Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

dnia 21 lutego 2017 r.

Sąd Rejonowy w G. W. X Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Andrzej Miszczak

Protokolant: Marta Andrzejewska

po rozpoznaniu w dniu 14 lutego 2017 r. w G. W.

sprawy z powództwa Z. O.

przeciwko J. P.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego na rzecz powódki 5 200 (pięć tysięcy dwieście) złotych z ustawowymi odsetkami za opóźnienie:

1)  od kwoty 2 600 zł od 6 października 2016 r. do dnia zapłaty,

2)  od kwoty 2 600 zł od 6 listopada 2016 r. do dnia zapłaty,

II.  zasądza od pozwanego na rzecz powódki 1 467 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu.

UZASADNIENIE

Z. (...) wniosła o zasądzenie od J. P. 5 200 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od:

1)  2 600 zł od 6 października 2016 r. do dnia zapłaty

2)  2 600 zł od 6 listopada 2016 r. do dnia zapłaty

i zasądzenie zwrotu kosztów procesu.

W uzasadnieniu wskazała, że pozwany zalega z zapłatą czynszu za najem lokalu przy ul. (...) na podstawie umowy z 14 lipca 2016 r.

Pozwany – J. P. - wniósł o oddalenia powództwa; zasądzenie zwrotu kosztów procesu.

W uzasadnieniu wskazał, że wypowiedział w trybie art. 664 § 2 k.c. umowę najmu, albowiem w lokalu nie mógł prowadzić działalności gospodarczej, pod której potrzeby lokal został wynajęty a co wynika z kontroli przeprowadzonej przez Sanepid. Powódka wiedziała o umówionym użytku lokalu.

Sąd rejonowy ustalił co następuje :

30 września 2015 r. Z. O. (wówczas W.) złożyła w Sanepidzie wniosek o zatwierdzenie i wpis do rejestru zakładów Bistra (...) w G. przy ul. (...) wskazując, że przedmiotem produkcji lub obrotu będą półprodukty odgrzewane i produkty gotowe garmażeryjne, kurczak z rożna.

14 października 2015 r. Sanepid przeprowadził kontrolę w lokalu powódki, nie wnosząc zastrzeżeń.

Decyzją z 28 października 2015 r. nr (...)-259-2/15 Sanepid zatwierdził bistro (...) przy ul. (...) w G. w którym prowadzi się działalność polegającą na przygotowywaniu i serwowaniu dań przygotowywanych z półproduktów i produktów gotowych (tj. kurczak z rożna, wyroby garmażeryjne itp.), napojów zimnych i gorących. Dania i napoje serwowane będą na naczyniach wielokrotnego użytku. W uzasadnieniu tej decyzji podkreślono, że każda zmiana powodująca zmianę warunków sanitarnych w zakresie bezpieczeństwa żywności, będzie uznana za odstępstwo od warunków wydania decyzji i co spowoduje wszczęcie procedury mającej na celu wycofanie lub zawieszenie zatwierdzenia.

Dowód:



Wniosek powódki z 30.09.2015r. k.61



Protokół kontroli sanitarnej z 14.10.2015 r. k.62-65



Decyzja z 28.10.2015 r. k.67-69



Zaświadczenie z 28.10.2015 r. k.69

13 lipca 2016 r. D. D. – narzeczona pozwanego i jego pełnomocnik – udała się do biura (...), w którym to biurze widziała interesującą ją ofertę najmu lokalu przy ul. (...) oferowanego jako lokal gastronomiczny. W biurze wskazała, że w wynajmowanym lokalu chciałaby prowadzić lokal gastronomiczny. Pracownik biura potwierdził, że lokal przy ul. (...) spełnia wymogi co do prowadzenia w nim lokalu gastronomicznego. D. D. były okazywane również inne oferty najmu lokalu. Za pośrednictwem biura nieruchomości zostało umówione spotkanie D. D. z Z. O..

W trakcie spotkania z Z. O. D. D. zobaczyła decyzje i zezwolenia jakie posiadała powódka z sanepidu m.in. decyzję sanepidu z 28 października 2015 r. nr (...)-259-2/15 oraz zaświadczenie sanepidu o wpisie zakładu bistro (...) ul. (...) w G., w którym prowadzi się działalność polegającą na przygotowywaniu i serwowaniu dań przygotowywanych z półproduktów i produktów gotowych (tj. kurczak z rożna, wyroby garmażeryjne itp.), napojów zimnych i gorących. Dania i napoje serwowane będą na naczyniach wielokrotnego użytku do rejestru zakładów podlegających urzędowej kontroli sanepidu.

Dowód:



Umowa pośrednictwa najmu z 13.07.2016 r. k.38-39



Zeznania R. W. k.106-107



Zeznania D. D. k.107



Zeznania powódki k.107-108



Zeznania pozwanego k.108-109

14 lipca 2016 r. D. D. działając w imieniu i na rzecz J. P. zawarła umowę najmu lokalu użytkowego położonego w G. przy ul. (...) w skład którego wchodzi sala konsumpcyjna, kuchnia i łazienka z wc o powierzchni łącznej 45,72 m ².

Najemca oświadczył, że lokal będzie wykorzystywał na własną działalność gospodarczą. Wydanie lokalu miało nastąpić 25 lipca 2016 r. wraz z wyposażeniem.

Umowa najmu została zawarta na czas określony od 25 lipca 2016 r. do 24 lipca 2019 r.

Strony w umowie najmu przewidziały, że rozwiązanie umowy może nastąpić:

1)  za trzymiesięcznym terminem wypowiedzenia a z oświadczeniem o wypowiedzeniu mogą wystąpić obie strony;

2)  za porozumieniem stron;

3)  przez wynajmującego – bez zachowania terminu wypowiedzenia w przypadku opóźnienia się przez najemcę z zapłatą czynszu za jeden okres płatniczy lub w przypadku naruszenia przez najemcę istotnych postanowień umowy.

Wypowiedzenie powinno być złożone na piśmie, pod rygorem nieważności i dostarczone osobiście lub za potwierdzeniem odbioru.

Strony umówiły się, że czynsz najmu będzie wynosić 2 600 zł miesięcznie, płatny na rachunek bankowy wskazany w umowie do 5-go dnia każdego miesiąca. Najemca zobowiązał się do ponoszenia dodatkowo kosztów z tytułu zużycia wody, prądu, wifi, TV, alarmu i ubezpieczenia lokalu.

Wszelkie adaptacje i ulepszenia wymagają pisemnej zgody powódki.

Pozwany zapłacił kaucję w wysokości 5 200 zł na zabezpieczenie ewentualnych roszczeń powódki wobec pozwanego z tytułu szkód powstałych w lokalu nie wynikających z normalnego użytkowania, bądź zaległości z tytułu czynszu i eksploatacji lokalu

Strony zastrzegły, że wszelkie zmiany umowy wymagają formy pisemnej pod rygorem nieważności oraz że do niniejszej umowy nie zastosowano żadnych innych dodatkowych ustaleń ustnych.

W dniu 19 lipca 2016 r. powódka przekazała lokal pozwanemu.

Dowód:



Umowa najmu z 14.07.2016 r. k.9-11



Protokół przekazania lokalu k.12



Zeznania D. D. k.107



Zeznania powódki k.107-108



Zeznania pozwanego k.108-109

1 sierpnia 2016 r. J. P. złożył wniosek do Sanepidu o dokonanie zmiany w rejestrze zakładów podlegających urzędowej kontroli sanepidu w ten sposób, że zmianie ulega najemca lokalu a nie ulega zmianie zakres prowadzonej działalności.

W dniu 2 sierpnia 2016 r. dokonano zmiany w rejestrze – zmianę podmiotu prowadzącego działalność.

Dowód:



Wniosek pozwanego z 1.08.2016 r. k.70



Pismo Sanepidu z 2.08.2016 r. k.71



Zeznania D. D. k.107



Zeznania powódki k.107-108



Zeznania pozwanego k.108-109

22 września 2016 r. pracownik Sanepidu - D. S. - dokonała interwencji anonimowej w lokalu, w którym pozwany prowadził działalność gospodarczą i wskazała, że przygotowywane są obiady od surowca (pierogi, kopytka, kotlety drobiowe, schabowe, zupy, sosy, surówki), ponadto organizowane są przyjęcia okolicznościowe do 20 osób. W lokalu pracują 4 osoby (właściciel, jego konkubina i 2 pracownice). Personel przebiera się w toalecie. Właściciel na dłoniach ma najprawdopodobniej grzybicę a on zajmuje się wydawaniem potraw. W lokalu nie dezynfekuje się naczyń – zmywarka jest wyłączona z prądu ze względów oszczędnościowych. Do przykrywania środków spożywczych na ladzie sprzedaży i w lodówce używa się folii budowlanej.

28 września 2016 r. sanepid przeprowadził oficjalną kontrolę w lokalu wynajmowanym przez pozwanego. W toku kontroli ustalono, że zakres działalności został rozszerzony i jest niezgodny z decyzją zatwierdzającą. W lokalu przygotowuje się posiłki od surowca. W lokalu brak obieralni warzyw. Umywalka do mycia rąk była zastawiona naczyniami kuchennymi. W trakcie kontroli wyparzarka do naczyń stołowych uległa awarii. Z zatrudnionych osób tylko jedna posiadała aktualne badania do celów sanitarno-epidemiologicznych. Oględziny dłoni właściciela i pracowników nie wykazały zmian chorobowych. Do przykrywania potraw stosuje się folię spożywczą. Pozwany oświadczył w trakcie kontroli, że w lokalu będzie prowadzona działalność zgodna z zakresem określonym w decyzji. Pozwanego ukarano mandatem karnym w wysokości 300 zł. Decyzją z 18 stycznia 2017 r. (...) Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny w G. wymierzył pozwanemu karę pieniężną w wysokości 700 zł

Dowód:



Oświadczenie D. S. z 22.09.2016 r. k.72



Protokół kontroli sanitarnej z 28.09.2016 r. k.73-76



Decyzja z 18.01.2017 r. k.79-81

Pismem z 10 października 2016 r. pozwany złożył powódce oświadczenie o wypowiedzeniu umowy najmu ze skutkiem natychmiastowym z uwagi na ustalenia sanepidu, który wskazał, że lokal nie spełnia wymagań sanitarnych dla lokalu gastronomicznego i nie ma możliwości aby zaczął spełniać. Pozwany powołując się na normę art. 664 § 2 k.c. wypowiedział umowę najmu bez zachowania terminu wypowiedzenia.

Pismem z 14 października 2016 r. powódka uznała wypowiedzenie dokonane pismem z 10 października 2016 r. za bezzasadne i niewywołujące sutków prawnych oraz złożyła oświadczenie o rozwiązaniu umowy najmu za 3 miesięcznym wypowiedzeniem. Jednocześnie wezwała pozwanego do zapłaty 2 600 zł z odsetkami za opóźnienie od 6 października 2016 r. w terminie do 21 października 2016 r. pod rygorem skierowania sprawy na drogę postępowania sądowego. Pismo doręczono pozwanemu 17 października 2016 r.

Pozwany pismem z 18 października 2016 r. wskazał, że powódka znała cel jakiemu miał służyć lokal użytkowy a produkcję żywności w nim uznała „za pomyłkę”.

Pismem z 8 listopada 20016 r. powódka wezwała pozwanego do zapłaty 5 200 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 2 600 zł od 6 października 2016 r. do dnia zapłaty i 2 600 zł od 6 listopada 2016 r. do dnia zapłaty w terminie do 15 listopada 2016 r. pod rygorem skierowania sprawy do sądu

21 stycznia 2017 r. pozwany zdał lokal powódce, która wskazała na konieczność usunięcia ścianki i wymiany kabla do pochłaniacza, zmiany koloru elewacji, posprzątanie całego lokalu. Ponadto wskazała, że brakuje 10 sztuk dużych łyżek, 4 sztuk widelców, 5 sztuk noży, 14 sztuk łyżeczek, brak kart menu. Z uwagi na brak prądu nie sprawdziła urządzeń elektrycznych. Pozwany oświadczył, że zmiana koloru elewacji i modernizacja lokalu były uzgadniane z powódką. Pozwany zgodził się na potrącenie z kaucji kosztów energii z faktury i należności za wodę.

Dowód:



Pismo pozwanego z 10.10.2016 r. k.13



Pismo powódki z 14.10.2016 r. wraz z dowodem doręczenia k.14-16



Pismo pozwanego z 18.10.2016 r. k.17



Pismo powódki z 8.11.2016 r wraz z dowodem nadania. k.18-19



Protokół z 21.01.2017 r. k.102



Zeznania D. D. k.107



Zeznania powódki k.107-108



Zeznania pozwanego k.108-109

Pozwany nie zapłacił czynszu za październik 2016 r. i listopad 2016 r. w wysokości po 2 600 zł.

Sąd rejonowy zważył, co następuje :

Zgodnie z art. 659 § 1 i 2 k.c. przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub w świadczeniach innego rodzaju.

Z kolei art. 662 § 1, 2 i 3 k.c. stanowią, że wynajmujący powinien wydać najemcy rzecz w stanie przydatnym do umówionego użytku i utrzymywać ją w takim stanie przez czas trwania najmu. Drobne nakłady połączone ze zwykłym używaniem rzeczy obciążają najemcę. Jeżeli rzecz najęta uległa zniszczeniu z powodu okoliczności, za które wynajmujący odpowiedzialności nie ponosi, wynajmujący nie ma obowiązku przywrócenia stanu poprzedniego.

Z kolei art. 664 § 1, 2 i 3 k.c. stanowią, że jeżeli rzecz najęta ma wady, które ograniczają jej przydatność do umówionego użytku, najemca może żądać odpowiedniego obniżenia czynszu za czas trwania wad. Jeżeli w chwili wydania najemcy rzecz miała wady, które uniemożliwiają przewidziane w umowie używanie rzeczy, albo jeżeli wady takie powstały później, a wynajmujący mimo otrzymanego zawiadomienia nie usunął ich w czasie odpowiednim, albo jeżeli wady usunąć się nie dadzą, najemca może wypowiedzieć najem bez zachowania terminów wypowiedzenia. Roszczenie o obniżenie czynszu z powodu wad rzeczy najętej, jak również uprawnienie do niezwłocznego wypowiedzenia najmu nie przysługuje najemcy, jeżeli w chwili zawarcia umowy wiedział o wadach.

Zgodnie zaś z art. 673 § 1 i 3 k.c. jeżeli czas trwania najmu nie jest oznaczony, zarówno wynajmujący, jak i najemca mogą wypowiedzieć najem z zachowaniem terminów umownych, a w ich braku z zachowaniem terminów ustawowych. Jeżeli czas trwania najmu jest oznaczony, zarówno wynajmujący, jak i najemca mogą wypowiedzieć najem w wypadkach określonych w umowie.

Przepisy art. 664 § 1 i 2 ustanawiają uprawnienia dla najemcy, nie stanowią zaś automatycznie ani o wypowiedzeniu umowy, ani o obniżeniu czynszu wobec wynajmującego, a tym bardziej o ustaniu obowiązku jego płacenia. Skutki określone w tych przepisach powstają w razie wystąpienia przesłanek w nich zawartych, tj. tylko wtedy, gdy najemca złoży wynajmującemu odpowiednie oświadczenie, z którego wynika skorzystanie z przyznanych mu uprawnień.2

Spór między stronami sprowadza się w istocie do tego czy powódka zawierając umowę najmu wiedziała, że pozwany zamierza w lokalu produkować żywność – prowadzić lokal gastronomiczny i przygotowywać potrawy od surowca. Zdaniem orzekającego sądu pozwany okoliczności tej nie udowodnił.

Przede wszystkim zgodne między stronami było i potwierdziła to świadek D. D., że przed zawarciem umowy najmu powódka okazała posiadaną dokumentację z Sanepidu dotycząca warunków i możliwości wykorzystywania lokalu jako gastronomicznego. Z dokumentacji przedłożonej przez Sanepid i porównaniu jej z dokumentacją przedłożoną przez powódkę wynika, że w lokalu zatwierdzono prowadzenie działalności gastronomicznej na bazie półproduktów i produktów gotowych. W żadnym z dokumentów nie ma informacji, że jest dopuszczona działalność polegająca na produkcji potraw od surowca. Tym samym zapewnienia powódki, że lokal można wykorzystać jako gastronomiczny polegały na prawdzie, gdyż właściwe organy państwa zatwierdziły prowadzenie takiej działalności w przedmiotowym lokalu w ograniczonym jednak zakresie.

W tym miejscu należy poczynić jedną uwagę ogólną dotyczącą należytej staranności wymaganej od pozwanego przy prowadzeniu swoich spraw. Zgodnie z art. 355 § 2 k.c. należytą staranność dłużnika w zakresie prowadzonej przez niego działalności gospodarczej określa się przy uwzględnieniu zawodowego charakteru tej działalności. Pozwany przedsiębiorcą jest od 21 października 2014 r. (k.70v) tym samym poszukując lokalu dla celów prowadzenia działalności gospodarczej winien być zorientowany co do wymogów i parametrów jakie lokal winien spełniać, aby można było w nim prowadzić działalność. Nie jest to przedmiotem zainteresowania i obowiązków wynajmującego. Powódka przedstawiając dokumentację z Sanepidu potwierdziła, że w lokalu można prowadzić działalność gastronomiczną. Rzeczą pozwanego było dokonanie kontroli czy zakres wskazany w decyzji i zaświadczeniu z Sanepidu można rozszerzyć tak by przygotowywać potrawy od surowców, a jeżeli tak to pod jakimi warunkami. Nic takiego nie miało miejsca. Pozwany 1 sierpnia 2016 r. wystosował wniosek do Sanepidu (k.70) w którym oświadczył, że zakres prowadzonej działalności nie ulega zmianie. Tym samym poinformował organ sanitarny, że w dalszym ciągu w lokalu prowadzona będzie działalność polegająca na przygotowywaniu dań z półproduktów i gotowych produktów – co okazało się nieprawdą.

W tym kontekście twierdzenie, że pozwany przed zawarciem umowy najmu informował powódkę, że lokalu potrzebuje do produkcji dań od surowca i powódka zapewniła go o możliwości prowadzenia takiej działalności, nie może być uznane za wiarygodne. Skoro pozwany zamierzał rozszerzyć działalność gastronomiczną to we wniosku z 1 sierpnia 2016 r. winien wystąpić o zatwierdzenie takiej rozszerzonej działalności.

Twierdzenia pozwanego, że treść wniosku z 1 sierpnia 2016 r. podyktowała mu powódka są sztuczną wersją stworzoną na potrzeby tego postępowania celem uzyskania określonych korzyści procesowych. Pozwany będąc przedsiębiorcą, raz że we własnym zakresie, samodzielnie winien ustalić czy przedmiotowy lokal nadaje się do produkcji żywności – a nie bazować na gołosłownych twierdzeniach innych osób, pozostających w sprzeczności z okazywaną mu dokumentacją – to po drugie, przy prowadzeniu tej działalności winien również bazować na samodzielności a tym samym kierować wnioski do organów państwowych we własnym zakresie i na własne ryzyko. Pod wnioskiem z 1 sierpnia 2016 r. widnieje podpis pozwanego a nie powódki, stąd nawet jeżeli powódka lub inna jeszcze osoba podpowiedziała mu, żeby taki zapis dokonał, to skoro sporządził taki wniosek i go podpisał, to znaczy że go akceptuje i przyjmuje za własny. W tym kontekście zupełnie niezrozumiałe jest dlaczego taki wniosek sporządził, mimo że produkował i zamierzał produkować żywność, a więc rozszerzyć działalność gastronomiczną.

W tym miejscu należy jeszcze odnieść się do twierdzeń pozwanego i świadka D. D., odnośnie zapewnień jakie otrzymali w biurze pośrednictwa nieruchomości co do możliwości produkcji żywności w przedmiotowym lokalu. Kwestia czy takie zapewnienia były składane pozostaje poza zakresie zainteresowania niniejszego procesu. Pozwany zawarł umowę z pośrednikiem. Ustalenia i zapewnienia czynione przez pośrednika nie obciążają powódki i nie wiążą jej (zwłaszcza że na potwierdzenie zakresu zdatności lokalu przedstawiała decyzje i zaświadczenia Sanepidu), stąd nie może ona odpowiadać za ewentualne nieprawdziwe twierdzenia pośrednika obrotu nieruchomościami. Tym samym sąd rejonowy nie badał w ogóle, czy pozwany otrzymał takie zapewnienia od pośrednika obrotu nieruchomościami, chociaż zeznania R. W. nie potwierdzają by takie zapewnienia pozwany otrzymał.

Dalej należy wskazać, że pozwany jako przedsiębiorca należycie dbający o swoje interesy, zdając sobie sprawę z licznych i rygorystycznych wymogów sanitarno-epidemiologicznych, chcąc właściwie zabezpieczyć swoje interesy w umowie winien w sposób precyzyjny wskazać działalność gospodarczą a tym samym cel, jakiemu służyć miał lokal. Gdyby tak uczynił i w umowie wskazał, że w lokalu zamierza produkować żywność od surowca być może do umowy by nie doszło, gdyż powódka powzięłaby wątpliwości co do możliwość prowadzenia takowej lub uzależniła podpisanie umowy od uzyskania informacji z Sanepidu co do możliwości rozszerzenia zakresu działalności. W przypadku zaś podpisania umowy z takim zastrzeżeniem nie byłoby wątpliwości co do celu jakiemu służyć miał lokal i co do tego czy cel ten był wiadomy obu stronom.

Pozwany i świadek D. D. nie potrafili w przekonujący sposób wyjaśnić dlaczego w umowie najmu poprzestano na tak ogólnym i nieprecyzyjnym określeniu, chociaż rzekomo pozwany informował powódkę o swoim zamiarze. Tymczasem umowa została zawarta w formie pisemnej pod rygorem nieważności i taki sam rygor i formę zastrzeżono dla wszystkich zmian. Zgodnie zaś z art. 74 § 1 k.c. zastrzeżenie formy pisemnej, bez rygoru nieważności ma ten skutek, że w razie niezachowania zastrzeżonej formy nie jest w sporze dopuszczalny dowód z zeznań świadków lub z przesłuchania stron na fakt dokonania czynności. Przepisu tego nie stosuje się, gdy zachowanie formy pisemnej jest zastrzeżone jedynie dla wywołania określonych skutków czynności prawnej. Z powyższych względów wprowadzanie zmian w umowie – w zakresie określenia przeznaczenia lokalu – poprzez zeznania świadka i strony nie może być skuteczne.

Tym samym oświadczenie pozwanego z powołaniem się na art. 662 § 1 k.c. jest bezskuteczne i nie wywołuje skutków prawnych.

Sąd oddalił wnioski dowodowe pozwanego o przeprowadzenie dowodu z zeznań świadków – pracowników Sanepidu – albowiem okoliczności na które miałyby zeznawać zostały stwierdzone w protokole kontroli, który nie był kwestionowany przez pozwanego oraz powódkę. Pozwany nie kwestionował ustaleń Sanepidu w trakcie kontroli a nie jest rzeczą sądu w niniejszej sprawie oceniać, czy prawidłowo Sanepid ustalił uchybienia pozwanego co do warunków sanitarno-epidemiologicznych. Pozwanemu w tym zakresie przysługują odrębne środki obrony i odrębna droga postępowania celem ochrony praw. Nie było zaś sporu co do tego, że lokal nie nadaje się do produkcji żywności, sporne było to, czy obie strony w chwili podpisywania umowy wiedziały, że w lokalu ma być produkowana żywność. Tej okoliczności pracownice Sanepidu nie miały potwierdzić – nie na taką okoliczność zostały powołane.

Powódka widząc brak możliwości dalszej współpracy z pozwanym złożyła – pismem z 14 października 2016 r. – wypowiedzenie umowy z trzymiesięcznym okresem wypowiedzenia. Wypowiedzenie doręczono pozwanemu 17 października 2016 r. Tym samym pozwany – zgodnie z postanowieniami umowy najmu – zobowiązany jest zapłacić czynsz najmu za październik i listopad 2016 r. Strony czynsz ustaliły w wysokości 2 600 zł miesięcznie a termin jego płatności na 5-go dnia każdego miesiąca. Tym samym w następnym dniu po upływie terminu płatności pozwany pozostaje w opóźnieniu w zapłacie czynszu, co zgodnie z art. 481 § 1 i 2 k.c. uzasadnia zasądzenie odsetek ustawowych za opóźnienie.

Z powyższych względów sąd orzekł jak w punkcie I wyroku.

Pozew w niniejszym procesie dotyczy zapłaty czynszu za październik i listopad 2016 r. Nie było przedmiotem żądania kompleksowe rozliczenie z umowy najmu, stąd kwestia rozliczenia stron z uiszczonej kaucji i zakresu uszkodzeń, obciążeń finansowych nie była badana przez sąd. W tym zakresie strony we własnym zakresie ustalą rozliczenie z kaucji a w przypadku sporu mają możliwość poszukiwania obrony swoich praw przed sądem, w odrębnym procesie.

Konsekwencją rozstrzygnięcia o żądaniu pozwu jest orzeczenie o kosztach procesu. Pozwany jako strona przegrywająca proces zobowiązany jest – na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. – zwrócić powódce koszty niezbędne i celowe do obrony jej praw. Powódka w związku z procesem poniosła koszty w postaci: opłaty sądowej od pozwu 250 zł oraz wynagrodzenie radcy prawnego w stawce minimalnej powiększone o opłatę skarbową od pełnomocnictwa – 1 217 zł. Łącznie poniesione koszty po stronie powódki wyniosły 1 467 zł i taką kwotę pozwany, jako strona przegrywająca proces, winien powódce zwrócić.

SSR Andrzej Miszczak

1 W toku procesu zmieniła nazwisko poprzednio W. k. 92

2 por. wyrok SN z 12.06.2013 r., II CSK 610/12, L.