Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

Powód P. B. (1), po ostatecznym sprecyzowaniu żądania, domagał się zasądzenia od pozwanej (...) Bank Spółki Akcyjnej w W. odszkodowania za niezgodne z prawem wypowiedzenie umowy o pracę w kwocie 33.040,23 zł oraz kosztów procesu według norm prawem przepisanych. W uzasadnieniu swego stanowiska powód wskazywał, iż dopiero 15 października 2013 r. pracodawca zdefiniował cele sprzedażowe oraz zaznaczył, że efekty jego pracy były od niego niezależne, albowiem albo składane przez niego wnioski spotykały się z odmową, albo pracodawca przedstawiał cenę ofertową, która nie była konkurencyjna. Powód podkreślił, iż jego klientami były jednostki sektora finansów publicznych, co powodowało, iż sprzedaż wszelkich produktów finansowych dla realizacji zadania mogła się odbywać wyłącznie w ramach udzielenia zamówienia publicznego.

Pozwana spółka wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powoda, na swoją rzecz, kosztów procesu według norm przepisanych. Strona pozwana wskazała, iż powodowi znane były plany sprzedażowe, podkreśliła, iż powód odbył stosowne szkolenia, natomiast w istocie miał trudności z podjęciem aktywnych działań sprzedażowych. Spółka podniosła, iż powód miał się przede wszystkim skupić na transakcjach, które nie są objęte przetargami nieograniczonymi w ramach procedury zamówień publicznych oraz zaznaczyła, że osiągnięcia powoda w sposób znaczący odbiegały od wyników innych osób zatrudnionych na analogicznych stanowiskach.

W toku procesu strony podtrzymały swoje stanowiska.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

P. B. (1) został zatrudniony przez (...) S.A. w W., na podstawie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony, od dnia 1 maja 2010 r., na stanowisku dyrektora oddziału z miesięcznym wynagrodzeniem w wysokości 11.000 zł brutto. Po przejęciu pracodawcy P. B. (1) przez (...) Bank S.A. w W. P. B. (2), na mocy porozumienia stron, od dnia 25 maja 2013 r. wykonywał swoją pracę na stanowisku dyrektora regionalnego do spraw sektora publicznego, przy zachowaniu pozostałych warunków zatrudnienia. Do obowiązków P. B. (1) na nowym stanowisku pracy należała m.in. realizacja założonego planu sprzedaży produktów finansowych; akwizycja i budowa portfela klientów z obszaru sektora publicznego, spółek komunalnych, podmiotów leczniczych, wspólnot mieszkaniowych, spółdzielni mieszkaniowych – w tym: nawiązywanie bezpośrednich kontaktów z klientami, identyfikacja ich potrzeb, opracowanie propozycji współpracy, prezentacja oferty, aktywna sprzedaż produktów kredytowych, depozytowych, transakcyjnych; uczestnictwo w pozyskiwaniu klientów w trybie zamówień publicznych po każdorazowym uzgodnieniu złożenia oferty z upoważnionymi pracownikami biur centrali.

Bezsporne, a nadto dowód: umowa o pracę – k. 2 cz. B akt osobowych, aneks do umowy o pracę – k. 28 cz. B akt osobowych powoda, zakres obowiązków – k. 32 cz. B akt osobowych powoda;

W dniach od 5 do 6 czerwca 2013 r. miało miejsce szkolenie dla pracowników regionalnej sieci do spraw sektora publicznego i wspólnot mieszkaniowych. Tematem szkolenia były m.in. strategie biznesowe i techniki sprzedaży w sektorze publicznym, proces kredytowy dla sektora publicznego, produkty kredytowe dla wspólnot. P. B. (1) brał udział w ww. szkoleniu. Podczas szkolenia przekazano pracownikom informację o planach sprzedażowych dla poszczególnych stanowisk pracy.

Dowód: korespondencja e-mailowa – k. 58-59, plan szkolenia – k. 60, częściowo zeznania powoda – k. 122-124 w zw. z k. 176-179, zeznania świadka W. R. – k. 167 w zw. z zapisem na płycie – k. 165;

W początkowym okresie, po przejęciu przez nowego pracodawcę, do września 2013 r., P. B. (1) skupiał się w swojej pracy przede wszystkim na przenoszeniu klientów z (...) S.A. do (...) Bank S.A.

Dowód: zeznania powoda – k. 122-124 w zw. z k. 176-179;

W dniu 5 sierpnia 2013 r. P. B. (1) zwrócił się do K. K. z pytaniem, czy bank będzie składał ofertę w przetargu organizowanym przez Gminę G. oraz wskazał, iż jedynym kryterium oceny jest marża. Odpowiedzi udzielił R. W. wskazując, że P. B. (1) nie powinien tracić czasu na „kręcenie się wokół tematów przetargowych dla (...) chyba, że ma leada, że nikt nie zamierza w nich startować, albo będzie to zamówienie z wolnej ręki”. R. W. podkreślił, że typowe przetargi są obsługiwane przez bank centralnie, a ten jest obserwowany od czasu pojawienia się ogłoszenia w (...). Ponadto poprosił P. B. (1) o poszukanie tematów z obszaru spółek komunalnych, które mieszczą się w kwotach zamówień sektorowych i nad którymi można pracować z pominięciem procedury przetargu nieograniczonego.

Bank wygrywał co 6, co 9 przetarg. Rocznie stratował w kilkuset przetargach, a wygrywał kilkadziesiąt.

Oferty banku składane w ramach przetargów odbywających się zgodnie z procedurą zamówień publicznych były przygotowywane przez centralę. P. B. (1) nie miał wpływu na ich treść. Bank nie wyraził zgody na udzielenie kredytu Gminie C. z uwagi na jej złą sytuację finansową. Odnośnie szpitala w S. złożył ofertę z ceną wyższą niż oferta konkurencji.

Dowód: korespondencja e-mailowa – k. 61-62, zeznania świadka W. R. – k. 167 w zw. z zapisem na płycie – k. 165; zeznania powoda – k. 122-124 w zw. z k. 176-179;

W okresie od września do listopada 2013 r. P. B. (1) winien dokonać sprzedaży za 3.000.000 zł. Pozostałych pracowników banku zatrudnionych na analogicznych stanowiskach również obowiązywał taki sam plan sprzedażowy. Jest to plan minimum obowiązujący od kilku lat i realizowany kwartalnie. Zdecydowana większość dyrektorów wielokrotnie przekracza ten plan.

P. B. (1) podlegał 1 pracownik – D. S..

Dowód: zeznania powoda – k. 122-124 w zw. z k. 176-179; częściowo zeznania świadka W. R. – k. 167 w zw. z zapisem na płycie – k. 165;

Jesienią 2013 r. R. W. przeprowadził z P. B. (1) rozmowę na temat niskiej efektywności sprzedaży. P. B. (1) wskazał, że ma problemy z pozyskiwaniem transakcji.

W dniu 15 października 2013 r. P. B. (1) otrzymał od R. W. e-maila zatytułowanego „Rozmowa naprawcza – ustalenia”, w którym przełożony powołał się na niesatysfakcjonujące wyniki sprzedaży w okresie od początku zatrudnienia do 30 września 2015 r. (20.000 zł w porównaniu do planu 3.000.000 zł). W. R. zaznaczył, iż konsekwencją braku lub zbyt niskiego poziomu zadań sprzedażowych może być wypowiedzenie stosunku pracy oraz wskazał, iż wychodząc naprzeciw problemom P. B. (1) z realizacją wyników w ramach postępowania naprawczego ustala cel sprzedażowy w okresie październik – listopad 2013 r. na poziomie co najmniej 50% normalnego planu dla pracownika na stanowisku dyrektora regionalnego, tj. uzyskania uruchomień kredytów na poziomie co najmniej 1.600.000 zł do dnia 30 listopada 2013 r. R. W. wskazał, że liczy na silne zaangażowanie P. B. (1) w realizację wyznaczonego celu oraz zapewnił o możliwości udzielenia wsparcia.

Ponadto w tym samym dniu R. W. wysłał P. B. (1) listę potencjalnych klientów z sektora publicznego dla województwa (...).

Miesiąc po rozmowie naprawczej z R. W. P. B. (1) wskazał mu, iż nie udało mu się zrealizować żadnej transakcji i przez najbliższe pół roku też mu się nie uda.

Dowód: korespondencja e-mailowa – k. 12, 62, zeznania świadka W. R. – k. 167 w zw. z zapisem na płycie – k. 165, zeznania świadka J. A. – k. 166-167 w zw. z zapisem na płycie – k. 165;

W okresie od 22 listopada 2013 r. do 2 maja 2013 r. P. B. (1) korzystał ze zwolnienia lekarskiego. Uważał, że w pracy w stosunku do jego osoby był stosowany mobbing. Podczas zwolnienia lekarskiego P. B. (1) nie odbierał telefonów, nie odpowiadał na e-maile pracodawcy.

Podczas zwolnienia lekarskiego nikt nie wykonywał obowiązków P. B. (3). Zastępstwo ograniczało się do sprawowania nadzoru nad jego jedynym pracownikiem.

Bezsporne, a nadto dowód : świadectwo pracy – k. 4 cz. C akt osobowych powoda, zeznania powoda – k. 176-179, zeznania świadka W. R. – k. 167 w zw. z zapisem na płycie – k. 165;

W okresie od września do listopada 2013 r. dyrektorzy regionalni do spraw sektora publicznego uzyskali następujące wyniki: P. R. 18.362.202 zł (kredyty – uruchomienia) i 5.190.267 (lokaty terminowe), I. K. 10.712.000 zł (kredyty) i 3.247.215 zł (lokaty terminowe), L. G. 13.386.000 (kredyty) i 36.996.301 zł (lokaty terminowe), M. C. 0 zł (kredyty) i 374.371 zł (lokaty terminowe), J. S. 3.056.161 zł (kredyty) i 361.111 zł (lokaty terminowe), M. P. 0 zł (kredyty) i 15.375.140 zł (lokaty terminowe), P. B. (1) 192.017 zł (kredyty) i 0 zł (lokaty terminowe).

Dowód: wyniki sprzedażowe – k. 50, zeznania świadka W. R. – k. 167 w zw. z zapisem na płycie – k. 165;

Po zakończeniu zwolnienia lekarskiego w dniu 7 maja 2013 r. P. B. (1) złożył wniosek o udzielenie mu urlopu wychowawczego na córkę M. B. w okresie od 3 listopada 2014 r. do 21 lipca 2016 r.

Bezsporne, a nadto dowód: wniosek o udzielenie urlopu wychowawczego – k. 13;

W dniu 8 maja 2014 r. W. R. w obecności J. C. (obecne nazwisko – A.) odczytał P. B. (1) oświadczenie o wypowiedzeniu umowy o pracę z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia. Jako przyczynę wypowiedzenia umowy o pracę wskazano: brak realizacji zadań sprzedażowych – średnie wykonanie 5% w okresie od września 2013 r. do listopada 2013 r., co jest najsłabszym wynikiem osiągniętym na stanowisku dyrektora regionalnego do spraw sektora publicznego oraz niską efektywność wykonywanej pracy.

Bezsporne, a nadto dowód: oświadczenie o rozwiązaniu umowy o pracę za wypowiedzeniem – k. 11;

Podczas spotkania w dniu 8 maja 2014 r. W. R. nie wskazywał na żadne inne przyczyny wypowiedzenia umowy o pracę niż te, które zostały zawarte w oświadczeniu rozwiązującym stosunek pracy. W. R. proponował również P. B. (1) rozwiązanie umowy o pracę na mocy porozumienia stron, na co ten nie wyraził zgody, proponując z kolei, by pracodawca wręczył mu wypowiedzenie zmieniające obniżające wynagrodzenie. Oświadczył, że nie przyjmie tych warunków, będzie otrzymywał trzymiesięczne wynagrodzenie, a pracodawca dodatkowo wypłaci mu odprawę w wysokości dwukrotnego wynagrodzenia. P. B. (2) wskazał również, że może wyrazić zgodę na rozwiązanie stosunku pracy na mocy porozumienia stron, ale tylko w sytuacji, gdy pracodawca wypłaci mu równowartość 6 pensji (trzy za okres wypowiedzenia, dwie tytułem odprawy i jedną za to, że godzi się na rozwiązanie stosunku pracy na mocy porozumienia stron). W. R. nie wyraził zgody na propozycje P. B. (1) i ostatecznie doszło do wypowiedzenia umowy o pracę.

Dowód: zeznania powoda – k. 122-124 w zw. z k. 176-179;

W dniu 17 kwietnia 2012 r. P. B. (1) otrzymał nagrodę w wysokości 18.480 zł za realizację celów wyznaczonych na rok 2011 oraz za zaangażowanie w podnoszenie poziomu satysfakcji klienta zewnętrznego.

W dniu 5 lipca 2013 r. P. B. (1) za realizację celów w ramach konkursu R. otrzymał nagrodę w wysokości 60.500 zł.

Bezsporne, a nadto dowód: pisma z dnia 17 kwietnia 2012 r. i z dnia 5 lipca 2013 r. – k. 12, 13;

Miesięczne wynagrodzenia P. B. (1) liczone według zasad jak ekwiwalent za urlop wynosi 11.013,41 zł.

Bezsporne, a nadto dowód: zaświadczenie o wysokości ekwiwalentu – k. 63;

Od połowy września 2014 r. P. B. (1) miał nową pracę. Dziećmi zajmowała się żona. W nowym, ani w kolejnych miejscach pracy nie korzystał z urlopu wychowawczego.

Bezsporne, a nadto dowód: zeznania powoda – k. 176-179;

W S. nie funkcjonuje obecnie stanowisko zajmowane przez P. B. (1). Region (...) został połączony z sąsiednim regionem. Funkcję dyrektora regionalnego na obszarze pracy P. B. (1) pełni obecnie dyrektor regionalna z T. L. G.. Plany sprzedaży dla L. J. są takie same jak dla P. B. (1). L. J. przekracza je kilkukrotnie.

Dowód: zeznania świadka W. R. – k. 167 w zw. z zapisem na płycie – k. 165;

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Wytoczone powództwo okazało się niezasadne.

Podstawę roszczenia powoda w zakresie żądania zasądzenia odszkodowania stanowił art. 45 §1 k.p., w myśl którego w razie ustalenia, że wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony jest nieuzasadnione lub narusza przepisy o wypowiadaniu umów o pracę, sąd pracy - stosownie do żądania pracownika - orzeka o bezskuteczności wypowiedzenia, a jeżeli umowa uległa już rozwiązaniu - o przywróceniu pracownika do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowaniu.

Z uwagi na fakt, iż powód złożył wniosek o udzielenie urlopu wychowawczego w pierwszej kolejności rozważenia wymagało, czy wypowiedzenie umowy o pracę nie naruszało art. 186 ¹ §1, zgodnie z którym pracodawca nie może wypowiedzieć ani rozwiązać umowy o pracę od dnia złożenia przez pracownika wniosku o udzielenie urlopu wychowawczego do dnia zakończenia tego urlopu. Jak stanowił art. 186 §7 k.p. w brzmieniu obowiązującym w dniu 7 maja 2014 r. urlopu wychowawczego udziela się na wniosek pracownika. W myśl z kolei §1 i 4 obowiązującego w spornym okresie Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 stycznia 2013 r. (Dz. U 2013.1139) wniosek o udzielenie urlopu wychowawczego składa się pracodawcy w formie pisemnej na dwa tygodnie przed rozpoczęciem okresu, w którym zamierza się korzystać z tego urlopu, pracodawca udziela urlopu wychowawczego na okres wskazany we wniosku, przy czym jeżeli wniosek o udzielenie urlopu wychowawczego został złożony bez zachowania ww. terminu, urlopu udziela się nie później niż z dniem upływu dwóch tygodni od dnia złożenia tego wniosku.

W ocenie Sądu z powyższych regulacji wynika, iż jedynie złożenie wniosku na dwa tygodnie przed rozpoczęciem okresu korzystania z urlopu wychowawczego lub w okresie krótszym niż dwa tygodnie, uniemożliwia wypowiedzenie umowy o pracę. Pogląd przeciwny prowadziłby bowiem do niedopuszczalnej konkluzji, iż każdy wniosek o udzielenie urlopu wychowawczego, nawet w najbardziej odległym czasie (przykładowo na okres za 3 lata) uniemożliwiałby pracodawcy rozwiązanie stosunku pracy, a zatem w konsekwencji, jedynie w razie złożenia przedmiotowego wniosku (przy późniejszej możliwości jego odwołania), zapewniał pracę każdej osobie, której dziecko nie ukończyło wieku uprawniającego do skorzystania z prawa do urlopu wychowawczego. Niewątpliwie nie taki cel przyświecał ustawodawcy regulującemu uprawnienia związane z rodzicielstwem. Powód w dniu 7 maja 2014 r. złożył wniosek o udzielenie urlopu wychowawczego w okresie od 3 listopada 2014 r., a zatem w dniu 8 maja 2014 r. nie podlegał ochronie. Dodatkowo podkreślenia wymaga, iż powód ostateczne nie skorzystał z urlopu wychowawczego, co może sugerować złożenie przedmiotowego wniosku jedynie w celu uzyskania ochrony przed zwolnieniem. Powód w żaden sposób nie wykazał również, by złożenie wniosku stanowiło przyczynę rozwiązania z nim stosunku pracy. Wręcz przeciwnie – materiał dowodowy zgromadzony w sprawie daje podstawy do przyjęcia, iż do wypowiedzenia powodowi umowy o pracę doszło z przyczyn wskazanych w oświadczeniu z dnia 8 maja 2014 r.

Przechodząc do przyczyn wypowiedzenia umowy o pracę podkreślenia wymaga, iż wypowiedzenie jest zwykłym trybem rozwiązania umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony i nie musi być uzasadnione nadzwyczajnymi okolicznościami. Nie ulega również wątpliwości, iż od osób zajmujących kierownicze stanowiska pracodawca ma prawo wymagać większej staranności niż od szeregowych pracowników.

Wypowiedzenie umowy o pracę jest sformułowane w taki sposób, iż konkretnie odnosi się do braku realizacji zadań sprzedażowych w okresie od września do listopada 2013 r. Sformułowanie „niska efektywność wykonywanej pracy” jest natomiast niekonkretne i jako takie nie może uzasadniać wypowiedzenie umowy o pracy (co nie przeczy twierdzeniu, iż wypowiedzenie jest uzasadnione z uwagi na pierwszą przyczynę zawartą w oświadczeniu rozwiązującym stosunek pracy).

Okoliczność wykonania planów na poziomie określonym w tabeli zawartej w odpowiedzi na pozew potwierdził świadek R. W.. Powód okoliczności tej nie zaprzeczył, a w swoich zeznaniach ograniczył się do twierdzenia, iż nie potrafi powiedzieć, czy on oraz pozostali dyrektorzy wykonali plan w tylu %, jakie zostały podane w okazanej mu tabeli. Wobec powyższego, w oparciu o zeznania świadka R. W., Sąd przyjął, iż zestawienie sporządzone przez stronę pozwaną odpowiada rzeczywistemu wykonaniu planów. Z zestawienia wynika przy tym niezbicie, iż powód zrealizował plan w najmniejszym %. Porównanie kwoty 192.017 zł stanowi co prawda nie 4 % (jak wskazano w zestawieniu), ani nie 5 % (jak podano w oświadczeniu o wypowiedzeniu umowy o pracę) z kwoty 3.000.000 zł, ale 6%, co jednak również pozostaje wartością najniższą w porównaniu do pozostałych dyrektorów (z wyjątkiem M. C.) realizujących plan nawet w 383%. Od razu w tym miejscu wskazać należy, iż Sąd przyjął w oparciu o zeznania powoda, iż plan kwartalny wynosił 3.000.000. (a nie 4.800.000 zł, na co wskazywał świadek R. W., któremu w tym zakresie Sąd odmówił wiary), co znajdowało potwierdzenie w treści ww. korespondencji e-mailowej z dnia 15 października 2013 r. Poza sporem pozostawało, iż plan był taki sam dla wszystkich osób zatrudnionych na analogicznych stanowiskach, przy czym, na podstawie zeznań R. W., Sąd przyjął, iż plan ten był znany powodowi już od czerwcowego szkolenia w 2013 r. Nawet gdyby jednak przyjąć za powodem, iż podczas ww. szkolenia nie był informowany o wysokości planów, to i tak z jego zeznań wynika, że plan ten był mu znany co najmniej od lipca 2013 r., co pozostaje z kolei w sprzeczności z twierdzeniami pozwu, iż pracodawca dopiero w dniu 15 października 2013 r. zdefiniował cele sprzedażowe. Wbrew twierdzeniom pozwu powód uczestniczył także w szkoleniu zorganizowanym przez pracodawcę, co ostatecznie sam przyznał w toku procesu. Wskazać należy również, iż nawet przy założeniu obniżonego planu (w ramach planu naprawczego) powód nie osiągnął oczekiwanych przez pracodawcę wyników (przy przyjęciu, że plan na okres wrzesień – listopad wynosił 1.500.000 wynik powoda to 12%).

W ocenie Sądu nie zasługuje na uwzględnienie tłumaczenie powoda, iż nie był w stanie osiągnąć wyników wymaganych przez pracodawcę, albowiem nie posiadał kompetencji cenowych. Z zeznań świadka W. R. wynika bowiem, iż żaden z dyrektorów zatrudnionych na analogicznym stanowisku nie posiadał takich uprawnień, a jednak (z wyjątkiem M. C.) osiągali oni znacznie lepsze rezultaty od powoda. Świadek wskazał również, iż regiony obsługiwane przez poszczególnych dyrektorów były porównywalne, a plan stanowił plan minimum, który zazwyczaj jest wielokrotnie przekraczany. Nawet przy uwzględnieniu odmienności poszczególnych regionów i tym samym różnego popytu na usługi oferowane przez pozwany bank nie sposób, w ocenie Sądu, zasadnie twierdzić, iż popyt ten na obszarze działalności powoda był niemal 100 razy mniejszy niż w regionie P. R., czy ponad 50 razy mniejszy niż w regionie L. G., czy I. K.. W żadnej mierze nie potwierdziły się również twierdzenia powoda, że pracodawca wymagał od niego wpływania na osoby ustalające specyfikację istotnych warunków zamówienia tak, aby warunki SIWZ były możliwe do spełnienia jedynie przez pozwany bank, a już nie przez konkurencję oraz aby cena nie była jedynym kryterium. Brak również jakichkolwiek dowodów świadczących o tym, by osoby zatrudnione na analogicznych stanowiskach przekraczały ustalony plan stosując takie, niewątpliwie niedozwolone, praktyki. Wskazać trzeba również, iż wypowiedzenie odnosiło się do okresu od września do listopada 2013 r., a zatem do okresu, w którym powód nie zajmował się już przenoszeniem klientów oraz wdrażaniem u klientów nowych systemów bankowości (w pozwie powód podał, iż czynnościami tymi zajmował się do początku września 2013 r., a już w lipcu 2013 r. otrzymał za to nagrodę).

Raz jeszcze podkreślenia wymaga, iż wypowiedzenie umowy o pracę jest zwykłym trybem rozwiązanie stosunku pracy. Pracodawca ma przy tym prawo oczekiwać, iż pracownik będzie wykonywał swoje obowiązki w sposób porównywalny do osób zatrudnionych na analogicznych stanowiskach. Tymczasem rezultaty pracy powoda nie tylko odbiegały od pracy innych osób, ale powód wskazał również przełożonemu, iż nie widzi możliwości, aby swoje wyniki w ciągu 6 miesięcy poprawić, na którą to okoliczność powoływali się w swoich zeznaniach świadkowie W. R. i J. A.. W polepszeniu wyników pracy nie pomógł plan naprawczy (powód w toku procesu zeznał, iż w ogóle nie kojarzy, by obniżono mu plan o 50%, choć informacja taka została zawarta w e-mailu z dnia 15 października 2013 r. załączonym do pozwu - co pośrednio świadczy o jego podejściu do obowiązków pracowniczych), ani zaproponowana przez przełożonego pomoc. W tych okolicznościach trudno obarczać pracodawcę obowiązkiem dalszego zatrudniania powoda. Również sam fakt podejmowania prób sprzedaży w sytuacji, gdy ostatecznie do niej nie dochodzi (w przeciwieństwie do sprzedaży dokonywanej przez innych pracowników na analogicznych stanowiskach) nie uzasadnia obowiązku kontynuowania stosunku pracy. Na marginesie należy wskazać, iż pracodawca przedłożył do akt – zgodnie z wnioskiem powoda – zestawienie prowadzonej przez niego korespondencji elektronicznej (na płycie), przy czym powód nie wskazał, z jakiej konkretnie korespondencji i na jaką konkretnie okoliczność dopuszczenia dowodu się domaga (co i tak nie przesłoniłoby jego wyników na tle wyników pracy innych osób).

Mając na względzie powyższe Sąd doszedł do przekonania, iż wypowiedzenie umowy o pracę było zasadne, a w konsekwencji oddalił powództwo.

Rozstrzygnięcie o kosztach procesu oparto na treści art. 98 k.p.c., w myśl którego strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. W niniejszej sprawie strona pozwana reprezentowana była przez profesjonalnego pełnomocnika, którego minimalne wynagrodzenie, w związku z przedmiotem sprawy, wynosi 60 zł w myśl § 11 ust. 1 pkt 1 obowiązującego w dacie składania pozwu rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu i taką też kwotę zasądzono od powoda na rzecz pozwanej spółki.

Zarządzenia:

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...).

22 marca 2017 r.