Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 26 grudnia 2018 r. Koło (...) w B. wniosło przeciwko Skarbowi Państwa reprezentowanemu przez Nadleśniczego Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe, Nadleśnictwo C., powództwo o:

1.  zmianę decyzji nr (...) z dnia 9 października 2018 r. Nadleśniczego Nadleśnictwa C. w sprawie ustalenia wysokości odszkodowania z tytułu szkód wyrządzonych przez zwierzynę płową (jeleń szlachetny) i zwierzynę czarną (dzik) w plantacji kukurydzy firmy (...) sp. z o.o. - powiat: (...), gmina: P. - obszar wiejski, działka ewidencyjna nr (...), obręb ewidencyjny: P.; poprzez ustalenie, iż odszkodowanie wynosi 28.590,00 zł;

2.  zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu wg norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego w wysokości 21.617,00 zł (21.600,00 zł wynagrodzenia oraz 17,00 zł - opłaty skarbowej od pełnomocnictwa).

W uzasadnieniu powód wskazał, że w dniu 17 maja 2018 r. (...) sp. z o.o. zgłosiła wystąpienie szkody łowieckiej w uprawach tzw. kukurydzy na ziarno, znajdujących się na użytkowanych przez tę spółkę działkach. Powód podał, że w dniach 18 i 28 maja 2018 r. dokonano oględzin, z których sporządzono protokół. Kolejno dnia 10 września 2018 r. przeprowadzono szacowanie ostateczne. Z kolei w dniu 1 października 2018 r. rzeczoznawca szkód łowieckich P. B. sporządził operat, w którym stwierdził, iż co do działek objętych stanowiskami nr 2 i 3 (dz. nt 188/5 i 188/6, które użytkuje (...) sp. z o.o.), szacowana szkoda wynosi 28.590,00 zł. Powód zarzucił, że w oględzinach, które miały miejsce w dniach 18 i 28 maja 2018r. brali udział przedstawiciele Spółki (...) oraz przedstawiciele powoda, którzy nie wchodzili w skład Zarządu Koła Łowieckiego i nie byli uprawnieni do jego reprezentacji oraz nie posiadali pełnomocnictw do zaciągania jakichkolwiek zobowiązań, a także nie mieli żadnego przygotowania zawodowego w zakresie przeprowadzania oględzin i szacowania szkód. W ocenie powodowego Koła (...) sporządzony podczas oględzin protokół nie spełniał wymogów ustawowych przewidzianych w art. 46a ustawy Prawo łowieckie, a jego celem było uzyskanie zawyżonego odszkodowania podczas szacowania końcowego szkody.

Powód wskazał, że wniósł odwołanie od zapisów protokołu z dnia 9 września 2018 r. dotyczącego przedmiotowej szkody. W wyniku wniesionego odwołania, Nadleśnictwo C. wyznaczyło termin szacowania szkody, w następstwie którego Nadleśniczy Nadleśnictwa C. wydał decyzję nr (...) z dnia 9 października 2018 r. w sprawie ustalenia wysokości odszkodowania z tytułu szkód wyrządzonych przez zwierzynę płową (jeleń szlachetny) i zwierzynę czarną (dzik) w plantacji kukurydzy firmy (...) sp. z o.o. ustalając, iż odszkodowanie to wynosi 215.302,79 zł. Powód wskazał, że powództwo znajduje umocowanie w art. 46 e ust. 4 ustawy Prawo łowieckie, a nadto wniesione zostało w terminie oraz przez osobę uprawnioną.

W odpowiedzi na pozew z dnia 17 kwietnia 2019 r. Skarb Państwa – Państwowe Gospodarstwo Leśne, Lasy Państwowe, Nadleśnictwo C., wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powoda na jego rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych, bądź złożonego spisu kosztów.

W pierwszej kolejności strona pozwana podniosła zarzut braku legitymacji biernej do występowania w niniejszym procesie, wskazując, iż stronami postępowania może być jedynie Koło (...), które zobowiązane jest do zapłaty odszkodowania z tytułu szkody łowieckiej i poszkodowany, na rzecz którego odszkodowanie winno być wypłacone, tj. w przedmiotowej sprawie Spółka (...). Z kolei na wypadek, gdyby Sąd uznał, iż strona powodowa wykazała legitymację bierną po stronie pozwanego do występowania w niniejszym procesie, pozwany Skarb Państwa – Nadleśnictwo C. wskazał, że decyzja nr (...) z dnia 09 października 2018 r. została wydana zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami prawa, jak również zawiera wszystkie elementy wymagane przez ustawę. Ponadto została wydana po przeprowadzeniu szacowania ostatecznego przez kompetentny i uprawniony do tego podmiot - rzeczoznawcę reprezentującego pozwane Nadleśnictwo. W ocenie strony pozwanej brak jest jakichkolwiek podstaw prawnych, które uzasadniałyby zmianę tej decyzji w zakresie wskazanej w niej wysokości szkody łowieckiej.

Prokuratoria Generalna Rzeczypospolitej Polskiej zastępująca Skarb Państwa reprezentowany przez Państwowe Gospodarstwo Leśne Lasy Państwowe – Nadleśnictwo C. w piśmie z dnia 20 maja 2019 r. również ustosunkowała się do treści żądania pozwu. W pierwszym rzędzie wniosła o oddalenie powództwa w całości, a kolejno o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego Skarbu Państwa kosztów postępowania według norm przepisanych, w tym na rzecz Skarbu Państwa - Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych (art. 32 ust. 3 ustawy z dnia 15 grudnia 2016 r. o Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej - Dz. U. 2016 r. poz. 2261).

W uzasadnieniu Prokuratoria Generalna Rzeczypospolitej Polskiej podniosła zarzut braku legitymacji procesowej pozwanego Skarbu Państwa. Wskazała, że konstrukcja przepisów, na których jest oparte powództwo, nie pozwala przyjąć, aby właściwym sposobem dochodzenia przedmiotowych roszczeń odszkodowawczych było powództwo o ustalenie - skierowane przeciwko Skarbowi Państwa. Prokuratoria podkreśliła, że żaden z przepisów prawnych znowelizowanego prawa łowieckiego nie wskazuje na potrzebę zmian dotychczasowego trybu dochodzenia roszczeń odszkodowawczych pomiędzy poszkodowanym i zobowiązanym do naprawy szkody kołem łowieckim. Niezależnie od argumentu braku legitymacji biernej pozwanego Prokuratoria wskazała, że Nadleśniczy Nadleśnictwa C. wydając decyzję nr (...) wziął pod uwagę wszystkie ustalenia, o których mowa w art. 46a ust, 4 i 46c ust. 5 prawa łowieckiego. W ocenie pozwanego sporna decyzja została wydana po przeprowadzeniu ostatecznego szacowania, które zostało dokonane w oparciu o ekspertyzę wykonaną przez biegłego z zakresu szkód łowieckich. Reasumując Prokuratoria Generalna Rzeczypospolitej Polskiej wskazała, iż przedmiotowe rozstrzygnięcie zostało wydane w sposób całkowicie zgodny z obowiązującymi przepisami prawa. W ocenie strony pozwanej brak jest zatem jakichkolwiek podstaw uzasadniających zmianę tej decyzji w zakresie wskazanej w niej wysokości szkody łowieckiej.

Powodowe Koło (...) ‘Szarak” w B. pismem z dnia 16 czerwca 2019 r. zaprzeczyło stanowisku i argumentacji pozwanego. W szczególności powód zaprzeczył trafności zarzutu pozwanego co do braku po jego stronie legitymacji procesowej biernej do występowania w procesie w charakterze pozwanego. W ocenie powoda decyzji nr (...) winien bronić ten podmiot, który ją wydał, czyli Skarb Państwa reprezentowany przez Nadleśniczego Nadleśnictwa.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

(...) sp. z o.o. jest właścicielem nieruchomości rolnej, położonej w obrębie P., działka numer (...) o pow. 330 ha, na których Spółka prowadziła uprawę kukurydzy. Przedmiotowe działki leżą na terenie obwodu łowieckiego dzierżawionego przez pozwane Koło (...) w B.. W połowie maja 2018 r. spółka stwierdziła żerowanie zwierzyny łownej w jej uprawach.

W dniu 18 maja 2018 r. i w dniu 28 maja 2018 r. dokonano oględzin szkód, zaś w dniu 10 września 2018 r. szacowania ostatecznego szkód wyrządzonych przez zwierzynę płową w plantacji kukurydzy. Przedstawiciele Koła (...) B. zakwestionowali fakt pominięcia w procedurze ustalania wysokości odszkodowania oszacowania rozmiaru uszkodzeń wiosennych plantacji, zbyt wysoką różnicę w obsadzie początkowej i bieżącej roślin oraz końcowe ustalenie, należnej z tytułu wyrządzonych przez zwierzynę szkód, kwoty odszkodowania.

W dniach 17 – 19 września 2018 r. miało miejsce ostateczne szacowanie szkód w uprawie kukurydzy dokonane przez przedstawiciela Nadleśnictwa C..

Bezsporne, nadto dowód:

-

decyzja Nadleśniczego Nadleśnictwa C. z dnia 9.10.2018 r., znak: ZG.0210.2.34.2018 (k. 95).

W dniu 9 października 2018 r. Nadleśniczy Nadleśnictwa C. wydał decyzję nr (...) w sprawie ustalenia wysokości odszkodowania z tytułu szkód wyrządzonych przez zwierzynę płową (jeleń szlachetny) i zwierzynę czarną (dzik) w plantacji kukurydzy firmy (...) Sp. z o.o. - powiat: (...), gmina: P. - obszar wiejski, działka ewidencyjna nr (...), obręb ewidencyjny: P. – w kwocie 215.302,79 zł.

Bezsporne, nadto dowód:

-

decyzja Nadleśniczego Nadleśnictwa C. z dnia 9.10.2018 r., znak: ZG.0210.2.34.2018 (k. 95).

Pozwem z dnia 14 stycznia 2019 r. (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością wniosła o zasadzenie od pozwanych Koła (...) w B. oraz Polskiego Związku Łowieckiego w W. solidarnie na rzecz powódki (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością kwoty 486.265,14 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 10 października 2018 r. do dnia zapłaty. W ocenie spółki kwota ta odpowiadała rzeczywistemu wymiarowi szkody poniesionej na skutek działalności zwierzyny płowej (jeleń szlachetny) i zwierzyny czarnej (dzik) na prowadzonej przez nią w plantacji kukurydzy. Sprawa jest obecnie zawieszona z uwagi na toczące się niniejsze postępowanie.

Bezsporne, nadto dowód:

-

pozew z dnia 14.01.2019 r. (k. 166 – 176).

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na oddalenie z uwagi na brak legitymacji procesowej biernej po stronie pozwanej.

W niniejszej sprawie faktycznym przedmiotem sporu była wysokość koniecznej do naprawienia szkody, jaką poniosła spółka (...), na skutek obecności na jej uprawach zwierzyny łownej. Zasady ustalania wymiaru szkody łowieckiej reguluje art. 46e Prawa łowieckiego. Zgodnie z ustępem 1 przywołanej normy Nadleśniczy Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe właściwy ze względu na miejsce wystąpienia szkód ustala wysokość odszkodowania, w drodze decyzji, biorąc w szczególności pod uwagę ustalenia zawarte w protokołach, o których mowa w art. 46a ust. 4, art. 46c ust. 5 i art. 46d ust. 8. Opinia przedstawiciela izby rolniczej, o której mowa w art. 46d ust. 9, nie jest wiążąca. W warunkach niniejszej sprawy taki władczy akt organu administracji publicznej został wydany 9 października 2018 r. Powództwo w niniejszej sprawie zmierzało do zmiany decyzji wydanej przez Nadleśniczego Nadleśnictwa C. z dnia 9.10.2018 r., znak: ZG.0210.2.34.2018, w której oszacował on szkodę w uprawach spółki (...) na kwotę 215.302,79 zł. Przywołany art. 46e Prawa łowieckiego przewiduje możliwość zaskarżenia decyzji, a tym samym weryfikacji prawidłowości ustaleń poczynionych przez organ decyzyjny. W ustępie 4 ustawodawca postanowił, iż Właściciel albo posiadacz gruntów rolnych, na których zostały wyrządzone szkody, o których mowa w art. 46 ust. 1, a także dzierżawca albo zarządca obwodu łowieckiego niezadowolony z decyzji, o której mowa w ust. 1, może, w terminie trzech miesięcy od dnia jej doręczenia, wnieść powództwo do sądu właściwego ze względu na miejsce wystąpienia szkody. Na uwagę zasługuje fakt, iż ustawa nie reguluje, jaki podmiot winien być legitymowany biernie w takim procesie. W ocenie strony powodowej legitymację procesową bierną w takim postępowaniu posiada Skarb Państwa – Państwowe Gospodarstwo Leśne, Lasy Państwowe, Nadleśnictwo C.. Pozwany Skarb Państwa z kolei główną argumentację przemawiającą za oddaleniem powództwa skupiał na braku tej legitymacji.

Generalnym punktem analizy zasadności powództwa było ustalenie, który podmiot jest biernie legitymowany do występowania w procesie, o którym mowa w art. 46e ust. 4 Prawa łowieckiego.

Sąd wychodzi z założenia, iż pozwany w niniejszym procesie nie posiada legitymacji biernej. Należy podzielić argumentację Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z którą, gdyby intencją ustawodawcy było przeprowadzenie niniejszego postępowania z udziałem organu wydającego sporną decyzję - zastosowałby w przedmiotowym zakresie tryb znany z procedury sądowo-administracyjnej, albo też ukształtowałby odrębny model odwoławczy w ramach procesu cywilnego. Pozwany słusznie podkreślił, iż wobec braku zastosowania tego rodzaju rozwiązań prawnych, nie sposób przyjąć, aby właściwym sposobem dochodzenia przedmiotowych roszczeń odszkodowawczych było powództwo o ustalenie skierowane przeciwko Skarbowi Państwa.

Nie ulega wątpliwości, że w poprzednim stanie prawnym, to jest przed nowelizacją wprowadzoną ustawą z dnia 22 marca 2018 r. o zmianie ustawy - Prawo łowieckie oraz niektórych innych ustaw Dz.U.2018.651, sprawy dotyczące naprawy szkód łowieckich były procedowane przed sądami cywilnymi na zasadach ogólnych - jako klasyczne powództwa o zapłatę toczące się pomiędzy poszkodowanym a kołem łowieckim zobowiązanym do wypłaty odszkodowania. Sąd zwraca szczególną uwagę na fakt, iż przedmiotowa konstrukcja prawna była w pełni zgodna z ogólnymi założeniami funkcjonującego w Polsce modelu odpowiedzialności odszkodowawczej, a także co szczególnie istotne gwarantowała bezpośredni udział w postępowaniu wszystkich podmiotów posiadających interes prawny związany z wydaniem danego rozstrzygnięcia procesowego.

Pozwany słusznie zauważył, że żaden z przepisów znowelizowanego prawa łowieckiego nie statuuje zmian dotychczasowego trybu dochodzenia roszczeń odszkodowawczych pomiędzy poszkodowanym i zobowiązanym do naprawy szkody kołem łowieckim. Zamysł ustawodawcy potencjalnie zmierzający w kierunku takich zmian musiałby być wyraźnie określony w Prawie łowieckim, czego w omawianej nowelizacji nie uczyniono. Konstrukcja trybu odwoławczego przeciwko Skarbowi Państwa reprezentowanemu przez Nadleśniczego Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe, Nadleśnictwo C. - toczącego się w formie powództwa o ustalenie zmiany decyzji, prowadzi do sytuacji, w której stroną procesu jest Skarb Państwa.

Istotny w całej sprawie jest zasadniczy charakter postępowania sądowego w sprawach o odszkodowanie. Tak jak już wspomniano, w tego typu sprawach spór powinien ograniczyć się do udziału poszkodowanego lub osób mających interes w naprawieniu szkody i odpowiedzialnego za naprawienie szkody. Zgodnie z zasadą kontradyktoryjności, pomiędzy stronami toczy się spór i to na stronach spoczywa obowiązek udowodnienia swoich twierdzeń. Skarb Państwa, co należy z całą stanowczością podkreślić, nie dysponuje bezpośrednim majątkowym interesem prawnym związanym z określeniem wysokości przedmiotowego odszkodowania, a z kolei wyłączony z procesu zostałby podmiot rzeczywiście poszkodowany. Tym samym dwa podmioty mogłyby prowadzić spór sądowy, którego rezultat dotyczyłby podmiotu trzeciego, najbardziej zainteresowanego. Taka konstrukcja sporu stanowiłaby rażące i nieuprawnione odstępstwo od naczelnej zasady obowiązującej w postępowaniu cywilnym, jaką jest wspomniana zasada kontradyktoryjności. Sąd wychodzi z założenia, że racjonalny ustawodawca nie mógł kierować się takimi intencjami, nowelizując w powyższym wymiarze Prawo łowieckie.

Tylko na marginesie Sąd odniesie się do twierdzenia powoda, iż poszkodowana (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością mogłaby wystąpić z interwencją uboczną. Faktycznie, w aspekcie proceduralnym spółka ta miałaby takie prawo, lecz nie obowiązek. Zgodnie z art. 76 k.p.c. Kto ma interes prawny w tym, aby sprawa została rozstrzygnięta na korzyść jednej ze stron, może w każdym stanie sprawy aż do zamknięcia rozprawy w drugiej instancji przystąpić do tej strony (interwencja uboczna). Niezależnie od formalnego uprawnienia wstąpienia do sprawy w charakterze interwenienta ubocznego, w świetle treści cytowanego przepisu i w warunkach niniejszej sprawy, w ocenie Sądu argument powoda w tym zakresie jest chybiony. Nie ulega wątpliwości, że Skarb Państwa nie dysponuje interesem prawnym związanym z określeniem wysokości przedmiotowego odszkodowania, ani nie uzyskałby żadnej korzyści w takim czy innym rozstrzygnięciu niniejszego sporu. Skarb Państwa reprezentowany przez Państwowe Gospodarstwo Leśne Lasy Państwowe – Nadleśnictwo C. wydając decyzję z dnia 9 października 2018 r. działał, jako organ władczy, rozstrzygający postępowanie administracyjne co do meritum – ustalając wysokość odszkodowania należnego spółce ”L.”. Tym samym, w postępowaniu zainicjowanym przez powoda nie istnieje strona, do której poszkodowany mógłby się przyłączyć w charakterze interwenienta ubocznego. To zaś tym bardziej utwierdza Sąd w przekonaniu o wadliwości schematu procesu cywilnego, odnoszącego się do stron postępowania, przyjętego przez powoda w niniejszej sprawie.

Dodatkowo należy wskazać, że przed Sądem Okręgowym w Szczecinie pod sygnaturą I C 61/19 toczy się postępowanie z powództwa (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością przeciwko pozwanym; Koło (...) w B. oraz Polski Związek Łowiecki w W.; o zasądzenie solidarnie na rzecz spółki (...) kwoty 486.265,14 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 10 października 2018 r. do dnia zapłaty. Oznacza to, że w toku rozpoznania jest analogiczne postępowanie, którego przedmiotem jest ustalenie wysokości należnego spółce odszkodowania, lecz toczące się pomiędzy innymi stronami – właściwymi stosownie do tradycyjnego schematu sądowego sporu odszkodowawczego z tytułu szkód wyrządzonych przez zwierzynę łowną na podstawie art. 46 Prawa łowieckiego. Pomimo, iż postępowanie tamto toczy się pomiędzy innymi stronami, Sąd zawiesił je do czasu rozstrzygnięcia niniejszego sporu. Należy przy tym zwrócić uwagę, że hipotetycznie zakładając prawidłowość dopuszczenia do procedowania nad wysokością odszkodowania w sporze cywilnym pomiędzy Kołem (...) a Skarbem Państwa reprezentowanym przez Państwowe Gospodarstwo Leśne Lasy Państwowe – Nadleśnictwo C., doszłoby do sytuacji, w której ten sam przedmiot sporu nie mógłby być rozpoznawany w sprawie z powództwa (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. W tym miejscu ponownie należy odesłać do słusznej argumentacji pozwanego, że wprawdzie odpowiedzialność za szkody łowieckie jest uregulowana jedynie w prawie łowieckim, jednakże w doktrynie i judykaturze ugruntował się pogląd, że jego przepisy jedynie modyfikują w sposób zawężający zakres i zasady odpowiedzialności odszkodowawczej wyrażonej w kodeksie cywilnym. Zawężenie to nie uszczupla natomiast podstawowej zasady odpowiedzialności cywilnej, jaką jest obowiązek naprawienia szkody, i powoduje, że będzie to zawsze odpowiedzialność deliktowa określona w art. 415 k.c., i to zarówno co do podmiotu, jak i przedmiotu odszkodowania. Uznanie Skarbu Państwa, jako prawidłowo biernie legitymowanego podmiotu po stronie pozwanej, uniemożliwiłoby dalsze procedowanie w sprawie z powództwa (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przeciwko Kołu (...) w B. oraz Polskiemu Związkowi Łowieckiemu w W., a co za tym idzie, pozbawiłoby poszkodowaną spółkę możliwości dochodzenia swoich praw. Stałoby to w sprzeczności z dyspozycją normy art. 415 k.c. i wynikającą z tego przepisu generalną zasadą odpowiedzialności deliktowej.

Argumentacja powoda nawiązująca do praw konstytucyjnych postulujących za rozpoznaniem sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki, czego wyrazem miał być przepis art. 46e ust. 4 Prawa łowieckiego, w ocenie Sądu stanowi wyłącznie indywidualną powoda interpretację celu, dla którego ustawodawca przedmiotową normę włożył do systemu powszechnie obowiązującego prawa. W kontrze do takiej argumentacji Sąd wskazuje, że ten sam przepis art. 45 ust. 1 Konstytucji RP, na który powołuje się powód, stanowi o prawie obywatela lub innego podmiotu do sprawiedliwego rozpatrzenia sprawy. Z kolei sprawiedliwe rozpatrzenie sprawy, której zasadniczym przedmiotem jest ustalenie wysokości odszkodowania, może zapewnić jedynie spór sądowy o charakterze kontradyktoryjnym, w którym uczestniczy podmiot poszkodowany. Tego zaś Koło (...) w wytoczonym powództwie nie przewidziało.

Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 12 grudnia 2012 r., w sprawie III CZP 83/12 wskazał, że legitymacja materialna, a więc posiadanie prawa podmiotowego lub interesu prawnego do wytoczenia powództwa stanowi przesłankę materialną powództwa, a jej brak stoi na przeszkodzie udzieleniu ochrony prawnej. Brak legitymacji biernej skutkuje co do zasady oddaleniem powództwa. Rolą sądu w procesie jest dokonanie oceny istnienia legitymacji procesowej strony w chwili orzekania co do istoty sprawy, a w wypadku stwierdzenia braku legitymacji procesowej (zarówno czynnej, jak i biernej), na sądzie spoczywa obowiązek zamknięcia rozprawy i wydania wyroku oddalającego powództwo. Takie procedowanie jest konsekwencją choćby wytoczenia powództwa przeciwko osobie nieuprawnionej. Z kolei w niniejszej sprawie nielegitymowany biernie był Skarb Państwa reprezentowany przez Państwowe Gospodarstwo Leśne Lasy Państwowe – Nadleśnictwo C..

Zgodnie z art. 220 k.p.c. Sąd może ograniczyć rozprawę do poszczególnych zarzutów lub zagadnień wstępnych. W doktrynie podnosi się, że ustawodawca nie przewidział żadnych przesłanek warunkujących dopuszczalność takiego ograniczenia, pozostawiając decyzję w tym przedmiocie w całości uznaniu sądu. Co do zasady, ograniczenie rozprawy jest zasadne wówczas, gdy rozpoznanie danego zarzutu lub zagadnienia wstępnego może okazać się wystarczające do merytorycznego lub formalnego zakończenia postępowania przed danym sądem. Ograniczenie rozprawy do merytorycznych zagadnień wstępnych może doprowadzić do oddalenia powództwa m.in. z powodu braku legitymacji procesowej. (vide: Komentarz: Art. 220 KPC red. Marszałkowska-Krześ 2019, wyd. 2, Legalis).

W okolicznościach niniejszej sprawy brak legitymacji biernej po stronie pozwanego zaskutkował oddaleniem powództwa. Rozstrzygnięcie w tym zakresie powództwa znalazło wyraz w punkcie 1 wyroku.

W związku ze stwierdzeniem braku legitymacji biernej po stronie pozwanej i tym samym zaistnieniem obligatoryjnej przesłanki oddalenia powództwa, nie było zasadne weryfikowanie merytorycznej słuszności roszczeń powoda, a tym badanie wymiaru szkód w uprawie kukurydzy, czy też wysokości należnego spółce (...) sp. z o.o. odszkodowania. Postępowanie dowodowe zostało więc ograniczone w szczególności do faktu wydania decyzji Nadleśniczego Nadleśnictwa C. oraz toczącego się postępowania, którego przedmiotem jest analogiczne ustalenie wysokości odszkodowania z tego samego tytułu. Żadna ze stron nie negowała autentyczności, ani wartości dowodowej dopuszczonych przez Sąd dowodów w postaci ww. dokumentów. Również w ocenie Sądu dokumenty te nie budzą zastrzeżeń co do ich wiarygodności. Niezależnie od tego, okoliczności te nie były przez strony kwestionowane.

Rozstrzygnięcie o kosztach znalazło umocowanie w przepisach art. 99 k.p.c. w zw. z § 2 pkt 7) Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie z dnia 22 października 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 1800). Zgodnie z pierwszą normą Stronom reprezentowanym przez radcę prawnego, rzecznika patentowego lub Prokuratorię Generalną Rzeczypospolitej Polskiej zwraca się koszty w wysokości należnej według przepisów o wynagrodzeniu adwokata. Przywołane rozporządzenie z kolei przewiduje wysokość minimalnych stawek wynagrodzenia należnych adwokatowi w sprawach cywilnych. Na podstawie tych przepisów Sąd ustalił, że koszty zastępstwa procesowego, należne Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa, przy uwzględnieniu wartości przedmiotu sporu, wynoszą 10.800,00 zł i takie zasądził od powoda na jej rzecz w punkcie 2 wyroku.

Mając na uwadze powyższe, Sąd orzekł, jak w sentencji.

SSO Paweł Marycz