Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

sporządzone na podstawie art. 505 ⁸ § 4 kpc

Powódka Grupa (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w K. wniosła przeciwko pozwanej (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w S. o zapłatę kwoty 387,29 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w transakcjach handlowych liczonymi od kwoty 215,25 zł od dnia 13 kwietnia 2024 r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu, tytułem opłaty dodatkowej za przekazaną do wysyłki przesyłkę pocztową oraz rekompensaty za koszty odzyskania należności.

Nakazem zapłaty z dnia 9 grudnia 2024 r. Sąd orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

W przepisanym terminie pozwana wniosła sprzeciw, wnosząc o oddalenie powództwa oraz zasądzenie kosztów procesu. W uzasadnieniu zakwestionowała roszczenie co do zasady jak i wysokości, podnosząc zarzut jego niewykazania, zwłaszcza w świetle obciążenia pozwanej kosztem przesyłek których gabaryt nie odpowiadał zamówionemu, którego kosztem- opłat dodatkowych powódka obciążyła pozwaną. Pozwana zakwestionowała aby doszło do nadania większych aniżeli zamówione paczki, a tym samym zakwestionowała aby powódka wykazała zajście okoliczności uzasadniających nałożenie dodatkowych opłat, a tym samym ich niewykazanie mimo procesu reklamacji.

W toku postępowania strony podtrzymały swoje dotychczasowe stanowiska.

Sąd zaważył co następuje:

Powództwo podlegało oddaleniu w całości.

Powódka GRUPA (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w wywodziła swoje roszczenie z umowy świadczenia usług, polegających na udostępnieniu pozwanej (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością serwisu internetowego porównującego oferty usług firm kurierskich, pozwalającego na wybranie najkorzystniejszej oferty nadania paczki, za wynagrodzeniem.

Zgodnie z treścią art. 750 kc do umów o świadczenie usług, które nie są uregulowane innymi przepisami, stosuje się odpowiednio przepisy o zleceniu.

W sprawie nie było sporne zawarcie umowy na świadczenie usług, korzystanie przez pozwana z serwisu powódki, nadawanie za pośrednictwem serwisu powódki paczek przez pozwaną, nadania spornej przesyłki 15 styczniu 2024r.

Spór dotyczył możliwości doliczenia opłaty dodatkowej za wysłaną przesyłkę, wymiarów przesyłki, wysokości naliczonej opłaty i podstawy jej naliczenia.

Zgodnie z treścią art. 6 kc powódka była zobowiązana do wykazania istnienia umowy łączącej strony, jej treści, istnienia własnej wierzytelności oraz jej wysokości.

Zdaniem sądu powódka nie dźwignęła ciężaru dowodu, w zakresie istnienia własnej wierzytelności oraz jej wysokości. Skoro bowiem powódka domagała się opłaty dodatkowej w związku z rzekomo zaniżonymi wymiarami nadanej przez pozwaną paczki, zobowiązana była do wykazania tych faktów. W tym miejscu należało wskazać, że nie miała racji powódka twierdząc, że nie jest zobowiązana do wykazywania rzeczywistych parametrów przesyłki, a jedynie do wykazania spełnienia się warunków § 3 pkt 1 regulaminu zaakceptowanego przez pozwaną. Takie twierdzenie nie był słuszne po pierwsze dlatego, że powódka musiała wykazać istnienia własnej wierzytelności. Skoro więc wierzytelnością taką miała być opłata dodatkowa związana z rozmiarem nadanej przesyłki, to było oczywistym, że winna była to udowodnić. Tymczasem na tą okoliczność złożyła jedynie wydruk (k. 17) niewiadomego pochodzenia. Dowód taki nie mógł być traktowany nawet jako dokument prywatny, nie zawierał bowiem żadnego podpisu, nie było wiadome od kogo pochodził, jak, przez kogo i w jakich okolicznościach został sporządzony. Poza tym wydrukiem powódka nie złożyła jakiegokolwiek innego dowodu wykazującego faktyczny rozmiar paczki nadanej przez pozwaną, a przez to rzeczywiście należnej opłaty.

Oczywiście rację miała powódka wskazując, że musi również wykazać spełnienie się umownych warunków, umożliwiających nałożenie zobowiązania na pozwaną. Zgodnie z § 3 regulaminu (k. 11v.) w przypadku niezgodności danych wskazanych w zleceniu - w szczególności wymiarów, wagi, kształtu, typu przesyłki, dodatkowych oznaczeń – ze stanem faktycznym, powódka miała prawo naliczyć pozwanej opłatę dodatkową jaką zostanie obciążona, odpowiadającą opłacie rzeczywistej, wynikającej z regulaminów przewoźnika. Sam więc regulamin wskazywał, że opłata dodatkowa mogła być naliczona wyłącznie w razie niezgodności danych przesyłki wprowadzonych przez pozwaną, z rzeczywistością oraz jedynie w wysokości rzeczywistych kosztów nadania. Wbrew twierdzeniom powódki również więc regulamin zobowiązywał ją do wykazania niezgodności deklaracji z rzeczywistością, czego w procesie nie uczyniła. Nadto pozwana zaoferowała dowody przeciwne co do rzeczywistych rozmiarów przesyłki. Świadek B. F. i A. G., opisywali sposób produkcji i pakowania legowiska, wskazując na jego standardowe rozmiary, zgodne z deklaracją złożoną przy nadawaniu przesyłki. Dodatkowo więc dowody te podważyły wartości złożonego przez powódkę wydruku.

Jednocześnie powódka nie wykazała wysokości swojego roszczenia. Po pierwsze nie przedłożyła żadnego dokumentu wykazującego, aby została obciążona przez powoźnika jakąkolwiek opłatą za przesyłkę nadaną przez pozwaną. Poza bowiem regulaminami, własną fakturą (k. 15), wezwaniem do zapłaty pozwanej, nie złożyła dowodu na tą okoliczność. Po drugie nie złożyła żadnego dokumentu – np. cennika – który miałby wykazać wysokości owej opłaty dodatkowej, czy też wysokość opłat w zależności od rozmiaru przesyłki. Po trzecie nie zaoferowała nawet własnych wyliczeń, z których wywodziła swoje roszczenie.

W konsekwencji niezasadne było także żądania zapłaty rekompensaty za koszty odzyskania należności.

Tym samym powództwo podlegało oddaleniu w całości.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)