Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 stycznia 2013 r.

Sąd Okręgowy w Szczecinie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSO Katarzyna Krasny
Protokolant:	st. sekr. sądowy Izabela Kawczuga

po rozpoznaniu w dniu 8 stycznia 2013 r. w Szczecinie

sprawy z powództwa (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością Spółki Komandytowej w S.

przeciwko Województwu (...)

o zapłatę

I. zasądza od pozwanego Województwa (...) na rzecz powódki (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością Spółki Komandytowej w S. kwotę 861.090, 94 zł (ośmiuset sześćdziesięciu jeden tysięcy dziewięćdziesięciu złotych dziewięćdziesięciu czterech groszy) z ustawowymi odsetkami od dnia 10 lipca 2012r.,

II. zasądza od pozwanego Województwa (...) na rzecz powódki (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością Spółki Komandytowej w S. kwotę 50.272 zł (pięćdziesięciu tysięcy dwustu siedemdziesięciu dwóch złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 906/12

UZASADNIENIE

Powód (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa w S. w pozwie wniesionym 10 lipca 2012 roku wniosła o zasądzenie od pozwanego Województwa (...) kwoty 861 090,94 złotych wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych w tym kosztów zastępstwa procesowego.

Uzasadniając żądanie pozwu oraz w piśmie z dnia 27 listopada 2012 roku (k.360 i n.) powódka podała, że w dniu 6 maja 2009 roku zawarła z pozwanym umowę o dofinansowanie projektu nr (...).01.01.01- 32 – 177/08 – 00 w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego dla Województwa (...) na lata 2007-2013 O. Priorytetowa 1 (...) Działanie 1.1 „Wzrost konkurencyjności przedsiębiorstw poprzez innowacyjne inwestycje” Poddziałanie 1.1.1 „Inwestycje w mikroprzedsiębiorstwa”. Do wskazanej umowy o dofinansowanie projektu strony zawarły aneks z dnia 17 lutego 2010. Powódka wskazała, że zakończenie rzeczowe i finansowe projektu nastąpiło w terminach wskazanych w aneksie, co potwierdza między innymi protokół z kontroli przeprowadzonej na miejscu realizacji projektu. Zatem zgodnie z umową wystąpiła do pozwanego z wnioskiem o dofinansowanie kwotą 861 090,94 złotych. Wniosek został zaakceptowany pod względem formalnym i merytoryczno – finansowym i skierowany od kontroli realizacji projektu. W piśmie z dnia 7 listopada 2011 roku pozwany poinformował powódkę o przesłankach do rozwiązania umowy wskazanych w jej § 18 ust 1 pkt 2. Powódka podniosła, że w istniejących okolicznościach żadna z przesłanek wymienionych w § 18 umowy nie zaktualizowała się. Odnosząc się do treści § 18 ust 1 pkt 2 stwierdziła, że podstawą rozwiązania umowy może być jedynie zachowanie rażąco naruszające postanowienia umowy. Nadto, powódka zwróciła uwagę na faktyczną nierówność stron tego typu umów oraz nadużywanie swej pozycji przez pozwanego, co obrazuje fakt, że do rozwiązania umowy doszło gdy sporne wydatki dotyczą jedynie 32 518,30 złotych (1,89% wydatków kwalifikowanych objętych wnioskiem). W tym przypadku pozwany miał możliwość nie ujęcia tych wydatków jako kwalifikowanych. Powód wskazał również, że pozwany nie złożył mu do chwili wytoczenia powództwa skutecznego oświadczenia o rozwiązaniu umowy. Zdaniem powoda winno ono pochodzić od Marszałka Województwa jako organu uprawnionego do jego reprezentowania. Samo podjecie uchwały w tym przedmiocie jest niedostateczne z uwagi na cywilnoprawny charakter umowy i konieczność oświadczenia swej woli drugiej stronie przez uprawnioną osobę.

W dniu 31 lipca 2012r. Sąd Okręgowy nakazem zapłaty wydanym w postępowaniu upominawczym orzekł zgodnie z żądaniem.

Pozwany Województwo (...) złożył sprzeciw od powyższego nakazu wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powódki kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Uzasadniając stanowisko pozwany podał, że powód we wniosku określił datę rozpoczęcia realizacji projektu na dzień 21 listopada 2008 roku. Zakończenie rzeczowe i finansowe projektu nastąpiło w terminach wskazanych w aneksie a wniosek o płatność końcową przeszedł pozytywnie weryfikację formalną i merytoryczno-finansową. W dniach 13-14 października 2010 roku pozwany przeprowadził kontrolę projektu w trakcie, której stwierdził błędy i uchybienia w jego realizacji skutkujące rozwiązaniem umowy. Na tej podstawie uchwałą nr 1732/11 z dnia 25 listopada 2011 roku Zarząd Województwa (...) zdecydował o rozwiązaniu umowy z powodem. Pozwany stwierdził, że w świetle obowiązujących regulacji prawnych oświadczenie o rozwiązaniu umowy z powodem nie mogło być wyrażone w innej formie niż wskazanej uchwały, ponieważ Zarząd Województwa (...) pełni funkcję instytucji zarządzającej Regionalnym Programem Operacyjnym Województwa (...). Nadto, Zarząd w § 2. wspomnianej uchwały powierzył jej wykonanie Dyrektorowi Wydziału Wdrażania (...), a zgodnie z Regulaminem Organizacyjnym Urzędu Marszałkowskiego Województwa (...) do podstawowych obowiązków dyrektorów wydziałów należy wykonywanie uchwały Zarządu i Sejmiku oraz zarządzeń Marszałka (§ 11 ust 2 pkt 9 Regulaminu). Nadto, wskazana uchwała została opublikowana w Biuletynie Informacji Publicznej Urzędu Marszałkowskiego. Z tych przyczyn, oraz w związku z treścią art. 61 § 1 zd 1 k.c., brak w ocenie pozwanego podstaw do twierdzenia, że do momentu wytoczenia powództwa w niniejszej sprawie pozwany nie złożył powódce skutecznego oświadczenia o rozwiązaniu umowy. Pozwany wyjaśniając podstawy istnienia przesłanek rozwiązania umowy wskazał na relacje istniejące między powódką a wspólnikami spółki cywilnej (...) oraz fakt, że rzeczy mające być zakupione przez powódkę faktycznie zakupili wspólnicy wskazanej spółki, a zamówienie nastąpiło przed dniem rozpoczęcia realizacji projektu. Pozwany podał również cytując treść Wytycznych dla Wnioskodawców, iż realizacja projektu może rozpocząć się najwcześniej dzień po dniu uzyskania przez beneficjenta pisemnego potwierdzenia, że projekt, z zastrzeżeniem szczegółowej weryfikacji wniosku, kwalifikuje się do pomocy. Przedsiębiorca, który rozpoczyna realizację inwestycji po otrzymaniu potwierdzenia o kwalifikacji projektu, ale przed otrzymaniem dofinansowania czyni to na własne ryzyko. Powołując się na treść art. 519 k.c. pozwany stwierdził nadto, że doszło w niniejszej sprawie do zmiany dłużnika, a powódka wstąpiła w miejsce (...) spółki (...). Zgodnie z § 4 umowy prawa i obowiązki powódki, jako beneficjenta, wynikające z tej umowy nie mogły być przenoszone na rzecz osób trzecich. W związku z tym wszelkie czynności związane z realizacją projektu powinny być podejmowane przez powódkę. Pozwany podkreślił też, że zgodnie z § 16 ust 1 umowy powódka była zobowiązana zgłosić w formie pisemnej Instytucji Zarządzającej (...) zmiany dotyczące realizacji projektu przed ich wprowadzeniem i nie później niż przed planowanym zakończeniem realizacji projektu. Zdaniem pozwanego powódka zobowiązana była zatem do zgłoszenia, że czynności związane z realizacją projektu będą wykonywane przez podmiot trzeci, czego nie uczyniła. Nadto zarzucił, że powódka nie dokonała odpowiedniego rozeznania rynku nakazanego przez § 11 ust 4 umowy. Pozwany stwierdził, iż przyjął, że R. S. (1) nie jest pracownikiem powódki ponieważ nie miał wiedzy o tym, że jest inaczej, a fakt taki wynikał z dokumentacji pochodzącej od powódki oraz innych informacji udzielanych pozwanemu. Z tej przyczyny pozwany oświadczył, że nieuprawnione jest żądanie powódki, w którym domaga się ona uznania rozwiązania umowy za bezskuteczną z uwagi na nieprawidłowość dokonanych przez pozwanego ustaleń, w sytuacji, w której za treść tych ustaleń wyłączną odpowiedzialność ponosi ona sama. Pozwany podtrzymał również twierdzenie o zasadności obawy o trwałość realizacji projektu wobec udostępnienia sfinansowanych urządzeń innemu podmiotowi niż Beneficjent, podkreślając przy tym, że realizacja projektu winna przebiegać zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa i procedurami Programu. Pozwany wskazał w związku z tym między innymi na przepis art. 57 rozporządzenia Rady (...). Pozwany nie zgodził się również z twierdzeniem o nierówności stron umowy i wskazał, że to powódka odnosi z niej korzyści pod warunkiem wykonania przyjętych na siebie obowiązków zgodnie z odpowiednimi normami. Jednocześnie pozwany wskazał, że ciążą na nim konkretne obowiązki wynikające z art. 26 ustawy o zasadach prowadzenie polityki rozwoju.

W piśmie z dnia 27 listopada 2012 roku (k.362) powódka odniosła się do zarzutu pozwanego w sprawie nie wykazania sposobu wyboru dostawcy specjalistycznego oprzyrządowania. Wskazał przy tym, że pozwany podniósł tą kwestię dopiero w zarzutach od nakazu zapłaty oraz przemilczał fakt wystosowania do niego pisma z dnia 23 grudnia 2010 roku, gdzie powód wyjaśnia przyczyny i sposób wyboru dostawcy. Powódka zaprzeczyła aby w piśmie Ministerstwa Rozwoju Regionalnego – Departamentu Koordynacji i Wdrażania Programów Regionalnych stwierdzono złamanie dwóch warunków umowy o dofinansowanie projektu. (...) Sp. z o.o. Sp. k. w S.. Wskazała również, że R. S. (1) jest jej pracownikiem i w pismach, które kierowała do pozwanego nie miała zamiaru przedstawiać tej osoby w inny sposób. Nadto, czynności dokonywane przez R. S. (1) nie miały wpływu na ocenę prawidłowości realizacji umowy. Powódka nadto podniosła, że nie zaktualizowały się przesłanki wskazane w art. 57 Rozporządzenia Rady (WE) nr 1083/2006 z dnia 11 lipca 2006 roku dotyczące trwałości projektu. Zwróciła uwagę, że nie oświadczyła wyraźnie, iż przy realizacji przedsięwzięcia nie będzie korzystała z potencjału podmiotu trzeciego.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny

(...) spółka z o.o. w S. od 1997 roku utrzymuje stałe relacje gospodarcze ze Spółką cywilną (...). Powódka wynajmuje od (...) Spółki (...) pomieszczenia w P., gdzie znajdują się maszyny (...) Sp. z o.o. w S. i gdzie prowadzi swoją produkcję. Współpraca wskazanych podmiotów gospodarczych polegała również na tym, że (...) Spółki (...) zapewniali Spółce (...) wykwalifikowanych pracowników do obsługi maszyn. (...) Sp. z o.o. nie zatrudniała pracowników produkcyjnych, a jedynie kontrolujących jakość wykonywanych na jej rzecz produktów przez osoby zatrudnione przez (...) Spółki (...). Takim kontrolerem oraz inżynierem produkcji był R. S. (1). Dopiero wraz z planem pozyskania dofinansowania w ramach środków z Funduszów (...) dla przedsiębiorców i realizacji zobowiązań związanych z ich pozyskaniem, Spółka (...) bezpośrednio zatrudniła dwie osoby. Idea współpracy Spółki (...) i (...) Spółki (...) polegała na tym, że na maszynach W. pracownicy O. mieli wytwarzać wyłącznie dla W. produkty o przeznaczeniu medycznym, które W. sprzedawał pod własną firmą. Jednocześnie na maszynach tych nie można było bez uszkodzenia ich oprzyrządowania obrabiać innych materiałów jak stal czy drewno. Zastosowane specjalistyczne oprzyrządowanie przeznaczone było jedynie do obróbki włókien węglowych, co w praktyce eliminowało wszelką inną produkcję niż ta jaką pracownicy Spółki (...) wykonywali na rzecz Spółki (...).

Dowód: umowa o współpracę (k.146-148),

umowa (k.160),

aneks do umowy (k.149-152, 153 i 154),

biznesplan (k. 191-209),

zeznania świadka Z. K.

(nagranie od 21.40 min. na płycie - k. 381),

zeznania świadka K. O.

(nagranie od 37.14 min. na płycie - k. 381),

zeznania świadka R. S. (1)

(nagranie od 50.08 min. na płycie - k. 381),

wyjaśnienia A. G.

(nagranie od 01.52.04 godz. na płycie - k. 381).

R. S. (1) z uwagi na fakt, że jego miejsce pracy znajdowało się w P., gdzie miała miejsce produkcja, którą nadzorował na rzecz Spółki (...), został upoważniony przez Z. K. do odbierania przesyłek z oprzyrządowaniem wykorzystywanym na urządzeniach W. a zamawianych przez (...) Spółki (...) w celu wykonywania prac na rzecz W.. Z. K. uważał R. S. (1) za osobę dobrze zorientowaną w zakresie wymaganych parametrów technicznych oprzyrządowania, a tym samym godną zaufania. (...) Spółki (...) nie chciał jednocześnie powierzać obowiązku odbioru zamawianego oprzyrządowania osobom zatrudnianym w ramach spółki z K. O..

Dowód: dowód dostawy (k.114-128),

umowa (k.160),

zeznania świadka Z. K.

(nagranie od 21.40 min. na płycie - k. 381),

zeznania świadka K. O.

(nagranie od 37.14 min. na płycie - k. 381),

zeznania świadka R. S. (1)

(nagranie od 50.08 min. na płycie - k. 381),

wyjaśnienia A. G.

(nagranie od 01.52.04 godz. na płycie - k. 381).

(...) Spółki (...) podjęli starania w celu nabycia urządzeń podobnych do tych, których właścicielem była Spółka (...). Realizując ten zamiar zwrócili się oni do producenta oprzyrządowania do tych urządzeń, to jest (...) Sp. z o.o., który też takie oprzyrządowanie im przesłał. Nastąpiło to w oparciu o zamówienia składane od 17 września 2008 roku do 6 listopada 2008 roku. Ostatecznie, związku z faktem nie dojścia do skutku umowy kupna urządzenia, które zostało sprzedane innej osobie, w posiadaniu (...) Spółki (...) pozostało oprzyrządowanie firmy (...).

Dowód: dowody dostawy (k.114-128),

zeznania świadka Z. K.

(nagranie od 21.40 min. na płycie - k. 381),

wyjaśnienia A. G.

(nagranie od 01.52.04 godz. na płycie - k. 381).

(...) spółka z o.o. w S. w dniu 31 października 2008 roku złożyła do Urzędu Marszałkowskiego Województwa (...) jako instytucji zarządzającej, wniosek o dofinansowanie projektu w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa (...) (dalej (...)) na lata 2007-2013 zakupu dwóch pięcioosiowych centrów obróbczych dla działalności prowadzonej w P. oraz piaskarki służącej do przygotowania elementów do obróbki.

Kwota dofinansowania, o jaką wnioskowała Spółka (...) wynosiła 1.000.000 złotych. Wartość całego projektu oznaczona została na 2.436.340 złotych.

Bezsporne, nadto dowód: wniosek o dofinansowanie (k.27-50).

W dniu 6 maja 2009 roku pomiędzy Województwem (...) reprezentowanym przez Zarząd Województwa (...), w imieniu którego działał Marszałek Województwa i Członek Zarządu, a (...) Sp. z o.o. w S. reprezentowanym przez A. G. – Prezesa Zarządu zawarta została umowa nr (...).01.01.01-32-177/08-00 o dofinansowanie projektu zakupu dwóch pięcioosiowych centrów obróbczych dla działalności prowadzonej w P.. Umowa ta została zmieniona aneksem z dnia 17 lutego 2010 roku. Kwota dofinansowania, o jaką wnioskowała Spółka (...) wynosiła 1.000.000 złotych. Wartość całego projektu oznaczona została na 2.436.340 złotych. Strony umówiły się, że całkowita wartość wydatków kwalifikowanych projektu wynosi 1.997.000 złotych; dofinansowanie nie miało przekraczać 50,08 % całkowitych wydatków kwalifikowanych projektu. Zgodnie z aneksowaną umową, okres realizacji projektu rozpoczynał się 21 listopada 2008 roku, zakończenie rzeczowe miało nastąpić w dniu 4 września 2009 roku a zakończenie finansowe – 9 września 2009 roku.

Zawarta umowa nakładała na Beneficjenta obowiązek stosowania zasad prawa zamówień publicznych. Zobowiązał się on przy realizacji dostaw w ramach projektu wybierać i udzielać zamówienia w oparciu o najbardziej korzystną ekonomicznie ofertę z zachowaniem zasad przejrzystości i uczciwej konkurencji oraz dołożyć wszelkich starań w celu uniknięcia konfliktu interesów rozumianego jako brak bezstronności i obiektywności w wypełnieniu funkcji jakiegokolwiek podmiotu objętego umową w związku z realizacją zamówienia. Beneficjent nie będąc zobowiązany do stosowania Prawa zamówień publicznych zobowiązał się jednak w umowie zgromadzić i udostępnić na żądanie Instytucji Zarządzającej (...) lub innych upoważnionych organów wszelkich dowodów dotyczących zachowania zasad związanych z zamówieniami publicznymi w tym pisemnego protokołu negocjacji handlowych. Umowa stanowiła, że stwierdzenie realizacji projektu przy braku zastosowania prawa zamówień publicznych oraz realizacja projektu niezgodnie z nim może skutkować uznaniem wydatków w całości lub w części za nieprawidłowe i podlegające zwrotowi.

Zgodnie z § 4. pkt 2 umowy prawa i obowiązki Beneficjenta wynikające tej umowy nie mogły być przenoszone na rzecz osób trzecich. Zgodnie z § 16 pkt 1 Beneficjent zobowiązał się zgłaszać Instytucji Zarządzającej (...) zmiany dotyczące realizacji projektu przed ich wprowadzeniem i nie później niż przed planowanym zakończeniem rzeczowym lub finansowym projektu z wyjątkiem zmian kwot całkowitej wartości: projektu, wydatków kwalifikowanych, dofinansowania. W takim przypadku zastosowanie znajdowały korekty finansowe obniżające dofinansowanie. Zgodnie z § 18 umowy Instytucja Zarządzająca (...) mogła rozwiązać umowę bez wypowiedzenia między innymi wtedy gdy Beneficjent zaprzestał realizacji projektu lub realizuje go w sposób niezgodny z umową, przepisami prawa lub procedurami właściwymi dla programu oraz beneficjent nie przestrzegał procedur udzielenia zamówienia publicznego pomimo zaistnienia przesłanek do ich stosowania oraz zasad prawa zamówień publicznych przy wydatkowaniu środków w ramach realizacji Projektu.

Dowód: umowa o dofinansowanie wraz z aneksem (k.51-69).

korespondencja (k.144 i 145),

W piśmie z dnia 9 września 2010 roku Urzędu Marszałkowskiego Województwa (...), jako Instytucji Zarządzającej w ramach (...), (...) Sp. z o.o. jako Beneficjent została poinformowana, że w wyniku pozytywnej weryfikacji formalnej i merytoryczno-finansowej wniosku zatwierdzona została do wypłaty dla niej kwota 861.090,94 złotych. Wypłata środków miała zostać dokonana po zakończeniu przez wskazaną Instytucję Zarządzającą czynności kontrolnych realizacji projektu. W piśmie padło stwierdzenie, że ostateczna kwota środków do wypłaty zostania ustalona po uwzględnieniu wyników kontroli.

Dowody: korespondencja (k. 104).

(...) spółka z o.o. w S. w ramach realizacji projektu nabycia nowych urządzeń produkcyjnych musiała również nabyć właściwe do tych urządzeń oprzyrządowanie. W tym celu skontaktowała się z (...) Sp. z o.o. posiadając jednocześnie wiedzę, że oprzyrządowanie tej firmy znajduje się w posiadaniu (...) Spółki (...), którzy definitywnie zrezygnowali z jego nabycia. Zamiarem Spółki (...) wyrażonym w piśmie z dnia 27 listopada 2008 roku było uzyskanie od P. dostawy towaru według treści zamówienia złożonego przez (...) i dostarczonego do OKA. Faktura za dostarczony towar miała zostać wystawiona na (...) sp. z o.o. W tej sytuacji Spółka (...) zwróciła się do (...) Spółki (...) aby nie odsyłali jej posiadanego oprzyrządowania i przechowali je tymczasowo u siebie.

Dowód: korespondencja (k.155),

pismo Spółki (...) (k.348),

dowody dostawy (k.114-128),

zeznania świadka Z. K.

(nagranie od 21.40 min. na płycie - k. 381),

wyjaśnienia A. G.

(nagranie od 01.52.04 godz. na płycie - k. 381).

wyjaśnienia A. G.

(nagranie od 01.52.04 godz. na płycie - k. 381).

Oprzyrządowanie firmy (...), jakie było przechowywane przez (...) Spółki (...) zostało odebrane w ich imieniu przez R. S. (1). Po zawarciu umowy między Spółką (...) oraz P., R. S. (1) w dniu 27 listopada 2008 roku w imieniu (...) Spółki (...) wydał oprzyrządowanie Spółce (...) uznając, że skoro je przyjął w imieniu Spółki (...) to powinien je również wydać. R. S. (1) dokonywał również w imieniu Spółki (...) czynności odbioru zamówionych urządzeń w ramach finansowanego zgodnie z umową programu. Dokumenty potwierdzające odbiór i opatrzone podpisem R. S. (1) oraz pieczęcią Spółki (...) zostały przekazane do Instytucji Zarządzającej (...).

Dowód: protokół przekazania (k.156),

faktury (k.129-142),

oświadczenie (k.143),

protokół przekazania (k.161 i 162),

raport serwisowy (k.163-166, 167-170),

zeznania świadka R. S. (1)

(nagranie od 50.08 min. na płycie - k. 381).

(...) Sp. z o.o. w S., kierując się dotychczasowym doświadczeniem w eksploatacji maszyn i oprzyrządowania na nich wykorzystywanego, złożyła zamówienia w ramach finansowanego zgodnie z wyżej wskazaną umową projektu w (...) Sp. z o.o. i (...).

Dowód: korespondencja (300-316),

zeznania świadka Z. K.

(nagranie od 21.40 min. na płycie - k. 381),

zeznania świadka K. O.

(nagranie od 37.14 min. na płycie - k. 381),

We wniosku z dnia 12 sierpnia 2010 roku (...) spółka z o.o. w S. wystąpiła do Urzędu Marszałkowskiego Województwa (...) Wydziału Wdrażania Regionalnego Programu Operacyjnego o dokonanie płatności kwoty 861.090,94 złotych. We wniosku beneficjent podał 1 873 303 złotych jako całkowitą wysokość wydatków objętych wnioskiem oraz 1 719 598,62 złotych jako wydatki kwalifikowane objęte wnioskiem. Do wydatków kwalifikowanych zaliczone zostały wydatki na oprzyrządowanie specjalistyczne do centrów obróbczych. Zapłata w związku z nabyciem wskazanego oprzyrządowania następować miała w dniach 5 grudnia 2008 – 75 945,96 złotych i 44 452,40 złotych, 7 stycznia 2009 roku - 3178,40 złotych, 17 grudnia 2008 roku – 32518 złotych, 7 stycznia 2009 roku - 390,90 złotych oraz 6445,90 złotych z tym, że ostanie wskazane wielkości z dnia 7 stycznia 2009 roku mają wartość ujemną. Beneficjent podał nadto, że wydatków kwalifikowanych dotyczących oprzyrządowania tyczyły się również faktury nr (...) – 702 złotych, (...) – 7375,48 złotych, (...) – 4262,88 złotych. Łącznie kwota wydatków kwalifikowanych związanych z zakupem oprzyrządowania wyniosła 161598,62 złotych.

Wydatki kwalifikowane zgodnie z wytycznymi dla wnioskodawców to cena nabycia środka trwałego, pod między innymi takim warunkiem, że środek ten jest niezbędny do realizacji projektu i jest trwale związany z jego celem.

Dowód: wniosek o płatność (k.80-103),

oświadczenie (k.143),

wytyczne (k.277-279).

W dniach 13 i 14 października 2010 roku na miejscu realizacji projektu, inspektorzy w biurze do spraw kontroli Instytucji Zarządzającej (...) A. R. i A. S. przeprowadziły kontrolę realizacji projektu przez Beneficjenta w zakresie między innymi przestrzegania przepisów dotyczących zamówień publicznych w zakresie ich zasad oraz rzeczowej i finansowej realizacji projektu.

Dowód: protokół kontrolny (k.70-79),

Osobą udzielającą kontrolerom wyjaśnień był A. G. – Prezes Zarządu Spółki W.. Z uwagi na inne obowiązki w czasie trwania kontroli A. G. przedstawił kontrolerom pracownika Spółki (...) jako osobę kompetentną do udzielenia wszelkich wyjaśnień. Kontrolerzy uznali, że jest to osoba zatrudniona przez wspólników spółki cywilnej (...), w której pomieszczeniach R. S. (2) miał swoje biuro. Przekonanie to zostało utrwalone treścią dokumentów w postaci dowodów dostawy, protokołu przekazania – odbioru opatrzonych pieczęcią spółki (...) oraz podpisem R. S. (2), dokonującego w jej imieniu czynności związanych z odbiorem przesyłek oraz wydaniem przez Spółkę (...) oprzyrządowania zamówionego w (...) Sp. z o.o. Nadto w treści raportu serwisowego znajdował się adres poczty elektronicznej łączący R. S. (2) ze Spółką (...).

Dowód: zeznania świadka A. R.

(nagranie od 01.10.09 godz. na płycie - k. 381),

zeznania świadka A. S.

(nagranie od 01.34.52 godz. na płycie - k. 381),

zeznania świadka A. Ł.

(nagranie od 01.22.21 godz. na płycie - k. 381)

wyjaśnienia A. G.

(nagranie od 01.52.04 godz. na płycie - k. 381).

Przeprowadzona kontrola doprowadziła do sformułowania wniosków o nie dokonaniu przez Beneficjenta analizy rynku w celu zebrania ofert dostawy współfinansowanych urządzeń, co naruszyło zasady uczciwej konkurencji. W związku z analizą rzeczowej realizacji kontraktu, kontrolerzy stwierdzili, że można domniemywać, iż doszło do powstania między (...) sp. z o.o. a Beneficjentem prawnego zobowiązania przed rozpoczęciem realizacji projektu. Kontrolerzy na podstawie faktur z dnia 5 grudnia 2008 roku i 3 grudnia 2008 roku wnioskowali również, że Beneficjent powiązany jest ze Spółką (...), co może stanowić przeszkodę w spełnieniu kryteriów związanych z wykonaniem umowy odnoszących się do Beneficjenta. W opinii zespołu kontrolującego Beneficjent dokonał zakupu oprzyrządowania w ilości przekraczającej niezbędną do uruchomienia i prawidłowego funkcjonowania maszyn.

W związku z kontrolą finansową realizacji projektu ustalono, że jedynie częściowo dokonano wyodrębnienia księgowości na potrzeby jego realizacji, jednak lokalizacja i opis kont nie jest możliwy w oparciu o dostarczony plan kont za rok 2008.

Dowód: protokół kontrolny (k.70-79),

Urząd Marszałkowski Województwa (...) w piśmie z dnia 19 stycznia 2011 roku, w odpowiedzi na zastrzeżenia do protokołu pokontrolnego wyjaśnił swoje stanowisko między innymi w kwestii stosowania zasad prawa zamówień publicznych, terminu realizacji projektu i nieuprawnionego uczestniczenia podmiotów trzecich w realizacji projektów po stronie Beneficjenta zgodnie z wnioskami protokołu pokontrolnego.

Dowód: korespondencja (k.107 – 111).

W piśmie Marszałka Województwa (...) z dnia 9 czerwca 2011 roku, skierowanym do Beneficjenta, Instytucja Zarządzająca (...) informowała o wykrytym w toku przeprowadzonej kontroli projektu szeregu uchybień po stronie Beneficjenta, prowadzących do naruszeń postanowień § 4 i § 16 ust 1 umowy o dofinansowanie i stanowiących podstawę do rozwiązania tej umowy. W swym piśmie Marszałek Województwa wskazał, że realizacja umowy z udziałem innego podmiotu, jak również w innych terminach aniżeli wynika to z umowy o dofinansowanie wymaga dokonania zmian w projekcie, stosownie do § 16. W ocenie Instytucji Zarządzającej najistotniejszą kwestią jest to, iż zmiany te winny być zgłoszone przez Beneficjenta przed ich wprowadzeniem i nie później niż przed planowanym zakończeniem ostatecznym realizacji projektu. Naruszenie tego obowiązku stanowi realizację projektu niezgodnie z zapisami umowy i zasadami konkursu, co stanowi podstawę do rozwiązania umowy o dofinansowanie.

W odpowiedzi na wskazane pismo z dnia 9 czerwca 2011 roku Beneficjent wskazał na swoje wcześniejsze wyjaśnienia oraz oświadczył, że realizację projektu rozpoczął zgodnie z umową o jego dofinansowanie po dniu 21 listopada 2008 roku i bez udziału spółki cywilnej (...). (...) Spółki (...) złożyli oświadczenie potwierdzające twierdzenia Beneficjenta.

Dowód: korespondencja (k.112 i 113 oraz 157 i 158),

oświadczenie (k.159).

.

Na podstawie uchwały wspólników (...) Sp. z o.o. w S. nr (...) z dnia 25 sierpnia 2011 roku spółka ta została przekształcona w (...) Spółkę z o.o. Spółkę komandytową w S..

Bezsporne, nadto dowód: akt notarialny (k.171 – 180),

W piśmie z dnia 7 listopada 2011 roku Urzędu Marszałkowskiego Województwa (...), podpisanego przez Dyrektora Wydziału Wdrażania Regionalnego Programu Operacyjnego, Instytucja Zarządzająca (...) poinformowała Beneficjenta, że stwierdzone zostały przesłanki do rozwiązania umowy o dofinansowanie i uchwałą nr 1732/11 z dnia 25 października 2011 roku Zarząd Województwa (...) zdecydował o rozwiązaniu umowy o dofinansowanie projektu. W związku z tym Dyrektor poinformował Beneficjenta, że nie zostanie mu wypłacone dofinansowanie w ramach projektu. W załączniku nr 1 do wskazanego pisma podany został wykaz przesłanek do rozwiązania umowy o dofinansowanie. Przesłankami tymi były: realizacja projektu w innych terminach niż wynika to z umowy o dofinansowanie bez zmiany w projekcie zgłoszonej przez Beneficjenta przed wprowadzeniem tych zmian i nie później niż przed planowanym zakończeniem realizacji projektu, co miało być realizacją projektu niezgodnie z zapisami umowy oraz zasadami konkursu i jako takie stanowić miało podstawę do rozwiązania umowy o dofinansowanie, brak umocowania do działania w imieniu Beneficjenta pracownika (...) oraz nie zgłoszenie tego faktu Instytucji Zarządzającej oraz zmianę realizacji umowy powodującą zagrożenie naruszenia zasady trwałości projektu bez akceptacji Instytucji Zarządzającej.

Dowód: korespondencja (k.105 i 106).

(...) Sp. z o.o. Sp. k. w S. kontynuuje i rozwija produkcję zaawansowanych technologicznie narzędzi chirurgicznych, które dają jej 90 % przychodów ze sprzedaży. W tym celu spółka planuje kolejne inwestycje w tym budowę nowej hali produkcyjnej.

Dowód: biznesplan (k. 191-209),

akt notarialny (k. 211-219).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Powództwo okazało się w całości uzasadnione.

Istotą sporu w niniejszej sprawie była kwestia wystąpienia przesłanek do rozwiązania umowy z dnia 6 maja 2009 roku o dofinansowanie projektu nr (...).01.01.01- 32 – 177/08 – 00 dotyczącego dofinansowania zakupu dwóch pięcioosiowych centrów obróbczych dla działalności prowadzonej w P. w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego dla Województwa (...) na lata 2007-2013 O. Priorytetowa 1 (...) Działanie 1.1 „Wzrost konkurencyjności przedsiębiorstw poprzez innowacyjne inwestycje” Poddziałanie 1.1.1 „Inwestycje w mikroprzedsiębiorstwa”. Do wskazanej umowy o dofinansowanie projektu strony zawarły aneks z dnia 17 lutego 2010 Nr (...).01.01.01-32-177/08-01. Stosownie do wniosku o dofinansowanie w ramach projektu zakupiona miała być również tak zwana piaskarka, to jest urządzenie służące do przygotowania elementów do obróbki (k.37).

Zgodnie z treścią art. 353 § 1 k.c zobowiązanie polega na tym, że wierzyciel może żądać od dłużnika świadczenia, a dłużnik powinien świadczenie spełnić. Art. 354 § 1 k.c. stanowi natomiast, że dłużnik powinien wykonać zobowiązanie zgodnie z jego treścią i w sposób odpowiadający jego celowi społeczno-gospodarczemu oraz zasadom współżycia społecznego, a jeżeli istnieją w tym zakresie ustalone zwyczaje - także w sposób odpowiadający tym zwyczajom.

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy w postaci dokumentów nie był kwestionowany przez strony w zakresie prawdziwości swej treści. Wyjaśnienia wymagała jedynie autentyczność podpisów R. S. (1), który przesłuchiwany przed Sądem zeznał, po okazaniu mu faktur na k. 114 i 115 oraz protokołu przekazania - odbioru na k. 156, że są to jego podpisy. Kwestią wymagającą wyjaśnienia był również adres poczty elektronicznej ujawniony na raporcie serwisowym (k.163), co świadek R. S. (1) również uczynił. Z uwagi na powyższe, oceniając dowody z dokumentów jako wiarygodne, Sąd przyjął je za podstawę czynionych w sprawie ustaleń faktycznych. Także w zakresie istotnym dla rozstrzygnięcia sprawy za wiarygodne Sąd uznał zeznania świadków oraz A. G. z zastrzeżeniami, o których w dalszej części uzasadnienia.

Rozstrzygając o zasadności żądania Sąd miał na uwadze, że zgodnie z treścią § 18 umowy z dnia 6 maja 2009 roku, Instytucja Zarządzająca (...) mogła rozwiązać umowę bez wypowiedzenia, między innymi wtedy gdy Beneficjent zaprzestał realizacji projektu lub realizował go w sposób niezgodny z umową, przepisami prawa lub procedurami. Zgodnie z przyjętą w § 1 pkt 3 definicją przez Instytucję Zarządzającą (...) należy rozumieć Zarząd Województwa (...).

Sąd nie uznał za trafny zarzut strony powodowej, o braku skutecznego oświadczenia o rozwiązaniu umowy o dofinansowanie projektu. Taka ocena wynika z faktu, że o rozwiązaniu wskazanej umowy nie decydowało oświadczenie woli jednej ze stron, lecz podjęcie w tym przedmiocie uchwały przez organ kolegialny – Zarząd Województwa (...).

Wskazać należy, że zgodnie z art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 roku o samorządzie wojewódzkim (dalej u.s.w.) zarząd województwa jest organem wykonawczym województwa. Art. 31 ust 2 u.s.w. stanowi, że w skład zarządu województwa, liczącego 5 osób, wchodzi marszałek województwa jako jego przewodniczący (…). Zgodnie z art. 41 ust 1 u.s.w. zarząd województwa wykonuje zadania należące do samorządu województwa, niezastrzeżone na rzecz sejmiku województwa i wojewódzkich samorządowych jednostek organizacyjnych. Art. 25 pkt 1 Ustawy z dnia 6 grudnia 2006 roku o zasadach prowadzenia polityki rozwoju stanowi zaś, że za prawidłową realizację programu odpowiada w przypadku programu operacyjnego - instytucja zarządzająca, którą jest odpowiednio minister właściwy do spraw rozwoju regionalnego lub zarząd województwa. Z tej przyczyn sposób zakomunikowania treści uchwały Beneficjentowi był kwestią wtórną, nie mającą wpływu na prawa i obowiązki stron. Biorąc pod uwagę treść art. 61 § 1 k.c. stanowiącego, że oświadczenie woli, które ma być złożone innej osobie, jest złożone z chwilą, gdy doszło do niej w taki sposób, że mogła zapoznać się z jego treścią, uznać należało, że wiedzę o fakcie podjęcia uchwały o rozwiązaniu umowy powód posiadł najpóźniej z chwilą otrzymania pisma z dnia 7 listopada 2011 roku.

Należało zatem ocenić czy zaistniały podstawy do rozwiązania umowy. Jak wynika z pisma Dyrektora Wydziału Wdrażania Regionalnego Programu Operacyjnego z dnia 7 listopada 2011 roku (k.105) uchwałą nr 1732/11 z dnia 25 października 2011 roku Zarząd Województwa (...) zdecydował o rozwiązaniu umowy o dofinansowanie projektu. Do pisma tego załączony został wykaz przesłanek, jakimi kierowała się Instytucja Zarządzająca (...) podejmując wskazaną uchwałę. Wymienione zostały wprost trzy przesłanki, przy czym użyty został zwrot "w szczególności" co wskazuje, że w intencji autora pisma, katalogu tego nie należało traktować za zamknięty, zważywszy, że powołane zostały również wyniki kontroli przeprowadzonej w dniach 13 i 14 października 2010 roku. Z faktu, że część okoliczności stanowiących w ocenie Instytucji Zarządzającej (...) przesłanki rozwiązania umowy zastało wymienionych, Sąd wnioskuje, iż należy je traktować jako zasadnicze przyczyny podjęcia wyżej wskazanej uchwały przez Zarząd Województwa.

W pierwszej kolejności wskazana została kwestia realizacji projektu w innych terminach niż wynika to z umowy o dofinansowanie, co wymagało dokonania zmian w projekcie. Zgodnie z § 16 umowy Beneficjent przyjął na siebie obowiązek zgłaszania w formie pisemnej Instytucji Zarządzającej (...) zmian dotyczących realizacji projektu przed ich wprowadzeniem i nie później niż przez planowanym zakończeniem ostatecznym realizacji Projektu. Dokonanie zmiany powoduje, że w uzasadnionych przypadkach Instytucja Zarządzająca (...) może skierować wniosek o dofinansowanie do ponownej oceny przez Komisję Oceniającą Projekt, co może prowadzić nawet do rozwiązania umowy. W niniejszej sprawie jako uchybienie wskazano realizację projektu w terminach wykraczających poza ramy określone umową i aneksem bez zgłoszenia tego faktu Instytucji Zarządzającej. Kwestia niezachowania terminu realizacji projektu podnoszona była również w pismach 19 stycznia 2011 roku (k.107 i n.) oraz 9 czerwca 2011 roku (k.112 i n.). Z treści tych dowodów wynika, że Instytucja Zarządzająca dopatrywała się rozpoczęcia realizacji projektu przed ustalonym w umowie dniem 21 listopada 2008 roku z uwagi na fakt, że powód nie dokonał samodzielnie rozeznania rynku i sam nie podjął czynności zmierzających bezpośrednio do realizacji projektu poprzez złożenie zamówienia na oprzyrządowanie do urządzeń, których zakup miał być współfinansowany przez pozwanego. W ocenie pozwanego powód skorzystał z wcześniej dokonanych czynności wspólników Spółki cywilnej (...), którzy już do dnia 17 września 2008 roku składali kolejne zamówienia w Spółce (...) na dostawę oprzyrządowania potrzebnego do pracy na maszynach finansowanych w ramach projektu. W ocenie pozwanego skierowanie przez powoda do Spółki (...) pisma z dnia 27 listopada 2008 roku, wystawienie przez Spółkę (...) obciążającej faktury VAT oraz złożenie przez (...) Spółki (...) oświadczenia o treści zawartej w ich piśmie z dnia 31 sierpnia 2011 roku pozwalają stwierdzić, iż w wyniku dokonania wskazanych czynności powód wstąpił w stosunek zobowiązaniowy łączący pierwotnie (...) Spółki (...) oraz Spółkę (...). W związku z tym doszło do translatywnego przejęcia przez powoda zadłużenia (...) Spółki (...) względem Spółki (...). W kwestii zachowania pisemnej formy umowy o przejęcie długu pozwany wskazał, że wymogi w tym zakresie spełniają z pismo powoda z dnia 27 listopada 2008 roku oraz faktura VAT nr (...) Spółki (...) z dnia 28 listopada 2008 roku.

W ocenie Sądu wnioski strony pozwanej nie mogą zostać uznane za prawidłowe. W pierwszej kolejności nie można zgodzić się z twierdzeniem, że doszło do wskazanego przez pozwanego przejęcia długu. Przejęcie długu zgodnie z art. 519 k.c. może nastąpić przez umowę między wierzycielem a osobą trzecią za zgodą dłużnika. Oświadczenie dłużnika może być złożone którejkolwiek ze stron albo przez umowę między dłużnikiem a osobą trzecią za zgodą wierzyciela; oświadczenie wierzyciela może być złożone którejkolwiek ze stron; jest ono bezskuteczne, jeżeli wierzyciel nie wiedział, że osoba przejmująca dług jest niewypłacalna. Zgodnie z ogólną zasadą rozkładu ciężaru dowodu wskazaną w art. 6 k.c. na pozwanym spoczął ciężar udowodnienia, że (...) Spółki (...) jako dłużnicy, wyrazili zgodę na przejęcie ich długu przez Spółkę (...) albo zawarli za zgodą Spółki (...) umowę ze Spółką (...) o przejęcie długu. Wobec wyraźnego zaprzeczenia powoda uznać należało, że pozwany nie udowodnił istnienia umowy spełniającej takie kryteria. Niewątpliwie (...) Spółki (...) dokonywali szeregu zamówień na dostawy oprzyrządowania produkowanego przez Spółkę (...). Nie ulega jednak, w ocenie Sądu, wątpliwości, że z zamówienia tego zrezygnowali. Okoliczności takiej decyzji wynikały z faktu, że nie nabyli urządzenia, do którego to oprzyrządowanie miało być wykorzystywane. Ustalenie to znajduje oparcie w treści dowodu z zeznań świadków Z. K. oraz K. O. – wspólników spółki cywilnej (...). Dowody z zeznań tych świadków Sąd uznał za wiarygodne z uwagi logiczną spójność ich treści, która koresponduje z pozostałym materiałem dowodowym. Sąd w tym miejscu sygnalizuje jedynie rozbieżności w zakresie twierdzeń o upoważnieniu udzielonym przez (...) Spółki (...), w sprawie przyjmowania przesyłek kierowanych do ich spółki. Kwestię tą Sąd zajmie się w dalszej części rozważań.

Zdaniem Sądu istotna jest analiza treści pisma z dnia 27 listopada 2008 roku skierowanego przez (...) Sp. z o.o. do (...) Sp. z o.o. Spółka (...) wyraźnie w imieniu własnym złożyła zamówienie na dostawę towaru i żądała wystawienia na siebie faktury za dostarczony towar. W ocenie Sądu kwestia, która wzbudziła wątpliwości pozwanego i doprowadziła go do wniosku o wstąpieniu Spółki (...) w miejsce (...) Spółki (...) sprowadza się do opisu zamówionego towaru. Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, w szczególności w postaci zeznań wyżej wskazanych świadków, jak również w pełni korespondujących z nimi, w tym zakresie, zeznań R. S. (1) i wyjaśnień A. G., wskazuje w sposób jednoznaczny, że powód zdawał sobie sprawę, że potrzebne mu oprzyrządowanie znajduje się w posiadaniu (...) Spółki (...), którzy będą je musieli zwrócić dostawcy. Jednocześnie powód wiedział, że oprzyrządowanie to jest dokładnie takie, jakie jest mu niezbędne i jakie będzie musiał nabyć. Nadto, oprzyrządowanie to znajdowało się w miejscu wykonywania przez powoda działalności produkcyjnej. Z uwagi na to składając w dniu 27 listopada 2008 roku zamówienie w (...) Sp. z o.o. Spółka (...), określając przedmiot tego zamówienia, wprost powołała się na treść zamówień złożonych przez (...) Spółki (...).

Sąd miał na uwadze także fakt wynikający z zeznań świadków Z. K. oraz K. O., iż w dniu 27 listopada 2008 (...) Spółki (...) nie byli już dłużnikami (...) Sp. z o.o. z tytułu zapłaty za dostarczony towar choć fizycznie pozostawał on u nich. Świadkowie ci podali, że jedyną przyczyną braku zwrotu oprzyrządowania był fakt, że zdawali sobie sprawę, iż W. będzie zamawiał w Spółce (...) dokładnie takie same produkty. Bezsporną w niniejszej sprawie była okoliczność, że powód od 1997 roku ściśle współpracuje w zakresie produkcji ze (...) Spółki (...). Tym samy potrzeby obu podmiotów gospodarczych były im wzajemnie znane. Nadto, R. S. (1) – pracownik powoda w imieniu (...) Spółki (...) dokonał przyjęcia oprzyrządowania zamówionego przez nich w (...) Sp. z o.o. Posiadając taką wiedzę (...) Spółki (...) za zgodą (...) Sp. z o.o. dokonali przechowania oprzyrządowania do czasu złożenia zamówienia przez Spółkę (...). Zachowanie takie, w ocenie Sądu, było racjonalne. W istniejących okolicznościach jako niecelowe należałoby uznać odsyłanie towaru do dostawcy tylko po to, aby w krótkim czasie został on przesyłany z powrotem w to samo miejsce. Sąd wskazuje zatem, że nie można twierdzić o przejęciu długu (...) Spółki (...) skoro nie byli oni dłużnikami. Nadto, niezasadnym jest doszukiwanie się w treści zamówienia z dnia 27 lipca 2008 roku oraz w fakturze nr (...) z dnia 28 listopada 2008 roku wystawionych przez (...) Sp. z o.o. umowy między wierzycielem a osobą trzecią. Takie działanie w ocenie Sądu stanowi nieuzasadnioną nadinterpretację treści tych dokumentów. Jest ona tym bardziej nieusprawiedliwiona z uwagi na negatywne konsekwencje dla powoda, jakie pozwany wiąże z zawarciem tej umowy. Sąd zwraca również uwagę, że zamówienie z dnia 27 listopada 2008 roku, jak i faktura nr (...) z dnia 28 listopada 2008 roku nie mogą być uznane za dowód zawarcia umowy w przypadku uznania, że ich treść nie obejmuje oświadczeń wskazujących wprost na wolę dokonania tego typu czynności. Powyższe wynika z brzmienia przepisu art. 522 k.c. stanowiącego, że umowa o przejęcie długu powinna być pod nieważnością zawarta na piśmie. To samo dotyczy zgody wierzyciela na przejęcie długu. Sąd zauważa również, że wystawienie faktury nie może być równoważne z oświadczeniem zgody na przejęcie długu wynikającym z wytoczenia powództwa przeciw przejemcy, wystawienia bankowego tytułu egzekucyjnego, a nawet pisemnego wezwania przejemcy długu do jego wykonania. Sam dokument faktury w sposób niedostateczny wskazuje źródło zobowiązania w szczególności gdy okoliczności wskazują na istnienie innego źródła zobowiązania rzekomego przejemcy długu, jakim w niniejszej sprawie jest (...) Sp. z o.o. Z uwagi na ryzyko, jakie przejęcie długu niesie dla wierzyciela, tym wypadku (...) Sp. z o.o., jego zgoda powinna być wynikiem dojrzałego namysłu i nie budzić wątpliwości. Osiągnięciu tych celów sprzyja forma pisemna pod rygorem nieważności (wyrok SN z dnia 26 czerwca 1998 r., II CKN 825/97, OSNC 1999, nr 1, poz. 18, Biul. SN 1998, nr 11, s. 15, M. Praw. 1999, nr 1, s. 21).

Zauważyć również należy, że nie zachodzi jakakolwiek racjonalna przesłanka do przyjęcia, że istniała przyczyna, dla której powód chciał ukryć przed Instytucją Zarządzającą (...), iż rozpoczął realizację umowy od dnia wcześniejszego niż 21 listopada 2008 roku. Teoretycznie z uwagi na dłuższy okres realizacji, jego projekt mógł okazać się nie dość konkurencyjny i nie uzyskać dofinansowania, jednak dowodu na taką okoliczność pozwany nie przedstawił. Przeciwnie z faktu aneksowania umowy, w tym rozszerzenia ram czasowych okresu wdrażania projektu wnosić można, że czas nie był najważniejszym kryterium. Z uwagi na to powód widząc taką potrzebę niewątpliwie zgłosiłby ją Instytucji Zarządzającej i dążył do zmiany umowy tak, aby początek realizacji projektu oznaczony był na dzień 17 września 2008 roku. W ocenie Sądu nie zrobił tego z tej przyczyny, iż nie zawierał umowy, o jakiej stanowi przepis art. 519 k.c.

Marginalnie należy wskazać, że nawet w sytuacji wstąpienia przez powoda w miejsce dłużnika tak, jak to reguluje norma przepisu art. 519 k.c. to zachowanie tego typu trudno uznać za podstawę do przyjęcia, że powód przystąpił do realizacji umowy zanim doszło do podpisania umowy o dofinansowanie. Za pierwszą czynność powoda nie można uznać bowiem zamówienia z dnia 17 września 2008 roku, lecz dopiero złożenie zamówienia z dnia 27 listopada 2008 roku. Ponieważ dopiero z dniem 27 listopada 2008 roku powód podjął czynności umożliwiające mu wejście w prawa i obowiązki (...) Spółki (...), czym realizował własne zobowiązania wynikające z umowy o dofinansowanie z dnia 6 maja 2009 roku. Pozwany nie przedstawił dowodów wskazujących na to, iż powód porozumiał się ze (...) Spółki (...), iż ci będą wykonywać czynności związane z realizacją obowiązków (...) Sp. z o.o. wynikające z umowy o dofinansowanie z dnia 6 maja 2009 roku. Na brak takiego porozumienia wskazuje również data złożenia wniosku o dofinansowanie – 31 października 2008 roku oraz pierwszych zamówień przez (...) Spółki (...) -17 września 2008 roku.

W ocenie Sądu nietrafnym jest również zarzut zgłoszony przez pozwanego na wypadek gdyby Sąd uznał, iż w niniejszej sprawie nie doszło do skutecznego przejęcia długu przez powoda. Zdaniem pozwanego czynności związane z poniesieniem wydatków nie zostały dokonane przez (...) Sp. z o.o., o czym pozwany nie uzyskał informacji w odpowiednim czasie. Wskazuje na to, zdaniem pozwanego treść faktury VAT nr (...) z dnia 28 listopada 2008 roku. W treści wskazanej faktury faktycznie jako zamawiający wskazana jest (...), ewentualnie Z. K. – wspólnik tej spółki. Zauważyć jednak należy, że nabywcą jest (...) Sp. z o.o., co w świetle sposobu złożenia zamówienia przez tą spółkę w piśmie z dnia 27 listopada 2008 roku (k.155) tłumaczy przyczynę dla której (...) Sp. z o.o. w wystawionej fakturze, jako zamawiającego nie wskazał Spółki (...). W przeciwnym razie dokument faktury nie byłby zgodny z treścią zamówienia z dnia 27 listopada 2008 roku faktycznie odsyłającego do wcześniej dokonanych zamówień przez (...) Spółki (...).

Na marginesie wskazać należy, że wnioski o możliwości złamania dwóch warunków umowy o dofinansowanie zawarte w piśmie Ministerstwa Rozwoju Regionalnego z dnia 25 lipca 2011 roku są jedynie przypuszczeniem opartym o wynik kontroli przeprowadzonej przez Instytucję Zarządzającą – Zarząd Województwa (...). Treść wskazanego pisma w ocenie Sądu sugeruje potrzebę dalszej kontroli i weryfikacji okoliczności budzących wątpliwości. Zaprezentowane w toku postępowania stanowisko powoda wskazuje natomiast, że potraktował on ocenę Ministerstwa jako ostateczne potwierdzenie swoich ustaleń i wniosków.

Kolejną z przyczyn wskazanych w załączniku do pisma z dnia 7 listopada 2011 roku jako podstawa rozwiązania umowy jest okoliczność, że w dokumentach znajdujących się w posiadaniu Instytucji Zarządzającej (...) pracownik (...) wykonywał czynności związane z realizacją dostawy sprzętu objętego dofinansowaniem, przy czym brak jest dokumentu, z którego wynikałoby umocowanie tej osoby do dokonania czynności w imieniu powoda jako beneficjenta. Instytucja Zarządzająca również w tym przypadku wskazała, że okoliczność ta nie została jej zgłoszona.

Przeprowadzone w sprawie postępowanie dowodowe w sposób jednoznaczny wykazało, że R. S. (1) nie był i nie jest pracownikiem (...), w okresie realizacji projektu. Z dowodu w postaci umowy o pracę z dnia 1 października 2005 roku wynika, że R. S. (1) od tego dnia rozpoczął pracę w (...) Sp. z o.o. na stanowisku inżyniera produkcji, w pełnym wymiarze czasu dla jednego etatu, a miejscem wykonywania pracy jest P.. Okoliczności te znajdują potwierdzenie w zeznaniach zarówno świadka R. S. (1), jaki i (...) Spółki (...) oraz wyjaśnieniach A. G.. Nadto, nie można zgodzić się ze stanowiskiem pozwanego, że na podstawie dokumentów udostępnionych Instytucji Zarządzającej przez Beneficjenta ustalić można było wyłącznie, iż R. S. (1) jest pracownikiem (...). Podkreślić należy, że powódka jako Beneficjent przekazała Instytucji Zarządzającej również takie dokumenty, które w sposób jednoznaczny ujawniały R. S. (1) jako pracownika Spółki (...). Okoliczność ta została jednak przez osoby kontrolujące realizację projektu, z przyczyn najwyraźniej trudnych do wyjaśnienia dla nich samych, pominięta. W toku przesłuchania świadków M. S., A. Ł., A. R. i A. S. Sąd ustalił, iż zasadniczą przesłanką, na której kontrolerzy Instytucji Zarządzającej oparli wniosek, że R. S. (1) nie jest pracownikiem powódki był fakt, że prezes Spółki W. A. G. miał przedstawić R. S. (1) jako pracownika Spółki (...). W złożonych przed Sądem wyjaśnieniach A. G. zaprzeczył, aby takie zdarzenie miało miejsce i podał, że faktycznie przedstawiał R. S. (1) kontrolerom, lecz jako osobę, która jest kompetentna do udzielania im wszelkich informacji w miejscu kontroli. Z uwagi na fakt, że urządzenia Spółki (...), w tym zakupione w związku z umową o dofinansowanie, na których odbywała się produkcja nadzorowana przez R. S. (1), zlokalizowane były w pomieszczeniach Spółki (...), A. G. oświadczył kontrolerom, że przedstawiana im osoba wie gdzie na terenie Spółki (...) znajdują się interesujące ich rzeczy i dokumenty. Kontroli w miejscu prowadzenia działalności przez Spółkę (...) dokonywały A. S. i A. R.. Jedynie świadek A. R. zeznała, że A. G. przedstawił R. S. (1) jako pracownika Spółki (...). A. S. podała, że nie pamięta aby A. G. przedstawiał R. S. (1) przed rozpoczęciem kontroli. Nadto, świadek zeznała, że R. S. (1) przebywał w pomieszczeniu, w którym pracowała wraz z koleżanką jednak nie wiedziały, kim on jest a nikt im go w trakcie kontroli nie przedstawiał. Zeznania A. S. są zgodne z wyjaśnieniami A. G. w zakresie, w jakim stwierdzają, że R. S. (1) nie był przedstawiany kontrolerom jako pracownik Spółki (...). Sąd zwraca również uwagę, że nie sposób dostrzec racjonalnej przyczyny, dla której A. G. miał przedstawiać pracownika swojej Spółki w inny sposób niż zgodny z rzeczywistością. W tej sytuacji jedynym logicznym wytłumaczeniem sprzeczności zeznań A. S. i A. G. z zeznaniami A. R. jest jej pomyłka związana z upływem czasu.

Z uwagi na powyższe zarzut stawiany powódce, w związku z rzekomym powierzaniem czynności przy realizacji projektu osobie z nią niezwiązanej, nie znajduje uzasadnienia. Niezasadnym okazały się również twierdzenia o braku możliwości dokonania przez Instytucję Zarządzającą prawidłowych ustaleń w oparciu o posiadane informacje. Właściwa analiza dokumentów winna wskazać, że spostrzeżenia A. R. mogą nie być prawidłowe, nawet gdy znajdują potwierdzenia w treści części z nich. Konieczna była w tej sytuacji rzetelna weryfikacja, której nie przeprowadzono.

Ostatnią z przesłanek rozwiązania umowy o dofinansowanie, wskazanych powódce w piśmie Dyrektora Wydziału Wdrażania Regionalnego Programu Operacyjnego z dnia 7 listopada 2011 roku było zaniechanie przez Beneficjenta samodzielnego wykorzystania urządzeń objętych projektem i udostępnienie ich przez powoda (...) do korzystania. W sytuacji tej Instytucja Zarządzająca dostrzegła zagrożenie naruszenia trwałości projektu, a brak zgłoszenia tego faktu stanowił naruszenia postanowień umowy o dofinansowanie.

Sąd ocenia, że brak jest podstaw do stwierdzenia realizowania przez powoda projektu w sposób prowadzący do naruszenia jego trwałości. W ocenie Sądu brak jest również przesłanek do uznania, że powód zmienił sposób realizacji projektu nie uzyskując akceptacji Instytucji Zarządzającej.

Na wstępie należy zauważyć, że powódka kontynuuje, a nawet planuje rozwinąć na szerszą skalę dotychczasową działalność, do której wykorzystuje urządzenia współfinansowane ze środków Regionalnego Programu Operacyjnego zarządzanego przez pozwanego. W treści rozporządzenia Rady (WE) nr 1083/2006 z dnia 11 lipca 2006 roku ustanawiającego przepisy ogólne dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego oraz Funduszu Spójności i uchylającego rozporządzenie (WE) nr 1260/1999 w art. 57 opisana została zasada zachowania trwałości projektu. Na mocy postanowień umowy powódka zobowiązała się do przestrzegania tej zasady. Zgodnie z treścią wskazanego artykułu trwałość projektu uznaje się za zachowaną gdy projekt w ciągu 3 lat od jego zakończenia nie zostanie poddany zasadniczym modyfikacjom: a) mającym wpływ na jego charakter lub warunki jego realizacji lub powodującym uzyskanie nieuzasadnionej korzyści przez przedsiębiorstwo lub podmiot publiczny oraz b) wynikającym albo ze zmiany charakteru własności elementu infrastruktury albo z zaprzestania działalności produkcyjnej.

Ogólnie przyjęte reguły wykładni wskazują, że zastosowanie między punktami a) i b) spójnika "oraz" determinują konieczność kumulatywnego wystąpienia przesłanek wskazanych w obu tych punktach. Przeprowadzone postępowanie dowodowe pozwala z całą pewnością wyeliminować przesłanki punktu b). Urządzenia, na których zakup w umowie z dnia 6 maja 2009 roku zostały powódce przyznane środki nadal są jej własnością. Działalność gospodarcza, jak wyżej wskazano jest prowadzona, a nawet rozwijana. Już z tych tylko przyczyn zarzut naruszenia trwałości projektu ocenić należało jako niezasadny.

W ocenie Sądu wątpliwości Instytucji Zarządzającej łączą się z okolicznościami związanymi wyłącznie z warunkami realizacji projektu, a nadto z rzekomym zaniechaniem przez Beneficjenta przekazania informacji o tych warunkach, co utrudniło kontrolę i weryfikację prawidłowości realizacji programu. Analiza treści wniosku o dofinansowanie nie daje podstaw do ustalenia, że powódka przy realizacji projektu będzie korzystała z potencjału podmiotu trzeciego w tym przypadku (...). Nie można jednak stwierdzić, że powódka zapewniła, iż nie skorzysta ze wsparcie podmiotu zewnętrznego w szczególności, gdy sposób działania jego przedsiębiorstwa bazuje na takiej współpracy. W ramach zobowiązań umownych powódka przyjęła do pracy dwóch pracowników. Pozostałe osoby zatrudnione przy produkcji nie zostały we wniosku określone jako jej pracownicy. (...) Sp. z o.o. oraz wspólników Spółki cywilnej (...) łączy wieloletnia współpraca datująca się od 1997 roku. Zasady jej w jasny sposób przedstawił A. G. składając wyjaśnienia przed Sądem. Istota tej współpracy sprowadza się do korzystania przez (...) Sp. z o.o. z pracy świadczonej przez osoby zatrudnione przez (...). W ocenie Sądu tego typu organizacja funkcjonowania przedsiębiorstwa doprowadziła kontrolerów Instytucji Zamawiającej do wniosku, że Beneficjent nie korzysta ze sprzętu, którego zakup został sfinansowanych w ramach umowy o dofinansowanie. Faktycznie przy maszynach pracowały również osoby nie będące pracownikami (...) Sp. z o.o. jednak nietrafna jest ocena, że z tego tylko powodu Beneficjent zaniechał wykorzystywania współfinansowanych urządzeń. Sposób korzystania z parku maszyn polegał na tym, że Spółka (...) udostępniała je pracownikom (...) po to aby ci wykonali na nich zamówione przez kontrahentów (...) Sp. z o.o. produkty. Skoro taki model działania przedsiębiorstwa trwa od 1997 roku, to oczywistym w ocenie Sądu jest wniosek, że nie został on zmieniony w trakcie okresu wskazanego w wyżej cytowanym przepisie art. 57 rozporządzenia (WE) nr 1083/2006, jak twierdzi instytucja Zarządzająca. Zatem bezpodstawnym jest twierdzenie, że powódka dopuściła się naruszenia § 16 ust 1 umowy, to jest wbrew obowiązkowi nie zgłosiła w formie pisemnej Instytucji Zarządzającej (...) zmiany dotyczącej realizacji projektu przed ich wprowadzeniem i nie później niż przed planowanym zakończeniem realizacji projektu.

Sąd nie dostrzega również naruszenia § 4 umowy o dofinansowanie stanowiącego w punkcie 2., że prawa i obowiązki Beneficjenta wynikające z tej umowy nie mogą być przenoszone na rzecz osób trzecich. Powódka jako Beneficjent zobowiązała się do realizacji projektu terminowo, osiągając jego cele założone we wniosku. W tym kontekście odpowiedzieć należy na pytanie, jakie znaczenie dla osiągnięcia celów projektu, miało korzystanie przez powódkę z tzw. outsourcingu usług, a przede wszystkim czy tego typu działanie stanowiło przeniesienie obowiązków spoczywających na powodzie na inny podmiot. Zdaniem Sądu powódka obowiązki umowne wykonywała samodzielnie. Rozróżnienia wymaga treść obowiązku oraz sposoby jego wykonania. Powódka zobowiązała się w ramach swojego przedsiębiorstwa przy użyciu zakupionych maszyn wytwarzać ściśle określone produkty. Obowiązek ten został zrealizowany w określonych ramach czasowych, a terminu zakończenia realizacji projektu pozwany nie kwestionował. Beneficjent korzystał z potencjału (...) na dotychczasowych zasadach. (...) Spółki (...) w żadnym wymiarze nie stali się podmiotem obowiązków spoczywających na (...) Sp. z o.o. i nie uczestniczyli w realizacji obowiązków umownych. Stosunek prawny łączący ich z (...) Sp. z o.o. nie wiązał się z obowiązkami tej Spółki wynikającymi z umowy z dnia 6 maja 2009 roku. Skoro zatem powódka jest nadal odpowiedzialna za realizację celów umowy to nie można twierdzić, że doszło przeniesienia obowiązków w tym zakresie. W przeciwnym wypadku Instytucja Zarządzająca mogłaby dochodzić realizacji określonych zobowiązań bezpośrednio od (...) Spółki (...) z uwagi na to, że (...) Sp. z o.o. byłaby z nich zwolniona, czego jednak w niniejszym stanie faktycznym czynić nie może.

Na marginesie Sąd zauważa, że korzystanie z potencjału osoby trzeciej przy prowadzeniu przedsiębiorstwa jest na tyle rozpowszechnionym zjawiskiem, że wskazywanie go jako sposobu osiągania takich czy innych celów inwestycyjnych i produkcyjnych stanowi swego rodzaju truizm i jest zbędne, w szczególności, gdy Beneficjent zobowiązany jest ponosić wydatki celowo, rzetelnie, racjonalnie i oszczędnie (…) a nadto w sposób, który zapewni prawidłową i terminową realizację projektu oraz osiągnięcie celów zakładanych we wniosku (§ 4 pkt 3 umowy).

Kolejnym zarzutem postawionym powódce jako Beneficjentowi umowy z dnia 6 maja 2009 roku, który jednak nie został wprost wskazany w załączniku do pisma z dnia 7 listopada 2011 roku, było naruszenie zasad dotyczących zamówień publicznych poprzez nie dokonanie analizy rynku i zaniechanie zebrania ofert w celu wyboru dostawcy specjalistycznego oprzyrządowania i zakup urządzenia piaskującego.

Zawierając wyżej wskazaną umowę powódka jako Beneficjent przyjęła na siebie obowiązki przestrzegania zasad właściwych dla prawa zamówień publicznych. Regulacje w tym zakresie zawiera § 11 umowy. W przepisie tym Beneficjenci zostali podzielenie na dwie grupy, to jest tych którzy są obowiązani stosować ustawę z dnia 29 stycznia 2004 roku Prawo zamówień publicznych oraz takich, którzy obowiązku tego rodzaju nie mają. Powód zalicza się do drugiej grupy i w związku z tym miał jedynie obowiązek stosowania zasad towarzyszących udzielaniu zamówienia publicznego w szczególności zasady przejrzystości dokonywanego wyboru i uczciwej konkurencji. W związku z tym Beneficjent zobowiązał się zgromadzić i udostępnić na żądanie Instytucji Zarządzającej udostępnić wszelkie dowody dochowania wskazanych zasad (§ 11 pkt 5 – k.59). Obowiązek ten obejmował w szczególności, co umowa wyraźnie wskazywała, pisemne protokoły negocjacji handlowych, pisemne oferty firm konkurencyjnych w stosunku do wykonawcy/dostawcy, z którym beneficjent podpisał umowę (minimum 3), oświadczenie Beneficjenta uzasadniające dokonanie wyboru.

W korespondencji z Instytucją Zarządzającą w piśmie z dnia 23 grudnia 2010 roku (k.307 i n.) powódka powołując się na wcześniejsze wyjaśnienia podała przesłanki, jakimi kierowała się przy wyborze i zakupie oprzyrządowania do centrów obróbczych oraz urządzenia piaskującego. W pierwszej kolejności powódka wskazała na wymaganą jakość oprzyrządowania do centrów obróbczych. Beneficjent wskazał szereg dostawców, którzy przysyłali mu oprzyrządowanie w celu promocji swoich wyrobów. Okazało się ono niedosteczne. Jednocześnie powódka oświadczyła, że zakupione przez nią w ramach realizacji umówionego projektu oprzyrządowanie charakteryzowało się najkorzystniejszym stosunkiem jakości do ceny. W kwestii zakupu piaskarki podała, że zakupu dokonała w związku z wyraźnym stanowiskiem Instytucji Zarządzającej, która wskazała, że brak tego zakupu postawi pod znakiem zapytanie realizacje całego projektu, co może skutkować utratą dofinansowania. Jednocześnie powódka oświadczyła, że zakupiona piaskarka to takiego samego rodzaju urządzenia, jakie w jej przedsiębiorstwie jest wykorzystywane bezawaryjnie od ośmiu lat. W piśmie z dnia 19 stycznia 2011 roku Instytucja Zarządzająca wskazując na bogactwo ofert dostawców wyraziła opinię, że wydatki związane z zakupem urządzenia piaskującego nie mogą być uznane za wydatki kwalifikowane z uwagi na niespełnienie obowiązku wynikającego z § 11 ust 5 umowy o dofinansowanie.

Wyjaśnienia złożone przez powódkę wskazują w sposób szczegółowy, na jakiej podstawie decydowała o zakupie oprzyrządowania, jak również wskazała przyczyny wyboru dostawcy piaskarki. W ocenie Sądu pozwany zarzuca niedochowanie procedur jednak wyraźnie nie dostrzega kontekstu, w jakim powódka dokonała zakupów w ramach realizacji projektu. Szczególnie rażące jest zgłaszanie zastrzeżeń dotyczących zakupu oprzyrządowania. Jak wyjaśniła powódka, zakup został dokonany w oparciu o wcześniejsze doświadczenia związane z testowanie produktów konkurencyjnych dostawców. Zauważyć należy, że skoro powódka od wielu lat prowadzi działalność produkcyjną przy użyciu oprzyrządowania określonego producenta, mając możliwość sprawdzenia wyrobów znajdujących się w ofercie jego konkurentów, to można domniemywać, że dokonaał racjonalnego wyboru zarówno co do jakości, która z uwagi na charakter produkcji jest kluczowa, jak i ceny. Sąd przy tym nie zgadza się, że wyboru oprzyrządowania dokonał inny podmiot, to znaczy (...) Spółki (...). Analiza materiału dowodowego przywołanego już wczesniej wskazuje bowiem, iż powódka zdecydowała się na zakup oprzyrządowania u swojego dotychczasowego dostawcy, a decyzja nie była determinowana wcześniejszym wyborem (...) Spółki (...). Kwestia, że dostawa oprzyrządowania została dokonana przez (...) Sp. z o.o. za pośrednictwem (...) Spółki (...) nie ma związku z wyborem (...) Sp. z o.o., która to Spółka zdecydował o zamówieniu takiego oprzyrządowania, jakie (...) Spółki (...) przechowywali dla (...) Sp. z o.o. Nie ma dowodu na to, że (...) Sp. z o.o. zamówiłby inne oprzyrządowanie w przypadku gdyby (...) Spółki (...) dokonali takiego wyboru. Taki dowód winien przedstawić pozwany, czego nie uczynił.

W ocenie Sądu zwrócić również należy uwagę, że Instytucja Zarządzająca najwyraźniej nie dostrzega, wydawałoby się oczywistej kwestii dla każdego przedsiębiorcy, jak zachowanie jednolitego parku maszynowego, co ma zasadnicze znaczenie dla mikro i małych przedsiębiorców posiadających pojedyncze albo po kilka sztuk urządzeń określonego rodzaju. Jednolity park maszynowy ułatwia ich techniczną eksploatację oraz szkolenie pracowników. Przedsiębiorca nie musi utrzymywać kontaktów z wieloma dostawcami, stosującymi często odmienne procedury obsługi klientów. Jednocześnie parametry maszyn są takie same co ma istotne znacznie dla cyklu produkcyjnego. Z tego względu „bogactwo ofert” ma znikome znaczenie kiedy przedsiębiorca ma za zadanie powiększenie parku maszyn o urządzenie tego samego typu, jak miało to miejsce w przypadku piaskarki.

Oceniając stanowiska stron i zgromadzony w sprawie materiał dowodowy Sąd nabrał przekonania, że pozwany w zasadzie zarzuca powódce, że ten nie przeprowadził swego rodzaju przetargu na dostawę zamawianych urządzeń mimo, że istniejące okoliczności z góry wskazywały na to jakiego wyboru powinien dokonać. Działania te miałyby jedynie na celu wytworzenia dokumentacji pozwalającej wykazać, że Beneficjent stosował zasady właściwe dla prawa zamówień publicznych. Sąd stwierdza, że pozwany najwyraźniej stracił z pola widzenia interes potencjalnych oferentów. Zgodnie z art. 72 § 2 k.c. strona, która rozpoczęła lub prowadziła negocjacje z naruszeniem dobrych obyczajów, w szczególności bez zamiaru zawarcia umowy, jest obowiązana do naprawienia szkody, jaką druga strona poniosła przez to, że liczyła na zawarcie umowy. Zachowanie zgodnie z oczekiwaniami pozwanego, zdaniem Sądu, z uwagi na wskazany przepis narażałoby powódkę na roszczenie odszkodowawcze, a nadto byłoby niezgodne z dobrymi obyczajami handlowymi.

Reasumując, okoliczności wskazane przez pozwanego w piśmie z dnia 7 listopada 2011 roku oraz w protokole pokontrolnym w ocenie Sądu nie mogły być uznane za przesłanki dające podstawę do skutecznego rozwiązania umowy o dofinansowanie projektu z dnia 6 maja 2009 roku. Powód spełnił przyjęte na siebie obowiązki, w szczególności zakupił zadeklarowane we wniosku urządzenia oraz wykorzystuje je do wskazanej tam produkcji. Rezultatem tego postanowienia umowy o dofinansowanie z dnia 6 maja 2009 roku (§ 6 i § 7) są źródłem obowiązku pozwanego wypłaty dofinansowania w przyznanej kwocie 861 090,94 złotych.

Sąd ocenił jako zasadne również żądanie zasądzenia odsetek ustawowych od dnia wniesienia pozwu. Zgodnie bowiem z art. 481 § 1 k.c. jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Art. 481 § 2 zd. 1 k.c. stanowi, że jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe. Okolicznością bezsporną w sprawie było, że powód nie otrzymała od pozwanego umówionej kwoty dofinansowania.

Z uwagi na powyższe Sąd zasądził w punkcie pierwszym wyroku od Województwa (...) na rzecz (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością Spółki komandytowej w S. kwotę 861.090,94 złotych z odsetkami ustawowymi od dnia 10 lipca 2012 roku.

Sąd orzekł o kosztach w punkcie drugim sentencji wyroku kierując się zasadą odpowiedzialności za wynik postępowania wyrażoną w art. 98 k.p.c. Na koszty złożyły się opłata stosunkowa w wysokości 43.055 złotych, koszty zastępstwa procesowego radcy prawnego w wysokości 7200 złotych oraz 17 złotych opłaty od pełnomocnictwa.

Wysokość opłaty wynika z treści art. 13 ust 1 i art.18 ust 1 Ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych.

Koszty zastępstwa procesowego Sąd ustalił na podstawie § 2 ust. 1 i 2 i § 6 pkt 7 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z dnia 3 października 2002r.).