Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

Decyzją z 30 sierpnia (...) roku, znak (...).(...). (...).(...) - (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) w Ł. odmówił A. Z. prawa do zasiłku chorobowego za okres od 23 lipca 2020 roku do 17 sierpnia 2020 roku, od 7 kwietnia 2021 roku do 6 lipca 2021 roku, od 4 sierpnia 2021 roku do 18 września 2021 roku oraz zobowiązał ją do zwrotu nienależnie pobranego zasiłku chorobowego za wskazane okresy wraz z odsetkami w łącznej kwocie 26.713,81 zł. Na ustaloną kwotę składała się należność główna w wysokości 19.952,83 zł oraz odsetki w wysokości 6.760,98 zł.

W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, że płatnik Szkoła Podstawowa nr (...) w G. NIP: (...) wypłacił A. Z. zasiłki chorobowe za okresy od 23.07.2020 r. do 17.08.2020 r., od 07.04.2021 r. do 06.07.2021 r. i od 04.08.2021 r. do 18.09.2021 r. Jednocześnie ubezpieczona miała zawartą umowę zlecenia w okresie od 25.10.2019 r. do 09.02.2021 r. z płatnikiem (...) w T. NIP: (...). Z nadesłanych przez płatnika (...) w T. wyjaśnień wynika, że z tytułu umowy zlecenie odwołująca się świadczyła pracę w dniach 02.03.2020 r., 29-31.07.2020 r., 01.08.2020 r., 26.04.2021 r., 29.04.2021 r., 18.05.2021 r., 25.05.2021 r., 31.05.2021 r., 07.06.2021 r., 09.06.2021 r., 16-17.06.2021 r., 21-22.06.2021 r., 28.06.2021 r., 30.06.2021 r., 05.07.2021., 31.08.2021 r. oraz 28-29.09.2021 i z tego tytułu otrzymywała ona wynagrodzenie. W związku z tym, że ubezpieczona świadczyła pracę w trakcie orzeczonej niezdolności do pracy, ww. oddział ZUS uznał, że niewłaściwie wykorzystywała zwolnienie lekarskie i nie ma ona prawa do zasiłku chorobowego od 23.07.2020 r. do 17.08.2020 r., od 07.04.2021 r. do 06.07.2021 r. i od 04.08.2021 r. do 18.09.2021 r. Organ podkreślił, że zasiłek chorobowy został pobrany nienależnie i podlega zwrotowi w łącznej kwocie z odsetkami 26 713,81 zł.

A. Z. wniosła odwołanie od powyższej decyzji, domagając się jej zmiany poprzez przyznanie jej prawa do zasiłku chorobowego za sporny okres wskazany w zaskarżonej decyzji, o stwierdzenie, że zasiłek chorobowy za ten okres był świadczeniem należnym a obowiązek jego zwrotu jest bezpodstawny oraz o umorzenie postępowania w zakresie obowiązku zwrotu nienależnie pobranego świadczenia, ewentualnie zmianę decyzji w tym zakresie poprzez wskazanie, iż świadczenie nie zostało pobrane przez ubezpieczoną nienależnie w związku z czym nie jest ona zobowiązana do zwrotu kwot z decyzji. Odwołująca się wniosła ponadto o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego sądowego o specjalności ginekologii i medycyny pracy, w celu odpowiedzi na pytanie czy aktywności przejawiane przez ubezpieczoną w spornych okresach pozostawały w sprzeczności z celem udzielonego jej zwolnienia lekarskiego. Wniosła również o zasądzenie od organu na jej rzecz zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego. W uzasadnieniu swojego stanowiska argumentowała, że podejmowana przez nią aktywność zawodowa w trakcie orzeczonej niezdolności do pracy była sporadyczna, incydentalna, trwająca średnio 2 godziny zegarowe w ciągu dnia i dokonywana w sposób przeważający w formie zdalnej, nadto nie pozostawała w sprzeczności z celem zwolnienia lekarskiego, bowiem była to aktywność polegająca na wykonywaniu czynności nieforsujących, lekkich (w tym prowadzenie szkoleń online za pośrednictwem platformy (...) na rzecz rozwoju kompetencji cyfrowych społeczeństwa w ramach projektu (...).pl S. „(...)”), które nie wpływały na przedłużenie okresu niezdolności do pracy i były zgodne z zaleceniami lekarskimi. Odwołująca się wskazywała, że jej aktywność przy realizacji zlecenia była w spornym okresie znacznie ograniczona i korzystna dla jej zdrowia, a kwoty uzyskane z realizacji projektu nie były znaczne w stosunku do tych, które uzyskała z zasiłku.

W odpowiedzi na odwołanie organ wniósł o jego oddalenie oraz o zasądzenie od odwołującej się na jego rzecz zwrotu kosztów zastępstwa procesowego, wywodząc jak w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji i powielając dotychczasową argumentację.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

A. Z. w okresie od 1 września 2018 r. do 31 sierpnia 2022 r. była zatrudniona w Szkole Podstawowej nr (...) w G. na podstawie umowy o pracę na stanowisku nauczyciela. Z tego tytułu podlegała ubezpieczeniom społecznym, w tym ubezpieczeniu chorobowemu.

Niesporne , nadto dowód: pisma (...) w G. z 30.07.(...) r., z 13.06.(...) r. wraz z załączonymi kartami zasiłkowymi ubezpieczonej – nienumerowane karty akt organu rentowego, zeznania świadka P. Z. – k. 53-54.

A. Z. otrzymała zaświadczenia lekarskie stwierdzające niezdolność do pracy w okresach od 23 lipca 2020 r. do 17 sierpnia 2020 r., od 7 kwietnia 2021 r. do 6 lipca 2021 r. oraz od 4 sierpnia 2021 r. do 18 września 2021 r. Zwolnienia były jej udzielane w związku z ciążą, następnie w związku z depresją i ponownie w związku z ciążą.

Niesporne , nadto: wydruk wykazu zwolnień (...) nienumerowana karta akt organu rentowego, pisma (...) w G. z 30.07.(...) r., z 13.06.(...) r. wraz z załączonymi kartami zasiłkowymi ubezpieczonej – nienumerowane karty akt organu rentowego, zeznania P. Z. – k. 53-54, przesłuchanie ubezpieczonej – k. 54-55.

Za okresy: od 23 lipca 2020 r. do 17 sierpnia 2020 r., od 7 kwietnia 2021 r. do 6 lipca 2021 r. oraz od 4 sierpnia 2021 r. do 18 września 2021 r. Szkoła Podstawowa nr (...) w G. wypłaciła A. Z. zasiłek chorobowy w łącznej wysokości 19.952,83 zł.

Niesporne , nadto: karty zasiłkowe – nienumerowane karty akt organu rentowego.

Równolegle do zatrudnienia w ramach stosunku pracy A. Z. była związana umową zlecenia (od 25.10.2019 r. do 09.02.2022 r.) ze (...) z siedzibą w T., realizując w ramach tej umowy program (...). W okresach objętych równolegle zwolnieniami lekarskimi ubezpieczona wykonywała w stowarzyszeniu pracę w następującym wymiarze godzin i dniach:

- 29 lipca 2020 r. 2 godziny lekcyjne (online), 30 lipca 2020 r. 7 godzin lekcyjnych (online), 31 lipca 2020 r. 7 godzin lekcyjnych (online); 1 sierpnia 2020 r. 1 godzina lekcyjna (online);

- 26 kwietnia 2021 r. 2 godziny zegarowe (online), 29 kwietnia 2021 r. 2 godziny zegarowe (online); 18 maja 2021 r. 2 godziny zegarowe (online), 25 maja 2021 r. 2 godziny zegarowe (online), 31 maja 2021 r. 3 godziny lekcyjne (stacjonarnie), 7 czerwca 2021 r. 3 godziny lekcyjne (stacjonarnie), 9 czerwca 2021 r. 3 godziny lekcyjne (stacjonarnie), 9 czerwca 2021 r. 2 godziny zegarowe (online), 16 czerwca 2021 r. 3 godziny lekcyjne (stacjonarnie), 17 czerwca 2021 r. 6 godzin lekcyjnych (stacjonarnie), 21 czerwca 2021 r. 6 godzin lekcyjnych (stacjonarnie), 22 czerwca 2021 r. 3 godziny lekcyjne (stacjonarnie), 28 czerwca 2021 r. 6 godzin lekcyjnych, 30 czerwca 2021 r. 3 godziny lekcyjne (stacjonarnie), 30 czerwca 2021 r. 2 godziny zegarowe (online); 5 lipca 2021 r. 3 godziny lekcyjne (stacjonarnie);

- 31 sierpnia 2021 r. 3 godziny lekcyjne (stacjonarnie).

Wynagrodzenie otrzymywała na podstawie przedłożonych raportów z rzeczywiście przeprowadzonych szkoleń. Wynagrodzenie z tytułu realizacji umowy zlecenia wypłacane było ubezpieczonej w okresie od lutego 2020 r. do listopada 2021 r.

A. Z. w ramach programu (...) uczyła seniorów korzystania z Internetu, korzystania z aplikacji mObywatel, eRecepta, w trakcie pandemii uczyła ich komunikacji zdalnej, w tym połączeń wideo. Część lekcji ubezpieczona prowadziła z nauczycielami, żeby przygotować ich do pracy zdalnej. Część szkoleń była prowadzona online, a część stacjonarnie.

Dowód : pismo (...) z 18 kwietnia (...) r. – nienumerowana karta akt organu rentowego, raporty miesięczne – k. 24-32, zeznania P. Z. – k. 53-54, przesłuchanie ubezpieczonej – k. 54-55.

A. Z. otrzymała od (...) wynagrodzenie za następujące miesiące w niżej wymienionych kwotach:

- za sierpień 2020 r. - 414,70 zł,

- za maj 2021 r. - 552,26 zł,

- za czerwiec 2021 r. – 2 071,48 zł,

- za lipiec 2021 r. – 1 795,35 zł.

Dowód : wykaz transakcji – k. 19, potwierdzenia przelewów – k. 20-23, zeznania P. Z. – k. 53-54, przesłuchanie ubezpieczonej – k. 54-55.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie nie zasługiwało na uwzględnienie.

Stan faktyczny w niniejszej sprawie Sąd ustalił bądź jako bezsporny, bądź na podstawie dowodów z dokumentów znajdujących się w aktach sprawy, w tym w aktach organu rentowego oraz korespondujących z nimi zeznań świadka P. Z. i przesłuchania ubezpieczonej. Sąd nie znalazł podstaw do odmówienia wiary wskazanym dowodom. Rzetelność i autentyczność dokumentów nie były podważane przez strony i nie budziły wątpliwości. Zeznania świadka P. Z. i ubezpieczonej zasadniczo korespondowały z dokumentami, a organ rentowy nie naprowadził żadnych dowodów pozostających z nimi w sprzeczności. Stwierdzenie w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji ZUS o zakończeniu umowy zlecenia ze (...) Sąd uznał za oczywistą omyłkę, ponieważ z pisma tego stowarzyszenia do ZUS z 18 kwietnia (...) r. wynika, że umowa obejmowała okres od 25 października 2019 r. do 9 lutego 2022 r., zaś dłuższy okres obowiązywania umowy zlecenia potwierdzają również: wykaz transakcji, potwierdzenia przelewów i raporty miesięczne ubezpieczonej. Za oczywistą omyłkę Sąd uznał również stwierdzenie przesłuchiwanej ubezpieczonej, iż pracowała w Szkole Podstawowej nr (...) w G. do końca sierpnia 2021 r., ponieważ z kart zasiłkowych wynika, że ubezpieczona pracowała w tej szkole przynajmniej do 1 lutego 2022 r. Przede wszystkim zaś okoliczność, że odwołująca się w zaskarżonych okresach była zatrudniona w (...) w G. i równolegle związana była umową zlecenia ze (...) nie była sporna. Zaskarżona decyzja ZUS była kwestionowana przez ubezpieczoną tylko co do zasady. Dokonując przedstawionych ustaleń z jednej strony Sąd miał na uwadze, że ubezpieczona była zainteresowana rozstrzygnięciem sporu na swoją korzyść, co mogło wskazywać na ewentualne dążenie do przedstawienia dla strony korzystnych okoliczności i nakazywało pewną ostrożność przy ocenie jej oświadczeń. Tym niemniej Sąd kierując się zobiektywizowanym poczuciem co do szczerości relacji ubezpieczonej w świetle całokształtu okoliczności sprawy zaliczył je w poczet materiału dowodowego, nie znajdując podstaw do odmówienia im waloru wiarygodności. Opisany przez ubezpieczoną przebieg współpracy ze (...) z siedzibą w T. był spójny z wiadomościami uzyskanymi przez Sąd z dowodów w postaci pisma (...) w którym wskazano okresy wykonywania umowy zlecenia przez odwołującą się i na zarobkowy charakter umowy oraz z raportami miesięcznymi, wykazem transakcji, potwierdzeniami przelewów na rzecz ubezpieczonej i zeznaniami świadka P. Z..

Sąd pominął dowód z opinii biegłych sadowych z zakresu medycyny zgłaszany przez ubezpieczoną na okoliczność oceny zgodności aktywności podejmowanych przez A. Z. z celem udzielanych jej zwolnień, albowiem celem postępowania było ustalenia czy w okresie orzeczonej niezgodności do pracy odwołująca się podejmowała pracę zarobkową, co stanowiło samoistną przesłankę odmowy prawa do zasiłku chorobowego. Zakres działalności ubezpieczonej w trakcie orzeczonej niezdolności do pracy wynikał ze zgromadzonych w sprawie dowodów innych niż opinie biegłych.

Przechodząc na grunt rozważań merytorycznych należy wskazać, że na tle dokonanych ustaleń faktycznych nie istniały podstawy do przyznania ubezpieczonej prawa do zasiłku chorobowego za sporne okresy.

Kwestię świadczeń z ubezpieczenia chorobowego, do których należy zasiłek chorobowy regulują przepisy ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (tekst jedn.: Dz.U. z 2023 r. poz. 2780) – zwanej dalej „ustawą zasiłkową”.

Prawo do zasiłku chorobowego jest warunkowane niezdolnością do pracy powstałą w czasie trwania ubezpieczenia chorobowego (art. 6 ust. 1 ustawy zasiłkowej). Nie było kwestią sporną, że A. Z. była niezdolna do pracy w okresach od 23 lipca 2020 r. do 17 sierpnia 2020 r., od 7 kwietnia 2021 r. do 6 lipca 2021 r. oraz od 4 sierpnia 2021 r. do 18 września 2021 r., tj. w czasie podlegania pracowniczemu ubezpieczeniu społecznemu. Zaistniały zatem wskazane wyżej ustawowe przesłanki warunkujące uzyskanie przez ubezpieczoną zasiłku chorobowego z tytułu ubezpieczenia, co skutkowało wypłatą świadczenia za wskazany okres w wysokości określonej zaskarżoną decyzją.

Ustawodawca wyłączył jednak w pewnych sytuacjach prawo do zasiłku chorobowego, pomimo spełnienia warunków określonych ustawą zasiłkową. Uczynił to w art. 17 ust. 1 powołanej ustawy. Ubezpieczony wykonujący w okresie orzeczonej niezdolności do pracy pracę zarobkową lub wykorzystujący zwolnienie od pracy w sposób niezgodny z celem tego zwolnienia traci prawo do zasiłku chorobowego za cały okres tego zwolnienia. Zakład Ubezpieczeń Społecznych jest uprawniony do kontrolowania ubezpieczonych co do prawidłowości wykorzystywania zwolnień od pracy zgodnie z ich celem oraz jest upoważniony do formalnej kontroli zaświadczeń lekarskich (art. 17 ust. 1 i 3 oraz art. 68 ustawy zasiłkowej).

Cytowany przepis art. 17 ust. 1 ustawy zasiłkowej statuuje zatem dwie przesłanki utraty prawa do zasiłku chorobowego: 1) wykonywanie – w okresie orzeczonej niezdolności do pracy – pracy zarobkowej i 2) wykorzystywanie zwolnienia od pracy w sposób niezgodny z celem tego zwolnienia. Przyjmuje się, że obie te przesłanki są niezależne od siebie i mają samoistny charakter. Gdyby przesłanki te musiały być spełnione łącznie, to przepis stanowiłby o wykonywaniu pracy zarobkowej, która jest niezgodna z celem zwolnienia. W orzecznictwie i doktrynie nie budzi wątpliwości, że wykonywanie czynności mogących przedłużyć okres niezdolności do pracy zawsze stanowi wykorzystywanie zwolnienia niezgodnie z jego celem, którym jest odzyskanie przez ubezpieczonego zdolności do pracy. W jego osiągnięciu przeszkodą może być zarówno wykonywanie pracy zarobkowej (co przesądził ustawodawca), jak i inne zachowania ubezpieczonego utrudniające proces leczenia i rekonwalescencję. Tym nie mniej, w świetle art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. ustawy zasiłkowej w związku z art. 232 k.p.c., to Zakład Ubezpieczeń Społecznych odmawiając prawa do zasiłku, powinien wykazać, że zachowanie ubezpieczonego jest sprzeczne z celem zwolnienia, a więc negatywnie wpływa na proces odzyskania sprawności organizmu i rehabilitację. Przyjmując konsekwentnie odrębność obu przesłanek, wypada dostrzec różnicę w sformułowaniach „wykonywał pracę zarobkową” i „wykorzystuje zwolnienie od pracy w sposób niezgodny z jego celem”. W pierwszym przypadku zastosowanie przez organ rentowy przepisu art. 17 ust. 1 ww. ustawy zasiłkowej wymaga wykazania, że ubezpieczony wykonywał pracę zarobkową, w drugim zaś nie jest wystarczające jedynie wskazanie, że ubezpieczony podejmował dodatkową działalność – niezbędne jest także stwierdzenie, iż jest to działalność sprzeczna z celem zwolnienia (por. Wyrok Sądu Najwyższego - Izba Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 10 kwietnia (...) r., (...) 112/23).

Nie było kwestią sporną w sprawie niniejszej, że A. Z. w okresach orzeczonej niezdolności do pracy: od 23 lipca 2020 r. do 17 sierpnia 2020 r. pracowała w trakcie czterech dni (łącznie 17 godzin lekcyjnych) na rzecz (...), od 7 kwietnia 2021 r. do 6 lipca 2021 r. w trakcie czternastu dni (łącznie 12 godzin zegarowych i 39 godzin lekcyjnych), od 4 sierpnia 2021 r. do 18 września 2021 r. w trakcie jednego dnia (3 godziny lekcyjne). W tym czasie ubezpieczona uczyła seniorów korzystania z Internetu, korzystania z aplikacji mObywatel, eRecepta, komunikacji zdalnej, w tym połączeń wideo. Część lekcji odwołująca się prowadziła z nauczycielami, żeby przygotować ich do pracy zdalnej. Część szkoleń była prowadzona online, a część stacjonarnie. Za przeprowadzone szkolenia zgodnie z umową zlecenia A. Z. przysługiwało wynagrodzenie, które wypłacane było na podstawie przedłożonych raportów z rzeczywiście przeprowadzonych szkoleń. Za sierpień 2020 r. otrzymała 414,70 zł, za maj 2021 r. 552,26 zł, za czerwiec 2021 r. 2 071,48 zł, a za lipiec 2021 r. 1 795,35 zł. Osią sporu pomiędzy stronami pozostawało, czy wykonywanie umowy zlecenia w zakresie, w jakim uczyniła to ubezpieczona, stanowiło negatywną przesłankę prawa do zasiłku chorobowego.

Wykonywanie pracy zarobkowej niezależnie od jej wpływu na stan zdrowia stanowi samodzielną negatywną przesłankę prawa do zasiłku. Nadto praca zarobkowa w rozumieniu art. 17 ust. 1 ustawy nie musi być wykonywana w pełnym wymiarze. Pozytywna kwalifikacja pracy zarobkowej w czasie niezdolności do pracy nie jest też zależna od faktycznego osiągania zarobku, gdyż wynika z samego podjęcia działań stanowiących realizację obowiązków pracowniczych. Jak przyjmuje się w utrwalonym w tym zakresie orzecznictwie, praca zarobkowa obejmuje różną aktywność ludzką zmierzającą do osiągnięcia zarobku, w tym m.in. wykonywanie umowy cywilnoprawnej, prowadzenie działalności pozarolniczej, wykonywanie zatrudnienia etc. (por. uzasadnienia wyroków Sądu Najwyższego z dnia 15 czerwca 2007 r. II UK 223/06 OSNP 2008/15 – 16/231, z dnia 9 października 2006 r. II UK 44/06, OSNP 2007/19 – 20/295, z dnia 20 stycznia 2005 r. I UK 154/04 OSNP 2005/19/307, z dnia 5 kwietnia 2005 r. I UK 370/04 OSNP 2005/21/342, z dnia 5 października 2005 r. I UK 44/05 OSNP 2006/17 – 18/279). Jednocześnie jednak Sąd Najwyższy niejednokrotnie i zasadnie wskazywał, że może się zdarzyć, że podejmowanie pewnej aktywności związanej z pracą zarobkową nie będzie uznane za wykonywanie tej pracy, dotyczyć to może jedynie czynności incydentalnych, wymuszonych okolicznościami (np. zabezpieczenie mienia w związku z kradzieżą czy pożarem) albo też w przypadku osób prowadzących indywidualną działalność gospodarczą czynności formalnoprawnych, do jakich są obowiązani jako pracodawcy (np. wystawienie świadectwa pracy), podatnicy czy płatnicy składek, odstąpienie od których to czynności rodziłoby naruszenie przepisów prawa pracy, prawa podatkowego czy ubezpieczeń społecznych (o ile czynności te nie są jedynymi, jakie przedsiębiorca zazwyczaj wykonuje). Taka sytuacja jednak nie wystąpiła w niniejszej sprawie.

Z samego faktu pozostawania w stosunku cywilnoprawnym i pobierania z tego tytułu wynagrodzenia wynika domniemanie pracy zarobkowej. Jednak jak każde domniemanie w polskim systemie prawa cywilnego, jest ono wzruszalne. Przy czym obalenie tego domniemania leżało po stronie ubezpieczonej, która w ocenie Sądu nie sprostała powyższemu obowiązkowi.

Za pracę zarobkową z reguły uważa się określone – najczęściej powtarzające się – czynności faktyczne, które w konsekwencji co do zasady (choć nie zawsze) prowadzą do uzyskania dochodu. Z zestawienia transakcji na k. 19 wynika, że odwołująca się z tytułu umowy zlecenia otrzymywała wynagrodzenie w okresie od lutego 2020 r. do listopada 2021 r. Szczegółowy wykaz dzienny wykonywanych przez A. Z. prac zawierają natomiast raporty miesięczne z działań przeprowadzonych w ramach projektu „ (...).pl” (k. 24-33), za które zgodnie z umową przysługiwało jej wynagrodzenie (pismo (...) z 18 kwietnia (...) r. do ZUS w aktach rentowych). Raporty miesięczne w zdecydowanej większości obejmują zaskarżone okresy (k. 24-32) i wynika z nich ciągłość podejmowanej przez odwołującą się pracy. Zatem w objętych zaskarżeniem okresach ubezpieczona wykonywała pracę zarobkową. Natomiast treść regulacji art. 17 ustawy zasiłkowej jest jednoznaczna pod tym względem i wynika z niej, że jeżeli ktokolwiek w okresie orzeczonej niezdolności do pracy wykonuje działalność zarobkową, to nie przysługuje mu w tym okresie zasiłek chorobowy.

Z tego względu Sąd uznał, że organ rentowy zasadnie odmówił A. Z. zasiłku chorobowego za okresy wskazane w zaskarżonej decyzji.

Podobnie zasadnie uznał wypłacone ubezpieczonej za sporne okresy zasiłki chorobowe za świadczenia nienależne. Zgodnie z art. 84 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych za kwoty nienależnie pobranych świadczeń uważa się między innymi świadczenia z tytułu niezdolności do pracy spowodowanej chorobą z ubezpieczenia chorobowego lub wypadkowego, co do których stwierdzono, że w okresie ich pobierania świadczeniobiorca wykonywał w okresie orzeczonej niezdolności do pracy pracę zarobkową lub wykorzystywał zwolnienie od pracy w sposób niezgodny z celem tego zwolnienia. Zgodnie zaś z brzmieniem art. 84 ust. 1 ww. ustawy osoba, która pobrała nienależne świadczenie z ubezpieczeń społecznych, jest obowiązana do jego zwrotu wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie, w wysokości i na zasadach określonych przepisami prawa cywilnego, z uwzględnieniem ust. 11; odsetki, z zastrzeżeniem ust. 1a, są naliczane od dnia następującego po dniu wypłaty świadczenia do dnia spłaty, przy czym zgodnie z ust. 1a powołanego artykułu w razie zwrotu należności z tytułu nienależnie pobranych świadczeń, w terminie wskazanym w decyzji zobowiązującej do zwrotu tych należności, nie nalicza się odsetek od spłaconych należności za okres od dnia przypadającego po dniu wydania decyzji do dnia spłaty.

Konsekwencją uznania, że ubezpieczona nie zachowała prawa do zasiłku chorobowego za okresy sporne z powodu wykonywania pracy zarobkowej w okresie orzeczonej niezdolności do pracy było przyjęcie, że pobrane przez nią świadczenia były świadczeniami nienależnym i na podstawie wyżej powołanych przepisów ustawy systemowej podlegają one zwrotowi wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie.

Mając na uwadze powyższe rozważania, Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. w punkcie pierwszym wyroku oddalił odwołanie.

Strona odwołująca się przegrała proces, a organ był reprezentowany przez radcę prawnego, zatem zgodnie z art. 98 § 1 w zw. z art. 99 k.p.c. w zw. z § 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (j.t. – Dz. U. z 2023 r. poz. 1935), Sąd w punkcie drugim wyroku zasądził od ubezpieczonej na rzecz wygrywającego organu należną na podstawie powyższych przepisów stawkę minimalną wynagrodzenia radcy prawnego wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty (zgodnie z art. 98 § 1 ¹ k.p.c.) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

(...)