Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 grudnia 2016 roku

Sąd Rejonowy w S. V. Zamiejscowy Wydział Karny w P. w składzie:

Przewodniczący: SSR Katarzyna Radzikowska - Jędrusiak

Protokolant: Aleksandra Malicka

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Pyrzycach K. G.,

po rozpoznaniu w dniach 14.11.2016 r., 21.12.2016 r.

sprawy K. W.

syna K. i M. z domu Z.

ur. (...) w R.

oskarżonego o to, że: w dniu 17 stycznia 2016 roku około godziny 00:10 w ruchu lądowym na ulicy (...) w miejscowości D. kierował motorowerem marki J. o nr rej. (...) będąc w stanie nietrzeźwości odpowiadającym stężeniu 0,50 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu,

tj. o czyn z art. 178a § 1 kk

I.  uznaje K. W. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za przestępstwo to na podstawie art. 178a § 1 kk wymierza mu karę 8 (ośmiu) miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cel społeczny w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin w stosunku miesięcznym,

II.  na podstawie art. 42§2 kk orzeka wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 3 (trzech) lat,

III.  na podstawie art. 43a § 2 kk orzeka wobec oskarżonego świadczenie pieniężne w wysokości 5000 zł (pięciu tysięcy) złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej,

IV.  na podstawie art. 627 kpk, art. 2 ust. 1 pkt. 3, art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe, a nadto wymierza mu 180 (sto osiemdziesiąt) złotych opłaty.

Sygn. akt VII K 155/16

UZASADNIENIE

W nocy z 16/17 stycznia 2016 roku funkcjonariusze Komendy Powiatowej w S. pełnili służbę w patrolu zmotoryzowanym na terenie miejscowości D.. Około północy policjanci znajdowali się w pobliżu skrzyżowania ulic (...). Radiowozem kierował A. S.. Drugi z funkcjonariuszy siedział w pojeździe z przodu, na miejscu pasażera.

Dowód: zeznania świadka A. S. k. 33-34,

zeznania świadka A. J. k. 37-38,

W pewnej chwili, około godziny 00:10 funkcjonariusze policji zaobserwowali jadącego z kierunku ulicy (...) na motorowerze marki J. (...) o numerze rejestracyjnym (...) mężczyznę, który na widok radiowozu niezwłocznie zgasił silnik w pojeździe, wyłączył światło mijania, wystawił nogi na jezdnię i zaczął się na nich odpychać, wprawiając motorower w ruch.

Dowód: częściowo wyjaśnienia oskarżonego k. 16-19, 48-49, 68

zeznania świadka A. S. k. 33-34,

zeznania świadka A. J. k. 37-38,

W pobliżu znajdowali się znajomi kierującego motorowerem. Funkcjonariusze policji postanowili podjąć interwencję. Po sprawdzeniu okazało się, że kierującym motorowerem był K. W.. Od mężczyzny była wyczuwalna woń alkoholu, wobec powyższego został przebadany na zawartość alkoholu w organizmie. Pierwsze badanie przeprowadzone o godzinie 00: 20 wykazało stężenie alkoholu na poziomie 0, 50 mg/l, drugie o godzinie 00: 40 – 0, 50 mg/l, trzecie o godzinie 00: 59 – 0, 49 mg/l.

Dowód: częściowo wyjaśnienia oskarżonego k. 16-19, 48-49, 68

zeznania świadka A. S. k.

zeznania świadka A. J. k.

częściowo zeznania świadka B. B. (1) k. 41-42,

częściowo zeznania świadka J. T. k. 44-45,

protokół z przebiegu badania stanu trzeźwości wraz ze świadectwem legalizacji k. 4 i 5,

K. W. ma 19 lat. Zdobył wykształcenie gimnazjalne. Obecnie nie pracuje. Pozostaje na utrzymaniu rodziców. Planuje rozpoczęcie nauki w liceum w systemie zaocznym. Nie posiada majątku. Bezdzietny kawaler. Nie karany. Według oświadczenia nie leczony psychiatrycznie, neurologicznie, ani odwykowo.

Dowód: wyjaśnienia oskarżonego k. 16-19, 48-49, 68,

karta karna k. 8,

informacja o dochodach k. 10,

dane osobopoznawcze k. 22,

Na etapie postępowania przygotowawczego oskarżony K. W. w ramach pierwszych wyjaśnień przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Podał, że w dniu 16 stycznia 2016 roku około godziny 22.00 wypił dwa piwa, siedział chyba u kolegi, potem chodził po miejscowości. Około północy wsiadł na motorower Junak i jechał nim w D., po ulicy (...). Dobrze się czuł myślał, że alkohol już wyparował. Oskarżony wyraził zgodę na skorzystanie z instytucji art. 335 kpk i uzgodnił z prokuratorem warunki skazania ( k. 16-19). Na posiedzeniu sądu w przedmiocie rozpoznania wniosku prokuratora o wydanie wobec oskarżonego wyroku skazującego w trybie art. 335§ 1 kpk oskarżony wycofał się z uzgodnień z oskarżycielem publicznym i wyjaśnił, że on w chwili zdarzenia nie kierował pojazdem, albowiem miał wyłączony silnik i wprowadzał w ruch motorower siłą swoich nóg, to jest poprzez odpychanie się ( k. 32).

Podczas kolejnych wyjaśnień złożonych w dochodzeniu K. W. nie przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu i podał, że nie kierował motorowerem. Silnik był wyłączony, a on siedział na motorowerze i odpychał się nogą ( 48-49).

Na rozprawie oskarżony również nie przyznał się do zarzutu. Wyjaśnił, że policjant mu powiedział, że skoro odpychał się na motorowerze nogami to nim kierował i dlatego początkowo przyznał się do popełnienia czynu. Wcześniej był u kolegi T. i przeprowadzał motorower do B. B. (2). Na początku światło w pojeździe miał wleczone. Jak zobaczył radiowóz to je zgasił, ponieważ nie chciał żeby policjanci pomyśleli że kim jedzie ( k. 68).

Przechodząc w dalszej części do oceny materiału dowodowego sprawy wskazać należy, iż sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego, że przed interwencją policjantów spożywał alkohol, że w chwili badania znajdował się w stanie nietrzeźwości, że poruszał się swoim motorowerem marki J. oraz ze podczas interwencji w pobliżu znajdowali się jego znajomi. W tym zakresie twierdzenia K. W. korespondowały z całokształtem materiału dowodowego sprawy w szczególności z zeznaniami świadków A. J., A. S., J. T., B. B. (1), z protokołem z przebiegu badania stanu trzeźwości oskarżonego.

Sąd odmówił natomiast wiary tym oświadczeniom procesowym oskarżonego, które sprowadzały się do twierdzenia, że przez całą drogę od domu J. T. do chwili interwencji ze strony policjantów nie kierował on motorowerem marki J., miał cały czas wyłączony silnik pojazdu, a wprawiał go w ruch siłą swoich nóg. W tej bowiem części jego wyjaśnienia pozostawały w rażącej sprzeczności z zasługującymi na wiarę – z niżej podanych względów – zeznaniami świadków A. J. oraz A. S.. Zważyć należy, iż ww. osoby na każdym etapie postępowania zgodnie twierdzili, że zachowanie oskarżonego bezpośrednio przed podjęciem interwencji składało się z dwóch faz. Pierwszej polegającej na kierowaniu pojazdem z włączonym silnikiem, drugiej na odpychaniu pojazdu nogami, lecz co znamienne – ta druga faza zachowania oskarżonego miała miejsce wtedy gdy zaobserwował nadjeżdżający patrol policji. Sąd dał wiarę twierdzeniom A. J. oraz A. S. odnośnie zdarzenia, albowiem ich zeznania były jasne, stanowcze, zbieżne, wzajemnie się uzupełniające. Jako osoby obce dla oskarżonego nie miały interesu by przedstawiać zajście w sposób odmienny od jego faktycznego przebiegu. Z tych tez względów odegrały znamienną rolę w czynieniu przez sąd ustaleń faktycznych w sprawie.

Oświadczenia procesowe świadków J. T. oraz B. B. (1) sąd uznał za wiarygodne jedynie w tych częściach, w których znajdowały potwierdzenie w zeznaniach obiektywnych świadków tj. A. J. oraz A. S.. W pozostałych, w szczególności tych, w których zaprzeczali, aby oskarżony kierował pojazdem, zdaniem sądu zmierzali do zapewnienia swojemu koledze korzystnego rozstrzygnięcia. Z tych też powodów nie były one miarodajne dla ustaleń niniejszej sprawy.

Stan faktyczny sprawy sąd ustalił ponadto w oparciu o wszelkie dokumenty zgromadzone w przedmiotowej sprawie tj. protokół z przebiegu badań stanu trzeźwości wraz ze świadectwami legalizacji, kartę karną, dane osobopoznawcze, informację o dochodach. Wyżej wymienione dokumenty zostały sporządzone przez uprawnione podmioty zgodnie z obowiązującymi w tym względzie przepisami, nie były kwestionowane przez strony i jako takie stały się podstawą dokonanych ustaleń.

Z tych też względów należało uznać, że oskarżony K. W. w dniu 17 stycznia 2016 roku około godziny 00.10 w ruchu lądowym na ulicy (...) w D. kierował motorowerem marki J. (...) o nr rej. (...) będąc w stanie nietrzeźwości, odpowiadającym stężeniu 0, 50 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, czym wypełnił znamiona czynu z art. 178a § 1 kk.

Czyn oskarżonego ze względu na charakter naruszonego dobra jakim jest bezpieczeństwo innych uczestników ruchu drogowego należy ocenić jako społecznie szkodliwy w stopniu wyższym od znikomego. Oceniając stopień społecznej szkodliwości tego czynu sąd wziął po uwagę również wysokość stanu nietrzeźwości oskarżonego w tym okoliczność, iż znajdował się w fazie równowagi, poruszał się pojazdem w pobliżu innych osób.

Z uwagi na to, iż oskarżony wyczerpał swoim zachowaniem znamiona przestępstwa zagrożonego karą przez ustawę karną obowiązującą w czasie jego popełnienia, a jednocześnie w sprawie nie wystąpiły żadne okoliczności które by wyłączyły odpowiedzialność karną oskarżonego, który rozumiejąc znaczenie podejmowanych działań, miał niczym nie zakłóconą możliwość zachowania się zgodnie z obowiązującym porządkiem prawnym, lecz tego nie uczynił – Sąd uznał K. W. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu.

Wymierzając karę sąd uwzględnił zarówno okoliczności obciążające, jak i łagodzące. Na niekorzyść uwzględnił znaczny stopień nietrzeźwości oskarżonego, rodzaj drogi po której się poruszał, pojazdu którym kierował, również to że w jego pobliżu znajdowali się inni uczestnicy ruchu. Na korzyść z kolei przyjęto okoliczność, iż oskarżony początkowo przyznał się do popełnienia powyższego czynu, tym niemniej faktu tej nie można przeceniać z uwagi na to, iż wina i sprawstwo oskarżonego co do popełnienia przypisanego mu zachowania wynikały z całokształtu materiału dowodowego sprawy, a nadto jako okoliczność łagodzącą sąd poczytał prowadzenie przez oskarżonego ustabilizowanego trybu życia i jego dotychczasową niekaralność.

Wobec powyższych przesłanek wymierzono K. W. karę ograniczenia wolności we wskazanym w wyroku rozmiarze uznając, iż jest karą adekwatną do stopnia winy oskarżonego i jednocześnie nieprzekraczającą stopnia jego winy. Wymierzona w takiej wysokości kara spełni cele zapobiegawcze i wychowawcze w stosunku do niego, jak i zaspokoi potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Wobec okoliczności, iż oskarżony popełnił przestępstwo przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji będąc w stanie nietrzeźwości, Sąd w oparciu o treść art. 42 § 2 kk orzekł wobec niego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na minimalny okres 3 lat. Zakreślając okres obowiązywania zakazu sąd miał na uwadze wysokość stanu nietrzeźwości oskarżonego, porę dnia w jakiej poruszał się pojazdem, rodzaj pojazdu..

Te same okoliczności legły u podstaw orzeczenia wobec oskarżonego obligatoryjnego świadczenia pieniężnego o jakim mowa w art. 43a § 2 kk, które zostało określone na minimalnym poziomie 5000 złotych.

Oskarżony jest osobą młodą, zdolną do zarobkowania wobec powyższego orzeczono jak w punkcie IV sentencji.