Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

IX U 599/18 - zarządzenie, uzasadnienie Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie z 2019-03-26

sygn. akt IX U 599/18

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 16 października 2018r. znak (...).218/ (...)/MP nr (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił odwołującej się I. S. prawa do zasiłku chorobowego za okres od dnia 22 sierpnia 2018r. do dnia 29 sierpnia 2018r.

W uzasadnieniu decyzji Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. wskazał, że odwołująca się I. S. była objęta obowiązkowo ubezpieczeniem społecznym w okresie od dnia 6 grudnia 2017r. do dnia 17 marca 2018r. z tytułu zatrudnienia na umowę o pracę w (...) S.A. Przedłożyła zaświadczenie lekarskie od 22 sierpnia 2018r. do 29 sierpnia 2018r. i wystąpiła o wypłatę zasiłku chorobowego za okres po ustaniu zatrudnienia. Ustalono jednak, że od 22 sierpnia 2018r. do 27 sierpnia 2018r. I. S. była zgłoszona do ubezpieczeń z tytułu umowy zlecenia w firmie (...). Nie przysługuje jej zatem zasiłek chorobowy po ustaniu zatrudnienia, ponieważ kontynuowała wykonywanie umowy zlecenia stanowiącą tytuł do objęcia dobrowolnym ubezpieczeniem chorobowym.

Odwołanie od powyższej decyzji wniosła I. S..

Uzasadniając swoje stanowisko wskazała, że nie podjęła pracy w (...) i nie osiągnęła dochodów z tej pracy.

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. wniósł o jego oddalenie w całości, nadto o zasadzenie od odwołującej się na swoją rzecz zwrotu kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu stanowiska organ powołał się na argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

I. S. była zatrudniona w (...) S.A. w W. na podstawie umowy o pracę od dnia 6 grudnia 2017r. do dnia 17 marca 2018r.

Z tego tytułu podlegała obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym, w tym ubezpieczeniu chorobowemu.

Jeszcze podczas zatrudnienia w ww. spółce (...) zaczęła chorować. Była niezdolna do pracy od dnia 1 marca 2018r. nieprzerwanie do dnia 29 sierpnia 2018r. (182 dni). Wystawiono dla niej zaświadczenie lekarskie m.in. za okres od dnia 22 sierpnia 2018r. do dnia 29 sierpnia 2018r.

Niesporne, a nadto dowód: przesłuchanie I. S. w charakterze strony – k. 31-32 (nagranie rozprawy z dnia 8.03.2019r. w systemie ReCourt), karta zasiłkowa – k. 8 akt organu, zaświadczenie lekarskie – k. 1 akt organu

W dniu 16 sierpnia 2018r. I. S. zawarła umowę zlecenia z (...) spółką z o.o. w W. na okres od dnia 22 sierpnia 2018r. na czas nieokreślony. Na podstawie tej umowy I. S. miała zajmować się ochroną obiektów.

W dniu 21 sierpnia 2018r., kiedy kończył się okres, na który wystawiono I. S. kolejne zwolnienie lekarskie, stwierdziła ona, że ze względu na swój stan zdrowia nie jest w stanie podjąć się wykonywania umowy zlecenia zawartej w dniu 16 sierpnia 2018r. z (...) spółką z o.o. w W.. W związku z tym, w dniu 21 sierpnia 2018r. I. S. poinformowała kierowniczkę w (...) spółce z o.o. w W., że rezygnuje z pracy i udaje się na kolejne zwolnienie lekarskie.

W dniu 27 sierpnia 2018r. pojechała do biura ww. spółki złożyć rezygnację z pracy na piśmie.

dowód: przesłuchanie I. S. w charakterze strony – k. 31-32 (nagranie rozprawy z dnia 8.03.2019r. w systemie ReCourt), umowa zlecenia – k. 24-27, rezygnacja – k. 28

I. S. nigdy nie podjęła pracy na rzecz (...) spółką z o.o. w W., ani nie uzyskała żadnego dochodu w związku z zawarciem umowy zlecenia z dnia 16 sierpnia 2018r.

Niesporne, a nadto dowód: przesłuchanie I. S. w charakterze strony – k. 31-32 (nagranie rozprawy z dnia 8.03.2019r. w systemie ReCourt), pismo (...) spółki z o.o. w S. z dnia 1.02.2019r. – k. 23, pismo (...) spółki z o.o. w S. z dnia 18.09.2018r. – k. 4 – k. 1 akt organu

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie okazało się zasadne.

Stan faktyczny sprawy ustalony został w oparciu o dowody z dokumentów, których prawdziwość i rzetelność sporządzenia nie była kwestionowana przez żadną ze stron. Również i Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania wiarygodności przedłożonych dokumentów, przez co były one miarodajne dla podjęcia rozstrzygnięcia w sprawie. Podstawą ustalenia stanu faktycznego były także zeznania odwołującej się I. S., które Sąd w całości uznał za wiarygodne jako spontaniczne, konsekwentne, jasne i korespondujące z dowodami z dokumentów zebranymi w sprawie.

Przedmiotem rozpoznania niniejszej sprawy było prawo odwołującej się do zasiłku chorobowego za okres od dnia 22 sierpnia 2018r. do dnia 29 sierpnia 2018r.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 pkt 2 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (zwanej dalej ustawą zasiłkową) zasiłek chorobowy z tytułu niezdolności do pracy powstałej w czasie trwania ubezpieczenia chorobowego, jak i z tytułu niezdolności do pracy powstałej po ustaniu tytułu ubezpieczenia nie przysługuje za okres po ustaniu tytułu ubezpieczenia chorobowego, jeżeli osoba niezdolna do pracy kontynuuje działalność zarobkową lub podjęła działalność zarobkową stanowiącą tytuł do objęcia obowiązkowo lub dobrowolnie ubezpieczeniem chorobowym albo zapewniającą prawo do świadczeń za okres niezdolności do pracy z powodu choroby.

Należy zauważyć, że zasiłek chorobowy przysługuje ubezpieczonym w razie niezdolności do pracy spowodowanej chorobą, a więc jego funkcja substytutu zarobku polega na zabezpieczeniu środków niezbędnych do utrzymania w okresie trwania choroby. Taką zasadniczą funkcję spełnia zasiłek chorobowy w okresie trwania tytułu ubezpieczenia chorobowego. Prawo do zasiłku chorobowego po ustaniu tytułu ubezpieczenia jest natomiast wyjątkiem od ogólnej zasady przysługiwania prawa do zasiłku chorobowego w czasie trwania ubezpieczenia chorobowego. Odwołanie się do funkcji i celu prawa do zasiłku chorobowego, udzielanego po przekroczeniu okresu objętego składką, pozwala na stwierdzenie, że w kontekście ogólnych zasad nabywania prawa do zasiłku chorobowego, jest on świadczeniem wyjątkowym, przysługującym tylko osobom nie podlegającym ubezpieczeniu, i to z tytułu zdarzeń nie objętych ryzykiem ubezpieczenia chorobowego. Ryzyko, które ustawodawca zdecydował się finansować bez ekwiwalentu w składce, zostało ogólnie ujęte jako niezdolność do pracy po ustaniu tytułu ubezpieczenia i przy tym podlega szczególnie określonemu reżimowi przesłanek, kiedy zasiłek chorobowy po ustaniu tytułu ubezpieczenia społecznego, nie przysługuje – wskazanych w art. 13 omawianej ustawy.

Wspólną cechą przyczyn wyłączających prawo do zasiłku wskazanych w art. 13 ustawy zasiłkowej jest istnienie innych źródeł dochodów z ubezpieczenia społecznego (emerytura lub renta z tytułu niezdolności do pracy), z Funduszu Pracy (zasiłek dla bezrobotnych, zasiłek lub świadczenie przedemerytalne) bądź z własnej kontynuowanej lub podjętej działalności zarobkowej (dochód z tej działalności lub zasiłek chorobowy z tytułu kontynuowanej równolegle lub nowej aktywności zawodowej, nabyty na ogólnych zasadach). We wszystkich tych przypadkach wypłata zasiłku chorobowego po ustaniu ubezpieczenia byłaby sprzeczna z ratio legis omawianej regulacji, która sprowadza się do dostarczenia środków utrzymania byłemu ubezpieczonemu, który z powodu ustania pracy zarobkowej traci dotychczasowe dochody, a któremu choroba przeszkodziła w znalezieniu i podjęciu nowej pracy zarobkowej, a tym samym nowego źródła dochodów (H. Pławucka, glosa do uchwały Sądu Najwyższego z dnia 30 sierpnia 2001 r., III ZP 11/2001, OSP 2002, z. 12, poz. 599). Uzasadnieniem wszystkich przyczyn wyłączających prawo do zasiłku jest więc okoliczność, że dotyczą one sytuacji, gdy osoba niezdolna do pracy ma już inne źródło utrzymania.

Przepis art. 13 ust. 1 pkt 2 ustawy zasiłkowej posługuje się przesłanką „kontynuacji działalności zarobkowej” lub „podjęcia działalności zarobkowej”. Ustawa przy tym nie definiuje pojęcia działalności zarobkowej. Ustawa o systemie ubezpieczeń społecznych także pojęcia tego nie wyjaśnia. Wykładnia pojęcia działalności zarobkowej poprzez porównanie przepisu art. 13 ust. 1 pkt 2 z art. 17 ust. 1 ustawy zasiłkowej – przewidującego utratę prawa do zasiłku chorobowego za cały okres zwolnienia, w razie wykonywania pracy zarobkowej lub niezgodnego z przeznaczeniem wykorzystania zwolnienia lekarskiego – prowadzi do wniosku, że zakres przedmiotowy pojęcia "działalności zarobkowej" jest szerszy od pojęcia "praca zarobkowa" i obejmuje różne formy prowadzenia działalności, w ramach której ubezpieczony uzyskuje dochód. Inaczej mówiąc, działalność zarobkowa to działalność stanowiąca źródło dochodu z tytułu własnej pracy, niezależnie od podstawy jej wykonywania. Należy przy tym przyjąć, że jest to tego rodzaju działalność zarobkowa, która stanowi tytuł do ubezpieczenia społecznego, a więc czyni zbędną ochronę ubezpieczeniową z tytułu poprzedniej, zakończonej działalności. W brzmieniu art. 13 ust. 1 pkt 2 działalność zarobkowa stanowi tytuł do objęcia obowiązkowo lub dowolnie ubezpieczeniem chorobowym. W myśl art. 3 ust. 1 ustawy zasiłkowej przez pojęcie tytułu ubezpieczenia chorobowego należy rozumieć zatrudnienie lub inną działalność, których podjęcie rodzi obowiązek ubezpieczenia chorobowego lub uprawnienie do objęcia tym ubezpieczeniem na zasadach dobrowolności w rozumieniu przepisów ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. Tytułem ubezpieczenia chorobowego jest więc prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej, zatrudnienie, służba lub inna praca zarobkowa, z których uzyskuje się dochód, także jest wykonywanie czynności w ramach umowy zlecenia. Nawiązanie takiego stosunku daje podstawę do objęcia dobrowolnym ubezpieczeniem chorobowym. Zgodnie bowiem z art. 11 ust 2 ustawy z 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jednolity – Dz. U. z 2017 r., poz. 1778) dobrowolnie ubezpieczeniu chorobowemu podlegają na swój wniosek osoby objęte obowiązkowo ubezpieczeniami emerytalnym i rentowymi, wymienione w art. 6 ust. 1 pkt 2, 4, 5, 8 i 10, w tym wskazane w pkt 4 osoby wykonujące pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia albo innej osoby o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia, zwanymi dalej "zleceniobiorcami" oraz osobami z nimi współpracującymi. Przy tym stosowanie do brzmienia art. 13 pkt 2 powołanej ustawy osoby wykonujące pracę na podstawie umowy zlecenia podlegają obowiązkowemu ubezpieczeniu w okresach od dnia oznaczonego w umowie jako dzień rozpoczęcia jej wykonywania do dnia jej rozwiązania lub wygaśnięcia, a także dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu.

Należy zauważyć, że w zasadzie bezsporną, a dodatkowo potwierdzoną zgromadzonym materiałem dowodowym (zeznania odwołującej się, pisma (...) spółki z o.o. w S.), była okoliczność, że I. S. po ustaniu obowiązkowego ubezpieczenia chorobowego na podstawie umowy o pracę w dniu 17 marca 2018r. nie podjęła ostatecznie działalności zarobkowej na podstawie umowy zlecenia, zawartej w dniu 16 sierpnia 2018r. (na okres od dnia 22 sierpnia 2018r. na czas nieokreślony) z (...) spółką z o.o. w S.. Jak wynika z dowodów zebranych w sprawie i szczegółowo przywołanych w części faktycznej uzasadnienia, I. S. w dniu 21 sierpnia 2018r., kiedy kończył się okres, na który wystawiono I. S. kolejne zwolnienie lekarskie, stwierdziła, że ze względu na swój stan zdrowia nie jest w stanie podjąć się wykonywania umowy zlecenia z (...) spółką z o.o. w W. i w związku z tym, w dniu 21 sierpnia 2018r. poinformowała kierowniczkę w (...) spółce z o.o. w W., że rezygnuje z pracy i udaje się na kolejne zwolnienie lekarskie. Nigdy nie podjęła się pracy na rzecz ww. spółki i nigdy nie uzyskała z tego tytułu żadnego dochodu.

W związku z powyższym nie można przyjąć, aby do I. S. zastosowanie znalazł przepis art. 13 ust. 1 pkt 2 ustawy zasiłkowej, ponieważ po ustaniu tytułu ubezpieczenia chorobowego w (...) S.A. w W. była nieprzerwanie niezdolna do pracy do dnia 29 sierpnia 2018r. i w okresie od dnia 22 sierpnia 2018r. do dnia 29 sierpnia 2018r. nie podjęła działalności zarobkowej stanowiącej tytuł do objęcia jej obowiązkowo lub dobrowolnie ubezpieczeniem chorobowym albo zapewniającą prawo do świadczeń za okres niezdolności do pracy z powodu choroby.

Mając na uwadze powyższe rozważania, Sąd na podstawie art. 477 14 § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S. w ten sposób, że I. S. ma prawo do zasiłku chorobowe za okres od 22 sierpnia 2018r. do 29 sierpnia 2018r.

ZARZĄDZENIE

1.  (...),

2.  (...),

3.  (...),

4.  (...).

26.03.2019r.

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Aleksandra Kasielska
Podmiot udostępniający informację: Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie
Data wytworzenia informacji: