Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym w dniu 30 marca 2021 roku powódka Towarzystwo (...) spółka akcyjna w W. wniosła o zasądzenie od pozwanej Towarzystwa (...) spółki akcyjnej w W. kwoty 2.587,67 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 30 kwietnia 2020 roku do dnia zapłaty oraz z kosztami procesu według norm przepisanych wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty. Powódka wystąpiła do pozwanego ubezpieczyciela sprawcy szkody z roszczeniem regresowym za wypłacone poszkodowanej odszkodowanie z tytułu zdarzenia z dnia 19 lipca 2019 roku.

W dniu 22 kwietnia 2021 roku Sąd wydał nakaz zapłaty zgodnie z żądaniem pozwu.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwana zaskarżyła przedmiotowy nakaz w całości, wniosła o oddalenie powództwa oraz zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 19 lipca 2019 roku w miejscowości B. kierujący pojazdem marki V. nie dostosował się do warunków panujących na drodze, w wyniku czego stracił panowanie nad pojazdem i uderzył w ogrodzenie budynku mieszkalnego w m. (...), uszkadzając je wraz z elewacją. Sprawca zdarzenia posiadał ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej (OC) posiadaczy pojazdów mechanicznych u pozwanej.

Poszkodowana właścicielka budynku mieszkalnego A. K. zgłosiła szkodę ubezpieczycielowi sprawcy szkody, składając w dniu 24 lipca 2019 roku oświadczenie, że uszkodzone mienie jest ubezpieczone w powodowym zakładzie ubezpieczeń oraz że szkoda nie została zgłoszona.

Poszkodowana zgłosiła również szkodę powódce celem likwidacji i wypłaty odszkodowania z polisy ubezpieczeniowej (...). Zgodnie z § 52 pkt. 4 OWU do umowy ubezpieczenia dobrowolnego poszkodowanej w przypadku odzyskania przedmiotów ubezpieczenia w stanie nieuszkodzonym powódka wolna jest od obowiązku wypłaty odszkodowania, a gdy odszkodowanie zostało wypłacone, ubezpieczony obowiązany jest niezwłóczenie zwrócić powódce wypłaconą kwotę, zaś w przypadku odzyskania przedmiotów w stanie uszkodzonym lub zmienionym, przedstawić je do oględzin powódce w celu weryfikacji odszkodowania.

Bezsporne, a nadto dowód:

-

wydruk z systemu polisowego strony powodowej k. 23-32,

-

notatka informacyjna o zdarzeniu drogowym k. 33,

-

informacji z (...) k. 34,

-

dokumentacja fotograficzna k. 35-43,

-

OWU k. 106-109,

-

oświadczenie k. 110,

-

zeznania świadka A. K. k. 133 verte -134.

25 lipca 2019 roku odbyły się oględziny z udziałem rzeczoznawcy powódki, podczas których stwierdzono uszkodzenia: siatki ogrodzeniowej wys. 130 cm, dł. 2 m, ocynkowanej, siatki ogrodzeniowej wysokość 1 m, długość 13,50 m, kotłów stalowych ocynkowanych 2 sztuki, murku ogrodzeniego na odcinku 13,50 m, słupków z rur stalowych 7 sztuk. Stwierdzono, że sprawca szkody w wyniku zdarzenia wyrwał słupy ogrodzeniowe stalowe, doszło również do uszkodzenia elewacji wykonanej ze styropianu pokrytego siatką z klejem bez powłoki wykończeniowej. Do prac konicznych zakwalifikowano naprawienie oraz malowanie furtki. Powódka dokonała obliczenia wartości szkody. Wartość szkody w związku ze zdarzeniem z dnia 19 lipca 2019 roku powódka wyliczyła na kwotę 2 441,37 zł. Ostateczna wysokość odszkodowania została powiększona o kwotę 146,30 zł, która została dopłacona za uszkodzenie elewacji.

Łącznie w dniu 1 sierpnia 2019 roku powódka wypłaciła na rachunek bankowy poszkodowanej odszkodowanie w kwocie 2 587,67 zł.

Bezsporne, a nadto dowód:

-

kosztorys powoda k. 44-49, k. 52-55,

-

decyzja płatnicza z dnia 20 lipca 2019 roku k. 50,

-

decyzja płatnicza z dnia 30 lipca 2019 roku k. 57,

-

potwierdzenie przelewu k. 51, k. 58,

-

zeznania świadka A. K. k. 133 verte -134.

Również pozwany w toku postępowania likwidacyjnego sporządził kosztorys naprawy uszkodzonego ogrodzenia na kwotę 2.259,86 zł; kwota ta uwzględniała 50% pomniejszenia ze względu na zużycie techniczne. Przedmiotowa szkoda została rozpatrzona z polisy OC samochodu sprawcy szkody.

Pismem z 2 sierpnia 2019 roku pozwana poinformowała poszkodowaną A. K. o przyznaniu odszkodowania w wysokości 2.259,86 zł, wskazując, że realizacja płatności nastąpi w ciągu 3 dni roboczych od sporządzenia decyzji.

Bezsporne, a nadto dowód:

-

kalkulacja odszkodowania k. 66.

-

kosztorys pozwanego k. 78-83.

-

decyzja z dnia 2 sierpnia 2019 roku k. 65,

-

pismo z dnia 18 lutego 2020 roku k. 103.

Uszkodzenia naprawił mąż poszkodowanej, z zawodu malarz – piaskarz, zakupując materiały do naprawy. Poszkodowana nie zwracała ubezpieczycielowi kwoty wypłaconego odszkodowania.

Dowód:

-

zeznania świadka A. K. k. 133 verte -134.

Pismem z dnia 25 marca 2020 roku powódka wezwała pozwaną do zapłaty kwoty 2.441,37 zł do dnia 7 kwietnia 2020 roku. Tego samego dnia powódka wezwała pozwaną również do zapłaty kwoty 146,30 zł na wskazany numer rachunku bankowego.

Dowód:

-

wezwania z dnia 25 marca 2020 roku k. 59, k. 62,

-

potwierdzenie k. 60-61, k. 63-65 .

Wiadomością e-mail z dnia 2 czerwca 2020 roku w związku z podwójnie wypłaconym odszkodowaniem na rzecz poszkodowanej powódka wniosła o przesłanie decyzji wraz z kosztorysem.

Dowód:

-

korespondencja e-mail z dnia 2 czerwca 2020m roku k. 67, k. 105.

Pismem z dnia 22 grudnia 2020 roku roku powódka wezwała pozwaną do zapłaty kwoty 2 441,37 zł w terminie do dnia 5 stycznia 2021 roku na wskazany numer rachunku bankowego. Tego samego dnia powódka wezwała pozwaną również do zapłaty kwoty 146,30 zł.

W odpowiedzi na powyższe pozwana pismem z dnia 30 grudnia 2020 roku wniosła o dokumentację stanowiącą podstawę wypłaconych kwot.

Dowód:

-

wezwania z dnia 22 grudnia 2020 roku k. 68-74,

-

potwierdzenie k. 75-76,

-

pismo z dnia 30 grudnia 2020 roku k. 77, k. 104.

Wezwania powódki do zwrotu wypłaconego odszkodowania okazały się bezskuteczne.

Bezsporne.

Stan faktyczny w sprawie zasadniczo był bezsporny i Sąd ustalił go na podstawie przywołanych wyżej dokumentów, których autentyczności strony nie kwestionowały, częściowo wyciągając odmienne wnioski. Zeznania świadka A. K. sąd oceniał jako szczere i prawdziwe, nie znajdując podstaw do ich zdyskredytowania, przy czym świadek zasadniczo nie pamiętała szczegółów likwidacji niniejszej szkody.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo okazało się uzasadnione w całości.

Powódka domagała się od pozwanej jako ubezpieczyciela sprawcy szkody zapłaty odszkodowania, którą to kwotę powódka wypłaciła poszkodowanej jako odszkodowanie za powstałą w jej majątku szkodę. Podstawę prawną roszczenia regresowego powódki stanowił art. 828 § 1 k.c. w zw. z art. 822 § 4 k.c. Zgodnie z art. 828 § 1 k.c. jeżeli nie umówiono się inaczej, z dniem zapłaty odszkodowania przez ubezpieczyciela roszczenie ubezpieczającego przeciwko osobie trzeciej odpowiedzialnej za szkodę, przechodzi z mocy prawa na ubezpieczyciela do wysokości zapłaconego odszkodowania . Jeżeli zakład pokrył tylko część szkody, ubezpieczającemu przysługuje co do pozostałej części pierwszeństwo zaspokojenia przed roszczeniem ubezpieczyciela.

Pozwana nie kwestionowała swojej odpowiedzialności jako ubezpieczyciela sprawcy szkody z tytułu ubezpieczenia OC za zdarzenie komunikacyjne, niesporny był również zakres uszkodzeń majątku poszkodowanej. Pozwana sprzeciwiając się żądaniu powódki, podnosiła natomiast, iż wypłaciła poszkodowanej odszkodowanie z tytułu szkody w jej majątku, wobec tego nie istnieje żadne roszczenie w stosunku do pozwanej. Zarzuciła, że kwota ogółem 4.847,56 zł wypłaconego przez ubezpieczycieli odszkodowania przewyższa wartość szkody (art. 824 ¹ k.c.), a powódka winna skierować roszczenie o zwrot nienależnego odszkodowania od poszkodowanej.

Zarzuty pozwanej okazały się chybione. Artykuł 828 k.c. zawiera regulację regresu ubezpieczeniowego, jako jednej z postaci wstąpienia w prawa zaspokojonego wierzyciela, o których mowa w art. 518 § 1 pkt. 4 k.c., przy czym przejście roszczenia na ubezpieczyciela następuje z mocy prawa. Stosownie do art. 828 § 1 k.c. ubezpieczyciel nabywa to samo roszczenie, które przysługiwało ubezpieczonemu przez sam fakt zapłaty odszkodowania. Z tym samym momentem traci je ubezpieczający, a ubezpieczyciel nabywa wierzytelność do wysokości dokonanej zapłaty w rozumieniu art. 518 k.c. Przejście roszczeń, o których mowa w art. 828 § 1 k.c., ma miejsce wtedy, gdy strony nie umówiły się inaczej. Przejście to następuje z dniem zapłaty przez ubezpieczyciela odszkodowania z tytułu ubezpieczenia majątkowego z mocy prawa, do wysokości zapłaconego odszkodowania (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 14 stycznia 2010 roku, sygn. akt IV CSK 300/09).

Zgodnie z regułą dowodową wyrażoną w art. 6 k.c. powódka wykazała legitymację czynną w niniejszym procesie, jako że wypłaciła poszkodowanej odszkodowanie jako pierwsza. Nastąpiło to bowiem w dniu 1 sierpnia 2019 roku, co wynika z załączonego potwierdzenia przelewu (k. 51, 58). W aktach sprawy brak jest natomiast potwierdzenia przelewu na rzecz poszkodowanej odszkodowania przyznanego przez pozwaną. Przy czym na zasadzie domniemań faktycznych (art. 231 k.p.c.) należy stwierdzić, że nastąpiło to nie wcześniej niż w dniu 2 sierpnia 2019 r., kiedy to pozwana wydała swoją decyzję o przyznaniu odszkodowania (k. 65). A więc już po wypłacie przez powódkę. Zwraca uwagę, że realizacja płatności miała nastąpić w ciągu 3 dni roboczych od sporządzenia tej decyzji. Mając na uwadze powyższe, z dniem wypłaty przez powódkę odszkodowania z tytułu dobrowolnego ubezpieczenia, co nastąpiło bezspornie w dniu 1 sierpnia 2019 r., poszkodowana utraciła legitymację do dochodzenia roszczenia odszkodowawczego w miejsce powodowego ubezpieczyciela, który nabył to roszczenie z mocy samego prawa (art. 828 § 1 k.c.). Również treść umowy pomiędzy powódką a poszkodowaną, a w szczególności przywoływany przez pozwaną § 52 OWU, nie niweczy roszczenia regresowego powódki. Słusznie bowiem wskazuje powódka w odpowiedzi na sprzeciw (k. 124), że w dacie wypłaty odszkodowania przez stronę powodową żadne inne odszkodowanie nie zostało poszkodowanej jeszcze wypłacone. Nie gruncie przedmiotowej sprawy nie miało znaczenia, kiedy poszkodowana zgłosiła szkodę poszczególnym zakładom ubezpieczeń, tylko kiedy nastąpiła faktyczna wypłata odszkodowania. A kwestia ewentualnego roszczenia z tytułu bezpodstawnego wzbogacenia przeciwko poszkodowanej leży w gestii strony pozwanej.

Odnosząc się do kwestionowanej przez pozwaną wysokości szkody, trafnie zauważyła powódka, cofając wniosek dowodowy z opinii biegłego sądowego, że w zasadzie różnica w kalkulacjach stron była niewielka. Powódka bowiem wypłaciła poszkodowanej kwotę 2.587,67 zł, która nieznacznie przewyższa odszkodowanie wypłacone przez pozwaną w kwocie 2 259,89 zł. Powyższa wysokość szkody ustalona przez powódkę nie budziła wątpliwości Sądu, mimo iż żadna ze stron ostatecznie nie wniosła o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego sądowego na tę okoliczność. Zwraca bowiem uwagę, że dodatkowy kosztorys powódki uwzględnia również uszkodzenia w elewacji budynku mieszkalnego A. K., czego nie obejmuje z kolei kosztorys pozwanej, uwzględniający jedynie koszty naprawy ogrodzenia. W ocenie sądu z tych przyczyn różnica kwot wypłaconych odszkodowań jest w zasadzie pomijalna, mając także na uwadze, że poszkodowana naprawiła szkodę systemem gospodarczym.

O odsetkach Sąd orzekł zgodnie z żądaniem pozwu na podstawie art. 481 § 1 k.c., w zw. z art. 14 ust 1 i 2 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych.

Z tych przyczyn orzeczono jak w pkt I wyroku.

W punkcie II sentencji wyroku rozstrzygnięto o kosztach procesu na podstawie art. 98 § 1 i 1 ¹ k.p.c. Powódka wygrała proces. Na poniesione przez nią koszty złożyły się: opłata sądowa od pozwu w kwocie 200 zł, wynagrodzenie pełnomocnika w wysokości 900 zł – ustalone na podstawie § 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych, 17 zł tytułem zwrotu opłaty skarbowej od pełnomocnictwa, łącznie 1.117 zł. Taka też kwota została zasądzona na jej rzecz od pozwanej.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...),(...) (...)

3.  (...)