Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

21 maja 2024 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie III Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	sędzia Sebastian Otto
Protokolant:	sekretarz sądowy Justyna Zarzecka

po rozpoznaniu 15 maja 2024 roku w S.

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Ltd. z siedzibą w L., Cypr

przeciwko A. T.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 1 950 złotych (tysiąc dziewięćset pięćdziesiąt złotych) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od 5 grudnia 2023 roku do dnia zapłaty;

II.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

III.  zasądza od pozwanej na rzecz powoda 767,15 zł (siedemset sześćdziesiąt siedem złotych piętnaście groszy) tytułem zwrotu koszów postępowania, wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty;

IV.  zasądza od powoda na rzecz pozwanej 281,88 zł (dwieście osiemdziesiąt jeden złotych osiemdziesiąt osiem groszy) tytułem zwrotu koszów postępowania w zakresie wynagrodzenia pełnomocnika, wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty;

V.  przyznaje od Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum
w S. na rzecz adwokata M. C. kwotę 618,12 zł (sześćset osiemnaście złotych dwanaście groszy) tytułem pomocy prawnej udzielonej pozwanej z urzędu.

Sygnatura akt III C 910/23

UZASADNIENIE

wyroku z 21.05.2024r.

Ustalenia faktyczne.

Poprzednik prawny powoda, (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W., 10 września 2022 roku sporządził wydruk z umowy (...), z którego wynika, że zawarł z pozwaną A. T. umowę pożyczki krótkoterminowej nr (...) na kwotę 1.950 złotych. Na mocy zawartej umowy pożyczki pozwana zobowiązana była do zapłaty na rzecz pierwotnego wierzyciela kwoty 2.518,32 zł, na którą to składała się kwota udzielonej pożyczki, kwota prowizji – 535,47 zł oraz kwota odsetek umownych naliczonych od kwoty udzielonej pożyczki według stopy równej dwukrotności stopy referencyjnej NBP i 3,5% (maksymalne odsetki ustawowe) od 10 września 2022 roku do 12 października 2022 roku w wysokości 32,85 zł. Strony umowy ustaliły termin spłaty pożyczki na 12 października 2022 roku.

Dowód:

- wydruk umowa pożyczki nr (...) z 10 września 2022 roku, k. 17-26;

Pozwana otrzymała od O. 1 950 zł tytułem pożyczki (...).

Dowód:

- potwierdzenie przelewu weryfikacyjnego, k. 27-28;

- potwierdzenie wypłaty środków, k. 29.

Pierwotny wierzyciel, (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W., 17 lutego 2023 roku zawarł z powodem, (...) Ltd. z siedzibą w L., umowę sprzedaży wierzytelności, dokonując tym samym cesji wierzytelności przysługującej pierwotnemu wierzycielowi względem pozwanej wynikającej z umowy pożyczki nr (...) z 10 września 2022 roku.

Dowód:

- umowa sprzedaży wierzytelności, k. 32-37;

- wydruk z KRS, k. 40;

- odpis z wydruku Rejestru Departamentu Spółek oraz Syndyków Mas Upadłościowych Ministerstwa Handlu, (...) i (...) Cypru wraz z tłumaczeniem przysięgłym, k. 42;

- uchwała dyrektorów spółki, k. 43-46.

W związku z upływem terminu do spłaty zaciągniętego przez pozwaną zobowiązania, powód skierował do niej przedsądowe wezwanie do zapłaty. Powód poinformował pozwaną o dokonanym przelewie wierzytelności.

Pozwana nie dokonała spłaty pożyczki w żadnej części.

Dowód:

- wezwanie do zapłaty, k. 30;

- zawiadomienie o przelewie wierzytelności, k. 31.

Rozważania.

Powództwo okazało się uzasadnione w części.

W przedmiotowej sprawie powód żądał zasądzenia od pozwanej kwoty 2.838,02 złotych wraz z odsetkami maksymalnymi za opóźnienie liczonymi dla kwoty 2.485,47 złotych od 21 kwietnia 2023 roku do dnia zapłaty oraz wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi dla kwoty 352,55 złotych od 21 kwietnia 2023 roku do dnia zapłaty.

Podstawę prawną żądania pozwu stanowi przepis art. 720 § 1 k.c., zgodnie z treścią którego przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. Zgodnie natomiast z przepisem § 2 umowa pożyczki, której wartość przekracza tysiąc złotych, wymaga zachowania formy dokumentowej.

Zgodnie natomiast z przepisem art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 12 maja 2011 roku o kredycie konsumenckim (tekst jednolity: Dz. U. z 2018 roku, poz. 993) przez umowę o kredyt konsumencki rozumie się umowę o kredyt w wysokości nie większej niż 255 550 złotych albo równowartość tej kwoty w walucie innej niż waluta polska, który kredytodawca w zakresie swojej działalności udziela lub daje przyrzeczenie udzielenia konsumentowi. Zgodnie z przepisem ust. 2 za umowę o kredyt konsumencki uważa się w szczególności umowę pożyczki.

Podniesiony przez pozwaną zarzut niewykazania faktu skutecznego zawarcia umowy pożyczki okazał się nieuzasadniony.

Powód, w celu wykonania obowiązku wynikającego z przepisu 6 kc w zw. z art. 232 kpc przedłożył umowę pożyczki numer (...) oraz potwierdzenie przelewu weryfikacyjnego dot. umowy (...) oraz potwierdzenie przelania środków na rachunek bankowy pozwanej.

Z treści tych dowodów, to jest z potwierdzenia przelewu środków na rachunek bankowy pozwanej, wynika, że pozwanej w istocie udzielono pożyczki w kwocie 1.950 złotych.

Pozwana na poczet spłaty pożyczki nie uiściła żadnej kwoty. Ciężar dowodu, że dokonała wpłat na rzecz powoda lub jego poprzednika prawnego spoczywał na pozwanej, a ciężarowi temu nie podołała.

Niemniej jednak sąd doszedł do wniosku, że całość żądania nie może zostać uwzględniona.

Zdaniem sądu brak możliwości ustalenia treści umowy pożyczki nr (...). Przedstawiono bowiem jedynie wydruk z umowy pożyczki (...). Tym samym nie sposób zasądzić kwoty prowizji i odsetek umownych wynikających ewentualnie z tej umowy. Pozwana zaakceptowała jedynie umowę nr (...).

Nawet przyjmując, że treści umowy pożyczki jest wykazana, to wątpliwości budzi wysokość prowizji i należałoby ten zapis uznać za klauzule abuzywną.

Roszczenie o odsetki ustawowe za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego znajduje swoje oparcie w treści art. 481 § 1 i 2 k.c. Zgodnie z treścią przepisu art. 481 § 1 kc, jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Dłużnik popada w opóźnienie, jeśli nie spełnia świadczenia pieniężnego w terminie, w którym stało się ono wymagalne także wtedy, gdy kwestionuje istnienie lub wysokość świadczenia ( por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 22 października 2003 r., sygn. II CK 146/02).

Sąd zasądził odsetki ustawowe za opóźnienie od dnia doręczenia pozwanej odpisu pozwu, oddalając żądanie z pozostałym zakresie.

Mając na uwadze powyższe, Sąd w punkcie II wyroku oddalił powództwo w pozostałym zakresie.

Stan faktyczny sprawy Sąd ustalił na podstawie dokumentów prywatnych zaoferowanych przez stronę powodową co do prawdziwości i wiarygodności których nie powziął zastrzeżeń.

W pkt III i IV sąd orzekł o kosztach postępowania. Powódka wygrała sprawę w 68,68%, zaś pozwana w 31,32%. Powódka poniosła koszt opłaty sądowej od pozwu 200 zł, 900 zł tytułem zastępstwa procesowego, 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa. Pozwana zaś jedynie koszt zastępstwa procesowego 900 zł. Dla ułatwienia rozliczeń stron sąd należności te zasądził w odrębnych punktach.

W pozostałym zakresie należność pełnomocnika z urzędu sąd przyznał od Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie w kwocie 618,12 zł.