Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 16 stycznia 2017 r. znak sprawy (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. przyznał M. M. prawo do jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy jakiemu uległ w dniu 4 czerwca 2015 r. w wysokości odpowiadającej 10% uszczerbku na zdrowiu. W uzasadnieniu decyzji powołano orzeczenie Komisji Lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 13 stycznia 2017 r. (decyzja – k. 38 akt rentowych)

Odwołanie od powyższej decyzji wniósł ubezpieczony M. M., domagając się jej zmiany poprzez przyznanie mu prawa do jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy w wysokości wyższej niż w zaskarżonej decyzji, w zakresie rozszerzonym o numer pozycji 63c tabeli uszczerbkowej. W uzasadnieniu swojego stanowiska wskazał, że lekarz orzecznik przy wydawaniu opinii nie uwzględnił napadowego charakteru jego choroby oraz specyfiki pracy na morzu. Dodał, że podczas napadu arytmii serca objawy wskazują na ostrą niewydolność krążenia, w szczególności występuje ból w okolicach serca, nagłe osłabienie, narastające duszności oraz zimny pot. Zaznaczył, że cały czas przyjmuje leki przeciwzakrzepowe oraz antyrytmiczne. Nadto odwołujący się nie zgadza się z określeniem go jako pracownika biurowego, pomimo tego, że pracuje na wysokości i przy wysokim napięciu. (odwołanie – k. 2 – 3)

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, przywołując argumenty jak w uzasadnieniu decyzji z dnia 16 stycznia 2017 r. (odpowiedź na odwołanie – k. 5 – 5v)

Wyrokiem z dnia 30 sierpnia 2017 r. wydanym w sprawie (...) tut. Sąd oddalił odwołanie (wyrok – k. 34)

Pismem z dnia 13 stycznia 2017 r. M. M. złożył wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia apelacji, które ostatecznie zostało potraktowane jako skarga o wznowienie postępowania.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

M. M. był zatrudniony na podstawie umowy o pracę przez (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w S. i z tego też tytułu podlega ubezpieczeniom społecznym.

Niesporne

M. M., inżynier ds. testu elektrycznego, w dniu 4 czerwca 2015 r. rozpoczął pracę o godzinie 14.00. W trakcie pomiaru napięcia wynoszącego 400 V AC, przy wyjmowaniu dwóch sond pomiarowych z terminala doszło do kontaktu jego lewej dłoni z napięciem, z powodu dotknięcia elementu nieosłonionej końcówki sondy (nakładki) albo przepływu napięcia przez zapoconą sondę do kończyny górnej. Zdarzenie zostało uznane za wypadek przy pracy.

Niesporne, nadto dowód: protokół Nr (...) – k. 3 – 5 akt rentowych, dokumentacja zdjęciowa – k. 12 – 19 akt rentowych, protokół z wyjaśnień poszkodowanego – k. 23, informacje uzyskane od świadka – k. 24 – 25 akt rentowych

Skutkiem zdarzenia z dnia 4 czerwca 2015 r. było porażenie M. M. prądem elektrycznym o napięciu 400 V AC wraz z termicznym uszkodzeniem naskórka lewego kciuka. Po zdarzeniu M. M. przez kilka godzin był odsunięty od czynności służbowych z uwagi na złe samopoczucie. Na zakończenie pracy 4 czerwca 2015 r. stan psychofizyczny M. M. powrócił do normy i z tego powodu odstąpiono od konsultacji medycznej.

Przez kilkanaście dni po zdarzeniu u M. M. stale powtarzały się ataki kołatania serca, co wzbudziło jego niepokój oraz stało się powodem wizyty u lekarza specjalisty.

Niesporne, nadto dowód: protokół Nr (...) – k. 3 – 5 akt rentowych

W dniu 25 października 2016 r. pracodawca M. M. wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S. z wnioskiem o jednorazowe odszkodowanie z tytułu wypadku przy pracy w dniu 4 czerwca 2015 r.

Niesporne, nadto dowód: wniosek o przyznanie odszkodowania – k. 1 akt rentowych

W dniu 14 grudnia 2016 r., oceniający stan zdrowia M. M. lekarz konsultant Zakładu Ubezpieczeń Społecznych specjalista kardiolog rozpoznał u M. M. napadowe arytmie przedsionka, migotanie i trzepotanie przedsionków oraz częstoskurcze przedsionka. Nadto rozpoznał stan po dwukrotnych ablacjach cieśni trójdzielno-żylnej, stan po izolacji żył płucnych oraz stan po porażeniu prądem. Wskazał, że w związku ze schorzeniami kardiologicznymi i przyjmowaniem farmakoterapii M. M. ma pewne ograniczenia (np. przeciwwskazana praca na morzu oraz na wysokościach), ale nie stwierdzono przeciwskazań kardiologicznych do pracy w charakterze inżyniera na lądzie.

Lekarz konsultant podał, że uszczerbek M. M. na zdrowiu, w związku z napadowym migotaniem i trzepotaniem przedsionków, wynosi 5% według punktu 63a tabeli.

Niesporne , nadto dowód: opinia specjalistyczna lekarza konsultanta – k. 33 – 34v akt rentowych, wynik badania – k. 35 akt rentowych

W dniu 28 grudnia 2016 r. lekarz orzecznik Zakładu Ubezpieczeń Społecznych uznał, że uszczerbek na zdrowiu M. M. wynosi 10%, kwalifikując ten uszczerbek z pozycji 63a (bez sprecyzowania o jaką tabelę chodzi). W opinii odnotował rozpoznanie analogiczne jak lekarz konsultant ZUS.

Na skutek sprzeciwu M. M. od ww. orzeczenia badająca go w dniu 13 stycznia 2017 r. Komisja Lekarska Zakładu Ubezpieczeń Społecznych uznała, że doznany wskutek wypadku przy pracy uszczerbek na zdrowiu M. M. wynosi 10%, kwalifikując ten uszczerbek z pozycji 63a tabeli i dokonując rozpoznania analogicznego jak lekarz konsultant ZUS.

Niesporne, nadto dowód: opinia lekarska z 19 grudnia 2016 r. – k. 32 – 32v dokumentacji orzeczniczo – lekarskiej ZUS, opinia lekarska z 28 grudnia 2016 r. – k. 36 – 36v dokumentacji orzeczniczo – lekarskiej ZUS, orzeczenie lekarza orzecznika ZUS z 28 grudnia 2016 r. – k. 36 akt rentowych, sprzeciw ubezpieczonego – k. 38 – 39 dokumentacji orzeczniczo – lekarskiej ZUS, opinia lekarska z 13 stycznia 2017 r. – k. 43 – 43v dokumentacji orzeczniczo – lekarskiej ZUS, orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS z 13 stycznia 2017 r. – k. 37 akt rentowych

Obecnie u M. M. rozpoznaje się napadowe migotanie i trzepotanie przedsionków, stan po dwukrotnej ablacji z powodu trzepotania przedsionków (listopad 2015 r., styczeń 2016 r.) oraz stan po izolacji żył płucnych (22 marca 2016 r.).

M. M. ma wydolny układ krążenia i układ oddechowy. Czynność serca jest miarowa, tony serca prawidłowe, tętno miarowe zgodne z czynnością serca.

Uszczerbek na zdrowiu M. M. wynosi 10% i winien być oceniany w oparciu o pkt 63a tabeli. U M. M. nie wystąpiła niewydolność serca ani przy porażeniu prądem ani w czasie późniejszym. W czasie napadów trzepotania lub migotania przedsionków serca nie stwierdzono cech niewydolności serca. Nie stwierdzono także przecieku w przegrodzie międzyprzedsionkowej po punkcji trasseptalnej w czasie zabiegu izolacji żył płucnych.

Dowód: opinia biegłej sądowej z zakresu kardiologii Z. B. – k. 16 – 17, opinia uzupełniająca – k. 115 – 116, dokumentacja medyczna – k. 4

Sąd zważył, co następuje:

Skarga odwołującego się nie zasługiwała na uwzględnienie.

Zgodnie z brzmieniem art. 412 § 2 k.p.c. po ponownym rozpoznaniu sprawy sąd stosownie do okoliczności bądź oddala skargę o wznowienie, bądź uwzględniając ją zmienia zaskarżone orzeczenie albo je uchyla i w razie potrzeby pozew odrzuca lub postępowanie umarza.

Kwestię rodzajów świadczeń z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych oraz warunków nabywania prawa do tych świadczeń reguluje ustawa z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (jednolity tekst – Dz. U. z 2018 r. poz. 1376), zwana dalej „ustawą wypadkową”.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy jednorazowe odszkodowanie przysługuje ubezpieczonemu, który wskutek wypadku przy pracy doznał stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu. Definicja stałego i długotrwałego uszczerbku na zdrowiu zawarta została w art. 11 ust. 2 i 3 wskazanej ustawy. W myśl wymienionych przepisów stały uszczerbek na zdrowiu stanowi takie naruszenie sprawności organizmu, które powoduje upośledzenie jego czynności nie rokujące poprawy, natomiast uszczerbek długotrwały naruszenie sprawności organizmu powodujące upośledzenie jego czynności na okres przekraczający sześć miesięcy, mogące jednak ulec poprawie. Za wypadek przy pracy uważa się nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną powodujące uraz lub śmierć, które nastąpiło w związku z pracą podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika zwykłych czynności lub poleceń przełożonych, podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika czynności na rzecz pracodawcy, nawet bez polecenia, a także w czasie pozostawania pracownika w dyspozycji pracodawcy w drodze między siedzibą pracodawcy a miejscem wykonywania obowiązku wynikającego ze stosunku pracy (art. 3 ust. 1 ustawy wypadkowej).

Zgodnie zaś z dyspozycją § 9 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu, trybu postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku oraz postepowania o wypłatę jednorazowego odszkodowania (Dz. U. Dz. U z 2002 r., nr 234, poz. 1974 ze zm.) jeżeli wypadek przy pracy lub choroba zawodowa spowodowały uszkodzenie kilku kończyn, narządów lub układów, ogólny stopień długotrwałego uszczerbku na zdrowiu równa się sumie procentów uszczerbku ustalonych za poszczególne uszkodzenie, w sposób określony w ocenie procentowym, z ograniczeniem do 100%.

W rozpoznawanej sprawie poza sporem leżało, że M. M. uległ w dniu 4 czerwca 2015 r. wypadkowi przy pracy i z tytułu następstw tego zdarzenia ma prawo do jednorazowego odszkodowania. Sporna natomiast pozostawała wysokość należnego świadczenia w związku z kwestionowaniem przez odwołującego się przyjętego przez organ rentowy uszczerbku na jego zdrowiu.

Stały lub długotrwały uszczerbek na zdrowiu oraz jego związek z wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową ustala lekarz orzecznik ZUS lub komisja lekarska ZUS, a zastosowanie znajdują odpowiednio przepisy ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych dotyczące trybu orzekania o niezdolności do pracy (art. 16 ust. 1 i 2 ustawy wypadkowej).

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oceny niezdolności do pracy dokonuje w formie orzeczenia lekarz orzecznik ZUS. Od orzeczenia lekarza orzecznika ubezpieczonemu przysługuje sprzeciw (art. 14 ust. 2a wskazanej ustawy), a Prezesowi Zakładu zarzut wadliwości. Ten ostatni zgłosić można w terminie 14 dni od wydania orzeczenia i skutkuje on przekazaniem sprawy do komisji lekarskiej ZUS (art. 14 ust. 2d wskazanej ustawy). Prezes ZUS działa w zakresie nadzoru nad orzecznictwem, a zatem także w zakresie zgłaszania zarzutów wadliwości orzeczeń lekarzy orzeczników, za pośrednictwem Głównego Lekarza Orzecznika ZUS (§ 13 rozporządzenia Ministra Polityki Społecznej z dnia 14 grudnia 2004 r. w sprawie orzekania o niezdolności do pracy (Dz. U. z 2004 r., Nr 273, poz. 2711 ze zm.). W przypadku wniesienia sprzeciwu lub zgłoszenia zarzutu wadliwości to właśnie orzeczenie komisji lekarskiej ZUS stanowi podstawę wydania decyzji (art. 14 ust. 3 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych).

Ustalenie uszczerbku na zdrowiu wymaga określenia stopnia dysfunkcji organizmu odwołującego się, stąd w niniejszej sprawie sąd dopuścił dowód z opinii biegłej sądowej z zakresu kardiologii Z. B..

Z opinii biegłej sądowej z zakresu kardiologii wynika, że M. M. cierpi na napadowe migotanie i trzepotanie przedsionków, co stanowi konsekwencję wypadku przy pracy w dniu 4 czerwca 2015 r. Biegła sądowa wskazała, że u ubezpieczonego rozpoznano stan po dwukrotnej ablacji z powodu trzepotania przedsionków oraz izolacji żył płucnych. Zaznaczyła, że u ubezpieczonego nie wystąpiła niewydolność serca ani bezpośrednio przy porażeniu prądem ani później, czego dowodzą karty informacyjne z pobytów w szpitalu oraz badania echokardiograficzne. Dodała, że w przypadku napadów migotania oraz trzepotania przedsionków serca nie stwierdzono u odwołującego cech niewydolności serca. Wskazała, że zaburzenia rytmu serca bez cech niewydolności serca w wyniku wypadku przy pracy stanową według pkt 63a tabeli 10% uszczerbku na zdrowiu.

Powyższe, przy uwzględnieniu, że biegła to wysokiej klasy fachowiec z tytułami naukowymi, o wieloletnim doświadczeniu klinicznym, wieloletnim doświadczeniu orzeczniczym i specjalności odpowiedniej do schorzeń odwołującego się, nakazywało uznać opinię za rzetelną i wiarygodną, a w konsekwencji podzielić jej wnioski nie znajdując podstaw do ich kwestionowania.

Za taką podstawę nie mogły zostać uznane zarzuty odwołującego się. Do tych zarzutów tych odniosła się biegła Z. B. w opinii uzupełniającej. W zarzutach do opinii biegłej odwołujący się stwierdził, że biegła wydając opinię nie uwzględniła napadowego charakteru jego choroby oraz specyfiki wykonywanej przez niego pracy. Dodał, że chociaż z opinii wynika, że biegła nie stwierdziła u niego niewydolności krążenia, to z dokumentacji medycznej niewydolność ta wynika. Nadto stwierdził, że opinia jest niepełna, lakoniczna, nieprecyzyjna i nie uwzględnia rzeczywistego stanu jego zdrowia.

Natomiast biegła w logiczny sposób na te zarzuty odpowiedziała podnosząc, że nie zawsze migotanie przedsionków prowadzi do niewydolności serca (tylko długotrwałe występujące w uszkodzeniach mięśnia sercowego). Dodała, że również w czasie napadów trzepotania czy migotania przedsionków nie stwierdzono niewydolności serca. Stwierdziła, że przedłożone przez odwołującego się wyniki badań ekg metodą Holtera nie wykazały napadów migotania i trzepotania przedsionków. Również nie stwierdzono przecieku w przegrodzie międzyprzedsionkowej po punkcji trasseptalnej w czasie zabiegu izolacji żył płucnych.

Organ rentowy nie wniósł zarzutów do opinii biegłej.

Na podstawie § 9 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002 r. w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu, trybu postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku oraz postępowania o wypłatę jednorazowego odszkodowania (Dz. U z 2002 r., nr 234, poz. 1974 ze zm.), Sąd uznając opinię biegłej za logiczną i przekonującą uznał, że w wyniku wypadku przy pracy w dniu 4 czerwca 2015 r. M. M. doznał długotrwałego uszczerbku na zdrowiu w wysokości 10%.

Mając na uwadze wszystko powyższe Sąd na skutek skargi odwołującego się o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w S. z dnia 30 sierpnia 2017 r. wydanego w sprawie o sygn. akt (...), na podstawie art. 412 § 2 k.p.c. oddalił skargę.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

4.  (...)

(...)