Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

W dniu 9 listopada 2023 roku M. A. wniósł pozew przeciwko (...) S. (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w W. (aktualnie (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w K.) o przywrócenie do pracy wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu na złożenie odwołania od oświadczenia o rozwiązaniu umowy o pracę. W uzasadnieniu wniosku o przywrócenie terminu wskazał, że od 14 października 2023 r. przebywał w szpitalu psychiatrycznym a informację o rozwiązaniu umowy o pracę powziął od swoich rodziców w dniu 3 listopada 2023 r., którzy poinformowali go o odebraniu świadectwa pracy, z którego wynikało, że łączący go z pozwaną stosunek pracy ustał z dniem 25 października 2023 r. W uzasadnieniu powództwa powód wskazał, że nie otrzymał od pracodawcy oświadczenia o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia a o rozwiązaniu umowy o pracę dowiedział się ze świadectwa pracy. Powód twierdził, że nie poznał przez to przyczyny rozwiązania umowy o pracę, co czyni je wadliwym i skutkuje zasadnością roszczenia o przywrócenie do pracy. Powód wniósł również o zasądzenie od pozwanej zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych.

W odpowiedzi na pozew pozwana (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w K. (następca prawny (...) S. (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W.) wniosła o umorzenie postępowania z uwagi na fakt, że oświadczenie pracodawcy o rozwiązaniu umowy pracę z powodem zostało cofnięte, powód został przywrócony do pracy i jest aktualnie pracownikiem pozwanej, ewentualnie zaś o oddalenie powództwa i obciążenie powoda kosztami. W uzasadnieniu pozwana wskazała, że powód był nieobecny w pracy od 16 października 2023 r. Pozwana wzywała go do usprawiedliwienia nieobecności w korespondencji elektronicznej. Wobec braku usprawiedliwienia nieobecności w pracy pozwana złożyła powodowi w dniu 25 października 2023 r. oświadczenie o rozwiązaniu umowy o prace bez wypowiedzenia na podstawie art. 52 Kodeksu pracy. Jako przyczynę wskazano nieusprawiedliwioną nieobecność w pracy powoda od 16 października 2023 r. Pracodawca dopiero w dniu 9 listopada 2023 r otrzymał zwolnienie lekarskie usprawiedliwiające nieobecność powoda w pracy i w związku z tym złożył oświadczenie o cofnięciu oświadczenia woli o rozwiązaniu umowy o pracę z powodem wskazując, że umowa o prace łącząca uprzednio strony nie ulegnie rozwiązaniu. Powód został o tym powiadomiony w korespondencji mailowej z 9 listopada 2023 r. a 14 listopada 2023 r. wyraził zgodę na cofniecie oświadczenia i poinformował, że będzie nieobecny w związku z niezdolnością do pracy do dnia 6 grudnia 2023 r. W ocenie pozwanej, wobec dalszego świadczenia pracy przez powoda na rzecz pozwanej wydanie wyroku stało się zbędne, albowiem strony doszły do porozumienia poza sądem. Ponieważ strony łączy stosunek pracy nie ustał roszczenie o przywrócenie do pracy jest zdaniem pozwanej bezzasadne.

W piśmie procesowym z 20 czerwca 2024 r. pełnomocnik powoda wskazał, że powód został przywrócony do pracy przez pozwanego po wniesieniu odwołania a „uznanie powództwa nie jest tożsame z cofnięciem oświadczenia w przedmiocie rozwiązania stosunku pracy za zgodą powoda”.

Na rozprawie w dniu 14 grudnia 2024 r. pełnomocnik powoda podniósł, że wniesienie powództwa nastąpiło przed zgodą powoda na cofnięcie przez pozwaną oświadczenia o rozwiązaniu umowy o pracę. Zgody na cofnięcie oświadczania pełnomocnik nie kwestionował. Z kolei pełnomocnik pozwanej podniósł, że powód już 9 listopada 2023 r. wiedział, że pozwana uznaje jego roszczenie, został przywrócony do pracy i zostało mu naliczone wynagrodzenie.

Sad ustalił następujący stan faktyczny:

M. A. jest zatrudniony w (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w W. (aktualnie (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w K.) na stanowisku junior stress testing modeler od 9 lipca 2018 r., w tym od 5 października 2018 r. w ramach umowy o pracę na czas nieokreślony.

Dowód: umowy o pracę – k. 1 i 12 części B akt osobowych powoda

Od 10 września 2023 r. M. A. pozostawał niezdolny do pracy. Następnie od 14 października 2023 r. przebywał w szpitalu psychiatrycznym. Pracodawca nie miał informacji o przyczynach nieobecności M. A. w pracy po 14 października 2023 r. Stąd też przełożony M. P. K. w dniach 18 i 21 października 2023 r. kontaktował się z podwładnym poprzez SMS (18 i 21 października 203 r.) prosząc o wskazanie czy pracownik ma dalsze zwolnienie i podanie daty początkowej i końcowej nieobecności. M. A. poinformował przełożonego w dniu 19 października 2023 r. o przedłużeniu zwolnienia a 21 października 2023 r. – o hospitalizacji w okresie od 14 października 2023 r.

Dowód:

- zaświadczenie o hospitalizacji – k. 11 i 65,

- wydruki wiadomości SMS – k. 16-17,

- wydruki wiadomości email – k. 54-58.

Wobec niewpłynięcia zaświadczenia o niezdolności do pracy M. A. do wiadomości pracodawcy (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. rozwiązała z nim umowę o pracę bez wypowiedzenia. Oświadczenie datowane na dzień 25 października 2023 r. i podpisane podpisami kwalifikowanymi przez D. K. i A. D. wysłano elektronicznie do M. A. mailem w tym dniu. Odbiór oświadczenia nie został potwierdzony przez M. A..

Jednocześnie 30 października 2023 r. przesłano M. A. pocztą świadectwo pracy, które zostało w dniu 3 listopada 2023 r. odebrane przez jego rodziców.

Dowód:

- oświadczenie o rozwiązaniu umowy o pracę – k. 50-51 i k. 1 części C akt osobowych powoda,

- świadectwo pracy – k. 12-14 oraz k. 2 części C akt osobowych powoda,

- wydruki wiadomości email – k. 53-58

W dniu 3 listopada 2023 r. M. A. wystawiono zaświadczenie lekarskie o niezdolności do pracy na okres od 15 października 2023 r. do 3 listopada 2023 r. zwolnienie udostępniono w portalu ubezpieczeniowym 14 listopada 2023 r.

Dowód: zaświadczenie lekarskie – k. 64.

W dniu 9 listopada 2023 r. (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w W. cofnęła oświadczenie o rozwiązaniu umowy o pracę złożone uprzednio wobec M. A.. Podpisane elektronicznym podpisem poświadczonym oświadczenie przesłano pracownikowi. W wiadomości z dnia 14 listopada 2023 r. M. A. wyraził zgodę na cofniecie oświadczenia o rozwiązaniu umowy o pracę i wniósł o potwierdzenie, że łączy go z (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością w W. stosunek pracy na dotychczasowych zasadach.

Dowód:

- oświadczenie – k. 60-62 i k. 3 części C akt osobowych powoda,

- wiadomość email D. K. z 9 listopada 2023 r. – k. 59,

- wiadomość email i oświadczenie powoda z 14 listopada 2023 r. – k. 63 i k. 4 części C akt osobowych powoda.

M. A. pozostawał niezdolny do pracy do 6 grudnia 2023 r. Pozostaje nieprzerwanie pracownikiem (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w K. (uprzednio (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością w W.) na dotychczasowych zasadach.

Niesporne.

Sąd zważył, co następuje:

Sad ustalił stan faktyczny w oparciu o dokumenty zgromadzone w aktach sprawy, które de facto odpowiadały twierdzeniom stron, zaś przedmiotem sporu pozostawała ocena prawna wniesionego powództwa i co za tym idzie przesądzenie o jego zasadności.

Zgodnie a treścią art. 264 § k.p. żądanie przywrócenia do pracy lub odszkodowania wnosi się do sądu pracy w ciągu 21 dni od dnia doręczenia zawiadomienia o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia. Nawet przy założeniu, że powód z oświadczeniem o rozwiązaniu umowy o pracę mógłby się zapoznać w dniu 25 października 2023 r., tj. w dniu jego podpisania przez pracodawcę, to składając odwołanie od tego oświadczenia w dniu 9 listopada 2023 r. nie przekroczył ustawowego terminu na jego wniesienie. Tym samym Sąd uznał jego wniosek o przywrócenie terminu na złożenie odwołania za bezprzedmiotowy i przystąpił do merytorycznego rozpoznania powództwa. Sąd przyjął, że powód dowiedział się o rozwiązaniu przez pracodawcę umowy o pracę i w przepisowym terminie się od niego odwołał.

W myśl art. 56 § 1 k.p. pracownikowi, z którym rozwiązano umowę o pracę bez wypowiedzenia z naruszeniem przepisów o rozwiązywaniu umów o pracę w tym trybie, przysługuje roszczenie o przywrócenie do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowanie. Powód domagał się przywrócenia do pracy w sytuacji, gdy pozwana cofnęła oświadczenie woli o rozwiązaniu umowy o pracę a powód, jak sam przyznał i co wynika z dokumentów zawartych w aktach sprawy, wyraził na to zgodę i powrócił do zatrudnienia.

W oparciu o przepis art. 316 § 1 k.p.c. sąd wydaje wyrok w sprawie biorąc za podstawę stan rzeczy istniejący w chwili zamknięcia rozprawy. Wobec jednoznacznego ustalenia, że stosunek pracy, na skutek pozasądowego porozumienia stron, nie uległ rozwiązaniu, brak było podstaw dla skutecznej realizacji roszczenia powoda o przywrócenie do pracy. Oświadczenie o rozwiazaniu umowy o pracę utraciło swój byt prawny, a roszczenie o usunięcie jego skutków (przywrócenie do pracy w sytuacji gdy zatrudnienie nie ustało) stało się bezprzedmiotowe. W rezultacie powództwo podlegało oddaleniu, o czym orzeczono w punkcie pierwszym wyroku.

Konsekwencją orzeczenia powyższego orzeczenia było rozstrzygnięcie o kosztach procesu. Zgodnie z regułą zawartą w art. 98 § 1 k.p.c. strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. W toku niniejszego procesu cel te odpadł. Sąd uznał, że w tej sytuacji powód winien adekwatnie do sytuacji faktycznej i procesowej cofnąć pozew. Wówczas Sąd oceniałby celowość wniesienia pozwu na moment jego złożenia, tj. na dzień 9 listopada 2023 r. Ponieważ jednak pełnomocnik powoda podtrzymywał powództwo bezprzedmiotowe i skutkujące oddaleniem, należało uznać, że powód proces przegrał. Mimo to, Sąd uznał, że w sprawie zachodzą okoliczności pozwalające na odstąpienie od obciążania powoda kosztami procesu. Sąd zauważył, że strony doszły do porozumienia, współpracują ze sobą i faktycznie nie mają woli toczenia sporu merytorycznego odnośnie trwania łączącego je stosunku pracy. Konieczność wyrokowania w sprawie jest konsekwencją takich a nie innych decyzji procesowych pełnomocnika powoda, które w tej sytuacji, zdaniem Sądu, nie powinny obciążać samej strony. Stąd decyzja Sądu o nieobciążaniu powoda kosztami procesu zawarta w punkcie drugim wyroku, mająca służyć utrzymaniu właściwych wzajemnych relacji stron postępowania.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

(...)