Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

IX U 401/22 - zarządzenie, uzasadnienie Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie z 2023-06-12

Sygnatura akt (...)

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 1 lipca 2022 r., znak (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. przyznał V. S. jednorazowe odszkodowanie z tytułu wypadku przy pracy z dnia 17 lipca 2021 r., wskazując, iż komisja lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 14 czerwca 2022 r. ustaliła 10 procent długotrwałego uszczerbku na zdrowiu związanego z tym wypadkiem.

V. S. wniósł odwołanie od powyższej decyzji, wnosząc o jej zmianę poprzez ustalenie prawa do odszkodowania w wysokości odpowiadającej 35% uszczerbku na zdrowiu. W uzasadnieniu podniósł, że na skutek wypadku, musiały zostać przeprowadzone dwa zabiegi polegające na całkowitej pierwotnej rekonstrukcji stawu biodrowego prawego, czyli alloplastyka stawu biodrowego. Pierwszy zabieg okazał się nieudany, co wydłużyło znacznie proces powrotu do zdrowia. Na rozprawie w dniu 2 czerwca 2023 r. odwołujący wniósł o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego.

W odpowiedzi na odwołanie organ wniósł o oddalenie odwołania w całości, podnosząc jak w zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

V. S. w dniu 17 lipca 2021 r. prowadził działalność gospodarczą pod firmą (...).

W dniu 17 lipca 2021 r. podczas rozładunku dostawy towaru w magazynie przy ulicy (...) w Ś. ubezpieczony potknął się i upadł.

Zdarzenie miało charakter wypadku przy pracy.

Niesporne, a nadto dowód: zawiadomienie o wypadku - k. 2-7 akt organu, wyjaśnienia świadków - k. 14-15 akt organu

W wyniku wypadku V. S. doznał złamania szyjki kości udowej prawej. Po wypadku był leczony operacyjnie w Szpitalu Wojewódzkim w S. -Z. alloplastyką stawu biodrowego. Leczenie było powikłane przedłużającym się wyciekiem treści z rany. W dniu 5 sierpnia 2021 r. był ponownie leczony operacyjnie, wykonano rewizję stawu biodrowego i wymianę głowy protezy, a następnie był leczony przedłużoną antybiotykoterapią. Po zagojeniu się rany leczył się rehabilitacyjnie. Przez 6 miesięcy przebywał na zwolnieniu lekarskim, a przez 12 miesięcy miał przyznane świadczenie rehabilitacyjne. Obecnie skarży się na bóle w okolicy stawu biodrowego występujące podczas siedzenia i chodzenia.

Długotrwałym następstwem przebytego złamania szyjki kości udowej prawej są obecnie bolesne i ograniczone ruchy w stawie biodrowym oraz żywa bolesność blizny pooperacyjnej na całej długości. Następstwa te odpowiadają 15 % długotrwałemu uszczerbkowi na zdrowiu.

Dowód: opinia biegłego z zakresu ortopedii H. M. – k. 38-40, dokumentacja medyczna w aktach organu

Lekarz orzecznik ZUS w orzeczeniu z dnia 14 marca 2022 r. ustalił 10% długotrwałego uszczerbku na zdrowiu spowodowanego skutkami wypadku przy pracy z dnia 17 lipca 2021 r.

Komisja lekarska ZUS w orzeczeniu z dnia 14 czerwca 2022 r. stwierdziła 10% długotrwałego uszczerbku na zdrowiu u V. S. na skutek wypadku przy pracy z dnia 17 lipca 2021 r.

Dowód: orzeczenie lekarza orzecznika ZUS – k. 31 – w aktach organu, orzeczenie komisji lekarskiej ZUS – k. 41 – w aktach organu

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie okazało się uzasadnione.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. z 2002r., Nr 199, poz. 1673 z późn. zm.), ubezpieczonemu, który wskutek wypadku przy pracy lub choroby zawodowej doznał stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, przysługuje jednorazowe odszkodowanie. Stały uszczerbek na zdrowiu stanowi takie naruszenie sprawności organizmu, które powoduje upośledzenie czynności organizmu nie rokujące poprawy, natomiast uszczerbek długotrwały jest to naruszenie czynności organizmu powodujące upośledzenie jego czynności na okres przekraczający sześć miesięcy, mogące jednak ulec poprawie (art. 11 ust. 2 i 3 ustawy).

Dla oceny, czy dane zdarzenie można uznać za wypadek przy pracy należy odnieść się do przepisu art. 3 powołanej ustawy, który formułuje jego definicję. Zgodnie z nią, za wypadek przy pracy uważa się nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną powodujące uraz lub śmierć, które nastąpiło w związku z pracą, tj. 1) podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika zwykłych czynności lub poleceń przełożonych, 2) podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika zwykłych czynności na rzecz pracodawcy, nawet bez polecenia, 3) w czasie pozostawania pracownika w dyspozycji pracodawcy w drodze między siedzibą pracodawcy a miejscem wykonywania obowiązku wynikającego ze stosunku pracy (art. 3 ust. 1 ustawy). Pod pojęciem wypadków przy pracy ustawodawca rozumie jednocześnie wypadki przy wykonywaniu działalności gospodarczej mające miejsce w okresie ubezpieczenia wypadkowego z danego tytułu podczas wykonywania zwykłych czynności związanych z prowadzeniem działalności pozarolniczej w rozumieniu przepisów o systemie ubezpieczeń społecznych, co wynika z przepisu art. 3 ust. 3 pkt 8 ustawy wypadkowej. W myśl zaś przepisu art. 8 ust. 6 pkt 1 ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887 z późn. zm.), tego rodzaju działalnością pozarolniczą jest działalność gospodarcza.

Szczegółowe zasady orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu oraz tryb postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku określa rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu, trybu postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku oraz postępowania o wypłatę jednorazowego odszkodowania z dnia 18 grudnia 2002 r. (Dz.U. z 2002r., Nr 234, poz. 1974).

Zgodnie z § 9 ust. 1-3 ww. rozporządzenia stopień stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu komisja lekarska ustala w procentach według tabeli norm oceny uszczerbku na zdrowiu stanowiącej załącznik do rozporządzenia, zwanej dalej "tabelą", która jest określona w załączniku do rozporządzenia. Jeżeli dla danego rodzaju uszczerbku tabela określa dolną i górną granicę stopnia uszczerbku na zdrowiu, komisja lekarska określa stopień tego uszczerbku w tych granicach, biorąc pod uwagę obraz kliniczny, stopień uszkodzenia czynności organu, narządu lub układu oraz towarzyszące powikłania. Jeżeli dla danego przypadku brak jest odpowiedniej pozycji w tabeli, komisja lekarska ocenia ten przypadek według pozycji najbardziej zbliżonej. Można przy tym ustalić stopień stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu w procencie niższym lub wyższym od przewidywanego w danej pozycji, w zależności od różnicy występującej między ocenianym stanem przedmiotowym a stanem przewidzianym w odpowiedniej pozycji tabeli.

W przedmiotowej sprawie fakt, że odwołujący się w dniu 17 lipca 2021 r. uległ wypadkowi przy pracy był niesporny. Sporne pozostawało natomiast to, w jakiej wysokości uszczerbek na zdrowiu spowodował uraz, którego doznał podczas wypadku.

Organ rentowy, powołując się na orzeczenie lekarza orzecznika ZUS oraz orzeczenie komisji lekarskiej ZUS, utrzymywał, że uszczerbek ten wynosi 10 %. Z kolei odwołujący domagał się przyznania jednorazowego odszkodowania w wysokości odpowiadającej 35% uszczerbkowi na zdrowiu.

Ustalenia faktyczne w sprawie Sąd oparł na treści zawiadomienia o wypadku,
i dokumentach znajdujących się w aktach sprawy, w tym w aktach organu,
w szczególności na treści dokumentacji medycznej. Prawdziwości i rzetelności sporządzenia tych dokumentów żadna ze stron nie kwestionowała, stąd też Sąd uznał je za miarodajne dla odtworzenia stanu faktycznego sprawy.

Sąd, z uwagi na fakt, iż rozstrzygnięcie sprawy wymagało specjalistycznej wiedzy medycznej, dopuścił dowód z opinii biegłego sądowej z zakresu ortopedii.

Biegły ortopeda H. M. stwierdził przebyte złamanie szyjki kości udowej prawej, alloplastykę oraz następową alloplastykę stawu biodrowego prawego z powodu infekcji około-protezowej. Długotrwałym następstwem są bolesne i ograniczone ruchy w stawie biodrowym oraz żywa bolesność blizny pooperacyjnej na całej długości.

Stwierdzony uraz był podstawą do ustalenia przez biegłego długotrwałego uszczerbku na zdrowiu w wysokości 15% zgodnie z tabelą procentową stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002 r. Dziennik Ustaw nr 234, pozycja 1974, punkt 145a na 15%.

Ustalony przez biegłego, zwiększony procent długotrwałego uszczerbku na zdrowiu wynika z uwzględnienia bolesnych i ograniczonych ruchów w stawie oraz utrzymującej się bolesności blizny pooperacyjnej.

Żadna ze stron powyższej opinii nie kwestionowała, a organ dodatkowo wniósł pismo, w którym wskazał, iż zgadza się z opinią biegłego.

Sąd ocenił opinię wydaną przez biegłego za miarodajną do czynienia ustaleń w sprawie. Wnioski zawarte w opinii zostały właściwie umotywowane, opinia nie zawiera wzajemnych sprzeczności, kompleksowo przedstawia skutki zdrowotne dla odwołującego po wypadku. Przed wydaniem opinii w sprawie biegły przeprowadził badanie odwołującego się. Przy uwzględnieniu powyższego oraz faktu, iż biegły to fachowiec z wieloletnim doświadczeniem zawodowym, należy stwierdzić, że jego opinia stanowiła wiarygodny dowód w sprawie.

Wobec powyższego Sąd uznał, że wypadek przy wykonywaniu pracy, mający miejsce w dniu 17 lipca 2021 r., spowodował u odwołującego się 15% długotrwałego uszczerbku na zdrowiu i w konsekwencji orzekł jak w sentencji wyroku, zmieniając zaskarżoną decyzję w oparciu o przepis art. 477 14 § 2 k.p.c.

W pozostałym zakresie, na podstawie art. 477 14 § 1 k.p.c., oddalono odwołanie.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 100 k.p.c., zgodnie z którym w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone. Sąd może jednak włożyć na jedną ze stron obowiązek zwrotu wszystkich kosztów, jeżeli jej przeciwnik uległ tylko co do nieznacznej części swego żądania albo gdy określenie należnej mu sumy zależało od wzajemnego obrachunku lub oceny sądu. Wysokość kosztów zastępstwa procesowego w sprawie, zgodnie z § 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych, wynosiła 180 zł.

W niniejszej sprawie Sąd zasądził od organu na rzecz odwołującego kwotę 90 zł z tytułu zwrotu kosztów zastępstwa procesowego, mając na względzie, iż odwołujący wygrał postępowanie w części, wzruszając jednak zaskarżoną decyzję co do zasady.

Mając na uwadze powyższe, orzeczono jak w sentencji wyroku.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

4.  (...)

12.06.2023 r.

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Klaudia Suszko
Podmiot udostępniający informację: Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie
Data wytworzenia informacji: