Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 czerwca 2017 roku

Sąd Rejonowy Szczecin - Centrum w Szczecinie, w Wydziale III Cywilnym,

w składzie:

Przewodniczący – Sędzia Sądu Rejonowego Grzegorz Szacoń

Protokolant: Stażysta Aleksandra Dardzikowska

po rozpoznaniu w dniu 8 czerwca 2017 roku, w S.,

na rozprawie,

sprawy z powództwa D. S.,

przeciwko pozwanemu Towarzystwu (...) Spółce Akcyjnej w W.,

o zapłatę

I.  oddala powództwo;

II.  zasądza na rzecz pozwanego Towarzystwa (...) Spółki Akcyjnej w W. od powoda D. S. kwotę 3.567 złotych (trzy tysiące pięćset sześćdziesiąt siedem złotych), tytułem kosztów procesu;

III.  nakazuje ściągnąć od powoda D. S. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie kwotę 1.805,41 złotych (jeden tysiąc osiemset pięć złotych czterdzieści jeden groszy), tytułem kosztów sądowych wyłożonych tymczasowo przez Skarb Państwa.

Sędzia SR Grzegorz Szacoń

Sygnatura akt III C 289/15

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 12 stycznia 2015 roku powód – D. S. wniósł o zasądzenie na jego rzecz od Towarzystwa (...) Spółki Akcyjnej w W. kwoty 40.000 złotych wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 29 listopada 2013 i kosztami procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu żądania pozwu powód podał, że 16 maja 2011 roku, na skutek wypadku drogowego doznał obrażeń ciała w postaci urazu prawej strony klatki piersiowej ze złamaniem żeber X-XII, stłuczenia płuca prawego, uszkodzenia przepony po stronie prawej, stłuczenia kręgosłupa, kolana i nadgarstka. Sprawca zdarzenia – M. G. legitymował się umową odpowiedzialności cywilnej za szkody związane z ruchem pojazdu mechanicznego zawartą z Towarzystwem (...) Spółką Akcyjną w W.. Ubezpieczyciel nie kwestionował swojej odpowiedzialności za skutki zdarzenia co do zasady i wypłacił powodowi, tytułem zadośćuczynienia kwotę 17.500 złotych. Kwota ta w ocenie powoda jest nieadekwatna do doznanych na skutek zdarzenia z dnia 16 maja 2011 roku cierpień. Bezpośrednio po zdarzeniu powód przez okres tygodnia był hospitalizowany na Oddziale Klinicznym (...)

(...) im. prof. A. S. w S., gdzie poddawany był badaniom diagnostycznym oraz zabiegowi operacyjnemu w związku z rozerwaniem prawej kopuły przepony. W późniejszym okresie leczył się Poradni Chirurgicznej oraz (...), a nadto z powodu pojawienia się trudności z oddychaniem podjął leczenie w Niepublicznym Zakładzie Opieki Zdrowotnej A. w S..

Powód wskazał także, że na skutek wypadku doszło również do pogorszenia jego stanu zdrowia psychicznego – u powoda zdiagnozowano zaburzenia adaptacyjne.

Powód naprowadził, że w dalszym ciągu powód odczuwa bóle przepony, żeber, nadgarstka oraz kolan. Ciężej mu się oddycha i szybciej się męczy. Do chwili obecnej nie może zapomnieć o wypadku i z tego powodu boi się jeździć samochodem. Powód domaga się zatem uzupełnienia zadośćuczynienia o żądaną pozwem kwotę 40.000 złotych. Odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego domaga się od dnia następnego po wydaniu przez ubezpieczyciela decyzji w przedmiocie przyznania zadośćuczynienia w kwocie 17.500 złotych.

Pozwana – Towarzystwo (...) Spółka Akcyjna w W. wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie na jej rzecz kosztów procesu, według norm przepisanych.

W uzasadnieniu odpowiedzi na pozew Towarzystwo (...) wskazała, że po wypadku, któremu powód uległ w dniu 16 maja 2011 roku stwierdzono uszczerbek na zdrowiu w wysokości 16% i z tego tytułu przyznano powodowi zadośćuczynienie w kwocie 17.500 złotych. kwota ta, w ocenie strony pozwanej jest adekwatna do doznanej przez powoda krzywdy, stąd też żądanie świadczenia z tego tytułu w kwocie wyższej jawi się jako rażąco wygórowane.

Sąd ustalił – na podstawie niżej przedstawionych dowodów – następujący stan faktyczny:

W dniu 16 maja 2011 roku M. G. spowodował wypadek komunikacyjny, w którym obrażeń ciała doznał D. S.. W dacie zdarzenia M. G. legitymował się umową odpowiedzialności cywilnej za szkody związane z ruchem pojazdu mechanicznego zawartą z Towarzystwem (...) Spółką Akcyjną w W..

Niesporne.

Po wypadku D. S. został przyjęty na Oddział Kliniczny (...) im. prof. A. S. w S., gdzie rozpoznano u niego uraz prawej strony klatki piersiowej ze złamaniem żeber X - XII, stłuczenie płuca prawego i uszkodzenie przepony po stronie prawej.

Podczas pobytu na Oddziale Klinicznym (...) wykonano: komputerową tomografię głowy bez kontrastu, tomografię klatki piersiowej jamy opłucnej, diagnostykę ultrasonograficzną brzucha i przestrzeni zaotrzewnowej, RTG śródpiersia oraz RTG płuc. D. S. został wypisany ze szpitala w dniu 23 maja 2011 roku.

Dowód:

⚫

karta informacyjna Szpitalnego Oddziału Ratunkowego - k. 12;

⚫

karta informacyjna leczenia szpitalnego - k. 11.

Po opuszczeniu szpitala (...) pozostawał pod opieką rodziców. Po operacji przepony leżał i wymagał pomocy osoby trzeciej przy myciu i ubieraniu się.

Dowód:

⚫

zeznanie świadka M. S. - k. 212-213;

Po wypisaniu ze szpitala (...) zgłosił się do Poradni Chirurgicznej, gdzie zlecono wykonanie badania RTG klatki piersiowej. W badaniu wykonanym w dniu 6 lipca 2011 roku stwierdzono u D. S. nieco wyższe ustawienie prawej kopuły przepony; poza tym pola płucne przedstawiały się prawidłowo; serce i aorta w normie.

Dowód:

⚫

historia choroby Poradni Chirurgicznej z dnia 05.07.2011 r. - k. 15 i k. 86, k. 135 i k. 168;

⚫

wynik badania RTG klatki piersiowej z dnia 06.07.2011 r. - k. 13, k. 83, k. 132 oraz k. 165;

⚫

zeznanie powoda D. S. - k. 180 - 184.

Przez okres około miesiąca lub dwóch D. S. nie był w stanie podjąć pracy zarobkowej. Po wypadku podejmował leczenie w (...), Poradni Neurologicznej, Poradni (...) oraz poddawał się zabiegom fizjoterapeutycznym takim, jak lasery i prądy.

Dowód:

⚫

historia choroby (...) - k. 15, k. 86, k. 135 i k. 168;

⚫

historia choroby Poradni Neurologicznej - k. 16, k. 85 i 90, k. 134 i k. 139, k. 167 i k. 172;

⚫

karta informacyjno – konsultacyjna - k. 20, k. 84, k. 133 i k. 166;

⚫

skierowanie na zabiegi fizjoterapeutyczne - k. 18 – 19, k. 81 – 82 oraz k. 130 - 131;

⚫

informacja dla lekarza kierującego - k. 17;

⚫

zeznanie powoda D. S. - k. 180 - 184.

W czerwcu 2011 roku D. S. podjął leczenie w Centrum Psychiatrycznym (...) w Samodzielnym Publicznym Specjalistycznym Zakładzie Opieki Zdrowotnej (...) w S. wskazując na problemy ze snem (wybudzaniem się), stany lękowe, niepokój, powracające myśli dotyczące wypadku z dnia 16 maja 2011 roku. Myśli te dotyczą głównie sytuacji zdrowotnej siostry powoda, które również doznała uszczerbku na zdrowiu w wypadku z dnia 16 maja 2011 roku. Rozpoznano u niego zaburzenia adaptacyjne. Do dnia 29 marca 2013 roku D. S. trzykrotnie korzystał z pomocy (...).

W 2012 roku D. S. podjął leczenie u specjalisty z zakresu chirurgii urazowo – ortopedycznej z powodu odczuwanych bóli lewego nadgarstka i lewego kolana, kręgosłupa między łopatkami.

Dowód:

⚫

karta choroby - k. 14, k. 89, k. 138 i k. 171;

⚫

faktura VAT z dnia 29.05.2012 r. - k. 22;

⚫

historia choroby Paradni (...) Psychicznego - k. 23 – 29, k. 76 – 80, k. 125 – 129 oraz k. 158 – 162;

⚫

zaświadczenia lekarskie - k. 21, k. 87, k. 136, k. 163 – 164 oraz k. 169;

⚫

zeznanie powoda D. S. - k. 180 – 184.

W dniu 23 sierpnia 2011 roku D. S. zgłosił szkodę Towarzystwu (...) Spółce Akcyjnej w W.. Decyzją z dnia 12 lipca 2013 roku Towarzystwo (...) Spółka Akcyjna w W. przyznała D. S. zadośćuczynienie w kwocie 10.500 złotych.

Pismem z dnia 23 sierpnia 2013 roku D. S. zwrócił się do Towarzystwa (...) Spółki Akcyjnej w W. o ponowne rozpatrzenie sprawy wskazując, że odpowiedni ekwiwalent za krzywdę stanowić będzie kwota 35.000 złotych i wniósł przyznanie dalszego zadośćuczynienia w kwocie 24.500 złotych.

Dowód:

⚫

decyzja o przyznaniu świadczenia z dnia 12.07.2013 r. - k. 35;

⚫

pismo z dnia 23.08.2013 r. - k. 33 - 34, k. 99 - 100, k. 114 – 115 i k. 147-148.

W dniu 2 października 2013 roku lekarz orzecznik Towarzystwa (...) Spółki Akcyjnej w W. ustalił następujący trwały uszczerbek na zdrowiu D. S.:

1)  w zakresie klatki piersiowej obejmujące złamanie żeber X-XII po prawej stronie wygojone z miernym zniekształceniem, zespołem bólowym, bez ograniczenia ruchomości klatki piersiowej – 3%,

2)  w zakresie klatki piersiowej 61A obejmujące przebyte uszkodzenia płuca prawego i przepony po prawej strony, leczenie operacyjne – szycie przepony, drenaż opłucnowy, wygojone bez niewydolności oddechowej – 10%,

3)  w zakresie głowy i szyi obejmujące pourazowe zaburzenia adaptacyjne leczone ambulatoryjnie w (...) do 29 marca 2013 roku – 3%.

Pismem z dnia 28 listopada 2013 roku Towarzystwo (...) Spółka Akcyjna w W. poinformowała D. S. o przyznaniu dodatkowej kwoty 7.000 złotych, tytułem zadośćuczynienia.

Dowód:

⚫

orzeczenie lekarskie - k. 30 - 32 i k. 92 - 94;

⚫

pismo z dnia 28.11.2013 r. - k. 36 oraz k. 113.

Aktualnie powód jest zatrudniony w charakterze ogrodnika. Podczas wykonywania prac takich, jak przenoszenie maszyn ogrodniczych i koszenie trawnika odczuwa bóle kolan i nadgarstków. Podczas wykonywania pracy oraz przy wysokich temperaturach odczuwa kłucie w przeponie. W dalszym ciągu ma stany lękowe. Podróżowanie samochodem wywołuje bóle w kolanach oraz trudności z oddychaniem. Prowadzenie pojazdu mechanicznego wywołuje u niego stres. Powód nie może pogodzić się z tym, że jego siostra po wypadku z dnia 16 maja 2011 roku porusza się na wózku inwalidzkim i być może nie ułoży sobie życia.

Dowód:

⚫

zeznanie powoda D. S. - k. 180 - 184;

⚫

zeznanie świadka M. R. - k. 210 - 211;

⚫

zeznanie świadka A. Ż. - k. 211 - 212;

⚫

zeznanie świadka M. S. - k. 212 - 214.

U D. S. stwierdza się obecnie: zaburzenia osobowości – osobowość chwiejna emocjonalnie, stan po urazie klatki piersiowej ze złamaniem żeber i uszkodzeniem przepony po stronie prawej bez cech deformacji klatki piersiowej i ograniczenia wydolności oddechowej, a także astmę oskrzelową. Uszczerbek na zdrowiu powoda z tytułu następstw przebytego urazu wynosi 2%.

Zaburzenia osobowości nie pozostają w związku przyczynowo – skutkowym z wypadkiem komunikacyjnym z dnia 16 maja 2011 roku. Jest to zaburzenie sięgające podłożem okresu dzieciństwa i dorastania; ujawnia się ono natomiast w okresie dorosłości. Chwiejność emocjonalna, poczucie złości, poczucie winy mogą być następstwem problemów z okresu dzieciństwa.

Zdolność funkcjonowania D. S. po wypadku nie uległa pogorszeniu. Od 2012 roku nie korzysta on z leczenia psychiatrycznego i psychologicznego; nie zażywa leków psychotropowych. D. S. nie wymaga obecnie pomocy osób trzecich. Z tytułu następstw przebytego urazu nie wymaga ani leczenia farmakologicznego, ani rehabilitacyjnego. Leczenie rehabilitacyjne można natomiast uznać za wskazane z powodu dolegliwości bólowych kręgosłupa i nadgarstków w następstwie zmian przeciążeniowych spowodowanych wielogodzinną pracą z urządzeniami elektrycznymi (kosiarką, dmuchawą) w wymuszonej pozycji ciała. D. S. nie wymaga leczenia schorzenia samoistnego – astmy oskrzelowej. Powrócił on do takiej sprawności, jaką posiadał jego organizm przed wypadkiem.

Dowód: opinia sądowo – lekarska zespołu 6 lekarzy z Zakładu Medycyny Sądowej Katedry M.S. (...) M. K. w T. z dnia 24.02.2017 r. - k. 254 - 258.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo jest w pełni niezasadne.

Powód mógł oprzeć swoje roszczenie o treść przepisów art. 444 § 1 k.c. i art. 445 § 1 k.c. w zw. z art. 415 k.c. Pierwszy ze wskazanych przepisów stanowi, iż w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Drugi z powołanych przepisów stanowi, iż w wypadkach przewidzianych w artykule poprzedzającym sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Przepisy powyższe odnoszą się do odpowiedzialności deliktowej, zgodnie z ogólną regułą wyrażoną w art. 415 k.c. statuującą obowiązek naprawienia szkody w wypadku jej wyrządzenia drugiemu ze swej winy. Przewidziana w art. 415 k.c. odpowiedzialność za czyn własny oparta jest na zasadzie winy. Przesłankami tej odpowiedzialności są szkoda, zachowanie sprawcy, obejmujące zarówno działanie jak i zaniechanie - noszące znamiona winy oraz związek przyczynowy pomiędzy tymże zachowaniem, a szkodą. Szkoda jest uszczerbkiem na dobrach prawnie chronionych poszkodowanego doznanym wbrew jego woli. Szkoda na osobie obejmuje uszczerbek majątkowy, to jest stratę i utracone korzyści. Szkodą niemajątkową zaś jest takie naruszenie dóbr osobistych uprawnionego, które z ogóły nie wywołuje bezpośrednich reperkusji w jego majątku. Cywilistyka rozróżnia dwie postacie winy - umyślną i nieumyślną. W wypadku winy nieumyślnej - sprowadzonej do postaci niedbalstwa - szkoda jest wynikiem niedołożenia przez sprawcę należytej staranności. Zawinione zachowanie sprawcy musi być jednocześnie bezprawne, a zatem sprzeczne z obowiązującymi przepisami prawa oraz zasadami współżycia społecznego.

Roszczenie powoda znajduje swoje uzasadnienie także na podstawie norm art. 805 § 1 k.c. oraz art. 822 § 1 k.c. Zgodnie z treścią pierwszego z przywołanych przepisów przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. Stosownie zaś do treści art. 822 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na której rzecz została zawarta umowa ubezpieczenia. Świadczenie zakładu ubezpieczeń polega w szczególności na zapłacie określonego odszkodowania za szkodę powstałą wskutek przewidzianego w umowie wypadku. Zasadą wynikającą z treści art. 363 k.c. oraz i 822 k.c. jest zatem naprawienie przez ubezpieczyciela szkody poprzez wypłatę poszkodowanemu odpowiedniej sumy tytułem odszkodowania. W przypadku szkody spowodowanej przez pojazd mechaniczny zastosowanie mają także normy art. 436 k.c. w zw. z art. 435 k.c.

Podstawa prawna żądania nie była pomiędzy stronami sporna.

W pierwszym rzędzie należy wskazać, że pozwany ubezpieczyciel przeprowadził postępowanie likwidacyjne, w którym w sposób odpowiadający prawu uwzględnił przedstawione mu wówczas informacje i czynniki wpływające na określenie zadośćuczynienia. Wypłata kwoty 17.000 złotych, tytułem zadośćuczynienia jest dostateczna i nie wymaga uzupełnienia. Na powyższą konkluzję składa się szereg ustalonych w postępowaniu faktów, a przede wszystkim okoliczności, iż:

1.  Po wypadku D. S. został przyjęty na Oddział Kliniczny (...) im. prof. A. S. w S., gdzie poddano go kompleksowym badaniom i leczeniu operacyjnemu. Szpital opuścił po 7 dobach. Hospitalizacja nie była ponawiana. rozpoznano u niego uraz prawej strony klatki piersiowej ze złamaniem żeber X - XII, stłuczenie płuca prawego i uszkodzenie przepony po stronie prawej.

2.  Po opuszczeniu szpitala (...) pozostawał przez pewien czas pod opieką rodziców, bowiem wymagał pomocy osoby trzeciej. Stan ten nie powrócił po zaleczeniu urazów.

3.  Po wypisaniu ze szpitala powód wykonał badanie RTG klatki piersiowej. Stwierdzono w nim nieco wyższe ustawienie prawej kopuły przepony - pola płucne przedstawiały się prawidłowo; serce i aorta były w normie.

4.  Przez okres około miesiąca lub dwóch po wypadku D. S. nie był w stanie podjąć pracy zarobkowej. Poddawał się po wypadku zabiegom fizjoterapeutycznym.

5.  Do marca 2013 roku D. S. trzykrotnie skorzystał z pomocy (...).

6.  Aktualnie powód jest zatrudniony w charakterze ogrodnika. Podczas wykonywania prac takich, jak przenoszenie maszyn ogrodniczych i koszenie trawnika odczuwa bóle kolan i nadgarstków. Podczas wykonywania pracy oraz przy wysokich temperaturach odczuwa kłucie w przeponie.

7.  U D. S. stwierdza się obecnie: zaburzenia osobowości – osobowość chwiejna emocjonalnie, stan po urazie klatki piersiowej bez cech deformacji klatki piersiowej i ograniczenia wydolności oddechowej, a także astmę oskrzelową.

8.  Uszczerbek na zdrowiu powoda z tytułu następstw przebytego urazu jest znikomy i wynosi 2%.

9.  Zaburzenia osobowości nie pozostają w związku przyczynowo – skutkowym z wypadkiem komunikacyjnym z dnia 16 maja 2011 roku. Jest to zaburzenie sięgające podłożem okresu dzieciństwa i dorastania; ujawnia się ono natomiast w okresie dorosłości. Chwiejność emocjonalna, poczucie złości, poczucie winy są następstwem problemów z okresu dzieciństwa.

10.  Zdolność funkcjonowania D. S. po wypadku nie uległa pogorszeniu.

11.  Powód od 2012 roku nie korzysta z leczenia psychiatrycznego i psychologicznego i nie zażywa leków psychotropowych.

12.  D. S. nie wymaga obecnie pomocy osób trzecich.

13.  Powód z tytułu następstw przebytego urazu nie wymaga ani leczenia farmakologicznego, ani rehabilitacyjnego.

14.  Leczenie rehabilitacyjne powoda może być wskazane z powodu dolegliwości bólowych kręgosłupa i nadgarstków w następstwie zmian przeciążeniowych spowodowanych obecną wielogodzinną pracą z urządzeniami elektrycznymi (kosiarką, dmuchawą) w wymuszonej pozycji ciała.

15.  D. S. nie wymaga leczenia schorzenia samoistnego – astmy oskrzelowej.

16.  Powód powrócił do takiej sprawności, jaką posiadał jego organizm przed wypadkiem.

Ugruntowane orzecznictwo Sądu Najwyższego wskazuje, że celem zadośćuczynienia jest złagodzenie doznanej krzywdy, a przy ocenie jego wysokości należy przede wszystkim uwzględnić:

- nasilenie cierpień, zarówno fizycznych jak i psychicznych,

- długotrwałość choroby,

- rozmiar kalectwa,

- trwałość następstw zdarzenia, a także

- konsekwencje uszczerbku na zdrowiu w życiu osobistym i społecznym (tak: wyrok SN z dnia 10 czerwca 1999 roku, sygn. akt II UKN 681/98, OSNP 2000/16/626). Przy powyższym wyszczególnieniu należy przypomnieć, że zobowiązany ponosi odpowiedzialność jedynie za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W doktrynie i orzecznictwie przyjmuje się, że kryterium normalności odpowiada teorii adekwatności związku przyczynowego. Sąd może przyznać poszkodowanemu w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia odpowiednią sumę, tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Chodzi tu o krzywdę (szkodę niemajątkową), ujmowaną jako cierpienie fizyczne, a więc ból i inne dolegliwości oraz cierpienia psychiczne, to jest ujemne uczucie przeżywane w związku z cierpieniami fizycznymi. Zadośćuczynienie ma na celu przede wszystkim złagodzenie tych cierpień, ale jego wysokość nie może być dowolna i ściśle musi uwzględniać stopień doznanej krzywdy. Dlatego też ustawodawca wyraźnie zastrzegł, że ma to być odpowiednia suma tytułem zadośćuczynienia. Jest to rekompensata za całą krzywdę i przyznaje się ją jednorazowo (wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 8 lutego 2006 r., sygn. akt I ACa 1131/2005, LEX nr 194522).

Szkoda niemajątkowa wynikła wskutek uszkodzenia ciała stanowi naruszenie dóbr osobistych, dlatego podstawowe znaczenie przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia musi mieć jej rozmiar. Decydujące znaczenie mają tu takie czynniki, jak: stopień cierpień fizycznych i psychicznych, ich intensywność i długotrwałość oraz nieodwracalny charakter następstw. Nie jest jednak uzasadniony automatyzm polegający na ustalaniu wysokości zadośćuczynienia wyłącznie w zależności od stopnia utraty zdrowia. Doniosłą rolę odgrywa również wiek poszkodowanego, długotrwałość leczenia, a nawet związany ze zdarzeniem stres, a także konsekwencje uszczerbku na zdrowiu w dziedzinie życia osobistego i społecznego (por. wyrok SA w Białymstoku z dnia 1 lutego 2005 r., sygn. III APa 9/04, OSAB 2005/2/40).

Wskazane reguły powodują konieczność uznania, że powód otrzymał odpowiednie do zakresu krzywdy zadośćuczynienie. Jego cierpienie i doznana krzywda nie miała charakteru krótkotrwałego, ale także nie ma charakteru trwałego. Obecnie jej symptomów nie można uznać za oparte na obiektywnych okolicznościach. Uszczerbek na zdrowiu powoda jest znikomy i wynosi 2%. Nie powoduje on negatywnych czynników dla powoda – i sam w sobie nie jest przesłanką uzupełnienia zadośćuczynienia - co wynika już choćby z charakteru wykonywanej pracy. Zadośćuczynienie jakie uzyskał powód od ubezpieczyciela dotyczy także przemijających zaburzeń funkcjonowaniu organizmu, polegających na znoszeniu cierpień fizycznych (tak, za wyrokiem SN z dnia 20 marca 2002 roku, V CKN 909/00, LEX nr 56027). Powód doznał obydwu rodzajów uszczerbków przewidzianych w normie prawnej. Uszkodzenia ciała i rozstroju zdrowia (oddziaływania na organizm ludzki, które pociąga za sobą zakłócenie jego funkcji). Długotrwałość cierpień i rodzaj skutków ma znaczenie dla ustalenia zadośćuczynienia (tak: wyrok SN z 12 marca 1975 roku, II CR 18/75, LEX nr 7669) i tej długotrwałości w niniejszym przypadku odpowiada przyznane zadośćuczynienie. Nie ma obecnie innych czynników, które mogłyby spowodować po 6 latach od wypadku podwyższenie zadośćuczynienia. Powód nie zdradza w chwili obecnej cech kalectwa, a uszkodzenie ciała nie wywołało trwałych odstępstw od zdrowia w istotnym procencie. Wysokość zadośćuczynienia, jakie powód już uzyskał pozostaje w pełnej korelacji do intensywności cierpień, czasu ich trwania i ujemnych skutków zdrowotnych (kryteria wskazane w wyroku SN z dnia 29 września 2004 roku, II CK 531/03, LEX nr 137577).

Pojęcie "sumy odpowiedniej" użyte w art. 445 § 1 k.c. ma charakter niedookreślony, niemniej jednak w judykaturze wskazane są kryteria, którymi należy się kierować przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia. Zadośćuczynienie ma mieć przede wszystkim charakter kompensacyjny, wobec czego jego wysokość nie może stanowić zapłaty symbolicznej, lecz musi przedstawiać jakąś ekonomicznie odczuwalną wartość. Jednocześnie wysokość ta nie może być nadmierną w stosunku do doznanej krzywdy, ale musi być "odpowiednia" w tym znaczeniu, że powinna być - przy uwzględnieniu krzywdy poszkodowanego - utrzymana w rozsądnych granicach, odpowiadających aktualnym warunkom i przeciętnej stopie życiowej społeczeństwa. Uzyskane przez powoda D. S. zadośćuczynienie w kontekście przywołanych okoliczności zdarzenia i okoliczności jakie wystąpiły od 2011 roku do chwili obecnej jest kwotą odpowiednią.

Wskazane konkluzje Sąd oparł na opinii szerokiego zespołu biegłych sądowych. Uwzględniono w nim wszystkie wnioski powoda co do jego składu. Zespół opiniujący działał pod egidą renomowanego ośrodka naukowo – dydaktycznego. Nie ma racji powód oceniając, że opinia jest nieprzydatna do sprawy i wymaga uzupełnienia. Zauważyć należy, że zarzuty powoda sprowadzają się do postawienia jednego pytania - na jakiej podstawie biegli ustalili taką, czy inną okoliczność. Podstawy dowodowe opinii są określone w postanowieniu Sądu i w całości zostały przez zespół opiniujący uwzględnione. Opinia jest obszerna, zawiera pełną analizę stanu zdrowia powoda i umotywowany, spójny z dowodami wywód oraz klarowne wnioski. Zlecanie dalszych opinii lub poszukiwanie innych opinii dla sprawy jest dalece niecelowe i nieuzasadnione w obliczu naprowadzonych do opinii przez powoda jedynie ogólnych pytań.

Reasumując, należy wskazać, że ubezpieczyciel sprostał ciążącemu na nim obowiązkowi wypłaty zadośćuczynienia. Obowiązek ten nie jest nieograniczony w czasie i według prawa materialnego nie stanowi permanentnego źródła wobec, którego można wysuwać kolejne roszczenia zapłaty. W odniesieniu do tego należy podkreślić, że odczuwane przez powoda zaburzenia nie są powiązane z wypadkiem. Powód pracuje w sposób aktywny i wysiłkowy. Dolegliwości kręgosłupa i nadgarstków są następstwem zmian przeciążeniowych spowodowanych wielogodzinną pracą z urządzeniami elektrycznymi (kosiarką, dmuchawą) w wymuszonej pozycji ciała.

O kosztach Sąd orzekł zgodnie z treścią art. 108 k.p.c., art. 98 par. 1 k.p.c. Sąd zasądził od powoda na rzecz pozwanej kwotę 3.567 złotych. Koszty procesu poniesione przez pozwaną to: wynagrodzenie pełnomocnika – 2.400 złotych, opłata od pełnomocnictwa – 17 złotych oraz dwie zaliczki na opinię sądowo-lekarską: 150 i 1.000 złotych.

Nadto Sąd nakazał ściągnąć od powoda kwotę 1.805,41 złotych, tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych. W orzeczeniu kończącym postępowanie Sąd orzeka o poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa wydatkach, stosując odpowiednio przepisy art. 113 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych. Zgodnie z tym przepisem kosztami sądowymi, których strona nie miała obowiązku uiścić, Sąd obciąży przeciwnika, jeżeli istnieją do tego podstawy, przy odpowiednim zastosowaniu zasad obowiązujących przy zwrocie kosztów procesu. Powód był zobowiązany do sfinansowania kosztów opinii na podstawie prawomocnego postanowienia o zaliczce na opinię. Opinię Sąd częściowo opłacił tymczasowo ze swojego budżetu. Wobec powyższego powód musi zwrócić na rzecz Sądu kwotę stanowiącą pozostałą część kosztów opłaconej opinii (...)u z tej racji, że przegrał proces w całości.

Wobec powyższego orzeczono jak w formule sentencji przedmiotowego wyroku.

SSR Grzegorz Szacoń

Sygnatura akt III C 289/15

ZARZĄDZENIE

1.  odnotować sporządzenie uzasadnienia wyroku;

2.  odpis wyroku wraz z odpisem uzasadnienia doręczyć pełnomocnikowi pozwanego (i jeśli wpłynął terminowo wniosek drugiej strony – jej pełnomocnikowi);

3.  zarządzenie do wykonania w terminie 7 dni;

4.  akta przedłożyć do postępowania międzyinstancyjnego Przewodniczącej Wydziału po wpłynięciu apelacji lub sędziemu-referentowi ze zwrotką po w/w doręczeniu, po upływie od tego momentu 30 dni.

S., dnia 10 lipca 2017 roku

SSR Grzegorz Szacoń

S., dnia 11 lipca 2017 roku

Karta kwalifikacyjna orzeczenia

1. Sygnatura akt: III C 289/15

2. Wyrok z dnia 8 czerwca 2017 roku.

3. Hasło tematyczne orzeczenia: Odszkodowanie za uszkodzenie ciała i rozstrój zdrowia.

4. Podstawa prawna orzeczenia: art. 448 k.c.

5. Nie publikować w Portalu Orzeczeń: √ z uwagi na zaistnienie przyczyny wyłączającej określonej w:

□ § 1 ust. 2

√ § 1 ust. 3

□ § 1 ust. 6.

Sędzia sprawozdawca