Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 12 marca 2024 r. nr sprawy (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił D. S. prawa do świadczenia rehabilitacyjnego po wykorzystaniu przez niego zasiłku chorobowego, tj. po dniu 22 stycznia 2024 roku, powołując się na orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 28 lutego 2024 roku, z którego wynikało, iż ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy, a jego stan zdrowia nie uzasadnia przyznania prawa do świadczenia rehabilitacyjnego.

D. S. wniósł odwołanie od ww. decyzji, podnosząc, że ubiegał się
o przyznanie mu prawa do świadczenia rehabilitacyjnego od dnia 23 stycznia do dnia 23 lipca 2024 r. z uwagi na to, że 2 stycznia 2024r. otrzymał od lekarza informację, że jest chory i skierowano go na rehabilitację. Powrócił do pracy zawodowej 3 lipca 2024 r.

W odpowiedzi na odwołanie organ wniósł o oddalenie odwołania w całości wywodząc jak w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, nadto wskazując, iż Przewodniczący Komisji Lekarskiej ZUS nie znalazł nowych okoliczności mających wpływ na zmianę decyzji wydanej na podstawie orzeczenia komisji lekarskiej.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

D. S. urodził się w dniu (...). Ma wykształcenie średnie w zawodzie brukarz. Prowadzi działalność gospodarczą Zakład Usługowo Budowlany (...) D. S.. W związku z dolegliwościami bólowymi kręgosłupa szyjnego pozostawał niezdolny do pracy od 26 lipca 2023 r. w związku z tym pobierał zasiłek chorobowy do 23 stycznia 2024 r.

3 lipca 2024 r. D. S. wznowił prowadzenie działalności gospodarczej.

Niesporne , nadto: opinia biegłych z zakresu ortopedii A. K. i neurologii, balneoklimatologii i med. fizykalnej B. M. – k. 67, wykaz zasiłków – k. 31-31v, zaświadczenia o stanie zdrowia – k. 17-19 (oraz w aktach ZUS), dokumentacja medyczna – k. 16, 42 i 43 oraz dokumentacja lekarska ZUS.

Wnioskiem sporządzonym 4 stycznia 2024 roku D. S. wniósł o przyznanie mu świadczenia rehabilitacyjnego w związku z ogólnym stanem zdrowia. Formularz wniosku zawierał pouczenie, że świadczenie rehabilitacyjne nie przysługuje w razie wykonywania w okresie pobierania świadczenia rehabilitacyjnego pracy zarobkowej.

Dowód : wniosek o świadczenie rehabilitacyjne (k. 1 akt organu rentowego).

15 stycznia 2024 roku do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S. wpłynęła dokumentacja lekarska D. S.. W zaświadczeniu OL-9 z 2 stycznia 2024 roku wskazano, że D. S. cierpi na zwyrodnienie kręgosłupa i nadciśnienie.

Dowód: dokumenty (k. 10-11 dokumentacji orzeczniczo-lekarskiej).

D. S. cierpi na dolegliwości bólowe kręgosłupa szyjnego i lędźwiowo-krzyżowego (L-S) oraz drętwienie stopy prawej. Po 22 stycznia 2024 r. nadal leczył się w poradni ortopedycznej i przechodził rehabilitację w D. Fizjoterapii (...) w C.. Aktualnie D. S. ma za sobą zespół bólowy kręgosłupa szyjnego i lędźwiowo-krzyżowego na podłożu zmian zwyrodnieniowych, aktualnie z zachowaną funkcją chwytną i lokomocyjną. W związku z tym schorzeniem nie był zdolny do zatrudnienia jako brukarz od 23 stycznia 2024 r. do 2 lipca 2024 r., kiedy to wznowił pracę zarobkową jako brukarz. Wobec wprowadzonego procesu diagnostyczno-leczniczego, tj. rehabilitacji nastąpiła poprawa zdrowotna.

Dowód: opinia biegłych z zakresu ortopedii A. K. i neurologii, balneoklimatologii i med. fizykalnej B. M. – k. 67-74, zaświadczenie – k. 12 i 35, 46, 56, skierowanie i karta zabiegów – k. 13-15 i 36-38, 47-50, 58-6- skierowanie – k. 34 i 57, historia choroby – k. 51, 55, 61.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie podlegało uwzględnieniu w części dotyczącej świadczenia rehabilitacyjnego w okresie od 24 stycznia 2024 roku do dnia 2 lipca 2024 roku, zaś w pozostałym zakresie oddaleniu.

Zgodnie z art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (tekst jednolity – Dz. U. z 2023 r., poz. 2780), zwanej dalej „ustawą zasiłkową”, świadczenie rehabilitacyjne przysługuje ubezpieczonemu, który po wyczerpaniu zasiłku chorobowego jest nadal niezdolny do pracy,
a dalsze leczenie lub rehabilitacja lecznicza rokują odzyskanie przez niego zdolności do wykonywania zatrudnienia. Świadczenie rehabilitacyjne przysługuje przez okres niezbędny do przywrócenia zdolności do pracy, nie dłużej jednak niż przez 12 miesięcy (art. 18 ust. 2 ustawy zasiłkowej). Prawo do świadczenia rehabilitacyjnego uwarunkowane jest zatem łącznym zaistnieniem dwóch przesłanek - dalszą niezdolnością do pracy po wyczerpaniu zasiłku chorobowego oraz rokowaniem odzyskania zdolności do pracy w wyniku kontynuowania leczenia lub rehabilitacji leczniczej w okresie dwunastu miesięcy. Zarówno zasiłek chorobowy jak i świadczenie rehabilitacyjne stanowią świadczenia krótkookresowe niezbędne wówczas, gdy ubezpieczony na pewien tylko, stosunkowo niedługi okres, utracił możliwość zarobkowania, w sytuacji natomiast, gdy niezdolność do pracy trwa dłuższy czas, ale według wiedzy medycznej w przyszłości istnieją rokowania odzyskania zdolności do wykonywania zatrudnienia, ubezpieczonemu, przy spełnieniu innych warunków określonych przepisami, przysługuje prawo do renty z tytułu okresowej (częściowej albo całkowitej) niezdolności do pracy.

Stan faktyczny sprawy Sąd ustalił na podstawie dokumentów zgromadzonych
w aktach sprawy, w tym w aktach organu, w szczególności dokumentacji medycznej. Prawdziwości i rzetelności sporządzenia tych dokumentów strony nie kwestionowały, również Sąd nie znalazł podstaw, aby odmówić im tych przymiotów. Stąd też, stały się one miarodajne dla poczynienia ustaleń faktycznych w sprawie. Nie było potrzeby przesłuchiwania ubezpieczonego na okoliczność jego stanu zdrowia i niezdolności do pracy, bowiem kluczowe w tym zakresie są dane zawarte w dokumentacji medycznej, wyniki badania przez biegłego. Stosownych informacji na temat swojego stanu zdrowia osoby badane przekazują biegłym w ramach przeprowadzanego wywiadu lekarskiego.

Sporną kwestią pozostawała natomiast ocena stanu zdrowia ubezpieczonego po wykorzystaniu przez niego okresu pobierania zasiłku chorobowego. W związku
z rozbieżnymi stanowiskami stron procesu co do faktu odzyskania przez ubezpieczonego zdolności do pracy po dniu 23 stycznia 2024 roku, Sąd uznał za celowe dopuszczenie dowodu z opinii biegłych sądowych posiadających wiadomości specjalne z zakresu ortopedii oraz neurologii.

Z wydanej w sprawie na zlecenie sądu opinii biegłego sądowego z zakresu ortopedii A. K. oraz z zakresu neurologii B. M. wynika, że D. S. pozostawał nadal niezdolny do pracy od 23 stycznia 2024 roku do dnia 2 lipca 2024 roku. Badanie kliniczne wykonane przez biegłych wykazało przebyty zespół bólowy kręgosłupa szyjnego i lędźwiowo-krzyżowego na podłożu zmian zwyrodnieniowych, aktualnie z zachowaną funkcją chwytną i lokomocyjną. Z wywiadu wynikało, że ubezpieczony skarżył się na bóle kręgosłupa szyjnego i lędźwiowo-krzyżowego oraz drętwienie stopy prawej. Biegli orzekli po badaniu lekarskim ubezpieczonego i analizie dokumentacji medycznej z przebiegu leczenia, że dalsze leczenie rehabilitacyjne po 22 stycznia 2024 r. było uzasadnione i w tym okresie był dalej niezdolny do pracy.

Strony nie wniosły zarzutów do opinii.

Opinia biegłych jest jasna, pełna i spójna, a jej wnioski są logicznie
i przekonująco umotywowane. Została wydana przez wysokiej klasy specjalistów
o wieloletnim doświadczeniu klinicznym oraz orzeczniczym i specjalności odpowiedniej do schorzeń ubezpieczonego, po jego badaniu oraz prawidłowej analizie dotyczącej jego dokumentacji medycznej. W rezultacie Sąd uznał opinię biegłych za miarodajną dla podjęcia rozstrzygnięcia w sprawie. Sad zauważył, że po 23 stycznia 2024 r., tj. po okresie pobierania zasiłku chorobowego D. S. pozostawał pod opieką pośredni specjalistycznej i uczęszczał na rehabilitację, która w rezultacie umożliwiła mu, bez zbędnych opóźnień, powrót do zarobkowania. W konsekwencji Sąd uznał w ślad za biegłymi, że ubezpieczony D. S. był w okresie od dnia 24 stycznia 2024 roku do dnia 2 lipca 2024 roku nadal niezdolny do pracy i należało mu przyznać prawo do świadczenia rehabilitacyjnego na ten okres.

Mając na uwadze powyższe Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. uwzględnił odwołanie, zmieniając zaskarżoną decyzję i przyznając D. S. prawo do świadczenia rehabilitacyjnego za okres od dnia 23 stycznia 2024 roku do dnia 2 lipca 2024 roku.

Sąd, stosownie do przepisu art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c., oddalił odwołanie w pozostałej części, tj. w zakresie żądania przyznania świadczenia rehabilitacyjnego za okres od dnia 3 lipca 2024 r. do dnia 23 lipca 2024 r., albowiem w ocenie Sądu brak było podstaw prawnych do jego uwzględnienia. Z akt sprawy, jak również z niespornych okoliczności ustalonych w toku postępowania, jednoznacznie wynika, iż ubezpieczony z dniem 3 lipca 2024 r. powrócił do aktywności zawodowej i faktycznie podjął pracę zarobkową w formie działalności gospodarczej (art. 13 ust 1 pkt 1 w zw. z art. 22 ustawy zasiłkowej). Tym samym przestała istnieć jedna z podstawowych przesłanek niezbędnych do przyznania świadczenia rehabilitacyjnego, tj. niezdolność do pracy. Brak było również podstaw do uwzględnienia prawa do świadczenia rehabilitacyjnego za dzień 23 stycznia 2024 r., albowiem za ten dzień odwołujący się uzyskał zasiłek chorobowy (k. 31).

Z powyższych względów orzeczono jak w sentencji.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

S., (...)