Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

S., dnia 8 marca 2016 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie, Wydział XI Gospodarczy,

w składzie:

Przewodniczący: SSR Aleksandra Wójcik-Wojnowska

Protokolant: Karolina Mateja

po rozpoznaniu w dniu 8 marca 2016 r. w Szczecinie na rozprawie

sprawy z powództwa I. P.

przeciwko (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w S.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanej (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w S. na rzecz powódki I. P. kwotę 5.498,10 zł (pięć tysięcy czterysta dziewięćdziesiąt osiem złotych dziesięć groszy) z ustawowymi odsetkami, a od dnia 1 stycznia 2016 roku z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w transakcjach handlowych, liczonymi od kwot:

- 2.749,05 zł od dnia 16 lipca 2015 roku do dnia zapłaty,

- 2.749,05 zł od dnia 18 sierpnia 2015 roku do dnia zapłaty,

II.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 2667 zł (dwa tysiące sześćset sześćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt XI GC 16/16

Sprawa rozpoznawana w postępowaniu uproszczonym

UZASADNIENIE

W dniu 6 października 2015 roku powódka I. P. wniosła o zasądzenie na jej rzecz od pozwanego (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością kwoty 5.498,10 zł wraz z ustawowymi odsetkami od kwoty 2.749,05 zł od dnia 16 lipca 2015 r. oraz od kwoty 2.749,05 zł od dnia 18 sierpnia 2015 r. i kosztami procesu. W uzasadnieniu wskazała, iż zawarła z pozwaną umowę najmu kontenerów. Wyjaśniła, że wydała pozwanej przedmiot najmu i wystawiała faktury VAT obejmujące kolejne okresy najmu kontenerów, jednak pozwana nie uiściła faktur składających się na kwotę dochodzoną pozwem.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 10 listopada 2015 roku referendarz w Sądzie Rejonowym Szczecin-Centrum w Szczecinie XI Wydział Gospodarczy orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powódki na jej rzecz kosztów procesu. W uzasadnieniu przyznała, że zawarła z pozwaną umowę najmu. Podniosła, że do rozwiązania umowy doszło w sposób nietypowy – kontenery przejął inny podmiot, nie były wykonywane wszystkie czynności związane z zakończeniem umowy stron, wobec czego pozwana była przekonana, że z chwilą przekazania kontenerów całość zobowiązania wraz z rozliczeniami została zakończona, w czym utwierdzał pozwaną fakt, że nie były przysyłane ostatnie faktury za najem. Pozwana zakwestionowała otrzymanie faktur i wezwania do zapłaty.

W piśmie z dnia 15 lutego 2016 r. powódka wskazała, iż faktury VAT zostały wysłane za pośrednictwem Poczty Polskiej. Zaprzeczyła, jakoby pozwana nie wiedziała o roszczeniu powódki. Podkreśliła, iż termin płatności i wysokość czynszu najmu zostały uregulowane w umowie najmu.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Strony są przedsiębiorcami.

Niesporne

W dniu 8 stycznia 2014 r. I. P. zawarła z (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością w S. umowę nr (...), której przedmiotem był najem kontenera biurowego kombi B, 3 szt. Kontenerów socjalnych B, kontenera biurowego B, schodów NW-011, podestu 2 szt. – (...).

Umowa została zawarta na czas określony od dnia 14 stycznia 2014 r. do 13 października 2014 r. Strony postanowiły, iż po ustalonym terminie umowa przechodzi w umowę na czas nieokreślony z dwutygodniowym okresem wypowiedzenia złożonym na piśmie.

Czynsz najmu płatny był miesięcznie z góry na podstawie faktury VAT w terminie 14 dni od jej wystawienia i wynosił: dla kontenera biurowego kombi B 900 zł netto pomniejszony o rabat 15, kontener socjalny B 450 zł netto pomniejszony o rabat 15%, kontener biurowy B 480 zł netto pomniejszony o rabat 15%, schody 150 zł netto pomniejszony o rabat 15%, podest 50 zł netto pomniejszony o rabat 15%.

Dowód:

- zamówienie, k. 11, 13

- umowa najmu, k. 12 – 12v, 55

- zeznania świadka K. H., k. 56v.

I. P. dostarczyła i wydała (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w S. kontener biurowy kombi, kontenery socjalne (3 szt.) kontener biurowy, schody i podesty (2 szt.) zgodnie z warunkami umowy, w dniu 14 stycznia 2014 r.

Dowód:

- protokół zdawczo odbiorczy, 17.

W dniu 1 kwietnia 2015 r. I. P. zawarła z (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością w S. aneks do umowy najmu nr (...), w którym określono, iż za używanie przedmiotu najmu od 1 kwietnia 2015 r. najemca uiszczać będzie miesięczny czynsz w wysokości:

- kontener biurowy kombi B-471: 900 zł netto pomniejszony o rabat 25% + podatek VAT,

- kontener biurowy B-375: 480 zł netto pomniejszony o rabat 25% + podatek VAT,

- kontener socjalny B-292: 450 zł netto pomniejszony o rabat 25% + podatek VAT,

- podest NW – 011: 50 zł netto pomniejszony o rabat 25% + podatek VAT,

- schody NW – 011: 150 zł netto pomniejszony o rabat 25% + podatek VAT,

- kontener socjalny B-373: 450 zł netto pomniejszony o rabat 25% + podatek VAT,

- kontener socjalny B-351: 450 zł netto pomniejszony o rabat 25% + podatek VAT.

Dowód:

- pismo, k. 14,

- aneks, k. 15,

- zeznania świadka K. H., k. 56v.

W dniu 1 lipca 2015 r. I. P. wystawiła (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w S. fakturę (...) płatną do dnia 15 lipca 2015 r., na kwotę 2 749,05 zł, na którą składały się kwoty: 830,25 zł brutto za najem kontenera biurowego kombi, 442,80 zł za najem kontenera biurowego, 138,38 zł za najem schodów, 415,13 zł za najem kontenera socjalnego, 46,13 zł za najem podestu, 415,13 zł za najem kontenera socjalnego, 46,13 zł za najem podestu, 415,13 zł za najem kontenera socjalnego.

Przy wystawianiu faktury została zastosowana bonifikata w wysokości 25%.

W dniu 3 sierpnia 2015 r. I. P. wystawiła (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w S. fakturę (...) płatną do dnia 17 sierpnia 2015 r., na kwotę 2 749,05 zł, na którą składały się kwoty: 830,25 zł brutto za najem kontenera biurowego kombi, 442,80 zł za najem kontenera biurowego, 138,38 zł za najem schodów, 415,13 zł za najem kontenera socjalnego, 46,13 zł za najem podestu, 415,13 zł za najem kontenera socjalnego, 46,13 zł za najem podestu, 415,13 zł za najem kontenera socjalnego.

Przy wystawianiu faktury została zastosowana bonifikata w wysokości 25%.

Faktury wysłano pozwanej Pocztą.

Dowód:

- faktury, k. 22 -23.

- zeznania świadka K. H., k. 56v,

Strony ustaliły, iż od września 2015 r. przedmiot najmu zostanie przekazany (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w S. W dniu 3 września 2015 r. pracownik (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w S. przekazał spółce (...) kontener biurowy kombi, kontenery socjalne (3 szt.) kontener biurowy, schody i podesty (2 szt.)

Strony nie uzgadniały, że (...) przejmie także zobowiązania pozwanej związane z nieuregulowanym czynszem za lipie i sierpień. Przy przekazaniu kontenerów odbyła się rozmowa pomiędzy kierownikiem robót pozwanej a R. P. (1), w trakcie tej rozmowy pracownik I. zapewniał, że faktury zostaną zapłacone, gdy pozwana otrzyma zaległe płatności, nie mówił, że pozwana nie może zapłacić, bo nie dostała faktur.

Dowód:

- protokół zdawczo-odbiorczy, k. 20,

- korespondencja e-mail, k. 21,

- zeznania świadka K. H., k. 56v,

- zeznania świadka R. P. (2), k. 56v – 57.

Pismem z dnia 17 września 2015 r. I. P. wezwała (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w S. do zapłaty kwoty 5.498,10 zł wraz z odsetkami ustawowymi, wynikającej z faktur nr (...) z dnia 1 lipca 2015 r. i FAS 138/08 z dnia 3 sierpnia 2015 r. w terminie do dnia 24 września 2015 r.

Wezwanie do zapłaty zostało wysłane spółce listem w dniu 17 września 2015 r.

Pozwana na wezwanie nie odpowiedziała, nie zwróciła się o duplikaty faktur.

Dowód:

- wezwanie do zapłaty, k. 24,

- zeznania świadka K. H., k. 56v.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo okazało się zasadne w całości.

Powódka swoje roszczenie wywodziła z zawartej z pozwanym umowy najmu.

Zgodnie z art. 659 k.c. zgodnie z którym przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

W sprawie bezsporne było, a nadto wynika to wprost z przedłożonych dokumentów, iż strony zawarły umowę, której przedmiotem był najem kontenerów socjalnych wraz z elementami dodatkowymi oraz że przedmiot najmu został pozwanej wydany. Między stronami bezsporne pozostawało również, iż wysokość czynszu najmu obowiązującego od dnia 1 kwietnia 2015 r. ustalona była aneksem do umowy głównej.

Pozwana zarzucała natomiast, iż w związku z przejęciem przedmiotu najmu i wydaniem go podmiotowi trzeciemu doszło do definitywnego zakończenia zobowiązania wynikającego z przedmiotowej umowy wraz ze stosownymi rozliczeniami. Podnosiła również, iż nie otrzymała spornych faktur VAT ani wezwania do zapłaty.

W spornym zakresie Sąd w całości oparł się dokumentach przedłożonych przez stronę powodową i zeznaniach świadków – K. H. i R. P. (2). Zeznania świadków okazały się spójne i korespondowały z resztą materiału dowodowego. Świadek K. H. potwierdziła, iż pozwanej wysłane zostało wezwanie do zapłaty listownie. Z kolei z zeznań świadka R. P. (2), wynika, że (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością nie miał przejmować zaległych zobowiązań pozwanej. Nadto dodał, że pozwana wyrażała zamiar spłaty zobowiązań.

W pierwszej kolejności odnieść należy się do zarzutu braku obowiązku zapłaty faktur. Podkreślenia wymaga, iż najemca jest co do zasady obowiązany do zapłaty czynszu najmu za okres, w którym używał rzecz należącą do wynajmującego. W tym wypadku świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu stanowi ekwiwalent świadczenia wynajmującego, które polega na oddaniu rzeczy do używania. Zmiana podmiotowa po stronie najemcy powoduje zaś jedynie skutek ex nunc. Pozwana nie wykazała natomiast, aby porozumienie stron w przedmiocie zakończenia umowy i przekazania przedmiotu najmu podmiotowi trzeciemu uwzględniało przejęcie przez nowego najemcę również istniejących długów pozwanej. Taki skutek wywołałaby bowiem umowa przejęcia długu, zawarta w warunkach art. 519 § 2 k.c. Jednakże strona pozwana nie zdołała wykazać, aby na gruncie niniejszej sprawy doszło do zawarcia umowy w przedmiocie zmiany dłużnika między powódką albo pozwaną z (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością w S. i za zgodą drugiej strony dotychczasowego stosunku najmu. Tym samym należało przyjąć, iż pozwana obowiązana była do zapłaty czynszu najmu za okres do dnia rozwiązania umowy, tj. do dnia 3 września 2015 r., a więc zgodnie z wystawionymi fakturami (dotyczą one lipca i sierpnia)

W tym miejscu podkreślić należy, iż, obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach (art. 3 k.p.c.), a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art. 227 k.p.c.) spoczywa na stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne (art. 6 k.c.), co uwypuklił Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 17 grudnia 1997r. (sygn. akt I CKU 45/96, opubl. OSNC 1997/6-7/76). Skoro więc strona pozwana wywodziła korzystne dla siebie skutki prawne z faktu przeniesienia długu na osobę trzecią, to powinna była ten fakt udowodnić.

Odnosząc się do zarzutu niedoręczenia pozwanej faktur i wezwania do zapłaty, wskazać należy w pierwszej kolejności, iż niepoparte żadnymi dowodami jest twierdzenie strony powodowej, że pomiędzy stronami istniało porozumienie i praktyka dotyczące przekazywania pozwanej faktur VAT do jej akceptacji. Jeżeli rzeczywiście, co wysoce wątpliwe, istniała taka praktyka, to pozwana powinna okoliczność tę wykazać – zgodnie z art. 6 k.c., czego nie uczyniła. Co więcej, jakkolwiek prawidłowa jest argumentacja pozwanej, że faktura VAT ma moc dowodową jedynie dokumentu prywatnego w świetle art. 245 k.p.c., to jednak powódka wysokość swojego roszczenia wywodzi nie z treści faktury a bezpośrednio z treści umowy najmu z dnia 8 stycznia 2014 r. i aneksu do tej umowy. W aneksie do umowy zostały zaś wskazane poszczególne miesięczne stawki czynszu najmu za wynajęte przedmioty, wraz z wysokością bonifikaty (25%). Stawki te oraz ilość i rodzaj wynajętych przedmiotów są tożsame ze stawkami oraz przedmiotami wskazanymi na fakturach VAT. Podobnie, z samej treści umowy wynika obowiązek uiszczania czynszu najmu w terminach miesięcznych. Dodatkowo wskazać należy, iż skoro stawka czynszu najmu wynikała z zawartej przez pozwaną umowy, to pozwana nie mogła mieć wątpliwości, iż za najem w lipcu i sierpniu obciążona zostanie kwotami po 2.749,05 zł brutto. Taką bowiem kwotę obowiązana była uiszczać na rzecz powódki comiesięcznie od chwili zawarcia aneksu z dnia 1 kwietnia 2015 r. Nadmienić należy również, iż fakt wysłania pozwanej wezwania do zapłaty potwierdzony został zapisem w księdze nadawczej oraz zeznaniami K. H.. Jednocześnie świadkowie zeznali, że pozwana nigdy nie zgłaszała faktu niedoręczenia czy zaginięcia faktur, nie wzywała do doręczenia faktur czy duplikatów. Zeznania te są wiarygodne, skoro pozwana nie przedstawiła w tym zakresie żadnych pism, co byłoby normalną reakcją podmiotu, zmierzającego do regulowania swoich zobowiązań, lecz nie posiadającego stosownych dokumentów księgowych.

Z powyższych względów powództwo uwzględniono w całości.

O odsetkach orzeczono zgodnie z art. 481 k.c. Odsetki należą się za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego (art. 481 k.c.), zaś na gruncie niniejszej sprawy odsetki należą się powódce za okres następujący po dniu wskazanym w treści faktur VAT jako termin płatności należności (tj. po 15 lipca 2015 r. i po 18 sierpnia 2015 r.).

Rozstrzygnięcie o kosztach procesu znajduje postawę prawną w 108 § 1 zd. 1 k.p.c. w związku z art. 98 § 1 k.p.c. Na poniesione przez powódkę koszty złożyły się: opłata od pozwu w kwocie 250 złotych, opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17 złotych oraz wynagrodzenie pełnomocnika – 2400 zł, zgodnie z § 6 pkt. 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)