Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 24 października 2024 r. roku L. L. wniósł przeciwko (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w restrukturyzacji z siedzibą w S. o zasądzenie kwoty 15 855 EUR wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w transakcjach handlowych liczonymi od kwot:

- 2500 EUR od dnia 5 czerwca 2024 r. do dnia zapłaty;

- 2280 EUR od dnia 4 czerwca 2024 r. do dnia zapłaty;

- 2600 EUR od dnia 12 czerwca 2024 r. do dnia zapłaty;

- 2600 EUR od dnia 26 czerwca 2024 r. do dnia zapłaty;

- 1300 EUR od dnia 18 czerwca 2024 r. do dnia zapłaty;

- 1250 EUR od dnia 23 lipca 2024 r. do dnia zapłaty;

- (...) EUR od dnia 24 lipca 2024 r. do dnia zapłaty;

- 2100 EUR od dnia 27 sierpnia 2024 r. do dnia zapłaty

oraz kwoty 15 686,59 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w transakcjach handlowych liczonymi od kwot:

- 2486,42 zł od dnia 5 czerwca 2024 r. do dnia zapłaty;

- 2262,94 zł od dnia 4 czerwca 2024 r. do dnia zapłaty;

- 2566,68 zł od dnia 12 czerwca 2024 r. do dnia zapłaty;

- 2562,49 zł od dnia 26 czerwca 2024 r. do dnia zapłaty;

- 1275,71 zł od dnia 18 czerwca 2024 r. do dnia zapłaty;

- 1236,05 zł od dnia 23 lipca 2024 r. do dnia zapłaty;

- 1201,24 zł od dnia 24 lipca 2024 r. do dnia zapłaty;

- 2095,06 zł od dnia 27 sierpnia 2024 r. do dnia zapłaty

nadto kwotę 1541,59 zł tytułem rekompensaty za koszty odzyskiwania należności wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty

oraz zasądzenie kosztów procesu.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 8 listopada 2024 r., sygn. akt XI GNc 2417/24 Sąd orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

W sprzeciwie od ww. nakazu zapłaty pozwana zaskarżyła nakaz zapłat w całości, wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie kosztów procesu od powoda na rzecz pozwanej.

W toku postępowania strony podtrzymały dotychczasowe stanowiska, przy czym pozwany wniósł o obciążenie powoda kosztami postępowania na podstawie art. 276 Prawa restrukturyzacyjnego, w przypadku wydania wyroku zasądzającego.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Strony postępowania prowadzą działalności gospodarcze w zakresie transportu towarów i w ich ramach zawarły ze sobą szereg umów, na podstawie których pozwana zleciła powodowi międzynarodowy przewóz towarów:

- w dniu 15 marca 2024 roku pozwana zleciła powodowi przewóz towarów nr (...) z miejscowości K. w Polsce do 6 miejsc rozładunku w Finlandii; fracht wynosił 2.500,00 euro netto,

- w dniu 22 marca 2024 roku pozwana zleciła powodowi przewóz towarów nr (...) z miejscowości K. w Polsce do 3 miejsc rozładunku w Finlandii; fracht wynosił 2.280,00 euro netto,

- w dniu 29 marca 2024 roku pozwana zleciła powodowi przewóz towarów nr (...) z miejscowości K. w Polsce do 7 miejsc rozładunku w Finlandii; fracht wynosił 2.600,00 euro netto,

- w dniu 9 kwietnia 2024 roku pozwana zleciła powodowi przewóz towarów nr (...) z miejscowości R. i K. w Polsce do 6 miejsc rozładunku w Finlandii; fracht wynosił 2.600,00 euro netto,

- w dniu 9 kwietnia 2024 roku pozwana zleciła powodowi przewóz towarów nr (...) z miejscowości R. i K. w Polsce do 2 miejsc rozładunku w Finlandii; fracht wynosił 1.300,00 euro netto,

- w dniu 6 maja 2024 roku pozwana zleciła powodowi przewóz towarów nr (...) z miejscowości K. w Polsce do 2 miejsc rozładunku w Finlandii; fracht wynosił 1.250,00 euro netto,

- w dniu 13 maja 2024 roku pozwana zleciła powodowi przewóz towarów nr (...) z miejscowości K. w Polsce do 3 miejsc rozładunku w Finlandii; fracht wynosił 1.225,00 euro netto,

- w dniu 17 czerwca 2024 roku pozwana zleciła powodowi przewóz towarów nr (...) z miejscowości K. w Polsce do L. w Finlandii; fracht wynosił 2.100,00 euro netto.

W treści zleceń sporządzanych przez pozwaną widniał zapis, iż „Fracht płatny w PLN lub EUR (vat w PLN) wg kursu średniego tabeli NBP z dnia poprzedzającego datę rozładunku”, „Płatność w EUR lub w PLN według wyboru zleceniodawcy”.

Dowód:

- zlecenie przewozu towarów nr (...) z dnia 15.03.2024 r. k.18-20

- zlecenie przewozu towarów nr (...) z dnia 22.03.2024 r. k.32-34,

- zlecenie przewozu towarów nr (...) z dnia 29.03.2024 r. k.39-40,

- zlecenie przewozu towarów nr (...) z dnia 09.04.2024 r. k.52-53,

- zlecenie przewozu towarów nr (...) z dnia 09.04.2024 r. k.61

- zlecenie przewozu towarów nr (...) z dnia 06.05.2024 r. k.72-73,

- zlecenie przewozu towarów nr (...) z dnia 13.05.2024 r. k.77-79,

- zlecenie przewozu towarów nr (...) z dnia 17.06.2024 r. k.84-85,

Powód wykonał ww. przewozy prawidłowo – dostawę do miejsc oznaczonym w zleceniach potwierdzono w listach przewozowych CMR.

Dowód:

- międzynarodowe listy CMR k.22-31,36-38,42-51,55-60, 63-71, 75-76, 81-83, 87

W związku z powyższym powód wystawił faktury VAT:

- w dniu 30.03.2024 r. fakturę VAT nr (...) na kwotę 2500,00 euro netto z terminem płatności 4 czerwca 2024 r.,

- w dniu 29.03.2024 r. fakturę VAT nr (...) na kwotę 2280,00 euro netto z terminem płatności 3 czerwca 2024 r.,

-w dniu 12.04.2024 r. fakturę VAT nr (...) na kwotę 2600,00 euro netto z terminem płatności 11 czerwca 2024 r.,

- w dniu 26.04.2024 r. fakturę VAT nr (...) na kwotę 2600,00 euro netto z terminem płatności 25 czerwca 2024 r.,

- w dniu 18.04.2024 r. fakturę VAT nr (...) na kwotę 1300,00 euro netto z terminem płatności 17 czerwca 2024 r.,

- w dniu 21.05.2024 r. fakturę VAT nr (...) na kwotę 1250,00 euro netto z terminem płatności 20 lipca 2024 r.,

- w dniu 24.05.2024 r. fakturę VAT nr (...) na kwotę 1225,00 euro netto z terminem płatności 23 lipca 2024 roku,

- w dniu 26.06.2024 r. fakturę VAT nr (...) na kwotę 2100,00 euro netto z terminem płatności 25 sierpnia 2024 roku.
Podatek VAT od wskazanych faktur wyrażony w walucie polskiej wynosi łącznie 15.689,59 zł.

Dowód:

- faktury k.21,35,41,54,62,74,80,86,

W dniu 12 lipca 2024 r. powód wystawił na pozwaną noty obciążeniowe z tytułu kosztów windykacji nr:

- 4/07/2024 na kwotę 170,71 z terminem płatności 13 lipca 2024 r.,

- 3/07/2024 na kwotę 170,71 zł z terminem płatności 13 lipca 2024 r.,

- 5/07/2024 na kwotę 170/71 z terminem płatności 13 lipca 2024 r.,

- 6/07/2024 na kwotę 170,71 zł z terminem płatności 13 lipca 2024 r.,

- 7/07/2024 na kwotę 170,71 zł z terminem płatności 13 lipca 2024 r.,

- 10/07/2024 na kwotę 172,52 zł z terminem płatności 13 lipca 2024 roku,

W trakcie współpracy stron było tak, że kwoty frachtu określone w zleceniach transportowych wyrażone były w kwocie netto, a pozwana dokonywała płatności za wcześniejsze zlecenia w ten sposób, że co do kwoty netto opłacała frach w walucie euro, a co do pozostałej kwoty odpowiadającej podatkowi VAT - w walucie polskiej.

Dowód:

- faktura Vat nr (...) Y z dnia 31.01.2024 r. k.162,

- zlecenie przewozu nr (...) z dnia 05.01.2024 r. k.163-164,

- 2 potwierdzenia przelewu z dnia 24.04.2024 r. k.165,166,

- faktura Vat nr (...) z dnia 15.02.2024 r. k.167,

- zlecenie przewozu nr (...) z dnia 25.01.2024 r. k.168-169,

- 2 potwierdzenia przelewu z dnia 30.04.2024 r. k.170,171,

- faktur Vat nr (...) z dnia 29.02.2024 r. k.172,

- zlecenie przewozu nr (...) z dnia 26.02.2024 r. k.173-174,

- potwierdzenie przelewu z dnia 28.05.2024 r. k.175,

- potwierdzenie przelewu z dnia 28.05.2024 r. k.176,

Pozwana nie zapłaciła ww. kwot tytułem wynagrodzenia za zrealizowane przewozy towarów pomimo upływu terminów płatności wskazanych w fakturach. Powód wzywał pozwanego do zapłaty, jednak pozwana nie uregulowała płatności.

Dowód:

- korespondencja mailowa pomiędzy stronami k.103, 105-107, 109-113, 115, 117-123,

- wezwania do zapłaty k.104, 108, 114, 116,

- kserokopia pocztowej książki nadawczej k.94-102,

- tabele NBP k.124-126,

Wobec pozwanej toczyło się postępowanie restrukturyzacyjne. Postanowieniem z dnia 19 lipca 2024 r. Sąd Rejonowy Poznań-Stare Miasto w P. otworzył przyspieszone postępowanie układowe w stosunku do pozwanej (sygn. PO1P/GR/32/2024), zamieszczając obwieszczenie postanowienia o otwarciu postępowania restrukturyzacyjnego w Krajowym Rejestrze Zadłużonych, zaś w jego toku zwołane zostało zgromadzenie wierzycieli w celu głosowania nad układem. W przedmiotowym postępowaniu ustanowiony został nadzorca sądowy - L. B. (nr licencji: 397).

Dowód:

- obwieszczenie k. 148.

Sąd ustalił stan faktyczny na podstawie przedłożonych w sprawie dokumentów, w szczególności dokumentów CMR, faktur, potwierdzenia nadania przesyłek, wydruku śledzenia przesyłek, potwierdzeń przelewów, korespondencji mailowej i przedprocesowych wezwań do zapłaty. Pozwana nie kwestionowała ich autentyczności. Sąd pominął zgłoszony przez powoda dowód z zeznań świadka, jako że dotyczył albo okoliczności bezspornych, albo udowodnionych już innymi dowodami z dokumentów. Czemu dano wyraz w postanowieniu z dnia 25 września 2025 roku.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

W rozpoznawanej sprawie powód domagał się zapłaty od pozwanej za wykonany na zlecenie pozwanej transport towarów na trasie Polska-Finlandia. Powód żądał również zapłaty łącznej kwoty 1541,59 zł z tytułu rekompensat za koszty odzyskiwania należności w transakcjach handlowych, na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych.

W przedmiotowej sprawie bezsporne było, że zlecony przewóz odbywał się na trasie z Polski do Finlandii, dlatego zastosowanie znajdzie Konwencja o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR) sporządzona w G. w dniu 19 maja 1956 r. Zgodnie z art. 1 ust. 1 wskazanej konwencji stosuje się ją do wszelkiej umowy o zarobkowy przewóz drogowy towarów pojazdami, niezależnie od miejsca zamieszkania i przynależności państwowej stron, jeżeli miejsce przyjęcia przesyłki do przewozu i miejsca przewidziane dla jej dostawy, stosownie do ich oznaczenia w umowie, znajdują się w dwóch różnych krajach, z których przynajmniej jeden jest krajem umawiającym się.

Pozwana sprzeciwiając się żądaniu pozwu, obok bezzasadnych zarzutów w zakresie braków formalnych pozwy, podniosła zarzut niewykazania przez powoda roszczenia, przede wszystkim w zakresie kwoty 15.686,59 zł, bowiem w ocenie pozwanej żądanie w tym zakresie nie zostało poparte żadnymi dokumentami. Nadto podniosła zarzut naruszenia zasady walutowości z art. 358 § 1 k.c., a w konsekwencji nieprawidłowego określenia wysokości roszczenia z pkt 1.1 lit. a oraz z pkt 11.1 lit. a petitum pozwu, bowiem zobowiązanie wynikające z przedłożonych przez powoda faktur VAT zostało wyrażone w walucie polskiej, podczas gdy powód dochodzi zapłaty na swoją rzecz kwoty w EURO, przy czym jednocześnie pozwem ujęto roszczenie o zapłatę rekompensaty za koszty odzyskiwania należności w przeliczeniu na walutę polską.

Zarzuty pozwanej w zakresie niewykazania roszczenia dochodzonego pozwem okazały się chybione. Przedłożone do pozwu dokumenty potwierdzają zasadność dochodzenia przez powoda całego roszczenia, z tytułu wykonanych na zlecenie pozwanej przewozów. Żądana przez powoda kwota 15.855,00 euro jest sumą kwot netto wynikających ze zleceń transportowych, natomiast żądana kwota 15.686,59 zł stanowi sumę podatku VAT od ww. kwot netto. Suma należności wynikających z faktur VAT jest bowiem równa kwocie dochodzonej pozwem wynikającej z pkt I a) i b) oraz II pkt 1 ppkt a) i b) petitum.

Należy zgodzić się z powodem, iż brak jest również podstaw do uwzględnienia zarzutu pozwanej o naruszeniu zasady walutowości. Zgodnie bowiem z art. 358 § 1 k.c. jeżeli przedmiotem zobowiązania podlegającego wykonaniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest suma pieniężna wyrażona w walucie obcej, dłużnik może spełnić świadczenie w walucie polskiej, chyba że ustawa, orzeczenie sądowe będące źródłem zobowiązania lub czynność prawna zastrzega spełnienie świadczenia wyłącznie w walucie obcej. Powyższa regulacja wskazuje jednoznacznie, że prawo wyboru waluty ma jedynie dłużnik, a zatem wierzyciel nie może żądać spełnienia świadczenia w walucie polskiej. Zwraca uwagę, że w toku wcześniejszej współpracy stron pozwana dokonywała płatności w ten sposób, że co do kwoty netto opłacała fracht w walucie euro, a co do pozostałej kwoty odpowiadającej podatkowi VAT - w walucie polskiej. Nigdy nie było to przez pozwaną kwestionowane, a obecne zarzuty w tym przedmiocie zostały zdaniem sądu sformułowane przez pozwana jedynie na potrzeby niniejszego postępowania. To pozwana redagowała zlecenia transporotowe, gdzie znajdowały się zapisy, iż „Fracht płatny w PLN lub EUR (vat w PLN) wg kursu średniego tabeli NBP z dnia poprzedzającego datę rozładunku”, a „Płatność w EUR lub w PLN według wyboru zleceniodawcy”. Zatem żądanie powoda zasądzenia frachtu częściowo w walucie euro, jak i częściowo w walucie polskiej jest uzasadnione treścią zobowiązania stron. Sąd w całości również podziela rozważania powoda na temat kwoty podatku VAT wyrażonej w polskich złotych, który to obowiązek wynika z przepisów podatkowych, zaprezentowane w piśmie powoda z dnia 25 marca 2025 roku (k. 159 i n. akt sprawy). Sąd argumentację powoda w tym przedmiocie przyjmuje za własną bez potrzeby powielania jej w tym miejscu.

Wobec powyższego Sąd w pkt. I wyroku zasądził na rzecz powoda od pozwanej kwotę 15 855 EUR oraz kwotę 15 686,59 zł tytułem wynagrodzenia za wykonane przewozy, wraz z odsetkami od wskazanych szczegółowo kwot i dat.

O odsetkach Sąd orzekł zgodnie z żądaniem pozwu na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 2013 roku o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych (Dz. U. z 2013 r., poz. 403 ze zm.).

Podstawę prawną powództwa co do łącznej kwoty 1541,59 zł z tytułu rekompensat od każdej z nieopłaconych faktur stanowi art. 10 ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy, zgodnie z którym wierzycielowi, od dnia nabycia uprawnienia do odsetek, o którym mowa w art. 7 ust. 1 lub art. 8 ust. 1, bez wezwania, przysługuje od dłużnika z tytułu rekompensaty za koszty odzyskiwania należności równowartość kwoty 40 euro. Równowartość kwoty rekompensaty, o której mowa w ust. 1, jest ustalana przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski ostatniego dnia roboczego miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym świadczenie pieniężne stało się wymagalne (ust. 1a).

O odsetkach od tej kwoty orzeczono na podstawie art. 481 k.c.

W związku z powyższym orzeczono jak w punkcie I wyroku.

Zgodnie z poczynionymi ustaleniami pozwana z dniem 19 lipca 2024 r. znajdowała się w procesie restrukturyzacji, zatem postępowanie restrukturyzacyjne w stosunku do pozwanej otwarto przed wniesieniem pozwu w niniejszej sprawie. Rozstrzygnięcie o kosztach procesu jak w pkt II sentencji znajduje podstawę prawną w art. 276 Prawa restrukturyzacyjnego, jako że koszty wywołane niniejszym postępowaniem powinien ponieść wszczynający postępowanie, a więc powód, a nie wykazał on, iż istniały przeszkody do umieszczenia dochodzonej wierzytelności w spisie wierzytelności w toczącym się równolegle postępowaniu restrukturyzacyjnym pozwanej.

Sygn. akt XI GC 144/25

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)