Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

S., dnia 9 kwietnia 2025 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie XI Wydział Gospodarczy w następującym składzie:

Przewodniczący: Sędzia Sądu Rejonowego Andrzej Muzyka

Protokolant: Kornelia Biel

po rozpoznaniu w dniu 2 kwietnia 2025 r. w Szczecinie

na rozprawie

sprawy z powództwa Bank (...) spółki akcyjnej w W.

przeciwko E. R.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanej E. R. na rzecz powoda Bank (...) spółki akcyjnej w W. kwotę 37.782,47 zł (trzydzieści siedem tysięcy siedemset osiemdziesiąt dwa złote czterdzieści siedem groszy) wraz z odsetkami umownymi za opóźnienie wynoszącymi czterokrotność wysokości stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego, nie wyższymi od odsetek maksymalnych za opóźnienie, liczonymi od dnia 1 marca 2024 roku do dnia zapłaty;

II.  należność zasądzoną w pkt I wyroku rozkłada na 23 raty, w tym pierwszą ratę w kwocie 2358 zł (dwa tysiące trzysta pięćdziesiąt osiem złotych), drugą ratę w kwocie 2358 zł (dwa tysiące trzysta pięćdziesiąt osiem złotych), trzecią ratę w kwocie 2358 zł (dwa tysiące trzysta pięćdziesiąt osiem złotych), czwartą ratę w kwocie 2358,68 zł (dwa tysiące trzysta pięćdziesiąt osiem złotych sześćdziesiąt osiem groszy), piątą ratę w kwocie 1782,47 zł (jeden tysiąc siedemset osiemdziesiąt dwa złote czterdzieści siedem groszy) oraz kolejnych 18 rat - od szóstej do dwudziestej trzeciej - po 2000 zł (dwa tysiące złotych), płatnych do dnia 10 każdego miesiąca poczynając od miesiąca następnego od tego, w którym wyrok się uprawomocnił, z umownymi odsetkami za opóźnienie wynoszącymi czterokrotność wysokości stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego, nie wyższymi od odsetek maksymalnych za opóźnienie, liczonymi od każdego uchybionego terminu płatności rat od piątej do dwudziestej trzeciej;

III.  zasądza od pozwanej E. R. na rzecz powoda Bank (...) spółki akcyjnej w W. kwotę 1890 zł (jeden tysiąc osiemset dziewięćdziesiąt złotych) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty, tytułem zwrotu kosztów procesu.

IV.  nie obciąża pozwanej kosztami procesu w pozostałym zakresie.

SSR Andrzej Muzyka

Sygn. akt XI GC 408/24 dnia 29 kwietnia 2025 r.

UZASADNIENIE

Bank (...) S.A. złożył pozew przeciwko E. R. o zapłatę kwoty 37.782,47 zł z odsetkami umownymi za opóźnienie od dnia 1 marca 2024 r. do dnia zapłaty według stopy procentowej dla kredytów przeterminowanych wynoszącej czterokrotność oprocentowania kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego z uwzględnieniem ograniczenia wynikającego z przepisu art. 481 § 2(1) kpc oraz kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu wskazał, że jest następcą prawnym (...) Bank S.A. Pozwana zawarła umowę kredytu. Kredyt został wypowiedziany. Pozwana częściowo uregulowała należność. Na dochodzoną w pozwie kwotę składa się kapitał oraz odsetki karne naliczone od zaległego kapitały od dnia 22 stycznia 2024 r. do dnia 29 lutego 2024 r. w kwocie 899,03 zł. Powódka żądała też ewentualnie zapłaty należności z umowy kredytu w przypadku przyjęcia przez Sąd, że kredyt wypowiedziany nie został skutecznie. Wskazała, że na dzień złożenia pozwu wszystkie raty były już wymagalne.

Pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie kosztów procesu względnie nieobciążanie pozwanej kosztami procesu, względnie zniesienie wzajemne kosztów procesu.

Zakwestionowała powództwo co do zasady i co do wysokości. Zakwestionowała skuteczność wypowiedzenia umowy oraz fakt, że powód dążył do polubownego zakończenia sporu. Wniosła o ewentualne rozłożenie należności na raty.

W toku sprawy strony podtrzymały dotychczasowe stanowiska w sprawie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 30.04.2015 r. (...) Bank S.A. zawarł z kredytobiorcą E. R., prowadzącym działalność gospodarczą umowę kredytu „Kredyt Obrotowy operacyjny ratalny” o numerze BG/KR- (...) na łączną kwotę 150 000 zł. Systemem spłaty rat kredytu była równa rata, okres kredytowania wynosił 120 miesięcy. Oprocentowanie kredytu było zmienne i w dniu sporządzenia umowy kredytu wynosiło 9,49%, z zastrzeżeniem jednak zapisów umowy w zakresie wzrostu oprocentowania.

Zgodnie z częścią szczególną umowy kredytu - VII „postanowienia dodatkowe” pkt. 10, kredytobiorca zobowiązany był do zapłaty raty kredytu każdego 2-go dnia miesiąca kalendarzowego.

Stosownie do postanowień regulaminu kredytowania (...) Bank S.A. w § 19 oraz w § 5 ust. 10 Umowy kredytu, w wypadku niespłacenia przez Kredytobiorcę w terminie raty spłaty wynikającej z umowy kredytu lub harmonogramu spłat oraz wierzytelności Banku po upływie okresu wypowiedzenia niespłacona kwota staje się zadłużeniem przeterminowanym, kwota kapitału stanowi kapitał przeterminowany, który podlega oprocentowaniu według stopy procentowej wynoszącej czterokrotność stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego. W umowie wskazano adres korespondencyjny pozwanej: ul. (...), (...)-(...) Ł..

Dowód:

- umowa kredytu, k. 28-31,

- regulamin, k. 138-146.

E. R. złożył w Banku dyspozycję uruchomienia środków do umowy kredytu, zaś Bank zrealizował przedmiotową dyspozycję i środki z kredytu zostały wypłacone w całości.

Dowód:

- wydruk historii rachunku bieżącego, k. 32-92.

E. R. początkowo spłacała kredytu terminowo. Następnie zaś zaczęła wpłacać raty kredytu w różnych wysokościach i terminach odbiegających od przyjętego przez strony harmonogramu spłaty, co powodowało naliczanie przez Bank odsetek karnych od należności przeterminowanych.

Dowód:

- harmonogramy spłat, k. 93-105,

- wydruk historii rachunku kredytu, k. 106-114,

- wydruk historii naliczania przez powoda odsetek, k. 115-122,

- wydruk historii wpłat, k. 123-128,

- wydruk historii operacji, k. 129-131,

wydruk z systemu księgowego Banku (...) S.A., k. 132.

Bank wzywała E. R. do zapłaty zadłużenia.

W związku z wystąpieniem opóźnień w terminowym spłacaniu przez E. R. rat kredytu, Bank wezwał ww. do dobrowolnej spłaty zaległych należności wysyłając do niego m.in. ostateczne wezwanie do zapłaty zadłużenia w terminie 14 dni roboczych od daty otrzymania pisma pod rygorem wypowiedzenia umowy kredytu, skutkiem czego cała pozostała należność stanie się natychmiast wymagalna wraz z odsetkami naliczonymi do dnia spłaty i kosztami oraz pouczając go o możliwości restrukturyzacji zadłużenia w tożsamym terminie 14 dni roboczych.

Dowód:

- wezwanie do zapłaty wraz z dowodem doręczenia, k. 133-134.

W związku z brakiem spłaty powód skierował do pozwanej wypowiedzenie umowy zgodnie z postanowieniami art. 75 ust. 1 ustawy z dnia 29.08.1997 r. Prawo bankowe (Dz. U. z 2002 r. Nr 72 poz. 665 z późń. zm.) oraz na podstawie zapisów umowy pożyczki, wskazując, iż wypowiedzenie umowy kredytu uzasadnione jest niedotrzymaniem przez kredytobiorcę warunków udzielenia kredytu, a zwłaszcza nieterminowym regulowaniem przez Kredytobiorcę zobowiązań wobec Banku. Powód nadmienia, iż w dniu wygenerowania pisma - wypowiedzenie umowy zaległość pozwanego w spłacie obejmowała ponad dwie raty. Wskazano, że okres wypowiedzenia wynosi 30 dni. W wypowiedzeniu wskazano, że jeżeli spłata całości wymagalnego zadłużenia, tj. należności głównej i odsetek i kolejnych rat z daty płatności nastąpi w okresie wypowiedzenia, wypowiedzenie należy traktować jako bezskuteczne, a w konsekwencji będzie umowa kontynuowana na dotychczas obowiązujących warunkach. Wskazano, że kwota przeterminowanego zadłużenia na dzień sporządzenia pisma wynosi 3.863,99 zł, w ty należność główna 3836,18 zł. Pismo sporządzono 3 stycznia 2023 r.

W dniu 25 stycznia 2023 r. E. R. dokonała wpłaty 3900 zł.

Wypowiedzenie odebrała w dniu 25 stycznia 2023 r. E. R..

Wierzytelność została postawiona w stan wymagalności w dniu 02.03.2023 r. w związku z upływem okresu wypowiedzenia. Następnie, Bank (...) S.A. wezwał pozwanego do zapłaty pozostałej do spłaty kwoty kredytu pod rygorem podjęcia czynności na drodze sądowej. Pozwany nie spłacił zadłużenia.

Zadłużenie na dzień 14.07.2023 r. wnosiło 49 552,99 zł, w tym: 1) zaległy kapitał w kwocie 48 724,01 zł, 2) odsetki umowne za opóźnienie w kwocie 828,98 zł, naliczone od kwoty wymagalnego kapitału od 19.06.2023 r. do dnia poprzedzającego wystąpienie z niniejszym pozwem po stopie oprocentowania stanowiącej czterokrotność oprocentowania kredytu lombardowego NBP, z uwzględnieniem ograniczenia wynikającego z przepisu art. 481 par. 2 (1) k.c.

E. R. po wystąpieniu na drogę postępowania procesowego w ramach Elektronicznego Postępowania Upominawczego, podjęła spłatę i do dnia skierowania pozwu w niniejszej sprawie dokonała 3 wpłat, które zostały zaksięgowane w następujący sposób:

1.  wpłata z dnia 30.08.2023 r. w kwocie 3 000 zł, - zaksięgowana w kwocie 586,01 zł na poczet kapitału oraz w kwocie 2 413,99 zł na poczet odsetek karnych,

2.  wpłata z dnia 02.10.2023 r. w kwocie 10 000 zł— zaksięgowana w kwocie 1 030,96 zł na poczet odsetek karnych oraz w kwocie 8 969,04 zł na poczet kapitału,

3.  wpłata z dnia 22.01.2024 r. w kwocie 5 000 zł— zaksięgowana w kwocie 2 258,43 zł na poczet zaległego kapitału oraz 2 741 ,57 zł na poczet odsetek karnych.

Na dzień 01.03.2024 r. (dzień złożenia pozwu) do zapłaty pozostała kwota 37 782,47 zł. która składa się na zaległy kapitał w kwocie 36 883.44 zł oraz odsetki karne naliczane od zaległego kapitału od dnia 22.01.2024 r. do dnia 29.02.2024 r. w kwocie 899,03 zł.

Dowód:

- dokumenty z (...), k. 14-27.

- poświadczony za zgodność z oryginałem odpis wypowiedzenia umowy wraz z dowodem doręczenia, k. 135-136

- wyciąg z ksiąg, k. 147,

- pełnomocnictwa, k. 148-150.

- wydruk historii wpłat, k. 123-128,

- wydruk historii operacji, k. 129-131,

- harmonogram spłat, k. 130,

- dowody wpłaty, k. 166-181,

- wezwanie, k. 137.

Bank (...) S.A. jest następcą prawnym (...) Bank S.A.

Dowód:

- decyzja z dnia 30 grudnia 2020 r., k. 10-13.

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w S. decyzją z dnia 5 marca 2025 r. rozłożył na raty E. R. zapłatę zaległości podatkowych. Łącznie rozłożenie na raty obejmowało należność główną i odsetki na kwotę 54.034,44 zł. Należność rozłożono na jedenaście rat.

E. R. ma na utrzymaniu dwoje uczących się dzieci. Opiekuje się dwojgiem schorowanych rodziców.

Zaległość w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych wynosi 61.000 zł. E. R. złożyła wniosek o rozłożenie na raty tej zaległości.

E. R. ma stałe dochody w wysokości 16.971 zł. Mąż z umowy o pracę uzyskuje dochody w kwocie 1750 zł.

E. R. dotknął kryzys finansowy w związku z pandemią (...).

Dowód:

- decyzja z dnia 5 marca 2025 r., k. 213-216.

- przesłuchanie pozwanej, k. 217.

Sąd zważył co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie. Niemniej Sąd uwzględnił wniosek pozwanej o rozłożenie na raty zasądzonej należności. Częściowo nie obciążył pozwanej też kosztami procesu.

Sąd zasądził należność z pozwu przy przyjęciu, że wykazane zostało skuteczne wypowiedzenie umowy. Ewentualna podstawa faktyczna nie była więc podstawą wyrokowania. Nie ziściła się również konieczność przeprowadzenia dowodu z opinii biegłego z pkt 5 pozwu. Dotyczyła ona bowiem ewentualnej podstawy faktycznej powództwa.

Sąd dał wiarę przeprowadzonym dowodom z dokumentów. Pozwanej nie dał wiary w części, w której jej zeznania pozostają w sprzeczności z dowodami z dokumentów, w szczególności dotyczy to kwestii wypowiedzenia umowy oraz spłat należności. W umowie co prawda wskazano adres korespondencyjny pozwanej: ul. (...), (...)-(...) Ł., a korespondencji pozwanej adres ten został zniekształcony, np. w wypowiedzeniu umowy (k. 135), ale powódka złożyła dowód, k. 136, że w dniu 25 stycznia 2023 r. oświadczenie o wypowiedzeniu umowy pozwana odebrała. Zniekształcenie adresu nie miało więc wpływu na skuteczność doręczenia korespondencji przez powódkę. Pozwana miała możliwość zapoznania się z treścią oświadczenia woli (art. 61 § 1 kc). Również wezwanie do zapłaty zostało przez pozwaną odebrane (k. 134). Pozwana nie przeprowadziła dowodu przeciwnego (art. 6 kc).

Na wstępie wskazać należy, że powódka miała legitymację czynną w sprawie. Mieć należy na uwadze, że z chwilą przejęcia (data wskazana w decyzji administracyjnej) dotychczasowy podmiot traci status uczestnika/strony postępowania sądowego (administracyjnego), a w jego miejsce wchodzi podmiot przejmujący. Jeśli więc restrukturyzowany podmiot był np. stroną w procesie cywilnym, to przyjąć należy, że z chwilą sukcesji prawnej przejmujący staje się stroną. Zmiana strony w sprawie cywilnej następuje z mocy samego prawa. Zgodnie z art. 176 ust. 1 ustawy z dnia 10 czerwca 2016 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym, systemie gwarantowania depozytów oraz przymusowej restrukturyzacji, z dniem określonym w decyzji Funduszu, o której mowa w art. 174 ust. 1 pkt 1 i 2, podmiot przejmujący wstępuje w miejsce podmiotu w restrukturyzacji w zakresie przejętych praw majątkowych i zobowiązań, również w postępowaniach sądowych i administracyjnych.

Podstawę żądania pozwu stanowił art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.

Powód wykazał zawarcie umowy kredytu. Wykazał też, że pozwana nie spłacała rat terminowo, a pozwana nie złożyła dowodu przeciwnego.

Wniosek o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego sądowego zawnioskowany przez pozwaną został pominięty z uwagi na brak zaliczki na biegłego, na podstawie art. 130(4) § 5 kpc.

Zgodnie z art. 75 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe w przypadku niedotrzymania przez kredytobiorcę warunków udzielenia kredytu albo w przypadku utraty przez kredytobiorcę zdolności kredytowej bank może obniżyć kwotę przyznanego kredytu albo wypowiedzieć umowę kredytu, o ile ustawa z dnia 15 maja 2015 r. - Prawo restrukturyzacyjne nie stanowi inaczej.

W ocenie Sądu powódka wykazała, że doszło do skutecznego wypowiedzenia umowy. W tym miejscu dodać należy, że zapis, iż jeżeli w okresie wypowiedzenia umowy nastąpi spłata należności wymagalnej wówczas wypowiedzenie umowy uznać należy za bezskuteczne, wymaga przyjęcia, zgodnej woli stron dla takiego skutku. Rzeczywiście pozwana dokonała wpłaty 3900 zł w dniu 25 stycznia 2023 r. (k. 130), czyli w dniu odbioru oświadczenia o wypowiedzeniu umowy. Niemniej nie ma w aktach sprawy dowodu na to, że uczyniła to już po złożeniu oświadczenia o wypowiedzeniu umowy przez powódkę i czy zamierzała dokonując wpłaty kontynuować umowę. Co do zasady bowiem oświadczenie o wypowiedzeniu jest skuteczne i umowa rozwiązała się z upływem okresu wypowiedzenia. Mieć również należy na uwadze, że oświadczenie o wypowiedzeniu umowy wskazuje na kwotę 3863,99 zł. (k. 135) na dzień sporządzenia oświadczenia, tj. 3 stycznia 2023 r. Wyraźnie zaznaczono, że aby kontynuować umowę całość zadłużenia należy spłacić. Na kwotę 3863,99 zł składała się należność główna 3836,18 zł i odsetki za należności przeterminowane, tj. w ocenie Sądu maksymalne w niniejszej sprawie, 27,81 zł. Odsetki maksymalne za opóźnienie od kwoty 3836,18 zł za okres od dnia 3 stycznia 2023 r. (data pisma, k. 135) do dnia 25 stycznia 2023 r. (data wpłaty kwoty 3900 zł) wynoszą: 56,65 zł. Sumując te kwoty otrzymamy 3919,64 zł (3863,99 zł + 56,65 zł). Wpłata w kwocie 3900 zł nie wyczerpywała więc przesłanek kontunuowania umowy, o których w mowa w oświadczeniu o wypowiedzeniu umowy.

Wobec tego, że kredyt został wypowiedziany na dzień złożenia pozwu wierzytelność powoda wynosiła 37 782,47 zł, na którą składa się zaległy kapitał w kwocie 36 883.44 zł oraz odsetki karne naliczane od zaległego kapitału od dnia 22.01.2024 r. do dnia 29.02.2024 r. w kwocie 899,03 zł.

Od kwoty 37 782,47 zł powódce przysługiwały odsetki za opóźnienie na podstawie art. 481 § 1 kc, stosownie do którego jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. W myśl § 2 jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była oznaczona, należą się odsetki ustawowe za opóźnienie w wysokości równej sumie stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego i 5,5 punktów procentowych. Jednakże gdy wierzytelność jest oprocentowana według stopy wyższej, wierzyciel może żądać odsetek za opóźnienie według tej wyższej stopy. Przepis § 2(1) kc stanowi, że maksymalna wysokość odsetek za opóźnienie nie może w stosunku rocznym przekraczać dwukrotności wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie (odsetki maksymalne za opóźnienie). Zaś § 2(2) kc mówi, że jeżeli wysokość odsetek za opóźnienie przekracza wysokość odsetek maksymalnych za opóźnienie, należą się odsetki maksymalne za opóźnienie.

Dodać nalży, że stosownie do postanowień regulaminu kredytowania (...) Bank S.A. w § 19 oraz w § 5 ust. 10 Umowy kredytu, w wypadku niespłacenia przez Kredytobiorcę w terminie raty spłaty wynikającej z umowy kredytu lub harmonogramu spłat oraz wierzytelności Banku po upływie okresu wypowiedzenia niespłacona kwota staje się zadłużeniem przeterminowanym, kwota kapitału stanowi kapitał przeterminowany, który podlega oprocentowaniu według stopy procentowej wynoszącej czterokrotność stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego.

W kwocie 37 782,47 zł były ujęte częściowo odsetki, niemniej zgodnie z art. 482 § 1 kc od zaległych odsetek można żądać odsetek za opóźnienie dopiero od chwili wytoczenia o nie powództwa, chyba że po powstaniu zaległości strony zgodziły się na doliczenie zaległych odsetek do dłużnej sumy.

Powódka żądała zasadnie odsetek za opóźnienie od wytoczenia powództwa, tj. od dnia 1 marca 2024 r.

Wobec powyższego orzeczono jak w pkt I wyroku.

W pkt II wyroku Sąd rozłożył zasądzoną należność na raty.

Zgodnie z art. 320 kpc w szczególnie uzasadnionych wypadkach sąd może w wyroku rozłożyć na raty zasądzone świadczenie, a w sprawach o wydanie nieruchomości lub o opróżnienie pomieszczenia - wyznaczyć odpowiedni termin do spełnienia tego świadczenia.

Sąd rozłożył świadczenie na raty mając na względzie decyzję Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w S., która dotyczyła należności publicznoprawnej. Z punktu widzenia danego zobowiązania, nie ma znaczenia czy wierzycielem jest bank czy Skarb Państwa. Zobowiązania powinny być traktowane jednakowo przez pozwaną. Pozwana deklaruje spłatę należności, albowiem chce uzyskać płynność finansową. Ma na utrzymaniu dwoje dzieci i opiekuje się dwojgiem mocno schorowanych rodziców. Powyższa opieka zawsze łączy się z nakładami finansowymi. Dodać należy, że pozwana dokonywała płatności częściowych, chcąc wykonać swoje zobowiązanie. Zobowiązanie zostało w znaczonej części wykonane przez pozwaną. Pozwana zadeklarowała, że może spłacać ratę w kwocie ok. 2000 zł miesięcznie. Taka rata umożliwi w ocenie Sądu spłatę zadłużenia, bez kolejnej zapaści finansowej po stronie pozwanej. Oczywiście z decyzji Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w S. wynika, że pozwana ma stały dochód. Ale właśnie wówczas możliwym jest stosowanie art. 320 kpc. Gdyby Sąd ustalił, że pozwana nie będzie spłacać ratalnie należności, to nie dokonałby rozłożenia na raty. Sąd dał wiarę temu, że okoliczności na które powołuje się pozwana z jednoczesnym wykazaniem jej możliwości finansowych dają podstawy do skorzystania z art. 320 kpc. Odsetki maksymalne - art. 481 § 2 kc, bo do takich w związku z postanowieniem umowy była zobowiązana pozwana od kwoty 37.782,47 zł, przy przyjęciu daty płatności 29 lutego 2024 r. i daty końcowej 9 kwietnia 2025 r. (dzień wyrokowania w sprawie) wyniosły 9.432,68 zł. Tą kwotę Sąd rozłożył na cztery raty (od 1 do 4) i od tej kwoty nie zasądził już dalszych odsetek, bo jest to kwota odsetek i takiego żądania w pozwie nie było. Raty od 5 do 23 to rozłożona należność główna, przy czym w przypadku opóźnienia terminów płatności rat od 5 do 23 zgodnie z żądaniem pozwu zasądzono już odsetki za opóźnienie, zastrzegając, że nie mogą one przekroczyć odsetek maksymalnych (art. 481 § 1, § 2, § 3, § 4 kc).

W pkt III i IV wyroku Sąd orzekł o kosztach procesu na podstawie art. 98 § 1(1) i § 1 kpc w zw. z art. 102 kpc. W ocenie sądu te same powody, dla których Sąd rozłożył na raty należność zasądzoną w pkt I wyroku uzasadnia również częściowe nieobciążenie kosztami procesu pozwanej. Sąd zasądził w pkt III kwotę opłaty sądowej od pozwu, w pkt IV nie obciążył zaś pozwanej kosztami procesu w zakresie kosztów opłaty skarbowej od pełnomocnictwa i wynagrodzenia pełnomocnika procesowego w stawce minimalnej. Przepis art. 102 kpc daje możliwość Sądowi częściowego nieobciążania pozwanej kosztami procesu. Pozwana przegrała proces w całości co wynika z pkt I wyroku. Rozłożenie na raty nie wpływa na ocenę tego, czy proces został wygrany czy przegrany. Okoliczności stanowiące podstawę rozłożenia na raty należności mogą mieć wpływ na zastosowanie art. 102 kpc.

SSR Andrzej Muzyka

Sygn. akt XI GC 408/24 dnia 29 kwietnia 2025 r.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

(...)