Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

POSTANOWIENIE

Dnia 29 marca 2021 roku

Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie, Wydział III Cywilny w składzie:

Przewodniczący – Sędzia Sądu Rejonowego Anna Szarek

po rozpoznaniu w dniu 9 lutego 2021 roku w Szczecinie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z wniosku M. L.

przy udziale (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w S.

o zezwolenie na złożenie do depozytu sądowego

1.  zezwala wnioskodawczyni M. L. na złożenie do depozytu sądowego kompletu kluczy do lokalu użytkowego położonego w S. przy ulicy (...), oznaczonego w ewidencji Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w S. jako lokal przy ulicy (...)/U1A tytułem zwrotu lokalu uczestniczce P. Spółce
z ograniczoną odpowiedzialnością w S. jako wynajmującemu w związku
z rozwiązaniem umowy najmu lokalu użytkowego zawartej przez strony w dniu 1 września 2019 roku, który to przedmiot winien być wydany wierzycielowi – P. Spółce
z ograniczoną odpowiedzialnością w S., bez żadnych warunków;

2.  kosztami postępowania obciąża wnioskodawczynię M. L..

Sygn. akt III Ns 420/20

​  Uzasadnienie

postanowienia z dnia 29 marca 2021 roku

W dniu 5 października 2020 roku wnioskodawczyni M. L., złożyła wniosek o zezwolenie wnioskodawczyni jako dłużnikowi na złożenie do depozytu sądowego kompletu kluczy do lokalu użytkowego położonego w S. przy ul. (...), oznaczonego w ewidencji Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w S. jako lokal przy ul. (...)/U1A, tytułem zwrotu lokalu uczestniczki (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, na skutek rozwiązania umowy najmu lokalu użytkowego zawartej przez strony w dniu 1 września 2019 roku oraz o zasądzenie od uczestniczki na rzecz wnioskodawczyni zwrotu kosztów postępowania. Wnioskodawczyni wskazała, że w dniu 1 września 2019 roku uczestniczka i wnioskodawczyni zawarli umowę najmu lokalu użytkowego położonego przy ul (...) na czas oznaczony do dnia 31 grudnia 2022 r. Zgodnie z § 15 ust. 3 umowy najmu wskazywał z kolei, że strony mogą wypowiedzieć umowy najmu wskutek działania siły wyższej uniemożliwiającej prowadzenie działalności wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni wskazała, że po wybuchu pandemii koronowirusa (...)2 działalność jej zaczęła przynosić straty, a wprowadzone obostrzenia doprowadziły do znacznego obniżenia zainteresowania lokalem przez klientów. Działalność wnioskodawczyni miała wtedy przynosić straty. Wnioskodawczyni podniosła również, że informowała przedstawiciela uczestniczki o możliwości rozwiązania umowy. W dniu 21 sierpnia 2020 roku wnioskodawczyni wręczyła przedstawicielowi uczestniczki oświadczenie zawierające wypowiedzenie umowy najmu ze skutkiem natychmiastowym. Wnioskodawczyni wskazała również, że uczestniczka odmawiała podjęcia działania w ramach zdania lokalu i tym samym odmawiała przyjęcia kluczy.

(...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. podniosła, że umowa najmu dalej obowiązuje i nie wyraża zgody na pokontrolne odebranie lokalu, oddalenie wniosku. Uczestniczka wskazała, że wnioskodawczyni posiada również inny lokal oraz, że dalej prowadzi działalność gospodarczą, tylko w innym lokalu.

Zgodnie z treścią przepisu art. 693 ¹ k.p.c. w postępowaniu o złożenie przedmiotu świadczenia do depozytu sądowego sąd nie bada prawdziwości twierdzeń zawartych we wniosku, ograniczając się do oceny, czy według przytoczonych okoliczności złożenie do depozytu jest prawnie uzasadnione. Sąd w sprawie o złożenie przedmiotu świadczenia do depozytu sądowego ograniczony został do formalnej oceny twierdzeń zawartych we wniosku (vide: postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 17 marca 1970 roku o sygn. akt II CR 159/70, OSNCP 1970 nr 11, poz. 209). Nie jest zatem uprawniony do badania prawdziwości oświadczeń złożonych we wniosku, a w szczególności nie bada czy złożenie do depozytu jest rzeczywiście uzasadnione pod względem materialnoprawnym i nie jest uprawiony do rozstrzygania sporów w tym przedmiocie (vide: uchwała 7 sędziów Sądu najwyższego z dnia 19 maja 1951 roku o sygn. akt C 27/51, Legalis nr 1045524).

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy stwierdzić należy, że Sąd nie jest upoważniony w ramach niniejszego postępowania do prowadzenia postępowania dowodowego, które miałoby na celu ustalenie czy stosunek najmu nawiązany na podstawie umowy najmu z dnia 1 września 2019 roku zawartej między wnioskodawczynią a uczestniczką nadal istnieje czy też nie, w tym w szczególności czy wypowiedzenie umowy najmu przez wnioskodawczynię było skuteczne. Ewentualny spór w tym zakresie może być rozstrzygany jedynie w odrębnym postępowaniu procesowym. W niniejszym postępowaniu Sąd dokonuje jedynie oceny formalnoprawnej zasadności wniosku o złożenie sprawy do depozytu sądowego.

Zgodnie z treścią przepisu art. 693 k.p.c. wskazuje się, że we wniosku o złożenie przedmiotu świadczenia do depozytu sądowego należy:

1)  określić zobowiązanie, przy wykonywaniu którego składa się przedmiot;

2)  przytoczyć okoliczności uzasadniające złożenie;

3)  dokładnie oznaczyć przedmiot, który ma być złożony;

4)  wskazać osobę, której przedmiot ma być wydany oraz warunki, pod którymi wydanie ma nastąpić.

W niniejszej sprawie wnioskodawczyni spełniła wszelkie przesłanki wyżej wymienionego przepisu, albowiem przytoczyła okoliczności, określiła zobowiązanie, dokładnie określiła przedmiot, który ma być złożony do depozytu sadowego oraz wskazała osobę prawną, której przedmiot ma być wydany.

Zgodnie z treścią przepisów art. 486 § 1 i 2 k.c. wskazuje się, że w razie zwłoki wierzyciela dłużnik może żądać naprawienia wynikłej stąd szkody, może również złożyć przedmiot świadczenia do depozytu sądowego. Z kolei wierzyciel dopuszcza się zwłoki, gdy bez uzasadnionego powodu bądź uchyla się od przyjęcia zaofiarowanego świadczenia, bądź odmawia dokonania czynności, bez której świadczenie nie może być spełnione, bądź oświadcza dłużnikowi, że świadczenia nie przyjmuje. Ponadto powszechnie przyjmuje się, że powinność współdziałania wierzyciela z dłużnikiem przy wykonywaniu zobowiązania leży przede wszystkim w interesie samego wierzyciela (vide: wyrok Sadu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 12 marca 2020 roku o sygn. akt I Aga 137/19).

W niniejszej sprawie, zgodnie z twierdzeniami wnioskodawczyni, uczestniczka jako wierzyciel odmówiła przyjęcia kluczy do lokalu i odbioru lokalu. Tym samym spełnione zostały przesłanki materialnoprawne z art. 486 § 1 k.c. umożliwiające złożenie przez wnioskodawczynię przedmiotu świadczenia do depozytu sądowego.

Mając powyższe na uwadze, Sąd orzekł jak w pkt I postanowienia.

Zgodnie z treścią art. 520 § 1 k.p.c., wskazuje się, że każdy uczestnik ponosi koszty postepowania związane ze swym udziałem w sprawie. Z tych też względów brak było podstaw
do zasądzenia kosztów postępowania od uczestniczki na rzecz wnioskodawczyni i odwrotnie.
W związku z powyższym Sąd orzekł jak w punkcie II postanowienia.