Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 13 czerwca 2023 r. znak (...).CW. (...). (...)2023, nr sprawy (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Ł. odmówił M. D. wypłaty zasiłku chorobowego z tytułu wypadku przy pracy za okres od dnia 9 maja 2023 r. w wysokości 100% podstawy tego wymiaru.

W uzasadnieniu decyzji wskazano, że Wydział Świadczeń E. (...) odstąpił od rozpatrzenia wniosku w sprawie uznania zdarzenia z dnia 17 kwietnia 2023 r. za wypadek przy pracy z uwagi na brak złożonych przez płatnika składek wymaganych dokumentów takich jak oryginał protokołu ustalenia okoliczności i przyczyny wypadku przy pracy sporządzonego zgodnie z wzorem określonym w obowiązujących przepisach, zapisu wyjaśnień poszkodowanego w wypadku i informacji ustalonych od świadków wypadku.

Od powyższej decyzji odwołał się M. D., podając, że dokumentacja, o której mowa w decyzji została złożona w ZUS w dniu 27 czerwca 2023 r.

W odpowiedzi na odwołanie organ wniósł o oddalenie odwołania, podając jak w zaskarżonej decyzji. Dodatkowo wskazał, że po dacie wydania decyzji płatnik składek przedłożył dokumenty dotyczące zdarzenia z dnia 17 kwietnia 2023 r., jednakże ZUS I Oddział w Ł. podtrzymał swoje stanowisko zawarte w decyzji z uwagi na fakt, że przedłożony protokół nie spełniał wszystkich warunków, tj. brak było zeznań pośredniego świadka. W związku z tym organ odmówił wnioskodawcy wypłaty zasiłku chorobowego z ubezpieczenia wypadkowego za okres od dnia 9 maja 2023 r. w wysokości 100 % podstawy wymiaru.

W piśmie z dnia 3 października 2023 r. organ wskazał, że nadesłane przez wnioskodawcę dodatkowe dokumenty, tj. zeznania świadka pozostają bez wpływu na dotychczasowe stanowisko. Protokół okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy nie spełnia bowiem wymogów formalnych – nie został uzupełniony pkt 5 protokołu, tj. okoliczności wypadku.

W piśmie z dnia 18 października 2023 r. M. D. sprecyzował, że domaga się zmiany decyzji ZUS poprzez przyznanie mu prawa do zasiłku chorobowego z ubezpieczenia wypadkowego z tytułu wypadku przy pracy z dnia 6 kwietnia 2023 r. Wskazał, iż do wypadku doszło w tym dniu, a nie jak błędnie wskazano w uzasadnieniu decyzji w dniu 17 kwietnia 2023 r. Ponadto wskazał, że dokumenty wymagane przez ZUS zostały sporządzone przez jego pracodawcę oraz wysłane do ZUS. Podkreślił, że zostały przekazane wszystkie dokumenty wskazujące na przebieg zdarzenia oraz jego skutki.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

M. D. w dniu 6 kwietnia 2023 r. był zatrudniony na podstawie umowy o pracę u A. D., prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą Technika (...) na stanowisku montera instalacji sanitarnych.

Niesporne, a nadto dowód: protokół Nr (...) ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy – w aktach organu (nienumerowane karty), przesłuchanie odwołującego M. D. w charakterze strony – k. 38-39

M. D. pracuje przy różnego rodzaju zleconych remontach, obsłudze wspólnot mieszkaniowych, wykonując instalacje różnego typu: gazowe, hydrauliczne, wodne, serwisy.

W dniu 6 kwietnia 2023 r. M. D. rozpoczynał pracę o godz. 8.00. Dokonał kontroli technicznej samochodu firmowego, a następnie ustalił ze swoim współpracownikiem L. S. (1) jakie materiały będą potrzebne w wykonaniu pracy. O godz. 8.30 M. D. zawiózł L. S. (1) na miejsce wykonywania pracy, a sam udał się do magazynu firmy przy ul. (...) w celu uzupełnienia brakujących materiałów. Będąc w magazynie, około godziny 9:30, M. D. chciał wyciągnąć rurę z regału. Doszło wówczas do niespodziewanego wyślizgnięcia się rury z jego rąk co spowodowało u niego utratę równowagi i upadek na podłogę. Podczas upadku M. D. podparł się lewą ręką, co spowodowało złamanie jej w nadgarstku.

M. D. był wówczas w magazynie sam. O zdarzeniu poinformował pracodawcę i udał się na (...) do Szpitala Miejskiego w Ś. przy ul. (...) I. Tam wykonano mu RTG nadgarstka oraz założono szynę oraz skierowano do Kliniki przy Unii L. w S., gdzie M. D. udał się w dniu 7 kwietnia 2023 r.

W wyniku zdarzenia doszło u M. D. do złamania nasady dalszej kości promieniowej lewej przezstawowej.

Od zdarzenia M. D. pozostaje niezdolny do pracy. Wykorzystał pełen okres zasiłkowy, a obecnie korzysta ze świadczenia rehabilitacyjnego. W międzyczasie, z związku z ww. złamaniem, przeszedł dwie operacje.

Dowód: protokół Nr (...) ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy – w aktach organu (nienumerowane karty), wyjaśnienia świadka L. S. (2) przy pracy – 4 akt organu, dokumentacja medyczna (w tym: Karta informacyjna Szpitala Miejskiego w Ś. z dnia 6.04.2023 r., Karta informacyjna (...) Nr 1 PUM w S. z dnia 7.04.2023 r.) - w aktach organu, wyjaśnienia M. D. – w aktach organu (nienumerowana karta), przesłuchanie odwołującego M. D. w charakterze strony – k. 38-39

Pismem z dnia 24 maja 2023 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w J. poprosił pracodawcę M. D. o przesłanie oryginału protokołu ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy, protokołu przesłuchania poszkodowanego oraz świadka, a także dokumentacji medycznej potwierdzającej udzielenie pierwszej pomocy w związku z wypadkiem. Uzupełniono dokumentację wymaganą przez ZUS. Przedstawiony w ZUS protokół Nr (...) ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy w pkt 5 nie zawierał wskazania przyczyn wypadku, a nagłówek tego punktu brzmiał: „Ustalono następujące okoliczności wypadku”, zamiast „Ustalono następujące przyczyny wypadku”. Okoliczności wypadku pracodawca opisał w pkt 4 protokołu.

Dowód: pismo z dnia 24 maja – k. 2 t. II akt organu, pismo z dnia 3 października 2023 r. – k. 10, protokół Nr (...) ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy, przesłuchanie odwołującego M. D. w charakterze strony – k. 38-39

Sąd zważył, co następuje:

Stan faktyczny sprawy ustalony został w oparciu o dowody z dokumentów oraz przesłuchanie odwołującego M. D.. Sąd nie dopatrzył się żadnych okoliczności podważających ich walor dowodowy. Dowód w postaci zeznań odwołującego się korespondował z treścią dokumentów zebranych w sprawie, w tym dokumentów zgromadzonych przez organ, m. in. z treścią dokumentacji medycznej powstałej bezpośrednio po zdarzeniu: Kartą informacyjną Szpitala Miejskiego w Ś. z dnia 6.04.2023 r. oraz Kartą informacyjną (...) Nr 1 PUM w S. z dnia 7.04.2023 r.

Odmawiając przyznania M. D. zasiłku chorobowego z ubezpieczenia wypadkowego (a więc w wysokości 100 % podstawy wymiaru), organ powołał się na brzmienie przepisu art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. z 2002r., Nr 199, poz. 1673 z późn. zm. – powoływanej dalej jako „ustawa wypadkowa”),

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy wypadkowej organ odmawia przyznania świadczeń z ubezpieczenia wypadkowego w przypadku: 1) nieprzedstawienia protokołu powypadkowego lub karty wypadku; 2) nieuznania w protokole powypadkowym lub karcie wypadku zdarzenia za wypadek przy pracy w rozumieniu ustawy; 3) gdy protokół powypadkowy lub karta wypadku zawierają stwierdzenia bezpodstawne.

Zgodnie z art. 22 ust. 3 ustawy wypadkowej jeżeli w protokole powypadkowym lub karcie wypadku są braki formalne, organ niezwłocznie zwraca protokół lub kartę wypadku
w celu ich uzupełnienia.

W niniejszej sprawie organ uznał, że M. D. nie przysługuje prawo do wypłaty zasiłku chorobowego za okres od dnia 9 maja 2023 r. z tytułu wypadku przy pracy w wysokości 100% podstawy tego wymiaru, uzasadniając swoje stanowisko faktem, iż dokumentacja złożona przez płatnika składek nie była kompletna, ostatecznie braki dotyczyły punktu 5 Protokołu okoliczności i przyczyn wypadku. Wcześnie wskazywane braki zostały sukcesywnie uzupełnione.

Należy podkreślić jednak, że organ błędnie przyjął, iż nie został uzupełniony punkt protokołu, dotyczący okoliczności wypadku. Okoliczności wypadku zostały już bowiem opisane w pkt 4 protokołu. Punkt 5 protokołu zaś winien dotyczyć przyczyn wypadku – zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 10 czerwca 2019 r. w sprawie wzoru protokołu ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy. Prawdopodobnie omyłkowo w pkt 5 protokołu powypadkowego pracodawca M. D. powielił zapis z nagłówka pkt 4prootkołu, drugi raz wskazując na okoliczności wypadku. Organ zatem niezasadnie powołał się na brak w tym zakresie. Brakowało bowiem zapisów odnośnie przyczyn wypadku, a nie zapisów co do jego okoliczności. Braki te nie oznaczają, że protokół powypadkowy nie istnieje, czy nie został przedstawiony, czego dotyczy art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy wypadkowej, umożliwiający organowi odmowę przyznania świadczeń. Zastosowanie winien tu mieć powołany wyżej przepis art. 22 ust. 3 ustawy wypadkowej, umożliwiający organowi uzupełnienie braków formalnych protokołu.

Niemniej nawet całkowity brak protokołu powypadkowego nie uniemożliwia Sądowi dokonanie, w ramach swoich uprawnień, oceny czy zdarzenie, którego dotyczy sprawa miało charakter wypadku przy pracy i w konsekwencji oceny przysługiwania ubezpieczonemu z tego tytułu określonych świadczeń. Najczęściej też sporządzenie protokołu powypadkowego przez pracodawcę jest niezależne od działań pracownika, który nie może być poszkodowanym z powodu nierzetelnego działania pracodawcy. Zgodnie z uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 19 marca 2014 r. sygn. I UZP 4/13 LEX nr 1469177 – w postępowaniu prowadzonym na skutek odwołania od decyzji organu rentowego odmawiającej przyznania prawa do jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy z powodu nieprzedstawienia przez ubezpieczonego protokołu powypadkowego sąd ubezpieczeń społecznych jest uprawniony do dokonywania oceny, czy dane zdarzenie było wypadkiem przy pracy. Nieprzedstawienie protokołu powypadkowego bądź przedstawienie protokołu powypadkowego nieuznającego zdarzenia za wypadek przy pracy nie pozbawia zatem ubezpieczonego prawa do świadczeń z ustawy, a jedynie upoważnia organ rentowy do wydania decyzji odmownej.

Aby ocenić prawo M. D. do zasiłku chorobowego z ubezpieczenia wypadkowego, należało ocenić, czy zdarzenie z dnia 6 kwietnia 2023 r, miało charakter wypadku przy pracy.

Definicję wypadku przy pracy zawiera art. 3 ustawy wypadkowej. Zgodnie z nią, za wypadek przy pracy uważa się nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną powodujące uraz lub śmierć, które nastąpiło w związku z pracą, tj. 1) podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika zwykłych czynności lub poleceń przełożonych, 2) podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika zwykłych czynności na rzecz pracodawcy, nawet bez polecenia, 3) w czasie pozostawania pracownika w dyspozycji pracodawcy w drodze między siedzibą pracodawcy a miejscem wykonywania obowiązku wynikającego ze stosunku pracy (art. 3 ust. 1 ustawy).

Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy wypadkowej z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej przysługuje zasiłek chorobowy dla ubezpieczonego, którego niezdolność do pracy spowodowana została wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (powoływana dalej jako „ustawa zasiłkowa”) świadczenia pieniężne na warunkach i w wysokości określonych ustawą przysługują osobom objętym ubezpieczeniem społecznym w razie choroby i macierzyństwa określonym w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U.2022.1009 t.j.), zwanym dalej „ubezpieczonymi”.

Zgodnie z art. 11 ust. 2 ustawy zasiłkowej miesięczny zasiłek chorobowy wynosi 100% podstawy wymiaru zasiłku, jeżeli niezdolność do pracy lub niemożność wykonywania pracy,
o której mowa w art. 6 ust. 2 powstała wskutek wypadku w drodze do pracy lub z pracy.

Na podstawie analizy zbieżnych ze sobą i nie budzących wątpliwości Sądu dowodów zgromadzonych w sprawie należało uznać, że zdarzenie z dnia 6 kwietnia 2023 r. miało charakter wypadku przy pracy. Dowody te to: zeznania odwołującego M. D., przesłuchanego przed Sądem, zapisy w dokumentacji medycznej powstałej bezpośrednio po wypadku, w której odnotowano datę zdarzenia i mechanizm powstania urazu w sposób tożsamy jak opisał to odwołujący (Karta informacyjna Szpitala Miejskiego w Ś. z dnia 6.04.2023 r., Karta informacyjna (...) Nr 1 (...) w S. z dnia 7.04.2023 r.), Protokół ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy, sporządzony, min. na podstawie wyjaśnień poszkodowanego i wyjaśnień świadka pośredniego zdarzenia, złożonych w toku postępowania powypadkowego.

Nie ulega wątpliwości, że zdarzenie z dnia 6 kwietnia 2023 r. było zdarzeniem mającym miejsce w czasie wykonywania pracy przez M. D. na terenie magazynu należącego do pracodawcy, było ono nagłe, spowodowane zostało przyczyną zewnętrzną (upadek na podłoże w związku z utratą równowagi podczas wyciągania rury z regału) i wywołało uraz w postaci złamania nasady dalszej kości promieniowej lewej przezstawowej. Okoliczności zdarzenia z dnia 6 kwietnia 2023 r. nie budziły najmniejszych wątpliwości, także organ w toku procesu w żaden sposób ich nie podważył i nie zakwestionował wiarygodności zebranych dowodów. Okoliczności wypadku opisane w pkt 4 protokołu powypadkowego sporządzonego przez pracodawcę są zbieżne z wyjaśnieniami poszkodowanego w wypadku przy pracy, wyjaśnieniami świadka pośredniego, dokumentacją medyczną w aktach organu oraz zeznaniami odwołującego się złożonymi w toku procesu.

W tym stanie rzeczy Sąd stwierdził, że zaskarżona decyzja jest nieprawidłowa. W konsekwencji, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., dokonał jej zmiany poprzez ustalenie, że M. D. przysługuje prawo do zasiłku chorobowego za okres od dnia 9 maja 2023 r. (wskazany w decyzji) w wysokości 100 (stu) % podstawy wymiaru w związku z wypadkiem przy pracy z dnia 6 kwietnia 2023 r.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

4.  (...).

3.04.2024 r.