Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

IX U 271/15 - zarządzenie, uzasadnienie Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie z 2016-12-14

Sygn. akt IX U 271/15

UZASADNIENIE

Orzeczeniem z dnia 24 lutego 2015r. znak ZP – 4. (...).1.295.2015.BK Wojewódzki Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w Województwie (...) w (...) utrzymał w mocy orzeczenie (...) do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w (...) z dnia 17 grudnia 2014r. znak (...). (...).1. (...).2014 o zaliczeniu E. O. do lekkiego stopnia niepełnosprawności na stałe z symbolem przyczyny niepełnosprawności 07-S, 05-R bez spełniania przesłanek określonych w art. 8 ust. 3a pkt 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym ( Dz. U. z 2012 r. poz. 1137 ze zm.). Uzasadniając swoje stanowisko organ wskazał, iż adresat orzeczenia ma ograniczenia w pełnieniu ról społecznych, tj. trudności doświadczane w relacjach z otoczeniem i środowiskiem według przyjętych norm społecznych jako skutek naruszonej sprawności organizmu spowodowany schorzeniami określonymi 07-S i 05-R, które w porównywalnym stopniu wpływają na zaburzenie funkcji organizmu. Dodał, iż mimo skutków naruszenia sprawności organizmu i występujących ograniczeń wynikających z rozpoznanych schorzeń, ich przebiegu i wyników leczenia, ubezpieczony nie jest osoba zależną od otoczenia – może zaspokajać bez pomocy innej osoby podstawowe potrzeby życiowe, za które uważa się przede wszystkim samoobsługę poruszanie się i komunikację z otoczeniem (orzeczenia - k. 37, 51 akt organu).

E. O. wniósł odwołanie od tego orzeczenia domagając się zaliczenia do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności. Odwołujący się wskazał, iż przy wydawaniu orzeczenia organ nie wziął pod uwagę schorzeń narządu wzroku, na które choruje od 1966r. Zarzucił, że organ nie uwzględnił dokumentacji medycznej okulistycznej, nie został nadto przebadany w tym zakresie. Podkreślił, iż jego stan zdrowia nieustannie się pogarsza (k. 3-4).

Wojewódzki Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w Województwie (...) w (...)wniósł o oddalenie odwołania wywodząc jak w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia (k. 6 -7)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

E. O. ur. (...) posiadający wykształcenie średnie obecnie nie pracuje, utrzymuje się z emerytury.

Niesporne , nadto ocena funkcjonowania społecznego – k. 33,46 akt organu.

E. O. cierpi na osteoporozę, astmę oskrzelową, zaćmę obu oczu, krótkowzroczność, przewlekłą obturacyjną chorobę płuc, chorobę zwyrodnieniową stawów i kręgosłupa, żylaki kanału odbytu i kończyn dolnych.

W 2008r. był hospitalizowany z powodu przepukliny pachwinowo – lewostronnej, a następnie w 2011r. z powodu zaplenia płuc.

Niesporne, nadto dokumentacja medyczna zawarta w aktach organu.

Od 24 marca 2009r. E. O. zaliczony był do lekkiego stopnia niepełnosprawności na stałe z symbolem przyczyny niepełnosprawności 07-S ( choroby układu oddechowego), 05-R (upośledzenie narządu ruchu), spełniając jednocześnie przesłanki określone w art. 8 ust. 3a pkt 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym ( Dz. U. z 2012 r. poz. 1137 ze zm.).

Następnie od 24 listopada 2011r. ubezpieczony zaliczony został do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności na stałe przy uwzględnieniu takich samych wskazań związanych z niepełnosprawnością.

Dowód: orzeczenia o niepełnosprawności – k. 10, 24 akt organu .

Aktualnie stan neurologiczny E. O. jest prawidłowy. Klatka piersiowo – oddechowo ruchoma, niebolesna przy ucisku. Nie stwierdza się u niego niedowładów. Chwytność rąk zachowana. Siła mięśniowa kończyn górnych jest symetryczna. W zakresie kończyn dolnych brak jest zaników mięśniowych. Chód prawidłowo, bez patologii neurologicznej. Stawy bez obrzęków i zniekształceń.

Układ wzrokowy pełnosprawny czynnościowo. Gałki oczne osadzone, ustawione i ruchome prawidłowo. Aparat ochronny oczu anatomicznie i funkcjonalnie prawidłowy. Ostrość wzroku do dali OP- 0,9, O. – 1,0 w korekcji własnej. Do bliży OP i O. – 0,5 w korekcji własnej. Siatkówki w częściach obwodowych różowe, przyłożone, bez zmian chorobowych.

Schorzenie dróg oddechowych (astma oskrzelowa i przewlekły nieżyt nosa) zaburza czynności życiowe, lecz ich stopień jest lekki.

Dowód: opinie biegłych z zakresu: ortopedii A. K. i neurologii B. M. – k. 47 - 51, chorób oczu D. P. – k. 32, pulmonologii W. W. – k.70 akt.

Stan zdrowia E. O. skutkuje lekkim stopniem niepełnosprawności. Stopień ten warunkuje okresowy zespół bólowy kręgosłupa i stawów na podłożu zmian zwyrodnieniowych, który tylko nieznacznie upośledza funkcję układu narządu ruchu i układu nerwowego. Brak jest istotnych deficytów ruchowych, które powodowałyby zakwalifikowanie ubezpieczonego jako osoby z umiarkowaną lub znacznie ograniczoną zdolnością do poruszania się i przemieszczania.

Astygmatyzm u ubezpieczonego jest dobrze skorygowany szkłami okularowymi do bliży i dali, natomiast zaćma średniego stopnia i zmiany miażdżycowe naczyń siatkówki nie wpływają na funkcje wzrokowe.

Dowód: opinia biegłych z zakresu ortopedii A. K. i neurologii B. M.– k. 47 – 51, okulistyki D. P. – k. 32 akt..

Sąd zważył, co następuje.

Odwołanie okazało się nieuzasadnione.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz.U.11.127.721 z późn. zm.) rozróżnić można trzy stopnie niepełnosprawności: znaczny, umiarkowany i lekki. Do znacznego stopnia niepełnosprawności zalicza się osobę z naruszoną sprawnością organizmu niezdolną do pracy albo zdolną do pracy jedynie w warunkach pracy chronionej i wymagającą, w celu pełnienia ról społecznych, stałej lub długotrwałej opieki i pomocy innej osoby w związku z niezdolnością do samodzielnej egzystencji. (art. 4 ust. 1 ustawy). Do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności zalicza się osobę z naruszoną sprawnością organizmu niezdolną do pracy albo zdolną do pracy jedynie w warunkach pracy chronionej lub wymagającą czasowej albo częściowej pomocy innych osób w celu pełnienia ról społecznych (art. 4 ust. 2 ustawy). Do lekkiego stopnia niepełnosprawności zalicza się osobę z naruszoną sprawnością organizmu powodującą w sposób istotny obniżenie zdolności do wykonywania pracy w porównaniu do zdolności, jaką wykazuje osoba o podobnych kwalifikacjach zawodowych z pełną sprawnością psychiczną i fizyczną lub mającą ograniczenia w pełnieniu ról społecznych dające się kompensować przy pomocy wyposażenia w przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze lub techniczne. (art. 4 ust. 3 ustawy).

Standardy w zakresie kwalifikowania do poszczególnych stopni niepełnosprawności, uregulowane zostały w rozporządzeniu Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 15 lipca 2003r. w sprawie orzekania o niepełnosprawności i stopniu niepełnosprawności (t.j. Dz.U. 2015.1110). I tak zgodnie z rozporządzeniem: niezdolność do pracy oznacza całkowitą niezdolność do pracy zarobkowej z powodu fizycznego, psychicznego lub umysłowego naruszenia sprawności organizmu (§ 29 ust. 1 pkt 1), konieczność sprawowania opieki - całkowitą zależność od otoczenia polegającą na pielęgnacji w zakresie higieny osobistej i karmienia lub w wykonywaniu czynności samoobsługowych, prowadzeniu gospodarstwa domowego oraz ułatwiania kontaktów ze środowiskiem (§ 29 ust. 1 pkt 2), konieczność udzielania pomocy, w tym pomocy w pełnieniu ról społecznych – zależność od otoczenia wymagającą wsparcia w czynnościach samoobsługowych, w prowadzeniu gospodarstwa domowego, współdziałania w procesie leczenia, rehabilitacji, edukacji oraz w pełnieniu ról społecznych właściwych dla każdego człowieka zależnych od wieku, płci, czynników społecznych i kulturowych (§ 29 ust. 1pkt 3), czasowa pomoc w pełnieniu ról społecznych – konieczność udzielania pomocy, o której mowa w § 29 ust.1 pkt 3 w okresach wynikających ze stanu zdrowia (§ 30 ust. 1 pkt 1), a częściowa pomoc w pełnieniu ról społecznych – wystąpienie co najmniej jednej okoliczności, o której mowa w § 29 ust. 1pkt 3 (§ 30 ust. 1pkt 2), istotne obniżenie do wykonywania pracy - naruszoną sprawność organizmu powodującą ograniczenia w wykonywaniu pracy zarobkowej znacznie obniżające wydajność pracy na danym stanowisku w porównaniu do wydajności, jaką wykazują osoby o podobnych kwalifikacjach zawodowych z pełną sprawnością psychiczną i fizyczną (§ 31 ust. 1 pkt 1), ograniczenia w pełnieniu ról społecznych - trudności doświadczane przez osobę zainteresowaną w relacjach z otoczeniem i środowiskiem według przyjętych norm społecznych, jako skutek naruszonej sprawności organizmu (§ 31 ust. 1 pkt 2), zaś możliwość kompensacji ograniczeń - wyrównywanie dysfunkcji organizmu spowodowanej utratą lub chorobą narządu odpowiednio przez przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze lub środki techniczne (§ 31 ust. 2 rozporządzenia).

W rozpoznawanej sprawie niespornym było, iż wnoszący odwołanie jest osobą niepełnosprawną. Spornym natomiast pozostawał stopień niepełnosprawności, jakim skutkują jego schorzenia. E. O. kwestionował bowiem zaliczenie go przez Wojewódzki Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w Województwie (...) w(...)do lekkiego stopnia niepełnosprawności utrzymując, iż jego stan zdrowia skutkuje stopniem umiarkowanym.

Z opinii biegłych sądowych biegłych z zakresu neurologii B. M., ortopedii A. K., pulmonologii W. W., chorób oczu D. P. wynika bowiem, iż odwołujący się jest osobą niepełnosprawną w stopniu lekkim, przy czym stopień ten w istocie warunkuje okresowy zespół bólowy kręgosłupa i stawów w podłożu zmian zwyrodnieniowych bez cech uszkodzenia układu nerwowego i istotnego narządu funkcji narządu ruchu. Schorzenia dróg oddechowych zaburzają czynności życiowe wnioskodawcy, jednakże stopień tych zaburzeń jest lekki. Nadto układ wzorkowy odwołującego się jest pełnosprawny czynnościowo, co nie daje podstaw do przyznania niepełnosprawności z przyczyn wzrokowych.

Ubezpieczony wniósł zarzuty do opinii powołując się ogólnikowo na niezasadność niezaliczenia go do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności z uwagi na występujące u niego schorzenia neurologiczne, okulistyczne i układu oddechowego.

W ocenie Sądu opinie biegłych wydane po badaniu podmiotowym i przedmiotowym E. O. oraz analizie dostępnej dokumentacji medycznej dotyczącej stanu jego zdrowia są jasne i spójne, a ich wnioski w sposób logiczny i przekonujący umotywowane.

Z treści opinii wynika, iż biegli wzięli pod uwagę podnoszone przez skarżącego wszelkie dolegliwości, o ile były wykazane dokumentacją medyczną lub badaniem przedmiotowym przeprowadzonym przez biegłych. Biorąc zaś pod uwagę wysoką fachowość i kwalifikacje biegłych, należy uznać, że wnioski zostały na takiej podstawie wysnute prawidłowo.

Wnioskodawca w zarzutach do opinii biegłej z zakresu chorób nie wziął pod uwagę, że biegła musiała uwzględniać stan wzroku po korekcie odpowiednimi szkłami. Poza tym biegła w rozpoznaniu ujęła wszystkie schorzenia, o których wspominał E. O..

Sąd stanął na stanowisku, iż stan zdrowia wykazuje charakter dynamiczny zmieniający się w czasie, co więcej kryteria przyjmowane przez poszczególnych lekarzy specjalistów dla jego oceny mogą się różnić w zakresie dopuszczalnym przez przepisy dotyczące niepełnosprawności.

W toku niniejszego postępowania, zarówno organ rentowy jak i biegli sądowi nie wskazali na żadne podstawy mogące prowadzić do zmiany zaskarżonych przez wnioskodawcę orzeczeń na jego korzyść. Tym samym, Sąd uznał zaskarżone orzeczenie za prawidłowe i zgodne ze stanem obowiązującym w dacie jego wydania, nie znajdując podstaw do ich zmiany zgodnie z wolą odwołującego.

Zebrany w sprawie materiał dowodowy dał podstawy do uznania, że ocena stopnia niepełnosprawności odwołującego się przez Zespoły orzekające w sprawie była prawidłowa.

Zważywszy na definicję lekkiego i umiarkowanego stopnia niepełnosprawności, stopień dysfunkcji badanego świadczy o zasadności zaliczenia go do pierwszego z tych stopni. Odwołujący nie wymaga czasowej ani częściowej pomocy innych osób w pełnieniu ról społecznych. Natomiast należy zgodzić się przy tym ze stanowiskiem organu, że odwołujący się ma naruszoną sprawność organizmu, która powoduje w sposób istotny obniżenie zdolności do wykonywania pracy, w porównaniu do zdolności, jaką wykazuje osoba o podobnych kwalifikacjach zawodowych z pełną sprawnością psychiczną i fizyczną.

Mając na uwadze powyższe Sąd, na podstawie art. 477 14 § 1 k.p.c. oddalił odwołanie jako nieuzasadnione.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

14.12.2016

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Magdalena Taukin
Podmiot udostępniający informację: Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie
Data wytworzenia informacji: