Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 12 grudnia 2022 r., znak (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił przyznania A. W. jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy z dnia 6 listopada 2020 r., wskazując, iż Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 5 grudnia 2022 r. ustaliła u wnioskodawcy zero procent uszczerbku na zdrowiu związanego z tym wypadkiem.

A. W. wniósł odwołanie od powyższej decyzji, wskazując na to, że nie zgadza się z decyzją ZUS oraz wnosi o ponowne rozpatrzenie swojej sprawy w kwestii uszczerbku na zdrowiu. W uzasadnieniu odwołujący się wskazał, że w wyniku zaczadzenia doszło u niego do uszkodzenia błędnika ucha prawego i pogorszenia słuchu ucha prawego. W związku z tym zdarzeniem codziennie odczuwa zawroty głowy, ma trudności w utrzymaniu równowagi, pojawiają się u niego odruchy wymiotne podrażniające gardło. Ubezpieczony stwierdził, że z powodu tych dolegliwości nie wychodzi sam z domu, podczas wyjścia korzysta z pomocy innych osób. Odwołujący się z powodu dolegliwości zażywa leki, jednakże pomimo długotrwałego leczenia jego dolegliwości nie ustępują.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania w całości, wywodząc jak w zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

A. W. w dniu 6 listopada 2020 r. był zatrudniony w (...) sp. z o.o. w Biurze Regionalnym O/S. na stanowisku pracownika ochrony.

W dniu 5 listopada 2020 r. A. W. pełnił służbę na obiekcie S. w S. przy ul. (...). Służba miała zakończyć się dnia 6 listopada 2020 r. o godz. 8:00. A. W. wykonywał obowiązki właściwe dla pracownika ochrony, do których należało między innymi: otwieranie i zamykanie bramy, prowadzenie ewidencji pojazdów, sprawdzanie towaru na samochodach wjeżdżających oraz wykonywanie obchodów po terenie obiektu. 6 listopada 2020 r. około godziny 5:00 rano A. W. rozpoczął obchód obiektu po wyznaczonej trasie. Najpierw przeszedł teren wokół zakładu, a następnie udał się między innymi do kotłowni. Po wyjściu z kotłowni (...) zaczął się dziwnie czuć, odczuwał mdłości i zawroty głowy, zaczęły plątać mu się nogi, wymiotował. Dolegliwości nasilały się. O objawach A. W. poinformował swoją partnerkę, która przyjechała około 7:00 rano na miejsce. Widząc stan A. W. zawiadomiła pogotowie ratunkowe. Na miejsce zdarzenia przyjechała jako pierwsza straż pożarna, która udzieliła poszkodowanemu pierwszej pomocy. Następnie na miejsce zdarzenia przyjechała karetka pogotowia ratunkowego, która po badaniach zabrała poszkodowanego do szpitala w S. przy ul. (...). W szpitalu zdiagnozowano u poszkodowanego stan po zaczadzeniu w miejscu pracy i poddano dalszej opiece lekarskiej.

W dniu 6 listopada 2020 r. po przewiezieniu do szpitala (...) został skierowany na oddział laryngologiczny. Tam podczas kilkudniowego pobytu rozpoznana na podstawie prób kalorycznych osłabienie pobudliwości prawego błędnika. Po wypadku A. W. czuł się osłabiony, dokuczały mu bóle i zawroty głowy, skarżył się na osłabienie i na nudności. Skarżący szybko się męczy przy wysiłku.

A. W. cierpi na niewydolność serca – rozpoznano u niego przerostowa kariomiopatię zawężającą, która jest chorobą genetyczną. Do klinicznych objawów tej choroby należą: spadek tolerancji wysiłku, zawroty głowy i duszność wysiłkowa. Ma również napadowe migotanie przedsionków. A. W. się nie słyszy zupełnie lewym uchem od wielu lat (w wieku 5 lat doznał urazu akustycznego na skutek wybuchu petardy), a w uchu prawym ma znaczny niedosłuch odbiorczy. Choruje również na wrzody żołądka. Od około 5 lat leczy się z powodu depresji.

Zdarzenie z dnia 6 listopada 2020 r. (zatrucie czadem) nie spowodowało długotrwałego ani stałego uszczerbku na zdrowiu A. W..

Dowód: protokół powypadkowy – k. 1 – 5v., dokumentacja medyczna – k. 20 (koperta), k. 21 (koperta), k. 36-45v., k. 47 (koperta), k. 62, k. 77, k. 79-97, k. 115 (koperta), k. 127-141, k. 166-180, k. 199-204, zaświadczenia lekarskie – k. 16-19v. akt rentowych, dokumentacja medyczna – k. 21-49v. akt rentowych; opinie biegłych: specjalisty neurologii T. P. – k. 22 oraz opinie uzupełniające – k. 45, k. 105, k. 212, specjalisty otolaryngologii E. B. – k. 48-49 oraz opinie uzupełniające – k. 78, k. 209, specjalisty kardiologii A. B. – k. 185-186.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie okazało się nieuzasadnione.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (jednolity tekst – Dz. U. z 2022 r., poz. 2189), ubezpieczonemu, który wskutek wypadku przy pracy lub choroby zawodowej doznał stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, przysługuje jednorazowe odszkodowanie. Stały uszczerbek na zdrowiu stanowi takie naruszenie sprawności organizmu, które powoduje upośledzenie czynności organizmu nie rokujące poprawy, natomiast uszczerbek długotrwały jest to naruszenie czynności organizmu powodujące upośledzenie jego czynności na okres przekraczający sześć miesięcy, mogące jednak ulec poprawie (art. 11 ust. 2 i 3 ustawy).

Dla oceny, czy dane zdarzenie można uznać za wypadek przy pracy należy odnieść się do przepisu art. 3 powołanej ustawy, który formułuje jego definicję. Zgodnie z nią, za wypadek przy pracy uważa się nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną powodujące uraz lub śmierć, które nastąpiło w związku z pracą, tj. 1) podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika zwykłych czynności lub poleceń przełożonych, 2) podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika czynności na rzecz pracodawcy, nawet bez polecenia, 3) w czasie pozostawania pracownika w dyspozycji pracodawcy w drodze między siedzibą pracodawcy a miejscem wykonywania obowiązku wynikającego ze stosunku pracy (art. 3 ust. 1 ustawy).

Szczegółowe zasady orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu oraz tryb postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku określa rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu, trybu postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku oraz postępowania o wypłatę jednorazowego odszkodowania z dnia 18 grudnia 2002 r. (Dz.U. z 2002 r., Nr 234, poz. 1974 z późn. zm.).

W przedmiotowej sprawie fakt, że odwołujący się w dniu 6 listopada 2020 r. uległ wypadkowi przy pracy, był niesporny. Sporne pozostawało natomiast to, czy zaburzenia funkcjonowania organizmu, jakich doznał on podczas wypadku (opisane w protokole nudności, zawroty głowy, wymioty, zaburzenia równowagi) powodował stały bądź długotrwały uszczerbek na jego zdrowiu, a jeżeli tak, to w jakiej wysokości.

Organ rentowy, powołując się na orzeczenie komisji lekarskiej ZUS, utrzymywał, że uszczerbek ten wynosi 0 %. Natomiast odwołujący się stał na stanowisku, że wskutek wypadku doznał uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego i objawy takie jak nieutrzymywanie równowagi, wymioty, zawroty głowy, problemy kardiologiczne i znaczny ubytek słuchu w uchu prawym związane są z tym wypadkiem oraz towarzyszą mu do tej pory.

Ustalenia faktyczne w sprawie Sąd oparł na treści protokołu powypadkowego i dokumentach znajdujących się w aktach sprawy, w tym w aktach organu, w szczególności na treści dokumentacji medycznej. Prawdziwości i rzetelności sporządzenia tych dokumentów żadna ze stron nie kwestionowała, stąd też Sąd uznał je za miarodajne dla odtworzenia stanu faktycznego sprawy.

Sąd, z uwagi na fakt, iż rozstrzygniecie sprawy wymagało specjalistycznej wiedzy medycznej, dopuścił także dowód z opinii biegłych sądowych z zakresu neurologii, laryngologii i kardiologii. Opinie sporządzili specjaliści w dziedzinach właściwych w ocenie przedmiotowej sprawy: doc. dr hab. T. P. – specjalista neurolog, dr n. med. E. B. – specjalista otolaryngolog oraz dr n. med. A. B. – specjalista z zakresu kardiologii.

W toku badania z 5 kwietnia 2023 r. biegła z zakresu neurologii T. P. nie stwierdziła u ubezpieczonego neurologicznych objawów ubytkowych oraz innych następstw zdarzenia z 6 listopada 2020 r., które uzasadniałyby orzeczenie uszczerbku na zdrowiu.

Kwestionując opinię biegłej ubezpieczony powołał się na dolegliwości, jakie występowały u niego bezpośrednio po zdarzeniu (nudności, wymioty, zawroty głowy, zaburzenia równowagi i widzenia). Powołał się na badanie (...) wykazujące zaburzenia ośrodkowego układu nerwowego i stwierdzoną w badaniu kardiologicznym niską tolerancję wysiłku. Dokumentacja kardiologiczna (k. 36-45) wskazuje na niewydolność serca, zaburzenia rytmu serca i nadciśnienie.

Uzupełniając opinię biegła neurolog podkreśliła, że bezpośrednio po zdarzeniu nie stwierdzono u ubezpieczonego objawów uszkodzenia układu nerwowego. Podobnie objawów neurologicznych biegła nie stwierdziła w badaniu przedmiotowym. Zdaniem biegłej dolegliwości ubezpieczonego mają charakter subiektywny.

Ponownie kwestionując opinię biegłej (k 76) ubezpieczony ponownie opisywał szereg objawów chorobowych wskazując dodatkowo na problemy z widzeniem. Następnie po podtrzymaniu dotychczasowej opinii przez biegłą ubezpieczony (k. 114) podnosił te same zarzuty po raz kolejny i załączał tę samą dokumentację medyczną – kardiologiczną i okulistyczną.

W odpowiedzi biegła z zakresu neurologii zauważyła, że dokumentacja prezentowana przez odwołującego się nie wnosi niczego nowego do sprawy i nie zawiera istotnych treści neurologicznych zaś zarzuty ubezpieczonego stanowią skargi subiektywne.

Biegła z zakresu kardiologii A. B., po przeprowadzeniu badania podmiotowego i przedmiotowego oraz po dokonaniu analizy dokumentacji medycznej rozpoznała u odwołującego się kardiomiopatię przerostową z zawężeniem odpływu lewej komory. Wskazała, że zgłaszane przez odwołującego się: spadek tolerancji wysiłku, zawroty głowy i duszność wysiłkowa są klasycznymi klinicznymi objawami tej choroby samoistnej. Podkreśliła, że jest to postępująca choroba genetyczna i jej objawy, mimo nasilenia w ostatnim okresie, nie mają związku z zatruciem czadem.

Z opinią biegłej z zakresu kardiologii nie zgadzał się ubezpieczony wskazując, że do momentu zdarzenia z 6 listopada 2020 r. nie odczuwał przytaczanych dolegliwości. Przedstawił dokumentację medyczną, z której treści wynika, że zgłasza w wywiadzie organiczne uszkodzenia (...). W badaniu neurologicznym nie potwierdzono objawów ogniskowych. Ponadto z treści dokumentów wynika, że ojciec ubezpieczonego zmarł na zawał w wieku 50 lat.

Są uznał, że wobec jednoznacznych rozpoznań postawionych przez biegłą, oczywistej treści dokumentacji kardiologicznej oraz powoływania się ubezpieczonego na objawy neurologiczne opinia kardiologa nie wymaga dalszego uzupełnienia.

Biegła z zakresu laryngologii E. B., rozpoznając u ubezpieczonego głuchotę ucha lewego i odbiorczy niedosłuch ucha prawego, wskazała, że nie ma dowodu na to, że po wypadku z 6 listopada 2020 r. słuch w uchu prawym A. W. się pogorszył. Zauważyła, że w aktach nie ma audiogramu sprzed zdarzenia a badanie (...) z 2023 r. nie potwierdziło dysfunkcji błędników. Stąd nie ma podstaw, aby stwierdzić uszczerbek na zdrowiu w związku z zatruciem tlenkiem węgla.

Kwestionując opinię biegłej laryngolog odwołujący się powoływał się ponownie na badanie słuchu wykonane w szpitalu po zdarzeniu, co miałoby potwierdzać pogorszenie słuchu w jego prawym uchu.

Uzupełniając opinię biegła z zakresu laryngologii zauważyła, że odwołujący się jest dobrze zaadoptowany do niedosłuchu, nie korzysta z aparatu słuchowego i nie ma problemu z komunikacją. Dysfunkcja jest przeciwwskazaniem do pracy na wysokości.

Ponownie uzupełniając opinię biegła wskazała na brak potwierdzenia braku uszkodzenia słuchu w uchu prawym ubezpieczonego przed zdarzeniem z 6 listopada 2020 r. Ponadto zauważyła, że bezpośrednio po zdarzeniu w trakcie hospitalizacji ubezpieczony nie skarżył się na pogorszenie słyszenia. Brak też adnotacji o problemach w komunikacji, które są charakterystyczne dla nagłego pogorszenia słuchu. Tym samym brak potwierdzenia dla tego pogorszenia wskutek zdarzenia.

Oceniając prawidłowość i miarodajność wykonanych przez biegłe sądowe opinii oraz zasadność zarzutów kierowanych przez ubezpieczonego pod ich adresem Sąd zauważył, że odwołujący się opiera powiązanie swoich dolegliwości z zaczadzeniem na zapisach historii choroby od lekarza podstawowej opieki zdrowotnej, opartymi w większości o wywiad z pacjentem. Tymczasem badanie MR głowy z kontrastem wykonane 27 kwietnia 2021 r. (k. 20) wskazuje na zmiany ośrodkowego układu nerwowego naczyniopochodne o charakterze przewlekłym, a zatem mające związek ze stanem układu krążenia. Podobnie wynik badania (...) z 26 stycznia 2023 r. (k. 20) nie potwierdza oczopląsu i zawrotów głowy. Badanie TK głowy z 6 listopada 2020 r. wykonane w szpitalu zaraz po zdarzeniu nie wykazuje zmian. W trakcie hospitalizacji nie stwierdzono u A. W. oczopląsu i wypisano odwołującego się w stanie ogólnym dobrym, bez objawów, na które wskazywał (k. 21). Badania słuchu wskazują na głuchotę ucha lewego ubezpieczonego, co jest powodowane wybuchem petardy w dzieciństwie. Jednocześnie brak audiogramu uniemożliwia porównanie jakości słuchu w prawym uchu odwołującego się przed i po zdarzeniu. Dokumentacja kardiologiczna (k. 36-45) wskazuje na niewydolność serca, zaburzenia rytmu serca i nadciśnienie. Tymczasem ubezpieczony całkowicie ignoruje w swoich pismach procesowych istnienie schorzenia kardiologicznego, determinującego jego stan zdrowia. W ocenie Sądu bezpodstawnie upatruje genezy wszelkich dolegliwości w epizodzie zatrucia czadem. Całkowicie odmiennie interpretuje wyniki badań, powołując się głównie na treści wywiadów udzielanych przez siebie lekarzom leczącym i konsultującym. Powołując się na uszkodzenia (...) wskazuje na ich urazowy charakter, w sytuacji, gdy w ocenie biegłej z zakresu kardiologii mają one charakter naczyniowopochodny i będący efektem choroby przewlekłej układu krążenia. Biorąc to pod uwagę sąd uznał, że ubezpieczony wiąże swoje dolegliwości z wypadkiem z 6 listopada 2020 r. na użytek procesu odszkodowawczego pomijając wyniki diagnostyki stanowiące fakty procesowo dla niego niekorzystne. Przytoczone okoliczności medyczne, wobec jednoznacznych opinii biegłych opartych na przeprowadzonych badaniach i wielokrotnych analizach dokumentacji medycznej, pozwoliły Sądowi na uznanie, że twierdzenia ubezpieczonego odnośnie związku jego dolegliwości ze zdarzeniem z 6 listopada 2020 r. nie znajdują uzasadnienia.

W tej sytuacji Sąd w pełni podziela opinię biegłych sądowych odnośnie stwierdzenia, że zdarzenie z dnia 6 listopada 2020 r. nie spowodowało u A. W. długotrwałych następstw zaś dolegliwości, na które się powołuje stanowią efekt rozwoju kardiologicznej choroby samoistnej.

Sąd uznał, że prowadzenie dalszego postępowania dowodowego, w szczególności w postaci dopuszczenia dowodu z opinii instytutu prowadziłoby do przewlekłości postępowania, zwłaszcza w sytuacji, gdy o stanie zdrowia ubezpieczonego i związku jego dolegliwości z wypadkiem przy pracy wypowiedzieli się specjaliści o wieloletnim doświadczeniu klinicznym. Ich opinie zawierają konkretne rozpoznania oraz logicznie umotywowane wnioski. Pozostają więc wystarczające i miarodajne dla ustalenia okoliczności faktycznych sprawy i wydania rozstrzygnięcia.

Dlatego też podzielając opinie biegłych uzyskane w toku postępowania Sąd uznał, że wskutek wypadku przy pracy z dnia 6 listopada 2020 r. A. W. nie doznał stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu i, w oparciu o treść art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c., oddalił odwołanie.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

4.  (...)

(...)