Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 16 grudnia 2020 r. znak (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił K. S. prawa do świadczenia rehabilitacyjnego z uwagi na uznanie go za zdolnego do pracy. Powołał się przy tym na orzeczenie komisji lekarskiej ZUS z dnia 7 grudnia 2020 r.

K. S. wniósł odwołanie od tej decyzji wnosząc o jej zmianę poprzez przyznanie mu prawa do świadczenia rehabilitacyjnego. Podkreślił, iż prowadzący jego leczenie lekarz rodzinny i ortopeda nie wyrażają zgody na jego powrót do pracy z uwagi na utrzymujący się ból kręgosłupa i niemożność wykonywania pracy.

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania wywodząc jak w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, nadto zaś wskazując, iż w odwołaniu brak nowych okoliczności i nowych dowodów medycznych dotyczący niezdolności do pracy mających wpływ na zmianę decyzji.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

K. S., z wykształcenia ślusarz, a wykonujący zawód konserwatora, był niezdolny do pracy od 20 kwietnia do 17 października 2020 r. z powodu schorzenia narządu ruchu – zespołu bólowego kręgosłupa na tle zmian zwyrodnieniowo-dyskopatycznych i w tym okresie wykorzystał pełen okres zasiłkowy.

Niesporne, a nadto dokumentacja medyczna k. 4-7 dokumentacji orzeczniczo-lekarskiej organu, dokumentacja medyczna k. 23

W dniu 9 października 2020 r. złożył wniosek o przyznanie prawa do świadczenia rehabilitacyjnego.

Niesporne

W dniu 23 listopada 2020 r. wydana została zaoczna opinia lekarska, w której wskazano, iż z uwagi na zespół bólowy l-s z promieniowaniem do lewej kończyny dolnej oraz zakwalifikowanie do kriolezji stawów l4/l14 i l5-s1 i 1, K. S. jest niezdolny do pracy i rokuje odzyskuje zdolności do pracy, stąd celowe jest przyznanie świadczenia rehabilitacyjnego na okres 4 miesięcy licząc od daty wyczerpania zasiłku chorobowego.

Z uwagi na zgłoszony przez Prezesa ZUS zarzut wadliwości w dniu 7 grudnia 2020r. Komisja Lekarska ZUS wydała opinię lekarską zaoczną na podstawie analizy całokształtu dokumentacji zawartej w aktach organu, analizy wywiadu zawodowego oraz kwalifikacji ustalając, iż schorzenia narządu ruchu w postaci zespołu bólowego kręgosłupa L/S na tle zmian dyskopatyczno-zwyrodnieniowych z radikulopatią (...) lewostronną w obecnym stopniu zaawansowania nie naruszają funkcji organizmu w sposób powodujący długotrwałą niezdolność do pracy na poziomie posiadanych kwalifikacji i tym samym brak jest podstaw uzasadniających ustalenie uprawnienia do świadczenia rehabilitacyjnego. Przy orzekaniu uwzględniono, iż schorzenie wymaga stałej opieki specjalistycznej, odpowiedniej farmakoterapii oraz okresowej rehabilitacji, a stany zaostrzeń dolegliwości mogą być leczone w ramach zwolnień lekarskich.

Dowód: opinia lekarska z dnia 23.11.2020r. k. 8 dokumentacji orzeczniczo-lekarskiej organu, orzeczenie z dnia 23.11.2020r. k. 3 akt organu, opinia lekarska z dnia 07.12.2020r. k. 11 dokumentacji orzeczniczo-lekarskiej organu, orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 7.12.2020r. k. 5 akt organu

Stan zdrowia K. S. po dniu 17 października 2020 r. nie czynił go niezdolnym do wykonywania pracy ostatnio wykonywanej. Nie występowały u niego objawy zespołu bólowego, neurologiczne objawy ubytkowe ani upośledzenie funkcji narządu ruchu.

Dowód: opinia biegłych sądowych z zakresu neurologii T. P. i z zakresu ortopedii H. M. k. 24-25, dokumentacja medyczna k. 4-7 dokumentacji orzeczniczo-lekarskiej organu, dokumentacja medyczna k. 23

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie podlegało oddaleniu.

Zgodnie z art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz.U.2021.1133 t.j.) świadczenie rehabilitacyjne przysługuje ubezpieczonemu, który po wyczerpaniu zasiłku chorobowego jest nadal niezdolny do pracy, a dalsze leczenie lub rehabilitacja lecznicza rokują odzyskanie przez niego zdolności do pracy. Świadczenie rehabilitacyjne przysługuje przez okres niezbędny do przywrócenia zdolności do pracy, nie dłużej jednak niż przez 12 miesięcy (art. 18 ust. 2 ustawy). Prawo do świadczenia rehabilitacyjnego uwarunkowane jest zatem łącznym zaistnieniem dwóch przesłanek - dalszą niezdolnością do pracy po wyczerpaniu zasiłku chorobowego oraz rokowaniem odzyskania zdolności do pracy w wyniku kontynuowania leczenia lub rehabilitacji leczniczej w okresie dwunastu miesięcy.

Odmawiając K. S. prawa do świadczenia rehabilitacyjnego organ rentowy powoływał się na brak podstawowej przesłanki wskazanej w art. 18 ust. 1 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa tj. niezdolności do pracy i ta kwestia podlegała w pierwszym rzędzie ocenie w sprawie niniejszej.

Z uwagi na rodzaj schorzeń ubezpieczonego Sąd przeprowadził dowód z opinii następujących biegłych: z zakresu ortopedii i neurologii.

Z opinii, sporządzonej przez biegłych sądowych H. M. i T. P. wydanej w sprawie niniejszej wynika, iż w przypadku ubezpieczonego nie jest spełniona podstawowa przesłanka uprawniająca do uzyskania świadczenia rehabilitacyjnego na dalszy okres, jaką stanowi niezdolność do wykonywania pracy. Biegli, po badaniu ubezpieczonego i analizie jego dokumentacji medycznej, w pełni podzielili stanowisko komisji lekarskiej organu rentowego z dnia 7 grudnia 2020 r, wskazując iż nie stwierdzono upośledzenia funkcji narządu ruchu dającego podstawę do orzeczenia niezdolności do pracy.

Wszystko powyższe, przy uwzględnieniu, iż biegli to wysokiej klasy specjaliści o wieloletnim doświadczeniu klinicznym i specjalności odpowiedniej do schorzeń ubezpieczonego, nakazywało uznać sporządzoną przez nich opinię za rzetelną i wiarygodną, a w konsekwencji podzielić zawarte w niej wnioski nie znajdując żadnych podstaw do ich zakwestionowania, w szczególności, iż żadna ze stron nie zgłosiła do niej zarzutów.

Sam fakt, iż w swoim orzeczeniu lekarz orzecznik ZUS zaproponował przyznanie odwołującemu prawa do świadczenia rehabilitacyjnego na okres czterech miesięcy nie może być przesądzający w sprawie. Z uwagi bowiem na zgłoszony przez Prezesa ZUS (możliwość taką dają mu obowiązujące przepisy) zarzut wadliwości w dniu 7 grudnia 2020r. Komisja Lekarska ZUS wydała opinię lekarską na podstawie analizy całokształtu dokumentacji zawartej w aktach organu, analizy wywiadu zawodowego oraz kwalifikacji ustalając, iż schorzenia narządu ruchu w postaci zespołu bólowego kręgosłupa L/S na tle zmian dyskopatyczno-zwyrodnieniowych z radikulopatią (...) lewostronną w obecnym stopniu zaawansowania nie naruszają funkcji organizmu w sposób powodujący długotrwałą niezdolność do pracy na poziomie posiadanych kwalifikacji i tym samym brak jest podstaw uzasadniających ustalenie uprawnienia do świadczenia rehabilitacyjnego.

Zaznaczyć należy również, iż upływ czasu pomiędzy zakończeniem pobierania zasiłku chorobowego, a badaniem przez biegłych sądowych nie stoi na przeszkodzie dokonaniu obiektywnej oceny stanu zdrowia ubezpieczonego w danym momencie, jako że biegli dokonują ustaleń w oparciu o dokumentację medyczną z całego okresu leczenia. Zapisy dostępnej dokumentacji medycznej nie wskazują, aby po dniu 17 października 2020 r. ubezpieczony był niezdolny do pracy. Postępowanie sądowe także w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych rządzi się określonymi regułami. Zgodnie z art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która wywodzi z niego skutki prawne. Sam ubezpieczony nie naprowadzał dowodów z dokumentacji medycznej, której zapisy doprowadziłyby do zmiany stanowiska przez biegłych.

Mając na uwadze wszystko powyższe należało uznać za słuszne stanowisko organu rentowego wyrażone w zaskarżonej decyzji a w konsekwencji, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c., odwołanie oddalić.

ZARZĄDZENIE

1. (...)

2. (...)

3. (...)

4. (...)

24.11.2021 r.