Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE WYROKU

Decyzją z dnia 17 lipca 2024 r., znak (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych odmówił N. R. prawa do świadczenia rehabilitacyjnego po dniu 17 lipca 2024 r. W uzasadnieniu decyzji Zakład Ubezpieczeń Społecznych wskazał, że świadczenie rehabilitacyjne było przyznane za wcześniejszy okres od 19 lutego do 17 czerwca 2024 r., zaś po tym okresie ubezpieczona odzyskała zdolność do pracy.

W odwołaniu od decyzji ubezpieczona podała, że faktycznie jej stan zdrowia się nie poprawił na tyle, aby mogła powrócić do pracy. Wskazała, że w dniu 12 lipca 2024 r. przeszła operację kręgosłupa – odcinka szyjnego i lekarz prowadzący zabronił jej dźwigać, zalecono odbycie rehabilitacji i ostrożność w wykonywaniu codziennych czynności przez pół roku.

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. wniósł o jego oddalenie z uzasadnieniem analogicznym jak w decyzji.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

N. R., pracownik (...), pozostawała niezdolna do pracy i do 18 lutego 2024 r. ZUS wypłacał jej zasiłek chorobowy. Okres zasiłkowy wynoszący 182 dni zakończył się 18 lutego 2024 r. Bezsporne, a nadto: wniosek o świadczenie rehabilitacyjne k. 1-2 akt zasiłkowych.

Ubezpieczona wystąpiła o przyznanie świadczenia rehabilitacyjnego i decyzją z dnia 15 marca 2024 r. przyznano jej świadczenie rehabilitacyjne za okres od 19 lutego do 17 czerwca 2024 r. Orzeczeniem lekarza orzecznika ZUS z 25.06.2024 r. ubezpieczona nie została uznana za niezdolną do pracy za dalszy okres. Komisja lekarska ZUS podtrzymała to orzeczenie w orzeczeniu z dnia 15.7.2024 r. Dowód: wniosek o świadczenie rehabilitacyjne, k. 2-3 akt zasiłkowych; decyzja k. 4 akt zasiłkowych, orzeczenie lekarza orzecznika ZUS, k. 9 akt zasiłkowych; orzeczenie komisji lekarskiej ZUS k. 11 akt zasiłkowych.

N. R. ma bóle kręgosłupa szyjnego, które to dolegliwości utrzymywały się. Od 5 lat dodatkowo występują bóle kręgosłupa lędźwiowego. W lipcu 2024r. ubezpieczona przeszła operację usunięcia dysku C4/C5 i C5/C6 ze stabilizacją międzytrzonową. W zakresie nerwów czaszkowych ubezpieczona nie ma odchyleń. W kończynach górnych i dolnych wygląd, siła, napięcie mięśniowe prawidłowe. Odruchy głębokie, żywe, równe, patologicznych nie stwierdza się. Czucie niezaburzone i zborność prawidłową. Kręgosłup ustawiony prawidłowo, natomiast występuje ograniczona ruchomość kręgosłupa w odcinku szyjnym. Objaw Laseque’a jest obustronnie ujemny i chód niezaburzony. Próba Romberga jest także ujemna. N. R. ma zaburzone czucie powierzchniowe wokół blizny pooperacyjnej na szyi. Kończyny górne – obrysy stawów prawidłowe, obwody jednakowe, ruchomość w stawach czynna i bierna w granicach prawidłowych. Siłę mięśniową prawidłową, chwytność rąk także. Klatka piersiowa – oddechowo ruchoma, niebolesna przy ucisku. Kręgosłup niebolesny przy palpacji. Ruchomość w odcinku szyjnym: odległość broda-mostek 6 cm, wyprost pełny, pochylenie głowy w prawo 30 °, w lewo 30 °. Ruchomość w odcinku lędźwiowym w granicach prawidłowych: odległość palce-podłoże 0 cm, skłony na boki po 30°. Napięcie mięśni przykręgosłupowych jest prawidłowe, objaw szczytowy ujemny.

N. R. cierpi na zmiany dyskopatyczne kręgosłupa szyjnego leczone operacyjnie 12 lipca 2024 r. (operacja usunięcie dysku C4/C5 i C5/C6 ze stabilizacją międzytrzonową). Po dniu 17 czerwca 2024 r. ubezpieczona była nadal niezdolna do pracy i była niezdolna do pracy do 31 grudnia 2024 r. Dla utrwalenia pozytywnego efektu leczenia operacyjnego dyskopatii szyjnej, w dniu 12.07.2024 r. i powrotu do zdrowia N. R. wymagała dalszego zwolnienia z pracy do 31.12.2024 r.

Dowód: opinia biegłych (...) – biegłej w dziedzinie neurologii; (...) z dnia 15.11.2024 r., k. 56; dokumentacja medyczna k. 7-38;

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonej, okazało się uzasadnione.

Przedmiot sporu w niniejszej sprawie stanowiło prawo ubezpieczonej do świadczenia rehabilitacyjnego za okres po 17 kwietnia 2024 r. Stan faktyczny w sprawie Sąd ustalił na podstawie dowodów z dokumentów zgromadzonych w aktach zasiłkowych ubezpieczonej. Spór dotyczył tego, czy po dniu 17 czerwca 2024 r. ubezpieczona pozostawała nadal niezdolna do pracy.

Zgodnie z art. 18 ust. 1-3 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. z 2023 r. poz. 2780, dalej jako „ustawa zasiłkowa”),

1. Świadczenie rehabilitacyjne przysługuje ubezpieczonemu, który po wyczerpaniu zasiłku chorobowego jest nadal niezdolny do pracy, a dalsze leczenie lub rehabilitacja lecznicza rokują odzyskanie zdolności do pracy.

2. Świadczenie rehabilitacyjne przysługuje przez okres niezbędny do przywrócenia zdolności do pracy, nie dłużej jednak niż przez 12 miesięcy.

3. O okolicznościach, o których mowa w ust. 1 i 2, orzeka lekarz orzecznik Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

Postępowanie dowodowe wykazało, że ubezpieczona po wykorzystaniu zasiłku chorobowego oraz trzech miesięcy świadczenia rehabilitacyjnego nadal była niezdolna do pracy i zdolność do pracy odzyskała dopiero po 31 grudnia 2024 r. W rozpatrywanym przypadku, prawo N. R. do świadczenia rehabilitacyjnego zależało od ustalenia, że pozostawała niezdolna do pracy oraz dalsze leczenie lub rehabilitacja lecznicza rokowały odzyskanie zdolności do pracy.

Sąd ustalił, że ubezpieczona po dniu 17 czerwca 2024 r. do 31 grudnia 2024 r. nadal była niezdolny do pracy. Wynika to w sposób jednoznaczny z opinii biegłych sądowych z zakresu ortopedii i neurologii. Z opinii biegłych wynikało, że zmiany dyskopatyczne kręgosłupa szyjnego ubezpieczonej były leczone operacyjnie 12 lipca 2024 r., kiedy usunięto dysk C4/C5 i C5/C6 ze stabilizacją międzytrzonową. W ocenie biegłych ortopedy i neurologa po dniu 17 czerwca 2024 r. ubezpieczona była nadal niezdolna do pracy i pozostawała niezdolna do pracy do 31 grudnia 2024 r. Okres dalszego pobierania świadczenia rehabilitacyjnego był konieczny w celu utrwalenia pozytywnego efektu leczenia operacyjnego dyskopatii szyjnej, odbytego w dniu 12.07.2024 r. Zdaniem biegłych powrót do zdrowia wymagał dalszego zwolnienia z pracy do 31.12.2024 r. Biegli podkreślili, że ich opinia jest odmienna od opinii Komisja Lekarska ZUS, gdyż ta ostatnia wydała opinie zaocznie. Biegli po badaniu ubezpieczonej i po analizie dokumentacji uznali, że przewlekły zespół bólowy kręgosłupa ubezpieczonej utrzymywał się nadal i trwał do 31.12.2024 r., zaś przebyta operacja w dniu 12.07.2024 r. umożliwiła powrót do zdrowia lecz uniemożliwiała wykonywanie pracy do 31.12.2024 r.

Zdaniem sądu orzekającego obie przesłanki wymagane art. 18 ust. 1 ustawy zasiłkowej zostały spełnione, zatem sąd uznał, że prawo do świadczenia rehabilitacyjnego N. R. przysługiwało do dnia 31 grudnia 2024 r. i w tym zakresie w oparciu o treść art. 477 ¹⁴ § 2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, orzekając o przyznaniu N. R. prawo do świadczenia rehabilitacyjnego do tego dnia.

ZARZĄDZENIE

1.(...)

2. (...)

3. (...)

9.6.2025 r. sędzia (...)