Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 listopada 2016 r.

Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie VIII Wydział Rodzinny i Nieletnich w składzie:

Przewodniczący – Sędzia Sądu Rejonowego Piotr Szarek

Protokolant – sekretarz sądowy Wioletta Rucińska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 października 2016 r. w S.

sprawy z powództwa D. S.

przeciwko A. S. (1)

o alimenty

I  zasądza od pozwanego A. S. (1) na rzecz powoda D. S. alimenty w kwotach po 700 zł (siedemset złotych) miesięcznie, poczynając od dnia 7 kwietnia 2016 r., płatne z góry do dnia 10. każdego miesiąca wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat, z prawem powoływania się przez pozwanego A. S. (1) – w szczególności w toku postępowania egzekucyjnego – na kwoty spełnione na rzecz powoda D. S. tytułem realizacji postanowienia w przedmiocie zabezpieczenia, wydanego w niniejszej sprawie w dniu 12 maja 2016 r.;

II  oddala powództwo w pozostałej części;

III  zasądza od pozwanego A. S. (1) na rzecz powoda D. S. kwotę 2 016 zł (dwóch tysięcy szesnastu złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu;

IV  nakazuje pobrać od pozwanego A. S. (1) na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie kwotę 420 zł (czterystu dwudziestu złotych) tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych;

V  wyrokowi w zakresie punktu I (pierwszego) nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt VIII RC 182/16

UZASADNIENIE

Powód D. S. – reprezentowany prze zawodowego pełnomocnika w osobie adwokata – wniósł pozew przeciwko A. S. (1) o zasądzenie alimentów w kwotach po 1 250 zł miesięcznie, płatnych do 10. każdego miesiąca wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie.

Precyzując żądanie pozwu wskazano, iż alimenty są żądane od dnia 1 lutego 2016 r. (k. 26).

W uzasadnieniu pozwu m.in. wskazano, iż: pozwany jest ojcem powoda; powód ma ukończone 18 lat, ale w dalszym ciągu pobiera naukę i nie jest w stanie samodzielnie się utrzymać; miesięczne koszty utrzymania powoda wynoszą ok. 1 850 zł, a matka powoda dokłada się do jego utrzymania kwotą 600 zł miesięcznie.

Postanowieniem z dnia 12 maja 2016 r., wydanym w niniejszej sprawie, Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie zobowiązał pozwanego do łożenia na rzecz powoda alimentów w kwotach po 680 zł miesięcznie, tytułem zabezpieczenia, poczynając od dnia 7 kwietnia 2016 r.

W odpowiedzi na pozew (k. 73) pozwany A. S. (1) uznał żądanie pozwu do kwot po 450 zł miesięcznie.

W uzasadnieniu odpowiedzi na pozew m.in. wskazano, iż: koszty związane z utrzymaniem powoda są zawyżone, a pozwany jest w stanie uczestniczyć w kosztach utrzymania syna jedynie kwotą 450 zł miesięcznie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny

D. S., urodzony w dniu (...), pochodzi ze związku małżeńskiego A. S. (1) i A. S. (2). Rodzice D. S. są rozwiedzieni.

Niesporne.

D. S. do dnia 24 lutego 2016 r. zamieszkiwał wraz ojcem A. S. (1), E. C., przyrodnią siostrą oraz synem E. C..

Matka D. S. zamieszkuje w Holandii i przeznacza na jego utrzymanie równowartość kwoty 150 euro miesięcznie.

Na 18. urodziny D. S. otrzymał pieniądze w łącznej kwocie 2 300 zł.

D. S.: ma ukończone 18 lat; uczęszcza do II klasy w Technikum Kolejowym
w Zespole Szkół nr (...) w S. i kształci się w zawodzie technika elektryka; obecnie powtarza
II klasę; wynajmuje pokój za kwotę 750 zł miesięcznie; w czasie wakacji w 2016 r. pracował
w Holandii i uzyskał z tego tytułu wynagrodzenie na poziomie 1 200 zł; nie ma zobowiązań wobec instytucji finansowych; posiada uprawnienia elektryczne – może pracować przy prądzie do 1 kV.

Średniomiesięczne koszty związane z utrzymaniem D. S. opiewają na kwotę ok. 1 430 zł.

Na przedmiotową kwotę składają się średniomiesięcznie następujące kwoty: 750 zł tytułem kosztów najmu pokoju; 12 zł (100 zł rocznie z tytułu składek szkolnych oraz 35 zł z tytułu komitetu rodzicielskiego); 350 zł wyżywienie; 150 zł odzież, obuwie, bielizna; 80 zł środki higieniczne, chemia gospodarcza; 60 zł korepetycje z matematyki (180 za 20 h, a w miesiącu odbywa się 6 h korepetycji; 30 zł utrzymanie telefonu komórkowego.

Dowód:

–

zeznania powoda D. S., k. 144 – 148;

–

opinia dotycząca D. S., k. 122.

A. S. (1) zamieszkuje w S. wraz partnerką E. C., ich wspólnym dzieckiem O. (lat 7); synem E. T. C. (lat 16), na którego E. C. otrzymuje alimenty w kwotach po 600 zł miesięcznie; córką A. W. S. (lat 16).

Lokal, w którym zamieszkują ww. osoby stanowi własność E. C. i ma powierzchnię ok. 66,6 m ². Czynsz za mieszkanie wynosi ok. 450 zł; opłata za energię elektryczną 200 zł, płatna co dwa miesiące; telewizja i (...) 180 zł miesięcznie.

E. C. uzyskuje wynagrodzenie za pracę w kwocie ok. 3 000 zł netto miesięcznie i spłaca kredyt na samochód z ratą na poziomie 1 000 zł miesięcznie.

A. S. (1) uzyskuje wynagrodzenie za pracę na poziomie ok. 3 500 zł netto miesięcznie.

A. S. (1) jest właścicielem mieszkania położonego w Ż., które wynajmuje i z tego tytułu otrzymuje czynsz w kwotach po 500 zł miesięcznie.

Na wyżywienie w gospodarstwie domowym A. S. (1) jest wydatkowana kwota co najmniej 1 500 zł miesięcznie.

Dowód:

–

zeznania świadka E. C., k. 113 – 116;

–

zeznania pozwanego A. S. (1), k. 148.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo D. S. o zasądzenie alimentów okazało się częściowo zasadne.

Ustalony powyżej stan faktyczny oparty został na całokształcie materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie, a w szczególności na powyżej powołanych dowodach z dokumentów znajdujących się w aktach niniejszej sprawy, albowiem strony nie kwestionowały zarówno autentyczności, jak i treści tychże dokumentów i jednocześnie Sąd nie powziął wątpliwości, co do wiarygodności przedmiotowych dokumentów. Pozostałe dokumenty zgromadzone w sprawie nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy, a tym samym nie stanowiły podstawy powyższych ustaleń faktycznych.

Ponadto podstawę ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie stanowiły częściowo zeznania powoda D. S., pozwanego A. S. (1) oraz świadka E. C.. Sąd wiarę zeznaniom ww. osób w zakresie powyżej poczynionych ustaleń faktycznych, albowiem w tym zakresie zeznania te korespondowały z dokumentami zgromadzonymi w sprawie, które z wyżej podanych względów zostały uznane za przez Sąd za wiarygodne, a nadto korespondowały z zasadami współżycia społecznego i zawodowego, które obrazują wysokość kosztów związanych z zakupem poszczególnych dóbr i usług na lokalnym rynku.

W tym miejscu należy jeszcze wskazać, iż wbrew zarzutom pozwanego (k. 156) należało przyjąć, że zarobki E. C. opiewają na kwotę ok. 3 000 zł miesięcznie, albowiem gdyby istotnie było tak, że ww. zarabia jedynie ok. 1 500 zł miesięcznie, a w 2014 r. ok. 1 400 zł netto miesięcznie, to w jej zeznaniu podatkowym widniałaby kwota znacznie wyższa aniżeli dochód roczny na poziomie ok. 19 096,42 zł (k. 157v). Jednocześnie należy podnieść, że jeżeli świadek E. C. zarabiałaby jedynie ok. 1 500 zł miesięcznie, to nie byłaby w stanie spłacać kredytu na samochód z ratą na poziomie ok. 1 000 zł miesięcznie.

Powództwo D. S. zostało oparte o art. 133 § 1 k.r.o. Zgodnie
z powołanym unormowaniem, rodzice są obowiązani do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Należy przy tym wskazać, iż stosownie do treści art. 135 § 1 k.r.o., zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego.

W ocenie Sądu, przeprowadzone w niniejszej sprawie postępowanie dowodowe w sposób jednoznaczny wykazało, że usprawiedliwione koszty związane z utrzymaniem powoda D. S. opiewają na kwotę ok. 1 430 zł miesięcznie.

W ocenie Sądu, wszystkie wydatki wyszczególnione w stanie faktycznym niniejszego uzasadnienia, jako koszty związane z utrzymaniem powoda i we wskazanej tam wysokości, są wydatkami usprawiedliwionymi w rozumieniu art. 135 § 1 k.r.o., a więc wydatkami, które powinny być pokrywane w pierwszej kolejności przez rodziców dziecka. Podkreślenia wymaga przy tym fakt, iż przedmiotowe wydatki (oraz ich wysokość) – oceniana przez pryzmat zasad doświadczenia życiowego i zawodowego – są adekwatne do potrzeb powoda przy uwzględnieniu jego wieku, stanu zdrowia, dotychczasowego poziomu życia, możliwości zarobkowych i majątkowych rodziców dziecka, potrzeb rozwojowych, emocjonalnych, społecznych dziecka, potrzeby stymulowania jego rozwoju, a także przy uwzględnieniu cen dóbr i usług jakie wiążą się z zaspokajaniem poszczególnych potrzeb. W rezultacie, wysokość przedmiotowych wydatków nie może być poczytana za zbyt wygórowaną, ani za zbyt niską.

W odniesieniu do kwestii wydatku na wynajęcie pokoju przez powoda, to Sąd uznał, że jest to wydatek usprawiedliwiony, albowiem nie ma on możliwości zamieszkiwania przez cały rok w internacie szkoły, do której uczęszcza (k. 122), a musi mieć miejsce, w którym będzie mógł spokojnie zamieszkiwać. Rolą Sądu w niniejszej sprawie nie było ustalanie, z jakich powodów D. S. nie może/nie chce zamieszkiwać z rodziną, albowiem istotne było jedynie zbadanie celowości i zasadności ponoszenia danych wydatków. W konsekwencji należało przyjąć, że skoro powód nie zamieszkuje z rodziną, to widać nie ma takiej możliwości.

Konsekwencją powyższych ustaleń jest stwierdzenie, że inne wydatki oraz w innej wysokości nie są wydatkami usprawiedliwionymi, które muszą być pokrywane przez rodziców dziecka. Oznacza to, że uprawniony do alimentów musi ponosić inne wydatki z własnego majątku, ewentualnie z własnych dochodów. Podkreślenia wymaga przy tym okoliczność, że powód jest już osobą pełnoletnią, posiada uprawnienia elektryczne, w wakacje 2016 roku już pracował, a więc – przynajmniej okazjonalnie – może osiągać dochody w celu częściowego pokrywania wydatków związanych ze swoim utrzymaniem.

Reasumując dotychczasowe rozważania należy powtórnie wskazać, iż postępowanie dowodowe wykazało, że usprawiedliwione wydatki związane z utrzymaniem powoda D. S. wynoszą ok. 1 430 zł miesięcznie i taka też kwota stanowi punkt wyjścia do dalszych rozważań, w jakim zakresie rodzice winni pokryć przedmiotowe wydatki.

W odniesieniu do kwestii możliwości zarobkowych pozwanego należy wskazać, że kształtują się one na poziomie ok. 3 500 zł netto średniomiesięcznie. W tym miejscu podkreślenia wymaga jeszcze okoliczność, że spośród osób, z którymi zamieszkuje pozwany, to tylko z małoletnimi córkami łączą go więzi rodzinne. Oznacza to, że pozwany jest zobowiązany jedynie do przyczynia się do utrzymania tychże córek jako domowników, a nie pozostałych osób z nim zamieszkujących. Pozwany winien również częściowo partycypować w kosztach utrzymania mieszkania, skoro z córkami w nim zamieszkuje. Nie ma jednak obowiązku pokrywania wydatków związanych z utrzymaniem partnerki i jej syna, albowiem w pierwszej kolejności ma pokrywać koszty związane z utrzymaniem swoich dzieci, w tym powoda.

W ocenie Sądu, kwota 700 zł – jako udział pozwanego w kosztach utrzymania syna D. S. – jest adekwatna do możliwości zarobkowych A. S. (1), przy uwzględnieniu okoliczności, kogo zgodnie z przepisami k.r.o. winien jest wspierać finansowo. Jednocześnie nie było podstaw do przyjęcia, że pozwany winien w większym zakresie niż matka dziecka partycypować w kosztach utrzymania powoda. W sprawie nie ujawniły się bowiem żadne przekonywujące okoliczności, które by wskazywały, że matka D. S. nie może w nieznacznie w większym zakresie niż dotychczas pokrywać wydatki związane z utrzymaniem

syna.

Kolejno należy wskazać, iż w świetle dowodów zgromadzonych w sprawie brak jest podstaw do przyjęcia, że za okres sprzed wytoczenia powództwa w niniejszej sprawie pozostały jakieś nieuregulowane zobowiązania związane z utrzymaniem D. S.. W konsekwencji, Sąd był zobligowany do zasądzenia alimentów dopiero od dnia wniesienia pozwu, tj. od dnia 7 kwietnia 2016 r. (k. 24) i w wysokości adekwatnej do możliwości zarobkowych pozwanego i usprawiedliwionych kosztów związanych z utrzymaniem powoda.

Mając na względzie całokształt powyższych ustaleń orzeczono, jak w punkach I i II wyroku.

Rozstrzygnięcie o kosztach procesu zostało oparto o art. 98 k.p.c., tj. zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik postępowania. Z żądanej kwoty alimentów 1 250 zł Sąd zasądził kwotę 700 zł. Koszty zastępstwa procesowego powoda opiewały w niniejszej sprawie na kwotę 4 800 zł ( vide: § 2 w zw. z § 4 ust. 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie – Dz.U. z 2015 r., poz. 1800). W zakresie, w którym powód wygrał niniejszą sprawę mógł domagać się od pozwanego zwrotu kosztów procesu.

Z tych też względów orzeczono, jak w punkcie III wyroku.

Kolejno należy wskazać, iż powód był z mocy ustawy zwolniony od kosztów sądowych, albowiem zgodnie z art. 96 ust. 1 pkt 2 u.k.s.c. nie ma obowiązku uiszczania kosztów sądowych strona dochodząca roszczeń alimentacyjnych. Stosownie do treści art. 113 ust. 1 u.k.s.c., kosztami sądowymi, których strona nie miała obowiązku uiścić, sąd w orzeczeniu kończącym sprawę w instancji obciąży przeciwnika, jeżeli istnieją do tego podstawy, przy odpowiednim zastosowaniu zasad obowiązujących przy zwrocie kosztów procesu. Z uwagi na to, iż zasądzono alimenty w kwotach po 700 zł miesięcznie, to należało uznać, że nieuiszczone koszty sądowe ( stricte opłata od pozwu) opiewają w niniejszej sprawie na kwotę 420 zł. Zgodnie bowiem z art. art. 13 ust. 1 u.k.s.c., opłatę stosunkową pobiera się w sprawach o prawa majątkowe; wynosi ona 5 % wartości przedmiotu sporu (700 zł x 12 miesięcy x 5 %).

Z tych też względów orzeczono, jak w punkcie IV wyroku.

Stosownie do treści art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c., sąd z urzędu nada wyrokowi przy jego wydaniu rygor natychmiastowej wykonalności, jeżeli zasądza alimenty – co do rat płatnych po dniu wniesienia powództwa, a co do rat płatnych przed wniesieniem powództwa za okres nie dłuższy niż za trzy miesiące.

Z tych też względów orzeczono, jak w punkcie V wyroku.