zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych. Pozwana podniosła zarzut nieistnienia wierzytelności w pozostałej kwocie tj. 4305 zł, podnosząc również zarzut niewykazania roszczenia co do zasady jak i wysokości.

W uzasadnieniu podniosła, że nigdy nie zaakceptowała warunków przedstawionych przez powoda w ofercie, jak również nie uzyskała od powódki kosztorysu planowanych/wykonanych prac. Nadto pozwana podniosła, że faktyczny koszt refakturowanej usługi wyniósł 7380 zł brutto, tym samym koszt wskazany przez powódkę został zawyżony, a pozwana uiszczając na rzecz powódki kwotę 8610 zł nadpłaciła na rzecz powódki kwotę 1230 zł.

Pozwana zakwestionowała zastosowane przez powódkę stawki jak również dodatkowy koszt w wysokości 500 zł , którym powódka obciążyła pozwaną ponad kwotę wskazaną w ofercie, tytułem braku możliwości wykonania usługi w umówionym terminie, czemu pozwana stanowczo zaprzeczyła.

W toku postępowania strony podtrzymały swoje dotychczasowe stanowiska.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwana B. P. od swojego klienta otrzymała reklamację związaną z dociepleniem dachu budynku położonego w G. ul. (...). Na dachu tego domu wykonana była już instalacja fotowoltaiczna. Celem poprawy docieplenia przez powódkę, konieczny był demontaż paneli, a następnie, po poprawieniu docieplenia, ponowy ich montaż. Nie było konieczności demontowane wsporników przymocowanych do dachu.

Aby właściciele domu nie utracili gwarancji na wykonaną instalację fotowoltaiczną, demontaż musiał był zrealizowany przez wykonawcę całej instalacji tj. powódkę (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w W..

Bezsporne, a nadto dowód:

- zeznania B. P. k. 125-126.

Wiadomością e-mail z dnia 23 września 2022 r. L. B. - działający w imieniu powódki - przesłał pozwanej wycenę na demontaż i montaż 15-16 paneli fotowoltaicznych wraz z konstrukcją (szyny wraz z hakami).

Termin wykonania prac miał przypaść na pierwszą połowę 40 tygodnia (3-5 października 2022 r.), kwota wykonania prac miała wynosić 10 000 zł netto. Przedstawiciel powódki zwrócił się do pozwanej o potwierdzenie, czy akceptuje takie warunki.

Dowód:

- wiadomość e-mail z dnia 23 września 2022 r. k. 21;

- zeznania B. P. k. 125-126;

Wiadomością e-mail z dnia 27 września 2022 r. powódka ponownie zwróciła się do pozwanej o wskazanie, czy akceptuje ustalone koszty aby potwierdzić termin z instalatorem. W kolejnej wiadomości skorygowano adres, pod którym prace miały być prowadzane, ponownie zwracając się o akceptację warunków.

Dowód:

- korespondencja e-mail z dnia 27 września 2022 r. k. 21;

Pozwana ostatecznie zleciła demontaż i montaż paneli powódce, jednak nie potwierdziła warunków finansowych wskazanych w wiadomości mailowej, prosząc przedstawiciela powoda o sporządzenie kosztorysu prac.

Powódka zleciła wykonania demontażu i montażu paneli swojemu podwykonawcy (...) M. Ś. (1) w spadku, ten zaś przedsiębiorca dalej zlecił wykonanie tych prac (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w G.. Wykonawca, po umówieniu terminu demontażu z pozwaną, wykonał zlecone prace. Prace zostały wykonane w ciągu około 4-5 godzin.

Dowód:

- wiadomość SMS k. 74;

- wiadomość mailowa, k. 23, 24, 72

- zeznania świadka I. C. k. 123-124;

- zeznania B. P. k. 125-126.

Dnia 14 października 2022 r. (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością wystawiła na rzecz M. Ś. (2) fakturę VAT nr (...) na kwotę 7380 zł brutto (6000 zł netto) tytułem demontażu i montażu paneli fotowoltaicznych, przy ul. (...), (...)-(...) G..

Dowód:

- faktura VAT k. 69;

Dnia 18 października 2022 r. M. Ś. (1) wystawił na rzecz powódki fakturę VAT nr (...) na kwotę 10 500 zł netto (12 915 zł brutto) tytułem usługi serwisowej instalacji fotowoltaicznej G. ul. (...).

Dowód:

- faktura VAT k. 26;

- zeznania świadka I. C. k. 123-124;

- zeznania B. P. k. 125-126.

Dnia 14 listopada 2022 r. powódka refakturowała koszt wskazany w fakturze VAT nr (...) na pozwaną, wystawiając fakturę VAT nr (...)_ (...), z terminem płatności do dnia 21 listopada 2022 r., tytułem refaktury: usługa serwisowa instalacji fotowoltaicznej G. ul. (...).

Dowód:

- faktura VAT k. 27, 29;

- zeznania B. P. k. 125-126.

Wiadomością e-mail z dnia 14 listopada 2022 r. pozwana ponownie zwróciła się o nadesłanie kosztorysu wykonanej usługi oraz wystawienia faktury VAT dopiero po zaakceptowaniu kosztorysu.

W odpowiedzi, powódka oświadczyła, że wycena została przez pozwaną zaakceptowana, usługa wykonana, wobec czego pozwana zobowiązana jest opłacić fakturę VAT.

Dowód:

- korespondencja e-mail k. 24-25, 72.

W odpowiedzi, wiadomością e-mail z dnia 18 listopada 2022 r., pozwana zakwestionowała stanowisko powódki, podnosząc, że nigdy nie zaakceptowała oferty powódki, jak również strony nie uzgodniły kosztów wykonania usługi na kwotę wynoszącą 10 500 zł netto, wobec czego odesłała fakturę VAT bez księgowania.

Pozwana zwróciła się do powódki o nadesłanie szczegółowego kosztorysu wykonanych prac celem weryfikacji, podkreślając, że przesłana oferta nie została nigdy zaakceptowana. Pozwana podniosła nadto, że uzyskanych przez nią informacji, koszt wykonanych prac nie powinien przekroczyć 6000 zł.

Dowód:

- wiadomość e-mail z dnia 18 listopada 2022 r. k. 23;

Przelewem z dnia 30 grudnia 2022 r. pozwana uiściła na rzecz powódki kwotę 8610zł, tytułem faktury (...).

Dowód:

- potwierdzenie przelewu k. 28.

Wiadomością e-mail z dnia 13 maja 2023 r. pozwana zakwestionowała wezwanie do zapłaty z dnia 28 kwietnia 2023 r., wskazując dodatkowo, że przedstawiona przez powódkę oferta opiewała na kwotę 10 000 zł netto, podczas, gdy w treści faktury VAT ujęto kwotę 10 500 zł netto- rzekomo z tytułu niemożności wykonania usługi w ustalonym terminie z winy pozwanej. Pozwana zakwestionowała stawki jako zawyżone i nierynkowe.

Dowód:

- wiadomość e-mail z dnia 13 maja 2023 r. k. 73.

Pismem z dnia 24 maja 2023 r. powódka wezwała pozwaną do zapłaty kwoty 4305zł tytułem pozostałej części roszczenia z faktury VAT nr (...)_ (...), w terminie do dnia 2 czerwca 2023 r.

Dowód:

- pismo z dnia 24 maja 2023 r. k. 30;

- dowód nadania k. 31.

Pismem z dnia 6 grudnia 2023 r. pozwana zakwestionowała wezwanie do zapłaty, podnosząc, że odesłała powódce fakturę VAT bez księgowania, a nadto nigdy nie zaakceptowała oferty ani warunków powódki.

Dowód:

- pismo z dnia 6 grudnia 2023 . k. 70;

- dowód nadania k. 71.

Panele fotowoltaiczne były zainstalowane na dachu dwuspadowym, z jednej strony dachu i dotyczą tylko połowy tzw. bliźniaka. Na dachu zastosowano dachówkę ceramiczną. Wysokość budynku w szczycie wynosi około 8 metrów. Łączna ilość paneli fotowoltaicznych to 17 sztuk.

W sumie prace demontażu i montażu były wykonane na ok. 13 sztukach paneli fotowoltaicznych.

Demontaż jednego panela obejmuje poluzowanie i odkręcenie 4 klem montażowych, odłączenie przewodu zasilającego i jego zabezpieczenie oraz odłączenie przewodów ochronnych PE od demontowanych paneli. W przypadku 8 paneli fotowoltaicznych sąsiadujących z oknami dachowymi było to 20 klem montażowych i 8 połączeń kablowych. Dwie skrajne klemy w środkowym rzędzie musiały pozostać w celu trzymania panela niezdemontowanego. Panele były zdemontowane i złożone na poziomie zero. Do wykonania tych prac było oddelegowanych 3 pracowników. Prace były wykonywane z drabin dwuczęściowych, rozsuwanych

Instalacja paneli fotowoltaicznych na dachu skośnym, z dachówką o łącznej mocy w przedziale 4-6kW – wynosiła około 1000-1300 zł brutto za każdy kW mocy zainstalowanej. Instalacja obejmuje montaż wsporników do krokwi dachowych, dostosowanie dachówek, ułożenie przewodów elektrycznych, transport paneli na dach, ich przymocowanie i podłączenie.

W przypadku demontażu i montażu paneli fotowoltaicznych nie były wykonywane prace związane z montażem wsporników, co jest trudniejsze niż demontaż paneli fotowoltaicznych.

W przypadku 8 paneli o mocy 385kWp każdy mamy moc 3,08kW tego typu prace należy potraktować jako prace serwisowe i wówczas wyliczona stawka 3080zł brutto jest wystarczająca za wykonanie demontażu i montażu 8 sztuk paneli fotowoltaicznych na dachu budynku w G..

Średnia stawka rynkowa, obowiązująca w drugiej połowie 2022r., w województwie (...), za usługę, polegającą na demontażu 8 paneli fotowoltaicznych i ponownego ich montażu na dachu budynku wynosiła 3580 zł brutto (wraz z dojazdem do miejsca usługi w cenie 500 zł brutto). Jeśli firma świadcząca usługę miałaby siedzibę w S. (10 km od G.) wówczas całość ww. operacji powinna zamknąć się w kwocie 3200zł brutto. Przy demontaż paneli również na szczycie dachu wartość prac nie przekraczała 5000 zł.

Dowód:

- opinia biegłego sądowego G. T. k. 136-140, 174-174v.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Powódka domagała się zasądzenia od pozwanej kwoty 4305 zł tytułem pozostałej części wynagrodzenia z tytułu prac polegających na demontażu i ponownym montażu paneli fotowoltaicznych na nieruchomości zarządzanej przez pozwaną, powieszonej o kwotę 189 zł tytułem rekompensaty za koszty odzyskiwania należności.

Przedmiotową umowę zakwalifikować należało jako umowę o świadczenie usług, do której zastosowanie znajdują - z odesłania zawartego w art. 750 k.c. - przepisy dotyczące umowy zlecenia, tj. art. 734 k.c. i następne. Podstawę prawną żądania pozwu stanowił zatem art. 734 § 1 k.c., zgodnie z którym przez umowę zlecenia przyjmujący zlecenie zobowiązuje się do dokonania określonej czynności prawnej dla dającego zlecenie. Jeżeli ani z umowy, ani z okoliczności nie wynika, że przyjmujący zlecenie zobowiązał się wykonać je bez wynagrodzenia, za wykonanie zlecenia należy się wynagrodzenie. Jeżeli nie ma obowiązującej taryfy, a nie umówiono się o wysokość wynagrodzenia, należy się wynagrodzenie odpowiadające wykonanej pracy (art. 735 k.c.).

W sprawie sporny był sposób zawarcia umowy, jej treść, a w szczególności wartość usługi.

Zgodnie z treścią art. 6 kc ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Tym samym powódka była zobowiązana do wykazania istnienia umowy, jej treści oraz wykonania. O ile niesporne było, że strony umówiły się na wykonanie przez powódkę demontażu i ponownego montażu istniejących już na dachu paneli (celem umożliwienia wykonania prac poprawkowych dachu), o tyle sporny był sposób zawarcia umowy oraz ustalenia co do wysokości wynagrodzenia za usługę. Powódka twierdziła, że strony zawarły „ustną umowę” w dniu 10 listopada 2022r. (k. 4, 86), za pomocą „rozmowy telefonicznej” dotycząca usługi, a pozwana miała wszystkie warunki, w tym cenowe, zaakcentować ustnie. Na tą okoliczność powódka nie złożyła jednak żadnego dowodu. Trzeba podkreślić, że to strona pozwana wnioskowała o przeprowadzenie dowodu z zeznań świadka L. B. – pracownika powódki który to kontaktował się z pozwaną – lecz z uwagi na brak adresu świadka wniosek ten został pominięty (k. 124). Żaden inny dowód w sprawie nie wykazał, aby istotnie między stronami miało dojść do zawarcia ustnej umowy i to w dniu 10 listopada 2022r. Nadto żadna wiadomość mailowa nie potwierdzała, ani nawet nie wskazywała na jakąkolwiek rozmowę telefoniczną, podczas której strony miałyby ustalić warunki umowy. Jedynie w wiadomości z 27 września 2022r. (k. 21) pracownik powódki powoływał się na rozmowę, lecz z kontekstu wynikało, że miała ona dotyczyć przesłaniania oferty na demontaż i montaż paneli. Co więcej właśnie w tej wiadomości L. B. domagał się od pozwanej potwierdzenia czy akceptuje ona takie warunki. Jest więc oczywiste, że przed wysłaniem maila strony nie mogły zawrzeć umowy. Żaden inny dowód nie wskazywał na jakiekolwiek inne ustne, telefoniczne ustaleń stron co do treści umowy. Pozwana przyznawała przy tym, że istotnie po uzyskaniu od L. B. numeru telefonu do faktycznego wykonawcy usługi, sama ustalała z nim termin demontażu, jednakże zaprzeczała, aby ustalała cenę usługi bądź też akceptowała ofertę z września 2022r. Dodatkowo również zeznania I. C. (faktycznego wykonawcy prac) wskazywały, że pozwana przed wykonaniem usługi nie znała jej wartości. Świadek zeznawał bowiem, że pozwana po wykonaniu prac pytała go ile to będzie kosztowało (k. 124). Gdyby więc w tamtym czasie wynagrodzenie było już ustalone i zaakceptowane to pozwana nie dopytywałyby wykonawcy o cenę, a następnie o nadesłanie wystawionej przez niego faktury.

Co więcej było wręcz oczywistym, że umowa nie mogła być zawarta – jak to w toku całego procesu wskazywała powódka – w dniu 10 listopada 2022r. Faktyczny bowiem wykonawca usługi wystawił fakturę już 14 października 2022r., zaś podwykonawca powódki już 18 października 2022r. Tym samym ewentualne umowa ustna z dnia 10 listopada 2022r. byłaby zawarta już po wykonaniu usługi.

Nadto pozwana w dniu wystawienia faktury przez powódkę zakwestionowała koszt z niej wynikający, wskazując również, że ponownie domaga się kosztorysu. Skoro więc pozwana jeszcze przed wystawieniem na jej rzecz faktury (co wynikało z zeznań pozwanej jak i treści maila z 14 listopada 2025r.) wnosiła o kosztorys, to niewątpliwie nie mogło być tak, że wynagrodzenie było już wówczas ustalone i akceptowane.

Ostatecznie wreszcie sama powódka nie twierdziła, aby umowa miała być zawarta w wyniku przyjęcia mailowej oferty z dnia 27 września 2022r., lecz miała być wynikiem ustaleń ustnych. Skoro zaś powódka na ten fakt nie zaoferowała żadnego dowodu, nie sposób było uznać, że wykazała ustalenia stron co do ceny za usługę na poziomie wynikającym z wystawionej przez nią faktury.

Dodatkowo należy wskazać, że powódka nie wykazała przyczyn, dla których faktura finalna (10 500 zł netto), została wystawiona na kwotę znacznie wyższą, że faktura źródłowa (6000 zł netto – 7380 zł brutto).

W tym miejscu należy także wskazać, że powódka nie wykazała zakresu świadczonej usługi, a mianowicie ilości faktycznie zdemontowanych i zamontowanych paneli. To zaś również miało znaczenia dla ustalenia wielkości wynagrodzenia za usługę.

Wreszcie w świetle opinii sporządzonej przez biegłego sądowego G. T., koszt ujęty w refakturze powódki okazał się rażąco zawyżony. O ile sama pozwana od wykonawcy uzyskała fakturę (źródłową), to również biegły wskazał, że nawet gdyby demontaż i ponowny montaż dotyczył większej ilości paneli aniżeli wynikało to ze zdjęć, a więc również paneli na szczycie dachu, to koszt ten nie powinien przekroczyć kwoty 5000 zł. Gdyby zaś demontaż i montaż dotyczył jedynie 8 paneli – przy oknach połaciowych, to koszt taki wyniósłby 3580 zł brutto.

Mając zaś na uwadze, że pozwana do tej pory uiściła na rzecz powódki, tytułem umowy kwotę 8610 zł, to niewątpliwie w całości pokrywała wynagrodzenie należne powódce za zlecone prace.

Powództwo nie zasługiwało więc na uwzględnienie wobec niewykazania faktu zawarcia umowy o określonej treści, niewykazania przyczyn zawyżenia należnego powódce wynagrodzenia, a w konsekwencji jego zawyżenia.

W punkcie II sentencji wyroku rozstrzygnięto o koszach postępowania na podstawie art. 98 § 1 i 98 §1 ¹ k.p.c. Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 98 k.p.c. strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu).

Powyższe oznacza, że strona pozwana wygrała spór w całości. Na koszty strony pozwanej złożyły się kwoty kwota 17 zł tytułem zwrotu opłaty skarbowej od pełnomocnictwa oraz wynagrodzenie pełnomocnika w wysokości 900 zł ustalone na podstawie § 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2016, poz. 1667) oraz koszt sporządzenia opinii przez biegłego sądowego wynoszący 448,68 zł– strona -pozwana powinna otrzymać od strony powodowej łączną kwotę 1365,68 zł tytułem zwrotu kosztów postepowania.

O odsetkach od zasądzonych kosztów Sąd, zgodnie z wnioskiem powódki, orzekł na podstawie art. 98 § 11 k.p.c.

W pkt III Sąd orzekł o zwrocie niewykorzystanej części zaliczki, albowiem pozwana uiściła zaliczkę na poczet wynagrodzenia biegłego w kwocie 2000 zł, z której na poczet wynagrodzenie biegłego spożytkowano kwotę 448,68 zł, tym samym do zwrotu pozostała kwota 1551,32 zł.

W tym stanie rzeczy należało orzec, jak w sentencji.

ZARZĄDZENIE

(...)

(...)

(...)

(...)