Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 września 2024 roku

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie – Wydział III Cywilny

w składzie: Przewodniczący: Sędzia Małgorzata Janik-Białek

Protokolant: stażysta Oliwia Oczkowska

po rozpoznaniu w dniu 27 września 2024 roku w Szczecinie

na rozprawie

sprawy z powództwa D. Ś.

przeciwko (...) Company E. A. z siedzibą w S.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego (...) Company E. A. z siedzibą w S. na rzecz powoda D. Ś. kwotę 14.203,50 złotych (czternaście tysięcy dwieście trzy złote pięćdziesiąt groszy) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 27 maja 2022 roku do dnia zapłaty;

II.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 4.867 złotych (cztery tysiące osiemset sześćdziesiąt siedem) tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 3.600 (trzech tysięcy sześciuset) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego, z odsetkami w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego za czas od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty;

III.  nakazuje pobrać od pozwanego (...) Company E. A. z siedzibą w S. na rzecz Skarbu Państwa-Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie kwotę 1.039,96 złotych (tysiąc trzydzieści dziewięć złotych dziewięćdziesiąt sześć groszy) tytułem części kosztów sądowych.

Sędzia Małgorzata Janik- Białek

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 27 września 2024 r.

W dniu 29 czerwca 2022 roku powód D. Ś. złożył przeciwko (...) Company E. A. z siedzibą w S. pozew o zapłatę kwoty 14.203,50 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 27 maja 2022 roku do dnia zapłaty, a także wniosek o zasądzenie kosztów procesu. W uzasadnieniu zgłoszonych żądań powód wskazał, że w dniu 31 marca 2021 roku doszło do kolizji, w wyniku której uszkodzeniu uległ pojazd marki A. (...) o nr. rej. (...) stanowiący jego własność. W dacie zdarzenia sprawca kolizji był ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej u pozwanego. W dalszej kolejności powód wskazał, że szkoda miała charakter całkowity. D. Ś. nie posiadał innego pojazdu, którym mógłby zastąpić pojazd uszkodzony, dlatego wynajął pojazd zastępczy celem dojazdów do pracy i prowadzenia gospodarstwa domowego. W dniu 1 lipca 2022 roku poszkodowany zwrócił pojazd zastępczy mimo braku wypłaty niespornej kwoty odszkodowania za szkodę całkowitą. Powód podkreślił, że okres najmu pojazdu zastępczego był uwarunkowany czynnościami z zakresu likwidacji szkody, w tym badaniem kwestii odpowiedzialności gwarancyjnej, opracowaniem wyceny pojazdu w stanie nieuszkodzonym i uszkodzonym, jak również czasem niezbędnym na zagospodarowanie wraku i poszukiwanie innego pojazdu. Zdaniem powoda, pozwany wskazał na możliwość wynajmu pojazdu zastępczego w ramach własnej floty, jednak nie przedstawił oferty najmu pojazdu zastępczego. Powód ustalił, że wynajem pojazdu zastępczego od pozwanego wiązał się nieakceptowalnymi dla niego warunkami umowy takimi jak zapisy o karach umownych i dodatkowych opłatach. Poszkodowany zwrócił się do pozwanego o zorganizowanie pojazdu zastępczego na warunkach tożsamych z warunkami użytkowania własnego pojazdu (bez jakichkolwiek ograniczeń w korzystaniu z pojazdu i kar umownych oraz opłat dodatkowych), jednak pozwany odmówił. Strona powodowa wskazała, że w doktrynie i orzecznictwie utrwalony jest pogląd, zgodnie z którym przy szkodzie całkowitej uzasadniony czas najmu obejmuje okres od dnia zniszczenia pojazdu do dnia, w którym poszkodowany może nabyć analogiczny pojazd, nie dłuższy niż do dnia zapłaty odszkodowania. Poszkodowany nie był w stanie nabyć pojazdu z własnych środków, dlatego – biorąc pod uwagę, że wypłata odszkodowania za szkodę całkowitą nastąpiła po zdaniu pojazdu zastępczego - cały okres najmu pojazdu zastępczego, mianowicie 90 dni, był zasadny. W dalszej kolejności powód wskazał, że stawka najmu jest średnią dobową stawką w miejscu zamieszkania powoda, dodając, że zgodnie z treścią uzasadnienia do wyroku Sądu Najwyższego z dnia 13 czerwca 2003 roku (sygnatura akt III CZP 32/03), poszkodowany nie ma obowiązku poszukiwać ofert najtańszych.

W dniu 22 sierpnia 2022 roku Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, zgodnie z żądaniem pozwu (sygn. akt I C 591/22).

Pozwana (...) Company E. A. z siedzibą w S. skutecznie złożyła sprzeciw od nakazu zapłaty, wnosząc o oddalenie powództwa w całości, a także złożyła wniosek o zasądzenie na jej rzecz kosztów procesu. Strona pozwana przyznała, że: a) na podstawie umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych ponosi gwarancyjną odpowiedzialności za sprawcę zdarzenia z dnia 31 marca 2021 roku, w wyniku którego uszkodzeniu uległ pojazd marki A. (...) o nr. rej. (...), b) prowadziła proces likwidacji szkody powstałej w wyniku rzeczonego zdarzenia, c) wypłaciła zgłoszone roszczenie z tytułu najmu pojazdu zastępczego w kwocie 5.596,50 zł (35 dni najmu x 159,90 zł brutto, tj. 130,00 zł netto). Strona pozwana zaprzeczyła, by: a) w żądaniu pozwu kwota odszkodowania za koszty najmu pojazdu zastępczego odpowiada rzeczywiście poniesionej przez poszkodowanego (powoda) szkodzie, b) wynajęcie pojazdu zastępczego przez powoda po stawce czynszu najmu przekraczającej stawkę, za którą pozwany zaoferował zorganizowanie najmu pojazdu zastępczego, a także w okresie aż 90 dni, było celowe, obiektywne i ekonomicznie uzasadnione, a tym samym mieściło się w zakresie normalnych następstw zdarzenia w rozumieniu art. 361 k.c., c) powód był w rzeczywistości zainteresowany najmem pojazdu zastępczego w wypożyczalni współpracującej z pozwanym, d) stawka najmu stosowana w umowie zawartej przez powoda była stawką rynkową, e) pozostawał w opóźnieniu (lub zwłoce) z wypłatą kwot objętych żądaniem pozwu.

Strona pozwana wskazała, że kwestiami spornymi są: a) stawka czynszu najmu, za który wynajęto pojazd zastępczy, b) okres najmu pojazdu zastępczego, c) podjęcie przez powoda działań w celu minimalizacji szkody, d) termin naliczania odsetek ustawowych za opóźnienie. Pozwany zaprzeczył, by w przypadku najmu zorganizowanego za jego pośrednictwem zastrzeżone były jakiekolwiek opłaty dodatkowe. Jeśli zaś chodzi o okres najmu pojazdu zastępczego pozwany wskazał, że przy szkodzie całkowitej może kończyć się on wcześniej niż dzień wypłaty odszkodowania za szkodzę w pojeździe, może kończyć się w dniu wypłaty tego rodzaju świadczenia odszkodowawczego, może również wykraczać poza dzień wypłaty odszkodowania za szkodę całkowitą. Zasada indywidualizacji odpowiedzialności za szkodę nakazuje każdorazowo ustalać i badać chwilę, w której możliwe było odtworzenie przez poszkodowanego możliwości korzystania z rzeczy przez zakup innego pojazdu mechanicznego. Każdorazowo należy badać mierniki staranności poszkodowanego, jego obiektywne możliwości finansowe i osobiste. Strona pozwana wskazała, że powód nie wyjaśnił, ani tym bardziej nie wykazał, by cały okres najmu pojazdu zastępczego był niezbędny dla odtworzenia przez niego możliwości poruszania się własnym pojazdem. Strona pozwana zaznaczyła, że powód nie dokonał zakupu nowego pojazdu w miejsce uszkodzonego, dlatego niezrozumiałe pozostaje, jaki związek zachodzić miałby między okresem korzystania z najmu pojazdu zastępczego, a działaniami zmierzającymi do nabycia nowego pojazdu. Mając powyższe na uwadze pozwany uznał za zasadny okres najmu od dnia jego rozpoczęcia (2 kwietnia 2021 roku) do dnia przekazania ostatecznej informacji w przedmiocie wyceny szkody (29 kwietnia 2021 roku), uwzględniając dalsze 7 dni na zagospodarowanie wraku i nabycie nowego pojazdu. Jeśli zaś chodzi o dobową stawkę najmu, strona pozwana podkreśliła, że nieistotne jest czy dobowa stawka najmu przyjęta przez wypożyczalnię wybraną przez powoda jest rynkowa w sytuacji, w której ubezpieczyciel stworzył osobie poszkodowanej możliwość skorzystania z oferty tańszej (zasada minimalizacji rozmiarów szkody).

W piśmie procesowym z dnia 17 marca 2023 roku powód podtrzymał dotychczasowe stanowisko w sprawie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 31 marca 2021 roku doszło do kolizji, w wyniku której uszkodzeniu uległ pojazd marki A. (...) o nr. rej. (...) stanowiący własność D. Ś.. Sprawcą kolizji w dacie zdarzenia była osoba ubezpieczona od odpowiedzialności cywilnej w (...) Company E. A. z siedzibą w S..

Pojazd po kolizji nie był jezdny. Szkoda została zgłoszona (...) Company E. A. z siedzibą w S. w dniu 2 kwietnia 2021 roku. (...) Company (...) AD, z siedzibą w S. ( Towarzystwo (...) spółka akcyjna prawa bułgarskiego) ( (...)) wykonuje na terenie Polski działalność ubezpieczeniową na zasadzie swobody świadczenia usług ubezpieczeniowych jako notyfikowany w Polsce zakład ubezpieczeń z innego Państwa Członkowskiego z siedzibą w S., Bułgaria, zarejestrowanego w Rejestrze Spółek Handlowych pod numerem (...) (www.knf.gov.pl – Notyfikowane w Polsce zakłady ubezpieczeń państw członkowskich UE i EFTA – (...) AD). Szkodę w imieniu Towarzystwa (...) likwidowała (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W..

Niesporne, a nadto dowód:

- zgłoszenie szkody, k. 11;

- pokwitowanie zatrzymania dokumentu, k. 12;

- pełnomocnictwo, k. 16;

- potwierdzenie przyjęcia zawiadomienia o szkodzie, k. 39 verte.

- dokumenty zgromadzone w aktach szkody, płyta CD na k. 46;

- zeznania powoda D. Ś., k. 79-80.

D. Ś. w Internecie poszukiwał ofert najmu pojazdu zastępczego, wg. których stawki najmu wynosiły od 220 zł do 300 zł za dobę. D. Ś. korzystał wcześniej z usług (...) prowadzającej działalność gospodarczą m. in. w zakresie najmu pojazdów. Skontaktował się z ww. firmą, która zaoferowała mu wypożyczenie pojazdu zastępczego za kwotę 250 zł za dobę, jednak poszkodowany wynegocjował obniżenie stawki do kwoty 220 zł za dobę.

Dowód:

- zeznania powoda D. Ś., k. 79-80.

W dniu 2 kwietnia 2021 roku P. G. użyczył K. O. pojazd marki F. (...) o nr. rej. (...).

W dniu 2 kwietnia 2021 roku K. O. wynajęła D. Ś. pojazd zastępczy marki F. (...) o nr. rej. (...) na okres od dnia 2 kwietnia 2021 roku do dnia zwrotu. Strony ustaliły wynagrodzenie za każdą rozpoczętą dobę najmu bez limitu kilometrów na kwotę 220 złotych. Za koniec doby dla potrzeb umowy przyjęto godzinę 24. Warunki wynajmu były następujące: bez limitu kilometrów, bez kaucji, z możliwością wyjazdu poza granice kraju, pełny zakres ubezpieczenia OC/AC/NW, podstawienie i odebranie pojazdu w uzgodnione miejsce, zniesiony udział własny w szkodzie, najemca nie ponosi względem wynajmującego odpowiedzialności za szkody w przedmiocie najmu, chyba że nie zostaną pokryte z ubezpieczenia Autocasco.

Pojazd zastępczy był niezbędny D. Ś. do prowadzenia gospodarstwa domowego, dojazdów do pracy, wyjazdów do B. na zakupy, przewożenia psa swojej narzeczonej.

Pojazd zastępczy został zwrócony w dniu 1 lipca 2021 roku.

W dniu 1 lipca 2021 roku K. O. wystawiła D. Ś. fakturę nr (...).2021 na kwotę 19.800 złotych tytułem wynajmu pojazdu zastępczego (90 dni przy dobowej stawce w wysokości 220 zł brutto), zakreślając termin płatności na dzień 8 lipca 2021 roku.

Dowód:

- oświadczenie najemcy, k. 17

- umowa użyczenia z dnia 2 kwietnia 2021 r., k. 18;

- umowa najmu pojazdu zastępczego z dnia 2 kwietnia 2021 r., k. 19.;

- protokół wydania pojazdu, k. 20;

- protokół zwrotu pojazdu, k. 21;

- faktura nr (...).2021 z dnia 1 lipca 2021 r., k. 22;

- zeznania powoda D. Ś., k. 79-80.

D. Ś. do kontaktów z ubezpieczycielem upoważnił P. G.. W wiadomości elektronicznej z dnia 6 kwietnia 2021 r. P. G. jako pełnomocnik poszkodowanego wskazał, że: w celu minimalizacji szkody zwracał się do ubezpieczyciela o organizację najmu pojazdu zastępczego bez dodatkowych opłat segment (...) 130 zł/doba, jednak do dnia pisma nie podstawiono samochodu; poszkodowany nie może się poruszać pojazdem ponieważ uszkodzenia eliminują pojazd z ruchu; poszkodowany gotów był oddać wynajęty pojazd i skorzystać z tańszej oferty, jednak ubezpieczyciel nie podstawił pilnie pojazdu z segmentu D bez jakichkolwiek obciążeń poszkodowanego w dniu 5 lub 6 kwietnia 2024 r.; skoro nie przedstawiono umowy najmu wraz ze szczegółowymi warunkami najmu i regulaminem i nie podstawiono pojazdu, oznacza to, że oferta ubezpieczyciela była fikcyjna. Ponadto pełnomocnik poszkodowanego wskazał, że poszkodowany nadal jest chętny do skorzystania z oferty ubezpieczyciela, jeśli w dalszym ciągu jest korzystniejsza oferta, jednak przed podstawieniem pojazdu poprosił o przesłanie umowy wraz z regulaminem celem zapoznania się.

W odpowiedzi na powyższe ubezpieczyciel wskazał, że w sprawie najmu pojazdu zastępczego i uzyskania informacji na ten temat należy kontaktować się z wypożyczalnią współpracującą z T. E. tj. MasterRent tel. (...) bądź wynajemoc@masterrent24.pl.

Pełnomocnik poszkodowanego skontaktował się z ww. wypożyczalnią, która w dniu 7 kwietnia 2021 r. pocztą elektroniczną przesłała regulamin wskazując, iż nie ma możliwości wykreślenia żadnych jego punktów.

W wiadomości elektronicznej z 7 kwietnia 2021 roku D. Ś. wskazał (...) Sp. z o.o. z siedzibą w G., że nie godzi się na dodatkowe opłaty, mianowicie: za wyrażenie zgody przez wynajmującego na wyjazd pojazdu poza granice kraju – 246 zł, za wydanie lub odbiór pojazdu poza godzinami określonymi w pkt. 24 – 61,50 zł, za podstawienie lub odbiór pojazdu w granicach miasta, w których znajduje się punkt wynajmu (...) – 3,50 zł, opłatą za rezygnację z wykonania umowy najmu na 48h lub mniej przed datą rozpoczęcia okresu najmu, opłatą za udzielenie zgody na oddanie osobie trzeciej pojazdu do używania – 123 zł, a także z zastrzeżeniem kar umownych.

D. Ś. zwrócił się do (...) Sp. z o.o. z siedzibą w G. o zrezygnowanie z opłat i kar umownych lub zagwarantowanie ich zapłaty przez ubezpieczyciela. W wiadomości elektronicznej z 7 kwietnia 2021 roku (...) Sp. z o.o. z siedzibą w G. wskazała D. Ś., że nie ma takiej możliwości.

W dniu 13 kwietnia 2021 roku rzeczoznawca dokonał oględzin uszkodzonego pojazdu marki A. (...) o nr. rej. (...). W dniu 19 kwietnia 2021 roku, na zlecenie ubezpieczyciela, sporządzono wycenę nr (...), zgodnie z którą wartość rynkowa pojazdu marki A. (...) o nr. rej. (...) w stanie nieuszkodzonym wyniosła kwotę 11.700 złotych brutto, natomiast wartość rzeczonego pojazdu w stanie uszkodzonym wyniosła kwotę 1.790 złotych (po zaokrągleniu 1.800 złotych). Różnica wartości pojazdu przed i po szkodzie wyniosła kwotę 9.900 złotych. W wycenie zastosowano korektę -2.000 złotych wskazując na nienaprawione uszkodzenia w postaci punktowego wgniecenia błotnika t/l, uszkodzonego lakieru drzwi t/l i p/l oraz błotnika t/p.

W piśmie z dnia 23 kwietnia 2021 roku (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. poinformowała D. Ś. o uznaniu szkody za całkowitą.

Dowód:

- oświadczenie najemcy, k. 17;

- zeznania D. Ś., k. 79-80;

- dokumenty zgromadzone w aktach szkody, płyta CD na k. 46

- wycena nr (...) z dnia 19 kwietnia 2021 roku, k. 13-14;

W dniu 24 kwietnia 2021 roku P. G., na zlecenie poszkodowanego, sporządził wycenę nr (...), zgodnie z którą wartość rynkowa pojazdu marki A. (...) o nr. rej. (...) w stanie nieuszkodzonym wyniosła kwotę 13.700 złotych brutto.

Dowód:

- wycena nr (...) z dnia 24 kwietnia 2021 roku, k. 15.

W wiadomości elektronicznej z dnia 24 kwietnia 2021 r. pełnomocnik poszkodowanego wniósł o wypłatę kwoty 13.200 zł zgodnie z załączoną wyceną wskazując, iż ustalona przez ubezpieczyciela wartość pojazdu przed szkodą jest zaniżona, a w wycenie ubezpieczyciela niezasadnie uwzględniono korektę „uszkodzenia nie naprawione” oraz nie uwzględniono całego wyposażenia dodatkowego.

W wiadomości elektronicznej z dnia 11 maja 2021 roku pełnomocnik D. Ś. ponownie wniósł o przyjęcie odpowiedzialności i pilną wypłatę kwoty bezspornej wskazując, iż brak przyjęcia odpowiedzialności generuje dodatkowe koszty likwidacji szkody. Dodatkowo wskazał, iż poszkodowany nie dysponuje wolnymi środkami i nie jest w stanie zakupić pojazdu podobnej klasy za wskazane odszkodowanie. Jednocześnie poinformowano, że poszkodowany jest zmuszony do korzystania z pojazdu zastępczego firmy zewnętrznej, bowiem ubezpieczyciel nie zorganizował najmu pojazdu zastępczego bez dodatkowych opłat. W odpowiedzi na powyższe ubezpieczyciel wskazał, że przesłana przez poszkodowanego dokumentacja nie wskazuje w 100 % potwierdzenia odpowiedzialności ubezpieczonego i że wystąpi do sądu o przesłanie wyroku.

Dowód:

- zeznania D. Ś., k. 79-80;

- dokumenty zgromadzone w aktach szkody, płyta CD na k. 46, w tym e-maile z dnia 6 kwietnia 2021 r., z dnia 7 kwietnia 2021 r., 24 kwietnia 2021 r. oraz z dnia 11 maja 2021 r.

- wycena nr (...) z dnia 19 kwietnia 2021 roku, k. 13-14;

W piśmie z dnia 29 kwietnia 2021 roku (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W., likwidująca szkody w imieniu Towarzystwa (...), poinformowała pełnomocnika poszkodowanego P. G., że odszkodowanie stanowi kwotę różnicy między wartością rynkową pojazdu na dzień szkody (11.300 złotych), a wartością pozostałości (400 złotych) – 10.900 złotych.

Dowód:

- pismo (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. z dnia 29 kwietnia 2021 roku, k. 45;

- dokumenty zgromadzone w aktach szkody, płyta CD na k. 46;

W piśmie z dnia 29 kwietnia 2021 roku (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. poinformowała D. Ś., że na obecnym etapie brak jest podstaw do przyjęcia odpowiedzialności Towarzystwa (...) za zdarzenie, a tym samym do wydania decyzji o wypłacie odszkodowania. Jako przyczyny niemożności zaspokojenia roszczeń wskazano: brak potwierdzenia okoliczności szkody przez osobę wskazaną jako sprawca oraz brak notatki policyjnej ze zdarzenia.

W wiadomości elektronicznej z dnia 30 kwietnia 2021 roku D. Ś. zwrócił się do ubezpieczyciela o wypłatę bezspornej kwoty odszkodowania.

Dowód:

- dokumenty zgromadzone w aktach szkody, płyta CD na k. 46.

W wiadomościach elektronicznych z dnia 11 maja 2021 roku oraz 25 maja 2021 roku (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. poinformowała D. Ś., że zgromadzona dokumentacja nie daje podstaw do przyjęcia odpowiedzialności Towarzystwa (...) za zdarzenie szkodowe z dnia 31 marca 2021 roku.

Dowód:

- dokumenty zgromadzone w aktach szkody, płyta CD na k. 46.

Pismem z dnia 25 kwietnia 2022 roku D. Ś. wezwał (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. do zapłaty kwoty 19.800 złotych w terminie 7 dni od dnia otrzymania pisma. Na rzeczoną kwotę złożyło się odszkodowanie za najem pojazdu zastępczego (90 dni x 220 zł brutto).

Dowód:

- wezwanie do zapłaty z dnia 25 kwietnia 2022 roku, k. 23.

Decyzją z dnia 26 kwietnia 2022 roku (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. przyznała D. Ś. odszkodowanie w wysokości 5.596,50 złotych brutto tytułem refundacji kosztów najmu pojazdu zastępczego, uznając za zasadny 35-dniowy okres najmu pojazdu zastępczego przy dobowej stawce w wysokości 159,90 złotych brutto.

Decyzją z dnia 26 kwietnia 2022 roku (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. poinformowała D. Ś., że przyznała odszkodowanie w kwocie 12.247,50 złotych brutto tytułem odszkodowania za uszkodzenie pojazdu.

W dniu 29 kwietnia 2022 roku (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. wypłaciła odszkodowanie w kwocie 12.247,50 złotych.

Dowód:

- decyzja z dnia 26 kwietnia 2022 roku, k. 24;

- dokumenty zgromadzone w aktach szkody, płyta CD na k. 46.

Pismem z dnia 10 maja 2022 roku D. Ś. wezwał (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. do zapłaty kwoty 14.203,50 złotych w terminie 7 dni od dnia otrzymania pisma. Na rzeczoną kwotę złożyło się nieuznane przez ubezpieczyciela odszkodowanie za najem pojazdu zastępczego (90 dni x 220 zł brutt = 19.800 zł; 19.800 zł – 5.596,50 zł (35 dni x 159,90 zł).

Dowód:

- wezwanie do zapłaty z dnia 10 maja 2022 roku, k. 25 - 26.

Dobowa stawka przy 36-dniowym i dłuższym okresie najmu pojazdu odpowiadającego klasie samochodu uszkodzonego oraz wynajmowanego na lokalnym rynku województwa (...) w okresie zaistnienia szkody z uwzględnieniem nielimitowanego przebiegu kilometrów, pełnego zakresu ubezpieczenia OC, AC, i NW, zniesionego udziału własnego w szkodach oraz wykupionego udziału własnego w szkodach kształtowała się od 140 zł netto do 220 zł netto (od 172,20 zł brutto do 270,60 zł brutto), zaś średnia wartość wskazanych cen wyniosła 187,57 zł netto (230,71 zł brutto).

Ustalona przez ubezpieczyciela wysokość odszkodowania, powiązana ze zbyciem pozostałości za kwotę przyjętą przez ubezpieczyciela, wobec zaniżenia wartości rynkowej pojazdu przed zaistnieniem szkody nie pozwalała na nabycie pojazdu o parametrach zbliżonych do auta uszkodzonego marki A. (...). Okres najmu pojazdu zastępczego, uwzgledniający czas od daty zgłoszenia szkody do chwili przekazania stronie poszkodowanej przez ubezpieczyciela informacji o kwalifikacji szkody jako całkowitej, biorąc pod uwagę okres 14 dni jako czas niezbędny na nabycie innego auta o parametrach zbliżonych do samochodu uszkodzonego i zagospodarowanie pozostałości, wynosi 36 dni kalendarzowych.

Dowód:

- opinia główna biegłego w dziedzinie techniki samochodowej R. S. wraz z kalkulacją, k. 90-100;

- opinia uzupełniająca biegłego w dziedzinie techniki samochodowej R. S. wraz z kalkulacją, k. 90-100.

W dniu 28 lutego 2020 roku Zakład (...) zawarła z (...) Sp. z o.o. z siedzibą w G. umowę w przedmiocie wynajmu pojazdów zamiennych z ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej sprawcy ubezpieczonego w zakładzie (...). E. oświadczył, że w swojej ofercie ubezpieczeniowej posiada umowy ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych, w związku z czym zobowiązana jest udostępnić poszkodowanym na własny koszt pojazdy zastępcze odpowiadające segmentowi pojazdu, który uległ uszkodzeniu w wyniku zdarzenia spowodowanego przez podmiot ubezpieczony w E. od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych (art. 1 ust. 1 umowy).

Sporządzono zasady refundacji kosztów wynajmu auta zastępczego w ramach realizacji umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych.

W dniu 22 grudnia 2020 roku (...) Sp. z o.o. z siedzibą w G. oświadczyła, że w porozumieniu z E. oferuje najem aut we wszystkich klasach po uzgodnionych warunkach wynajmu oraz stawkach dobowych (klasa (...) po stawce 130 zł netto).

Sporządzono Ogólne Warunki Najmu Pojazdu (...) Sp. z o.o. z siedzibą w G., zgodnie z którymi najemca jest zobowiązany do zapłaty opłat dodatkowych za wykonanie przez wynajmującego na życzenie m.in. następujących czynności: a) wyrażenie przez wynajmującego zgody na wyjazd pojazd poza granice Polski – 246 zł, b) wydanie lub odbiór pojazdu poza godzinami od 8 do 18 – 61,50 zł, c) opłata za udzielenie zgody na oddanie pojazdu osobie trzeciej do używania – 123 zł. Zakazany był przewóz zwierząt (pkt 44 lit. g). Przewidziano liczne kary umowne (pkt 61-67).

Dowód:

- umowa o współpracy w przedmiocie wynajmu pojazdów zastępczych, k. 40-42;

- oświadczenie, k. 43;

- dokumenty zgromadzone w aktach szkody, płyta CD na k. 46.

Po około trzech tygodniach od zwrotu pojazdu zastępczego D. Ś. kupił inny pojazd w miejsce uszkodzonego.

Dowód:

- zeznania D. Ś., k. 79-80.

Sąd zważył, co następuje:

W ocenie Sądu powództwo należało uwzględnić w całości.

Podstawę prawną żądania pozwu stanowią art. 822 § 1 k.c. w zw. z art. 361 § 1 k.c. i art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych w zw. z art. 817 § 1 k.c.

Ustalając stan faktyczny sąd oparł się na dowodach wyżej wymienionych. Sąd uznał za wiarygodne dokumenty dołączone do akt sprawy, których prawdziwość i autentyczność nie była kwestionowana przez strony. Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania ich z urzędu. Zeznania powoda korespondowały z pozostałym materiałem dowodowym sprawy, zwłaszcza z dowodami zgormadzonymi w aktach szkody. W zakresie, w jakim sąd dokonał ustaleń faktycznych w sprawie, sąd uznał za rzetelne i fachowe opinie główną i uzupełniającą biegłego z zakresu techniki samochodowej.

W niniejszej sprawie bezsporny między stronami był fakt zaistnienia kolizji drogowej w dniu 31 marca 2021 roku, jak i zasada odpowiedzialności (...) Company E. A. z siedzibą w S. za szkodę w pojeździe marki A. (...) o nr. rej. (...). Nie było kwestionowane również zawarcie przez poszkodowanego D. Ś. umowy najmu pojazdu zastępczego ani też legitymacja procesowa powoda. Kwestią sporną między stronami był uzasadniony czas najmu pojazdu oraz wysokość stawki za najem pojazdu zastępczego.

Zgodnie z art. 822 § 1 i 2 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Jeżeli strony nie umówiły się inaczej, umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o jakich mowa w § 1, będące następstwem przewidzianego w umowie zdarzenia, które miało miejsce w okresie ubezpieczenia. Przepisy kodeksu cywilnego (art. 361-363 k.c.) precyzują, iż zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono. W sytuacji gdy poszkodowany przyczynił się do powstania lub zwiększenia szkody, obowiązek jej naprawienia ulega odpowiedniemu zmniejszeniu stosownie do okoliczności, a zwłaszcza do stopnia winy obu stron. Ponadto w myśl art. 19 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, poszkodowany w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczeń bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń. Jak stanowi art. 34 wyżej wskazanej ustawy, z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, będącą następstwem śmierci, uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia bądź też utraty, zniszczenia lub uszkodzenia mienia.

Bezspornym jest, iż na skutek kolizji z dnia 31 marca 2021 roku, w wyniku uszkodzenia pojazdu, poszkodowany utracił możliwość korzystania z tegoż pojazdu. Utrata tego uprawnienia właścicielskiego jest niewątpliwie uszczerbkiem majątkowym. Koszty najmu pojazdu zastępczego za okres pozbawienia możliwości korzystania z uszkodzonego pojazdu, są szkodą poszkodowanego związaną przyczynowo z kolizją.

Poszkodowany wykorzystywał uszkodzony pojazd do wykonywania czynności życia codziennego, m.in. wykorzystywał go do dojazdów do pracy, do wyjazdów do B. na zakupy, a także przewoził psa. Z oświadczenia (k. 17) oraz zeznań poszkodowanego złożonych na rozprawie w dniu 13 października 2023 roku wynika również, że nie dysponował wówczas żadnych innym pojazdem, który mógłby wykorzystać w miejsce pojazdu uszkodzonego, jak również nie posiadał środków na zakup nowego pojazdu do czasu wypłaty odszkodowania.

Pozwany zakwestionował okres najmu pojazdu zastępczego. Powód wskazywał na uzasadniony czas najmu pojazdu przez 90 dni, natomiast pozwany uznał za uzasadniony jedynie okres 35 dni.

Zgodnie z ugruntowanym stanowiskiem doktryny i orzecznictwa w adekwatnym związku przyczynowym ze zdarzeniem, z którego szkoda wynikła, pozostają koszty najmu samochodu zastępczego tylko w okresie koniecznym i niezbędnym do dokonania naprawy pojazdu (wyrok SN z dnia 5 listopada 2004 roku, sygn. akt II CK 494/03). Stanowisko takie ma przy tym zastosowanie jedynie przy szkodzie częściowej, albowiem odmiennie należy oceniać sytuację nastąpienia szkody całkowitej, przy której czas koniecznego najmu obejmuje – co do zasady – okres od dnia zniszczenia pojazdu do dnia, w którym poszkodowany może nabyć podobny pojazd, nie dłuższy niż do dnia zapłaty odszkodowania (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 8 września 2004 roku, IV CK 672/03). W orzecznictwie przyjmuje się, że wyjątkowo w sytuacji gdy stwierdzono szkodę całkowitą, odpowiedzialność ubezpieczyciela z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych obejmować może również celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki na najem pojazdu zastępczego poniesione przez poszkodowanego w okresie niezbędnym do możliwości nabycia innego pojazdu mechanicznego nawet po wypłacie odszkodowania (tzw. czas organizacyjny, który zwykle wynosi około 7 dni po uzyskaniu środków z ubezpieczenia).

Sąd orzekający w pełni podziela przytoczone poglądy. Podstawową bowiem funkcją odszkodowania jest funkcja kompensacyjna, a zatem dążenie do przywrócenia takiego stanu majątku poszkodowanego, jaki istniał przed zdarzeniem szkodowym. W kontekście całkowitego zniszczenia samochodu – stanem tym będzie faktyczna możliwość zakupienia innego pojazdu w miejsce zniszczonego, w celu zapewnienia poszkodowanemu takiego standardu przemieszczania się, jaki istniał w chwili, gdy jego pojazd był jeszcze sprawny. Wobec powyższego oczywistym jest, że sama informacja o zakwalifikowaniu szkody jako całkowitej w żaden sposób nie przywraca stanu, jaki istniał w majątku poszkodowanego przed zdarzeniem szkodowym, albowiem nie zmienia w żaden sposób jego sytuacji faktycznej. Poszkodowany uzyskuje jedynie świadomość, że stan kompensacji kiedyś nastąpi, a będzie to miało miejsce z momentem wypłacenia pełnego, należnego poszkodowanemu odszkodowania. Jednocześnie podkreślić należy, że poszkodowany w przypadku wystąpienia szkody całkowitej nie ma obowiązku angażowania prywatnych środków finansowych, w szczególności zaciągania kredytów czy pożyczek, celem wcześniejszego zakupu innego pojazdu czy podjęcia próby naprawy uszkodzonego pojazdu. Ma on pełne prawo oczekiwać na wypłatę odszkodowania przez ubezpieczyciela. Dopiero bowiem spełnienie świadczenia przez ubezpieczyciela pozwala z całą stanowczością stwierdzić, że poszkodowany uzyskał możliwość kupna innego pojazdu czy też podjęcia próby naprawy pojazdu, a zatem, że doszło do naprawienia szkody.

W okolicznościach niniejszej sprawy należy wskazać, że pozwany pismem z dnia 23 kwietnia 2021 roku poinformował poszkodowanego o rozliczeniu szkody jako całkowitej, jednak dopiero decyzją z dnia 26 kwietnia 2022 roku poinformował poszkodowanego o przyznaniu odszkodowania w kwocie 12.247,50 złotych, które zostało wypłacone w dniu 29 kwietnia 2022 roku. Poszkodowany do dnia wypłaty mu należnego odszkodowania nie posiadał środków na zakup innego pojazdu odpowiadającego pojazdowi uszkodzonemu. Brak więc było podstaw do kwestionowania okresu najmu przez poszkodowanego pojazdu zastępczego do dnia 1 lipca 2021 roku, ponieważ pojazd został zwrócony blisko 10 miesięcy przed wypłatą przez zakład ubezpieczeń odszkodowania. Wbrew zarzutom strony pozwanej, powód realizował więc obowiązek minimalizacji skutków szkody (art. 354 k.c.). Jak wynika z zeznań D. Ś., po około trzech tygodniach od zakończenia najmu pojazdu zastępczego, poszkodowany kupił inny pojazd. Nie ustalono jednak źródeł finansowania tego zakupu poza tym, że nie było to odszkodowanie od pozwanego. Niemniej jednak, dokonując tej czynności i zwracając pojazd zastępczy, poszkodowany przyczynił się do minimalizacji skutków szkody.

W tym miejscu Sąd zaznacza, że zadaniem biegłego sądowego, zgodnie z postanowieniem dowodowym, było między innymi ustalenie uzasadnionego okresu najmu pojazdu zastępczego przez powoda, przy czym biegły okres ten ustalił na 36 dni kalendarzowych przyjmując za datę końcową dzień przekazania przez ubezpieczyciela poszkodowanemu informacji o kwalifikacji szkody i wysokości odszkodowania wraz z wyliczeniami. Opina biegłego w tym zakresie nie była przydatna do poczynienia ustaleń faktycznych w sprawie, albowiem zaistniała w przedmiotowym przypadku szkoda była szkodą całkowitą. Wniosek dowodowy strony powodowej w tym zakresie nie był zatem przydatny do wykazania okresu czasu, w którym poszkodowany zasadnie korzystał z pojazdu zastępczego, albowiem ustalenie daty kolizji i daty wypłaty odszkodowania nie wymagało posiadania wiadomości specjalnych. Na podstawie art. 235(2) § 1 pkt 5 k.p.c. sąd pominął dowód z kolejnej uzupełniającej opinii biegłego z zakresu techniki samochodowej, albowiem dowód zawnioskowany przez stronę powodową zmierzał jedynie do przedłużenia postępowania. Należy zauważyć, że dowód z opinii biegłego sądowego, o którym stanowi art. 278 § 1 k.p.c., ma charakter szczególny, gdyż zasadniczo nie służy ustalaniu okoliczności faktycznych, lecz ich ocenie przez pryzmat wiadomości specjalnych. Do dokonywania ustaleń faktycznych i oceny prawnej w procesie powołany jest sąd, a nie biegły. Biorąc pod uwagę wcześniejszą argumentację, sąd uznał, że w niniejszej sprawie nie ma potrzeby odwoływania się do wiadomości specjalnych celem ustalenia uzasadnionego okresu najmu pojazdu zastępczego.

Sąd uznał zatem, że w pełni zasadnym było korzystanie przez poszkodowanego z pojazdu zastępczego w okresie od dnia 2 kwietnia 2021 r. do dnia 1 lipca 2021 roku, a zatem przez okres 90 dni. W tym czasie poszkodowany nie mógł korzystać ze swojego pojazdu z powodu jego uszkodzenia w takim zakresie, że pojazd nie nadawał się do jazdy ani do naprawy. Pełnomocnik powoda wielokrotnie zwracał się do ubezpieczyciela o przyjęcie odpowiedzialności za szkodę i wypłatę bezspornej części odszkodowania wskazując, iż zwłoka w tym zakresie powoduje zwiększenie się kosztów likwidacji szkody. Ubezpieczyciel informował zaś pełnomocnika powoda, że nie potwierdza swojej odpowiedzialności za szkodę, a wypłata odszkodowania nastąpiła ostatecznie ponad rok po kolizji. Przy czym niezasadnym było oczekiwanie z wypłatą odszkodowania przez ubezpieczyciela na orzeczenie sądu w przedmiocie winy sprawcy szkody. Ubezpieczyciel zobowiązany jest bowiem samodzielnie dokonać ustaleń odnośnie zasady swojej odpowiedzialności i wypłacić odszkodowanie bądź wydać decyzję odmowną. Dopiero bowiem takie działania ubezpieczyciela albo umożliwiają poszkodowanemu nabycie innego pojazdu w miejsce uszkodzonego, albo złożenie odwołania lub reklamacji. Brak decyzji ubezpieczyciela w okresie ponad roku od daty kolizji stawiało poszkodowanego w zawieszeniu – nie mógł on korzystać z własnego pojazdu z powodu jego uszkodzenia; nie mógł nabyć innego pojazdu w miejsce uszkodzonego, gdyż nie posiadał wolnych na ten cel środków finansowych. W takiej zatem sytuacji poszkodowany był uprawniony do wynajęcia pojazdu zastępczego, a koszt tego najmu ostatecznie obciąża ubezpieczyciela podnoszącego odpowiedzialność gwarancyjną w związku z zaistniałą kolizją. Podkreślić jeszcze raz w tym miejscu należy, że sama informacja o uznaniu szkody za całkowitą, nawet z podaniem kwoty ustalonego odszkodowania, przy jednoczesnym kwestionowaniu odpowiedzialności ubezpieczyciela co do zasady nie stwarza sytuacji, w której można uznać, że szkoda została naprawiona. Niezasadne było stanowisko pozwanego wstrzymujące się z przyjęciem odpowiedzialności gwarancyjnej do czasu wydania wyroku karnego (art. 354 § 1 k.c. oraz 355 k.c.). Zakład ubezpieczeń winien samodzielnie ustalić czy ponosi odpowiedzialność gwarancyjną za zdarzenie szkodowe. Oczekiwanie przez ubezpieczyciela do czasu wydania prawomocnego wyroku karnego w rzeczywistości jest działaniem zmierzającym do zwiększenia rozmiarów szkody, a przecież ten zarzut był kierowany przez pozwanego pod adresem powoda.

Przeprowadzone postępowanie dowodowe wykazało, iż zastosowana przez powoda stawka najmu pojazdu zastępczego w kwocie 220 złotych brutto za dobę mieściła się w granicach stawek rynkowych, co pozwany kwestionował. Jak wynika z opinii biegłego z zakresu techniki samochodowej, dobowa stawka przy 36-dniowuym i dłuższym okresie najmu pojazdu odpowiadającego klasie samochodu uszkodzonego oraz wynajmowanego na lokalnym rynku województwa (...) w okresie zaistnienia szkody z uwzględnieniem nielimitowanego przebiegu kilometrów, pełnego zakresu ubezpieczenia OC, AC, i NW, zniesionego udziału własnego w szkodach oraz wykupionego udziału własnego w szkodach kształtowała się od 140 zł netto do 220 zł netto (od 172,20 zł brutto do 270,60 zł brutto), zaś średnia wartość wskazanych cen wyniosła 187,57 zł netto (230,71 zł brutto). Powyższe oznacza, że zastosowana przez powoda stawka najmu była niższa od stawki średniej. Zarzut strony pozwanej okazał się więc chybiony.

Pozwany stał na stanowisku, że umożliwił poszkodowanemu bezkosztowy najem pojazdu zastępczego. W ocenie Sądu ta okoliczność nie została jednak wykazana. Jak sam podkreślił pozwany ubezpieczyciel: „Dopiero zatem wówczas, gdyby ubezpieczyciel nie sprostałby skonkretyzowanym w tym zakresie oczekiwaniom poszkodowanego, poszkodowany miałby prawo zarzucić mu, iż ten nie był w stanie zorganizować dla niego pojazdu zastępczego, a zatem najmu pojazdu z rynku był uzasadniony”, k. 33). Pozwany co prawda poinformował o możliwości najmu pojazdu zastępczego, jednak nie przedstawił konkretnej oferty najmu pojazdu na warunkach akceptowalnych przez poszkodowanego.

Należy zaważyć, że najem w wypożyczalni współpracującej z pozwanym i wskazanej do kontaktu w sprawie pojazdu zastępczego, obwarowany był szeregiem zastrzeżeń niekorzystnych dla poszkodowanego. W Ogólnych Warunkach Najmu (...) Sp. z o.o. z siedzibą w G. zastrzeżono m. in. w opłatę w wysokości 246,00 złotych za wyrażenie zgody przez wynajmującego na wyjazd pojazdu poza granice Polski, co miało znaczenie dla powoda, który z pojazdu zastępczego korzystał również w celu wyjazdów do B.. Ponadto, co było również istotne dla poszkodowanego, w pojeździe zakazane było przewożenie zwierząt, zaś pojazd uszkodzony w kolizji był wykorzystywany przez powoda również w celu przewozu psa. Zastrzeżone były również kary umowne za zwrot brudnego pojazdu, uszkodzenie albo zgubienie tablic rejestracyjnych lub naklejki rejestracyjnej na szybie, złamanie zakazu palenia tytoniu w pojeździe, złamanie zakazu przewożenia zwierząt i wiele innych. Jednocześnie żadna ze stron nie kwestionowała w sprawie okoliczności, iż najem pojazdu od K. O., do której udał się poszkodowany - odbywa się na korzystnych dla klienta warunkach, bez kar umownych i opłat dodatkowych. Propozycja zorganizowania przez pozwanego pojazdu zastępczego nie została przyjęta przez poszkodowanego, co w ocenie Sądu było uzasadnione. Powód niewątpliwie udowodnił, że odrzucenie propozycji strony pozwanej przez poszkodowanego było usprawiedliwione okolicznościami i potrzebami poszkodowanego.

Podkreślenia wymaga, że w wiadomości elektronicznej z 7 kwietnia 2021 roku D. Ś. wskazał (...) Sp. z o.o. z siedzibą w G., że nie godzi się na dodatkowe opłaty i kary umowne, zwracając się jednocześnie do wypożyczalni o przedstawienie oferty najmu pojazdu zastępczego z wyłączeniem rzeczonych opłat i kar umownych, jednak spotkało się to z decyzją odmowną. W tym stanie rzeczy Sąd uznał, że pozwany nie przedstawił poszkodowanemu oferty najmu pojazdu zastępczego na warunkach dla niego akceptowalnych, zwłaszcza w kontekście potrzeby wyjazdów za granicę i przewożenia zwierząt.

Marginalnie podkreślić należy, że poszkodowany ma prawo wyboru dowolnego podmiotu oferującego pojazdy zastępcze, o ile stawka najmu mieści się w kategoriach cen rynkowych występujących na rynku lokalnym.

Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności, w ocenie sądu, pozwany nie wykazał, by w dacie zainicjowania postępowania likwidacyjnego miał realną możliwość zorganizowania najmu pojazdu zastępczego na warunkach korzystniejszych aniżeli zaoferowała to K. O.. To z kolei prowadziło do konstatacji – wbrew twierdzeniom pozwanego – że poszkodowany, wynajmując pojazd zastępczy od K. O., nie działał wbrew obowiązkowi lojalności ani nie przyczynił się do zwiększenia rozmiaru szkody. Podkreślić przy tym należy, że jak wynika z zeznań powoda, K. O. pierwotnie zaoferowała najem za stawkę 250 zł za dobę, jednak powodowi udało się stargować stawkę najmu do kwoty 220 zł. W okresie likwidacji szkody pełnomocnik powoda zwracał się wielokrotnie do ubezpieczyciela pocztą elektroniczną o organizację najmu pojazdu zastępczego na korzystniejszych warunkach tj. pojazdu z segmentu (...) za stawkę 130 zł za dobę, bez dodatkowych kosztów i opłat. W odpowiedzi na powyższe poszkodowany został odesłany do bezpośredniego kontaktu w wypożyczalnią (...), której oferta najmu była o wiele mniej korzystna niż oferta K. O., z której skorzystał powód. Wypożyczalnia wskazana przez ubezpieczyciela kategorycznie odmówiła też wykreślenia zakwestionowanych postanowień regulaminu czy zwarcia umowy bez kar i opłat dodatkowych. Poszkodowany miał zatem pełne prawo skorzystać z oferty, która takich dodatkowych opłat i kar nie przewidywała. Nie można zatem zarzucić powodowi, że nie przyjmując oferty (...) i korzystając z oferty K. O. uchybił obowiązkowi minimalizacji szkody.

Z powyższych względów Sąd uznał, że powód może domagać się od pozwanego odszkodowania w kwocie 19.800 zł tytułem najmu pojazdu w okresie 90 dni, przy zastosowaniu stawki dobowej najmu określonej na kwotę 220 zł brutto. W toku postępowania likwidacyjnego pozwany przyznał na rzecz poszkodowanego odszkodowanie tytułem najmu pojazdu zastępczego w kwocie 5.596,50 zł, a zatem do dopłaty pozostaje jeszcze kwota 14.203,5 zł, którą zasądzono w pkt. I wyroku.

Odnośnie żądania przez powoda zasądzenia na jego rzecz odsetek należy wskazać, iż stosownie do treści art. 481 § 1 i 2 k.c., jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe. Roszczenie o odsetki znajduje swoje oparcie w treści art. 481 § 1 i 2 k.c. oraz art. 817 § 1 k.c. w zw. z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych. Dłużnik popada w opóźnienie jeśli nie spełnia świadczenia pieniężnego w terminie, w którym stało się ono wymagalne także wtedy, gdy kwestionuje istnienie lub wysokość świadczenia (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 22 października 2003 roku, sygn. akt II CK 146/02). Ubezpieczyciel obowiązany jest spełnić świadczenie w terminie trzydziestu dni, licząc od daty otrzymania zawiadomienia o wypadku.

O kosztach postępowania Sąd orzekł zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu na podstawie art. 98 k.p.c., zasądzając od pozwanego na rzecz powoda kwotę 4.867 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty (punkt II. sentencji wyroku). Na zasądzone od pozwanego na rzecz powoda koszty postępowania złożyły się: kwota 750 złotych tytułem zwrotu opłaty sądowej od pozwu, kwota 3.600 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego, kwota 17,00 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa oraz kwota 500 zł tytułem wykorzystanej zaliczki na poczet wynagrodzenia biegłego Wysokość wynagrodzenia pełnomocnika powoda sąd ustalił według stawek minimalnych, wskazanych w § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie. Od kwoty zasądzonej tytułem zwrotu kosztów procesu należą się odsetki, w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego, za czas od dnia uprawomocnienia się orzeczenia, którym je zasądzono, do dnia zapłaty (art. 98 § 1(1) k.p.c).

W punkcie III. sentencji wyroku sąd orzekł o nieuiszczonych kosztach sądowych w postaci wydatków na opinię biegłego w kwocie 1.039,96 zł. Wydatki te zostały tymczasowo pokryte z sum budżetowych Skarbu Państwa. Wynagrodzenie biegłego sądowego z zakresu techniki samochodowej za sporządzenie opinii w sprawie wyniosło łącznie 1.539,96 zł. Na pokrycie wynagrodzenia pobrano od powoda kwotę 500 zł zaliczki, która została skonsumowana na ten cel. Do pokrycia została zatem jeszcze kwota 1.039,96 zł, którą sąd, na podstawie art. 113 ust. 1 w związku z art. 83 ust. 2 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych nakazał pobrać w całości od pozwanego, jako przegrywającego proces.

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w sentencji wyroku.