Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 stycznia 2018 roku

Sąd Rejonowy Szczecin - Centrum w Szczecinie, w V Wydziale Karnym:

w składzie:

Przewodniczący: Joanna Kasicka

Protokolant: Hanna Zielska

po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 11 stycznia 2018 roku

sprawy

J. B.

syna J. i J. z domu S.

urodzonego (...) w G.

oskarżonego o to, że:

w dniu 20 maja 2017r. w S., działając wspólnie i w porozumieniu z inną ustaloną osobą, działając publicznie i bez powodu , okazując rażące lekceważenie porządku prawnego, stosował groźbę bezprawną wobec K. B., K. D. i K. K. grożąc w/w uszkodzeniem ciała, demonstrując pokrzywdzonym młotek, w celu zmuszenia pokrzywdzonych do określonego zachowania polegającego na wydaniu papierosów i wylegitymowaniu się, czym działał na szkodę w/w pokrzywdzonych,

tj. o czyn z art. 191 § 1 kk w zw. z art. 57 a kk;

I.  J. B. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za przestępstwo to, na podstawie art.191§1 kk w zw. z art.57a kk, wymierza mu karę 5 (pięciu) miesięcy pozbawienia wolności

II.  na podstawie art.57a§2 kk zasądza od J. B. na rzecz K. B., K. D. i K. K. nawiązki w kwocie po 200 (dwieście) złotych

III.  na podstawie art.41a§1 kk orzeka wobec J. B. zakaz kontaktowania się z K. B., K. D. i K. K. przez okres dwóch lat od uprawomocnienia się wyroku

IV.  na podstawie art.63§1 kk na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zalicza oskarżonemu okres jego rzeczywistego pozbawienia wolności w niniejszej sprawie od 20.05.2017 r., godz.21.50 do 4 lipca 2017 r., godz.19.11

V.  na podstawie art. 627 kpk i art.2 ust.1 pkt 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe wywołane jego sprawą, w tym 120 (sto dwadzieścia) złotych opłaty.

Sygn. akt VK 738/17

UZASADNIENIE

w ograniczonym zakresie (art. 424 § 3 k.p.k.)

Sprawstwo J. B. w zakresie czynu polegającego na stosowaniu groźby bezprawnej wobec K. B., K. D. i K. K. w celu zmuszenia pokrzywdzonych do wydania papierosów i wylegitymowania się, a wszystko to publicznie, bez powodu, z rażącym lekceważeniem porządku publicznego i przy udziale innej ustalonej osoby, jak i okoliczności jego popełnienia, nie są sporne. Oskarżony przyznał się do winy, a przyznanie to potwierdzone zostało innymi dowodami w sprawie. Rację miał prokurator odstępując w stosunku do oskarżonego z pierwotnie przyjętej kwalifikacji prawnej czynu z art.280§2 kk.

Czyn ostatecznie przypisany J. B. wyczerpał znamion przestępstwa, o którym mowa w art.191 § 1 k.k w zw. z art.57a kk.

Sąd nie dostrzegł okoliczności wyłączających winę lub bezprawność czynu, a karę kształtował na zasadach określonych w art. 53 k.k.

Na wstępie rozważań o karze wskazać należy, że zgodnie z treścią art.69§1 kk zawieszenie wykonania kary pozbawienia wolności w wymiarze nieprzekraczającym 1 roku możliwe jest tylko wtedy, gdy sprawca w czasie popełnienia przestępstwa nie był skazany na karę pozbawienia wolności. Innymi słowy, z woli ustawodawcy, zawieszenie wykonania kary pozbawienia wolności możliwe jest tylko wówczas, gdy osoba, której wyrok dotyczy nie była dotychczas karana sądownie na karę pozbawienia wolności.

Odnośnie J. B. zauważyć należy, że był on w przeszłości wielokrotnie karany sądownie, w tym na kary pozbawienia wolności.

Ta wielokrotna karalność oskarżonego jest jednocześnie okolicznością, którą sąd przy wymierzaniu kary w niniejszej sprawie poczytał na jego niekorzyść świadczy bowiem o wyjątkowej demoralizacji J. B.. Ale nie tylko. Gdy prześledzić jego drogę życiową to należy wskazać, iż został skazany po raz pierwszy, będąc jeszcze młodocianym, następnie odbywał karę pozbawienia wolności, po jej odbyciu popełniał kolejne przestępstwa przeciwko mieniu, odbył kolejną karę pozbawienia wolności, po czym dopuścił się szeregu dalszych przestępstw przede wszystkim przeciwko mieniu, ale też przeciwko zdrowiu i życiu. W tej sytuacji jego karalność poza granicami kraju uznać należało za incydentalną choć odnosiła się m.in. do czynu polegającego na stawianiu oporu funkcjonariuszowi publicznemu. Nie bez wpływu na wysokość orzeczonej przez sąd kary była okoliczność, że J. B. przypisano występek o charakterze chuligańskim. Takie ustalenie spowodowało, że sąd był zobowiązany do wymierzenia kary przewidzianej za przypisane sprawcy przestępstwo w wysokości nie niższej od dolnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę.

Te okoliczności przemawiały za koniecznością wymierzenia J. B. kary bezwzględnego pozbawienia wolności.

Jednakże w sprawie dopatrzeć się można również okoliczności łagodzących.

W świetle zgromadzonego materiału dowodowego nie może ulegać najmniejszych wątpliwości, że postawa zaprezentowana przez J. B. już w postępowaniu przygotowawczym pozwoliła na szybsze zakończenie tego postępowania. Oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i wyraził wolę zakończenia postępowania w trybie art.335§2 kpk.

Wszystkie te ważkie okoliczności łagodzące stopień zawinienia oskarżonego, jak również okoliczności związane z zachowaniem po popełnieniu przestępstwa, doprowadziły sąd do przekonania, iż kara pozbawienia wolności w górnych granicach ustawowego zagrożenia byłyby karą zbyt surową.

Z drugiej strony istnienie szeregu okoliczności obciążających, zwłaszcza dotychczasowa karalność oskarżonego, chuligański charakter jego czynu, uniemożliwiło wymierzenie kary z warunkowym zawieszeniem jej wykonania.

Z tych przyczyn sąd uznał karę 5 miesięcy pozbawienia wolności za karę adekwatną do stopnia społecznej szkodliwości czynu i do stopnia zawinienia, jak również wystarczająco oddziałującą prewencyjnie, zarówno w kontekście indywidualnym, jak i społecznym.

Na podstawie art.63§1 kk na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności sąd zaliczył oskarżonemu rzeczywisty okres jego pozbawienia wolności w sprawie.

Na podstawie art.57a§2 kk zasądził od J. B. na rzecz K. B., K. D. i K. K. nawiązki w kwocie po 200 złotych.

Na podstawie art.41a§1 kk orzekł wobec oskarżonego zakaz kontaktowania się z K. B., K. D. i K. K. przez okres dwóch lat od uprawomocnienia się wyroku. Orzekając ten zakaz sąd brał pod uwagę, że pokrzywdzeni jako nieletni wymagają szczególnej ochrony, którą powinien im w tym wypadku zapewnić sąd.

Sąd doszedł do przekonania, że mimo orzeczenia kary bezwzględnego pozbawienia wolności oskarżony będzie w stanie ponieść wszystkie koszty związane z niniejszym postępowaniem, które zostały przez niego wywołane, albowiem jego warunki osobiste i majątkowe na to pozwalają.