Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

S., dnia 2 grudnia 2020 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie VIII Wydział Rodzinny i Nieletnich      w następującym składzie:

Przewodniczący: Sędzia Dorota Pękała     

Protokolant: st. sekretarz sądowy Monika Frontczak     

po rozpoznaniu w dniu 18 listopada 2020 r.

na rozprawie sprawy

z powództwa małoletniego K. Ś.     

przeciwko B. Ś.     

o alimenty     

I.  zasądza od pozwanego B. Ś. na rzecz małoletniego powoda K. Ś. rentę alimentacyjną w kwocie po 1100 (jeden tysiąc sto) złotych miesięcznie, płatną z góry do dnia 10 każdego miesiąca
z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat, poczynając od dnia 25 kwietnia 2019 r., z prawem powoływania się na kwoty uiszczone na rzecz ww. małoletniego z tytułu zabezpieczenia udzielonego w sprawie;

II.  w pozostałej części powództwo oddala;

III.  nieuiszczonymi kosztami postępowania obciąża Skarb Państwa;

IV.  wyrokowi w pkt I nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt VIII RC 179/19

UZASADNIENIE

Małoletni powód K. Ś., reprezentowany przez przedstawiciela ustawowego K. D. wniósł o zasądzenie od pozwanego B. Ś. na jego rzecz renty alimentacyjnej w kwocie po 1948,00 zł miesięcznie, płatnej z gór do rąk matki powoda, do 10 dnia każdego miesiąca, wraz z odsetkami ustawowymi w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat oraz o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów postępowania; w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu wskazano m.in., że małoletni powód K. Ś. urodził się (...) i pochodzi z nieformalnego związku (...) i pozwanego B. Ś.. Rodzice małoletniego rozstali się na przełomie 2018 i 2019 r. Pozwany B. Ś. nie partycypuje w kosztach utrzymania syna, nie przekazuje matce dziecka żadnych środków finansowych.

Pozwany B. Ś. w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa ponad kwotę 500 zł miesięcznie. W uzasadnieniu swojego stanowiska B. Ś. wskazał, iż regularnie uczestniczył w kosztach utrzymania syna. Pozwany również podał, iż całe swoje oszczędności przeznaczył na remont lokalu matki dziecka. Nadto od czasu rozstania rodziców małoletnich, pozwany przekazuje matce dziecka po 500 zł miesięcznie na utrzymanie syna.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Małoletni K. Ś. urodził się (...) i pochodzi ze związku (...) i pozwanego B. Ś.. Początkowo rodzice małoletniego od lipca 2016 r. mieszkali wspólnie w mieszkaniu stanowiącym własność I. D. - babki małoletniego powoda ze strony matki. K. D. przed urodzeniem dziecka pracowała w branży turystycznej. Jednakże w uwagi na ciążę i narodzenie się dziecka, matka małoletniego zdecydowała się sprawować osobistą pieczę nad synem. Rodzice małoletniego otrzymywali również pomoc finansową od I. D.. W tym czasie pozwany pracował zawodowo m.in. w stoczni w Norwegii i na holowniku w Polsce.

Dowód:

- odpis skrócony aktu urodzenia małoletniego – k. 7.

- zeznania świadka I. D. – k. 295v.

Małoletni K. Ś. od marca 2019 r. uczęszcza do prywatnego przedszkola (czesne koszt 600 zł miesięcznie). Matka małoletniego w marcu 2019 r. zapłaciła na rzecz niepublicznego przedszkola tytułem czesnego i wyprawki kwotę 591 zł. Matka małoletniego miała możliwość przeniesienia dziecka do publicznego przedszkola, co wiązałoby się z niższymi kosztami związanymi z edukacją dziecka, jednak rodzice dziecka wspólnie zdecydowali o posłaniu syna do prywatnej placówki. Małoletni K. Ś. uczęszcza na zajęcia logopedyczne.

Sąd ustalił, iż średniomiesięczny koszt związany z wydatkami małoletniego powoda wynosi około 2000 złotych. W ocenie Sądu na tę kwotę składają się m.in.:

- koszt żywności 400 zł miesięcznie,

- zakup odzieży – 100 zł,

- środków czystości – 50 zł,

- zabawki – 50 zł,

- koszty związane z przedszkolem i wyprawką, ubezpieczeniem, podręcznikami – ok. 720 zł,

- partycypowanie w kosztach mieszkania – 470 zł;

- terapia logopedyczna, wyjazdy letnie i zimowe dziecka – 240 zł

Małoletni K. Ś. od marca 2019 r. mieszka wraz z matką w należącym do niej mieszkaniu o powierzchni ok. 160 ^m2. W lokalu zamieszkuje również matka K. D. i okresowo jej partner. Miesięczny koszt związany z utrzymaniem lokalu wynosi ok. 1440 zł (1285,13 zł - czynsz do wspólnoty, rachunki co dwa miesiące za prąd – 217,18 zł i gaz – 79,10 zł, internet 100 zł). Opłaty ze mieszkanie ponosi I. D..

Matka małoletniego K. D. w dniu 13 lutego 2018 r. otrzymała dofinansowanie z UE w wysokości 18 000 zł na rozpoczęcie działalności gospodarczej polegającej na sprzedaży wyrobów cukierniczych. Na remont lokalu matka małoletniego wydała ok. 70 000 zł, część środków posiadała z zgromadzonych wcześniej oszczędności (ok. 20-25 tys. zł). Matka powoda otrzymała również od swojej matki 45000 zł na rozwój działalności gospodarczej (za ww. pieniądze kupowane były materiały budowlane).

K. D. nadal prowadzi działalność gospodarczą i rozlicza się z ZUS (koszt 609 zł) i Urzędem Skarbowym. Aktualnie matka małoletniego K. D. utrzymuje się z prowadzonej działalności gospodarczej (dochód ok. 1000 zł miesięcznie). Matka powoda również podpisała umowę zlecenia z (...) S.A. i z tego tytułu uzyskuje dochód w wysokości ok. 1800 zł brutto miesięcznie.

K. D. otrzymuje na syna świadczenie rodzinne i świadczenie 500 plus.

Matka K. D. – babcia małoletniego I. D. jest właścicielem domu o powierzchni ok 600 ^m2 położonego w S. przy ul. (...). W lokalu położonym przy ul. (...) prowadzona jest działalność gospodarcza tj. wulkanizacja, oraz działalność polegająca na produkcji ciast domowych. Matka K. Ś. pomaga swojej matce w pieczeniu i sprzedaży ciast. Matka K. D. uzyskuje dochód w wysokości ok. 7000 zł miesięcznie. I. D. m.in. wynajmuje mieszkania studentom.

Pozwany B. Ś. początkowo pracował w stoczni (...) i otrzymywał ok. 3000 zł netto miesięcznie wynagrodzenia. Następnie przez pewien okres czasu pozwany świadczył pracę poza granicami kraju. W Holandii pozwany za pracę otrzymywał ok. 530 euro tygodniowo. W styczniu 2019 r. pozwany pracował w Anglii w charakterze oficera mechanika. Od 31 maja do 3 lipca 2019 r. pozwany pracował jako młody marynarz
w żegludze śródlądowej.

W dniu 31 sierpnia 2019 r. pozwany zawarł umowę o pracę na czas określony od dnia 1 września 2019 r. do 29 lutego 2020 r. na stanowisku marynarza za wynagrodzeniem 2500 zł brutto miesięcznie. B. Ś. w dniu 19 sierpnia 2019 r. zawarł umowę o pracę na czas określony do 25 sierpnia 2019 r. za wynagrodzeniem w wysokości 2250 zł brutto miesięcznie. Następnie w dniu 25 maja 2020 r. pozwany zawarł umowę o pracę na stanowisku ślusarza na okres od dnia 25 maja 2020 r. do 31 sierpnia 2022 r. za wynagrodzeniem w wysokości 4640,64 zł brutto miesięcznie. W dniu 22 września 2020 r. pozwanemu wypowiedziano jednakże ww. umowę. Pozwany następnie pracował „na czarno” na budowach i zarabiał tygodniowo około 500 zł.

Pozwany B. Ś. wynajmuje pokój o powierzchni 23 ^m2 na poddaszu budynku mieszkalnego znajdującego się w M. przy ul. (...) i płaci czynsz najmu w wysokości 750 zł miesięcznie. Pozwany ponosi również opłaty za media.

Pozwany spłaca kilka kredytów i miesięcznie na ten cel przeznaczał łącznie ok. 700 zł (rata za zakup telewizora – 124,50 zł, pralki – 66,76 zł, rata 503 zł za samochód marki F.). Pozwany opłaca abonament za korzystanie z telewizji cyfrowej w kwocie po 90 zł w skali miesiąca Pozwany jest również właścicielem samochodu marki F. (...)-M. o wartości ok. 18000 zł. Ubezpieczenie samochodu kosztuje pozwanego ok. 1100 zł rocznie. Pozwany B. Ś. na swoje utrzymanie przeznacza ok. 700 zł na zakup żywności, 300 zł na zakup odzieży (w tym odzieży specjalistycznej). Natomiast na paliwo pozwany przeznacza ok. 400 zł, na stomatologa ok. 50-100 zł miesięcznie.

B. Ś. kontaktuje się ze swoim małoletnim synem. Okazjonalnie robi również synowi prezenty. Pozwany choruje na astmę oskrzelową.

Dowód:

- czynsz do wspólnoty mieszkaniowej – k. 8.

- rachunek za wyprawkę do przedszkola – k. 9.

- rachunki – k. 10-12

- wyciąg z konta – k. 13-27.

- rachunek za pgnig – k. 28-31.

- rachunek za prąd – k. 32-33,

- potwierdzenia przelewów alimentów – k. 58-59 i 77-78

- umowa najmu – k. 70-72.

- wiadomości – k. 73-73, 230-246

- potwierdzenie transakcji – k. 79-95

- potwierdzenia transakcji dot. zobowiązań pozwanego – k. 96-146.

- rachunki za paliwo – k. 147-159.

- przesłuchanie przedstawicielki ustawowej małoletniego powoda K. D.– k. 170, 258-260, 458-459.

- płyta CD – k. 226.

- formularz P45 – k. 247-249

- umowa – k. 250-256.

- zeznania świadka E. C.- k. 260-261.

- umowa o pracę – k. 289-290.

- faktura za najem mieszkania – k. 293-294.

- zeznania świadka I. D. – k. 295v-296.

- przesłuchanie pozwanego B. Ś. – k. 296-297.

- wiadomości – k.315-317.

- informacja o rozwoju psychoruchowym dziecka – k. 318-321

- oferta przedszkola – k. 322

- opinia – k. 323.

- lista transakcji – k. 358-384.

- umowa o pracę – k. 409-410.

- wypowiedzenie umowy – k. 410a

- zaświadczenie – k. 413

- PIT za 2019 r. – k. 414- 426.

- podatkowa księga przychodów i rozchodów – k. 427-430.

- informacja – k. 431.

- zaświadczenie – k. 432.

- rachunek za badanie logopedyczne – koszt 130 zł – k. 433.

- umowa dot. przedszkola – k. 435-440.

- pismo PIP – k. 447-449.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo małoletniego K. Ś. okazało się w pełni zasadne co do swej istoty i częściowo zasadne, co do wysokości dochodzonych alimentów.

Czyniąc przedstawione we wstępnej części uzasadnienia ustalenia faktyczne, Sąd oparł się w znacznej mierze na przedłożonych przez strony, a wymienionych szczegółowo w uzasadnieniu dokumentach, których wiarygodności strony nie kwestionowały i których wiarygodność nie wzbudziła również wątpliwości Sądu. Sąd odmówił uznania za wiarygodne przedłożonych dokumentów w postaci paragonów zakupów artykułów żywnościowych, ubrań, środków czystości i leków (k. 10-13), gdyż nie są to dowody imienne. Nadto paragony nie jest dokumentem w rozumieniu art. 129 k.p.c. Jednocześnie należy zauważyć, że sam fakt przedstawienia dowodu zakupu określonych artykułów czy produktów nie jest jednoznaczny z wykazaniem, że artykuły te zostały zakupione przez daną osobę.

Zeznania przedstawicielki ustawowej małoletniego powoda K. D. oraz w części pozwanego B. Ś. Sąd uznał za wiarygodne w zakresie przedstawionych powyżej ustaleń faktycznych. Z kolei twierdzenia wspomnianych osób w zakresie kosztów zaspokojenia usprawiedliwionych potrzeb małoletniego czy też sytuacji osobistej, zawodowej i majątkowej stron zostały przez Sąd zweryfikowane poprzez odwołanie się do zeznań drugiej strony, dokumentów, które Sąd uznał za wiarygodne oraz doświadczenia życiowego i zawodowego Sądu. Sąd nie dał wiary pozwanemu w zakresie w jakim wskazywał on na swoje możliwości majątkowe i zarobkowe. Z załączanych bowiem do akt sprawy dokumentów wynika, iż pozwany uzyskuje znacznie wyższe dochody, niż oficjalnie wskazywał.

Podstawę prawną żądania małoletniego powoda stanowił art. 133 § 1 k.r.o., w myśl którego, rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Na gruncie niniejszej sprawy nie tylko należycie wykazanym, za pomocą odpisu skróconego aktu urodzenia, ale także niekwestionowanym przez pozwanego było istnienie po jego stronie obowiązku alimentacyjnego względem małoletniego K. Ś.. B. Ś. jest bowiem ojcem dziecka, zaś K. Ś. z racji wieku w sposób oczywisty nie jest w stanie samodzielnie się utrzymać. Żadna ze stron nie sygnalizowała także, ani nie wskazywały na to zgromadzone dowody, aby małoletni posiadał jakikolwiek majątek, nie wspominając
o majątku przynoszącym dochody.

Przedmiotem, sporu pomiędzy stronami były w swej istocie trzy kwestie: zakres usprawiedliwionych miesięcznych potrzeb małoletniego, zarobkowe i majątkowe możliwości pozwanego oraz jego udział w wychowaniu małoletniego, a tym samym zakres, w jakim powinien on ponosić ciężar wychowania i utrzymania małoletniego syna.

Wskazane sporne kwestie miały fundamentalne znaczenie dla określenia wysokości świadczeń alimentacyjnych zasądzonych od pozwanej. Zgodnie bowiem z art. 135 § 1 i § 2 k.r.o., zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego, zaś wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze
w stanie utrzymać się samodzielnie albo wobec osoby niepełnosprawnej może polegać
w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego; w takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego.

Określając koszty zaspokojenia usprawiedliwionych potrzeb B. Ś. Sąd zobowiązany był uwzględnić koszty mieszkania, ubrania, wyżywienia, edukacji, leczenia oraz innych wydatków, które obiektywnie należy uznać za zasadne, mając jednocześnie na względzie, że poziom życia zapewniany w drodze m.in. świadczeń alimentacyjnych zobowiązanego powinien odpowiadać poziomowi życia rodzica.

Określając wysokość udziału małoletniego w kosztach utrzymania mieszkania Sąd uznał kwotę wskazywaną przez przedstawiciela ustawowego małoletniego powoda K. D. w trakcie przesłuchania, która została nadto przez nią udokumentowana załączonymi do akt sprawy dokumentami, potwierdzeniami dokonania przelewów zawierającym wysokość opłat za gaz, prąd czy czynsz. Opłaty te jednak jak wskazywał świadek I. D. w całości opłacana są przez babcię małoletniego, która również mieszka w lokalu wraz z córką i małoletnim wnukiem K. Ś.. Wskazywana przez przedstawiciela ustawowego małoletniego koszt czynszu mieszkania, opłat eksploatacyjnych oraz kosztów gazu i energii elektrycznej nie odbiega od przeciętnych kosztów utrzymania mieszkania na (...) rynku nieruchomości i nie może być uznany za zawyżony. Podkreślenia wymaga, że na ustalony przez Sąd koszt zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych małoletniego B. Ś. nie składa się całość wykazanych w toku postępowania kosztów utrzymania mieszkania, a jedynie ta część, która przypada na jego udział. Sąd również uznał, iż chociaż opłaty za mieszkanie uiszczane są przez babcię
w usprawiedliwionych wydatkach utrzymania dziecka. Niewątpliwie bowiem małoletni B. Ś. musi mieć zapewnione odpowiednie warunki mieszkaniowe.

W odniesieniu do kwestii kosztów wyżywienia małoletniego, to Sąd miał na względzie okoliczność, że dziecko co do zasady żywi się w domu i w przedszkolu je obiady, drugie śniadanie. Wobec powyższego ustalenie poziomu wydatków na wyżywienie małoletniego na poziomie 400 zł miesięcznie jest w stanie, w świetle zasad doświadczenia życiowego i zawodowego, zapewnić mu zbilansowaną dietę, adekwatną do jego potrzeb rozwojowych. W ocenie Sądu, ustalenie wydatków na zakup artykułów higienicznych, kosmetyków i chemii gospodarczej dla małoletniego K. Ś. na poziomie 50 zł miesięcznie ma związek z rzeczywistymi potrzebami małoletniego powoda.

Za nie znajdującą jakiegokolwiek oparcia w świetle wskazań doświadczenia życiowego należało uznać żądaną przez przedstawiciela ustawowego małoletniego powoda kwotę 200 złotych miesięcznie celem zakupu ubrań. Sąd dostrzega, że w okresie jesienno-zimowym pojawia się potrzeba zakupu nowych ubrań, zwłaszcza, że dziecko rośnie i niejednokrotnie ubrania zeszłoroczne są zwyczajnie za małe, tym niemniej, nie sposób uznać, aby okresowo zwiększone potrzeby ubraniowe małoletniego uzasadniały przyjęcie kwoty we wskazanej przez matka wysokości. Zdaniem Sądu kwota 100 zł miesięcznie pozwoli na zakup ubrań zarówno w okresach, gdy potrzeby te będą mniejsze, jak i w czasie, dzięki powstałej nadwyżce, gdy pojawi się konieczność jednorazowego zakupu większej ilości ubrań. Nadto jak wskazywali świadkowie I. D. i E. C. - małoletni często otrzymuje ubrania od rodziny.

W aspekcie wydatków czynionych na edukację przedszkolną małoletniego K. należy zauważyć, że kwota około 720 złotych przeznaczana na pokrycie uczęszczania przez chłopca do placówki nie prezentuje się jako wygórowana, jeśli uwzględni się okoliczność, iż placówka ta ma charakter niepubliczny (jest przecież powszechnie wiadome, że instytucje tego rodzaju nierzadko ustalają poziom podstawowych opłat znacznie powyżej kwoty 630 złotych miesięcznie). Co więcej - jak wynika z faktury z zeznań przedstawicielki ustawowej małoletniego powoda w wymienionej wyżej kwocie mieści się opłata nie tylko za czesne, lecz także wyprawka, ubezpieczenie oraz zakup podręczników. Małoletni ze względu na trudność w zakresie ekspresji mowy i kinestezji artykulacyjnej musi systematycznie korzystać z terapii logopedycznej. Strona powodowa przedstawiła dokumenty świadczące o tym, iż takie wydatki są ponoszone.

Przechodząc do dalszej części rozważań należy wskazać, iż zgodnie z art. 135 § 2 k.r.o. wykonywanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego; w takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego. Ten obowiązek w znacznej mierze realizuje matka małoletniego.

Jeśli chodzi o zarobkowe możliwości zobowiązanego, to należy mieć na uwadze nie tylko faktycznie uzyskiwane przez niego dochody z tytułu świadczonej pracy (wynagrodzenie za pracę, różnego rodzaju premie i dodatki, nagrody itp.), bądź też z innych źródeł (np. zyski z prowadzonej działalności gospodarczej, dochody z różnego rodzaju posiadanych praw, jak np. prawa do dywidendy), ale także te dochody, które byłby w stanie osiągać, gdyby w pełni wykorzystał w tej mierze swoje możliwości, które w głównym stopniu zdeterminowane są posiadanym wykształceniem, doświadczeniem zawodowym, popytem na specjalistów w danej dziedzinie na rynku pracy, wiekiem, stanem zdrowia, czy sytuacją w danym regionie.

Możliwości majątkowe obejmują z kolei nie tylko rzeczywiście posiadany majątek rzeczowy w postaci nieruchomości i ruchomości (których wartość notabene również zależy od wielu czynników, podlegających uwzględnieniu), ale także papiery wartościowe, oszczędności oraz środki pochodzące z majątku, jak np. czynsz z tytułu najmu nieruchomości, odsetki od środków pieniężnych zgromadzonych na rachunkach bankowych itp. Wymaga podkreślenia, że możliwości zarobkowe i majątkowe zawsze wyznaczają górną granicę świadczeń alimentacyjnych, nawet gdyby te ostatnie nie zaspokajały w pełni usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego do alimentacji.

Przekładając powyższe ustalenia na grunt niniejszej sprawy nie można tracić z pola widzenia okoliczności, że pozwany B. Ś. w ograniczonym zakresie zwalnia się z obowiązku alimentacyjnego poprzez osobistą pieczę nad synem, albowiem widuje się z nim sporadycznie w wybrane dni tygodnia.

W odniesieniu do kwestii możliwości zarobkowych i majątkowych pozwanego B. Ś. należy wskazać, że aktualnie – zgodnie z jego twierdzeniami - uzyskuje on wynagrodzenie na poziomie ok. 2000 zł netto średniomiesięcznie. Jednakże zdaniem Sądu pozwany nie wykorzystuje w pełni swoich możliwości majątkowych i zarobkowych. Pozwany posiada znaczne doświadczenie w branży morskiej i z powodzeniem w dalszym ciągu może świadczyć pracę jako marynarz (czy też ślusarz). Nadto pozwany w toku postępowania starał się ukrywać swoje dochodu, w swoich zeznaniach nie przedstawiał wszystkich swoich pracodawców. O powyższym świadczy chociażby wyciąg z konta bankowego pozwanego na które wpływały znaczne środki finansowe (również w walucie euro). Niezrozumiałe jest również postępowanie pozwanego, który – mimo, iż posiada znaczne doświadczenie zawodowe w poszukiwanym na rynku pracy kierunku – to jednak pospisuje umowy o pracę z minimalnym wynagrodzeniem. Zdaniem Sądu pozwany jest w stanie generować średnie miesięczne dochody na poziomie ok. 5000-6000 zł, co również odzwierciedla faktyczne wpływy pozwanego na jego konto bankowe. Pozwany np. przez miesiąc pracy w Holandii zarobił ok. 2000 euro tj. 10 000 zł. Strona pozwana również nie przedstawiła żadnych argumentów dlaczego nie mogłaby w dalszym ciągu pracować w zawodzie marynarza czy ślusarza. Na marginesie należy nadmienić, że na kartach 79-84 akt sprawy figurują (załączone przez pozwanego) przelewy (tj. środków uzyskiwanych przez pozwanego tytułem zatrudnienia) obejmujące okres od 27 marca 2019 roku do 30 kwietnia 2019 roku. Ze wskazanych potwierdzeń transakcji wynika, że we wspomnianym okresie B. Ś. osiągnął dochód w wysokości 2.952 euro i 36 eurocentów (a zatem - przynajmniej 12.000 złotych netto za okres marzec - kwiecień 2019 roku, tzn. około 6.000 złotych netto średniomiesięcznie).

Nadto osoba, na której ciąży obowiązek alimentacyjny względem dziecka, nie może upatrywać przesłanki zwalniającej z tego obowiązku w niemożności ponoszenia kosztów utrzymania syna bez uszczerbku dla własnego utrzymania. Rodzice winni bowiem podzielić się z dziećmi każdym, nawet najszczuplejszym dochodem, a postawa pozwanego, przedkładającego własne potrzeby nad potrzeby dziecka nie zasługuje na akceptację. Sam fakt, iż przyczynianie się do kosztów utrzymania dziecka stanowi dla zobowiązanego do alimentacji niedogodność finansową, nie zwalnia go z obowiązku spełniania swych zobowiązań alimentacyjnych, zwłaszcza w sytuacji, gdy matka małoletniego swój obowiązek alimentacyjny wypełnia także poprzez osobiste starania o jego wychowanie. Podkreślenia także wymaga nieścisłości wskazywane w otrzymywanych przez pozwanego dochodach i jego wydatkach. Chociaż jak wskazuje pozwany otrzymuje za pracę na czarno dochód
w wysokości 2000 zł to, jak wynika z materiału dowodowego - z powyższej kwoty jest
w stanie opłacić alimenty na syna (600 zł), zapłacić raty kredytów (700 zł), wynająć pokój (750 zł), zakupić wyżywienie (koszt 700 zł), kupić sobie odzież i obuwie (koszt 300 zł). Pozwany również wydaje ok. 400 zł miesięcznie na paliwo i 50-100 zł na stomatologa. Tym samym pozwany wydatkuje ok. 3500 zł miesięcznie, a zatem więcej niż zarabia. W tym stanie rzeczy nie można wykluczyć, iż pozwany posiada dodatkowe źródła, bądź źródło dochodów, których nie ujawnił przed Sądem.

Tak argumentując, działając na podstawie art. 133 § 1 k.r.o. i art. 135 § 1 i § 2 k.r.o., Sąd Rejonowy zasądził od pozwanego na rzecz małoletniego syna alimenty w kwocie po 1100 zł miesięcznie, płatne z góry do 10 dnia każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w płatności którejkolwiek z rat, poczynając od dnia wniesienia pozwu, tj.
25 kwietnia 2029 r., Zasądzona kwota z jednej strony uwzględnia usprawiedliwione potrzeby małoletniego powoda, a z drugiej odpowiada osobistemu wkładowi pozwanego w jego wychowanie i utrzymanie oraz jego możliwościom majątkowym.

Z kolei o kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 100 k.p.c.. Sąd nie obciążył pozwanego kosztami sądowymi. Pozwany B. Ś. w pierwszej kolejności winien skupić się na realizowaniu obowiązku alimentacyjnym względem syna. Sąd uznał, że zasądzenie od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych w efekcie utrudniłoby B. Ś. realizację obowiązku alimentacyjnego, którego wykonywanie jest dla Sądu priorytetem, wyprzedzającym fiskalne interesy Skarbu Państwa.

Zgodnie z art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c, sąd z urzędu przy wydawaniu wyroku nadaje mu rygor natychmiastowej wykonalności, jeżeli zasądza alimenty co do rat płatnych po dniu wniesienia pozwu, a co do rat płatnych przed jego wniesieniem, za okres nie dłuższy niż 3 miesiące.