Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 czerwca 2016 r. r.

Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie Wydział X Gospodarczy

w składzie:

Przewodniczący:	SSR Joanna Stelmasik
Protokolant:	Paula Nowosielecka

po rozpoznaniu w dniu 2 czerwca 2016 r. r.

na rozprawie

w sprawie z powództwa (...) Firm spółki akcyjnej z siedzibą w W.

przeciwko (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P.

z udziałem interwenienta ubocznego (...) spółki akcyjnej z siedzibą w P.

o zapłatę

I.  oddala powództwo

II.  zasądza od powoda (...) Firm spółki akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz pozwanej (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. kwotę 1217,00 zł (tysiąc dwieście siedemnaście złotych) tytułem kosztów procesu.

III.  zasądza od powoda (...) Firm spółki akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz interwenienta ubocznego (...) spółki akcyjnej z siedzibą w P. kwotę 1277,00 zł (tysiąc dwieście siedemdziesiąt siedem złotych) tytułem kosztów procesu.

postępowanie uproszczone

Sygn. akt X GC 1059/15

UZASADNIENIE

W dniu 10 czerwca 2015 roku powódka (...) dla Firm spółka akcyjna z siedzibą w W. wniosła pozew w elektronicznym postępowaniu upominawczym przeciwko (...) spółce akcyjnej z siedzibą w P. o zapłatę kwoty 9.659, 87 zł z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia 14 czerwca 2014 roku oraz kosztami postępowania. Uzasadniając żądanie pozwu powódka wskazała, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zawarła z pozwaną umowę sprzedaży energii elektrycznej, pozwany udzielił także powódce pełnomocnictwa do zawarcia umowy o świadczenie usług dystrybucji energii elektrycznej, w konsekwencji czego w dniu 1 lutego 2012 roku powódka zawarła umowę z (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością. W dniu 29 października 2013 roku pozwana skierowała do powódki oświadczenie o wypowiedzeniu umowy z dniem 31 stycznia 2014 roku. Zdaniem powódki wypowiedzenie umowy dystrybucji jest równoznaczne z wypowiedzeniem umowy sprzedaży, w związku z czym powódka obciążyła pozwanego kwotą 9. 659, 87 zł stanowiącą jednorazową opłatę przewidzianą Ogólnymi Warunkami Umowy. Zgodnie z jego zapisem w przypadku rozwiązania umowy przez odbiorcę w okresie obowiązywania umowy przewidziana była zapłata dodatkowej opłaty jednorazowej.

Postanowieniem z dnia 9 lipca 2015 roku Referendarz Sądowy w Sądzie Rejonowym Lublin – Zachód w Lublinie wobec braku podstaw do wydania nakazu zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym przekazał sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu Szczecin – Centrum w Szczecinie.

W uzupełnionym pozwie wniesionym w dniu 23 września 2015 roku powódka podtrzymała swoje dotychczasowe stanowisko w sprawie. Jednocześnie wskazała, że pismem z dnia 30 maja 2014 roku poinformowała pozwaną o obciążeniu karą umowną i zaproponowała polubowne zakończenie sprawy w postaci możliwości cofnięcia oświadczenia o wypowiedzeniu, z której to możliwość pozwana nie skorzystała.

W dniu 12 lutego 2016 roku pozwana wniosła odpowiedź na pozew. W piśmie tym potwierdziła, że zawarła z powódką umowę dostawy energii elektrycznej w dniu 7 grudnia 2011 roku, w której strony uzgodniły, że zawarta zostaje na czas określony 2 lat. Zgodnie z zapisami Ogólnych Warunków Umowy umowa mogła być rozwiązana z dniem 8 listopada 2013 roku bez ujemnych skutków wobec pozwanej. Następnie powódka zawarła umowę sprzedaży energii elektrycznej z (...) spółką akcyjną oraz udzieliła jej pełnomocnictwa do wypowiedzenia umowy z powódką. Pozwana wskazała, że działając przez pełnomocnika złożyła oświadczenie o wypowiedzeniu umowy z dniem 31 grudnia 2013 roku, które powódka otrzymała w dniu 30 września 2013 roku, a więc zgodnie z zapisem OWU na 3 miesiące przed upływem okresu na jaki została zawarta. Pozwana wskazała, że nie cofnęła pełnomocnictw, zaprzeczyła także aby składała oświadczenie o cofnięciu wypowiedzenia, zaznaczyła również, że zgodnie z OWU zmiany warunków umów powinny mieć formę pisemną pod rygorem nieważności. Pozwana wskazała również, że to (...) spółka akcyjna, której udzieliła pełnomocnictwa składała w jej imieniu oświadczenia woli oraz odbierała oświadczenia woli powódki.

Pismem z dnia 6 kwietnia 2016 roku (...) spółka akcyjna z siedzibą w W. zgłosiła wstąpienie do udziału w sprawie w charakterze interwenienta ubocznego po stronie pozwanej. Następnie pismem wniesionym w dniu 14 kwietnia 2014 roku spółka wskazała, że strony sporu zawarły w dniu 7 grudnia 2011 roku umowę sprzedaży energii elektrycznej, która obowiązywać miała do dnia 31 grudnia 2013 roku, natomiast zgodnie z warunkami ogólnymi umowy termin jej wypowiedzenia wynosił 3 miesiące przed upływem okresu na który umowa została zawarta. Następnie w dniu 13 września 2013 roku pozwana zawarła z (...) spółką akcyjną umowę sprzedaży energii elektrycznej, udzieliła również spółce pełnomocnictwa obejmującego między innymi prawo do wypowiedzenia umowy z dnia 7 grudnia 2011 roku. Na podstawie powyższego pełnomocnictwa spółka doręczonym powódce w dniu 30 września 2013 roku wypowiedziała umowę, ze skutkiem na dzień 31 grudnia 2013 roku. Odnosząc się do twierdzeń powódki w przedmiocie cofnięcia wypowiedzenia umowy sprzedaży interwenient wskazał, że brak jest podstaw do przyjęcia, że oświadczenie takie zostało złożone. Interwenient zakwestionował, aby umowa z dnia 7 grudnia 2011 roku została wypowiedziana dopiero na skutek oświadczenia z dnia 29 października 2013 roku, wobec faktu, że pismo to odnosi się do umowy z dnia 1 lutego 2012 roku, która jest umową o świadczenie usług dystrybucji elektrycznej zawartą pomiędzy (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, a pozwaną, nie natomiast umową sprzedaży. Twierdzenia powódki wskazujące, że wypowiedzenie umowy dystrybucji jest równoznaczne z wypowiedzeniem umowy sprzedaży należy uznać za bezpodstawne, gdyż były to dwie odrębne umowy zawierające odmienne terminy ich wypowiedzenia.

W dniu 14 kwietnia 2016 roku powódka wniosła pismo w której zaznaczyła, że pozwana wypowiedziała umowę dwukrotnie: pierwszy raz za pośrednictwem nowego sprzedawcy, zaś drugi raz samodzielnie. Natomiast oświadczenie o wypowiedzeniu, zostało cofnięte przez pozwaną w dniu 17 października 2013 roku podczas rozmowy telefonicznej z pracownikiem powódki. Następnie pozwana pismem z dnia 29 października 2013 roku, otrzymanym przez powódkę w dniu 4 listopada 2013 roku wypowiedziała umowę dystrybucyjną, co jest tożsame z wypowiedzeniem umowy sprzedaży. Ponowne oświadczenie o wypowiedzeniu zostało powódce doręczone w dniu 4 listopada 2013 roku, a więc nie zostało złożone na trzy miesiące przed upływem okresu wypowiedzenia, co uzasadnia obciążenie pozwanej karą umowną.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 7 grudnia 2011 roku (...) dla Firm spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (sprzedawca) oraz (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością zawarły umowę sprzedaży energii elektrycznej. W § 4 ust. 1 umowy strony wskazały, umowa wchodzi w życie z dniem jej podpisania i obowiązuje na czas określony dla poszczególnych punktów poboru, a także że umowa obowiązuje na czas określony 2 lat do ostatniego dnia miesiąca, w którym wygasa. Zgodnie z § 4 ust. 3 umowy wskazane zostało, że integralną część umowy stanowią Ogólne Warunki Umowy oraz Cennik Sprzedawcy.

W rozdziale 5 ust. 1 Warunków Ogólnych Umowy strony zawarły zapis zgodnie z którym jeżeli żadna ze stron nie wypowie umowy zawartej na czas określony na co najmniej 3 miesiące przed upływem okresu, na który umowa została zawarta, umowa ulega przedłużeniu na kolejny okres jednego roku. Po przekształceniu się umowy zawartej na czas określony kolejnego roku, każda ze stron ma prawo jej rozwiązania na co najmniej 3 miesiące przed upływem okresu na jaki umowa została przedłużona. Wypowiedzenie wymaga formy pisemnej.

Natomiast zgodnie z treścią rozdziału 5 ust. 6 OWU w przypadku rozwiązania umowy przez odbiorcę w okresie obowiązywania uzgodnionego w § 4 ust. 1 umowy, zapłaci on dodatkowo opłatę jednorazową. Opłata ta obliczona miała zostać w wysokości różnicy wartości energii elektrycznej zadeklarowanej przez odbiorcę według ceny określonej w cenniku sprzedawcy, zakontraktowanej przez sprzedawcę na rzecz odbiorcy i wartości energii elektrycznej rzeczywiście zakupionej przez odbiorcę po cenie określonej w cenniku sprzedaży, o ile różnica ta ma wartość dodatnią.

Dowód:

−

Umowa sprzedaży wraz z OWU, k. 39-40

−

Cennik, k. 41

Pozwana (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością udzieliła pełnomocnictwa dla (...) Firm spółce z ograniczoną odpowiedzialnością, w tym między innymi do zawarcia umowy o świadczenie usług dystrybucji ze wskazanym Operatorem Systemu Dystrybucyjnego.

W dniu 1 lutego 2012 roku zawarta została umowa o świadczenie usług dystrybucji energii elektrycznej pomiędzy pozwaną (odbiorcą), a (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P.. W § 11 ust. 3 umowy strony wskazały, że odbiorcy przysługuje prawo wypowiedzenia umowy, z zachowaniem miesięcznego okresu wypowiedzenia ze skutkiem na koniec miesiąca kalendarzowego. Wypowiedzenie wymagało dla skuteczności zachowania formy pisemnej.

Dowód:

−

Umowa o świadczenie usług dystrybucji energii elektrycznej, k. 44-49

W dniu 13 września 2013 roku pozwana (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością zawarła z (...) spółką akcyjną umowę sprzedaży energii elektrycznej. W ramach powyższej umowy, pozwana udzieliła spółce pełnomocnictwa, w tym do dokonania wypowiedzenia w imieniu mocodawcy dotychczas obowiązujących umów sprzedaży energii elektrycznej lub umów o świadczenie usługi kompleksowej.

W związku z udzielonym pełnomocnictwem (...) spółka akcyjna wypowiedziała w imieniu pozwanej (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością umowę sprzedaży energii zawartą z Energią dla Firm spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z dniem 31 grudnia 2013r.

Bezsporne, nadto dowód:

−

Umowa sprzedaży energii z (...) SA z załącznikami, k. 70-79

−

Zeznania świadka A. F., k. 155

−

Zeznania reprezentanta pozwanej M. Z., k. 156

−

Pismo powódki z 17.10.2013r. k.81

Pismem z dnia 17 października 2013 roku powódka poinformowała (...) spółkę akcyjną, że otrzymała w dniu 30 września 2013 roku oświadczenie woli w przedmiocie wypowiedzenia umowy sprzedaży energii elektrycznej zawartej między powódką a pozwaną, oraz że otrzymała od pozwanego oświadczenie woli w przedmiocie cofnięcia wypowiedzenia przedmiotowej umowy.

W odpowiedzi na powyższe pismo, pismem z dnia 25 października 2013 roku pozwana poinformowała powódkę o podtrzymaniu wypowiedzenia umowy z powódką, które to wypowiedzenie nastąpiło pismem z dnia 30 września 2013 roku.

Dowód:

−

Pismo powódki, k. 81

−

Pisma pozwanej, k. 83-84

−

Pismo pozwanej, k. 141

W dniu 4 listopada 2013 roku powódka otrzymała pismo od pozwanej, zgodnie z którym wypowiada ona umowę zawartą w dniu 1 lutego 2012 roku z dniem 31 stycznia 2014 roku.

Dowód:

−

Wypowiedzenie, k. 43

Pismem z dnia 9 stycznia 2014 roku adresowanym do (...) spółki akcyjnej pozwana zobowiązała adresata pisma do wyjaśnienia sprawy – wskazania czy doszło do skutecznego wypowiedzenia umowy. Następnie z pismem z dnia 10 marca 2014 roku pozwana wskazała, że z ostrożności złożyła dodatkowe oświadczenie o wypowiedzeniu umowy w piśmie z dnia 29 października 2013 roku.

Pismem z dnia 31 marca 2014 roku (...) spółka akcyjna poinformowała pozwanego, ze wystosowała do (...) dla firm wypowiedzenie umowy, które wpłynęło w dniu 30 września 2013 roku.

O złożenie przez (...) spółkę akcyjną wyjaśnień dotyczących niezgodnego z umową rozwiązania umowy z Energią dla Firm spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, pozwana wniosła także pismem z dnia 10 lutego 2015 roku.

Dowód:

−

Pismo (...), k. 80

−

Pismo powódki, k. 81

−

Pisma pozwanej, k. 86-88

−

Pismo pozwanej, k. 141

W dniu 30 maja 2014 roku powódka wystawiła notę obciążeniową na kwotę 9.659, 87 zł wskazując, że kwota ta wynika z kary umownej wynikającej z ogólnych warunków umowy z dnia 7 grudnia 2011 roku. W piśmie datowanym na ten sam dzień powódka poinformowała, że opłata jednorazowa związana jest z rozwiązaniem umowy przed upływem okresu na jaki została zawarta. W piśmie tym znajdowała się także informacja o możliwości anulacji naliczonej opłaty jednorazowej, w celu poznania szczegółów należało skontaktować się telefonicznie i złożyć wniosek na podstawie którego przygotowana miała zostać umowa.

Dowód:

−

Pismo powódki, k. 52-53

−

Nota obciążeniowa, k. 54

Pismem z dnia 6 czerwca 2014 roku pozwana poinformowała powódkę, że (...) spółka akcyjna potwierdziła fakt wypowiedzenia umowy z powódką na podstawie udzielonego przez pozwaną pełnomocnictwa. Zaprzeczyła aby cofnęła wypowiedzenie, a także wskazała, że pismem z dnia 25 października 2013 roku oświadczyła, że podtrzymuje wypowiedzenie z dnia 30 września 2013 roku. Swoje dotychczasowe stanowisko pozwana podtrzymała w piśmie z dnia 26 czerwca 2014 roku.

Dowód:

−

Pisma pozwanej, k. 82-84

Sąd zważył co następuje:

Powództwo okazało się nieuzasadnione.

Zasadności żądania pozwu powódka upatrywała w zawartej pomiędzy stronami w dniu 7 grudnia 2011 roku umowie sprzedaży energii elektrycznej. Zgodnie z zapisami ogólnych warunków umowy, umowa ta zawierana była na czas określony – 2 lat do ostatniego dnia miesiąca w którym wygasa, zaś jeżeli żadna ze stron na co najmniej 3 miesiące przed upływem wyżej wskazanego okresu nie wypowiedziała jej z zachowaniem formy pisemnej, podlega ona przedłużeniu na kolejny okres jednego roku. Powódka wskazała, że pismem doręczonym jej w dniu 30 września 2013 roku pozwana działając przez pełnomocnika (...) spółkę akcyjną, wypowiedziała powyższą umowę, ze skutkiem na dzień 31 grudnia 2013 roku. Pozwana jednak wypowiedzenie to w trakcie rozmowy telefonicznej z pracownikiem powódki cofnęła. Kolejne wypowiedzenie złożyła w dniu 4 listopada 2013 r. W związku z niezachowaniem 3 miesięcznego terminu powódka była uprawniona do żądania z tego tytułu opłaty jednorazowej, ustalonej zgodnie z rozdziałem 5 ust. 6 OWU, którą to stanowi kwota 9. 659, 87 zł.

Kwestionując żądanie pozwu pozwana wskazała, że przedmiotowa umowa została wypowiedziana poprzez oświadczenie doręczone powódce w dniu 30 września 2013 roku, a więc z zachowaniem określonego warunkami ogólnymi umowy (...) miesięcznego terminu. Na złożenie wypowiedzenia wyżej wymienionym pismem wskazał również interwenient uboczny (...) spółka akcyjna. Pozwana wskazała, że wypowiedzenia tego nie cofnęła, w związku z czym powódka nie jest uprawniona do naliczenia opłaty jednorazowej.

Podstawy prawnej roszczenia powódki należy również poszukiwać w treści art. 555 k.c. w zw. z art. 535 k.c. Zgodnie z art. 535 k.c. przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Stosowanie do art. 555 k.c. przepisy o sprzedaży rzeczy stosuje się odpowiednio do sprzedaży energii oraz do sprzedaży praw.

Umowy zawierane na gruncie prawa energetycznego należą do kategorii umów dwustronnie zobowiązujących wzajemnych. Oznacza to, że w przypadku tych umów obowiązek świadczenia ciąży na obu stronach i jednocześnie strony zobowiązują się w ten sposób, że świadczenie jednej z nich ma być odpowiednikiem świadczenia drugiej. Przedsiębiorstwo energetyczne jest zobowiązane do sprzedaży energii, zaś odbiorca ma obowiązek uiszczać opłatę za pobraną energię.

Przedmiotem sporu w powyższym postępowaniu nie było zawarcie między powódką, a pozwaną umowy o sprzedaż energii elektrycznej w dniu 7 grudnia 2013 roku. Żadna ze stron nie kwestionowała również jej treści. Strona powodowa wskazując na zasadność powództwa przyznała także, że w dniu 30 września 2013 roku otrzymała oświadczenie pozwanej w przedmiocie wypowiedzenia powyższej umowy. Przedmiotem sporu okazało się więc ustalenie czy wypowiedzenie to zostało przez pozwaną cofnięte i w związku z tym nie wywołało skutków prawnych. Brak bowiem takiego wypowiedzenia, wraz z uznaniem, że wypowiedzenie nastąpiło kolejnym oświadczeniem tj. w dniu 4 listopada 2013 roku, implikowałoby możliwość obciążenia pozwanej opłatą jednorazową przewidzianą w ogólnych warunkach umowy.

Integralną częścią umowy zawartej pomiędzy stronami były ogólne warunki umowy. W rozdziale 5 ust. 1 Warunków Ogólnych Umowy strony zawarły zapis zgodnie z którym jeżeli żadna ze stron nie wypowie umowy zawartej na czas określony na co najmniej 3 miesiące przed upływem okresu, na który umowa została zawarta, umowa ulega przedłużeniu na kolejny okres jednego roku. Po przekształceniu się umowy zawartej na czas określony kolejnego roku, każda ze stron ma prawo jej rozwiązania na co najmniej 3 miesiące przed upływem okresu na jaki umowa została przedłużona. Wypowiedzenie wymaga formy pisemnej.

Natomiast zgodnie z treścią rozdziału 5 ust. 6 OWU w przypadku rozwiązania umowy przez odbiorcę w okresie obowiązywania uzgodnionego w § 4 ust. 1 umowy, zapłaci on dodatkowo opłatę jednorazową. Opłata ta obliczona miała zostać w wysokości różnicy wartości energii elektrycznej zadeklarowanej przez odbiorcę według ceny określonej w cenniku sprzedawcy, zakontraktowanej przez sprzedawcę na rzecz odbiorcy i wartości energii elektrycznej rzeczywiście zakupionej przez odbiorcę po cenie określonej w cenniku sprzedaży, o ile różnica ta ma wartość dodatnią.

Analiza zapisów ogólnych warunków umowy daje podstawę do przyjęcia, że umowa ta zawierana była na czas określony, zaś biorąc pod uwagę treść umowy oraz datę jej zawarcia za datę końcową jej okresu obowiązywania należy uznać 31 grudnia 2013 roku. W umowie znajdował się bowiem zapis, że zawierana zostaje ona na okres 2 lat, do końca dnia miesiąca w którym wygasa. Skoro więc umowa zawarta została w dniu 7 grudnia 2011 roku, okres na jaki została zawarta upływał 31 grudnia 2013 roku.

Bezsporną okolicznością było otrzymanie przez powódkę pisma zawierającego oświadczenie o wypowiedzeniu umowy w dniu 30 września 2013 roku. Okoliczność tę potwierdzają również zeznania reprezentanta strony pozwanej. Należy również zauważyć, że na złożenie takiego oświadczenia, wraz z datą otrzymania powódka powołuje się w piśmie datowanym na dzień 17 października 2013 roku ( k. 81). Na złożenie takiego oświadczenia wskazuje również pozwana, podtrzymując je w piśmie z dnia 25 października 2013 roku.

W tym miejscu należało zwrócić uwagę, że zgodnie z podstawową regułą dowodową wyrażoną w art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Jak wskazuje się w orzecznictwie ciężar dowodu w rozumieniu art. 6 k.c. polega z jednej strony na obarczeniu strony procesu obowiązkiem przekonania sądu dowodami o słuszności swoich twierdzeń, a z drugiej konsekwencjami zaniechania realizacji tego obowiązku, lub jego nieskuteczności. (por. wyrok SN z dnia 7 listopada 2007r., II CSK 293/07). W świetle powyższego Sąd powinien przyjąć za prawdziwe fakty udowodnione przez stronę obciążoną dowodem i pominąć te, których nie wykazała w sposób przekonujący. Z kolei zgodnie z regułą procesową zawartą w art. 232 k.p.c. strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Zatem wyłącznie od strony uzależnione jest jakie środki dowodowe i na jakie okoliczności zostaną przez nią przywołane, celem przekonania Sądu do zajmowanego przez siebie stanowiska. Na gruncie przedmiotowego sporu oczywistym było, że to na powódce spoczywał ciężar udowodnienia okoliczności przemawiających za istnieniem oraz wysokością zgłoszonego roszczenia.

W świetle powyższych ustaleń koniecznym było wykazanie przez powódkę, że wypowiedzenie z dnia 30 września 2013 roku, zostało przez pozwaną cofnięte, a następnie w dniu 4 listopada 2013 roku złożyła ona nowe oświadczenie o wypowiedzeniu. Obowiązkowi temu, w ocenie Sądu, powódka jednak nie sprostała. Nie przedstawiła bowiem materiału dowodowego pozwalającego na dokonanie przez Sąd ustaleń potwierdzających jej stanowisko. Pozwana konsekwentnie kwestionowała dokonanie takiej czynności, również reprezentant strony pozwanej wyraźnie wskazał, że wypowiedzenie to nie zostało cofnięte, a kolejne pismo zawierające oświadczenie o wypowiedzeniu zostało przez pozwaną złożone wyłącznie z ostrożności i związane było z prowadzoną na rzecz powódki windykacją.

W konsekwencji przy okolicznościach bezspornych jaką było zawarcie umowy o określonej treści w dniu 7 grudnia 2013 roku, skuteczne wypowiedzenie umowy w dniu 30 września 2013 roku zgodnie z zapisami ogólnych warunków umowy, a także w świetle niewykazania przez powódkę cofnięcia wypowiedzenia, nie było podstaw do obciążania pozwanej opłatą jednorazową określoną w rozdziale 5 ust. 6 OWU, a więc powództwo jako bezzasadne należało oddalić – o czym orzeczono w pkt I sentencji wyroku.

Dokonując ustaleń stanu faktycznego Sąd oparł się na zgromadzonej w aktach sprawy dokumentacji której strony nie kwestionowały, a i w ocenie Sadu nie budziły one żadnych wątpliwości co do ich autentyczności. Za podstawę swoich ustaleń Sąd przyjął również zeznania świadka A. F. oraz reprezentanta pozwanej M. Z., nie znajdując podstaw, by odmówić im wiary.

Rozstrzygnięcie o kosztach procesu znajduje postawę prawną w 108 § 1 zd. 1 k.p.c. w związku z art. 98 § 1 k.p.c., który stanowi, że strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. W związku z oddaleniem powództwa stroną przegrywającą jest strona powodowa i jako taka obowiązana do zwrotu kosztów procesu. Na poniesione przez pozwaną koszty w łącznej wysokości 1.217 zł złożyły się: wynagrodzenie pełnomocnika w kwocie 1.200 zł ustalone na podstawie § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu - Dz. U. z 2013 r., poz. 461 t.j.) oraz kwota 17 zł opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

W pkt III sentencji wyroku Sąd na podstawie art. 107 k.p.c. zasądził od powoda jako strony przegrywającej sprawę, kwotę 1.277 zł stanowiącą poniesione przez interwenienta ubocznego koszty interwencji. Na koszty poniesione przez interwenienta w łącznej wysokości 1.277 zł złożyły się: opłata sądowa od interwencji w kwocie 60 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł oraz wynagrodzenie pełnomocnika w kwocie 1.200 zł ustalone na podstawie § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu - Dz. U. z 2013 r., poz. 461 t.j.)

ZARZĄDZENIE

1.  Odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi powoda.