Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

S., dnia 17 maja 2017 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie VIII Wydział Rodzinny i Nieletnich      w następującym składzie:

Przewodniczący:SSR Dorota Pękała

Protokolant:sekretarz sądowy Ewelina Preś

po rozpoznaniu w dniu 5 maja 2017 r. w Szczecinie

na rozprawie sprawy

z powództwa K. Ś. (1)

przeciwko R. Ś. (1)

o alimenty

1.  zasądza od pozwanego R. Ś. (1) na rzecz powoda K. Ś. (1) rentę alimentacyjną w kwocie po 800 (osiemset) złotych miesięcznie, płatną z góry do dnia 15 każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat, poczynając od dnia 3 stycznia 2017 r.;

2.  w pozostałej części powództwo oddala;

3.  zasądza od pozwanego R. Ś. (1) na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych z tytułu kosztów sądowych;

4.  wyrokowi w pkt. 1 nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

VIII RC 7/17

UZASADNIENIE

Pozwem złożonym dnia 3 stycznia 2017 r. powod K. Ś. (1) wniósł o zasądzenie na jego rzecz od ojca, R. Ś. (1), alimentów w kwocie po 800 zł miesięcznie. Na rozprawie w dniu 17 marca 2017 r. powod rozszerzył żądanie do kwoty po 1000 zł w skali miesiąca.

Pozwany R. Ś. (2) uznał żądanie do kwoty 450-500 zł miesięcznie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód jest synem pozwanego. Ma 20 lat. 29 kwietnia 2017 r. ukończył naukę w czteroletnim Technikum Samochodowym. K. Ś. (1) zamierza kontynuować naukę w szkole policealnej i dopiero w przyszłym roku przystąpić do egzaminu maturalnego. Zamierza też zdać egzamin na prawo jazdy. W szkole odbył zajęcia praktyczne z nauki jazdy, ale nie zdał egzaminu wewnętrznego z uwagi na zbyt małe umiejętności

Rodzice powoda nie mieszkają razem. K. Ś. (1) przez jakiś czas zamieszkiwał z ojcem i jego konkubiną. W pierwszy dzień Świąt Bożego Narodzenia 2016 r. doszło do kłótni powoda z ojcem i od tamtej pory K. Ś. (1) mieszka z matką. W okresie, gdy strony mieszkały razem, pozwany w całości utrzymywał syna. Matka jego w ogóle nie partycypowała w wydatkach na jego rzecz z uwagi na swoją chorobę psychiczną i niskie dochody. Ojciec powoda zapewniał synowi skromne warunki, pomimo relatywnie wysokich dochodów. Wraz z powodem i jego ojcem wspólnie zamieszkiwała konkubina R. Ś. (1), nadużywająca alkoholu i niedbająca o dom. Powód często nie miał ugotowanego obiadu, a w mieszkaniu zajmowanym przez strony niejednokrotnie było zimno, z uwagi na niedziałający piec.

Aktualnie powód mieszka z matką, K. Ś. (2). Kobieta cierpi na schizofrenię paranoidalną. Ma także podejrzenie raka tchawicy i jest po operacji usunięcia węzłów chłonnych. Utrzymuje się ze skromnej renty i pomocy (...), zwłaszcza w pokrywaniu opłat mieszkaniowych. K. Ś. (2) poza powodem nie posiada innych osób na utrzymaniu.

K. Ś. (1) na wyżywienie dla siebie potrzebuje około 400 zł, na bilet sieciowy 100 zł, a na telefon 20 zł miesięcznie. Opłata za telewizje i internet w mieszkaniu matki powoda wynosi 90 zł w skali miesiąca. K. Ś. (1) nie zna dokładnej wysokości opłaty za czynsz, prąd i gaz. Matka jego skorzystała z prawa odmowy składania zeznań. Powód nie był w stanie podać, ile wydatkuje na odzież dla siebie.

Dowód: odpis aktu urodzenia k. 6

przesłuchanie powoda k. 21-22

zaświadczenie k. 30

Pozwany liczy 49 lat i z zawodu jest szlifierzem. Zamieszkuje z konkubina, która jest w wieku 52 lat. Konkubina pozwanego nie pracuje. Cierpi na chorobę nóg, ale nie posiada stwierdzonej niezdolności do pracy. Nadużywa alkoholu, a pieniądze na alkohol pochodzą od pozwanego. W czasie kiedy powód zamieszkiwał z pozwanym, ojciec przeznaczał na jego utrzymanie około 400 zł miesięcznie. Dodatkowo R. Ś. (1) przekazywał matce powoda 200 zł miesięcznie na jej utrzymanie. Czynsz w mieszkaniu pozwanego wynosi niespełna 300 zł, opłata za prąd około 200 zł co dwa miesiące, a gazu w tym mieszkaniu nie ma. Pozwany posiada samochód marki L. rocznik 2009. Miesięczny koszt eksploatacji pojazdu wynosi około 120 zł. R. Ś. (1) zarabia brutto 3000 zł plus 35% premii regulaminowej. W ubiegłym roku zaciągnął kredyt w kwocie 30 000 zł na zakup działki owocowo-warzywnej, który spłaca po 550 zł miesięcznie.

Dowód: przesłuchanie pozwanego k. 22-23; k.36

zaświadczenie o dochodach k. 34

Ustalony powyżej stan faktyczny oparty został na dokumentach zgromadzonych w niniejszej sprawie, albowiem strony nie kwestionowały zarówno autentyczności, jak i treści tychże dokumentów i jednocześnie Sąd nie powziął wątpliwości, co do ich wiarygodności. Częściowo Sąd oparł się ponadto na zeznaniach stron, które były w znacznej części zgodne poza tym, że każda ze stron odmiennie podawała datę wyprowadzenia się powoda z mieszkania pozwanego. W tym zakresie Sąd dał wiarę powodowi, który podał, że od ojca wyprowadził się w pierwszy dzień Świąt Bożego Narodzenia 2016 r. K. Ś. (1) bowiem już w dniu 3 stycznia 2017 r. złożył pozew w niniejszej sprawie, a w jego uzasadnieniu wskazał, że zamieszkuje z matką. Twierdzenie pozwanego jakoby syn miał wyprowadzić się od niego dopiero w dniu 28 stycznia 2017 r. nie zostało poparte jakąkolwiek okolicznością, a zatem należało uznać je za gołosłowne.

Sąd zważył co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w części.

Podstawą dochodzonego pozwem roszczenia jest art. 133 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 788 ze zm. – cyt. dalej jako k.r.o.), zgodnie z którym rodzice zobowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania.

Wykładni przepisu art. 133 § 1 k.r.o. należy dokonywać przy uwzględnieniu brzmienia przepisu art. 135 § 1 k.r.o., zgodnie, z którym zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego.

Przez usprawiedliwione potrzeby uprawnionego należy rozumieć należy te, których zaspokojenie zapewni mu – odpowiedni do wieku i uzdolnień – prawidłowy rozwój fizyczny i duchowy. Możliwości zarobkowe majątkowe zobowiązanego określają zarobki i dochody jakie uzyskiwałby przy pełnym wykorzystaniu swoich sił fizycznych i zdolności umysłowych. Podkreśla się przy tym, że dzieci maja prawo do równej z rodzicami stopy życiowej, niezależnie od tego, czy żyją z nimi wspólnie, czy też oddzielnie ( por. SN z 5 stycznia 1956 r., III Cr 919/55, OSN 1957, poz. 74).

Zakres potrzeb dziecka, które powinny być przez rodziców zaspokajane wyznacza natomiast art. 96 k.r.o., zgodnie z którym rodzice zobowiązani są troszczyć się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka i przygotować je należycie – odpowiednio
do jego uzdolnień – do pracy dla dobra społeczeństwa. Nie budzi wątpliwości,
że każde dziecko musi mieć zapewnione podstawowe warunki egzystencji w postaci mieszkania, wyżywienia, odzieży, środków czystości i ochrony zdrowia zapewniających jego prawidłowy rozwój fizyczny.

Jak wynika z powyższego, pozwany jako ojciec powoda zobowiązany jest do łożenia na jego utrzymanie. Powód nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie. Na dzień wyrokowania wprawdzie powód zakończył naukę na etapie technikum; nie uzyskał jednak jeszcze dyplomu ukończenia szkoły, a ponadto deklarował wolę kontynuowania nauki. Zgodnie z treścią art. 316 § 1 k.p.c. sąd wydaje wyrok po zamknięciu rozprawy, biorąc za podstawę stan rzeczy istniejący w chwili zamknięcia rozprawy.

Dla porządku warto dodać w tym miejscu, iż pozwany nie kwestionował ciążącego na nim obowiązku alimentacyjnego co do istoty i uznał powództwo do kwoty po 450-500 zł miesięcznie; okolicznością sporną była natomiast wysokość alimentów, jakie pozwany winien łożyć na pokrycie usprawiedliwionych potrzeb syna.

Powód nie był w stanie precyzyjnie wskazać kwoty średnich miesięcznych kosztów jego utrzymania. Nie był w pełni zorientowany w wysokości opłat mieszkaniowych, a jego matka skorzystała z prawa odmowy składnia zeznań. W oparciu o doświadczenie życiowe wynikające z praktyki orzeczniczej Sądu, średni miesięczny koszt utrzymania K. Ś. (1), przy uwzględnieniu jego wieku, stanu zdrowia, faktu pobierania nauki, warunków środowiskowych w jakich przebywa określony został na poziomie około 1000 – 1100 zł miesięcznie. W skład powyższej kwoty wchodzi koszt wyżywienia – 400 zł, 100 zł na bilet sieciowy, 45 zł - koszt internetu i telewizji, 20 zł na opłatę za telefon, około 150 zł miesięcznie na środki czystości, odzież i obuwie, około 150-200 na opłaty mieszkaniowe, takie jak czynsz, prąd i gaz, 50 zł na zaspokojenie potrzeb kulturalnych, około 20 zł na fryzjera. Do tego w razie potrzeby dochodzą wydatki na ochronę zdrowia, w szczególności na zakup leków.

Dochód pozwanego wynosi brutto 3000 zł. Do tego dochodzi 35% premii regulaminowej. R. Ś. (1) ma niską opłatę za czynsz, a mianowicie niespełna 300 zł miesięcznie. Za prąd płaci 200 zł co dwa miesiące i nie posiada gazu. Poza powodem nie ma nikogo na utrzymaniu. Utrzymuje konkubinę, która cześć zarobionych przez niego pieniędzy przeznacza na alkohol i nie pracuje pomimo tego, że jest w wieku produkcyjnym i nie posiada orzeczenia o niepełnosprawności.

W ocenie Sąd u dochody pozwanego, przy uwzględnieniu wysokości wskazanych wyżej potrzeb powoda pozwolą mu na alimentowanie syna kwotą po 800 zł w skali miesiąca, bez uszczerbku dla utrzymania pozwanego. W świetle prawa pozwany prócz powoda nie ma nikogo na utrzymaniu. To, że decyduje się na utrzymywanie konkubiny i zaspakajanie jej ciągot alkoholowych, to jego wolny wybór, nie mający źródła w przepisach obowiązującego w Polsce porządku prawnego.

Orzekając co do wysokości alimentów od pozwanego na rzecz powoda Sąd uwzględnił unormowanie art. 133 k.r.o., zgodnie z którym oboje rodzice maja obowiązek utrzymywania dziecka , które nie jest w stanie utrzymać się samodzielnie. Sad wprawdzie nie zdołał ustalić jaki dochody uzyskuje matka powoda, jednak zapewne jej renta nie jest wysoka, skoro K. Ś. (2) korzysta z pomocy (...). Poza tym choruje ona na schizofrenię i jest po operacji wycięcia węzłów chłonnych z uwagi na podejrzenie choroby nowotworowej. Taki stan rzeczy skutkuje tym, że w porównaniu z pozwanym matka powoda ma znacznie ograniczone możliwości majątkowe i zarobkowe, a zatem, zdaniem Sadu, winna ona finansować potrzeby syna w znacznie mniejszym zakresie niż pozwany. Pozwany zresztą nie kwestionował trudnej sytuacji życiowej matki powoda skoro zeznał, ze jak syn z nim mieszkał, to on sam przekazywał K. Ś. (2) po 200 zł miesięcznie.

Jako początkową datę płatności alimentów Sąd ustalił na dzień złożenia pozwu, bowiem już w chwili jego wniesienia pozwany nie finansował potrzeb syna.

Sąd obciążył pozwanego, w pkt 3 wyroku, nieuiszczoną opłatą sądową w kwocie 240 zł, zgodnie z art. 100 k.p.c. Opłatę od pozwanego zasądzono na rzecz Skarbu Państwa z uwagi na ustawowe zwolnienie od kosztów sądowych strony dochodzącej roszczeń alimentacyjnych (art. 96 ust. 1 pkt. 2 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych), zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych. Wymierzając opłatę Sąd częściowo zwolnił pozwanego od uiszczenia jej w całości. Biorąc pod uwagę wysokość zasądzonych alimentów, pełna wysokość opłaty wynosiłaby 480 zł. R. Ś. (1) jeszcze w toku procesu zaczął płacić na syna po 400 zł miesięcznie, a zatem Sąd na podstawie art. 102 k.p.c. obciążył go jedynie połową należnej opłaty.

Na podstawie art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c. Sąd z urzędu nadał wyrokowi w pkt 4 rygor natychmiastowej wykonalności.

Mając na uwadze powyższe, orzeczono jak w sentencji wyroku.