Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

Powód S. M. wniósł przeciwko pozwanemu (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością (...) o zapłatę kwoty 16801,60 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie oraz o zasądzenie kosztów procesu, z tytułu sprzedaży towarów.

Nakazem zapłaty sąd orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

W przepisanym terminie pozwana wniosła sprzeciw od ww. nakazu zapłaty, zaskarżając nakaz w całości, wnosząc o oddalenie powództwa oraz zasądzenie kosztów procesu, podnosząc, że towar nie został dostarczony zgodnie z umową i brak podstaw do wystawienia faktury.

W toku postępowania na rozprawie w dniu 16.11.2021r. pozwany reprezentowany przez pełnomocnika zawodowego uznał powództwo w całości i wnosił o nieobciążanie kosztami procesu.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 29 maju 2020r. pozwana pozwanemu (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością (...) w imieniu której działał P. J. zamówiła u powoda S. M. otuliny, 17 kartonów w kolorze srebrnym. Otuliny, zwane inaczej „tuff padami”, miały służyć pozwanej do realizowanego przez nią placu zabaw jako zabezpieczenie elementów konstrukcyjnych.

Bezsporne, dowód:

- wiadomość mailowa, k. 57.

Powód przyjął zamówienie i przekazał je do bezpośredniej realizacji spółce (...), która dostarczyła w całości zamówiony towar pozwanej w dniu 4 czerwca 2020r.

Bezsporne, a nadto dowód:

- dokument WZ, k. 11,

- maile, k. 54, 53

- zeznania K. S., k. 108,

- zeznania E. K., k. 108,

- zeznania R. B., k. 109.

W związku ze sprzedażą powód wystawił pozwanej fakturę Vat na kwotę 16801,60 zł, płatną do 12 czerwca 2020r.

Pozwana nie uiściła należności. Pismem z dnia 5 października 2020r. uznał roszczenie powoda, wnosząc do przedłużenie terminu płatności. W październiku 2020r. powód przekazał sprawę windykacji należności J. S. (1), który w rozmowie z P. J. i M. J. uzyskał informację, że roszczenie nie jest kwestionowana. Pozwana podobne informacje przekazywała J. S. (2), który również prowadził w imieniu powoda windykację. Przedstawiciele pozwanej deklarowali wolę zapłaty w późniejszym terminie.

Pismem z dnia 12 październik 2020r. powód wezwał pozwaną do zapłaty ww. należności wraz z odsetkami.

Bezsporne, a nadto dowód:

- faktura, k. 8,

- wezwanie, k. 5-7.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo podlegało uwzględnieniu w całości.

Powód chodził należności wynikających z umowy sprzedaży uregulowanej treścią art. 535 kc przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.

Mając na uwadze, że po początkowym kwestionowaniu przez pozwaną powództwa, na rozprawie w dniu 16 listopada 2021r. pozwana reprezentowana przez pełnomocnika zawodowego (k. 142 -143), uznała powództwo w całości, należało przyjąć, że w sprawie nie było okoliczności spornych.

Zgodnie z treścią art. 213 § 2 kpc sąd jest związany uznaniem powództwa, chyba że uznanie jest sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierza do obejścia prawa.

Całość zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, nie dała żadnych podstaw do kwestionowania uznania powództwa w oparciu o przesłanki z ww. przepisu.

Jedynie więc na marginesie należało wskazać, że niezależnie nawet od uznania powództwa, sąd doszedł do przekonania, że powód zdołał w całości wykazać zasadność swoich roszczeń. Jak wynikało z niekwestionowanej korespondencji mailowej, jak i zeznań świadków, pozwana istotnie złożyła zamówienie na 17 kartonów otulin, które zostały w sposób prawidłowy dostarczone. Na tą okoliczność powód przedłożył zarówno dokumenty – WZ i maile – jak i zeznania świadków. Pozwany nie zgłaszał nigdy zastrzeżeń odnoście towaru czy jego dostawy, a co więcej nawet w toku postępowania przedsądowego uznał roszczenie powoda. W sposób niebudzący wątpliwości potwierdzili to świadkowie, zgodnie i kategorycznie stwierdzając, że przedstawiciele pozwanej, w bezpośrednich rozmowach telefonicznych, zawsze potwierdzali istnienie roszczenia i nigdy nie wnosili żadnych uwag co do towaru.

Tym samym początkowo, w sprzeciwie, zgłaszane przez pozwaną zarzutu niedostarczenia towaru, czy nie podpisania dokumentu WZ przez M. J., również w kontekście ostatecznego uznania powództwa, należało uznać wyłącznie za taktykę procesową, zmierzająca do przedłużenia postępowania. Podobnie działania procesowe pozwanej w toku całego postępowania, w tym m.in. składanie wniosków o uzasadnienie postanowień niezaskarżalnych, czy bez opłaty, mimo, iż czynił to pełnomocnik zawodowy, należało uznać za zmierzające do opóźnienia prawomocnego zakończenia postępowania i sprzeczne z zasadą lojalności procesowej.

O odsetkach orzeczono na podstawie art. 481 kc.

Sąd nie uwzględnił wniosku pozwanej o nieobciążanie kosztami procesu, nie znajdując ku temu jakichkolwiek podstaw. Zgodnie z treścią art. 101 kpc zwrot kosztów należy się pozwanemu pomimo uwzględnienia powództwa, jeżeli nie dał powodu do wytoczenia sprawy i uznał przy pierwszej czynności procesowej żądanie pozwu. Wykazana postawa przedprocesowa, jak i procesowa pozwanego jednoznacznie wskazywała na niezbędność złożenia przez powoda powództwa o zasądzenie. Pozwany mimo licznych monitów, wezwań i negocjacji przedsądowych, jednoznacznie unikał zapłaty, zwodząc powoda. Tym samym nie sposób uznać, aby „nie dał powodu do wytoczenia sprawy”, a było wręcz odwrotnie. Tym samym uznanie powództwa dopiero na końcowym etapie procesu, na ostatniej rozprawie, nie mogło mieć żadnego wpływu na rozkład kosztów procesu.

O kosztach orzeczono więc na podstawie art. 98 kpc. Składało się na nie wynagrodzenie pełnomocnika – 3600 zł – opłata skarbowa 17 zł, opłata od pozwu 1000zł.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)